donderdag, oktober 07, 2010
Verwegistan "Hypcrisie is de grootste religieuse zonde " Richard Sipe
Van de meldingen op deze kaart maakt die van mij, over de Congregatie De Voorzienigheid waarover hieronder wordt gesproken geen deel uit, zoals uit de jaartallen duidelijk is.
Ik deed mijn melding recent bij de jeugd zedendienst, Deetman en Samson. Enige jaren geleden bij de bestuursmedewerktster van de Congregatie - en dat was nog maar een deel ervan - die mij duidelijk maakte dat zij gezien haar positie had te kiezen voor het bestuur. Daarmee was na een aantal contacten - die belangrijk waren - en manipulatie door vroegere zorgontvangers die hun belangen hadden het gesprek over en uit, vroegere zorgontvangers werden het excuus voor onverantwoorde keuzes tot afdekken en ontkenning.
Ook de bestuursmedewerkster van de Goede Herder is hiervan op de hoogte. Ik sprak hierover tijdens een bezoek/ontmoeting welke ik met haar had. Andere vrouwen werden in hun belangen geschaad, beklad en gecriminaliseerd.
Ik deed 2x maal aangifte hij Hulp en Recht, hetgeen - m.u.v. het contact met de canoniek medewerkster, een jonge, misschien wel nieuwe generatie vrouw? - destijds en later geen zin had, integendeel.
Eén van de redenen daarvan is het het pastorale vrouwennetwerk waarin deze organisatie de Voorzienigheid kennelijk diep betrokken is. En het verzwijgen van misbruik.
Typerend hierbij is voor mij hoe een van de dames mij wel vertelde over de problemen die deze vrouwen hebben binnen de Kerk, ook wanneer zij het probleem van (seksueel) misbruik aan de kaak probeerde te stellen zoals toen dit op een bijeenkomst aan aangekaart werd waarvoor de voorzichtige "cabaret" vorm gekozen werd en hoe hierop een antwoord van een bisschop kwam in de vorm van een "privé-gesprekje" tijdens een korte wandeling waarin de vraag gesteld werd of deze dame zich wel realiseerde wat dit de Kerk zou kunnen kosten.
En zij wist dat zij de opdracht kreeg haar mond te houden. Ook over de dossiers waarvan zij wist.
Zij had haar redenen voor haar keuzes op de chantage in die incestueuze samenleving die zich kerk noemt en zij voor haar inkomen en maatschappelijke positie afhankelijk was.
Of mijn broer deel uitmaakt van deze meldingen? Ik weet het niet. Ik hoop het!
Hij hoort daar en zeker bij de melding van de Commissie Samson meer dan bij. Binnen mijn familie niet alleen hij, weet ik inmiddels uit herinneringen die ik terug kon vinden in een gevonden overheidsdossier na jaren en jaren zoeken ontkenning en leugens.
Wat wél bij die meldingen óók thuis hoort is wat ik ontdekte over zijzelf bij mijn melding bij die Commissie Samson. Ik werd seksueel misbruikt, bekend gegeven. Maar veel belangrijker: ik heb destijds na heel veel tijd NEE gezegd!! Hoe rampzalig, destructief en probleemversterkend de gevolgen daarvan dan ook zijn geweest!
Vrouwen? 't Zijn net mensen. Meer dan hoog tijd voor die schokkende ontdekking in een mannenkerk!
Vrouwen en incest in een kerk met een pooier
En nu? Kennelijk zijn deze dames opnieuw afhankelijk van die (vroegere) zorgafhankelijken, (vroegere) kinderen om zich te ontdoen van datgene wat ook zij zelf - ten koste van die (vroegere) kinderen - verdomden om op te lossen maar mee legitimeerden.
Maar dat was niet het misbruik wat hun zusters ooit pleegden.
Hen komt de twijfelachtige erkenning toe hun eigen vormen gecreeerd te hebben.
Vrouwen en incest in een kerk met een pooier
Je heeft je zusters belazerd, zuster. En haar kinderen verkracht, zoals geen man dat ooit had kunnen doen.
De Voorzienigheid? Die nam een wijs besluit tot uitsterven, maar het werd er een die niet in overeenstemming tot de Congregatiegeschiedenis is. Dat is vreselijk en spijt mij zonder enige uitzondering voor ieder lid van die Congregatie. Wat onwaarschijnlijk vreselijk dat, naast een uitspraak van de Chatillion, KNR "nee, ik ken De Voorzienigheid niet" en het werk van prof. dr. Monteiro , dit artikeltje over Schrama en Dohmen, dat laat weten.
Hilversum (Van onze redactie) 6 oktober 2010 - Geestelijken die slecht gemotiveerd waren om een religieus leven te leiden, maakten zich vaker schuldig aan seksueel misbruik dan zij die zich echt door God geroepen voelden.
Dat zegt zuster Christa Schrama, pastoraal counselor en lid van de zustercongregatie De Voorzienigheid, in het vandaag verschenen boek Vrome zondaars van de onderzoeksjournalist Joep Dohmen.
Zuiverheidsgelofte bijzaak
"Voor broeders die onderwijzer wilden worden, was de gelofte van zuiverheid vaak een bijzaak. Wie voor inhoud ging, kon er doorgaans beter mee omgaan. Dan kwam het niet zo vaak tot zulke aberraties", aldus zuster Schrama. Zij zegt in Vrome zondaars dat ze zich erover verbaasd heeft hoe veel van het kindermisbruik verborgen is gebleven.
Geestelijken in problemen
De inmiddels gepensioneerde counselor werkte voor de Stichting Pastoraal Adviesbureau in Heemstede, in kerkelijke kringen beter bekend als 't SPA. Twintig jaar lang hielp Schrama fraters, broeders, zusters en priesters die op een of andere wijze in problemen waren gekomen. "Zelf schat ze dat ze 1.000 tot 1.200 kerkelijke dienaren behandelde. Daar zat van alles tussen: verslaafden, neuroten, uitgetreden priesters. Zo'n tien tot vijftien procent had problemen met seksualiteit en het celibaat. Een klein deel daarvan betrof pedoseksuelen", schrijft Dohmen in zijn boek.
Pedoseksuelen
Echte pedoseksuelen zijn volgens de zuster nagenoeg niet te behandelen. "De mensen snappen zelf niet dat ze een gevaar zijn. Ze denken dat de kinderen het nog leuk vinden ook. Als je ze vraagt: 'Er zijn toch grenzen', kijken ze je aan met van die ogen: 'Ben jij nou van het jaar nul of ben ik het?' Ze begrijpen niet wat ze aanrichten. Je hebt ze in een groepsessie en vijf minuten later doen ze het weer als ze de kans krijgen", zo quoot Dohmen de religieuze uit Heemstede.
Fouten van het systeem
Zuster Schrama herkent de fouten van het systeem waardoor het zo uit de hand kon lopen, schrijft Dohmen. Zij doelt dan op jongens die vroeger vanaf hun twaalfde jaar naar een klooster gingen, op de gesloten mannenwereld, op de gebrekkige seksuele vorming die werd aangeboden, op machtsverhoudingen en op de slechte selectie. "Ziekenhuizen, scholen, overal moesten posten vervuld worden. Congregaties zagen ze als werkkrachten die moesten zorgen dat die instituten draaiden. Het speelt allemaal mee."
Daders waren vaak slachtoffers Dohmen wijst erop dat zuster Schrama bevestigde dat broeders en priesters die de fout in gingen tijdens hun eigen opleiding vaak soortgelijke ervaringen hadden opgedaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten