! Dit is geen realistische informatie!
Het is een eerste poging en zegt dus waarschijnlijk meer over mij dan over die club.
Maar toch maar een poging tot een begin, want hoe langer ik over die club nadenk en het gesprek wat ik daarmee had - en daarmee deel uit maak - van dat onderzoek, hoe bozer ik wordt. En ik heb absoluut geen enkele zin meer op die manier last te hebben van wie dan ook van dat volk, ongeacht wie, of het nu bisschoppen, kardinalen, nonnen, ministers of andere hotemetoten en deskundigen zijn, al was het de paus himself!
(Interessant genoeg heb ik daar overigens geen last van, anders dan dat ik verdomd goed moet denken. Mocht er dus nog een deskundige rondlopen die zijn boterham ergens mee moet verdienen of zijn ei kwijt moet: gaat U vooral uw gang en bedenk nog eens een hokje of stoornis! )
Nu mijn eigen ei uit mijn systeem, het vervuilt. En wie dit leest, lees dat dus met die rotte eierlucht erbij, een hele smerige eierlucht ook! en realiseer je dat het best kan zijn dat ik over een paar dagen wat anders denk.
Als dit het ministerie van Justitie is, weet ik nog 2 politievrouwen van Jeugd Zedendienst die ze nog wel eens een lesje zouden kunnen geven, zelfs al waren die inhoudelijk niet op de hoogte.
Mijn melding doen bij de politie was een erg belangrijke ervaring. Dat heb ik op het moment zelf ervaren, door mijn stom verbaasd zijn door verschillende reacties direct en de dagen erna, maar ook de maanden inmiddels sindsdien. Het was een belangrijke hulp die ik daarmee van die beide politiefunctionarissen kreeg. Geen erkenning, dat kon niet, daarvoor wisten ze inhoudelijk te weinig. Ja zeker daar valt nog best wat aan te verbeteren, maar er zijn nog afgzien van de inhoud een hoop andere verdomd essentiele zaken die gegeven kunnen worden.
Een melder in haar of zijn waarde laten, verjaring of niet: je kunt minstens de melder bij haar of zijn eigen verhaal laten. En ook: die melder niet te overstelpen met je eigen gevoelens en de rollen om te draaien!
Phoe, de stoom begint me richting neusgaten te komen, bluswater.
Dan die Commissie Samson dus!
Eerst mar eens de mij meest verbijsterende conclussie:
Een onderzoek kan tegen de vrijheid van geloof zijn!
Dit onderzoek betekende een schending van mijn Geloof! En dát is volkomen krankzinnig! En daar ben ik dan ook onvoorstelbaar ongelooflijk woedend over ook.
Ik ben geen onderzoeker, ik ben geen wetenschapper en ik ben dus niet voldoende op de hoogte van methodes van onderzoek om daar een realistisch oordeel over te hebben, maar dit was volgens mij gewoon lulkoek, waarmee - bel de politie, de brandweer en je vader - de Nederlandse smoel wordt gered tegenover een paar bepaald niet erg lastige nederlandse politici en Europa.
- in welke periode bent U in overheidsafhankelijke zorg geweest (jaren)
- waar
-bent U seksueel misbruikt ja/nee
- heeft u daar ooit melding van gedaan
a. destijds, is daar iets mee gebeurd?
b. nadien?
- heeft U ooit hulp gezocht bij .....tadadaaaaaaaa ..... slachtofferhulp?
De vraag heeft dit consequenties gehad in uw verdere leven hoefde niet eens beantwoord te blijven, ook dat gaf de medewerker zelf al.
En ter verhoging van de feestvreugde mag kennelijk iedereen die belt mee doen, geen identificatie nodig. Welke naam je gebruikt (bedoelt U mijn voornamen of mijn roepnaam? ) mag je zelf kiezen. Marietje Puk zou ook geaccepteerd zijn. (Nee, wij behandelen alles heel vertrouwelijk) Geen adres opgave nodig. Mogen wij uw telefoonnummer voor ingeval wij nog eens contact met U op zouden willen nemen?
Vraag: Mijnheer, wanneer is volgens U iets sexueel misbruik, ik ben nl niet verkracht door een priester, dus kunt U wat duidelijker zijn over Uw normeringen ?
Antwoord: Dat weten we nog niet (!) Maar vertelt U maar.
En precies daar zit me toch een valkuil en gaat het gierend mis.
Want kennelijk heeft deze ondervrager ook ( ook, of misschien wel vooral??) de opdracht om wat men gelooft dat "ondersteunend is" te zijn, met alle kennelijke toverwoorden van de stam die daarbij horen. Prachtig hoor, maar als een volwassene-therapeut (zo'n echte dus, met een beroepscode enzo) ook maar had geflikt wat deze onderzoekende heer vroeg of er was gebeurd, was die professional dus - en terecht! - ontslagen wegens aangekletste herinneringen.
Ik kreeg wel erkenning.
Zoveel dat ik er helemaal beroerd van werd! Hij uiteindelijk kennelijk ook. Dat hielp.
Maar als mij - minstens 6 maal - wordt verzekerd door een wild onbekende, die vooral erg veel behoefte lijkt te hebben hoe hij met mij mee leeft en mijn leed erkent, en "wij geloven U" cadeau doet, krijg ik het amsterdamse laplazerus!
Niet in de laatste plaats omdat de betreffende onderzoeker kennelijk erg ongelukkig werd doordat ik mijn verdriet liet merken.
Kennelijk zijn uitdrukking rond: erkenning en wij geloven u niet gerelateerd aan mij maar aan zijn gevoelens, mogelijk die van een starter die in de komende 2 jaar nog veel moet leren.
En dus ook zeker niet gelukkig was met mijn toch erg vriendelijke gemaakte opmerking: ik hoef U erkenning helemaal niet, ik wil een goed onderzoek. U kunt mijn verhaal niet erkennen, en dat hoeft ook niet, dat moet ik zelf doen. U kunt er ook niets aan veranderen, en ook dat kan ik accepteren, maar ik wil als burger een goed onderzoek, zorg daar dus voor.
Dat idee was kennelijk te moeilijk. "Nee, wij geloven U"....
En is dus ook precies wat we - gebaseerd op deze ervaring - op ons buik kunnen schrijven!
Want ook al zegt deze "onderzoeker" dat hij geen normen heeft over wat dan wel en niet onder seksueel misbruik zou vallen, gaf hij onuitgesproken en zwaar sturend! blijk die wel te hebben!
Zo ernstig sturend bovendien, en alle flauwe kul die daarmee gepaard ging, dat een aantal ervaringen die ik heb niet eens gemeld konden worden. En jazeker, reken maar dat dat ervaringen met seksueel misbruik zijn, indien je daar de normeringen van Hulp en Recht op los laat. Het enige fatsoenlijke wat ik ooit van Hulp en Recht kreeg gooit een mens niet zomaar weg.
Behalve dat ik, hierdoor, niet de gelegenheid kreeg een - juist voor die overheid die voor mij - tgv. mijn volledige afhankelijkheid als volle wees en het -gefaseerd - contactverbod met familieleden verantwoordelijk was niet kon melden, geen woord over mijn 11 jaar voogdij bv. en nog wat zaken, en een oneigenlijk verstaan en extrapoleren van andere ervaringen -zoals het volledig gericht zijn op de groepsleidende zusters en directrice, geen woord of vraag naar het lekenpersoneel van de laatse jaren. Noch de overige omgeving.
Ja zeker, ik heb ernstige aanklachten naar een aantal mensen. Maar niet deze waarop dit is uitgedraaid.
Wat die man concludeerde uit "zijn" onderzoek, is niet overeenkomstig de waarheid en het handelen van die mensen, mn. mbt 3 nonnen!
En nee! Ik verdom het om te geloven dat ik tav die 3 vrouwen leidt aan allerlei traumata, waardoor ik dit niet wil of kan zien. In wat een justitie onderzoek zou dienen te zijn zijn op een oneigenlijke manier 3 vrouwen gecriminaliseerd en mij tekort gedaan in de integriteit van mijn melding.
Er zijn een aantal dingen die ik nog steeds niet weet. Herinneringen die mijn kop niet toelaten.
Da's wat vervelend, maar daar zit ik volstrekt niet mee, want zonder die details, die inderdaad absoluut niet hadden mogen gebeuren en waar tegen een kind beschermd dient te zijn, weet ik na heel lang en verdomd zwaar werk mijnerzijds verdomd goed voldoende van mijn verhaal en wie daarin wat deed en waarvoor verantwoordelijk is/was.
Dat is waarom ik eindelijk politie aangifte heb kunnen doen, en zonder enige aarzeling over de inhoud ook! Dat heeft zich sindsdien slechts verdiept, op een wijze die ik niet dacht dat mogelijk is.
Dat weten van mijn verhaal en daar dus mijn keuzes over maken was ook de reden dat het niet belangrijk was dat die politievrouwen een aantal zaken niet verstonden. Er is geen vervolging mogelijk, dus resten alleen de keuzes over verantwoordelijkheid.
Van mij als burger. Van mij als ouder en opvoeder. Keuzes die ik heb te maken. Over mijn verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven. Over mijn verantwoordelijkheid naar mijn kinderen.
Zoals die overheid waarvan ik afhankelijk was, die samenleving waarvan ik afhankelijk was, die congregatie waarvan ik afhankelijk was en die RKK zich tegenover mij en mijn kinderen hebben te verantwoorden, heb ik mij te verantwoorden tegenover mijn kinderen.
Een onderzoek waarin mijn integriteit wordt gecorrumpeerd voor een overheid die nooit een poot uitstak is geen onderzoek in het belang van vroegere slachtoffers of de huidge en toekomstige generaties. Maar is vet betaalde lulkoek en een bedreiging voor kinderen want corrumpeert de samenleving.
Onderzoekers die - werkelijk denken dat jeugdslachtoffers zich (kunnen) laten corrumperen zijn geen deskundigen en kunnen zich volgens mij maar beter bezig houden met de brekingsindex van marmer of het smeltpunt van ijs op diepvrieskroketten zolang ze zich maar niet laten onderhouden van gemeenschaps belastinggeld.
En ook die diefstal van gemeenschapsgeld is op het conto van de RKK en "mijn" Congregatie te schrijven. Omdat de Congregatie te belazerd was en is haar verantwoordelijkheid te nemen, tegenover mij en anderen. Maar ook tegenover haar eigen leden!
Die zijn allang gestopt met hun bestaan als religieuzen, daar zijn andere woorden voor.
Voor nu, eerst dit maar eens. De stoom komt tenminste niet meer uit mijn neusgaten.
Er zijn van die dagen dat ik mijn betrouwbaarheid vervloek, en die mammoedt erbij.
Precies daarom!
Maar onze samenleving heeft verdomme mammoedten nodig.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten