Erfrecht: een erfenis deel je, daar hebben anderen voor betaald.
(uit: Lisbonwetwork).
Dank U, Heer Philippe M.
woensdag, juni 30, 2010
dinsdag, juni 29, 2010
Dominus Vobiscum, Et cum spiritu tuo; VOC mentaliteit
Ik ben hartikke hollands. Dus ik jat wereldwijd.
En België heeft fantastische wapens!
En België heeft fantastische wapens!
De kerk en de Belgische staat, veroordeeld tot elkaar
Geplaatst door onze redactie op dinsdag 29 juni 2010 om 09:20u (Bron: DM)
BRUSSEL (RKnieuws.net) - De huiszoekingen bij de kerkelijke instanties waren wel ’wettelijk maar ook onverantwoord’. Toch is ook kritiek op de commissie-Adriaenssens niet onterecht, betoogt Kurt Martens. Kurt Martens is associate professor aan de School of Canon Law van The Catholic University of America in Washington D.C.
Wellicht woog de afspraak tussen Peter Adriaenssens en justitie niet zwaar genoeg. Misschien moet er toch nagedacht worden over een overeenkomst tussen België en de Heilige Stoel
De huiszoekingen in het aartsbisschoppelijk paleis, in de kathedraal, in de woning van kardinaal Danneels in Mechelen, en in de kantoren van de kerkelijke commissie seksueel misbruik in een pastorale relatie te Leuven, waren in een minimum van tijd wereldnieuws. Het duurde niet lang of de eerste reacties en commentaren liepen binnen.
Peter Adriaenssens, de voorzitter van de gelijknamige kerkelijke commissie, liet er zelf niet de minste twijfel over bestaan: hij had een afspraak - een contract met justitie noemde hij het zelf - en die afspraak was nu geschonden. Hij zou overleggen met de andere leden van de commissie, maar wat hem betreft heeft de commissie geen bestaansreden meer, nu het vertrouwen van honderden slachtoffers is geschonden.
Hollands; apieskijkdagen
Knap lastig om te snappen wat er daar in België gebeurt.
Desalniettemin: wie heeft die (vroegere ) slachtoffers voor die keuze gesteld?
Als een
Onderzoeksrechter in België zou betekenen:
Het gerechtelijk onderzoek is het geheel van onderzoeksdaden met als doel de daders van misdrijven op te sporen, bewijzen te verzamelen en maatregelen te nemen om de rechtscolleges toe te laten met kennis van zaken te vonnissen.
Het wordt geleid door de onderzoeksrechter.
De onderzoeksrechter draagt de verantwoordelijkheid voor het gerechtelijk onderzoek dat zowel voor als tegen de vermoedelijke dader(s) wordt gevoerd.
Hij waakt over de wettigheid van de bewijzen en van de bewijsvoering.
Hij is bevoegd voor het stellen van daden van gerechtelijke politie, van vooronderzoeken en van gerechtelijk onderzoek.
In de uitoefening van zijn ambt kan hij rechtstreeks de openbare macht vorderen. Hij beslist over de noodzaak van dwangmaatregelen of maatregelen die de individuele rechten en vrijheden kunnen aantasten.
Ben ik waarschijnlijk mooi in PR stunt(s meervoud!) gestonken, kan er niet mee zitten maar vooral: Wat zou dan het verschil zijn tussen Professor Adriaenssens en Mea Culpa Smeets?
Wat heeft die Professor A dan in vredesnaam gedaan? Hoe kan hij mensen dan die keuze hebben gegeven? Een kennelijk grondwetelijke onderzoeksrechter en een Professor zegt: joh, dat lossen we wel even op, ik ben onafhankelijk.... ???
Pardon?
Wat is dan het verschil tussen Prof A en de geheimhoudingsverklaring van Brady?
Of , behalve dat de prof een leek was, de weigering van kardinaal Cardinal Desmond Connell of L A . Mahonny?
Of inderdaad zelfs Danneels?
Hoezo heeft er dan in de media - al in april - niet al heel hard geroepen is dat dan misschien wel Mgsr. Vangheluwe in zijn blote kont stond, maar er een zichzelf onafhankelijk verklarende keizer was die dat ook deed?
Peter Adriaenssens vindt kerkelijke aanpak seksueel misbruik voorbeeld voor andere beroepsgroepen
Katholieke Universiteit Leuven:
13-03-2010 - Peter Adriaenssens - De Morgen
Kerk durft kruis tenminste opnemen Peter Adriaenssens is kinderpsychiater aan de K.U.Leuven. Hij is voorzitter van de commissie voor de behandeling van klachten over seksueel misbruik in de pastorale relatie. Dat de kerk een contactpunt en een onafhankelijke commissie aan het werk laat, is een voorbeeld voor andere groepen, schrijft Peter Adriaenssens. 'Wees gerust, er zijn er die nog aan het werk moeten beginnen.' Zal België de lijst verlengen van landen waar seksueel misbruik in de kerk aan het licht komt? Het is een raar gevoel dat dit nu zoveel mensen lijkt bezig te houden voor wie ruim twintig jaar in een vertrouwenscentrum kindermishandeling werkt zoals ik. Jaarlijks krijgen we enkele minuten de aandacht van het publiek als we vertellen dat de cijfers maar niet willen dalen. Niemand die daar dagenlang de krantenkoppen mee lastig valt. Geen televisieprogramma's in die vele welstellende landen over waarom het meestal familieleden, vrienden of op z'n minst bekenden zijn die seksueel misbruik plegen. Alleen al daarom ben ik ingegaan op de vraag van de Belgische bisschoppen om de nieuwe voorzitter te worden van een onafhankelijke commissie die klachten kan onderzoeken over seksueel misbruik in de kerk. Ik heb sympathie voor iedere beroepsgroep die het aandurft voor eigen deur te vegen. En wees gerust, er zijn er die aan het werk nog moeten beginnen.
De verhalen van slachtoffers die nu opduiken in Nederland en elders spelen zich af tussen 1960 en 1985. We weten dat er in die periode een ruime zwijgende groep te vinden is van mensen die seksueel misbruik meemaakten binnen een zorgrelatie: met een psychotherapeut, arts, sportcoach, schooldirecteur of -verpleegster, en ook met priesters of religieuzen. Er zijn echter geen aanwijzingen dat de situatie voor 1960 beter was. Wel zijn die getuigen oud of overleden. Toch hebben we redenen om aan te nemen dat de situatie verbeterde halfweg de jaren tachtig.
Dankzij de vrouwenbeweging werd machtsmisbruik ter discussie gesteld en niet meer evident bevonden. Er ontstonden meldpunten voor geweld tegen vrouwen, nadien voor kinder- en ouderenmishandeling, tegen pesten en seksueel misbruik op het werk.
Machtsonevenwicht vonden we heel lang normaal. Arts, notaris, pastoor en schooldirecteur waren onaantastbaar. Je moest respect tonen voor wie leiding had. Wie zou een fabrieksdirecteur hebben durven aanklagen?
Seksueel misbruik komt daar grotendeels op neer. Het gaat niet om de seks, maar vooral om de opwinding anderen te domineren, te vernederen, te dwingen dat te doen wat het zieke hoofd verzint.
We zijn de eerste generatie die oefent met de praktijk van gelijke rechten en dus niet meer zwaar onder de indruk is van de mening van een minister of de paus. Die kanteling was nodig om slachtoffers taal te geven, voordien bleven daders beschermd. Daarom is het onzin om het debat over het celibaat te verbinden aan dat over de aanpak van seksueel misbruik in de kerk. Denken we nu echt dat door iedereen een partner aan te smeren minder jongeren misbruikt zullen worden? Of dat iedere volwassene die zonder partner of seks door het leven gaat - dat zijn er behoorlijk wat - kinderen zal misbruiken? Eerlijk gezegd: ik wou dat het zo simpel in elkaar zat. Dan was deze schending van een mensenrecht waarschijnlijk al lang veel succesvoller opgelost.
Geloof geschonden
Een volwassene die een jongere wil misbruiken, moet heel wat huisjes omschoppen: je moet het juiste slachtoffer selecteren, namelijk diegene die je kan doen zwijgen; je moet opgewonden raken van een jong en vaak bang lijf; nadien moet je die mentaal bewerken zodat de jongere denkt het zelf gewenst te hebben. En je moet willen herbeginnen, steeds weer. En ook met anderen, nieuwe slachtoffers.
Want het is zeldzaam dat iemand het bij één slachtoffer houdt.
Wie werkt met jongeren zit daarvoor in een goede startpositie. Zorgzame selectie zou een oplossing kunnen zijn, maar is niet feilloos. Er bestaat geen test die zekerheid geeft. De priester in jeugdzorg krijgt bijkomende autoriteit door de religieuze functie en de rituelen die daaraan verbonden zijn. Aangezien diens werk vaak in discretie verloopt, is er weinig supervisie. Het is een beroep met vertrouwen. Dat is de kracht van het priesterambt, en als het misloopt het drama. Het slachtoffer is niet alleen misbruikt maar ook zijn geloof is geschonden, en dat is net voor velen onder hen wat voordien steun en weerbaarheid gaf. Ze zijn hun spirituele huis kwijt, wat rest is grote kwetsbaarheid. Dat slachtoffers lang zwijgen, is dus niet verrassend. Tegenover de dader voelen ze machteloosheid, er is de twijfel of in die kerk nog wel iemand gehoor zal hebben. En tegenover ons allen, medeburgers, is er de schaamte om het verhaal te vertellen. Zal ik geloofd worden? Hoeveel bewijs is nodig?
Dat de kerk een contactpunt en een onafhankelijke commissie aan het werk stelt is een voorbeeld voor andere groepen. Het is een initiatief dat vertrekt vanuit bekommernis om het slachtoffer. Voor wie lang geleden misbruikt werd kan de strafwet niet meer helpen, wegens de verjaring. Net daar hebben we een complementaire opdracht. Eerder dan zich daarachter te verschuilen en niets te doen kunnen slachtoffers die dit wensen geholpen worden bij een waardig herstel, door de waarheid bespreekbaar te maken tussen hen en de dader. De methode die de kerk volgens de commissieleden dient te volgen, kan je ook terugvinden in de visie van de waarheidscommissies. De therapeut die ik het meest bewonder in deze tijd is nobelprijswinnaar Desmond Tutu. Als aartsbisschop en voorzitter bezielde hij deze waarheidscommissies in Zuid-Afrika, waar tienduizenden slachtoffers gehoord werden. Daders konden door de waarheid te erkennen in aanwezigheid van verantwoordelijken amnestie krijgen. De slachtoffers hebben zich sterk gedragen gevoeld, wat hen toeliet een begin te maken met heling.
.....
rest
Hoe dan ook, vindt Adriaenssens de zaak erg spijtig, want het is voor het eerst in West-Europa dat zo veel mensen met hun geval van misbruik door geestelijken naar buiten kwamen.
Veel slachtoffers moeten nu op een emotionele rollercoaster zitten en doodsangsten uitstaan. Niet voor niets zei Peter Adriaenssens donderdag dat veel slachtoffers zich door de inval opnieuw misbruikt voelen.Die angst kan snel overslaan naar andere slachtoffers van misbruik, mishandeling, verwaarlozing, ... Bij de Vertrouwenscentra Kindermishandeling en ook in de brede slachtofferhulp heerst de bezorgdheid dat de inval een precedent kan zijn. Want als justitie dit mag, dan kan ze in principe bij alle hulpverleners binnenvallen om de dossiers op te vragen. Dit kan slachtoffers in de toekomst afschrikken om hun verhaal te vertellen. Hulpverleners zullen heel wat masseerwerk nodig hebben om het vertrouwen van ongeruste getuigen te winnen.
Zij namen niet alleen alle dossiers in beslag, maar maakten ook een kopie van het softwareprogramma waarmee de commissie alle dossiers statistisch zou analyseren, om zo een eindrapport te kunnen maken.
En ik ben blij met wat het mij lastig maakte te stoppen met die 2e maal een procedure proberen te starten bij Hulp en Recht, dat generatieverschil met een canoniek juriste waarvan ik geloofde dat zij geloofde wat zij zei.
Maar ja, vroegere slachtoffers zijn natuurlijk wél levenslang achterdochtig, zegt de wetenschap.
Bedankt, T! Je deed me goed.
Desalniettemin: wie heeft die (vroegere ) slachtoffers voor die keuze gesteld?
Als een
Onderzoeksrechter in België zou betekenen:
Het gerechtelijk onderzoek is het geheel van onderzoeksdaden met als doel de daders van misdrijven op te sporen, bewijzen te verzamelen en maatregelen te nemen om de rechtscolleges toe te laten met kennis van zaken te vonnissen.
Het wordt geleid door de onderzoeksrechter.
De onderzoeksrechter draagt de verantwoordelijkheid voor het gerechtelijk onderzoek dat zowel voor als tegen de vermoedelijke dader(s) wordt gevoerd.
Hij waakt over de wettigheid van de bewijzen en van de bewijsvoering.
Hij is bevoegd voor het stellen van daden van gerechtelijke politie, van vooronderzoeken en van gerechtelijk onderzoek.
In de uitoefening van zijn ambt kan hij rechtstreeks de openbare macht vorderen. Hij beslist over de noodzaak van dwangmaatregelen of maatregelen die de individuele rechten en vrijheden kunnen aantasten.
Ben ik waarschijnlijk mooi in PR stunt(s meervoud!) gestonken, kan er niet mee zitten maar vooral: Wat zou dan het verschil zijn tussen Professor Adriaenssens en Mea Culpa Smeets?
Wat heeft die Professor A dan in vredesnaam gedaan? Hoe kan hij mensen dan die keuze hebben gegeven? Een kennelijk grondwetelijke onderzoeksrechter en een Professor zegt: joh, dat lossen we wel even op, ik ben onafhankelijk.... ???
Pardon?
Wat is dan het verschil tussen Prof A en de geheimhoudingsverklaring van Brady?
Of , behalve dat de prof een leek was, de weigering van kardinaal Cardinal Desmond Connell of L A . Mahonny?
Of inderdaad zelfs Danneels?
Hoezo heeft er dan in de media - al in april - niet al heel hard geroepen is dat dan misschien wel Mgsr. Vangheluwe in zijn blote kont stond, maar er een zichzelf onafhankelijk verklarende keizer was die dat ook deed?
Peter Adriaenssens vindt kerkelijke aanpak seksueel misbruik voorbeeld voor andere beroepsgroepen
Katholieke Universiteit Leuven:
13-03-2010 - Peter Adriaenssens - De Morgen
Kerk durft kruis tenminste opnemen Peter Adriaenssens is kinderpsychiater aan de K.U.Leuven. Hij is voorzitter van de commissie voor de behandeling van klachten over seksueel misbruik in de pastorale relatie. Dat de kerk een contactpunt en een onafhankelijke commissie aan het werk laat, is een voorbeeld voor andere groepen, schrijft Peter Adriaenssens. 'Wees gerust, er zijn er die nog aan het werk moeten beginnen.' Zal België de lijst verlengen van landen waar seksueel misbruik in de kerk aan het licht komt? Het is een raar gevoel dat dit nu zoveel mensen lijkt bezig te houden voor wie ruim twintig jaar in een vertrouwenscentrum kindermishandeling werkt zoals ik. Jaarlijks krijgen we enkele minuten de aandacht van het publiek als we vertellen dat de cijfers maar niet willen dalen. Niemand die daar dagenlang de krantenkoppen mee lastig valt. Geen televisieprogramma's in die vele welstellende landen over waarom het meestal familieleden, vrienden of op z'n minst bekenden zijn die seksueel misbruik plegen. Alleen al daarom ben ik ingegaan op de vraag van de Belgische bisschoppen om de nieuwe voorzitter te worden van een onafhankelijke commissie die klachten kan onderzoeken over seksueel misbruik in de kerk. Ik heb sympathie voor iedere beroepsgroep die het aandurft voor eigen deur te vegen. En wees gerust, er zijn er die aan het werk nog moeten beginnen.
De verhalen van slachtoffers die nu opduiken in Nederland en elders spelen zich af tussen 1960 en 1985. We weten dat er in die periode een ruime zwijgende groep te vinden is van mensen die seksueel misbruik meemaakten binnen een zorgrelatie: met een psychotherapeut, arts, sportcoach, schooldirecteur of -verpleegster, en ook met priesters of religieuzen. Er zijn echter geen aanwijzingen dat de situatie voor 1960 beter was. Wel zijn die getuigen oud of overleden. Toch hebben we redenen om aan te nemen dat de situatie verbeterde halfweg de jaren tachtig.
Dankzij de vrouwenbeweging werd machtsmisbruik ter discussie gesteld en niet meer evident bevonden. Er ontstonden meldpunten voor geweld tegen vrouwen, nadien voor kinder- en ouderenmishandeling, tegen pesten en seksueel misbruik op het werk.
Machtsonevenwicht vonden we heel lang normaal. Arts, notaris, pastoor en schooldirecteur waren onaantastbaar. Je moest respect tonen voor wie leiding had. Wie zou een fabrieksdirecteur hebben durven aanklagen?
Seksueel misbruik komt daar grotendeels op neer. Het gaat niet om de seks, maar vooral om de opwinding anderen te domineren, te vernederen, te dwingen dat te doen wat het zieke hoofd verzint.
We zijn de eerste generatie die oefent met de praktijk van gelijke rechten en dus niet meer zwaar onder de indruk is van de mening van een minister of de paus. Die kanteling was nodig om slachtoffers taal te geven, voordien bleven daders beschermd. Daarom is het onzin om het debat over het celibaat te verbinden aan dat over de aanpak van seksueel misbruik in de kerk. Denken we nu echt dat door iedereen een partner aan te smeren minder jongeren misbruikt zullen worden? Of dat iedere volwassene die zonder partner of seks door het leven gaat - dat zijn er behoorlijk wat - kinderen zal misbruiken? Eerlijk gezegd: ik wou dat het zo simpel in elkaar zat. Dan was deze schending van een mensenrecht waarschijnlijk al lang veel succesvoller opgelost.
Geloof geschonden
Een volwassene die een jongere wil misbruiken, moet heel wat huisjes omschoppen: je moet het juiste slachtoffer selecteren, namelijk diegene die je kan doen zwijgen; je moet opgewonden raken van een jong en vaak bang lijf; nadien moet je die mentaal bewerken zodat de jongere denkt het zelf gewenst te hebben. En je moet willen herbeginnen, steeds weer. En ook met anderen, nieuwe slachtoffers.
Want het is zeldzaam dat iemand het bij één slachtoffer houdt.
Wie werkt met jongeren zit daarvoor in een goede startpositie. Zorgzame selectie zou een oplossing kunnen zijn, maar is niet feilloos. Er bestaat geen test die zekerheid geeft. De priester in jeugdzorg krijgt bijkomende autoriteit door de religieuze functie en de rituelen die daaraan verbonden zijn. Aangezien diens werk vaak in discretie verloopt, is er weinig supervisie. Het is een beroep met vertrouwen. Dat is de kracht van het priesterambt, en als het misloopt het drama. Het slachtoffer is niet alleen misbruikt maar ook zijn geloof is geschonden, en dat is net voor velen onder hen wat voordien steun en weerbaarheid gaf. Ze zijn hun spirituele huis kwijt, wat rest is grote kwetsbaarheid. Dat slachtoffers lang zwijgen, is dus niet verrassend. Tegenover de dader voelen ze machteloosheid, er is de twijfel of in die kerk nog wel iemand gehoor zal hebben. En tegenover ons allen, medeburgers, is er de schaamte om het verhaal te vertellen. Zal ik geloofd worden? Hoeveel bewijs is nodig?
Dat de kerk een contactpunt en een onafhankelijke commissie aan het werk stelt is een voorbeeld voor andere groepen. Het is een initiatief dat vertrekt vanuit bekommernis om het slachtoffer. Voor wie lang geleden misbruikt werd kan de strafwet niet meer helpen, wegens de verjaring. Net daar hebben we een complementaire opdracht. Eerder dan zich daarachter te verschuilen en niets te doen kunnen slachtoffers die dit wensen geholpen worden bij een waardig herstel, door de waarheid bespreekbaar te maken tussen hen en de dader. De methode die de kerk volgens de commissieleden dient te volgen, kan je ook terugvinden in de visie van de waarheidscommissies. De therapeut die ik het meest bewonder in deze tijd is nobelprijswinnaar Desmond Tutu. Als aartsbisschop en voorzitter bezielde hij deze waarheidscommissies in Zuid-Afrika, waar tienduizenden slachtoffers gehoord werden. Daders konden door de waarheid te erkennen in aanwezigheid van verantwoordelijken amnestie krijgen. De slachtoffers hebben zich sterk gedragen gevoeld, wat hen toeliet een begin te maken met heling.
.....
rest
Hoe dan ook, vindt Adriaenssens de zaak erg spijtig, want het is voor het eerst in West-Europa dat zo veel mensen met hun geval van misbruik door geestelijken naar buiten kwamen.
Veel slachtoffers moeten nu op een emotionele rollercoaster zitten en doodsangsten uitstaan. Niet voor niets zei Peter Adriaenssens donderdag dat veel slachtoffers zich door de inval opnieuw misbruikt voelen.Die angst kan snel overslaan naar andere slachtoffers van misbruik, mishandeling, verwaarlozing, ... Bij de Vertrouwenscentra Kindermishandeling en ook in de brede slachtofferhulp heerst de bezorgdheid dat de inval een precedent kan zijn. Want als justitie dit mag, dan kan ze in principe bij alle hulpverleners binnenvallen om de dossiers op te vragen. Dit kan slachtoffers in de toekomst afschrikken om hun verhaal te vertellen. Hulpverleners zullen heel wat masseerwerk nodig hebben om het vertrouwen van ongeruste getuigen te winnen.
Zij namen niet alleen alle dossiers in beslag, maar maakten ook een kopie van het softwareprogramma waarmee de commissie alle dossiers statistisch zou analyseren, om zo een eindrapport te kunnen maken.
En ik ben blij met wat het mij lastig maakte te stoppen met die 2e maal een procedure proberen te starten bij Hulp en Recht, dat generatieverschil met een canoniek juriste waarvan ik geloofde dat zij geloofde wat zij zei.
Maar ja, vroegere slachtoffers zijn natuurlijk wél levenslang achterdochtig, zegt de wetenschap.
Bedankt, T! Je deed me goed.
maandag, juni 28, 2010
Belgie Dwingen (vroegere) slachtoffers Kerk en Staat, en de psychiater, op de knieen?
28/06/10 21u59
Speurders verhoren Peter Adriaenssens vijf uur
lang
Peter Adriaenssens, de voormalige voorzitter van de commissie die zijn naam droeg, werd deze namiddag vijf uur lang als getuige verhoord door speurders van de Brusselse federale gerechtelijke politie. Andere gesprekken over de dossiers zullen nog volgen, bevestigde Adriaenssens in 'Terzake'.
Rond 14 uur begon het verhoor van de kinderpsychiater. Vooral de werking van de commissie zou daarbij het gespreksonderwerp geweest zijn, en geen enkel individueel dossier zou specifiek ter sprake gebracht zijn. Het parket van Brussel wilde vandaag niks kwijt over het verhoor. Deze voormiddag kondigde de volledige commissie-Adriaenssens, die het seksueel misbruik binnen de kerk moest onderzoeken, haar ontslag aan. Dat gebeurde nadat vorige donderdag alle dossiers van de commissie in beslag waren genomen. (belga/mvdb/sam)
Speurders verhoren Peter Adriaenssens vijf uur
langPeter Adriaenssens, de voormalige voorzitter van de commissie die zijn naam droeg, werd deze namiddag vijf uur lang als getuige verhoord door speurders van de Brusselse federale gerechtelijke politie. Andere gesprekken over de dossiers zullen nog volgen, bevestigde Adriaenssens in 'Terzake'.
Rond 14 uur begon het verhoor van de kinderpsychiater. Vooral de werking van de commissie zou daarbij het gespreksonderwerp geweest zijn, en geen enkel individueel dossier zou specifiek ter sprake gebracht zijn. Het parket van Brussel wilde vandaag niks kwijt over het verhoor. Deze voormiddag kondigde de volledige commissie-Adriaenssens, die het seksueel misbruik binnen de kerk moest onderzoeken, haar ontslag aan. Dat gebeurde nadat vorige donderdag alle dossiers van de commissie in beslag waren genomen. (belga/mvdb/sam)
Legionaries of Christ: Marcial Maciel's legacy of sexual abuse
Susan Campbell
Hartford Courant
June 27
The man calling from the airport sounded tired. Earlier, Jose Raul Gonzalez Lara filed a lawsuit against the Legionaries of Christ, and the estate of his dead father, the disgraced Marcial Maciel, the founder of that militaristic and ritualistic Roman Catholic order.
Maciel died in 2008, but not before he sexually abused untold numbers of boys and seminarians, fathered children with more than one woman, and turned his predator-attention toward his own children, according to the lawsuit.The day of the announcement, Raul Lara was in Minnesota. Jeff Anderson, who has led the charge in filing suits against clergy-predators, is his attorney. He is working with the law firm of Stratton Faxon, of Connecticut, home of the Legionaries.
The legal goings-on and interviews were conducted in English. The Mexican native studied the language during a two-year period of his tortured childhood, in Dublin. Raul Lara traveled the world with his father, who was so shrouded in secrecy the son only discovered the man was a priest when he, in his teens, saw Maciel's photo on a magazine cover.
Maciel had told his son that he worked for the CIA — a plausible cover for the priest's double-dealing, deceit, and perversion.
Maciel, the lawsuit maintains, began sexually abusing his son when Raul Lara was 7. In public, Maciel was a prodigious fundraiser, and a priest favored by beloved Pope John Paul II, who upon Maciel's 50th anniversary wrote a letter praising the predator as an "efficacious guide to youth." For his 60th anniversary, Rome threw him a party.The lawsuit maintains that the Legionaries knew — or should have known —- of Maciel's improprieties, yet they did nothing.
Besides sexually abusing children, Maciel, the lawsuit says, also used those children and adolescents to acquire the pain killers to which he was addicted. Only in 2006 was Maciel stripped of his priestly duties, and last month, the Vatican took over the order. Maciel was not excommunicated; he wasn't even censured until the cacaphony of protests grew so loud that even the Vatican could hear it.
Is it any wonder that so many Roman Catholics have lost faith in their leadership, and that some Roman Catholics have lost their faith entirely?
Pope Benedict XVI has said he is sorry, but victims of the systemic abuse look to the legal system for surcease. And sometimes, they can't even do that.
"Between George Reardon and Marcial Maciel," says attorney Joel T. Faxon, "we've got the whole world covered."
Reardon was a serial sexual abuser while he worked as a respected endocrinologist at Hartford's Francis Hospital and Medical Center, an entity that, with the Archdiocese of Hartford, recently lobbied successfully within the Connecticut legislature to make sure victims would not get their day in court.
Like Reardon, Maciel was held in high esteem in a world where his victims were delivered to him, with shockingly few questions asked by his superiors. Reardon sexually abused children in a bogus growth study that never saw the light of day. Maciel attacked the youthful faithful anxious to draw closer to God within the confines of a secretive religious order.
What they got had nothing to do with God.The lawsuit says that under an assumed name, Maciel used Legionaries' funds to support his family, which included several children. The Vatican has acknowledged one child of Maciel's — but not Raul Lara, who appears in photographs taken with the priest (in street clothes) all over the world.
After the media storm, Raul Lara flew back to Mexico and the supportive arms of his family —- including his mother, a brother, and his girlfriend.
It was tough answering questions in his second language, and tough to talk about sexual abuse in public, but he tells himself that this is for a greater good. Raul Lara says, "It feels like this is going to make a lot of people start talking about sexual abuse; so I think my voice can help them."
Hartford Courant
June 27
The man calling from the airport sounded tired. Earlier, Jose Raul Gonzalez Lara filed a lawsuit against the Legionaries of Christ, and the estate of his dead father, the disgraced Marcial Maciel, the founder of that militaristic and ritualistic Roman Catholic order.
Maciel died in 2008, but not before he sexually abused untold numbers of boys and seminarians, fathered children with more than one woman, and turned his predator-attention toward his own children, according to the lawsuit.The day of the announcement, Raul Lara was in Minnesota. Jeff Anderson, who has led the charge in filing suits against clergy-predators, is his attorney. He is working with the law firm of Stratton Faxon, of Connecticut, home of the Legionaries.
The legal goings-on and interviews were conducted in English. The Mexican native studied the language during a two-year period of his tortured childhood, in Dublin. Raul Lara traveled the world with his father, who was so shrouded in secrecy the son only discovered the man was a priest when he, in his teens, saw Maciel's photo on a magazine cover.
Maciel had told his son that he worked for the CIA — a plausible cover for the priest's double-dealing, deceit, and perversion.
Maciel, the lawsuit maintains, began sexually abusing his son when Raul Lara was 7. In public, Maciel was a prodigious fundraiser, and a priest favored by beloved Pope John Paul II, who upon Maciel's 50th anniversary wrote a letter praising the predator as an "efficacious guide to youth." For his 60th anniversary, Rome threw him a party.The lawsuit maintains that the Legionaries knew — or should have known —- of Maciel's improprieties, yet they did nothing.
Besides sexually abusing children, Maciel, the lawsuit says, also used those children and adolescents to acquire the pain killers to which he was addicted. Only in 2006 was Maciel stripped of his priestly duties, and last month, the Vatican took over the order. Maciel was not excommunicated; he wasn't even censured until the cacaphony of protests grew so loud that even the Vatican could hear it.
Is it any wonder that so many Roman Catholics have lost faith in their leadership, and that some Roman Catholics have lost their faith entirely?
Pope Benedict XVI has said he is sorry, but victims of the systemic abuse look to the legal system for surcease. And sometimes, they can't even do that.
"Between George Reardon and Marcial Maciel," says attorney Joel T. Faxon, "we've got the whole world covered."
Reardon was a serial sexual abuser while he worked as a respected endocrinologist at Hartford's Francis Hospital and Medical Center, an entity that, with the Archdiocese of Hartford, recently lobbied successfully within the Connecticut legislature to make sure victims would not get their day in court.
Like Reardon, Maciel was held in high esteem in a world where his victims were delivered to him, with shockingly few questions asked by his superiors. Reardon sexually abused children in a bogus growth study that never saw the light of day. Maciel attacked the youthful faithful anxious to draw closer to God within the confines of a secretive religious order.
What they got had nothing to do with God.The lawsuit says that under an assumed name, Maciel used Legionaries' funds to support his family, which included several children. The Vatican has acknowledged one child of Maciel's — but not Raul Lara, who appears in photographs taken with the priest (in street clothes) all over the world.
After the media storm, Raul Lara flew back to Mexico and the supportive arms of his family —- including his mother, a brother, and his girlfriend.
It was tough answering questions in his second language, and tough to talk about sexual abuse in public, but he tells himself that this is for a greater good. Raul Lara says, "It feels like this is going to make a lot of people start talking about sexual abuse; so I think my voice can help them."
Mbt. aangifte Jeugd Zedenpolitie (Amsterdam)
poging tot antwoord op ( terechte maar te vroegtijdige) vraag Annemie:Wanneer door verjaring aangifte bij de politie niet mogelijk is, is het in overleg met de bureau zedenpolitie wél mogelijk om -na een intake - een melding te doen.
Er volgt géén opsporing.
Het gesprek waarin je je verhaal doet van datgene waarvan je aangifte had willen doen wordt opgenomen, op een CD gebrand en in een kluis bewaard.
Je krijgt zélf géén kopietje.
De comissie Deetman, of wie daartoe bevoegd is c.q. toestemming krijgt, kan met het computerregistratie-nummer (op mijn scan hier van mijn volgende stap tbv mijn privacy dus weggehaald) in de justitiecomputer wél opvragen. Dat papiertje krijg je dus mee tbv je eigen administratie.Mocht er nog iemand over denken en willen weten hoe dat dan was:
In praktijk heeft dit bij mij betekent dat ik begin mei een langdurig telefonisch gesprek heb gehad met Bureau Zedenpolitie. Wat mij daarbij trof was hun correct optreden maar vooral het geinformeerd zijn. Wat een aanmerkelijk verschil was met een aantal jaren geleden.
Ik werd dan ook direct doorgestuurd naar Hulp en Recht en naar het Ikon, waarbij ik te horen kreeg dat zij al veel telefoontjes hadden gekregen, allemaal doorgestuurd dus...
Het zou me weinig hebben verbaasd dat, mocht ik daar verder op in zijn gegaan, ik ook doorgestuurd had kunnen worden naar een van de via de pers bekende slachtoffer organisaties.
Het kostte even moeite duidelijk te maken dat ik nu al jarenlang bezig ben geweest met klachtenprocedures, waaronder bij een advocaat en wist van de verjaring en o.a al 2 maal een klacht had geprobeerd in te dienen bij Hulp en Recht, en ik nu een andere weg wilde gezien de uitspraken van de minister en de eventuele commissie Deetman.
Hierop werd een afspraak gemaakt. (die ik overigens verschoof omdat ik het buitengewoon moeilijk vond en niet erg snugger was geweest, ik was vergeten dat diezelfde middag Heer Deetman met zijn voorstel zou komen, een voor mij niet bepaald ontspannen dag dus)
Als bekend was de afspraak met 2 dames.
Het was een goede confrontatie.
Niet alleen waren zij (veel) jonger, zij kenden het wereldje waarover ik sprak niet, maar zij kenden hun vak.
En ik mijn verhaal!
Die combinatie was bijzonder en voor mij erg zinvol, vruchtbaar.
Het heeft mij meer dan goed gedaan dankzij die procedure - elke club of instantie heeft nu eenmaal zijn eigen doelen, procedures en werkwijze - op die wijze met mijn persoonlijk verhaal en (mede door hun leeftijd) die samenleving (destijds) en de gevolgen ervan geconfronteerd te worden.
Hoewel het bepaald niet makkelijk was is de mededeling dat het mij meer dan goed heeft gedaan zwak uitgedrukt.
Ik ben bovendien erg blij dat ik het alleen heb gedaan!
(Hoewel er zeker ook de mogelijkheid geboden werd iemand mee te nemen)
Die drempel waar je over heen moet werd door het optreden van de politie vooraf aan de telefoon, de openheid ook bij het opschuiven van de afspraak, de ontvangst en het begin van het gesprek op een correcte en wat mij betreft goede manier - voor zo ver dat mogelijk is - weggehaald.
Wat rest is slechts jouw keus, mijn oordeel.
Mijn beargumenteerd NEE zeggen als burger in mijn samenleving: dit mág niet!
Maar het betekende ook de confrontatie met dat juridisch recht - of dat nu kerkelijk of burgerlijk recht is - niet hetzelfde is, of dezelfde accenten legt, als jij als persoon.
Mocht je deze procedure overwegen mijn conclussies:
Of het nu een Commissie Deetman, Hulp en Recht, of van het ministerie speciaal voor de kinderbescherming is, er zullen zonder enige twijfel de komende jaren nog wel meer onderzoeken komen,
ik vind dit een bijzonder belangrijk instrument om wat er gebeurt is in die tehuizen en rond (seksueel) geweld waarmee wij als kind te maken kregen boven water te krijgen en daarop je eigen antwoord te vinden, dat antwoord te geven.
Onafhankelijk van welke commissie of club -al dan niet wetenschappers - dan ook.
Wat er dan verder mee gebeurd?
Dat weet ik nog niet, misschien wel helemaal niks.
Ik leef nu eenmaal in een samenleving die heel veel andere prioriteiten heeft -we weten nauwelijks wat er zich op dit moment in de jeugdzorg afspeelt - en men zit bepaalt niet te wachten op de rotzooi van jaren geleden.
Maar dan nog heb ik mijn keuze gemaakt en die kenbaar gemaakt ook.
Dat was (en is nog) bevrijdend.
Om nog een andere reden ook.
Dat (seksueel) geweld is niet toegepast op ons als groep, maar op individuele mensen.
Door individuele mensen, al dan niet met gebruik making van anderen in een situatie.
Van vrouwtje (of mannetje) A of B op jou. Op mij.
Waarbij die groep, (Congregatie)regels, infaltititeit en het zwijgen en mogelijkheden (isolement), zelfs de leefgroep natuurlijk wél gebruikt kon worden.
Wat ik van deze procedure en de werkwijze goed vind is dat het je dwingt tot dat persoonlijke verhaal. (Wat Hulp en Recht bv - om hele andere reden - wel zegt te doen, maar in praktijk niet deed).
En daarmee is het een bevrijdende procedure.
Bevrijdend - in ieder geval voor mij - maar het betekent wél dat je heel erg veel en voor heel velen heel zwaar voorwerk zal moeten doen.
Om je eigen individuele verhaal te (kunnen) kennen. Over vrouwtje(s) (of mannetje(s) A of B.
Dat kan geen wetenschapper voor je doen. Maar ook geen lotgenoot!
Laat staan Justitie.
Maar er zijn wel normen die je kunt krijgen. Zoals er hulp mogelijk is bij bij dat zware voorwerk, en het meer dan hoog tijd is dat die er, zonder allerlei ideologisch en politiek gemekker, eindelijk eens komt.
In de ons omringende Europeese landen wordt heel concreet gewerkt, ook door Kerken en Staat ed. aan -ook daar - noodzakelijke gebleken (deel)oplossingen.
Er is geen enkele noodzaak om in Nederland het wiel opnieuw uit te vinden.
Integendeel, er zijn en waren noodzakelijke wielen die alleen niet gebruikt konden worden!
In dat rijtje van wielen hoort deze procedure thuis.
Nog eens even op zijn Nederlands het wiel gaan uitvinden vind ik ronduit een belachelijke aanfluiting en een demonstratie van desinteresse en minachting en andere belangen die er spelen.
Oftewel: In mijn samenleving wens ik individuele mensen- en vooral kinderrechten.
Daarvoor is deze procedure een minstens interessant en voor mij goed instrument.
Zeker niet minder, maar ook niet meer dan dat.
Deze procedure kan bovendien voor onderzoek zinnige informatie opleveren.
Inderdaad aan wetenschappers en denken over Zorg, over wat er niet in archieven staat of ooit stond. Wat mij persoonlijk betreft: op naar de volgende stap dus
Dit is wat ik een week na mijn aangifte mede ter informatie aan een groep (vroegere) slachtoffers schreef.
Ik kan nu een ander verhaal schrijven. Het is een maand verder waarin erg veel gebeurd is.
Niet in de laatste plaats in het buitenland.
Maar zeker ook met mij persoonlijk.
Ik ben er redelijk van overtigd dat het persoonlijke wat er met mij gebeurd is, dat nauw samenhangt met - in een reeks van voorgaande gebeurtenissen - het doen van die aangifte.
De brief van de Paus aan Ierland maakt daar zeker onderdeel van uit, nogal logisch want ik heb mede van de ontwikkelingen daar -ook heel persoonlijk - jarenlang zeer intensief gebruik gemaakt.
Dat is vooral waarop het nu wat anders schrijven dan dat redelijk vers van de lever mij geen goede keus leek.
Ieder heeft zijn of haar eigen moment om welk besluit dan ook te nemen (nodig), dus ook voorgaande ontwikkelingen.
Het was (en is nog) een kwestie van stap voor stap, uit de ene keuze volgt de ander. Veel tot mijn stomme verbazing. Terwijl resultaten die ik - min of meer had verwacht - ontbraken.
Maar vooral - bevalt me prima - merk ik dat het het daadwerkelijk uitvoeren van mijn genomen besluit me inmiddels jaren geleden lijkt. (En ik daar op ditzelfde moment, hoewel zeker niet onverdeeld, bij kan lachen nu ook)
Daarom nog maar een opmerking erbij.
Ik sluit niet uit dat die mogelijkheid tot aangifte ondanks verjaring die ik kreeg inmiddels veranderd zou kunnen zijn, of alsnog zal gaan veranderen. Geen idee. Ik vraag me dat af, gezien de aarzelingen van de jeugd-zedendienst in het telefonisch overleg vooraf. Ze zaten er bepaald niet om te springen - dat was niet door werkdruk - hoe correct de behandeling, ook telefonisch, dan ook was.
Ik sluit niet uit dat ik die mogelijkheid kreeg tgv. de actualiteit van dat moment en wat dat, ook voor mensen van die dienst, betekende. Maar nogmaals, dat weet ik niet, ik doe goddank niet wekelijks aangifte, zeker niet bij die afdeling, realiseerde ik mij ook op dat moment. Me dat realiseren ook op dat moment realiseren zou wel eens het gevolg kunnen zijn geweest van hun getoonde vakbekwaamheid, waarvan een beetje gezond mens zeer gezonde griezels van krijgt.
Maar ook dat was een goede confrontatie, die noodzaak om je keuze te maken over je eigen verhaal. Kortom: geen theekransje.
Gezien het belang dat ik er met mijn houtje-touwtje denken aan toeken, ik ben geen jurist!! en rechtsgevoel/rechtsbeleving is heel wat anders dan Recht hebben, denk ik dat dat iets is om gezamelijk in de peiling te houden en die mogelijkheid open te houden. Volgens mij is het één van de (vele) hele concrete instrumenten die bruikbaar zijn tbv. (vroegere) slachtoffers, zelfs uit te bouwen zijn.
Kan best zijn dat het juridisch (nog) wel een loos instrument is, waarvan het CD tje alleen maar in een kast verdwijnt, onnavolgbaar natuurlijk, misschien zijn ze er wel mee gaan discuswerpen geen idee, maar we zouden er als vroegere slachtoffers misschien wel eens meer mee kunnen dan een kennelijk wel belangrijke Commissie die ook in de kast lijkt te liggen en intentionele opmerkingen van (een) Nederlandse bisschop(pen)blijkbaar ook ergens in een kast wachtend op wetenschappelijke ontsluiting.
Dat om de doodsimpele reden , denk ik maar ik ben ook al geen psychiater :-), omdat je nu eindelijk zélf beslist.
En dat is meteen dan ook de tragiek van de Belgische situatie rond het kennelijk vooralsnog juridisch gelegitimeerde jatten van die slachtofferdossiers, ongeacht wat je moge denken van die Commissie etc.
En overige verspilling aan mogelijkheden die er inmiddels wel degelijk zijn en bewijzen (hebben bewezen) te werken.
Tot zo ver nu maar even.
Met de toevoeging dat dit een niet doordachte reactie is en ik nog steeds beroerd schrijf en het dus best kan zijn dat ik straks deze tekst verander.
En nog maar een toevoeging dan: ik merk ook dat ik er behalve om kan lachen, ook verschrikkelijk om kan en moet huilen.
En ook daar ben ik blij mee!
Met mijn beslissingen heb ook ik mijn MensWaardigheid terug genomen.
Dat is wat ik in die aangifteprocedure, mede door het optreden van die 2 politievrouwen, kreeg.
Belgie en de Commissie Deetman
Persinformatie Deetman
English version press release
Afspraak onderzoekscommissie seksueel misbruik Room-Katholieke Kerk met openbaar ministerie
In België nam de politie op 24 juni 2010 dossiers in beslag van een min of meer vergelijkbare commissie die in dit land onderzoek doet naar seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk. De politie handelde hierbij op last van de betrokken onderzoeksrechter.
Deze inbeslagname kan de vraag oproepen welke afspraak de Nederlandse onderzoekscommissie seksueel misbruik Rooms-Katholieke Kerk met het openbaar ministerie (OM) maakte.Het openbaar ministerie geeft leiding aan de opsporing van strafbare feiten en stelt strafvervolging in als dat in de rede ligt.
Kort en goed is de afspraak als volgt. Als de commissie kennis neemt van een feit dat mogelijk strafbaar is en ook niet verjaard is, dan legt de commissie dit feit ter toetsing voor aan het OM.
De commissie zal dit bij de geringste twijfel doen. Als het feit volgens het OM strafbaar is dan informeert de commissie het slachtoffer hierover. Het OM geeft het slachtoffer in overweging aangifte te doen.
Commissievoorzitter Deetman maakte deze afspraak eerder dit jaar met het College van procureurs-generaal, de landelijke leiding van het openbaar ministerie.
Ziet het slachtoffer af van aangifte dan vraagt de commissie de kerkelijke autoriteiten niettemin zelf gepaste maatregelen te nemen tegen de vastgestelde dader van seksueel misbruik.
Deetman kwam met de kerkelijke autoriteiten overeen dat zij deze maatregelen in een voorkomend geval hoe dan ook zullen nemen.
Ook zegden deze autoriteiten toe dat zij de onafhankelijke commissie alle nodige informatie zullen geven en zich ook sterk zullen maken voor verstrekking van de nodige informatie door kerkelijke instanties die niet onder hun regie vallen.
English version press release
Afspraak onderzoekscommissie seksueel misbruik Room-Katholieke Kerk met openbaar ministerie
In België nam de politie op 24 juni 2010 dossiers in beslag van een min of meer vergelijkbare commissie die in dit land onderzoek doet naar seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk. De politie handelde hierbij op last van de betrokken onderzoeksrechter.
Deze inbeslagname kan de vraag oproepen welke afspraak de Nederlandse onderzoekscommissie seksueel misbruik Rooms-Katholieke Kerk met het openbaar ministerie (OM) maakte.Het openbaar ministerie geeft leiding aan de opsporing van strafbare feiten en stelt strafvervolging in als dat in de rede ligt.
Kort en goed is de afspraak als volgt. Als de commissie kennis neemt van een feit dat mogelijk strafbaar is en ook niet verjaard is, dan legt de commissie dit feit ter toetsing voor aan het OM.
De commissie zal dit bij de geringste twijfel doen. Als het feit volgens het OM strafbaar is dan informeert de commissie het slachtoffer hierover. Het OM geeft het slachtoffer in overweging aangifte te doen.
Commissievoorzitter Deetman maakte deze afspraak eerder dit jaar met het College van procureurs-generaal, de landelijke leiding van het openbaar ministerie.
Ziet het slachtoffer af van aangifte dan vraagt de commissie de kerkelijke autoriteiten niettemin zelf gepaste maatregelen te nemen tegen de vastgestelde dader van seksueel misbruik.
Deetman kwam met de kerkelijke autoriteiten overeen dat zij deze maatregelen in een voorkomend geval hoe dan ook zullen nemen.
Ook zegden deze autoriteiten toe dat zij de onafhankelijke commissie alle nodige informatie zullen geven en zich ook sterk zullen maken voor verstrekking van de nodige informatie door kerkelijke instanties die niet onder hun regie vallen.
Europa Nl: Council of Europe Parliamentary Assembly’s (PACE) Committee on Social Affairs
----- Original Message -----
From: Omtzigt P.H.
To: mij, mevrouw huppeldepup* ; Onderzoek Kerk
Cc: beleidsmedewerker@hulpenrecht.nl
Sent: Monday, June 28, 2010 10:53 AM
Subject: RE: Melding geweld w.o. seksueel misbruik op mij gepleegd
Geachte mevrouw huppeldepup*
Dank voor beide mails, die u me over dit onderzoek deed toekomen.
Het is een zeer delicate materie, waar inderdaad op Europees niveau lessen uit getrokken kunnen worden. Juist ook omdat dit misbruik in instellingen en kerken op veel verschillende plaatsen is voorgekomen en natuurlijk de elementaire mensenrechten van de slachtoffers aantastte.
We hebben de eerste hoorzitting gehad: die heeft u kunnen volgen, evenals een aantal discussies.
Ik begin daarin zeer veel waardering te krijgen voor de diepgang van het onderzoek in Nederland en de onafhankelijke wijze waarop dat wordt opgepakt.
Wat de media betreft: die hebben er – zeker voor de standaarden van de Raad van Europa – behoorlijk uitgebreid aandacht aan besteed.
Voor individuele verhalen verwijs ik u wel naar de onderzoeken in Nederland: in de Raad van Europa ontbreken de middelen om individuele verhalen te gaan onderzoeken. (het Nederlandse onderzoek is vele malen groter).
Het zou ook geen recht doen aan de verhalen van slachtoffers.
Oerigens hebben we natuurlijk wel contact met organisaties, die slachtoffers vertegenwoordigen: om hen was het onderzoek nu juist bedoeld. Naast natuurlijk het doel om toekomstige misstanden te voorkomen.
Een vriendelijke groet,
Pieter Omtzigt
Van: mij, mevr huppeldepup*
Verzonden: woensdag 23 juni 2010 22:34
Aan: Onderzoek Kerk
CC: Omtzigt P.H.; beleidsmedewerker@hulpenrecht.nl
Onderwerp: Re: Melding geweld w.o. seksueel misbruik op mij gepleegd
Geachte Heer Deetman,
Geachte Commissieleden,
Hierbij verzoek ik U vriendelijk, en gezien het belang zeker voor direct betrokkenen dringend op Uw website onderzoekrk.nl enige informatie, mogelijk een link?, op te willen nemen naar de Council of Europe Parliamentary Assembly’s (PACE) Committee on Social Affairs en de door door haar gehouden hearing 22 juni jl in Straatsburg.
....
* Het zal duidelijk zijn dat dit om reden van mijn privacy is.
From: Omtzigt P.H.
To: mij, mevrouw huppeldepup* ; Onderzoek Kerk
Cc: beleidsmedewerker@hulpenrecht.nl
Sent: Monday, June 28, 2010 10:53 AM
Subject: RE: Melding geweld w.o. seksueel misbruik op mij gepleegd
Geachte mevrouw huppeldepup*
Dank voor beide mails, die u me over dit onderzoek deed toekomen.
Het is een zeer delicate materie, waar inderdaad op Europees niveau lessen uit getrokken kunnen worden. Juist ook omdat dit misbruik in instellingen en kerken op veel verschillende plaatsen is voorgekomen en natuurlijk de elementaire mensenrechten van de slachtoffers aantastte.
We hebben de eerste hoorzitting gehad: die heeft u kunnen volgen, evenals een aantal discussies.
Ik begin daarin zeer veel waardering te krijgen voor de diepgang van het onderzoek in Nederland en de onafhankelijke wijze waarop dat wordt opgepakt.
Wat de media betreft: die hebben er – zeker voor de standaarden van de Raad van Europa – behoorlijk uitgebreid aandacht aan besteed.
Voor individuele verhalen verwijs ik u wel naar de onderzoeken in Nederland: in de Raad van Europa ontbreken de middelen om individuele verhalen te gaan onderzoeken. (het Nederlandse onderzoek is vele malen groter).
Het zou ook geen recht doen aan de verhalen van slachtoffers.
Oerigens hebben we natuurlijk wel contact met organisaties, die slachtoffers vertegenwoordigen: om hen was het onderzoek nu juist bedoeld. Naast natuurlijk het doel om toekomstige misstanden te voorkomen.
Een vriendelijke groet,
Pieter Omtzigt
Van: mij, mevr huppeldepup*
Verzonden: woensdag 23 juni 2010 22:34
Aan: Onderzoek Kerk
CC: Omtzigt P.H.; beleidsmedewerker@hulpenrecht.nl
Onderwerp: Re: Melding geweld w.o. seksueel misbruik op mij gepleegd
Geachte Heer Deetman,
Geachte Commissieleden,
Hierbij verzoek ik U vriendelijk, en gezien het belang zeker voor direct betrokkenen dringend op Uw website onderzoekrk.nl enige informatie, mogelijk een link?, op te willen nemen naar de Council of Europe Parliamentary Assembly’s (PACE) Committee on Social Affairs en de door door haar gehouden hearing 22 juni jl in Straatsburg.
....
* Het zal duidelijk zijn dat dit om reden van mijn privacy is.
Professor Adriaenssens voelt zich verraden en gooit geloofwaardigheid overboord
Adriaenssens stopt ermee
maandag 28 juni 2010 om 08:20u (Bron: Corelio)
BRUSSEL (RKnieuws.net) - Peter Adriaenssens gooit de handdoek in de ring als voorzitter van de commissie tegen seksueel misbruik in de Kerk. Nu het Brusselse gerecht al zijn dossiers -zowat vijfhonderd- in beslag genomen heeft, vindt de kinderpsychiater het onmogelijk om verder te werken.
Omdat hij zich verraden voelt door het gerecht, waarmee hij duidelijke afspraken dacht te hebben. En omdat hij het gevoel heeft dat het gerecht hem en zijn geloofwaardigheid als ’lokaas’ heeft gebruikt voor slachtoffers die anders nooit hun verhaal hadden gedaan.
Ontslagnemend minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V) hoopte gisteren nog dat het vertrouwen tussen de commissie en het gerecht hersteld kan worden. Maar vanuit justitie klonk duidelijke taal. De Luikse procureur-generaal Cédric Visart de Bocarmé zegt dat samenwerking over concrete dossiers ondenkbaar is. ’Ons principe is duidelijk: de commissie had al haar dossiers voor beoordeling moeten doorgeven aan justitie. Zoniet, dan was het voorspelbaar dat vroeg of laat een onderzoeksrechter een huiszoeking zou bevelen.’
Mas há sempre uma candeia
dentro da própria desgraça
há sempre alguém que semeia
canções no vento que passa.
Mesmo na noite mais triste
em tempo de sevidão
há sempre alguém que resiste
há sempre alguém que diz não.
Manuel Alegre
maandag 28 juni 2010 om 08:20u (Bron: Corelio)
BRUSSEL (RKnieuws.net) - Peter Adriaenssens gooit de handdoek in de ring als voorzitter van de commissie tegen seksueel misbruik in de Kerk. Nu het Brusselse gerecht al zijn dossiers -zowat vijfhonderd- in beslag genomen heeft, vindt de kinderpsychiater het onmogelijk om verder te werken.
Omdat hij zich verraden voelt door het gerecht, waarmee hij duidelijke afspraken dacht te hebben. En omdat hij het gevoel heeft dat het gerecht hem en zijn geloofwaardigheid als ’lokaas’ heeft gebruikt voor slachtoffers die anders nooit hun verhaal hadden gedaan.
Ontslagnemend minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V) hoopte gisteren nog dat het vertrouwen tussen de commissie en het gerecht hersteld kan worden. Maar vanuit justitie klonk duidelijke taal. De Luikse procureur-generaal Cédric Visart de Bocarmé zegt dat samenwerking over concrete dossiers ondenkbaar is. ’Ons principe is duidelijk: de commissie had al haar dossiers voor beoordeling moeten doorgeven aan justitie. Zoniet, dan was het voorspelbaar dat vroeg of laat een onderzoeksrechter een huiszoeking zou bevelen.’
Dank U wel, Mijnheer Adriaenssens. Het spijt me bijzonder ook voor U.
Mas há sempre uma candeia
dentro da própria desgraça
há sempre alguém que semeia
canções no vento que passa.
Mesmo na noite mais triste
em tempo de sevidão
há sempre alguém que resiste
há sempre alguém que diz não.
Manuel Alegre
Goed werk! Lucifer effect vs de magnetron
maandag 28 juni 2010 om 00:50uANTWERPEN (RKnieuws.net) - ’De recente onthulling van veelvuldig seksueel machtsmisbruik van minderjarigen door kerkelijke functionarissen maakt duidelijk dat de kerk een groot probleem heeft: niet met de wereld of de media, maar met zichzelf. Ze staat in haar hemd. Het vertrouwen in haar leiderschap is geschonden, de machtsuitoefening binnen de kerk staat ter discussie. Een discussie die ook leeft bij protestanten’, aldus predikant Dick Wursten, inspecteur protestants-evangelisch godsdienstonderwijs, in het christelijk weekblad Tertio.
Leden van de leidende groep in de kerk pleegden misdaden en diezelfde groep gebruikte haar macht om het misbruik toe te dekken. Als je slachtoffer was, had je pech, want je kon alleen bij de duivel – de dader of een van zijn kompanen – te biecht gaan. De concentratie van alle macht bij de clerus wordt al lang aangevochten – ook binnen de kerk zelf – maar heeft na de recente feiten haar geloofwaardigheid verloren. Voor alle duidelijkheid: ik heb niets tegen macht, ook niet in de kerk. Macht – het vermogen om iets te laten gebeuren – is geen vies woord. Het hoort bij de dynamiek van het leven en speelt altijd een rol in relaties. Macht is
aanwezig in de relatie ouder-kind, politie-burger, leerkracht-leerling, dokter-patiënt, enzovoort. Dat is niet erg. Waar het op aankomt, is dat de machtsuitoefening wordt (h)erkend en ge
reguleerd, vooral als de relatie erg ongelijk en niet-wederkerig is. Dan moet er een wettelijk kader zijn dat de zwakke beschermt tegen misbruik....
...
want, zoals theoloog Didier Pollefeyt opmerkte, “macht is maar authentiek als ze de onmacht van de ander behoedt voor verdere kwetsuren”.
naar volledige artikel
zondag, juni 27, 2010
En toen? Broodjes aap voor de Belgische bisschoppen. Het wachten op de brief van de Paus
Nu door Hoger Hand is vastgesteld dat de H.H. Bisschoppen in België in hun cachot , notabene zónder GSM gebruik, wél degelijk hun broodjes geserverveerd hebben gekregen -hoewel er nog volstrekte onduidelijkheid is over de hierbij verstrekte drank - is het wachten op de brief van de Paus over de slachtoffers, die door Kerk en Staat wél zwaar belazerd werden.
Want zelfs ik snap best dat een bisschop daar niet zomaar nog eens een ballonnetje op kan laten, maar persoonlijk lijkt mij het horen dat die arme stakkers hun mond nu niet meer open zullen doen toch wat te veel heel aards wishfull thinking.
Zou dat Kerk én Staat even verdacht goed uit komen.
Misschien een speciaal schietgebed om humor voor slachtoffers?
Naast die pauselijke brief lijkt het mij hoog tijd voor België om te besluiten of het een parlementair democratische rechtstaat heeft met een bij tijd en wijlen voor een dag al dan niet aftredende monarch.
Hoeft de volgende inval van een onderzoeksrechter niet uitgesteld te worden tot de dag ná de verkiezingen en was die Rik Torfs toch niet tevergeefs ooggetuige.
Want zelfs ik snap best dat een bisschop daar niet zomaar nog eens een ballonnetje op kan laten, maar persoonlijk lijkt mij het horen dat die arme stakkers hun mond nu niet meer open zullen doen toch wat te veel heel aards wishfull thinking.
Zou dat Kerk én Staat even verdacht goed uit komen.
Misschien een speciaal schietgebed om humor voor slachtoffers?
Naast die pauselijke brief lijkt het mij hoog tijd voor België om te besluiten of het een parlementair democratische rechtstaat heeft met een bij tijd en wijlen voor een dag al dan niet aftredende monarch.
Hoeft de volgende inval van een onderzoeksrechter niet uitgesteld te worden tot de dag ná de verkiezingen en was die Rik Torfs toch niet tevergeefs ooggetuige.
Godsdiensten kosten Belg jaarlijks 56 euro
Iedere Belg
betaalt jaarlijks 56 euro belastingen om de kosten van de godsdiensten (met
inbegrip van de vrijzinnigheid) te dragen.
Daarvan gaat de helft (28
euro) naar de lonen van godsdienstleraars, 10 euro naar geestelijken (priesters,
rabbijnen, imams...), 3 euro naar gepensioneerde geestelijken, 11 euro naar
kerkfabrieken en behuizing, 1 euro naar renovatiewerken en 3 euro naar "diverse
uitgaven".
Ruim driekwart van al het overheidsgeld - in totaal 600
miljoen euro - gaat naar de katholieke kerk, 11,4 procent naar de
vrijzinnigheid, 6,5 procent naar de islam en 4,1 procent naar het
protestantisme. (belga/tdb)
De Clerck hekelt reactie Vaticaan op huiszoekingen
27/06/10 12u55
Minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V) hekelde in De Zevende Dag (Eén) de reactie van het Vaticaan op de recente huiszoekingen in het aartsbisschoppelijk paleis en de kathedraal. Daarnaast pleitte hij ervoor dat de relatie tussen de commissie Adriaenssens en het gerecht hersteld wordt.
De minister wees hij erop dat de onderzoeksrechter het recht heeft de huiszoekingen bij de commissie of in de kathedraal te doen. Maar het slachtoffer heeft ook het recht om met iemand te spreken zonder dat het gerecht ingeschakeld wordt.
De Clerck hekelde op zowel VRT als RTL-TVI de reactie van het Vaticaan op de huiszoekingen in het paleis van de aartsbisschop en de kathedraal, die erger zouden geweest zijn dan de praktijken in communistische regimes. Die reactie was volgens hem gebaseerd op foute informatie. Zo kregen de bisschoppen wel degelijk eten en drinken tijdens de huiszoeking. "Dit is geen diplomatiek incident waardig", aldus nog Stefaan De Clerck.
Hij herhaalde dat de magistraten en de onderzoeksrechters in het bijzonder onafhankelijk kunnen optreden. A posteriori kan worden nagegaan of de actie en ingezette middelen verantwoord waren. Tegelijk heeft de commissie ook een zekere marge om te handelen, rekening houdend met het biechtgeheim en het beroepsgeheim waarop onder meer artsen zich kunnen beroepen.
De Clerck benadrukte dat de kerk volgens hem niet bezig was een eigen gerecht te organiseren. Wel is het nodig dat er een reflectie komt over de problematiek en dat een systeem wordt opgezet dat commissie en gerecht bijeenkomen indien er problemen ontstaan. (belga/kve)
Minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V) hekelde in De Zevende Dag (Eén) de reactie van het Vaticaan op de recente huiszoekingen in het aartsbisschoppelijk paleis en de kathedraal. Daarnaast pleitte hij ervoor dat de relatie tussen de commissie Adriaenssens en het gerecht hersteld wordt.
De minister wees hij erop dat de onderzoeksrechter het recht heeft de huiszoekingen bij de commissie of in de kathedraal te doen. Maar het slachtoffer heeft ook het recht om met iemand te spreken zonder dat het gerecht ingeschakeld wordt.
De Clerck hekelde op zowel VRT als RTL-TVI de reactie van het Vaticaan op de huiszoekingen in het paleis van de aartsbisschop en de kathedraal, die erger zouden geweest zijn dan de praktijken in communistische regimes. Die reactie was volgens hem gebaseerd op foute informatie. Zo kregen de bisschoppen wel degelijk eten en drinken tijdens de huiszoeking. "Dit is geen diplomatiek incident waardig", aldus nog Stefaan De Clerck.
Hij herhaalde dat de magistraten en de onderzoeksrechters in het bijzonder onafhankelijk kunnen optreden. A posteriori kan worden nagegaan of de actie en ingezette middelen verantwoord waren. Tegelijk heeft de commissie ook een zekere marge om te handelen, rekening houdend met het biechtgeheim en het beroepsgeheim waarop onder meer artsen zich kunnen beroepen.
De Clerck benadrukte dat de kerk volgens hem niet bezig was een eigen gerecht te organiseren. Wel is het nodig dat er een reflectie komt over de problematiek en dat een systeem wordt opgezet dat commissie en gerecht bijeenkomen indien er problemen ontstaan. (belga/kve)
Katholieke druk op onderzoekers
Geplaatst door onze redactie op zaterdag 26 juni 2010 om 09:00u
BRUSSEL (RKnieuws.net) - Vanuit katholieke hoek wordt de druk op Brussels onderzoeksrechter Wim De Troy en het speurdersteam opgevoerd. Dat heeft de redactie van Het Laatste Nieuws vrijdag uit goede bron vernomen.
Een en ander begon gisterochtend al toen de advocaat van het aartsbisdom belde om de inbeslaggenomen computers metéén terug te eisen. Wat later begonnen procureurs met een katholiek randje uit andere provincies naar Brussel te bellen om er daar op te wijzen dat de toch wel eigengereide actie van de onderzoeksrechter hún dossiers rond pedofilie in de Kerk in gevaar dreigde te brengen.
En nog wat later kwam er een eerste - officiële - schriftelijke vraag van de top van de magistratuur om nu toch eens heel erg precies uit te leggen wat de bedoeling was van de gerechtelijke actie van donderdag en de invallen in het bisdom.
Officieel wil niemand reageren, maar ’off the record’ klinkt het dat het speurdersteam er vrij gerust in is. "Het is ook nooit goed. Met de informatie die we hadden, moésten we tot actie overgaan. Nu we dat gedaan hebben, doen ze alsof we een heksenjacht voeren. Hadden we het niet gedaan, zouden we meegedaan hebben aan een doofpotoperatie."
BRUSSEL (RKnieuws.net) - Vanuit katholieke hoek wordt de druk op Brussels onderzoeksrechter Wim De Troy en het speurdersteam opgevoerd. Dat heeft de redactie van Het Laatste Nieuws vrijdag uit goede bron vernomen.
Een en ander begon gisterochtend al toen de advocaat van het aartsbisdom belde om de inbeslaggenomen computers metéén terug te eisen. Wat later begonnen procureurs met een katholiek randje uit andere provincies naar Brussel te bellen om er daar op te wijzen dat de toch wel eigengereide actie van de onderzoeksrechter hún dossiers rond pedofilie in de Kerk in gevaar dreigde te brengen.
En nog wat later kwam er een eerste - officiële - schriftelijke vraag van de top van de magistratuur om nu toch eens heel erg precies uit te leggen wat de bedoeling was van de gerechtelijke actie van donderdag en de invallen in het bisdom.
Officieel wil niemand reageren, maar ’off the record’ klinkt het dat het speurdersteam er vrij gerust in is. "Het is ook nooit goed. Met de informatie die we hadden, moésten we tot actie overgaan. Nu we dat gedaan hebben, doen ze alsof we een heksenjacht voeren. Hadden we het niet gedaan, zouden we meegedaan hebben aan een doofpotoperatie."
‘Alleen rechtbanken kunnen zich uitspreken over verjaring’
Gerecht maakt een kruis over de commissie seksueel misbruik in de kerk
Geplaatst door onze redactie op zondag 27 juni 2010 om 00:50u
BRUSSEL (RKnieuws.net) - Met de inbeslagname van 475 dossiers over seksueel misbruik in de Kerk heeft het Brusselse parket de commissie seksueel misbruik van slachtoffers in een pastorale relatie zonder meer aan banden gelegd. Kinderpsychiater Peter Adriaensens, voorzitter van de commissie, vindt dat een ramp, maar niet iedereen deelt die mening. ’Waar haalt de kerk de overtuiging vandaan dat ze even een van de meest fundamentele pijlers van onze rechtsstaat mag by-passen, vraagt Douglas De Coninck zich af in De Morgen.
Toen de Commissie Seksueel Misbruik in een pastorale relatie meer dan tien jaar geleden werd opgericht, was dat een zoveelste steekvlam in de nasleep van de zaak-Dutroux. Men wist wel dat er zoiets bestond als pedofiele priesters. Het fenomeen was beschreven in buurlanden, waarom zou het hier dan niet bestaan? Het duurde tot in 2000 voor de Commissie echt was geïnstalleerd, en documenten uit die tijd tonen aan hoe ze ongeveer permanent in een conflictsituatie verkeerde met de bisschoppen.
Filters
Voor een klacht bij de Commissie terechtkwam, dienden een paar filters te worden gepasseerd, zoals een telefonische noodlijn waarvan vandaag niemand nog kan zeggen wie de telefoon opnam, hoeveel meldingen er waren, waar die werden geregistreerd en of daar nog ergens notities van bestaan.
Voorzitster Godelieve Halsberghe, een magistrate van overduidelijke christelijken huize, kreeg op negen jaar tijd exact 34 dossiers te verwerken, en het is vandaag haar rotsvaste overtuiging dat dat maar een fractie is van wat er normaliter op haar af had moeten komen.
De klachten die tot bij de Commissie kwamen, waren nagenoeg allemaal al lang strafrechtelijk verjaard, of werden minstens bij een eerste rudimentaire rekensom als verjaard beschouwd. In de meeste gevallen streefde de oud-magistrate ernaar om de dader weg te halen uit elke vorm van pastorale werking en te verplichten om een therapie te volgen én de kosten voor de jarenlange medische nazorg voor het slachtoffer te vergoeden.
Documenten uit die tijd tonen hoe de bisschoppen bijna furieus reageerden op het idee dat de kerk pedofilieslachtoffers financieel zou moeten vergoeden. Binnen de Belgische bisschoppenconferentie bestond zoiets als een dienst voor begeleiding van religieuzen met ’persoonlijke, relationele en verslavingsproblemen’. Op 28 augustus schreef de verantwoordelijke van die dienst, Jacques Coens, een brief aan Halsberghe. Zij was kort daarvoor geconfronteerd met een slachtoffer dat jaren in de psychiatrie had doorgebracht. De betrokken priester-dader deed niet eens de moeite om de feiten te betwisten. (Hij bleef erbij dat zijn dertienjarige bedpartner zelf ’toenadering had gezocht’.) In zijn brief meldde Coens dat er geen sprake kon zijn van een schadevergoeding: "Steun onder de vorm van een vrijwillige geldelijke tussenkomst zou ik uitsluiten, zowel om juridische als om praktische redenen. Juridisch zou het, alle voorzorgen ten spijt, aangevoerd worden als erkenning van aansprakelijkheid. Praktisch: zou aanleiding geven tot de vermenigvuldiging van claims." Er waren blijkbaar momenten, tien jaar geleden al, waarop kerkelijke verantwoordelijken op zijn minst een vaag idee hadden van de omvang van het probleem.
Vorig jaar trad Peter Adriaenssens aan als nieuwe, kordatere voorzitter van de Commissie. De naar eigen zeggen moegetergde Godelieve Halsberghe had inmiddels haar ontslag gegeven. In een afscheidsbrief blikte ze terug op tien jaar vechten tegen de bierkaai: "Door het afleggen van de geloften van kuisheid, armoede en gehoorzaamheid behoren religieuzen en priesters tot een superieure kaste, bijgevolg kunnen zij niet verplicht worden om schadevergoedingen te betalen."
En nu was er dus kinderpsychiater Peter Adriaenssens als nieuwe voorzitter. Waren de Belgische geestelijken ergens onderweg van mening veranderd, of zou hij ze zelf veranderen? Was het nu eindelijk menens met de strijd tegen seksueel misbruik?"
Ik zag hem donderdagavond op zijn persconferentie verkondigen dat hij slachtoffers altijd eerst vraagt of hun verhaal wel of niet doorgespeeld mag worden aan het gerecht", zegt een collega-kinderpsychiater. "Ik wist niet wat ik hoorde. Geen enkele hulpverlener kan of mag zoiets beloven. Er bestaat wel zoiets als medische geheimhouding, zeker, maar dit is een belofte die je gewoon niet kunt maken. Het feit alleen dat je een slachtoffer voor die keuze stelt, is een deontologische fout. Als een parket besluit te denken dat ergens een misdrijf is gepleegd, dan moet je als hulpverlener wijken voor dat parket."
Operatie Kelk
Operatie Kelk werd gepland op maandag 14 juni, daags na de verkiezingen. Onder speurders werd gediscussieerd over de te volgen strategie. Hier viel de beslissing om behalve op het aartsbisdom ook binnen te vallen bij de bekende kinderpsychiater. "Wij hebben zeer veel respect voor de professionele merites van deze man", zegt een goedgeplaatste gerechtelijke bron. "Maar we moeten ons misschien eens dringend schikken naar de rol die wij in deze samenleving vervullen. Het is niet Peter Adriaenssens die beslist of een pedofiliedossier verjaard is. Het is ook niet Jos de politieman die dat gaat doen, of meneer de onderzoeksrechter. Binnen onze rechtsstaat hebben we daar rechtbanken voor."
"Verjaring is geen wiskunde. Wie vijftien jaar geleden verkrachtte, gewoon pastoor bleef en steeds weer nieuwe slachtoffers maakte, bezondigt zich aan een voortdurend misdrijf. Weg verjaring. Waar haalt de kerk de overtuiging vandaan dat ze met haar commissie-Adriaenssens even een van de meest fundamentele pijlers van onze rechtsstaat mag by-passen? Wat is dat voor iets, zo’n soort privérechtbankje dat even tussen de kerk en de justitie in gaat staan en hoogst autonoom gaat bepalen wat het beste is voor daders en slachtoffers? Dat is de discussie die op die vergadering is gevoerd."
De 475 dossiers liggen nu ergens op een tafel in de kantoren van de federale politie in Brussel. Met de inbeslagname is de commissie monddood gemaakt en kan ze de facto niet meer functioneren. "En dat is ook gewoon beter zo", vindt onze bron. "Het is niet de kerk die gaat oordelen of de kerk in deze 475 dossiers correct heeft gehandeld. Wij stellen voor dat de bevoegde rechtbanken dat nu eens gaan doen."
Geplaatst door onze redactie op zondag 27 juni 2010 om 00:50u
BRUSSEL (RKnieuws.net) - Met de inbeslagname van 475 dossiers over seksueel misbruik in de Kerk heeft het Brusselse parket de commissie seksueel misbruik van slachtoffers in een pastorale relatie zonder meer aan banden gelegd. Kinderpsychiater Peter Adriaensens, voorzitter van de commissie, vindt dat een ramp, maar niet iedereen deelt die mening. ’Waar haalt de kerk de overtuiging vandaan dat ze even een van de meest fundamentele pijlers van onze rechtsstaat mag by-passen, vraagt Douglas De Coninck zich af in De Morgen.
Toen de Commissie Seksueel Misbruik in een pastorale relatie meer dan tien jaar geleden werd opgericht, was dat een zoveelste steekvlam in de nasleep van de zaak-Dutroux. Men wist wel dat er zoiets bestond als pedofiele priesters. Het fenomeen was beschreven in buurlanden, waarom zou het hier dan niet bestaan? Het duurde tot in 2000 voor de Commissie echt was geïnstalleerd, en documenten uit die tijd tonen aan hoe ze ongeveer permanent in een conflictsituatie verkeerde met de bisschoppen.
Filters
Voor een klacht bij de Commissie terechtkwam, dienden een paar filters te worden gepasseerd, zoals een telefonische noodlijn waarvan vandaag niemand nog kan zeggen wie de telefoon opnam, hoeveel meldingen er waren, waar die werden geregistreerd en of daar nog ergens notities van bestaan.
Voorzitster Godelieve Halsberghe, een magistrate van overduidelijke christelijken huize, kreeg op negen jaar tijd exact 34 dossiers te verwerken, en het is vandaag haar rotsvaste overtuiging dat dat maar een fractie is van wat er normaliter op haar af had moeten komen.
De klachten die tot bij de Commissie kwamen, waren nagenoeg allemaal al lang strafrechtelijk verjaard, of werden minstens bij een eerste rudimentaire rekensom als verjaard beschouwd. In de meeste gevallen streefde de oud-magistrate ernaar om de dader weg te halen uit elke vorm van pastorale werking en te verplichten om een therapie te volgen én de kosten voor de jarenlange medische nazorg voor het slachtoffer te vergoeden.
Documenten uit die tijd tonen hoe de bisschoppen bijna furieus reageerden op het idee dat de kerk pedofilieslachtoffers financieel zou moeten vergoeden. Binnen de Belgische bisschoppenconferentie bestond zoiets als een dienst voor begeleiding van religieuzen met ’persoonlijke, relationele en verslavingsproblemen’. Op 28 augustus schreef de verantwoordelijke van die dienst, Jacques Coens, een brief aan Halsberghe. Zij was kort daarvoor geconfronteerd met een slachtoffer dat jaren in de psychiatrie had doorgebracht. De betrokken priester-dader deed niet eens de moeite om de feiten te betwisten. (Hij bleef erbij dat zijn dertienjarige bedpartner zelf ’toenadering had gezocht’.) In zijn brief meldde Coens dat er geen sprake kon zijn van een schadevergoeding: "Steun onder de vorm van een vrijwillige geldelijke tussenkomst zou ik uitsluiten, zowel om juridische als om praktische redenen. Juridisch zou het, alle voorzorgen ten spijt, aangevoerd worden als erkenning van aansprakelijkheid. Praktisch: zou aanleiding geven tot de vermenigvuldiging van claims." Er waren blijkbaar momenten, tien jaar geleden al, waarop kerkelijke verantwoordelijken op zijn minst een vaag idee hadden van de omvang van het probleem.
Vorig jaar trad Peter Adriaenssens aan als nieuwe, kordatere voorzitter van de Commissie. De naar eigen zeggen moegetergde Godelieve Halsberghe had inmiddels haar ontslag gegeven. In een afscheidsbrief blikte ze terug op tien jaar vechten tegen de bierkaai: "Door het afleggen van de geloften van kuisheid, armoede en gehoorzaamheid behoren religieuzen en priesters tot een superieure kaste, bijgevolg kunnen zij niet verplicht worden om schadevergoedingen te betalen."
En nu was er dus kinderpsychiater Peter Adriaenssens als nieuwe voorzitter. Waren de Belgische geestelijken ergens onderweg van mening veranderd, of zou hij ze zelf veranderen? Was het nu eindelijk menens met de strijd tegen seksueel misbruik?"
Ik zag hem donderdagavond op zijn persconferentie verkondigen dat hij slachtoffers altijd eerst vraagt of hun verhaal wel of niet doorgespeeld mag worden aan het gerecht", zegt een collega-kinderpsychiater. "Ik wist niet wat ik hoorde. Geen enkele hulpverlener kan of mag zoiets beloven. Er bestaat wel zoiets als medische geheimhouding, zeker, maar dit is een belofte die je gewoon niet kunt maken. Het feit alleen dat je een slachtoffer voor die keuze stelt, is een deontologische fout. Als een parket besluit te denken dat ergens een misdrijf is gepleegd, dan moet je als hulpverlener wijken voor dat parket."
Operatie Kelk
Operatie Kelk werd gepland op maandag 14 juni, daags na de verkiezingen. Onder speurders werd gediscussieerd over de te volgen strategie. Hier viel de beslissing om behalve op het aartsbisdom ook binnen te vallen bij de bekende kinderpsychiater. "Wij hebben zeer veel respect voor de professionele merites van deze man", zegt een goedgeplaatste gerechtelijke bron. "Maar we moeten ons misschien eens dringend schikken naar de rol die wij in deze samenleving vervullen. Het is niet Peter Adriaenssens die beslist of een pedofiliedossier verjaard is. Het is ook niet Jos de politieman die dat gaat doen, of meneer de onderzoeksrechter. Binnen onze rechtsstaat hebben we daar rechtbanken voor."
"Verjaring is geen wiskunde. Wie vijftien jaar geleden verkrachtte, gewoon pastoor bleef en steeds weer nieuwe slachtoffers maakte, bezondigt zich aan een voortdurend misdrijf. Weg verjaring. Waar haalt de kerk de overtuiging vandaan dat ze met haar commissie-Adriaenssens even een van de meest fundamentele pijlers van onze rechtsstaat mag by-passen? Wat is dat voor iets, zo’n soort privérechtbankje dat even tussen de kerk en de justitie in gaat staan en hoogst autonoom gaat bepalen wat het beste is voor daders en slachtoffers? Dat is de discussie die op die vergadering is gevoerd."
De 475 dossiers liggen nu ergens op een tafel in de kantoren van de federale politie in Brussel. Met de inbeslagname is de commissie monddood gemaakt en kan ze de facto niet meer functioneren. "En dat is ook gewoon beter zo", vindt onze bron. "Het is niet de kerk die gaat oordelen of de kerk in deze 475 dossiers correct heeft gehandeld. Wij stellen voor dat de bevoegde rechtbanken dat nu eens gaan doen."
zaterdag, juni 26, 2010
Huiszoekingen volgens Child Focus buiten proportie
De Morgen
26/06/10 14u27
De huiszoekingen naar het misbruik in de kerk zijn "niet proportioneel". Dat zegt Child Focus. "Wij stellen de huiszoekingen van het gerecht niet in vraag, maar wel de manier waarop die gebeurd zijn. Dat was niet proportioneel", aldus Dirk Depover.
"Niet alle slachtoffers die hun verhaal deden bij die commissie (-Adriaenssens, nvdr) wilden immers per se naar het gerecht. Bij de huiszoekingen zijn echter zonder onderscheid alle dossiers van de commissie in beslag genomen".
Stroomversnelling
"Met de zaak Vangheluwe is een en ander in een stroomversnelling terechtgekomen. Heel wat mensen trokken met hun verhaal naar de commissie-Adriaenssens. Die dynamiek dreigt door de huiszoekingen verloren te gaan", voegt hij er aan toe. Volgens Depover is bij de huiszoekingen dan ook te weinig rekening gehouden met de gevolgen op maatschappelijk vlak. (belga/eb)
26/06/10 14u27
De huiszoekingen naar het misbruik in de kerk zijn "niet proportioneel". Dat zegt Child Focus. "Wij stellen de huiszoekingen van het gerecht niet in vraag, maar wel de manier waarop die gebeurd zijn. Dat was niet proportioneel", aldus Dirk Depover.
"Niet alle slachtoffers die hun verhaal deden bij die commissie (-Adriaenssens, nvdr) wilden immers per se naar het gerecht. Bij de huiszoekingen zijn echter zonder onderscheid alle dossiers van de commissie in beslag genomen".
Stroomversnelling
"Met de zaak Vangheluwe is een en ander in een stroomversnelling terechtgekomen. Heel wat mensen trokken met hun verhaal naar de commissie-Adriaenssens. Die dynamiek dreigt door de huiszoekingen verloren te gaan", voegt hij er aan toe. Volgens Depover is bij de huiszoekingen dan ook te weinig rekening gehouden met de gevolgen op maatschappelijk vlak. (belga/eb)
Gestikt in de graten van de privacycommissie
Gevallen waarin u niet verplicht bent te verstrekkenAls de politie niet aangeeft op grond van welke wettelijke regeling u verplicht bent gegevens te verstrekken, hoeft u niet mee te werken. In veel gevallen mag u zelfs niet meewerken, omdat u gegevens over uw klanten, werknemers, leerlingen, patiënten of cliënten niet bewaart om de politie van dienst te zijn. Een betrokkene (dat is degene van wie u persoonsgegevens gebruikt) mag er vanuit gaan dat u zijn gegevens niet zonder goede reden aan de politie geeft. Vraag de politie dus altijd om schriftelijk aan te geven waarom u de gevraagde informatie zou moeten verstrekken.
Aansprakelijkheid
Als u persoonsgegevens aan de politie verstrekt zonder dat u dat mag of dat u daartoe verplicht bent, kunt u daarvoor door een betrokkene aansprakelijk gesteld worden. Dus als de politie u vraagt gegevens te verstrekken, vraag dan zoveel mogelijk informatie en, indien nodig, bedenktijd om het verzoek van de politie te kunnen overwegen. Win zo nodig juridisch advies in.
Bron
De Peter en de Meter: Ook zo enthousiast over zelfregulering?
“To all those who wish to share their experience with us, I promise you this:
if you have something to tell, we will hear you. You will not be questioned. You
will not be asked to prove anything. You do not have to share anything that you
do not wish to share.“You will be provided with supports to assist you. You will
be treated with respect. You will be treated with dignity.”Manitoba Justice Murray Sinclair
De gecontinueerde verkrachting
...
En of daarbij de privacy op de tocht komt te staan? Wordt het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer geschonden door een gerechtelijk onderzoek? Al bij al een verbijsterende verklaring, van Peter Adriaenssens. Misschien te begrijpen in een eerste reactie van schok na een huiszoeking, ondervraging en inbeslagname (een bijna traumatiserende ervaring is dat, niet om naar te verlangen). Maar toch zeer merkwaardig.
Geheim van het onderzoek
Want eigenlijk is er geen betere privacybescherming in te denken dan een gerechtelijke context. Het is overigens de enige die wettelijk afgeschermd is door het geheim van het gerechtelijk onderzoek. Dat is niet het geval voor private constructies zoals de commissie-Adriaenssens: die is wettelijk verplicht, op verzoek van elke betrokkene, inlichtingen te geven over de door deze commissie verwerkte persoonsgegevens van die persoon. Ongeacht of hij verdachte, getuige, slachtoffer, verantwoordelijke is.
Of misschien negeert de commissie-Adriaenssens deze verplichtingen, neergelegd in de 'wet verwerking persoonsgegevens', meestal de privacywet genoemd. Zoals overigens de verplichting om deze verwerking van persoonsgegevens aan te geven aan de privacycommissie (alsnog?) vergeten werd. Hoe dan ook: juridischtechnisch is er geen betere privacybescherming mogelijk dan in het gerechtelijk onderzoek.
Privacy is een bij uitstel relationeel en relatief recht: de problematiek en de bescherming zijn niet enkel zaak van geheimhouding en verdonkeremanen van de werkelijkheid. Het privacyrecht staat voor autonome en onafhankelijke burgers, die in staat gesteld moeten worden om hun eigen leefwereld te beschermen en te verdedigen. Daarvoor hebben ze toegang tot het recht en de justitie. En laten we hopen dat onze maatschappij deze bescherming kan garanderen aan wie ze behoort en toekomt.
Interessant stuk.
Knap cynisch ook.
Het zal je leven zijn waarover jij in vertrouwen onafhankelijk en autonoom een keuze maakte.
Met een - noodzakelijk geworden - arts.
Misschien toch wel verstandig om condoomgebruik direct bij de rk doop in te voeren door als peter en meter meteen pro deo advocaten toe te wijzen.
En of daarbij de privacy op de tocht komt te staan? Wordt het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer geschonden door een gerechtelijk onderzoek? Al bij al een verbijsterende verklaring, van Peter Adriaenssens. Misschien te begrijpen in een eerste reactie van schok na een huiszoeking, ondervraging en inbeslagname (een bijna traumatiserende ervaring is dat, niet om naar te verlangen). Maar toch zeer merkwaardig.
Geheim van het onderzoek
Want eigenlijk is er geen betere privacybescherming in te denken dan een gerechtelijke context. Het is overigens de enige die wettelijk afgeschermd is door het geheim van het gerechtelijk onderzoek. Dat is niet het geval voor private constructies zoals de commissie-Adriaenssens: die is wettelijk verplicht, op verzoek van elke betrokkene, inlichtingen te geven over de door deze commissie verwerkte persoonsgegevens van die persoon. Ongeacht of hij verdachte, getuige, slachtoffer, verantwoordelijke is.
Of misschien negeert de commissie-Adriaenssens deze verplichtingen, neergelegd in de 'wet verwerking persoonsgegevens', meestal de privacywet genoemd. Zoals overigens de verplichting om deze verwerking van persoonsgegevens aan te geven aan de privacycommissie (alsnog?) vergeten werd. Hoe dan ook: juridischtechnisch is er geen betere privacybescherming mogelijk dan in het gerechtelijk onderzoek.
Privacy is een bij uitstel relationeel en relatief recht: de problematiek en de bescherming zijn niet enkel zaak van geheimhouding en verdonkeremanen van de werkelijkheid. Het privacyrecht staat voor autonome en onafhankelijke burgers, die in staat gesteld moeten worden om hun eigen leefwereld te beschermen en te verdedigen. Daarvoor hebben ze toegang tot het recht en de justitie. En laten we hopen dat onze maatschappij deze bescherming kan garanderen aan wie ze behoort en toekomt.
Interessant stuk.
Knap cynisch ook.
Het zal je leven zijn waarover jij in vertrouwen onafhankelijk en autonoom een keuze maakte.
Met een - noodzakelijk geworden - arts.
Misschien toch wel verstandig om condoomgebruik direct bij de rk doop in te voeren door als peter en meter meteen pro deo advocaten toe te wijzen.
Die zaak in België stinkt! 3 Wiens brood men eet ...
May 17, 2010
Vatican to claim bishops are not 'employees'
...
against claims that it is liable for US bishops who allowed priests to molest children, saying bishops are not its employees and that a document from 1962 did not require them to keep quiet.
The Vatican will make the arguments in a motion to dismiss a federal lawsuit on jurisdictional grounds filed in Louisville, Kentucky, but it could affect other efforts to sue the Holy See.
Jeffrey Lena, the Vatican's lawyer in the US, said the Vatican would assert that bishops are not its employees because they are not paid by Rome, don't act on Rome's behalf and are not controlled day-to-day by the pope — factors courts use to determine whether employers are liable for the actions of their employees.
Mr Lena said he would suggest to the court that it should avoid using the religious nature of the relationship between bishops and the pope as a basis for civil liability because it entangles the court in an analysis of religious doctrine that dates back to the apostles.
"Courts tend to avoid constructing civil relationships out of religious materials," he said.
The lawyer behind the Kentucky case, William McMurry has alleged that the Vatican had clear and direct control over bishops, mandated a policy of secrecy, and is therefore liable for the bishops' failure to report abuse. He is seeking unspecified damages.
The Vatican defence will also include a response to claims that the 1962 document 'Crimen Sollicitationis' ('Crimes of solicitation') barred bishops from reporting abuse to police, said Mr Lena
...
vrijdag, juni 25, 2010
Belgie: SNAP statements: public suicide notes? Gij zult uw hond er niet in drogen noch uw broodje aap in bakken
Statement by Peter Isely, Midwest Director of SNAP:
Shame on Peter Adriaenssens, the head of a Belgian Catholic sex abuse panel, for criticizing today’s raid by law enforcement on the Brussels church headquarters. It’s way too premature for anyone to even begin second-guessing police for their actions in trying to undercover child molesting clerics and complicit bishops.
Adrienssens should be praising and helping secular authorities who are finally taking action to safeguard vulnerable youngsters.
The AP reports that Adrienssens claims “there was no need to seize the documents of all 500 cases being looked into” by his committee. But Adrienssens is a psychiatrist, not a cop. He has no basis for this claim. It’s the job of police to err on the side of gathering more evidence, not less.
Now is the time to protect kids, help police, and stay open-minded, not undermine the independent professionals in law enforcement who have the expertise, objectivity and resources to make a huge difference in this decades-old but still on-going cover up of horrific clergy sex crimes.
Shame on Peter Adriaenssens, the head of a Belgian Catholic sex abuse panel, for criticizing today’s raid by law enforcement on the Brussels church headquarters. It’s way too premature for anyone to even begin second-guessing police for their actions in trying to undercover child molesting clerics and complicit bishops.
Adrienssens should be praising and helping secular authorities who are finally taking action to safeguard vulnerable youngsters.
The AP reports that Adrienssens claims “there was no need to seize the documents of all 500 cases being looked into” by his committee. But Adrienssens is a psychiatrist, not a cop. He has no basis for this claim. It’s the job of police to err on the side of gathering more evidence, not less.
Now is the time to protect kids, help police, and stay open-minded, not undermine the independent professionals in law enforcement who have the expertise, objectivity and resources to make a huge difference in this decades-old but still on-going cover up of horrific clergy sex crimes.
*********
De verlegen Danneels: Vertrouwelijke brief aan Belgische Justitie uitgelekt, anti-pedofilielijn is al op voorhand doofpotlijn gedoopt 30-8-1997
Een Brusselse pastoor die verdacht wordt van verkrachting van tenminste acht jongens in zijn parochie heeft de Belgische kardinaal Godfried Danneels ernstig in verlegenheid gebracht. Gisteren lekte een vertrouwelijke brief uit van Danneels aan de rechter die de pedofilie-zaak in de Brusselse deelgemeente St-Gillis in onderzoek heeft. Daarin stelt de kardinaal dat de uitstekende reputatie van de geestelijke vereist dat de zaak "met omzichtigheid" wordt onderzocht.
In Belgie wordt de brief, waarvan het bestaan inmiddels is bevestigd is door het aartsbisdom, gezien als een onaanvaardbare inmenging in de onafhanklelijke rechtsgang. "Danneels probeerde de pedofiliezaak in de doofpot te stoppen, amper een jaar naar de affaire-Dutroux", schamperde de Franstalige krant Le Soir. De brief is extra pikant omdat de rooms-katholieke kerk in Belgie aanstaande maandag een speciale teleoonlijn opent voor het melden van pedofilie en andere seksuele vergrijpen binnen de kerkelijke gemeenschap. Deze "anti-pedofilielijn" is al op voorhand "doofpotlijn" gedoopt.
Vanwege alle ophef rondom zijn tussenkomst zag de kardinaal zich gisteravond genoodzaakt zijn interventie uitgebreid toe te lichten. In een verklaring stelt Danneels dat hij geenszins van plan was om de onafhankelijke rechtsgang te beïnvloeden of zaken onder het tapijt te vegen.
"Bisschop Lanneau heeft de betrokken priester ontvangen en hem uitdrukkelijk de vraag gesteld of er iets laakbaars gebeurd was. De priester heeft dat formeel geloochend. Het is dan ook logisch dat de kardinaal in een vertrouwelijke brief aan de commissaris-generaal heeft gevraagd de zaak met een zekere omzichtigheid te behandelen" aldus de verklaring.
Danneels belooft via zijn persdienst dat hij noch een van zijn medewerkers het justitieel onderzoek naar seksuele misdrijven van geestelijken wil hinderen. "Er kan geen speciale justitie voor priesters bestaan", besluit de verklaring.
"Mijnheer bent U een misbruiker"
"Uh, neuh"
"In dat geval zal het hoogste kerkelijk gezag er op aandringen dat U ondanks minstens 8 slachtoffer-kinderen gezien dient te worden als een respectabele vent . "
Laat in België dat nu toch een meer dan 100 jarige traditie van gewoon open en bloot besproken worden hebben
Ik heb het aantal keren geprobeerd, maar ik kan me daar als Nederlander niet voorstellen hoe je je daarbij voelt.
Hoe verkracht weet je je als jeugdslachtoffer van dit misbruik dan wanneer jouw dossiers bij Aedriaansen door Justitie in beslag genomen werd waar jij koos voor privacy?
Wanneer je zo uitdrukkelijk koos voor privacy, bij wie kun je dan terecht?
De Paus die zich in deze situatie durft uit te spreken over het schenden van graven?
Ja zeker dode lijven verdienen hun grafrust.
Maar bovenal levenden hun ongeschonden leven!
Waarover zij - afgedwongen! - als volwassenen hun eigen beslissingen namen voor de intimiteit van de privacy.
Die zaak in Belgie stinkt!!! 2. Stap voor stap: de bedrijfsongevalletjes van Ad van Luyn
Waarschuwing aan wie dit leest.
Let op. ik ben geen jurist. Ik heb nauwelijks juridische kennis!
En van schadeclaims en de hele ontwikkelingen daar rondom heb ik absoluut geen flauw idee. (En tot een uur geleden om een aantal redenen ( gelukkig) niet willen hebben ook ).
Ik ben geen Belg.
Dat betekent dat ik onwaarschijnlijk grote flauwe kul uit kan slaan!
Houd daar dus rekening mee.
Ik ben iets aan het uitzoeken, en neem daartoe op dit - mijn - blog die vrijheid, zelfs op wat uiteindelijk best onwaarschjnlijk grote flauwe kul kan blijken te zijn: ik heb geen idee waar ik op uit kom. Dit is niet meer dan hardop denken en kijken en je mag mee kijken. Maar het is bovenal bepaald geen info en vraagstellingen waar je vrolijk van wordt!
Nog meer als wanneer dan ook: over dit onderwerp - met deze kop - geloof dus niet zo maar alles, gebruik je eigen hersens. En leen ze even uit wanneer je dat kunt.
- Wanneer je de kranten van 1997/ 1998 bekijkt lijken dat belangrijke jaren te zijn geweest in ontwikkelingen rond schadevergoedingen aan slachtoffers.
Niet alleen in Nederland, ook in Belgie. Zelfs wereldwijd, met nogal grote verschillen.
En ik ben buitengewoon benieuwd wat dat (heeft) betekend voor vroegere slachtoffers van kerkelijk (seksueel) misbruik. Ik wil, op zijn jan boerefluitjes, dus zonder allerlei juridische vakliteratuur, weten of en hoe dat mee heeft gespeeld of speelt in de huidige situatie rond het misbruik.
Uitgerekend in die situatie lijkt - in ieder geval- Danneels een belangrijke rol te hebben gespeeld. Hij zou de eerste in Europa zijn geweest die hiervoor financieel aansprakelijk wordt gesteld.
Een priester verkracht minstens 8 kinderen, in de berechting lijkt Danneels een belangrijke rol te hebben gespeeld, wanneer de man uiteindelijk veroordeelt is, wordt er een schadeclaim ingediend tbv. een van de slachtoffers.
Die wordt, voor de eerste maal (in Belgie?) toegekend, 25.000 gulden.
Daneels gaat hiertegen (dus) in beroep.
Nog afgezien van weet ik wat voor overwegingen: als hij de eerste was, kan hij naturlijk ook moeilijk anders.
Dan gaat het niet om het slachtoffer maar om de ontwikkeling van recht.
Heel beroerd voor het betroffen slachtoffer en zijn familie, Danneels zal bij zo'n zaak niet bepaald een stagaire van een of ander andvocatenkantoor hebben gehad.
Niet onwaarschijnlijk ook heel beroerd voor overige slachtoffers van die verkrachter.
Maar bovendien stond België stond op zijn kop door de Dutroux ellende.
Tot op de dag van heden is het mij nog steeds een raadsel wie wie waarvan beschuldigde en wat daar nu wel en niet van deugde, het moet een verschrikking zijn geweest. Ik heb genoeg aan mijn kennis over mijn eigen noodzakelijke beschermende reacties na het midden in de nacht vinden van affiches.
Danneels gaat - natuurlijk - in beroep.
Het Hof spreekt uit dat Danneels geen werkgever - werknemer relatie met de veroordeelde priester-verkrachter heeft: geen schadevergoeding.
Hele zieke kerels konden hun poten niet thuis houden en kinderen mochten geen kinderen meer zijn.
En er moest Recht ontwikkelt worden.
In Europa.
Toen Tomas Doyle in '85 zijn rapport moest bespreken konden bisschoppen kennelijk niet snappen wat hij voorspelde.
Hij zelf waarschijnlijk ook niet.
Thomas Doyle had geen wollig christelijk verhaal.
Hij had een juridisch verhaal. En een financieel verhaal. Een keihard verhaal.
Het verhaal van een bestuurder.
Doyle schatte, verbazingwekkend goed, de financiële gevolgen van het kerk hierarchisch beleid in, 1985.
Maar hoe groot schatte bestuurders in dat het financieel voordeel zou zijn van verjaringstermijnen en het kerkelijk ontmoedigingsbeleid eind jaren 90 in Europa van die bedrijfsongevalletjes zoals van Luyn 2004 een slachtoffer benoemde?
Maar er is meer!
Want voordat er over schadevergoedingen Recht ontwikkeld kan worden moeten er misdrijven zijn gepleegd en een veroordeling zijn.
Zoals vóór dat je géén werkgever geacht wordt te zijn, was er wel die verkrachter-priester-géén-werknemer.
En Godfried kardinaal Danneels.
En vooral: zijn er slachtoffers. Kinderen.
Die géén beschermenswaardige Mensen mochten zijn van Danneels.
Voor rechtsontwikkeling over schadevergoedingen was er machtsmisbruik.
En volgens berichtgeving, kennelijk een doofpotlijn.
Let op. ik ben geen jurist. Ik heb nauwelijks juridische kennis!En van schadeclaims en de hele ontwikkelingen daar rondom heb ik absoluut geen flauw idee. (En tot een uur geleden om een aantal redenen ( gelukkig) niet willen hebben ook ).
Ik ben geen Belg.
Dat betekent dat ik onwaarschijnlijk grote flauwe kul uit kan slaan!
Houd daar dus rekening mee.
Ik ben iets aan het uitzoeken, en neem daartoe op dit - mijn - blog die vrijheid, zelfs op wat uiteindelijk best onwaarschjnlijk grote flauwe kul kan blijken te zijn: ik heb geen idee waar ik op uit kom. Dit is niet meer dan hardop denken en kijken en je mag mee kijken. Maar het is bovenal bepaald geen info en vraagstellingen waar je vrolijk van wordt!
Nog meer als wanneer dan ook: over dit onderwerp - met deze kop - geloof dus niet zo maar alles, gebruik je eigen hersens. En leen ze even uit wanneer je dat kunt.
- Wanneer je de kranten van 1997/ 1998 bekijkt lijken dat belangrijke jaren te zijn geweest in ontwikkelingen rond schadevergoedingen aan slachtoffers.Niet alleen in Nederland, ook in Belgie. Zelfs wereldwijd, met nogal grote verschillen.
En ik ben buitengewoon benieuwd wat dat (heeft) betekend voor vroegere slachtoffers van kerkelijk (seksueel) misbruik. Ik wil, op zijn jan boerefluitjes, dus zonder allerlei juridische vakliteratuur, weten of en hoe dat mee heeft gespeeld of speelt in de huidige situatie rond het misbruik.
Uitgerekend in die situatie lijkt - in ieder geval- Danneels een belangrijke rol te hebben gespeeld. Hij zou de eerste in Europa zijn geweest die hiervoor financieel aansprakelijk wordt gesteld.
Een priester verkracht minstens 8 kinderen, in de berechting lijkt Danneels een belangrijke rol te hebben gespeeld, wanneer de man uiteindelijk veroordeelt is, wordt er een schadeclaim ingediend tbv. een van de slachtoffers.
Die wordt, voor de eerste maal (in Belgie?) toegekend, 25.000 gulden.
Daneels gaat hiertegen (dus) in beroep.Nog afgezien van weet ik wat voor overwegingen: als hij de eerste was, kan hij naturlijk ook moeilijk anders.
Dan gaat het niet om het slachtoffer maar om de ontwikkeling van recht.
Heel beroerd voor het betroffen slachtoffer en zijn familie, Danneels zal bij zo'n zaak niet bepaald een stagaire van een of ander andvocatenkantoor hebben gehad.
Niet onwaarschijnlijk ook heel beroerd voor overige slachtoffers van die verkrachter.
Maar bovendien stond België stond op zijn kop door de Dutroux ellende.
Tot op de dag van heden is het mij nog steeds een raadsel wie wie waarvan beschuldigde en wat daar nu wel en niet van deugde, het moet een verschrikking zijn geweest. Ik heb genoeg aan mijn kennis over mijn eigen noodzakelijke beschermende reacties na het midden in de nacht vinden van affiches.
Danneels gaat - natuurlijk - in beroep.Het Hof spreekt uit dat Danneels geen werkgever - werknemer relatie met de veroordeelde priester-verkrachter heeft: geen schadevergoeding.
Hele zieke kerels konden hun poten niet thuis houden en kinderen mochten geen kinderen meer zijn.
En er moest Recht ontwikkelt worden.
In Europa.
Toen Tomas Doyle in '85 zijn rapport moest bespreken konden bisschoppen kennelijk niet snappen wat hij voorspelde.
Hij zelf waarschijnlijk ook niet.
Thomas Doyle had geen wollig christelijk verhaal.
Hij had een juridisch verhaal. En een financieel verhaal. Een keihard verhaal.
Het verhaal van een bestuurder.
Doyle schatte, verbazingwekkend goed, de financiële gevolgen van het kerk hierarchisch beleid in, 1985.
Maar hoe groot schatte bestuurders in dat het financieel voordeel zou zijn van verjaringstermijnen en het kerkelijk ontmoedigingsbeleid eind jaren 90 in Europa van die bedrijfsongevalletjes zoals van Luyn 2004 een slachtoffer benoemde?
Maar er is meer!
Want voordat er over schadevergoedingen Recht ontwikkeld kan worden moeten er misdrijven zijn gepleegd en een veroordeling zijn.
Zoals vóór dat je géén werkgever geacht wordt te zijn, was er wel die verkrachter-priester-géén-werknemer.
En Godfried kardinaal Danneels.
En vooral: zijn er slachtoffers. Kinderen.
Die géén beschermenswaardige Mensen mochten zijn van Danneels.
Voor rechtsontwikkeling over schadevergoedingen was er machtsmisbruik.
En volgens berichtgeving, kennelijk een doofpotlijn.
Die zaak in Belgie stinkt!!! 1
En dan mag ik geen jurist zijn, maar dit kan niet.
Daar zijn slachtoffers opnieuw genaaid en de berichtgeving klopt niet!
Hoezo wordt er in de berichtgeving niet verwezen naar een primeur die Godfried kardinaal Danneels had en die alle slachtoffers - en misschien zelfs wel de nederlandse ook, voorlopig nog geen idee - aan gaat?
Hoezo mag ik van Professor Aedriaansen wel horen dat die eerste mensen van die slachtofferhulp het erg moeilijk hadden en daardoor gefrustreerd zijn geraakt maar ontbreekt de rest van het verhaal?
Maar wanneer vroegere slachtoffers het recht ontzegd wordt op het respect voor hun eigen keuzes omtrent hun ervaringen en er hulpverleningsdossiers in beslag worden genomen is het niet tolerabel dat je zelfs maar het idee kunt krijgen dat het stinkt!
Die tijd hoort definitief afgelopen te zijn.
En dat is niet alleen in het belang van die vroegere slachtoffers die het recht werd ontzegd op hulp in vertrouwen. Dat betreft ons allemaal. Dat gaat ook mij en mijn kinderen aan.
Ik wil geen kerk meer die stinkt!
En jazeker, die zaak in België stinkt.
Het klopt niet.
En waar het stinkt?
Nog geen idee. Misschien wel gewoon in de berichtgeving, geen idee.
Maar ik wil geen kerk meer die stinkt.
Niet in België, niet in Nederland, niet in Zuid-Timboektoe of in Opper weet ik veel waar.
En zolang ik denk dat het stinkt mag ik desnoods zelfs hele domme vragen hardop stellen. Hoog tijd om dat dus maar te gaan doen.
En wanneer er iemand mee wil denken, graag!
Want ik voel mij genaaid. En dát is een heel beroerd gevoel.
Daar zijn slachtoffers opnieuw genaaid en de berichtgeving klopt niet!
Hoezo wordt er in de berichtgeving niet verwezen naar een primeur die Godfried kardinaal Danneels had en die alle slachtoffers - en misschien zelfs wel de nederlandse ook, voorlopig nog geen idee - aan gaat?
Hoezo mag ik van Professor Aedriaansen wel horen dat die eerste mensen van die slachtofferhulp het erg moeilijk hadden en daardoor gefrustreerd zijn geraakt maar ontbreekt de rest van het verhaal?
Maar wanneer vroegere slachtoffers het recht ontzegd wordt op het respect voor hun eigen keuzes omtrent hun ervaringen en er hulpverleningsdossiers in beslag worden genomen is het niet tolerabel dat je zelfs maar het idee kunt krijgen dat het stinkt!
Die tijd hoort definitief afgelopen te zijn.
En dat is niet alleen in het belang van die vroegere slachtoffers die het recht werd ontzegd op hulp in vertrouwen. Dat betreft ons allemaal. Dat gaat ook mij en mijn kinderen aan.
Ik wil geen kerk meer die stinkt!
En jazeker, die zaak in België stinkt.
Het klopt niet.
En waar het stinkt?
Nog geen idee. Misschien wel gewoon in de berichtgeving, geen idee.
Maar ik wil geen kerk meer die stinkt.
Niet in België, niet in Nederland, niet in Zuid-Timboektoe of in Opper weet ik veel waar.
En zolang ik denk dat het stinkt mag ik desnoods zelfs hele domme vragen hardop stellen. Hoog tijd om dat dus maar te gaan doen.
En wanneer er iemand mee wil denken, graag!
Want ik voel mij genaaid. En dát is een heel beroerd gevoel.
De bommen van Justitie
Die kunnen ze inderdaad maar beter hebben, ja.
En hopelijk heeft Petrus dan een statisch programmaatje waarin hij bij kan houden hoe vaak er schietgebedjes gebeden werden voor zo'n justitiele bom
Hier draait je maag van om.
Wat een verkrachting.
En geachte Professor U bent ongetwijfeld ernstig geschokt.
Maar dat ben ik door Uw uitspraak ook!
Hoe haalt U het in Uw hoofd om te hopen dat U zich morgen zal schamen voor Uw woede?
Uw hoop is het verkeerde pad, mijnheer de onafhankelijke kinderpsychiater.
Wanneer U daar heel woedend over bent heeft U groot en groot gelijk.
En dat spijt mij heel erg ook voor U.
De jungle van het kerkelijk misbruik, laat ons die rouw maar delen.
En dank U zeggen dat er inmiddels mensen, óók binnen die kerk en haar hiërachie zijn die dat al hebben moeten leren doen.
De stemmen waren er altijd al,
het was het oor...
The sexual abuse of a child is and always was a crime in civil law; it is and always was a crime canon law; it is and always was grievously sinful.
Dank je wel, Diarmuid Martin, voor je zo open getoond leiderschap in Geloof.
Ik ben blij dat Verwegistan zo dicht bij mocht zijn dat ik ook jouw kopvel mocht ruiken, zodat ik weer U tegen U kan zeggen.
En hopelijk heeft Petrus dan een statisch programmaatje waarin hij bij kan houden hoe vaak er schietgebedjes gebeden werden voor zo'n justitiele bom
Hier draait je maag van om.
Wat een verkrachting.
En geachte Professor U bent ongetwijfeld ernstig geschokt.
Maar dat ben ik door Uw uitspraak ook!
Hoe haalt U het in Uw hoofd om te hopen dat U zich morgen zal schamen voor Uw woede?
Uw hoop is het verkeerde pad, mijnheer de onafhankelijke kinderpsychiater.
Wanneer U daar heel woedend over bent heeft U groot en groot gelijk.
En dat spijt mij heel erg ook voor U.
De jungle van het kerkelijk misbruik, laat ons die rouw maar delen.
En dank U zeggen dat er inmiddels mensen, óók binnen die kerk en haar hiërachie zijn die dat al hebben moeten leren doen.
De stemmen waren er altijd al,
het was het oor...
The sexual abuse of a child is and always was a crime in civil law; it is and always was a crime canon law; it is and always was grievously sinful.
Dank je wel, Diarmuid Martin, voor je zo open getoond leiderschap in Geloof.
Ik ben blij dat Verwegistan zo dicht bij mocht zijn dat ik ook jouw kopvel mocht ruiken, zodat ik weer U tegen U kan zeggen.
Adriaenssens Tientallen dossiers met vermelding Danneels
Het Nieuwsblad
donderdag 24 juni 2010, 18u54
Peter Adriaenssens, hoofd van de commissie die klachten over seksueel misbruik in de kerk behandelt, zegt verrast en geschokt te zijn door de huiszoekingen die het gerecht eerder vandaag uitvoerde. Alle dossiers zijn in beslag genomen, slachtoffers zijn in paniek, zo zegt hij.
'Wij hebben altijd goed samengewerkt met de politie en het gerecht. We zijn dan ook geschokt door wat er vandaag gebeurd is', zo zegt Adriaenssens. Niemand van de commissie was aanwezig tijdens de huiszoeking. Adriaenssens zelf was op een conferentie in Amsterdam.
'Ons volledige bestand is in beslag genomen. Alle 475 dossiers zijn meegenomen. Het ging om ongeveer 445 Nederlandstalige dossiers en een 30-tal Franstalige dossiers. Ook een registratieprogramma waarmee de commissie statistisch onderzoek wou doen, is gekopieerd', aldus de kinderpsychiater. Tegen oktober wou de commissie een statistisch rapport over seksueel misbruik opstellen, maar omdat alle dossiers in beslag zijn genomen, kan het onderzoek nu niet worden voortgezet.
'Er zullen slachtoffers zijn die tevreden zijn dat hun dossier nu bij justitie ligt. Maar er zijn er ook heel wat die dat niet zijn: zij gingen akkoord dat we een rapport opmaakten, maar wilden niet dat anderen dit konden inkijken', gaat Adriaenssens verder. 'We krijgen al een hele dag mails en telefoons van slachtofffers in paniek. Zij vragen zich af wie nu al deze informatie zal kunnen inkijken en of hun ouders op de hoogte zullen worden gebracht.'
'Er is ons geen enkele vraag gesteld. We hebben geen idee waarom dit nu gebeurd is', zei Adriaenssens meer dan eens tijdens de persconferentie. 'Ik had wel de indruk dat er de laatste maanden een vorm van paranoia was ontstaan. Er gingen geruchten de ronde dat de commissie geheime afspraken had met de bisschoppen. Misschien heeft de onderzoeksrechter zich laten leiden door deze paranoia', merkte de commissievoorzitter op.
Het einde van de commissie?
De huiszoekingen van vandaag zullen een grote impact hebben, zo voorspelt Adriaenssens: 'Niemand kan nog werken met dergelijke materie als er op deze manier gehandeld wordt.' Ook de commissie niet: 'We hebben letterlijk niets meer. Maandagvoormiddag komen we samen om te bespreken of de commissie er al dan niet mee ophoudt.'
'Ik hoop dat ik me morgen mag schamen voor mijn woede van vandaag. Hopelijk blijkt dat het gerecht inderdaad een grote slag heeft geslagen. Anders hebben we een groot probleem.'
Tientallen dossiers met vermelding Danneels
Volgens Adriaenssens had de commissie een 50-tal dossiers in handen waarin de naam van kardinaal Danneels genoemd werd. Waarin stond dat hij op een of andere manier op de hoogte was van misbruik. Nu zaterdag zou de commissie hebben samengezeten met een groot deel van deze slachtoffers. Op maandag 5 juli zou dan een ontmoeting met de kardinaal plaatsvinden. Maar omdat Adriaenssens de dossiers en de namen van deze slachtoffers niet meer in zijn bezit heeft, kan die afspraak niet doorgaan.
'De kardinaal verleende overigens zijn volledige medewerking aan ons onderzoek en momenteel hebben we geen aanwijzingen over een doofpotoperatie', zei Adriaenssens nog.
donderdag 24 juni 2010, 18u54
Peter Adriaenssens, hoofd van de commissie die klachten over seksueel misbruik in de kerk behandelt, zegt verrast en geschokt te zijn door de huiszoekingen die het gerecht eerder vandaag uitvoerde. Alle dossiers zijn in beslag genomen, slachtoffers zijn in paniek, zo zegt hij.
'Wij hebben altijd goed samengewerkt met de politie en het gerecht. We zijn dan ook geschokt door wat er vandaag gebeurd is', zo zegt Adriaenssens. Niemand van de commissie was aanwezig tijdens de huiszoeking. Adriaenssens zelf was op een conferentie in Amsterdam.
'Ons volledige bestand is in beslag genomen. Alle 475 dossiers zijn meegenomen. Het ging om ongeveer 445 Nederlandstalige dossiers en een 30-tal Franstalige dossiers. Ook een registratieprogramma waarmee de commissie statistisch onderzoek wou doen, is gekopieerd', aldus de kinderpsychiater. Tegen oktober wou de commissie een statistisch rapport over seksueel misbruik opstellen, maar omdat alle dossiers in beslag zijn genomen, kan het onderzoek nu niet worden voortgezet.
'Er zullen slachtoffers zijn die tevreden zijn dat hun dossier nu bij justitie ligt. Maar er zijn er ook heel wat die dat niet zijn: zij gingen akkoord dat we een rapport opmaakten, maar wilden niet dat anderen dit konden inkijken', gaat Adriaenssens verder. 'We krijgen al een hele dag mails en telefoons van slachtofffers in paniek. Zij vragen zich af wie nu al deze informatie zal kunnen inkijken en of hun ouders op de hoogte zullen worden gebracht.'
'Er is ons geen enkele vraag gesteld. We hebben geen idee waarom dit nu gebeurd is', zei Adriaenssens meer dan eens tijdens de persconferentie. 'Ik had wel de indruk dat er de laatste maanden een vorm van paranoia was ontstaan. Er gingen geruchten de ronde dat de commissie geheime afspraken had met de bisschoppen. Misschien heeft de onderzoeksrechter zich laten leiden door deze paranoia', merkte de commissievoorzitter op.
Het einde van de commissie?
De huiszoekingen van vandaag zullen een grote impact hebben, zo voorspelt Adriaenssens: 'Niemand kan nog werken met dergelijke materie als er op deze manier gehandeld wordt.' Ook de commissie niet: 'We hebben letterlijk niets meer. Maandagvoormiddag komen we samen om te bespreken of de commissie er al dan niet mee ophoudt.'
'Ik hoop dat ik me morgen mag schamen voor mijn woede van vandaag. Hopelijk blijkt dat het gerecht inderdaad een grote slag heeft geslagen. Anders hebben we een groot probleem.'
Tientallen dossiers met vermelding Danneels
Volgens Adriaenssens had de commissie een 50-tal dossiers in handen waarin de naam van kardinaal Danneels genoemd werd. Waarin stond dat hij op een of andere manier op de hoogte was van misbruik. Nu zaterdag zou de commissie hebben samengezeten met een groot deel van deze slachtoffers. Op maandag 5 juli zou dan een ontmoeting met de kardinaal plaatsvinden. Maar omdat Adriaenssens de dossiers en de namen van deze slachtoffers niet meer in zijn bezit heeft, kan die afspraak niet doorgaan.
'De kardinaal verleende overigens zijn volledige medewerking aan ons onderzoek en momenteel hebben we geen aanwijzingen over een doofpotoperatie', zei Adriaenssens nog.
Diep verontwaardigd : commissie Adriaenssens beslist maandag of ze haar werkzaamheden voortzet
De Morgen
24/06/10 18u35
Peter Adriaenssens zegt gechoqueerd te zijn door de inbeslagname van 475 dossiers van de commissie die klachten over seksueel misbruik in de kerk onderzoekt. Het gaat om dossiers die de voorbije twee maanden werden geopend. Adriaenssens deed de uitspraken donderdagavond tijdens een persontmoeting.
"Het gebeurde tegen de afspraken die gemaakt werden met justitie in", zei hij. "Het betekent tevens een serieuze schending van de privacy van degenen die hun informatie in alle vertrouwen aan de commissie hadden gegeven."
Maandag beslist de commissie of ze haar werkzaamheden voortzet. (belga/ee)
Herhaalde waarschuwing! Heibloem
De persoonlijke kinderbeschermings -verpleeg dossiers - waarvoor in Nederland (uiterst beroerde) wet- en regelgeving bestond en bestaat - van de bewoners van de Heibloem, Roggel zijn i.t.t. deze regelgeving niet vernietigd maar bevinden zich in Voorhout.
Het zal je dossier maar zijn! 450 dossiers Commissie Adriaenssens.
geen verborgen dossiers gevonden in aartsbisdom
Geplaatst door onze redactie op donderdag 24 juni 2010 om 22:55u (Bron: VRT)
MECHELEN (RKnieuws.net) - Bij de huiszoekingen in het aartsbisschoppelijk paleis en de kathedraal in Mechelen zijn geen verborgen dossiers gevonden. Dat heeft het Brusselse parket laten weten. Het parket nam wel een hele reeks archiefstukken in beslag.
Kardinaal Danneels werd door de speurders meegenomen naar het aartsbisschoppelijk paleis en de kathedraal om te tonen waar er eventueel dossiers verborgen zouden kunnen zijn."We hebben een heel aantal archiefstukken tijdelijk in beslag genomen om na te gaan of daar elementen inzitten van eventuele pedofilie", verklaarde de woordvoerder van het Brusselse parket.
Dank U dat in Driehuis de lijken gewoon in de kast lagen waar ik mijn niet bestaande dossier pikte!
Geplaatst door onze redactie op donderdag 24 juni 2010 om 22:55u (Bron: VRT)
MECHELEN (RKnieuws.net) - Bij de huiszoekingen in het aartsbisschoppelijk paleis en de kathedraal in Mechelen zijn geen verborgen dossiers gevonden. Dat heeft het Brusselse parket laten weten. Het parket nam wel een hele reeks archiefstukken in beslag.
Kardinaal Danneels werd door de speurders meegenomen naar het aartsbisschoppelijk paleis en de kathedraal om te tonen waar er eventueel dossiers verborgen zouden kunnen zijn."We hebben een heel aantal archiefstukken tijdelijk in beslag genomen om na te gaan of daar elementen inzitten van eventuele pedofilie", verklaarde de woordvoerder van het Brusselse parket.
Dank U dat in Driehuis de lijken gewoon in de kast lagen waar ik mijn niet bestaande dossier pikte!
woensdag, juni 23, 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)
