Geplaatst door Theo Borgermans op vrijdag 27 maart 2009 om 00:05u (Bron: Caritas)
KINSHASA (RKnieuws.net) - In RDC Congo bestaat er een goed georganiseerd verkrachtingssysteem dat wordt ingezet als oorlogswapen. Dat zegt Lulu Mitshabu, die voor Caritas Australië werkt als Afrika coördinator.
Volgens Lulu Mitshabu worden in Congo tienduizenden vrouwen stelselmatig sexueel misbruikt, waardoor volledige gemeenschappen gedestabiliseerd en gegijzeld raken. ’Verkrachting wordt er gebruikt als oorlogswapen, om zo de doelstellingen van de regering en het leger te
verwezenlijken’, zegt ze. "Vrouwen zijn kwetsbaar als ze naar buiten moeten om water te gaan putten, meisjes zijn het mikpunt van sexueel geweld wanneer ze van of naar school gaan, enz. De situatie is zo slecht, dat een vrouw méér in levensgevaar verkeert dan een soldaat aan het front". "Het komt neer op seksslavernij en gedwongen prostitutie, om zo militaire doelen te verwezenlijken," aldus Lulu Mitshabu. Vrouwen worden soms verkracht door maar liefst 20 mannen. De leeftijd van de vrouwen variëert van minder dan zes maanden tot meer dan 70 jaar. Jonge meisjes worden gevangen genomen om ze als seksslavinnen in te zetten".Getraumatiseerd
"Vrouwen worden geslagen of verkracht in het bijzijn van hun familie en echtgenoot. Er zijn gevallen bekend van penetratie met messen en andere voorwerpen. Resultaat: vele gezinnen blijven voor de rest van hun dagen getraumatiseerd. Ook de mannen worden diep getroffen, omdat zij niet in staat bleken om hun echtgenotes en dochters te beschermen’.
"Het doel van een dergelijke massale verkrachting is het destabiliseren van oppositiegroeperingen", zegt Lulu. "Het is een publieke gezondheidscrisis. Verkrachting leidt vaak tot ernstige gezondheidsproblemen, zoals de snellere verspreiding van HIV/AIDS, die momenteel ongeveer 60 procent van de bevolking treft. Maar ook andere ziekten steken weer de kop op. Sommige jonge meisjes lijden bijvoorbeeld aan fistel-ontstekingen. Een groot aantal infecties komt niet in de statistieken terecht want vele vrouwen doen geen beroep op medische hulp, omdat die niet betaalbaar ofwel gewoon niet beschikbaar is’.
Grote zorgen
Uit aanvullende informatie blijkt dat een toenemend aantal kinderen voortkomt uit verkrachtingen. Als hulporganisatie maakt Caritas zich grote zorgen. Als deze spiraal van verkrachtingen niet snel stopt, gaan de jongeren een verkrachting beschouwen als ’normaal’. Op lange termijn betekent dat een absolute ramp voor Congo.
Stille genocide
"Massale verkrachtingen blijven in Congo dagelijkse kost", zegt Lulu. "Maar ze halen niet de krantenkoppen - en worden evenmin overgenomen door de andere media. "Mensen willen het niet horen. Het klinkt zo vreselijk", zucht ze.
Tegelijk roept ze op om niet langer te zwijgen over de golf van verkrachtingen in Congo. Regeringen, politici, televisie- en radio stations, kranten en parochies moeten weten hoe in deze 21e eeuw de massale verkrachting van vrouwen wordt aangewend als oorlogswapen in de DR Congo.
"Het is een stille genocide", aldus Misthabu. (tb)
Het is (inmiddels) niet slechts Lula Mitshabu van Caritas die dit zegt, Zoals de documentaire van Lisa F Jackeson The Greatest Silence laat het zien.
Omdat zij vrouwen maar én verkrachtende mannen,
hulpverleensters en troostende, zorgende mannen aan het spreken kreeg.
Jackson, Amerikaanse was zélf slachtoffer van bende verkrachting in de VS.
Zij die het durven weten, weten dat dat slechts het gruwelijke topje van de ijsberg is die, als bij iedere genocide niet gehoord en gezien mag worden.
Vrouwen zwijgen.
Anderen zwijgen.
Zij worden weggekeken.
Zij kijken weg als zij in beeld zijn.
Het werd een film van heel bijzonder gewone vrouwen en mannen.
Zij brachten gezamelijk de moed op, en velen hoop, zich te laten horen en te laten zien.
Gift van gruwelijkheden, omdat gruwel en zorg hoop en geloof bij elkaar horen.
Die keuze, iedere keer weer, over dat Ich habe es nicht gewusst.
Op youtube staan stukjes. KLIK leidt tot de hele documentaire.
Vrouwen zwijgen.
Anderen zwijgen.
Zij worden weggekeken.
Zij kijken weg als zij in beeld zijn.
Het werd een film van heel bijzonder gewone vrouwen en mannen.
Zij brachten gezamelijk de moed op, en velen hoop, zich te laten horen en te laten zien.
Gift van gruwelijkheden, omdat gruwel en zorg hoop en geloof bij elkaar horen.
Die keuze, iedere keer weer, over dat Ich habe es nicht gewusst.
Op youtube staan stukjes. KLIK leidt tot de hele documentaire.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten