People of Orphalese, you can muffle the drum, and you can loosen the strings of the lyre, but who shall command the skylark not to sing?
dinsdag, augustus 31, 2010
Snoskommers as happy as a princess or a king
People of Orphalese, you can muffle the drum, and you can loosen the strings of the lyre, but who shall command the skylark not to sing?
De incestueuze familie; Het Sacrament en de Spoorloos jengelprogramma's,
Laat er iemand De Neef in vredesnaam duidelijk maken hoeveel die man én zijn familie -inclusief De Oom Bisschop - door en met hun ellende anderen als zij - ons allemaal - cadeau geeft, ook al is de prijs ervan onacceptabel.
Zou toch mooi zijn wanneer Danneels voor de hele bubs - namens de dankbare natie - tickets zou organiseren om met de hele familie eerste rang te zitten bij de Pauselijke activiteiten over een paar weken bij die Angelsaksen? Gaan we de problemen van kindermisbruik nu eens niet aanpakken onder de kop Het Celibaat maar: Het Schijnhuwelijk.
Psssst waarde kardinaal, volgens Uw collega mogen armen brood stelen, maar vraag maar na bij Mgsr. Levada, U kunt die advocaat maar beter de laan uitsturen!! Zonder enige twijfel zult U bovendien van het geld wat U daar mee bespaart die tickets voor de hele bubs kunnen betalen!
Zo schrijdt De Beschaving voort!
(hoewel ook Mea Culpa daar wel 's gierend de pest in zou kunnen krijgen)
Zou toch mooi zijn wanneer Danneels voor de hele bubs - namens de dankbare natie - tickets zou organiseren om met de hele familie eerste rang te zitten bij de Pauselijke activiteiten over een paar weken bij die Angelsaksen? Gaan we de problemen van kindermisbruik nu eens niet aanpakken onder de kop Het Celibaat maar: Het Schijnhuwelijk.
"Kardinaal Godfried Danneels wilde gisteren zelf niet reageren. "Hij zal niet in
de controverse gaan. De schade aan zijn imago is niet meer te herstellen. Hij is
er kapot van", zegt zijn advocaat."
Psssst waarde kardinaal, volgens Uw collega mogen armen brood stelen, maar vraag maar na bij Mgsr. Levada, U kunt die advocaat maar beter de laan uitsturen!! Zonder enige twijfel zult U bovendien van het geld wat U daar mee bespaart die tickets voor de hele bubs kunnen betalen! Zo schrijdt De Beschaving voort!
(hoewel ook Mea Culpa daar wel 's gierend de pest in zou kunnen krijgen)
Une appréciation qui marquera la jurisprudence Le jugement de Bruxelles a surpris le père du projet de réforme du Code pénal, prof Michel Franchimont
!! Zoals al eerder duidelijk gemaakt: Let op: nog steeds: ik ben geen jurist. (en geen Belg!), ik zit appelen met peren te kruisen en misschien wordt dat wel onzinnige troep !!Want wat ik wél ben is het ge-O.H. en de onwaarschijnlijk smerige argumenten over personen - of dat nu De Neef, Tante Zus, De Nichten, Broeder Zo, De Dorpspastoor, De Bisschop, De Kardinaal, of wie dan ook - spuug en spuugzat !!
Dit gaat over levens van mensen, een slachtoffer en zijn familie, kind dat een man werd en kapot gemaakt werd Daarover wil ik niet tot in de New York Times aan toe schendende details lezen. (alsof die Amerikanen weten waar Vlaanderen ligt) Maar het gaat ook over een oom/ familielid/ voormalige bisschop die een circusatractie voor kinderen mocht worden - en een vriend/collega/ verantwoordelijke hotemetoot.
En de vraag wanneer gaan we hier dan stenigen?
En ook daarmee gaat het ook over mij, en mijn (kinds)kinderen.
Wie dan ook dit leest: hou daar dus rekening mee! Appels met peren moes, géén betrouwbare informatie, die zoek ik hardop denkend. Want net als De Neef wil ik antwoorden. Betrouwbare antwoorden. Niet over een zooitje Meden en Perzen, maar mijn keuzes over wat ik geloof. (en, heel platvloers, ook nog eens of ik gelijk heb in mijn boosheid over een snob, die kennelijk niet betaalt voor openbaar toiletgebruik)
Le jugement de Bruxelles a surpris le père du projet de réforme du Code pénal, le professeur Michel Franchimont.
Vendredi 10 avril 1998
A première vue cette décision m'étonne , dit-il. Pour être civilement responsable, il faut un lien de subordination. Que les faits commis soient le fait d'une personne qui est sous l'autorité, la direction et la surveillance du responsable. Le lien de subordination existe-t-il dans l'Église en dehors du fait que l'évêque a un droit de regard sur ses prêtres? Finalement, on risquerait de considérer que le professeur d'université est civilement responsable de son assistant ou de son stagiaire. Ou la clinique responsable du médecin indépendant qui y travaillerait. Je m'interroge. La notion d'autorité civile s'applique-t-elle à l'autorité morale? Attendons ce que la cour d'appel aura peut-être à en dire. Il ne faut pas raisonner au niveau des curés mais sur la notion de responsabilité. Je crains qu'ici nous soyons dans la pensée unique.
Spécialistes du droit civil, les professeurs Roger Dacq (UCL) et Jean-Luc Fagnart (ULB) ne connaissent pas de précédent au jugement de la 54 e chambre. Ils ne parlent pas pour autant de révolution dans la jurisprudence, mais d'élément nouveau, qui en accélère l'évolution et la marquera.
La notion de civilement responsable s'apprécie en fait, rappelle Roger Dalcq. Je ne connais rien du dossier. Tout au plus peut-on dire que le curé est subordonné à l'évêque pour tout ce qui concerne les actes du culte et qu'il existe une sorte de pouvoir disciplinaire de l'évêque sur ses prêtres.
Mardi, en condamnant un surveillant violeur, le tribunal correctionnel de Dinant avait déjà déclaré civilement responsable son employeur, en l'occurrence les Soeurs de la Doctrine chrétienne de Beauraing.
Que Dinant déclare civilement responsable de son employé l'institution qui l'emploie, c'est classique, dit Jean-Luc Fagnart. En ce qui concerne le jugement de Bruxelles, la question est de savoir si l'évêque a autorité sur ses curés. Je pense que oui. Si l'évêque a été informé des soupçons, c'est un élément d'importance psychologique qui tend à prouver la faute dans le chef de l'évêque. Mais pour parler de non-assistance à personne en danger, il faudrait que l'évêque ait été poursuivi au pénal.
Au vu du dossier, la partie civile n'a pas choisi cette voie. Doit-on parler d'une évolution dans la jurisprudence?
C'est en tout cas un jugement qui, pour autant qu'il ne soit pas réformé, marquera, répond Jean-Luc Fagnart. Il tend à élargir la notion de commettant. C'est une tendance dans le vent. L'instituteur est civilement responsable de ses élèves. Un arrêt de cassation du 3 décembre 1986 a assimilé l'éducateur (attaché à un institut pour enfants handicapés) à l'instituteur. Les organisations de jeunesse telles que les fédérations de scouts pourraient aussi être déclarées civilement responsables. Pour moi, ce n'est pas une révolution dans la jurisprudence, c'est une accélération.
Pour Foulek Ringelheim, magistrat, ce jugement traduit un profond changement de mentalité chez les juges, une appréciation plus sévère de la responsabilité civile d'une hiérarchie. Dans le climat actuel, réaffirmer le principe de la responsabilité alors qu'elle tend à se dissoudre dans un vague brouillard est fondamental. Il faudrait que la hiérarchie dans la magistrature comme dans la classe politique en tirent aussi la leçon.
L'avocat Marc Preumont estime aussi que ce jugement est un fait nouveau. Ce qui est neuf, c'est qu'une juridiction répressive statue sur la qualité de civilement responsables de haut dignitaires du clergé. Mais j'ignore s'il y a eu, devant des tribunaux civils, des procédures en dommages et intérêts visant des hiérarchies d'institutions religieuses ou autres.
RENÉ HAQUIN
maandag, augustus 30, 2010
Belgie KU Leuven Laurent Waelkens 'Laat deze kelk niet zomaar voorbijgaan'
Maak je daarover geen zorgen, mijnheer de hoogleraar, een artikel om je ogen uit je kop te huilen...over groene marsvrouwtjes en -mannetjes. Ik wou dat ik me kon herinneren of het niet ooit ergens in een bundel stond - als korste SF verhaal? getiteld Hi Mack, maar 't was niet van Asimov...
LEUVEN (RKnieuws.net) - Een botsing tussen de goede wil van de bisschoppen en de Belgische rechtsorde. Dat is volgens rechtshistoricus Laurent Waelkens van de KU Leuven het dieperliggende probleem in de huidige malaise tussen kerk en gerecht over de aanpak van kindermisbruik. Hij duikt in de geschiedenis en werpt in het christelijk weekblad Tertio een blik op de toekomst.
De Brusselse Kamer van Inbeschuldigingstelling heeft een arrest geveld over de rechtmatigheid van de huiszoekingen in de Operatie Kelk, waarin waarschijnlijk beslist werd in hoeverre de meegenomen stukken mogen worden gebruikt voor het onderzoek naar seksueel misbruik door priesters. Veel belangrijker dan de communicatie rond dit arrest, is dat het gerecht degelijk en volgens de democratische regels oordeelt. Zo’n degelijk oordeel schijnt op komst te zijn. De uitputting van procedureregels toont alvast aan dat justitie goed bezig is.
Strafrechtelijke feiten
Als de in beslag genomen dossiers uit de debatten geweerd worden, betekent dat dan dat ook de bisschoppen en hun Leuvense commissie goed bezig waren? Ik vrees van niet. Het ging om strafrechtelijke feiten. De commissie-Adriaenssens scheen dossiers te verzamelen en die te selecteren op verjaring en dat leek op een doofpotoperatie ten voordele van de daders. De schijn – leerde ons het spaghettiarrest – kan even dramatisch zijn als de werkelijkheid. Leden van de commissie hadden het over schade, vergoeding en dadingen en er waren tekenen van zwijggeld en afpersing. Mocht het parket dan wegblijven? Er is in ons land veel goede wil, maar gelukkig ook strafvordering en een vervolgingsbeleid. Wie dossiers uitspit over dopingzondaars riskeert ook inbeslagname ervan. De huiszoeking in Mechelen ging te ver. Ze wees op gebrek aan vertrouwdheid met de organisatie van de kerk in België. Is dat een vereniging met haar zetel en archieven in Mechelen? Kun je vanuit Brussel de aartsbisschop op rust aanspreken voor kennis van feiten die in andere bisdommen gebeurd zijn? Daar komen antwoorden op vanuit het gerecht, die uiteindelijk degelijk zullen zijn. Het is een luxeprobleem te klagen over de werking van justitie. In de Sovjet-Unie of het Cambodja van Pol Pot had de pers het daar niet over.
Kerk verbetert samenleving
Een diepere kwestie is de botsing tussen de goede wil van de bisschoppen en de Belgische rechtsorde. De westerse kerk is van oudsher geroepen om in te grijpen in de samenleving. In de traditie van het Oude Testament is iedere priester ook rechter. Als je de kerk toelaat, moet je aanvaarden dat ze de samenleving probeert te verbeteren. Senator Rik Torfs beweerde echter onlangs in De Standaard dat de godsdienstvrijheid impliceert dat de kerk haar eigen rechtssysteem mag ontwikkelen, waarbij dan verondersteld werd dat de kerk initiatieven mag nemen die concurreren met de Belgische gerechtelijke orde. Daar loopt het fout.
Kerkelijk en vorstelijk
Eeuwenlang kende het Westen kerkelijke rechtbanken en koos je voor sommige zaken tussen de bisschoppelijke of vorstelijke rechtspraak. De bisschoppen droegen met hun rechtspraak bij tot een christelijkere samenleving. Hun canoniek recht had een eigen facultas, een eigen logica. In de Nieuwe Tijden werden de kerkelijke rechtbanken uitgeschakeld. De vorstelijke rechtbanken namen niet alleen hun bevoegdheid over, maar ook veel kerkelijke rechtspraak. Een voorbeeld uit de duizend: kerkelijke rechtbanken eisten naastenliefde in private relaties en daardoor is op vandaag de goede trouw essentieel in alle contracten. Uit de kerkelijke rechtspraktijk werd de organisatie van de rechtbanken en de procedure overgenomen. De bisschoppen kunnen in het Speculum iudiciale van Guillaume Durand ontdekken hoezeer zij zelf aan de basis van ons gerecht en onze procedure liggen. Nooit hadden zij de bevoegdheid vonnissen uit te voeren. Daar was een exequatur van een vorstelijke rechtbank voor nodig. Zij hadden ook nooit strafrechtelijke bevoegdheid en daar gaat het hier over.
Na het verdwijnen van hun rechtbanken bleef juridisch denken een opdracht voor de kerk, niet meer om in conflicten in te grijpen, maar om de nationale rechtsordes te verbeteren. Aldus waren het humane strafrecht en de politieke rechten van de achttiende eeuw geïnspireerd door de canonisten. Zij werkten aan de moeilijkste constructie van het recht: de vrede. Ze bevorderden de civiele rechten, het huwelijk en de familie, de billijkheid, enzovoort. Canonistiek bleef een aparte wetenschap, geïnspireerd door de christelijke boodschap en met een universele draagwijdte. De verspreiding gebeurde in de Nieuwe Tijden via de diplomatie, de prediking en het onderwijs. Priesters kregen naast filosofie, theologie en spiritualiteit een eigen maatschappelijke vorming.
Codex zwak document
In de twintigste eeuw is het daar verkeerd gelopen. Rond 1900 stond de kerk op verdwijnen en werd geherstructureerd. In 1917 kwam er een Codex met interne procedures die universeel moesten blijven. De canonisten werden ingezet om de eigen werking te herstellen. In 1959 stond de kerk weer sterk en vroeg Johannes XXIII aan de canonisten om ‘aggiornamento’: schep weer meer rechtvaardigheid in de nationale rechtssystemen. Die herbronning is er nog altijd niet gekomen en de priesters hebben de voeling met het recht verloren.
Er kwam in 1984 een nieuwe Codex, maar na dit zwakke document stichtte Johannes Paulus II instellingen om de kennis van de samenleving te bevorderen: de academiën voor Sociale Wetenschappen en voor het Leven, de instituten Mater Dei en Johannes Paulus II. Hij gaf nieuwe taken aan de Academia Ecclesiastica en de Commissie Justitia et Pax. Die doorstart van de canonistiek is in de universiteiten nog niet ingezet. Generaties priesters weten dan ook niet hoe recht en rechtvaardigheid, de samenleving of de kerk zelf werken en kunnen dus zeker geen problemen aan die ingrijpen in de nationale rechtsstelsels.
Geen nieuwe commissie
Intussen zitten de bisschoppen wel met die kwesties rond seksuele criminaliteit, met zaken die veelal via geruchten binnenkwamen en niet na onderzoek, waar ze soms van afweten, maar nooit zeker van zijn, waar ze de maatschappelijke draagwijdte niet van kunnen inschatten noch de aansprakelijkheid, die ze dikwijls niet kunnen kaderen in de maatschappelijke permissiviteit, waarover ze geen uitspraak kunnen doen en waarvoor een onterechte aangifte erg kan zijn. Die commissie op het niveau van de bisschoppenconferentie leek voor sommigen een oplossing…
Moet die weer opgestart worden? Zeker niet, want onderzoeks-, vervolgings- en seponseringsbeleid zijn democratisch gestuurd en voor strafrecht was de kerk nooit bevoegd.
De bisschoppen moeten zich concentreren op de pastorale aanpak van het probleem, niet bang zijn voor justitie en vooral de vorming van de priesters herzien. Met theologie en deugd kun je geen bruggen bouwen of zieken opereren. Wel juridische kwesties aanpakken? De kerk zal daar vleugellam blijven zonder aggiornamento van de canonistiek. Die is niet alleen nodig voor staatskwesties. Ook een losgeslagen priester zal beter beseffen wat hij aan het aanrichten is als hij maatschappelijke voeling heeft.
LEUVEN (RKnieuws.net) - Een botsing tussen de goede wil van de bisschoppen en de Belgische rechtsorde. Dat is volgens rechtshistoricus Laurent Waelkens van de KU Leuven het dieperliggende probleem in de huidige malaise tussen kerk en gerecht over de aanpak van kindermisbruik. Hij duikt in de geschiedenis en werpt in het christelijk weekblad Tertio een blik op de toekomst.
De Brusselse Kamer van Inbeschuldigingstelling heeft een arrest geveld over de rechtmatigheid van de huiszoekingen in de Operatie Kelk, waarin waarschijnlijk beslist werd in hoeverre de meegenomen stukken mogen worden gebruikt voor het onderzoek naar seksueel misbruik door priesters. Veel belangrijker dan de communicatie rond dit arrest, is dat het gerecht degelijk en volgens de democratische regels oordeelt. Zo’n degelijk oordeel schijnt op komst te zijn. De uitputting van procedureregels toont alvast aan dat justitie goed bezig is.
Strafrechtelijke feiten
Als de in beslag genomen dossiers uit de debatten geweerd worden, betekent dat dan dat ook de bisschoppen en hun Leuvense commissie goed bezig waren? Ik vrees van niet. Het ging om strafrechtelijke feiten. De commissie-Adriaenssens scheen dossiers te verzamelen en die te selecteren op verjaring en dat leek op een doofpotoperatie ten voordele van de daders. De schijn – leerde ons het spaghettiarrest – kan even dramatisch zijn als de werkelijkheid. Leden van de commissie hadden het over schade, vergoeding en dadingen en er waren tekenen van zwijggeld en afpersing. Mocht het parket dan wegblijven? Er is in ons land veel goede wil, maar gelukkig ook strafvordering en een vervolgingsbeleid. Wie dossiers uitspit over dopingzondaars riskeert ook inbeslagname ervan. De huiszoeking in Mechelen ging te ver. Ze wees op gebrek aan vertrouwdheid met de organisatie van de kerk in België. Is dat een vereniging met haar zetel en archieven in Mechelen? Kun je vanuit Brussel de aartsbisschop op rust aanspreken voor kennis van feiten die in andere bisdommen gebeurd zijn? Daar komen antwoorden op vanuit het gerecht, die uiteindelijk degelijk zullen zijn. Het is een luxeprobleem te klagen over de werking van justitie. In de Sovjet-Unie of het Cambodja van Pol Pot had de pers het daar niet over.
Kerk verbetert samenleving
Een diepere kwestie is de botsing tussen de goede wil van de bisschoppen en de Belgische rechtsorde. De westerse kerk is van oudsher geroepen om in te grijpen in de samenleving. In de traditie van het Oude Testament is iedere priester ook rechter. Als je de kerk toelaat, moet je aanvaarden dat ze de samenleving probeert te verbeteren. Senator Rik Torfs beweerde echter onlangs in De Standaard dat de godsdienstvrijheid impliceert dat de kerk haar eigen rechtssysteem mag ontwikkelen, waarbij dan verondersteld werd dat de kerk initiatieven mag nemen die concurreren met de Belgische gerechtelijke orde. Daar loopt het fout.
Kerkelijk en vorstelijk
Eeuwenlang kende het Westen kerkelijke rechtbanken en koos je voor sommige zaken tussen de bisschoppelijke of vorstelijke rechtspraak. De bisschoppen droegen met hun rechtspraak bij tot een christelijkere samenleving. Hun canoniek recht had een eigen facultas, een eigen logica. In de Nieuwe Tijden werden de kerkelijke rechtbanken uitgeschakeld. De vorstelijke rechtbanken namen niet alleen hun bevoegdheid over, maar ook veel kerkelijke rechtspraak. Een voorbeeld uit de duizend: kerkelijke rechtbanken eisten naastenliefde in private relaties en daardoor is op vandaag de goede trouw essentieel in alle contracten. Uit de kerkelijke rechtspraktijk werd de organisatie van de rechtbanken en de procedure overgenomen. De bisschoppen kunnen in het Speculum iudiciale van Guillaume Durand ontdekken hoezeer zij zelf aan de basis van ons gerecht en onze procedure liggen. Nooit hadden zij de bevoegdheid vonnissen uit te voeren. Daar was een exequatur van een vorstelijke rechtbank voor nodig. Zij hadden ook nooit strafrechtelijke bevoegdheid en daar gaat het hier over.
Na het verdwijnen van hun rechtbanken bleef juridisch denken een opdracht voor de kerk, niet meer om in conflicten in te grijpen, maar om de nationale rechtsordes te verbeteren. Aldus waren het humane strafrecht en de politieke rechten van de achttiende eeuw geïnspireerd door de canonisten. Zij werkten aan de moeilijkste constructie van het recht: de vrede. Ze bevorderden de civiele rechten, het huwelijk en de familie, de billijkheid, enzovoort. Canonistiek bleef een aparte wetenschap, geïnspireerd door de christelijke boodschap en met een universele draagwijdte. De verspreiding gebeurde in de Nieuwe Tijden via de diplomatie, de prediking en het onderwijs. Priesters kregen naast filosofie, theologie en spiritualiteit een eigen maatschappelijke vorming.
Codex zwak document
In de twintigste eeuw is het daar verkeerd gelopen. Rond 1900 stond de kerk op verdwijnen en werd geherstructureerd. In 1917 kwam er een Codex met interne procedures die universeel moesten blijven. De canonisten werden ingezet om de eigen werking te herstellen. In 1959 stond de kerk weer sterk en vroeg Johannes XXIII aan de canonisten om ‘aggiornamento’: schep weer meer rechtvaardigheid in de nationale rechtssystemen. Die herbronning is er nog altijd niet gekomen en de priesters hebben de voeling met het recht verloren.
Er kwam in 1984 een nieuwe Codex, maar na dit zwakke document stichtte Johannes Paulus II instellingen om de kennis van de samenleving te bevorderen: de academiën voor Sociale Wetenschappen en voor het Leven, de instituten Mater Dei en Johannes Paulus II. Hij gaf nieuwe taken aan de Academia Ecclesiastica en de Commissie Justitia et Pax. Die doorstart van de canonistiek is in de universiteiten nog niet ingezet. Generaties priesters weten dan ook niet hoe recht en rechtvaardigheid, de samenleving of de kerk zelf werken en kunnen dus zeker geen problemen aan die ingrijpen in de nationale rechtsstelsels.
Geen nieuwe commissie
Intussen zitten de bisschoppen wel met die kwesties rond seksuele criminaliteit, met zaken die veelal via geruchten binnenkwamen en niet na onderzoek, waar ze soms van afweten, maar nooit zeker van zijn, waar ze de maatschappelijke draagwijdte niet van kunnen inschatten noch de aansprakelijkheid, die ze dikwijls niet kunnen kaderen in de maatschappelijke permissiviteit, waarover ze geen uitspraak kunnen doen en waarvoor een onterechte aangifte erg kan zijn. Die commissie op het niveau van de bisschoppenconferentie leek voor sommigen een oplossing…
Moet die weer opgestart worden? Zeker niet, want onderzoeks-, vervolgings- en seponseringsbeleid zijn democratisch gestuurd en voor strafrecht was de kerk nooit bevoegd.
De bisschoppen moeten zich concentreren op de pastorale aanpak van het probleem, niet bang zijn voor justitie en vooral de vorming van de priesters herzien. Met theologie en deugd kun je geen bruggen bouwen of zieken opereren. Wel juridische kwesties aanpakken? De kerk zal daar vleugellam blijven zonder aggiornamento van de canonistiek. Die is niet alleen nodig voor staatskwesties. Ook een losgeslagen priester zal beter beseffen wat hij aan het aanrichten is als hij maatschappelijke voeling heeft.
zondag, augustus 29, 2010
Op 30 augustus is het 200 jaar geleden dat Emmanuel d’Alzon, stichter van de paters assumptionisten, werd geboren.Emmanuel d’Alzon (1810- 1880) stichtte de congregatie van de assumptionisten in 1845, onder meer voor onderwijs, pers en oecumene. Twintig jaar later stichtte hij de oblaten van de assumptie.
Momenteel telt de congregatie van de assumptionisten circa 800 leden. De assumptionisten zijn aanwezig in dertig landen - ook in Nederland en België - , verspreid 
over de vijf continenten. Vooral in Afrika en Azië neemt het aantal leden toe. De paters assumtionisten zijn onder meer werkzaam in Argentinië, Chili, Ecuador, Israël, Rusland, Vietnam, Mexico, Togo, Madagascar, België en Nederland. Pater d’Alzon was een markante en invloedrijke figuur uit de 19de eeuw, niet alleen op kerkelijk gebied, maar ook op politiek en sociaal vlak.
over de vijf continenten. Vooral in Afrika en Azië neemt het aantal leden toe. De paters assumtionisten zijn onder meer werkzaam in Argentinië, Chili, Ecuador, Israël, Rusland, Vietnam, Mexico, Togo, Madagascar, België en Nederland. Pater d’Alzon was een markante en invloedrijke figuur uit de 19de eeuw, niet alleen op kerkelijk gebied, maar ook op politiek en sociaal vlak.zaterdag, augustus 28, 2010
Danneels wilde zaak-Vangheluwe geheim houden; de rk mestvaalt.
Gossie, zou ik een bandrecorder mee moeten nemen naar die club van Deetman?
Gevolgd door - niet voor de eerste keer - dat schietgebed na mijzelf die vraag stellen, wanneer gaat er eentje schieten.
Niet onwaarschijnlijk was de man die inmiddels "De Neef" is geworden een leuk jong, die een volwassen vent - een oom - vertrouwde, om zichzelf terug te vinden als een volwassen man die niet twee volwassen andere kerels een onwaarschijnlijke knal voor hun kop verkoopt maar bandopnames moet geven aan een krant.
Wat is er bij een mens kapot gemaakt wanneer je je gedwongen voelt bandopnames te maken van een gesprek?
Wat is er bij mij kapot gemaakt wanneer ik betreur dat ik dat niet heb gedaan van die telefoongesprekken met de bestursmedewerkster van mijn congregatie. Of van die van de Goede Herder? Geen filmopname van mijn gesprek met Punts secretaris? Van die hysterisch over Germana krijsende vent die ooit die priester bij ons in huis was? Van die schamper lachende die maar wat graag met stront gooit en wil vertellen over het clubje met eigen clubhuis maar terend op zijn mest als half vergane tor zijn mond niet verder open zal doen?
Gevolgd door - niet voor de eerste keer - dat schietgebed na mijzelf die vraag stellen, wanneer gaat er eentje schieten.
Niet onwaarschijnlijk was de man die inmiddels "De Neef" is geworden een leuk jong, die een volwassen vent - een oom - vertrouwde, om zichzelf terug te vinden als een volwassen man die niet twee volwassen andere kerels een onwaarschijnlijke knal voor hun kop verkoopt maar bandopnames moet geven aan een krant.
Wat is er bij een mens kapot gemaakt wanneer je je gedwongen voelt bandopnames te maken van een gesprek?
Wat is er bij mij kapot gemaakt wanneer ik betreur dat ik dat niet heb gedaan van die telefoongesprekken met de bestursmedewerkster van mijn congregatie. Of van die van de Goede Herder? Geen filmopname van mijn gesprek met Punts secretaris? Van die hysterisch over Germana krijsende vent die ooit die priester bij ons in huis was? Van die schamper lachende die maar wat graag met stront gooit en wil vertellen over het clubje met eigen clubhuis maar terend op zijn mest als half vergane tor zijn mond niet verder open zal doen?
Wat is er nu ik niet verder kan komen dan de constatering wat een schorem en weet dat ik gelijk heb met mijn noodzakelijk zoeken naar hoe ik in godsnaam om moet gaan met die informatie over en de reacties op die medische experimenten bij mij kapot gemaakt? Ik heb mij uitgesproken over een vent die ik niet ken -waarschijnlijk ook nooit zal leren kennen - die ik opportunisme in zijn keuzes verwijt.
Waarom doen slachtoffers zo laat hun mond open? Verjaringstermijnen? godallemachtig welke samenleving beschermt kinderen tegenover ouders die hierover hun mond niet dicht houden?
Kerkfiguren over een Belgische onderzoeksrechter en een inval bij een zooitje mijters? Moge hun zaad zo verzuren, hun baarmoeders krimpen, dat het de sprinkhanen van Egypte doet walgen.
Dan rest er na dat schietgebed slechts het dankgebed, dat die vervloeking vanuit mijn tenen en de grond ertussen geen rechtskracht heeft. Dat is me dan niet afgenomen.
Misschien is dat dan wel waarom iemand een bandrecorder aan moest zetten in een gesprek en besloot banden aan een krant te geven?
Misschien is dat dan wel een volgend gebed waard? Want er is geen bedrag denkbaar dat die diefstal, gepleegd zo lang na de daad, ooit zal kunnen vergoeden.
Dank U dat die onderzoeksrechter kennelijk nooit iets van Thomas Doyle -of Jason Berry/ Gerald Renner - las, dan had hij geweten dat ze in de RKK geen dossiers verstoppen in een graf maar al heel lang de vooruitziende blik met bijbehorende instructies hebben die in te leveren bij een pauselijke nuntiatuur. Nu hielp hij in een vloek en een paar zuchten Mechelen aan een historisch monument in een kathedraal dat nog jaren mee kan.
28/08/10
De Morgen
In de zaak van het aftreden van de Brugse bisschop Roger Vangheluwe zijn geluidsopnames opgedoken die het slachtoffer zelf maakte van de confrontatie met kardinaal Godfried Danneels. De kranten van Corelio publiceren vandaag de transcriptie van die geluidsopnamen. Daaruit blijkt dat Danneels de zaak geheim wou houden, schrijven de kranten.
"Er is van mij nooit maar een schijn van een poging ondernomen om de zaak in de doofpot te stoppen of er de mantel van de geheimhouding over te gooien. Het doel van de bijeenkomst was dat ik vooral zou luisteren." Dat zijn de woorden die kardinaal Godfried Danneels op 23 april uitsprak in een mededeling die hij verspreidde naar aanleiding van het aftreden van de Brugse bisschop Roger Vangheluwe, schrijven de kranten van Corelio vandaag.
Ontmoeting op 8 op april in abdij Steenbrugge
Danneels reageerde nadat bekend was geraakt dat hij op 8 april in de abdij van Steenbrugge aanwezig was bij de ontmoeting tussen de bisschop van Brugge en de neef die dertien jaar lang door de bisschop was misbruikt. Tijdens die bijeenkomst drong de neef aan op het ontslag van zijn oom. De kranten publiceren de transcriptie van twee geluidsopnamen die het slachtoffer maakte van de confrontatie.
Nooit geld gevraagd
Het slachtoffer wil met de bandjes duidelijk maken dat hij nooit geld heeft gevraagd aan zijn oom-bisschop in ruil voor stilte, maar dat hij door de jaren heen altijd gewild en gevraagd heeft dat zijn oom zou aftreden. Uit die opnamen blijkt duidelijk dat Danneels wél probeerde om - om het met zijn eigen woorden te zeggen - "de mantel der geheimhouding over de zaak te gooien" en het slachtoffer ertoe aan te zetten "vergiffenis te schenken" of ten minste de zaak geheim te houden tot Vangheluwe een jaar later met pensioen zou gaan. Kardinaal Danneels blijft er nog altijd bij dat hij zich in de zaak-Vangheluwe niets te verwijten heeft. Dat liet hij de kranten vrijdag weten bij monde van zijn woordvoerder, Toon Osaer. "De kardinaal heeft écht nooit geprobeerd om de zaak in de doofpot te stoppen." (mvdb)
Belgen blijven gehoorproblemen hebben
Na de ontluistering eerder deze week van Rik Deville - werkgroep mensenrechten in de kerk die kennelijk die mensenrechten ook maar over boord heeft gezet- nu 
weer Peter Adriaensen die kennelijk in de vooronderstelling verkeert dat hij deelnemer aan een schaakmarathon was.
Operatie Kelk
Gerecht moet dossiers Commissie Adriaensens teruggeven
Rk Nieuwsnet
"Als bevestigd wordt wat vandaag gezegd wordt, dan is dat een erkenning voor het gegeven dat wij wel correcte afspraken volgden", zegt Peter Adriaenssens . Hij concludeert ook dat het publiek te weinig de perceptie had dat de commissie onafhankelijk handelde.Wat er concreet met de dossiers moet gebeuren is niet zo duidelijk. De commissie-Adriaenssens heeft zichzelf immers ontbonden. "Bij ons vertrek als commissie hebben wij het advies gegeven dat indien er dossiers zouden terugkomen, dat die dan verzegeld en bewaard worden tot het duidelijk is welke nieuwe weg
ingeslagen moet worden", zegt Adriaenssens.
"Het initiatief ligt terug bij de Kerk".
"Het blijft een heel belabberd verhaal..."
Hij heeft tenminste dat wijze inzicht verworven.
Misschien had God toch wel gelijk iedere keer dat hij boog voor de Mammoedt.
weer Peter Adriaensen die kennelijk in de vooronderstelling verkeert dat hij deelnemer aan een schaakmarathon was.Operatie Kelk
Gerecht moet dossiers Commissie Adriaensens teruggeven
Rk Nieuwsnet
"Als bevestigd wordt wat vandaag gezegd wordt, dan is dat een erkenning voor het gegeven dat wij wel correcte afspraken volgden", zegt Peter Adriaenssens . Hij concludeert ook dat het publiek te weinig de perceptie had dat de commissie onafhankelijk handelde.Wat er concreet met de dossiers moet gebeuren is niet zo duidelijk. De commissie-Adriaenssens heeft zichzelf immers ontbonden. "Bij ons vertrek als commissie hebben wij het advies gegeven dat indien er dossiers zouden terugkomen, dat die dan verzegeld en bewaard worden tot het duidelijk is welke nieuwe weg
ingeslagen moet worden", zegt Adriaenssens."Het initiatief ligt terug bij de Kerk".
"Het blijft een heel belabberd verhaal..."
Hij heeft tenminste dat wijze inzicht verworven.
Misschien had God toch wel gelijk iedere keer dat hij boog voor de Mammoedt.
vrijdag, augustus 27, 2010
NL Deetman bijeenkomsten, buuf, mag ik je burka effe lenen?
----- Original Message -----
From:
Sent: Friday, August 27, 2010 1:38 PM
Subject: commissie-Deetman: bijeenkomsten op 29 september en 1 oktober
Bijlage: Nieuwsbrief 1 van de onderzoekscommissie naar seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk (27 augustus 2010)
Geachte heer, geachte mevrouw,
De afgelopen maanden heeft u mij een e-mailbericht of brief gestuurd. U heeft spontaan gereageerd en mij op indringende en vaak schrijnende wijze ingelicht over wat u of een van uw naasten, familieleden, vrienden en cliënten, is overkomen. Heel vaak had ik bij het lezen van uw berichten de behoefte om uw stem te horen en van u te vernemen hoe de commissie waar ik voorzitter van ben met uw meldingen kan omgaan. Graag had ik ook wat teruggezegd. Met een aantal van u is inmiddels gesproken en nog meer gesprekken zullen volgen. Dat motiveert de commissie die seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk onderzoekt (kortweg de commissie-Deetman) en geeft ons ook extra informatie die in het belang is van het welslagen van een wetenschappelijk, gedegen, onafhankelijk en diepgaand onderzoek.
De commissie is vlak voor de zomer begonnen met haar werkzaamheden. Bij deze mail treft u een nieuwsbrief aan met informatie over de activiteiten van de commissie. De commissie kan haar werk alleen goed uitvoeren als ze dat in een goed en regelmatig contact met u doet. Het is mijn bedoeling u op de hoogte te houden van het werk van de commissie. De volgende nieuwsbrief verschijnt op 4 oktober a.s. en wordt vervolgens tweemaandelijks aan u toegezonden. Als zich tussentijds belangrijke ontwikkelingen voordoen, attendeert de commissie u uiteraard hierop.
De commissie wil ook graag rechtstreeks contact met u. De commissie heeft inmiddels ruim 900 meldingen ontvangen. Bij Hulp & Recht zijn 1700 meldingen binnengekomen. Deze 1700 melders krijgen binnenkort de vraag of zij ermee instemmen dat hun melding wordt doorgestuurd naar mijn commissie. Daarmee ontstaat voor de commissie een omvangrijke en buitengewoon belangrijke hoeveelheid gegevens over misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk. Hiermee kan de commissie vervolgstappen nemen: (aanvullende) vragen aan de melders, gericht archiefonderzoek, gesprekken met en navraag bij betrokkenen en verantwoordelijken.
Over deze aanpak en de vragen die bij u als slachtoffer en melder leven over de aanpak van het onderzoek organiseert de commissie twee bijeenkomsten:
· De eerste bijeenkomst is 29 september .......(*)
.
· De tweede bijeenkomst is op 1 oktober ......(*)
Beide locaties bevinden zich op loopafstand van respectievelijk NS-station en Bij beide locaties zijn ruime parkeermogelijkheden aanwezig. Bij beide bijeenkomsten ben ik aanwezig om naar uw wensen te luisteren en hierop te reageren. Ook andere leden van de commissie zijn aanwezig. De bijeenkomsten staan onder leiding van Maria Henneman.
De bijeenkomsten zijn besloten. Heel veel personen die zich bij de commissie hebben gemeld hebben aangegeven dat ze hechten aan vertrouwelijkheid. Voor zover in haar vermogen ligt zal de commissie de vertrouwelijkheid bij deze bijeenkomsten natuurlijk proberen te garanderen. Zo vragen we u om uw komst van tevoren aan te melden. De commissie kan echter niet uitsluiten en moet u er dan ook op wijzen dat
plaats en tijd van beide bijeenkomsten bekend worden bij een breder publiek en bij de media. Dit kan betekenen dat u – als u besluit naar een van deze bijeenkomsten te komen – bij aankomst, bij de entree van beide locaties, geconfronteerd kunt worden met de aanwezigheid van media. Maar ook als de media uit respect voor uw privacy een zorgvuldige afstand bewaren kan wat u zegt tijdens deze bijeenkomsten bekend worden buiten de kring van aanwezige slachtoffers, leden en medewerkers van de commissie.
U kunt zich voor één van de twee bijeenkomsten aanmelden door een e-mail met uw naam (voorletters en achternaam) naar reactie@onderzoekrk.nl te sturen. Vanzelfsprekend vraag ik u aan te geven of u de bijeenkomst op wilt bijwonen. Graag ontvang ik uw aanmelding uiterlijk 6 september a.s. Om praktische redenen vraag ik u het volgende:
Meld uw komst naar de bijeenkomst:
op 29 september .....(*)
of
op 1 oktober .......(*)
Meld uw naam in uw reactie
Stuur uw reactie naar reactie@onderzoekrk.nl of naar de Commissie-Deetman, Postbus 556, 2501 CN Den Haag
Ik zie uit naar uw komst. Wat met de slachtoffers is gebeurd, vraagt om een goed contact tussen de commissie en u. Deze bijeenkomsten zijn hiervoor een belangrijke stap.
Met de meeste hoogachting,
drs. W.J. Deetman
voorzitter
(*) ondanks mijn bezwaar tegen de uitsluiting van de pers, dit deel van de mededeling met volle instemming weggehaald. De mogelijkheid van camera of microfoonovervallen mag hier geen deel van uit maken.
De keuzes bij schrijvende pers zijn anderen.
Blijft nog even de vraag hoe je dit aan Teheran uitlegt
From:
Sent: Friday, August 27, 2010 1:38 PM
Subject: commissie-Deetman: bijeenkomsten op 29 september en 1 oktober
Bijlage: Nieuwsbrief 1 van de onderzoekscommissie naar seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk (27 augustus 2010)
Geachte heer, geachte mevrouw,
De afgelopen maanden heeft u mij een e-mailbericht of brief gestuurd. U heeft spontaan gereageerd en mij op indringende en vaak schrijnende wijze ingelicht over wat u of een van uw naasten, familieleden, vrienden en cliënten, is overkomen. Heel vaak had ik bij het lezen van uw berichten de behoefte om uw stem te horen en van u te vernemen hoe de commissie waar ik voorzitter van ben met uw meldingen kan omgaan. Graag had ik ook wat teruggezegd. Met een aantal van u is inmiddels gesproken en nog meer gesprekken zullen volgen. Dat motiveert de commissie die seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk onderzoekt (kortweg de commissie-Deetman) en geeft ons ook extra informatie die in het belang is van het welslagen van een wetenschappelijk, gedegen, onafhankelijk en diepgaand onderzoek.
De commissie is vlak voor de zomer begonnen met haar werkzaamheden. Bij deze mail treft u een nieuwsbrief aan met informatie over de activiteiten van de commissie. De commissie kan haar werk alleen goed uitvoeren als ze dat in een goed en regelmatig contact met u doet. Het is mijn bedoeling u op de hoogte te houden van het werk van de commissie. De volgende nieuwsbrief verschijnt op 4 oktober a.s. en wordt vervolgens tweemaandelijks aan u toegezonden. Als zich tussentijds belangrijke ontwikkelingen voordoen, attendeert de commissie u uiteraard hierop.
De commissie wil ook graag rechtstreeks contact met u. De commissie heeft inmiddels ruim 900 meldingen ontvangen. Bij Hulp & Recht zijn 1700 meldingen binnengekomen. Deze 1700 melders krijgen binnenkort de vraag of zij ermee instemmen dat hun melding wordt doorgestuurd naar mijn commissie. Daarmee ontstaat voor de commissie een omvangrijke en buitengewoon belangrijke hoeveelheid gegevens over misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk. Hiermee kan de commissie vervolgstappen nemen: (aanvullende) vragen aan de melders, gericht archiefonderzoek, gesprekken met en navraag bij betrokkenen en verantwoordelijken.
Over deze aanpak en de vragen die bij u als slachtoffer en melder leven over de aanpak van het onderzoek organiseert de commissie twee bijeenkomsten:
· De eerste bijeenkomst is 29 september .......(*)
.
· De tweede bijeenkomst is op 1 oktober ......(*)
Beide locaties bevinden zich op loopafstand van respectievelijk NS-station en Bij beide locaties zijn ruime parkeermogelijkheden aanwezig. Bij beide bijeenkomsten ben ik aanwezig om naar uw wensen te luisteren en hierop te reageren. Ook andere leden van de commissie zijn aanwezig. De bijeenkomsten staan onder leiding van Maria Henneman.
De bijeenkomsten zijn besloten. Heel veel personen die zich bij de commissie hebben gemeld hebben aangegeven dat ze hechten aan vertrouwelijkheid. Voor zover in haar vermogen ligt zal de commissie de vertrouwelijkheid bij deze bijeenkomsten natuurlijk proberen te garanderen. Zo vragen we u om uw komst van tevoren aan te melden. De commissie kan echter niet uitsluiten en moet u er dan ook op wijzen dat
plaats en tijd van beide bijeenkomsten bekend worden bij een breder publiek en bij de media. Dit kan betekenen dat u – als u besluit naar een van deze bijeenkomsten te komen – bij aankomst, bij de entree van beide locaties, geconfronteerd kunt worden met de aanwezigheid van media. Maar ook als de media uit respect voor uw privacy een zorgvuldige afstand bewaren kan wat u zegt tijdens deze bijeenkomsten bekend worden buiten de kring van aanwezige slachtoffers, leden en medewerkers van de commissie.U kunt zich voor één van de twee bijeenkomsten aanmelden door een e-mail met uw naam (voorletters en achternaam) naar reactie@onderzoekrk.nl te sturen. Vanzelfsprekend vraag ik u aan te geven of u de bijeenkomst op wilt bijwonen. Graag ontvang ik uw aanmelding uiterlijk 6 september a.s. Om praktische redenen vraag ik u het volgende:
Meld uw komst naar de bijeenkomst:
op 29 september .....(*)
of
op 1 oktober .......(*)
Meld uw naam in uw reactie
Stuur uw reactie naar reactie@onderzoekrk.nl of naar de Commissie-Deetman, Postbus 556, 2501 CN Den Haag
Ik zie uit naar uw komst. Wat met de slachtoffers is gebeurd, vraagt om een goed contact tussen de commissie en u. Deze bijeenkomsten zijn hiervoor een belangrijke stap.
Met de meeste hoogachting,
drs. W.J. Deetman
voorzitter
(*) ondanks mijn bezwaar tegen de uitsluiting van de pers, dit deel van de mededeling met volle instemming weggehaald. De mogelijkheid van camera of microfoonovervallen mag hier geen deel van uit maken.
De keuzes bij schrijvende pers zijn anderen.
Blijft nog even de vraag hoe je dit aan Teheran uitlegt
De Gift 9 De Nachtster
In de naam van Allah
Hij is lief
Hij geeft
Hij vergeeft
1
Bij de hemel en de nachtster
Hoe weet je wat de nachtster is?
Het is een stralende ster.
Over elke ziel wordt gewaakt.
De mens moet beseffen waaruit hij gemaakt is.
Gemaakt is hij van springend vocht dat uit de rug van de vader
naar de ribben van de moeder loopt.
Waarlijk, Hij is in staat om de mens weer terug te roepen.
Op een dag dat de geheimen worden onthuld.
Dan zal de mens machteloos zijn en heeft hij geen helper.
2
Bij de hemel waaruit de regen valt.
Bij de grond gespleten door een plant.
De Koran is een allesbeslissende vertelling.
En het boek is geen verzinsel.
Ze beramen een list.
En Ik beraam ook een list.
Maar Mohammad! Geef de ongelovigen nog even de tijd!
uit: Kader Abdolah
De Koran een vertaling
Deze vertaling is gebaseerd op de Arabische versie van de Koran en op een aantal Perzische en Nederlandse vertalingen
De Geus BV
Bijbel& Koran.nl IKON
Hij is lief
Hij geeft
Hij vergeeft
1
Bij de hemel en de nachtster
Hoe weet je wat de nachtster is?
Het is een stralende ster.
Over elke ziel wordt gewaakt.
De mens moet beseffen waaruit hij gemaakt is.
Gemaakt is hij van springend vocht dat uit de rug van de vader
naar de ribben van de moeder loopt.
Waarlijk, Hij is in staat om de mens weer terug te roepen.
Op een dag dat de geheimen worden onthuld.
Dan zal de mens machteloos zijn en heeft hij geen helper.
2
Bij de hemel waaruit de regen valt.
Bij de grond gespleten door een plant.
De Koran is een allesbeslissende vertelling.
En het boek is geen verzinsel.
Ze beramen een list.
En Ik beraam ook een list.
Maar Mohammad! Geef de ongelovigen nog even de tijd!
uit: Kader Abdolah
De Koran een vertaling
Deze vertaling is gebaseerd op de Arabische versie van de Koran en op een aantal Perzische en Nederlandse vertalingen
De Geus BV
Bijbel& Koran.nl IKON
donderdag, augustus 26, 2010
Eerste claim tegen priester om misbruik
de Limburger
laatste update: 26.08.10 09:00
Wim Doesborgh
Advocaat Bob van der Goen uit Soest onthult volgende week de naam van een Limburgse geestelijke die betrokken was bij seksueel misbruik in de katholieke kerk.
Het is de eerste van 'tenminste tien' priesters, van wie Van der Goen schadevergoeding zal eisen. De jurist behartigt de belangen van onder meer de gedupeerdengroep Mea Culpa van Maastrichtenaar Bert Smeets. Hij zegt voldoende bewijs tegen de geestelijke te hebben verzameld. Waar de man werkzaam was en wat hij precies heeft misdaan, wil de advocaat pas volgende week in een officiële verklaring zeggen. Van der Goen: „Vanaf nu gaan we er keihard tegenaan. We hebben tientallen getuigenverklaringen voor gevallen waarin zeker tien geestelijken betrokken zijn geweest. Daarom zullen we spoedig instellingen en personen om wie het gaat sommeren hun aansprakelijkheid te erkennen. Daarna kunnen we via de rechter de eis van schadevergoeding formuleren."
Voorzitter Wim Deetman van de commissie die het misbruik onderzoekt, zei gisteren dat „de zaken die juridisch niet zijn verjaard op de vingers van één hand zijn te tellen".
Van der Goen noemt dat onzin: „Door de maatschappelijke ontwikkelingen is het nu pas mogelijk om een claim in te dienen. Veel geestelijken hadden vroeger zo'n autoriteit, dat het vrijwel ondoenlijk was tegen hen te procederen. Vergeet ook niet dat slachtoffers nu pas met hun verhaal komen, omdat hun ouders zijn overleden. Velen wilden hen dit leed besparen".
De 'harde lijn' van Van der Goen en Mea Culpa staat haaks op de methode waarop Deetman te werk wil gaan. Deze liet gisteren weten dat er persoonlijke gesprekken komen met alle slachtoffers én daders die zich bij hem hebben gemeld. Smeets van Mea Culpa, zelf slachtoffer, vindt dat echter te stroperig. „Die gesprekken achter gesloten deuren, waar je niet eens weet wie je te spreken krijgt, zijn ons veel te smoezelig", zegt hij. Het bisdom Roermond wil nog niet reageren: „Wij volgen de lijn-Deetman."
laatste update: 26.08.10 09:00
Wim Doesborgh
Advocaat Bob van der Goen uit Soest onthult volgende week de naam van een Limburgse geestelijke die betrokken was bij seksueel misbruik in de katholieke kerk.
Het is de eerste van 'tenminste tien' priesters, van wie Van der Goen schadevergoeding zal eisen. De jurist behartigt de belangen van onder meer de gedupeerdengroep Mea Culpa van Maastrichtenaar Bert Smeets. Hij zegt voldoende bewijs tegen de geestelijke te hebben verzameld. Waar de man werkzaam was en wat hij precies heeft misdaan, wil de advocaat pas volgende week in een officiële verklaring zeggen. Van der Goen: „Vanaf nu gaan we er keihard tegenaan. We hebben tientallen getuigenverklaringen voor gevallen waarin zeker tien geestelijken betrokken zijn geweest. Daarom zullen we spoedig instellingen en personen om wie het gaat sommeren hun aansprakelijkheid te erkennen. Daarna kunnen we via de rechter de eis van schadevergoeding formuleren."
Voorzitter Wim Deetman van de commissie die het misbruik onderzoekt, zei gisteren dat „de zaken die juridisch niet zijn verjaard op de vingers van één hand zijn te tellen".
Van der Goen noemt dat onzin: „Door de maatschappelijke ontwikkelingen is het nu pas mogelijk om een claim in te dienen. Veel geestelijken hadden vroeger zo'n autoriteit, dat het vrijwel ondoenlijk was tegen hen te procederen. Vergeet ook niet dat slachtoffers nu pas met hun verhaal komen, omdat hun ouders zijn overleden. Velen wilden hen dit leed besparen".
De 'harde lijn' van Van der Goen en Mea Culpa staat haaks op de methode waarop Deetman te werk wil gaan. Deze liet gisteren weten dat er persoonlijke gesprekken komen met alle slachtoffers én daders die zich bij hem hebben gemeld. Smeets van Mea Culpa, zelf slachtoffer, vindt dat echter te stroperig. „Die gesprekken achter gesloten deuren, waar je niet eens weet wie je te spreken krijgt, zijn ons veel te smoezelig", zegt hij. Het bisdom Roermond wil nog niet reageren: „Wij volgen de lijn-Deetman."
Nieuws Deetman communiceert. Nieuwsbrief Commissie
Nu moet ik weliswaar nog een bevestiging krijgen dat zijn commissie een email van 23 juni überhaupt heeft ontvangen, maar waarachies, Deetman communiceert en nu eens niet in reactie op de Belgen.
Hij heeft m.i. zelfs goed nieuws over zijn commissie: een klankbordgroep die zeker de beroerdste niet is.
Hij weet zowaar zelfs de noodzakelijk blijvende valse grijns te organseren met zijn voormalig voormalig directeur van Slachtofferhulp, zou hij die cadeau hebben gekregen dankzij Europa: meer dan voldoende mensen hebben de afgelopen jaren daar als eens een beroep op gedaan jaren, om het bos in gestuurd te worden!
Blijft nog mijn verbazing over het wonderlijke samengaan met de recente boodschap vanuit Hulp en Recht.
En die verdrietige conclussie: wat een beschamende puinzooi deze afgelopen maanden, sinds maart, wat een stompzinnig disrespect ten opzichte van het geweld wat deze hele uitbarsting heeft betekend / zal hebben betekend voor heel wat (jeugd) slachtoffers (en hun gezinnen/families/omgeving).
En we zijn er nog niet!
Ook voor ieder van jullie: wees goed voor en voorzichtig met jezelf én elkaar!
Nieuws
De onderzoekscommissie naar seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk organiseert enkele ontmoetingen met slachtoffers. Op deze bijeenkomsten wil de commissie ook reacties inwinnen voor haar advies over een goede (organisatie van) hulpverlening aan slachtoffers.
De commissie wil tijdens deze ontmoetingen niet alleen slachtoffers informeren en met hen van gedachte wisselen over (de aanpak van) het onderzoek. Ze wil bovenal luisteren naar slachtoffers en hun ervaringen. De commissie zal ruim 900 mensen in de gelegenheid stellen om, indien zij dit wensen, een bijeenkomst te bezoeken. De doelgroep bestaat uit slachtoffers die zich vanaf medio maart meldden bij de commissie en bij drs. W.J. (Wim) Deetman tijdens diens vooronderzoek. Met het oog op de privacy hebben de bijeenkomsten, die begin dit najaar plaatshebben, een besloten karakter.
Nieuwsbrief
Dit is de eerste nieuwsbrief van de commissie. Om slachtoffers en andere belangstellenden op de hoogte te houden publiceert de commissie omstreeks eens in de twee maanden een nieuwsbrief op haar website. Deze nieuwsbrief informeert lezers vooral ook over de stand van het onderzoek en de stappen die de commissie hierin verder wil zetten.
Advies hulpverlening
Op de bijeenkomsten met slachtoffers wil de commissie ook reacties en suggesties inwinnen voor haar advies over een goede (organisatie van) hulpverlening aan slachtoffers. Bij de presentatie van diens advies voor een onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek benadrukte Deetman in mei dat de commissie hieraan voorrang moet geven. De commissie, waarvan hij nu voorzitter is, hoopt haar advies voor de hulpverlening nog dit najaar te presenteren.
Analyse signalen
De commissie wil langs verschillende lijnen onderzoeken. Zo werkt de commissie nu aan een analyse van bij haar binnengekomen meldingen van seksueel misbruik. In brieven aan betrokken hoofdredacties vraagt ze om kennis te mogen nemen van meldingen waarover deze media beschikken. Uiteraard weet de commissie zich hierbij gebonden aan vertrouwelijkheid en zorgvuldigheid. Nu al overlegt de commissie met Hulp & Recht om de gegevens van deze organisatie te betrekken bij haar onderzoek.
Survey onder slachtoffers, oproep aan daders
Ook op basis van de genoemde analyse start later dit jaar een survey onder slachtoffers en begint het archiefonderzoek. Op dit moment heeft een literatuurstudie plaats. Bovendien zal de commissie ook daders oproepen deel te nemen aan het onderzoek. De commissie neemt het onderzoek ter hand op basis van een planning die ze binnenkort vaststelt.
Klankbordgroep
Ook stelt de commissie een klankbordgroep in voor haar wetenschappelijk onderzoek. In deze klankbordgroep zitten in elk geval de hoogleraren dr. J.C. (James) Kennedy (geschiedenis van Nederland Universiteit van Amsterdam), mr. Y (Ybo) Buruma (straf- en strafprocesrecht Radboud Universiteit Nijmegen) en mr. M.S. (Marc) Groenhuijsen (straf- en strafprocesrecht, directeur International Victimology Institute INTERVICT Universiteit van Tilburg), evenals CNV-voorzitter drs. J. (Jaap) Smit, tot eerder dit jaar directeur van Slachtofferhulp Nederland.
Hij heeft m.i. zelfs goed nieuws over zijn commissie: een klankbordgroep die zeker de beroerdste niet is.
Hij weet zowaar zelfs de noodzakelijk blijvende valse grijns te organseren met zijn voormalig voormalig directeur van Slachtofferhulp, zou hij die cadeau hebben gekregen dankzij Europa: meer dan voldoende mensen hebben de afgelopen jaren daar als eens een beroep op gedaan jaren, om het bos in gestuurd te worden!
Blijft nog mijn verbazing over het wonderlijke samengaan met de recente boodschap vanuit Hulp en Recht.
En die verdrietige conclussie: wat een beschamende puinzooi deze afgelopen maanden, sinds maart, wat een stompzinnig disrespect ten opzichte van het geweld wat deze hele uitbarsting heeft betekend / zal hebben betekend voor heel wat (jeugd) slachtoffers (en hun gezinnen/families/omgeving).
En we zijn er nog niet!
Ook voor ieder van jullie: wees goed voor en voorzichtig met jezelf én elkaar!
Nieuws
De onderzoekscommissie naar seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk organiseert enkele ontmoetingen met slachtoffers. Op deze bijeenkomsten wil de commissie ook reacties inwinnen voor haar advies over een goede (organisatie van) hulpverlening aan slachtoffers.
De commissie wil tijdens deze ontmoetingen niet alleen slachtoffers informeren en met hen van gedachte wisselen over (de aanpak van) het onderzoek. Ze wil bovenal luisteren naar slachtoffers en hun ervaringen. De commissie zal ruim 900 mensen in de gelegenheid stellen om, indien zij dit wensen, een bijeenkomst te bezoeken. De doelgroep bestaat uit slachtoffers die zich vanaf medio maart meldden bij de commissie en bij drs. W.J. (Wim) Deetman tijdens diens vooronderzoek. Met het oog op de privacy hebben de bijeenkomsten, die begin dit najaar plaatshebben, een besloten karakter.
Nieuwsbrief
Dit is de eerste nieuwsbrief van de commissie. Om slachtoffers en andere belangstellenden op de hoogte te houden publiceert de commissie omstreeks eens in de twee maanden een nieuwsbrief op haar website. Deze nieuwsbrief informeert lezers vooral ook over de stand van het onderzoek en de stappen die de commissie hierin verder wil zetten.
Advies hulpverlening
Op de bijeenkomsten met slachtoffers wil de commissie ook reacties en suggesties inwinnen voor haar advies over een goede (organisatie van) hulpverlening aan slachtoffers. Bij de presentatie van diens advies voor een onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek benadrukte Deetman in mei dat de commissie hieraan voorrang moet geven. De commissie, waarvan hij nu voorzitter is, hoopt haar advies voor de hulpverlening nog dit najaar te presenteren.
Analyse signalen
De commissie wil langs verschillende lijnen onderzoeken. Zo werkt de commissie nu aan een analyse van bij haar binnengekomen meldingen van seksueel misbruik. In brieven aan betrokken hoofdredacties vraagt ze om kennis te mogen nemen van meldingen waarover deze media beschikken. Uiteraard weet de commissie zich hierbij gebonden aan vertrouwelijkheid en zorgvuldigheid. Nu al overlegt de commissie met Hulp & Recht om de gegevens van deze organisatie te betrekken bij haar onderzoek.
Survey onder slachtoffers, oproep aan daders
Ook op basis van de genoemde analyse start later dit jaar een survey onder slachtoffers en begint het archiefonderzoek. Op dit moment heeft een literatuurstudie plaats. Bovendien zal de commissie ook daders oproepen deel te nemen aan het onderzoek. De commissie neemt het onderzoek ter hand op basis van een planning die ze binnenkort vaststelt.
Klankbordgroep
Ook stelt de commissie een klankbordgroep in voor haar wetenschappelijk onderzoek. In deze klankbordgroep zitten in elk geval de hoogleraren dr. J.C. (James) Kennedy (geschiedenis van Nederland Universiteit van Amsterdam), mr. Y (Ybo) Buruma (straf- en strafprocesrecht Radboud Universiteit Nijmegen) en mr. M.S. (Marc) Groenhuijsen (straf- en strafprocesrecht, directeur International Victimology Institute INTERVICT Universiteit van Tilburg), evenals CNV-voorzitter drs. J. (Jaap) Smit, tot eerder dit jaar directeur van Slachtofferhulp Nederland.
woensdag, augustus 25, 2010
Church scandals ‘not unique’ to Ireland
The Irish Times –
Monday, August 23, 2010
ÉIBHIR MULQUEEN
The future of the Catholic Church was a question which went beyond the effects the abuse scandals had on it in Ireland, historian Diarmaid Ferriter said at the concluding session of the Merriman Summer School yesterday.
Speaking on the theme “From Cullen to Connell: the rise and fall of the Irish Catholic Church”, Prof Ferriter, professor of modern history in UCD, said Ireland was a very small jewel in the Catholic Church crown in the context of its sex abuse scandals.
It would take time to absorb the sheer enormity of what was in the Ryan, Murphy and Ferns reports, but the issues were not unique to Ireland and were now being raised in other countries.
“It may well be more pronounced within Ireland for a whole host of different reasons that are relevant to the 19th and the 20th century in terms of the Catholic culture that was developed,” he said.
The Vatican’s refusal to accept the resignations of the two Dublin auxiliary bishops had been a public humiliation for Archbishop Diarmuid Martin, “which is ironic given what he has done and the way he tried to change the language that was used before”. He believed Archbishop Martin might become a fall guy to the structure, power and control of the church.
“Diarmuid Martin can be jumping up and down until he is blue in the face but there are certain things he won’t be able to change on his own.”
Another issue was how long the church could sustain its structures as they were, he said. “They don’t have priests. It has been admitted that they are going to need more and more lay involvement to keep parishes running. The question is, ‘Are they [lay people] actually going to get any say?’
“Thankfully, it is not the job of the historian to predict the future.”
The future of much historical research would be within a comparative international framework, he added. “We have tended to look at ourselves in too insular a way and we do tend to think we are unique in all sorts of ways. And we are in some ways, but in other ways we are not. That is going to be a serious research project for a generation, I think.”
In regard to the church’s historical role, he said while Ireland had appeared to be a Catholic country for Irish people after independence, the reality of how it had been experienced was more nuanced.
Instances of dissent and difference were identifiable both privately and at government level, he said. Attempts to promote mass public devotion, such as during the centenary celebrations of Catholic emancipation in 1929 and the Eucharistic Congress of 1932, had a legitimising effect, but the State had had its way in many church-State tussles.
A 10-year campaign ending in 1935 to have legislation introduced regulating public dances had raised the question of why there were so many unlicensed dances. “You have got to remind yourself when you are talking about denunciations, there was a hell of a lot to be denounced.
“There is a case to be made that a lot of Irish people remained unreadily anarchic in their very daily behaviour.”
Monday, August 23, 2010
ÉIBHIR MULQUEEN
The future of the Catholic Church was a question which went beyond the effects the abuse scandals had on it in Ireland, historian Diarmaid Ferriter said at the concluding session of the Merriman Summer School yesterday.
Speaking on the theme “From Cullen to Connell: the rise and fall of the Irish Catholic Church”, Prof Ferriter, professor of modern history in UCD, said Ireland was a very small jewel in the Catholic Church crown in the context of its sex abuse scandals.
It would take time to absorb the sheer enormity of what was in the Ryan, Murphy and Ferns reports, but the issues were not unique to Ireland and were now being raised in other countries.
“It may well be more pronounced within Ireland for a whole host of different reasons that are relevant to the 19th and the 20th century in terms of the Catholic culture that was developed,” he said.
The Vatican’s refusal to accept the resignations of the two Dublin auxiliary bishops had been a public humiliation for Archbishop Diarmuid Martin, “which is ironic given what he has done and the way he tried to change the language that was used before”. He believed Archbishop Martin might become a fall guy to the structure, power and control of the church.
“Diarmuid Martin can be jumping up and down until he is blue in the face but there are certain things he won’t be able to change on his own.”
Another issue was how long the church could sustain its structures as they were, he said. “They don’t have priests. It has been admitted that they are going to need more and more lay involvement to keep parishes running. The question is, ‘Are they [lay people] actually going to get any say?’
“Thankfully, it is not the job of the historian to predict the future.”The future of much historical research would be within a comparative international framework, he added. “We have tended to look at ourselves in too insular a way and we do tend to think we are unique in all sorts of ways. And we are in some ways, but in other ways we are not. That is going to be a serious research project for a generation, I think.”
In regard to the church’s historical role, he said while Ireland had appeared to be a Catholic country for Irish people after independence, the reality of how it had been experienced was more nuanced.
Instances of dissent and difference were identifiable both privately and at government level, he said. Attempts to promote mass public devotion, such as during the centenary celebrations of Catholic emancipation in 1929 and the Eucharistic Congress of 1932, had a legitimising effect, but the State had had its way in many church-State tussles.
A 10-year campaign ending in 1935 to have legislation introduced regulating public dances had raised the question of why there were so many unlicensed dances. “You have got to remind yourself when you are talking about denunciations, there was a hell of a lot to be denounced.
“There is a case to be made that a lot of Irish people remained unreadily anarchic in their very daily behaviour.”
Deetman en zijn institutionele kader
Solidariteitsverklaring met de koningin van Lombardije!Heregod, wat ben ik dat volk zat!
Je weet dat je belazerd wordt met hun PR verkooppraatjes, die helemaal niets met jou te maken hebben, maar het iedere keer
weer gedwongen zijn om als een schele kip te moeten kijken wat dat volk nu weer heeft bedacht en waarom dan wel komt me toch wel zo gigantisch mijn strot uit!
En dan durft die Deetman aan te kondigen dat er - gezien het privacy van zijn bijeenkomsten géén pers word toegelaten!
Hoezo privacy, welke privacy? In groepen van zo'n 300 man die voorgelicht worden over hulp binnen een institutioneel kader?
Welk institutioneel kader, Heer Deetman?
En sinds wanneer mag de pers niet betrokken zijn bij institutionele kaders?
Daar hebben ze in Ierland nog een mooie verklaring voor liggen. Zonder enige twijfel kan het aartsbisdom hier er ook nog wel een exemplaar van tevoorschijn toveren.
Als je er niet zo doodziek van werd zou je er de slappe lach van kunnen krijgen!
Alsof die hele criminaliteit van die kerk boven water had kunnen komen zonder de pers.
Welk institutioneel kader? Wiens instituties, heer Deetman?Hulpverlening aan wie, mijnheer Deetman? De nederlandse smoel van een criminele organisatie? De Nederlandse smoel in Europa?
Wiens problemen, wiens privacy, mijnheer Deetman?
Het recht van kinderen op veilige zorg is niet privé, Deetman!
Daar zijn mensenlevens te kwetsbaar voor.
En institutionele kaders - met en zonder hulp van (ex-) ministers - te levensbedreigend voor gebleken.
Slachtoffers van het seksueel geweld binnen die kerk zijn wel de laatste die behoefte hebben aan dergelijke verkooppraatjes.
Die hebben - meer dan welke andere burger dan ook - nu eenmaal die verdomde taak zélf te beslissen wat zij met hun privacy willen.
Omdat het hún leven is en al die tijd was, en zij geen afhankelijke kinderen meer zijn, mijnheer de CDA-politicus. Het sinister cadeautje van ongecontroleerde macht(snetwerken), overdaad aan beschermende geheimhouding en gebrek aan dossiers in tijden van beslissingen over het electronisch kind-dossier.
Dit deel van het commissiewerk, Heer Deetman, is niet alleen heel erg dom, het is gewoon heel erg vies!
Komt er wellicht in de eigen netwerken teveel - oncontroleerbaar -naar buiten, mijnheer Deetman? Daar bleek vorige week ook Hulp en Recht al bezorgd over.
Maar als het dak lekt, is Joe the Plumber niet altijd de uitkomst!
Bij 900 slachtoffers hoort de samenleving haar verantwoordelijkheid te nemen, en daar maakt in een democratie die de Mensenrechten erkent de pers een essentieel deel van uit.
De vraag "hoe haal je het in je hoofd om dat met kinderen te doen", is voor psychiaters. En misschien wel, dat weet ik nog steeds niet, voor directe slachtoffers.
Maar voor die democratie is de vraag: hoe is het in godschristusnaam mogelijk dat het verzwegen kon worden, wie en wat hebben daaraan bijgedragen essentieel.
Ik had 2x maal een gesprek met Patrick Chatelion Counet, KNR.
In het 2e gesprek zei hij dat hij pas sinds februari 2010 op de hoogte was van het sexueel geweld/misbruik tegen kinderen in de kerk.
Ik ben hem dankbaar voor die -meer dan verbijsterende - opmerking. Hoewel ik me realiseer dat ik die zeker niet had moeten lezen. Die opmerking was, voor mij, belangrijk omdat ik zijn stem erbij kreeg, ik heb het die hotemetoot horen zeggen.
Hoe pijnlijk dan ook, ik ben goddank in staat te geloven dat hotemetoten óók idioten kunnen zijn, die net als ik genoodzaakt zijn een bord voor hun kop te hebben.
Die borden zijn afschuwelijk, het aanlopen tegen die borden is afschuwelijk.
Maar het aanlopen tegen een hotemetoot die het bord voor zijn kop laat zien dwingt tot keuzes.
Ik had 2x maal een gesprek met Patrick Chatelion Counet, KNR.
In het 2e gesprek zei hij dat hij pas sinds februari 2010 op de hoogte was van het sexueel geweld/misbruik tegen kinderen in de kerk.
Ik ben hem dankbaar voor die -meer dan verbijsterende - opmerking. Hoewel ik me realiseer dat ik die zeker niet had moeten lezen. Die opmerking was, voor mij, belangrijk omdat ik zijn stem erbij kreeg, ik heb het die hotemetoot horen zeggen.
Hoe pijnlijk dan ook, ik ben goddank in staat te geloven dat hotemetoten óók idioten kunnen zijn, die net als ik genoodzaakt zijn een bord voor hun kop te hebben.
Die borden zijn afschuwelijk, het aanlopen tegen die borden is afschuwelijk.
Maar het aanlopen tegen een hotemetoot die het bord voor zijn kop laat zien dwingt tot keuzes.
Over the last few weeks, I have been reflecting on what should be my
response to the overall conclusion of the Murphy report – particularly because I
was part of the governance of the Archdiocese prior to when correct child
protection policies and procedures were implemented.
It does not serve the truth to overstate my responsibility and authority within the Archdiocese. Nor does it serve the truth to overlook the fact that the system of management and communications was seriously flawed. However, with the benefit of hindsight, I accept that, from the time I became an Auxiliary Bishop, I should have challenged the prevailing culture.Jim Moriarty, 23 december 2009
DEN HAAG - Tot dusver hebben zich ruim 900 slachtoffers van seksueel misbruik in de katholieke kerk gemeld bij de commissie-Deetman. Die doet onderzoek naar dat misbruik.
De commissie gaat dit najaar twee of drie grote bijeenkomsten met slachtoffers organiseren. Ze krijgen allemaal een persoonlijke uitnodiging van Deetman.
De commissie wil tijdens deze ontmoetingen, die met het oog op de privacy een besloten karakter zullen hebben, niet alleen slachtoffers informeren. ‘We willen bovenal luisteren naar de slachtoffers en hun ervaringen’, zegt Deetman in een interview met de Volkskrant. ‘Anders wordt het onderzoek wel erg afstandelijk en formeel.’
Hulp en zorg voorrang
In mei werd Deetman door de r.k. kerk aangesteld als voorzitter van de onderzoekscommissie. Hij vindt dat hulp en zorg aan slachtoffers absolute voorrang moeten krijgen De ex-minister wil een alternatief hulp- en zorgkanaal creëren dat los staat van Hulp & Recht, het katholieke instituut dat misbruik door priesters en religieuzen onderzoekt.
‘Veel slachtoffers hebben geen vertrouwen in Hulp & Recht. Dan moet je naar alternatieven kijken. Het is belangrijk dat de hulp een institutioneel kader krijgt.’
Deetman hoopt zijn advies voor hulpverlening aan slachtoffers al dit najaar te presenteren. Het hele onderzoek wil hij in november volgend jaar afronden. Hij roept ook nadrukkelijk daders op zich te melden . ‘Er hebben zich al enkele daders gemeld bij de commissie, maar we hopen dat dat aantal na onze oproep zal toenemen. Ze hebben schade aangericht aan de kerk .
Maar ze hebben vooral schade aangericht bij de slachtoffers.’
Gezien mijn kontakt met nog maar de afgelopen weken met Gods ambtenaren, de blikken minachtende groene marsvrouwtjes schijnen bij Hulp en Recht onuitputtelijk te zijn - "nee hoor, wij hebben niets met het verleden te maken, wij zijn allemaal nieuw en nu hebben we 4 commissies en U mag ook een brief schrijven aan de voorzitter" - werkelijk geen overbodige luxe. Maar ze hebben waarachies mijn dossier -2004 - gevonden. Nu ik de norrit nog. Om dat dossier vroeg ik tenslotte niet.
De commissie gaat dit najaar twee of drie grote bijeenkomsten met slachtoffers organiseren. Ze krijgen allemaal een persoonlijke uitnodiging van Deetman.
De commissie wil tijdens deze ontmoetingen, die met het oog op de privacy een besloten karakter zullen hebben, niet alleen slachtoffers informeren. ‘We willen bovenal luisteren naar de slachtoffers en hun ervaringen’, zegt Deetman in een interview met de Volkskrant. ‘Anders wordt het onderzoek wel erg afstandelijk en formeel.’
Hulp en zorg voorrang
In mei werd Deetman door de r.k. kerk aangesteld als voorzitter van de onderzoekscommissie. Hij vindt dat hulp en zorg aan slachtoffers absolute voorrang moeten krijgen De ex-minister wil een alternatief hulp- en zorgkanaal creëren dat los staat van Hulp & Recht, het katholieke instituut dat misbruik door priesters en religieuzen onderzoekt.
‘Veel slachtoffers hebben geen vertrouwen in Hulp & Recht. Dan moet je naar alternatieven kijken. Het is belangrijk dat de hulp een institutioneel kader krijgt.’
Deetman hoopt zijn advies voor hulpverlening aan slachtoffers al dit najaar te presenteren. Het hele onderzoek wil hij in november volgend jaar afronden. Hij roept ook nadrukkelijk daders op zich te melden . ‘Er hebben zich al enkele daders gemeld bij de commissie, maar we hopen dat dat aantal na onze oproep zal toenemen. Ze hebben schade aangericht aan de kerk .
Maar ze hebben vooral schade aangericht bij de slachtoffers.’
Gezien mijn kontakt met nog maar de afgelopen weken met Gods ambtenaren, de blikken minachtende groene marsvrouwtjes schijnen bij Hulp en Recht onuitputtelijk te zijn - "nee hoor, wij hebben niets met het verleden te maken, wij zijn allemaal nieuw en nu hebben we 4 commissies en U mag ook een brief schrijven aan de voorzitter" - werkelijk geen overbodige luxe. Maar ze hebben waarachies mijn dossier -2004 - gevonden. Nu ik de norrit nog. Om dat dossier vroeg ik tenslotte niet.
De Gift 8 Als het dooft
[...]
In de naam van Allah
Hij is lief
Hij geeft
Hij vergeeft
1
Wanneer de zon duister wordt.
Wanneer de sterren doven.
Wanneer de bergen in beweging komen.
Wanneer de hoogzwangere en geliefde kamelen in de steek
worden gelaten.
Wanneer de wilde beesten bij elkaar worden gebracht.
Wanneer de zeeën ziedend omhoogkomen.
Wanneer de zielen worden samengebracht.
Wanneer aan de meisjes wordt gevraagd voor welke zonde zij
levend begraven zijn.
Wanneer de hemel in stukken uiteenvalt.
Wanneer het vuur van de hel wordt opgestookt.
Wanneer het paradijs gereed wordt gemaakt.
En wanneer de geschriften waarin de daden van iedereen be-
schreven zijn, worden geopend.
Dan zal iedereen weten wat hij gedaan heeft.
2
Ik zweer het bij de terugkerende sterren, die hun loop beëindigen
en ondergaan.
En bij de nacht wanneer deze verdwijnt.
En bij de morgen wanneer deze verschijnt.
Dit zijn de woorden van een uitmuntende boodschapper, die een
bijzondere plaats naast Allah heeft, die gehoorzaam is en be-
trouwbaar.
Nee, Mohammad is niet gek.
Hij heeft de engel Ghabriël bij de heldere horizon ontmoet.
En de engel geeft de volledige boodschap door.
Waar gaan jullie heen?
De boodschap is niets anders dan een vermaning voor de we-
reldbewoners. Voor hen die op zoek zijn naar de juiste weg.
uit: Kader Abdolah
De Koran een vertaling
Deze vertaling is gebaseerd op de Arabische versie van de Koran en op een aantal Perzische en Nederlandse vertalingen
De Geus BV
Bijbel & Koran.nl IKON
In de naam van Allah
Hij is lief
Hij geeft
Hij vergeeft
1
Wanneer de zon duister wordt.
Wanneer de sterren doven.
Wanneer de bergen in beweging komen.
Wanneer de hoogzwangere en geliefde kamelen in de steek
worden gelaten.
Wanneer de wilde beesten bij elkaar worden gebracht.
Wanneer de zeeën ziedend omhoogkomen.
Wanneer de zielen worden samengebracht.
Wanneer aan de meisjes wordt gevraagd voor welke zonde zij
levend begraven zijn.
Wanneer de hemel in stukken uiteenvalt.
Wanneer het vuur van de hel wordt opgestookt.
Wanneer het paradijs gereed wordt gemaakt.
En wanneer de geschriften waarin de daden van iedereen be-
schreven zijn, worden geopend.
Dan zal iedereen weten wat hij gedaan heeft.
2
Ik zweer het bij de terugkerende sterren, die hun loop beëindigen
en ondergaan.
En bij de nacht wanneer deze verdwijnt.
En bij de morgen wanneer deze verschijnt.
Dit zijn de woorden van een uitmuntende boodschapper, die een
bijzondere plaats naast Allah heeft, die gehoorzaam is en be-
trouwbaar.
Nee, Mohammad is niet gek.
Hij heeft de engel Ghabriël bij de heldere horizon ontmoet.
En de engel geeft de volledige boodschap door.
Waar gaan jullie heen?
De boodschap is niets anders dan een vermaning voor de we-
reldbewoners. Voor hen die op zoek zijn naar de juiste weg.
uit: Kader Abdolah
De Koran een vertaling
Deze vertaling is gebaseerd op de Arabische versie van de Koran en op een aantal Perzische en Nederlandse vertalingen
De Geus BV
Bijbel & Koran.nl IKON
dinsdag, augustus 24, 2010
maandag, augustus 23, 2010
“These orphans were society’s most innocent and vulnerable people. There must be a full disclosure
om die lach toen mijlen ver van Disneyland dat ettertje met zijn techno zijn eigen grote bek liet schreeuwen dat dit niet alleen een vrij land hoor was, met neutraal terrein en hij geen marokaan of turk dus muziek mag luisteren hoe hij dat wil en wij hoopvol middeleeuws oh en ah gemengd wilden op het ritme van vuurwerkgedonder in het stikkedonker bijna verzopen werd opdat iedereen weer tevreden in blik kroop en ik wist
vrede, godverdomme, vrede
[...]
kom vanavond met verhalen
over hoe de oorlog is verdwenen
en herhaal ze honderd malen:
alle malen zal ik wenen.
Leo Vroman, Vrede
"I've just posted the following http://www.paddydoyle.com/vaccine-trials/ on my website and hope it will be of interest to you. I had kept it on a back-up disc for many years. In the light of recent media coverage of Vaccine trials I felt it appropriate to put it back on the site."
Dank je, John
Dank je, Mari
Dank je, Josephine!
Dank je, Paddy.
I'm so deep and deeply sorry
Sunday August 22 2010
A CLERICAL child abuse victim revealed the full horror yesterday of the ‘human guinea pig’ drug trials carried out in church-run children’s homes.
Hundreds of children are feared to have been subjected to the experimental trials while in the care of the Catholic Church.
Now the victims’ cases could be reopened, as calls for the Government to deal with the scandal intensifies.
Legal action is being planned against GlaxoSmithKline and the Sacred Heart Order, which allowed the tests at the Bessborough Mother and Baby Home in Cork.
Campaigner and abuse survivor John Barrett, who was born at the home outside Cork city, was used as a ‘human guinea pig’ while in Lota industrial school, also in Cork.
“We didn’t have a clue what was being done to us at the time,” he said. “We only found out years later.”
John, now 58, wants to know the truth behind the children’s ordeal, who conducted the tests and why such experiments were allowed.
Hundreds of youngsters in children’s homes are believed to have been used in trials in the Sixties and Seventies to improve vaccines for tetanus, diphtheria and whooping cough.
John was used in four different experiments when he was aged 12 and 13 at the Lota home.
He said: “All of the boys of my age were taken off and given tests, X-rays and general examinations.
“Lists were made of those deemed to be ‘healthy’ and we would sometimes be lined up in one of the dormitories and given massive injections.
“We didn’t know what we were being given. Later blood tests would be taken and those whose scars from the first injection had disappeared were given a second dose.
“Over a couple of years, this happened about four times. I don’t think they were the normal injections you would expect.
“There is a major inquiry into child abuse so there should be a similar inquiry set up alongside it into medical experiments on children.”
More than 25,000 youngsters spent time in Irish orphanages between 1960 and 1975, the period when the controversial one-in-four trials are believed to have taken place.
Kevin Cooney of the Adopted And Fostered Persons’ Association said: “These orphans were society’s most innocent and vulnerable people.
“The State participated in abusing the rights of children in their care. That is indefensible. There must be a full disclosure.”
Meanwhile Health Minister Mary Harney has been called on to instruct her officials to make available all relevant information regarding the ongoing vaccine trials.
The call comes following Mari Steed, 50, breaking her silence on Friday, in the Irish Independent, into how she was subjected to a controversial vaccine trial as a baby without her mother’s consent.
She said she the trial were carried out on her between December 1960 and October 1961, when she was between nine and 18 months old.
Ms Steed, who now lives in the US, and three others, are preparing to take legal action in US courts against the drugs company, GlaxoSmithKline.
Leas Ceann Comhairle Brendan Howlin, who was health minister in 1993, assured victims that an inquiry had found they suffered no ill effects from the experimental medical tests.
He admitted he did not remember the probe or its findings. The Department of Health said it was searching department archives in a bid to locate the documents.
Mr Reilly said yesterday that all the facts must be put on the table.
“It is totally unacceptable for children in the care of the State to be involved in a vaccine trial without proper information being made available, or the full consent of their parents or guardians.”
vrede, godverdomme, vrede
[...]
kom vanavond met verhalen
over hoe de oorlog is verdwenen
en herhaal ze honderd malen:
alle malen zal ik wenen.
Leo Vroman, Vrede
"I've just posted the following http://www.paddydoyle.com/vaccine-trials/ on my website and hope it will be of interest to you. I had kept it on a back-up disc for many years. In the light of recent media coverage of Vaccine trials I felt it appropriate to put it back on the site."
Dank je, John
Dank je, Mari
Dank je, Josephine!
Dank je, Paddy.
I'm so deep and deeply sorry
Sunday August 22 2010
A CLERICAL child abuse victim revealed the full horror yesterday of the ‘human guinea pig’ drug trials carried out in church-run children’s homes.
Hundreds of children are feared to have been subjected to the experimental trials while in the care of the Catholic Church.
Now the victims’ cases could be reopened, as calls for the Government to deal with the scandal intensifies.
Legal action is being planned against GlaxoSmithKline and the Sacred Heart Order, which allowed the tests at the Bessborough Mother and Baby Home in Cork.
Campaigner and abuse survivor John Barrett, who was born at the home outside Cork city, was used as a ‘human guinea pig’ while in Lota industrial school, also in Cork.
“We didn’t have a clue what was being done to us at the time,” he said. “We only found out years later.”
John, now 58, wants to know the truth behind the children’s ordeal, who conducted the tests and why such experiments were allowed.
Hundreds of youngsters in children’s homes are believed to have been used in trials in the Sixties and Seventies to improve vaccines for tetanus, diphtheria and whooping cough.
John was used in four different experiments when he was aged 12 and 13 at the Lota home.
He said: “All of the boys of my age were taken off and given tests, X-rays and general examinations.
“Lists were made of those deemed to be ‘healthy’ and we would sometimes be lined up in one of the dormitories and given massive injections.
“We didn’t know what we were being given. Later blood tests would be taken and those whose scars from the first injection had disappeared were given a second dose.
“Over a couple of years, this happened about four times. I don’t think they were the normal injections you would expect.
“There is a major inquiry into child abuse so there should be a similar inquiry set up alongside it into medical experiments on children.”
More than 25,000 youngsters spent time in Irish orphanages between 1960 and 1975, the period when the controversial one-in-four trials are believed to have taken place.
Kevin Cooney of the Adopted And Fostered Persons’ Association said: “These orphans were society’s most innocent and vulnerable people.
“The State participated in abusing the rights of children in their care. That is indefensible. There must be a full disclosure.”
Meanwhile Health Minister Mary Harney has been called on to instruct her officials to make available all relevant information regarding the ongoing vaccine trials.
The call comes following Mari Steed, 50, breaking her silence on Friday, in the Irish Independent, into how she was subjected to a controversial vaccine trial as a baby without her mother’s consent.
She said she the trial were carried out on her between December 1960 and October 1961, when she was between nine and 18 months old.
Ms Steed, who now lives in the US, and three others, are preparing to take legal action in US courts against the drugs company, GlaxoSmithKline.
Leas Ceann Comhairle Brendan Howlin, who was health minister in 1993, assured victims that an inquiry had found they suffered no ill effects from the experimental medical tests.
He admitted he did not remember the probe or its findings. The Department of Health said it was searching department archives in a bid to locate the documents.
Mr Reilly said yesterday that all the facts must be put on the table.
“It is totally unacceptable for children in the care of the State to be involved in a vaccine trial without proper information being made available, or the full consent of their parents or guardians.”
Saturday August 21 2010
WHEN Mari Steed gave up her baby for adoption as a teenager, it sparked an emotional search for the identity of her own birth mother.
But she had no idea that the journey into her past would throw up stark revelations about her involvement in a controversial vaccine-testing regime as a baby.
And when Mari finally tracked her mother Josephine to the UK, she found that no parental permission had been given for the experimental injections administered to her as a two-year-old.
The paths the two women had taken — both giving up their babies for adoption when very young — bore eerie similarities and brought them closer together.
But a story spanning four decades, three generations and two continents left a fractured family with more questions than answers.
Mari’s planned legal action is a last-ditch attempt to seek justice after a formal state probe was abandoned.
She was a vulnerable nine-month-old baby when she was first given the controversial ‘four-in-one’ vaccine.
By the time she was two, the experimental vaccine had been injected into her tiny body on at least four separate occasions.
Her mother Josephine said her permission was never sought or given, from either the multinational drug company responsible for the vaccine trials, nor the Sacred Heart order.
Cruel
“What happened to mothers like myself and the babies at that home was cruel,” said Josephine, who lives in the UK.
“They didn’t ask me for my permission to give her that shot; they didn’t ask me anything.
“The doctors and nurses gave my daughter the injection and I didn’t know what it was for,” she added.
“The babies were crying all day after it, but they wouldn’t tell us what was happening.
“I am still angry and would like an apology for what happened.”
An illegitimate child herself, Josephine arrived at the Bessborough mother and baby home in Cork in 1959, after falling pregnant while working in Dublin.
In April 1960, she gave birth to Mari, naming her Mary Therese Fitzpatrick.
“I was breastfed by my mother and I have photos of both of us celebrating my first birthday at the home,” said Mari, who has since dropped the ‘y’ from her name.
“I experienced real interactive care from my mother. She played with me and I was happy in as much as you can be in a situation like that.”
Trials
But despite their growing bond, Josephine was left in the dark when medics came to conduct vaccine trials for the Wellcome Foundation.
When she handed her daughter over to participate, she had not been told the injections were part of a trial for the four-in-one vaccine.
Now almost 50 years later, Mari is determined to get justice for the trauma she endured at Bessborough between 1960 and 1961.
Throughout the 1960s and 1970s three separate vaccine trials were conducted on Irish children on behalf of multinational drugs company The Wellcome Foundation, now known as GlaxoSmithKline.
Mari was involved in the first trial, which sought to find out what would happen if four vaccines were combined in one jab.
“I got up to four different shots of the vaccine. My mother later told me that I reacted by vomiting after one jab,” she said.
“I feel the trials showed incredibly poor judgment on the part of all involved. It was bad science on the part of Wellcome.
“They never got my mother’s consent for this. My mother only recalls being told they needed to ‘give the baby routine jabs’.”
The so-called four-in-one jab had never been tried in Britain or Ireland before and the effect of administering it to infants was unclear.
The standard approach had always been to provide a combined three-in-one vaccination for diphtheria, tetanus, and pertussis, over three or four injections. Following this, the doctor would give the child three separate jabs to prevent against polio.
Mari was one of 24 infants who received the new four-in-one shot, which combined the three-in-one and a separate polio jab.
It was administered over four injections and the aim was to compare the antibody levels of children who got this new vaccine and those who had received the standard set of shots.
Mari’s medical records show she received her first injection on December 9, 1960 and another on January 6, 1961.
Despite being ill after the third injection on January 7, 1961, she was given her fourth and final shot on February 10, 1961, and a booster shot of polio on October 3, 1961.
Investigation
The Commission to Inquire into Child Abuse, also known as the Laffoy Commission, began to investigate the vaccine trials in 2001. But it never got off the ground, following court actions by two doctors involved in the trials.
It means that Mari, who now lives in Philadelphia, and more than 211 children used as guinea pigs in the three trials have never received a formal public apology for what happened on behalf of the State.
“I want Health Minister Mary Harney to apologise, but I think pigs will fly before that ever happens.”
Mari and her mother, Josephine Fitzpatrick — who were only reunited in October 2002 — both gave evidence to the Laffoy Commission before it was disbanded.
In the four decades since she had last seen her mother, Mari had been adopted by an American couple and brought to Philadelphia.
“My mother knew she couldn’t provide for me and was resigned to the fact that I had to go away,” she said. “It was heartbreaking for her. She knew when she was signing the papers to hand me over that she would have to let me go.”
Mari arrived in the US on December 1, 1961, and her adoption was formalised in July of 1963.
She said her parents, Helena and Joseph, gave her a “normal childhood” but also ensured she knew about her past.
During her senior year in high school, a chain of events bizarrely mirroring her birth mother’s experience back in Ireland prompted Mari to begin an epic search into her origins which has spanned four decades.
“In 1978, during my senior year, I got pregnant by my high- school boyfriend,” she recalled.
“My adopted mother wanted me to give up the baby. I was sent to a mother and baby home in Philadelphia and cut off from my family.
“It was pretty miserable there and I was totally powerless.”
However, she said the harrowing experience enabled to her to identify with that of her mother.
“It was very hard to give up my daughter Kerry. It drove home the idea that this was a generational thing in my family,” she said.
“I had never felt abandoned or rejected when my mother gave me up. I just felt she had no choice — and I felt that more so when I gave up my own baby.”
Search
It was not until she was working at a university in Florida in 1993 that Mari came across an Irish heritage researcher who helped her search for her mother.
Like many adopted people, she had found it hard to track down some of the information relating to her past.
However, the fact that she had been allowed to keep her birth name meant she could access her birth certificate and, crucially, the medical records that provided her with evidence of the controversial vaccine trials.
In 2001, the final piece of the jigsaw puzzle fell into place and she tracked down her mother.
“A guy who had rented a flat from my mother said he would help,” she said.
Mother and daughter were finally reunited in October 2002. But both are still haunted by the vaccine trials they were unwittingly involved in more than 50 years ago.
“They were using children without any knowledge of their medical history,” Mari said.
“There was no chance of a follow-up, as many, like myself, were being adopted to the US or elsewhere.
“When I was giving evidence to the Laffoy Commission, I just kept thinking that I was only a baby when this happened and couldn’t do a thing to stop it.”
Irish Independent
WHEN Mari Steed gave up her baby for adoption as a teenager, it sparked an emotional search for the identity of her own birth mother.
But she had no idea that the journey into her past would throw up stark revelations about her involvement in a controversial vaccine-testing regime as a baby.
And when Mari finally tracked her mother Josephine to the UK, she found that no parental permission had been given for the experimental injections administered to her as a two-year-old.
The paths the two women had taken — both giving up their babies for adoption when very young — bore eerie similarities and brought them closer together.
But a story spanning four decades, three generations and two continents left a fractured family with more questions than answers.
Mari’s planned legal action is a last-ditch attempt to seek justice after a formal state probe was abandoned.
She was a vulnerable nine-month-old baby when she was first given the controversial ‘four-in-one’ vaccine.
By the time she was two, the experimental vaccine had been injected into her tiny body on at least four separate occasions.
Her mother Josephine said her permission was never sought or given, from either the multinational drug company responsible for the vaccine trials, nor the Sacred Heart order.
Cruel
“What happened to mothers like myself and the babies at that home was cruel,” said Josephine, who lives in the UK.
“They didn’t ask me for my permission to give her that shot; they didn’t ask me anything.
“The doctors and nurses gave my daughter the injection and I didn’t know what it was for,” she added.
“The babies were crying all day after it, but they wouldn’t tell us what was happening.
“I am still angry and would like an apology for what happened.”
An illegitimate child herself, Josephine arrived at the Bessborough mother and baby home in Cork in 1959, after falling pregnant while working in Dublin.
In April 1960, she gave birth to Mari, naming her Mary Therese Fitzpatrick.
“I was breastfed by my mother and I have photos of both of us celebrating my first birthday at the home,” said Mari, who has since dropped the ‘y’ from her name.
“I experienced real interactive care from my mother. She played with me and I was happy in as much as you can be in a situation like that.”
Trials
But despite their growing bond, Josephine was left in the dark when medics came to conduct vaccine trials for the Wellcome Foundation.
When she handed her daughter over to participate, she had not been told the injections were part of a trial for the four-in-one vaccine.
Now almost 50 years later, Mari is determined to get justice for the trauma she endured at Bessborough between 1960 and 1961.
Throughout the 1960s and 1970s three separate vaccine trials were conducted on Irish children on behalf of multinational drugs company The Wellcome Foundation, now known as GlaxoSmithKline.
Mari was involved in the first trial, which sought to find out what would happen if four vaccines were combined in one jab.
“I got up to four different shots of the vaccine. My mother later told me that I reacted by vomiting after one jab,” she said.
“I feel the trials showed incredibly poor judgment on the part of all involved. It was bad science on the part of Wellcome.
“They never got my mother’s consent for this. My mother only recalls being told they needed to ‘give the baby routine jabs’.”
The so-called four-in-one jab had never been tried in Britain or Ireland before and the effect of administering it to infants was unclear.
The standard approach had always been to provide a combined three-in-one vaccination for diphtheria, tetanus, and pertussis, over three or four injections. Following this, the doctor would give the child three separate jabs to prevent against polio.
Mari was one of 24 infants who received the new four-in-one shot, which combined the three-in-one and a separate polio jab.
It was administered over four injections and the aim was to compare the antibody levels of children who got this new vaccine and those who had received the standard set of shots.
Mari’s medical records show she received her first injection on December 9, 1960 and another on January 6, 1961.
Despite being ill after the third injection on January 7, 1961, she was given her fourth and final shot on February 10, 1961, and a booster shot of polio on October 3, 1961.
Investigation
The Commission to Inquire into Child Abuse, also known as the Laffoy Commission, began to investigate the vaccine trials in 2001. But it never got off the ground, following court actions by two doctors involved in the trials.
It means that Mari, who now lives in Philadelphia, and more than 211 children used as guinea pigs in the three trials have never received a formal public apology for what happened on behalf of the State.
“I want Health Minister Mary Harney to apologise, but I think pigs will fly before that ever happens.”
Mari and her mother, Josephine Fitzpatrick — who were only reunited in October 2002 — both gave evidence to the Laffoy Commission before it was disbanded.
In the four decades since she had last seen her mother, Mari had been adopted by an American couple and brought to Philadelphia.
“My mother knew she couldn’t provide for me and was resigned to the fact that I had to go away,” she said. “It was heartbreaking for her. She knew when she was signing the papers to hand me over that she would have to let me go.”
Mari arrived in the US on December 1, 1961, and her adoption was formalised in July of 1963.
She said her parents, Helena and Joseph, gave her a “normal childhood” but also ensured she knew about her past.
During her senior year in high school, a chain of events bizarrely mirroring her birth mother’s experience back in Ireland prompted Mari to begin an epic search into her origins which has spanned four decades.
“In 1978, during my senior year, I got pregnant by my high- school boyfriend,” she recalled.
“My adopted mother wanted me to give up the baby. I was sent to a mother and baby home in Philadelphia and cut off from my family.
“It was pretty miserable there and I was totally powerless.”
However, she said the harrowing experience enabled to her to identify with that of her mother.
“It was very hard to give up my daughter Kerry. It drove home the idea that this was a generational thing in my family,” she said.
“I had never felt abandoned or rejected when my mother gave me up. I just felt she had no choice — and I felt that more so when I gave up my own baby.”
Search
It was not until she was working at a university in Florida in 1993 that Mari came across an Irish heritage researcher who helped her search for her mother.
Like many adopted people, she had found it hard to track down some of the information relating to her past.
However, the fact that she had been allowed to keep her birth name meant she could access her birth certificate and, crucially, the medical records that provided her with evidence of the controversial vaccine trials.
In 2001, the final piece of the jigsaw puzzle fell into place and she tracked down her mother.
“A guy who had rented a flat from my mother said he would help,” she said.
Mother and daughter were finally reunited in October 2002. But both are still haunted by the vaccine trials they were unwittingly involved in more than 50 years ago.
“They were using children without any knowledge of their medical history,” Mari said.
“There was no chance of a follow-up, as many, like myself, were being adopted to the US or elsewhere.
“When I was giving evidence to the Laffoy Commission, I just kept thinking that I was only a baby when this happened and couldn’t do a thing to stop it.”
Irish Independent
zondag, augustus 22, 2010
zaterdag, augustus 21, 2010
HErkenningsdag Leuven 2 oktober 21010 Van slachtoffer tot overlever.
DeWereldMorgen.be
vr 20.08.10
Van Slachtoffer tot Overlever
Doel
De Werkgroep organiseert een HErkenningsdag waar slachtoffers-overlevers aan het woord kunnen komen, hulp en steun vinden bij lotgenoten en waar ze in groepjes kunnen verder praten over bepaalde thema's. De Werkgroep wil stem geven aan slachtoffers-overlevers van seksueel misbruik in de Kerk en slachtoffers-overlevers laten weten dat ze niet alleen zijn en dat ze bij lotgenoten hun verhaal kwijt kunnen.
De werkgroep bestaat uit volgende personen:Norbert Bethune, Rik Devillé, San Deurinck,
Lieve Halsberghe, Ilse & Luc Theuwis-Verwielen
In deze stuurgroep bestaat de afspraak dat al wie zich als slachtoffer-overlever bij hen meldt kan rekenen op het vertrouwen dat gegevens niet aan derden worden doorverteld zonder de uitdrukkelijke toestemming van die persoon zelf.
Niemand hoeft zich dus ook niet als slachtoffers-overlever te “outen” op deze Herkenningsdag.
Er worden ook geen lijsten verspreid. In de werkingsgroep wordt gewerkt rond vier onderstaande categorieën (1-4).Maar uiteraard zijn mensen uit groepen 5-7, medestaanders, ouders, partners, vertrouwenspersonen of ondersteuners, ook van harte welkom.
Vlaamse Werkgroep Mensenrechten in de Kerk:
Een woordje toelichting door Rik Devillé
De Vlaamse Werkgroep Mensenrechten in de Kerk (bestuur: Rik Devillé en anderen) organiseert voor slachtoffers-overlevers van seksueel misbruik door geestelijken een HErkenningsdag.
In 1992, bij de start van de werkgroep, noemden we het probleem niet pedofilie of seksueel misbruik (in de kerk) maar "seksueel machtsmisbruik".
Op basis daarvan zijn volgende, zeven categorieën gevormd allen machtsmisbruik door clerici.
1. Seksueel kindermisbruik (tot 12 jaar)
2. Seksueel jongerenmisbruik (12-18 jaar)
3. Seksueel misbruik van volwassenen(bvb. misbruik in slotkloosters, of andere zware machtsposities)
4. Geboorten onder X(moeders die anoniem hun kinderen verplicht moesten afstaan, zwanger gemaakt werden toen ze nog minderjarig waren) à
Deze vier groepen worden meegeteld voor de HErkenningsdag
De onderstaande groepen worden NIET meegeteld voor gerechtelijke ‘seksueel misbruik dossiers’:
5. Mislopen priesterrelaties
(waar de partner – vrouw – meestal het slachtoffer van is machtposities bvb. in het onderwijs, het einde van de relatie verliest de vrouw haar job in het onderwijs, … omdat de priester haar zo kan pesten vanuit zijn machtspositiein diezelfde school)
6. Priestervriendinnen
(de groep Philotea): clandestiene relaties.
7. Machtsmisbruik in arbeidsrelaties
Bvb. gepensioneerde pater die zijn leven ‘vrij’ heeft geleefd in Congo, nu naar België terugkeert, en hier niet meer in een klooster kan aarden, kan het klooster niet verlaten
omdat hij van zijn overste dan geen inkomen meer krijgt (een overste die heel zijn leven bvb. vertikt heeft de sociale zekerheid van de pater in orde te zetten)
Dit zijn de grote lijnen in de verschillende probleemvelden.
Praktisch
Wanneer? 2 oktober 2010, van 9.30 u. (onthaal) tot 16.00 u.
Waar? Seniorama, Vanden Tymplestraat 35, 3000 Leuven
Op een kleine wandelafstand van het station van Leuven.
Deelnemingsprijs? 10 euro(zaal, middagmaal en drankjes inbegrepen/ ter plaatse te betalen bij de inkom)
Inschrijving kan tot 25 september via mensenrechtenindekerk@gmail.com of via het adres van de voorzitster van de werkgroep:
Linda Opdebeek Panoramalaan 81560 Hoeilaart
Noot
Personen onder de 18 zijn niet toegelaten.De pers is niet toegelaten tot de activiteiten van de dag zelf. Wie problemen heeft voor babysit mag dat altijd laten weten. De werkgroep probeert een oplossing te zoeken, maar kan nu nog geen opvang garanderen.
vr 20.08.10
Van Slachtoffer tot Overlever
Doel
De Werkgroep organiseert een HErkenningsdag waar slachtoffers-overlevers aan het woord kunnen komen, hulp en steun vinden bij lotgenoten en waar ze in groepjes kunnen verder praten over bepaalde thema's. De Werkgroep wil stem geven aan slachtoffers-overlevers van seksueel misbruik in de Kerk en slachtoffers-overlevers laten weten dat ze niet alleen zijn en dat ze bij lotgenoten hun verhaal kwijt kunnen.
De werkgroep bestaat uit volgende personen:Norbert Bethune, Rik Devillé, San Deurinck,
Lieve Halsberghe, Ilse & Luc Theuwis-Verwielen
In deze stuurgroep bestaat de afspraak dat al wie zich als slachtoffer-overlever bij hen meldt kan rekenen op het vertrouwen dat gegevens niet aan derden worden doorverteld zonder de uitdrukkelijke toestemming van die persoon zelf.
Niemand hoeft zich dus ook niet als slachtoffers-overlever te “outen” op deze Herkenningsdag.
Er worden ook geen lijsten verspreid. In de werkingsgroep wordt gewerkt rond vier onderstaande categorieën (1-4).Maar uiteraard zijn mensen uit groepen 5-7, medestaanders, ouders, partners, vertrouwenspersonen of ondersteuners, ook van harte welkom.
Vlaamse Werkgroep Mensenrechten in de Kerk:
Een woordje toelichting door Rik Devillé
De Vlaamse Werkgroep Mensenrechten in de Kerk (bestuur: Rik Devillé en anderen) organiseert voor slachtoffers-overlevers van seksueel misbruik door geestelijken een HErkenningsdag.
In 1992, bij de start van de werkgroep, noemden we het probleem niet pedofilie of seksueel misbruik (in de kerk) maar "seksueel machtsmisbruik".
Op basis daarvan zijn volgende, zeven categorieën gevormd allen machtsmisbruik door clerici.
1. Seksueel kindermisbruik (tot 12 jaar)
2. Seksueel jongerenmisbruik (12-18 jaar)
3. Seksueel misbruik van volwassenen(bvb. misbruik in slotkloosters, of andere zware machtsposities)
4. Geboorten onder X(moeders die anoniem hun kinderen verplicht moesten afstaan, zwanger gemaakt werden toen ze nog minderjarig waren) à
Deze vier groepen worden meegeteld voor de HErkenningsdag
De onderstaande groepen worden NIET meegeteld voor gerechtelijke ‘seksueel misbruik dossiers’:
5. Mislopen priesterrelaties
(waar de partner – vrouw – meestal het slachtoffer van is machtposities bvb. in het onderwijs, het einde van de relatie verliest de vrouw haar job in het onderwijs, … omdat de priester haar zo kan pesten vanuit zijn machtspositiein diezelfde school)
6. Priestervriendinnen
(de groep Philotea): clandestiene relaties.
7. Machtsmisbruik in arbeidsrelaties
Bvb. gepensioneerde pater die zijn leven ‘vrij’ heeft geleefd in Congo, nu naar België terugkeert, en hier niet meer in een klooster kan aarden, kan het klooster niet verlaten
omdat hij van zijn overste dan geen inkomen meer krijgt (een overste die heel zijn leven bvb. vertikt heeft de sociale zekerheid van de pater in orde te zetten)
Dit zijn de grote lijnen in de verschillende probleemvelden.
Praktisch
Wanneer? 2 oktober 2010, van 9.30 u. (onthaal) tot 16.00 u.
Waar? Seniorama, Vanden Tymplestraat 35, 3000 Leuven
Op een kleine wandelafstand van het station van Leuven.
Deelnemingsprijs? 10 euro(zaal, middagmaal en drankjes inbegrepen/ ter plaatse te betalen bij de inkom)
Inschrijving kan tot 25 september via mensenrechtenindekerk@gmail.com of via het adres van de voorzitster van de werkgroep:
Linda Opdebeek Panoramalaan 81560 Hoeilaart
Noot
Personen onder de 18 zijn niet toegelaten.De pers is niet toegelaten tot de activiteiten van de dag zelf. Wie problemen heeft voor babysit mag dat altijd laten weten. De werkgroep probeert een oplossing te zoeken, maar kan nu nog geen opvang garanderen.
vrijdag, augustus 20, 2010
De Gift 6 Het Boek in den Beginne
In de naam van Allah
Hij is lief
Hij geeft
Hij vergeeft
1
Bij de hemel waar de hoge torens zijn.
Bij de beloofde dag.
Bij de getuige en bij wat als getuigenis wordt verklaard.
Dood aan hen die een kuil van vuur maakten.
Een vuur van hout.
En dood aan hen die naast de kuil stonden, getuige waren van wat
zij de gelovigen aandeden en toekeken.
Zij namen wraak op hen omdat ze in Allah geloofden.
2
De straf van je God is groot.
Hij is het die met de schepping begon en die kan herscheppen.
Hij is de eigenaar van het heelal.
En Hij doet wat Hij wil.
Heeft het verhaal van die legers jullie nog niet bereikt?
Die van de farao en Thamoed?
3
De ongelovigen blijven alles ontkennen.
Maar God omvat hen.
Zeker! De Koran is een majestueus geschrift.
En het vindt zijn oorsprong in het Boek in den Beginne.
Hij is lief
Hij geeft
Hij vergeeft
1
Bij de hemel waar de hoge torens zijn.
Bij de beloofde dag.
Bij de getuige en bij wat als getuigenis wordt verklaard.
Dood aan hen die een kuil van vuur maakten.
Een vuur van hout.
En dood aan hen die naast de kuil stonden, getuige waren van wat
zij de gelovigen aandeden en toekeken.
Zij namen wraak op hen omdat ze in Allah geloofden.
2
De straf van je God is groot.
Hij is het die met de schepping begon en die kan herscheppen.
Hij is de eigenaar van het heelal.
En Hij doet wat Hij wil.
Heeft het verhaal van die legers jullie nog niet bereikt?
Die van de farao en Thamoed?
3
De ongelovigen blijven alles ontkennen.
Maar God omvat hen.
Zeker! De Koran is een majestueus geschrift.
En het vindt zijn oorsprong in het Boek in den Beginne.
Vows of silence, integriteit van media
HILVERSUM (RKnieuws.net) - Tijdens een symposium vandaag in Hilversum gaat bisschop Frans Wiertz met anderen in debat over de vraag naar de rol van religie in het publieke bestel. Wiertz is naast bisschop van Roermond ook referent voor de media binnen de Nederlandse bisschoppenconferentie.En nu ben ik toch wel zo benieuwd of hij deze herder dat in 2003 ook al was!
1985 bij het Doyle/Mouton rapport Bisschopsconferentie Verwegistan " Ach Tom, kun je je zelfs maar voorstellen dat er iemand een rechtszaak tegen de Kerk aan zou kunnen spannen?" (Vows of silence, Jason Berry, Gerald Renner)
Met de groeten van Rigali
donderdag, augustus 19, 2010
herkomst buitengewoon privé,
een niet meer traceerbaar hongaars blog dat mijn zenuwen in bedwang hield de dag dat ik de aanvraag deed (een van)mijn dossier(s) te mogen zien
'Het is werkelijk verbijsterend om te ontdekken dat, na decennia van vervalste geschiedenis en ideologische manipulatie, uiteindelijk niets uit de herinnering verdwijnt.'
(de Tsjechische president Václav Havel, 1993)
bron Paddy Doyle
A DOZEN people locked up by the state in industrial schools…
12 survivors of institutions get names cleared
By Conor Ryan, Political Correspondent
Monday, August 02, 2010
Justice Minister Dermot Ahern has issued 12 certificates to former residents of the institutions who had carried criminal records because of the state’s treatment of them.
This was because the 1908 law, which established borstals and juvenile homes, used the courts to take children into care.
The figure was revealed in the Children’s Minister Barry Andrew’s first report on the implementation plan for the 99 recommendations arising from the Ryan report. The progress report approved by the Cabinet last month showed the most recent certificate of innocence was finalised on May 25.
It said the 12 people had written to the minister requesting such certs and that the courts had agreed to deal with their applications as a priority.
The progress report also revealed the pace at which former residents are seeking the truth about their own care has not let up in the year since the publication of the Ryan report.
In 2009 the Department of Education received 478 Freedom of Information applications from former residents to have their personal records released. Already this year 319 similar requests have been made.
However, the report also identified a number of areas where the Government’s plans to implement the recommendations have stalled.
Many of these relate to the responsibilities of the Health Service Executive.
The HSE had been expected to carry out a full national review of its policy of putting homeless children directly into accommodation without being referred to the health authorities.
However, this audit will not take place until the autumn.
The HSE was also to carry out an audit of all resources, finance and staff in the childcare area across all the various agencies involved in the sector.
This was not achieved for the target of February 2010.
The progress report said there was a lack of “consistency, co-ordination and inter-agency focus” in the area of professional training for people working with children. But this was being addressed by the HSE, it said.
It revealed Mr Andrews is considering expanding the powers of the Health Information and Quality Authority to give it a wider remit over child protection. This change of policy was offered up as the reason HIQA’s social services inspectors had not begun independent inspections of all residential centres and foster services.
Child welfare groups have criticised the pace of progress on the implementation plan and in May joined together to pressure the Government to act.
Meanwhile, Andrew Madden, who was abused as a child in his Dublin parish, is considering running for the Dáil and said he is open to discussions with any party except Fianna Fáil.
This story appeared in the printed version of the Irish Examiner Monday, August 02, 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)
