Jan Hertogen
Bericht 8/10/2012
Het is moeilijk om te zwijgen na de
zoveelste opstoot van profilering op kap van de slachtoffers van seksueel
misbruik waarbij de beschadiging van de kerk vooropstaat eerder dan het belang
en de hulp aan slachtoffers. Dat Landuyt een week voor de
burgemeestersverkiezingen in Brugge hierbij voor de zoveelste maal z’n duit in
het zakje doet riekt naar pikkenpikkerij.
Dus toch maar enkele reflecties in deze niet-eindigende komkommertijd:
Dus toch maar enkele reflecties in deze niet-eindigende komkommertijd:
1.
De teksten van de dading, et
alors
2. Humo-verhaal van 08/2012: beschadiging van jeugdzorg en witte woede
3. derde KIB over Operatie Kelk, 16/10/2012 om 9h in zaal 0.21
4. Seksueel misbruik in de kerk: 1.000 unieke namen
4.1. 630 unieke namen in dossier Operatie Kelk op 03/2011
4.2. Slechts 6 namen van Devillé bij de 481 Adriaensens -dossiers
4.3. Overweging 1: volle zeggingskracht voor overleggroep slachtoffers-kerk
4.4. Overweging 2: ging de kelk van meldingen voorbij aan Halsberghe en Devillé?
4.5 Durft onderzoeksrechter Calewaert dossiers arbitragecommissie in beslag
nemen?
5. En de arbitragecommissie, zij boerde voort.
2. Humo-verhaal van 08/2012: beschadiging van jeugdzorg en witte woede
3. derde KIB over Operatie Kelk, 16/10/2012 om 9h in zaal 0.21
4. Seksueel misbruik in de kerk: 1.000 unieke namen
4.1. 630 unieke namen in dossier Operatie Kelk op 03/2011
4.2. Slechts 6 namen van Devillé bij de 481 Adriaensens -dossiers
4.3. Overweging 1: volle zeggingskracht voor overleggroep slachtoffers-kerk
4.4. Overweging 2: ging de kelk van meldingen voorbij aan Halsberghe en Devillé?
4.5 Durft onderzoeksrechter Calewaert dossiers arbitragecommissie in beslag
nemen?
5. En de arbitragecommissie, zij boerde voort.
1. De teksten van de dading, et alors
Wat de gewraakte teksten in de dading betreft volgende overwegingen zoals reeds geformuleerd in vorige berichten:
1.1. Tekst 1: “De aanvrager aanvaardt deze financiële compensatie en ziet af van elk beroep van welke aard ook, zowel juridisch als niet juridisch, tegen de pleger van de daden vermeld door de aanvrager in zijn aanvraag (...), tegen elke betrokken instantie van de Katholieke Kerk (bisschop, bisdom, religieuze congregatie, overste van de religieuze congregatie) evenals tegen de stichting Dignity.”
Je moet al van erg kwade wil zijn om hieruit te besluiten dat deze clausule ook geld voor alle andere daden dan vermeld in de aanvraag, dwz bv schuldig verzuim enz…. Dan gaat het er niet om dat men een tekst niet kan ‘lezen’ maar dat men spijkers op laag water zoekt.
1.2. Tekst 2. ‘De partijen verbinden zich ertoe, op straffe daarvoor civielrechtelijk aansprakelijk te kunnen gesteld worden, geen andere gegevens bekend te maken dan deze die zijn opgenomen in deze overeenkomst. In het bijzonder verbinden zij zich ertoe, noch de identiteit van de dader, noch de datum, de plaats en de details van de feiten van het misbruik op enige wijze mede te delen. Deze verbintenis van vertrouwelijkheid geldt eveneens voor de lasthebbers en medewerkers van de partijen. De partijen maken zich sterk dat deze personen de verbintenis tot vertrouwelijkheid zullen respecteren.'
Daar is blijkbaar goed over nagedacht door onafhankelijke juristen onder het kritische oog van de parlementaire opvolgingscommissie. Alles staat en valt natuurlijk met wat men bedoeld onder ‘bekend maken’ wat moeilijk anders kan begrepen dan ‘publiek maken’, zeg maar naar de Humo stappen of Jan Anthonissen bellen.
Roel Verschueren doet evenwel veronderstellen dat er geen gesprek meer zou mogelijk zijn met “lasthebbers en medewerkers van het slachtoffers”, zeg maar de advocaten en de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk. Niets is minder waar, want dat staat er dus niet. Elk gesprek met wie dan ook is perfect mogelijk, alleen stipuleert de dading dat men, ook niet die “lasthebbers en medewerkers”. Ook zij mogen geen gegevens ‘bekend maken’ dwz op het publieke forum brengen.
Is dat billijk of niet? Zoals in een vorig bericht gesteld werd is de vrijheid van meningsuiting van een hogere orde is dan welke dading dan ook, voorzover deze mening met respect voor de betrokkenen en conform aan de wettelijkheid gebeurt. Ook hierover zal de rechter zich, in een betreffend geval, uitspraak doen. Een slachtoffer behoud in alle gevallen z’n ‘recht van spreken’.
Maar men doet veronderstellen dat een slachtoffer na de dading niet meer met advocaten of de Werkgroep Mensenrechter in de kerk of wie dan ook zou mogen spreken, maar dat is te belachelijk voor woorden, dat staat er niet. Ook hier gaat het om een slechte lezing van de tekst of opinie om spijkers op laag water te zoeken? Na Vangheluwe’s biecht in de duinen, de zoveelste storm in een glas water die de voorpagina’s haalt. Slachtoffers van seksueel misbruik, ze verkopen nog altijd goed.
2. Humo-verhaal van 08/2012: beschadiging van jeugdzorg en witte woede
De vorige opstoot met Vangheluwe (augustus 2012) zette meer dan Vangheluwe de jeugdbescherming en de Witte woede van 1988-1989 in z’n hemd. Een verhaal waarbij sprake is van een jongere die maanden in isolement gezet wordt onder het oog van toen al beter betaalde opvoeders na de Witte Woede van 1989 in een zich voluit professioneel emanciperende sector – dat moet je durven. Humo zou wat meer research mogen doen voor ze ruimte geeft aan dit soort van bakerpraat.
3. Derde KIB op 16 oktober 2012 om 9h in zaal 0.21
Op 16 oktober 2012 om 9h in zaal 0.21 van het justitiepaleis te Brussel zal het Hof van Beroep als Kamer van Inbeschuldigingstelling zich in een andere samenstelling voor de 3de maal buigen over operatie kelk. Nadat operatie kelk in 2 opeenvolgende zitting door het KIB en het Hof van Cassatie reeds over de ganse lijn als onwettig is veroordeeld moet de KIB zich nu buigen of het inbeslag genomen materiaal bij bet aartsbisdom en Danneels nog voor eventuele aanklachten mag gebruikt worden. O ja, van de in beslagnames van Operatie Kelk resteert nog de vrijwillig doorgeven slachtofferdossiers, zonder goedkeuring van de slachtoffers evenwel, door Rik Devillé en Godelieve Halsberghe – enkel Godelieve Halsberghe heeft tegen deze onterechte inbeslagname van haar dossiers nog vruchteloos geprotesteerd.
4. Seksueel misbruik in de kerk: 1.000 unieke slachtoffers
Op basis van het dossier Operatie Kelk kon een unieke lijst van slachtoffer namen opgemaakt worden, situatie maart 2011, dus juist voor het dossier van Brussel naar het federale parket verhuisde.
4.1. Een turfing in het
dossier Operatie Kelk levert voor eind maart 2011 630 unieke namen op.
Dit aantal komt voort uit het over elkaar leggen van
de Halsberghe dossiers (31),
de Devillé dossiers van voor 24 juni 2011 (66)
alsmede andere die erna zijn overgedragen (33).
Verder de Adriaenssens dossiers (481) en
burgerlijke partijstellingen alsmede nieuwe klachten bij het Brusselse parket of vaststellingen bij huiszoekingen (19 in totaal) tussen april 2010 en maart 2011.
Opvallend is hier het grote verschil tussen de 497 dossiers waar Devillé het in de Bijzonder Commissie, voorjaar 2011 over had (“en ik geef ze nu allemaal aan het gerecht door”) en de 99 die in het dossier Operatie Kelk terug te vinden zijn.
4.2. Van de 481 aan Adriaenssens gemelde namen zijn er 6 ook terug te vinden bij Devillé en 1 bij Halsberghe.
Omgekeerd, van de 497 dossiers waarover Devillé begin 2011 sprak bij de bijzondere Commissie zijn er 99 terug te vinden in het dossier Operatie Kelk en hiervan zijn er 6 die ook terug te vinden met een melding bij de commissie Adriaenssens.
In totaal waren er eind maart 2011 61 burgerlijke partijstellingen.
Van de 481 slachtoffers van Adriaenssens zijn er hiervan 33 met burgerlijke partijstelling (toestand maart 2011).
Het federale parket zegt op een gegeven moment dat er daarna (maart 2011 toen zij het dossier hebben overgenomen) zich nog 250 slachtoffers gemeld hebben. Dat zullen er nu allicht enkele meer zijn.
Er kan/kon niet nagegaan worden of daar reeds vernoemde namen bij zijn, bv die zich bij Adriaenssens gemeld hebben en die pas na maart 2011 een nieuwe klacht hebben ingediend gezien hun vorige melding juridisch vernietigd is.
Daar komen nog bovenop de 273 dossiers bij die door de kerk aan de bijzondere commissie werden gemeld (waarvan 156 door politie en gerecht werden opgevolgd) en die alle gemeld en opgevolgd werden voor de commissie Adriaenssens - zie het detail in een vorig bericht.
En de enkele namen die Wim De Troy in januari 2012 bij 30 inbeslagnames bij de bisdommen en religieuze orden heeft doorgezet kunnen aan de lijst toegevoegd.
Eén naam komt voort uit de notitie van een bisschop die van een vertrouwelijk en persoonlijk gesprek in z’n agenda notitie genomen had, en waarvan copies (z’n ganse agenda) in het dossier kelk voor alle burgerlijke partijen te kijk staat. Op de vraag van een slachtoffer die recent een contact met deze bisschop gehad had of het zijn naam betrof kon, wegens onderzoeksgeheim, geen info gegeven worden.
De staat van de mensenrechten in het dossier Operatie Kelk zou ook eens voorwerp mogen worden van een tentoonstelling.
Alles samen gaat om minstens 1.000 unieke namen van slachtoffers waarvan de overgrote meerderheid niets meer gehoord heeft en die ook niets meer van zich zullen laten horen.
4.3. Overweging 1:
Als in september 2010 een overleggroep slachtoffers-kerk het licht zag met 8 van de 12 toen publiek gekende slachtoffers dan had/heeft deze overleggroep, tegen de achtergrond van het ‘grote zwijgen’, en de beperkte aanwezigheid van Devillé-meldingen bij Adriaenssens, nog z’n volle zeggingskracht.
Wachten is evenwel nog op de kerk en Manu Keirse die hiertoe door de bisschoppenconferentie gemandateerd werd, om het overleg terug op te nemen en verder te zetten.
4.4. Overweging 2:
Wat moet er in het hoofd van Devillé zijn omgegaan toen hij op 11 mei 2010 al vaststelde dat er honderden meldingen waren bij Adriaenssens en praktisch niemand, behoudens enkele mensen van de stuurgroep, met hun zaak inpikte op de stroom van meldingen na de bekentenis van Vangheluwe?
Wat is er in het hoofd van Godelieve Halsberghe omgegaan toe zij deze massale melding zag bij haar opvolger.
Een tipje van de sluier wordt door haar opgelicht wanneer zij op 2 juli 2010 aan de onderzoeker het volgende meldde.
“Mijn functie werd in 2009 overgenomen door de heer Adriaenssens. Dat betekent dat hij in dat ene jaar als voorzitter ongeveer 450 klachten ontvangen heeft. Ik stel mij de vraag hoe het komt dat er zoveel klachten werden neergelegd nadat ik mijn ontslag had ingediend. Het zou misschien nuttig zijn om de datum van neerlegging van de klachten na te gaan. Ik heb zo mijn bedenkingen maar vraag mij toch af of hier geen sprake zou kunnen zijn van een soort combine, een berekend spel tussen de heer Danneels en de heer Peter Adriaenssens”.
Op welk ‘berekend spel’ kan Halsberghe doelen?
Op het mogelijk doorgeven van ‘verstopte’ Danneelsdossiers’ aan Adriaenssens om zo de doofpot rond te maken? “Opmerkelijk is toch dat Peter Adriaenssens professor is aan de katholieke universiteit Leuven” zo vervolgde ze..
Is het mogelijk dat zowel Deville als Halsberghe de kelk van de meldingen aan zich zagen voorbijgaan en dat het gerecht diende ingeschakeld om aan deze frustratie een eind te maken?
4.5. Onderzoeksrechter Calewaert kan eventueel overwegen om na oktober 2012 de aanvragen bij de Aritragecommissie in beslag te nemen.
Ze heeft er alle reden toe want ze mag er zeker van zijn dat er heel wat ‘nieuwe meldingen’ bij zijn, waar niemand tot nu toe iets van gehoord heeft en die niet juridisch opgevolgd worden.
Het zal haar alleszins toelaten om de unieke lijst van slachtoffers te vervolledigen, want, en dat is het grootste drama van Operatie Kelk, er zal geen enkele instantie zijn die een globaal overzicht heeft van de slachtoffers, van het misbruik en van de daders.
Niet het gerecht, want zij hebben de meldingen bij de arbitragecommissie niet en ook niet de dossiers die door de kerk zelf aan de Bijzondere Commissie zijn gemeld, niet de kerk want zij hebben enkel zicht op de Adriaenssensdossiers en de eigen archieven.
5. En de arbitragecommissie, zij boerde voort.
Als dat iemand ooit zou kunnen zeggen: hoeveel Adriaenssens-meldingen zijn terug te vinden bij de arbitragecommissie. De kerk zal het weten langs Dignity.
En wanneer geeft Landuyt (nog eens) informatie over het aantal melding bij de arbitragecommissie en de afhandeling ervan met opdeling in:
1. Het aantal meldingen waarbij de melding voldoende was als erkenning
2. Vraag om herstelbemiddeling zonder verdere stappen
3. Vraag om of bewerken van een ‘verzoening’ tussen slachtoffer en dader
4. De eigenlijke arbitrage met een voorstel/akkoord/dading over een financiële tegemoetkoming
Met vriendelijke groeten,
Jan Hertogen
Dit aantal komt voort uit het over elkaar leggen van
de Halsberghe dossiers (31),
de Devillé dossiers van voor 24 juni 2011 (66)
alsmede andere die erna zijn overgedragen (33).
Verder de Adriaenssens dossiers (481) en
burgerlijke partijstellingen alsmede nieuwe klachten bij het Brusselse parket of vaststellingen bij huiszoekingen (19 in totaal) tussen april 2010 en maart 2011.
Opvallend is hier het grote verschil tussen de 497 dossiers waar Devillé het in de Bijzonder Commissie, voorjaar 2011 over had (“en ik geef ze nu allemaal aan het gerecht door”) en de 99 die in het dossier Operatie Kelk terug te vinden zijn.
4.2. Van de 481 aan Adriaenssens gemelde namen zijn er 6 ook terug te vinden bij Devillé en 1 bij Halsberghe.
Omgekeerd, van de 497 dossiers waarover Devillé begin 2011 sprak bij de bijzondere Commissie zijn er 99 terug te vinden in het dossier Operatie Kelk en hiervan zijn er 6 die ook terug te vinden met een melding bij de commissie Adriaenssens.
In totaal waren er eind maart 2011 61 burgerlijke partijstellingen.
Van de 481 slachtoffers van Adriaenssens zijn er hiervan 33 met burgerlijke partijstelling (toestand maart 2011).
Het federale parket zegt op een gegeven moment dat er daarna (maart 2011 toen zij het dossier hebben overgenomen) zich nog 250 slachtoffers gemeld hebben. Dat zullen er nu allicht enkele meer zijn.
Er kan/kon niet nagegaan worden of daar reeds vernoemde namen bij zijn, bv die zich bij Adriaenssens gemeld hebben en die pas na maart 2011 een nieuwe klacht hebben ingediend gezien hun vorige melding juridisch vernietigd is.
Daar komen nog bovenop de 273 dossiers bij die door de kerk aan de bijzondere commissie werden gemeld (waarvan 156 door politie en gerecht werden opgevolgd) en die alle gemeld en opgevolgd werden voor de commissie Adriaenssens - zie het detail in een vorig bericht.
En de enkele namen die Wim De Troy in januari 2012 bij 30 inbeslagnames bij de bisdommen en religieuze orden heeft doorgezet kunnen aan de lijst toegevoegd.
Eén naam komt voort uit de notitie van een bisschop die van een vertrouwelijk en persoonlijk gesprek in z’n agenda notitie genomen had, en waarvan copies (z’n ganse agenda) in het dossier kelk voor alle burgerlijke partijen te kijk staat. Op de vraag van een slachtoffer die recent een contact met deze bisschop gehad had of het zijn naam betrof kon, wegens onderzoeksgeheim, geen info gegeven worden.
De staat van de mensenrechten in het dossier Operatie Kelk zou ook eens voorwerp mogen worden van een tentoonstelling.
Alles samen gaat om minstens 1.000 unieke namen van slachtoffers waarvan de overgrote meerderheid niets meer gehoord heeft en die ook niets meer van zich zullen laten horen.
4.3. Overweging 1:
Als in september 2010 een overleggroep slachtoffers-kerk het licht zag met 8 van de 12 toen publiek gekende slachtoffers dan had/heeft deze overleggroep, tegen de achtergrond van het ‘grote zwijgen’, en de beperkte aanwezigheid van Devillé-meldingen bij Adriaenssens, nog z’n volle zeggingskracht.
Wachten is evenwel nog op de kerk en Manu Keirse die hiertoe door de bisschoppenconferentie gemandateerd werd, om het overleg terug op te nemen en verder te zetten.
4.4. Overweging 2:
Wat moet er in het hoofd van Devillé zijn omgegaan toen hij op 11 mei 2010 al vaststelde dat er honderden meldingen waren bij Adriaenssens en praktisch niemand, behoudens enkele mensen van de stuurgroep, met hun zaak inpikte op de stroom van meldingen na de bekentenis van Vangheluwe?
Wat is er in het hoofd van Godelieve Halsberghe omgegaan toe zij deze massale melding zag bij haar opvolger.
Een tipje van de sluier wordt door haar opgelicht wanneer zij op 2 juli 2010 aan de onderzoeker het volgende meldde.
“Mijn functie werd in 2009 overgenomen door de heer Adriaenssens. Dat betekent dat hij in dat ene jaar als voorzitter ongeveer 450 klachten ontvangen heeft. Ik stel mij de vraag hoe het komt dat er zoveel klachten werden neergelegd nadat ik mijn ontslag had ingediend. Het zou misschien nuttig zijn om de datum van neerlegging van de klachten na te gaan. Ik heb zo mijn bedenkingen maar vraag mij toch af of hier geen sprake zou kunnen zijn van een soort combine, een berekend spel tussen de heer Danneels en de heer Peter Adriaenssens”.
Op welk ‘berekend spel’ kan Halsberghe doelen?
Op het mogelijk doorgeven van ‘verstopte’ Danneelsdossiers’ aan Adriaenssens om zo de doofpot rond te maken? “Opmerkelijk is toch dat Peter Adriaenssens professor is aan de katholieke universiteit Leuven” zo vervolgde ze..
Is het mogelijk dat zowel Deville als Halsberghe de kelk van de meldingen aan zich zagen voorbijgaan en dat het gerecht diende ingeschakeld om aan deze frustratie een eind te maken?
4.5. Onderzoeksrechter Calewaert kan eventueel overwegen om na oktober 2012 de aanvragen bij de Aritragecommissie in beslag te nemen.
Ze heeft er alle reden toe want ze mag er zeker van zijn dat er heel wat ‘nieuwe meldingen’ bij zijn, waar niemand tot nu toe iets van gehoord heeft en die niet juridisch opgevolgd worden.
Het zal haar alleszins toelaten om de unieke lijst van slachtoffers te vervolledigen, want, en dat is het grootste drama van Operatie Kelk, er zal geen enkele instantie zijn die een globaal overzicht heeft van de slachtoffers, van het misbruik en van de daders.
Niet het gerecht, want zij hebben de meldingen bij de arbitragecommissie niet en ook niet de dossiers die door de kerk zelf aan de Bijzondere Commissie zijn gemeld, niet de kerk want zij hebben enkel zicht op de Adriaenssensdossiers en de eigen archieven.
5. En de arbitragecommissie, zij boerde voort.
Als dat iemand ooit zou kunnen zeggen: hoeveel Adriaenssens-meldingen zijn terug te vinden bij de arbitragecommissie. De kerk zal het weten langs Dignity.
En wanneer geeft Landuyt (nog eens) informatie over het aantal melding bij de arbitragecommissie en de afhandeling ervan met opdeling in:
1. Het aantal meldingen waarbij de melding voldoende was als erkenning
2. Vraag om herstelbemiddeling zonder verdere stappen
3. Vraag om of bewerken van een ‘verzoening’ tussen slachtoffer en dader
4. De eigenlijke arbitrage met een voorstel/akkoord/dading over een financiële tegemoetkoming
Met vriendelijke groeten,
Jan Hertogen
jan@hertogen.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten