parabéns a Você, bom dia a todos

CLAN

Sechs Opfer im Hungerstreik Von Geistlichen missbraucht: Betroffene fordern Abschaffung der Verjährung

NetzwerkB


Von Christian Althoff
S c h a r b e u t z (WB). In Deutschland und Österreich sind drei Frauen und drei Männer, die in ihrer Kindheit von Geistlichen missbraucht wurden, im Hungerstreik.

Den Anfang machte vor drei Wochen Norbert Denef, der Vorsitzende des »Netzwerks Betroffener von sexualisierter Gewalt e.V« aus Scharbeutz. »Ich nehme seit dem 8. Juni nur noch Wasser und Tee zu mir«, sagte der 63-Jährige gestern. Er hungere »ohne Hass und Wut« und wolle auch niemanden erpressen. »Aber ich will mahnen und darauf aufmerksam machen, dass es uns noch gibt.«


Zehn Kilogramm habe er bereits verloren, sagte Norbert Denef. Seine Aktion richte sich gegen die Politik und in erster Linie gegen die SPD. Denef hatte im Dezember als Gastredner auf dem SPD-Bundesparteitag die Abschaffung der Verjährung bei sexuellem Missbrauch gefordert. »Viele Opfer brauchen Jahrzehnte, um über das Erlebte sprechen zu können. Deshalb muss die Verjährung gestrichen werden.« Er habe den Parteitag hinter sich gehabt, sagte Denef. »Hannelore Kraft ist mir mit Tränen in den Augen um den Hals gefallen!« Aber nun wolle niemand mehr etwas von der Abschaffung der Verjährung wissen.

Denef ist das erste Missbrauchsopfer in Deutschland, von dem bekannt ist, dass es von der Kirche entschädigt wurde. 2005 zahlte ihm das Bistum Magdeburg 25 000 Euro. Norbert Denef war in seiner Heimatstadt Delitzsch als Messdiener vom zehnten Lebensjahr an von einem Priester und später von einem Organisten missbraucht worden. Beide Männer haben die Taten gestanden.

Nachdem Norbert Denef seinen Hungerstreik öffentlich gemacht hatte, folgten weitere Opfer seinem Beispiel. »Das war nicht abgesprochen. Diese Menschen machen das aus Solidarität«, sagte der 63-Jährige, der von seinem Hausarzt überwacht wird. Auf Denefs Internetseite www.netzwerkb.org geben drei Frauen und zwei Männer an, ebenfalls zu hungern. Eine weitere Frau hat ihren Hungerstreik wieder abgebrochen. Zuletzt hat sich am 15. Juni ein Mann aus Gelsenkirchen der Aktion angeschlossen, der als Elfjähriger in Essen von einem Kaplan missbraucht worden war.

Ob und wie die Verjährung in Deutschland verändert wird, berät die Bundesregierung derzeit noch.

Quelle: Westfalen-Blatt Nr. 149

Casa da Pia próxima sessão marcada para 7 setembro

 

 Advogado de Cruz quer ouvir novas testemunhas 

 LUSA

29-6-2012 

Ricardo Sá Fernandes, advogado de Carlos Cruz, admitiu hoje que irá pedir ao Tribunal para ouvir novas testemunhas na nova produção de prova relativa à repetição dos julgamento, quanto aos factos ocorridos na casa de Elvas.

O advogado falava à agência Lusa à entrada do Tribunal de Lisboa, onde o processo Casa Pia regressa hoje a julgamento, depois de o Tribunal da Relação de Lisboa ter mandado repetir a produção de prova relativa aos alegados crimes sexuais cometidos contra ex-alunos numa vivenda em Elvas.
Sá Fernandes mostrou-se convicto de que, no final desta repetição do julgamento, se fará prova da inocência de Carlos Cruz, e disse esperar que haja maior celeridade na realização desta nova análise dos factos pelo tribunal.

A este propósito, Ricardo Sá Fernandes disse ainda esperar que, durante as férias judiciais, que decorrem de 15 de julho a 15 de setembro, se possam realizar não apenas uma ou duas sessões, mas várias, que permitam concluir o processo num prazo máximo de três meses.

O advogado não quis adiantar o nome das novas testemunhas que vai pedir ao tribunal para serem ouvidas, mas adiantou que a inquirição se prende com o facto de agora o Ministério Público atribuír a prática destes crimes a Carlos Cruz, já não em dias de fim de semana, mas sim em dias úteis.

Em relação à sessão de hoje, Ricardo Sá Fernandes antevê que seja uma sessão preliminar sem grandes desenvolvimentos, em que serão feitos alguns requerimentos pelos advogados sendo, em seguida, conhecida também a posição do tribunal de primeira instância face às alterações introduzidas pelo acórdão do Tribunal da Relação.

O Tribunal da Relação de Lisboa decretou a nulidade do acórdão de primeira instância em relação a factos ocorridos em Elvas.

Este acórdão, que tinha condenado seis dos sete arguidos a penas de prisão efetiva, foi proferido em 13 de setembro de 2010, depois de uma maratona judicial que durou quase seis anos, em que foram ouvidas perto de mil testemunhas.

Com excepção de Carlos Silvino, "Bibi", nenhum dos arguidos admitiu a prática de abusos sexuais de menores, reclamando inocência.

O coletivo de primeira instância, presidido pela juíza Ana Peres, condenou Carlos Silvino (18 anos de prisão), Carlos Cruz e Ferreira Diniz (sete anos), Jorge Ritto (seis anos e oito meses), Hugo Marçal (seis anos e dois meses), Manuel Abrantes (cinco anos e nove meses) e absolveu Gertrudes Nunes. Os condenados ficaram ainda obrigados a pagar indemnizações às vítimas.

O processo Casa Pia começou a ser julgado a 25 de novembro de 2004.

Advogada de Hugo Marçal vai pedir audição de novas testemunhas

LUSA

29-6-2012

A advogada de Hugo Marçal no processo Casa Pia anunciou hoje que vai pedir a audição de novas testemunhas na produção de prova relativa à repetição do julgamento quanto aos alegados crimes ocorridos em Elvas.

 À entrada do tribunal onde o processo Casa Pia regressa hoje a julgamento, depois de o Tribunal da Relação de Lisboa ter mandado repetir a produção de prova relativa aos alegados crimes sexuais cometidos contra ex-alunos numa vivenda em Elvas, Sónia Cristóvão disse não fazer ideia do tempo de duração do novo julgamento.
Por sua vez, Manuel Silva, advogado de Gertrudes Nunes, que não está presenta na sessão de hoje, escusou-se a prestar declarações aos jornalistas.

Miguel Matias, advogado das vítimas e da Casa Pia mostrou-se "sem expectativas" para esta parte do julgamento e disse esperar "que os arguidos, como são culpados, vejam aqui aplicadas as penas do julgamento anterior".

O advogado disse ainda esperar que o julgamento seja rápido e não se mostrou preocupado pelo facto de algumas vítimas e o arguido Carlos Silvino terem desmentido o que confessaram no primeiro julgamento, considerando que para aquele arguido "o novo julgamento não terá qualquer efeito".

O advogado das vítimas afirmou igualmente que não está preocupado pelo facto de Carlos Silvino pretender ser ouvido outra vez.

Advogado das vítimas considera "razoável" nova data

Lusa

O advogado das vítimas do processo Casa Pia entende que 7 de setembro é uma data "razoável" para a próxima sessão da repetição parcial do julgamento, tendo em conta que o coletivo tem outros processos urgentes.

Miguel Matias falava à saída das Varas Criminais de Lisboa, depois de a presidente do coletivo de juízes, Ana Peres, ter marcado a próxima sessão da repetição do julgamento, sobre os factos ocorridos em Elvas, para 7 de setembro, após as férias judiciais.

O advogado observou ainda que os assistentes/vítimas nunca se opuseram a que o processo decorresse de forma célere, ao contrário do que fizeram os arguidos.

Miguel Matias antevê mesmo que, tendo sido dado prazo para a defesa dos arguidos apresentar nova prova, estes venham a arrolar de novo centenas de testemunhas, dificultando a rapidez do processo.
"Não podemos ter dois pesos e duas medidas. Dizer uma coisa e fazer outra coisa durante oito anos", criticou Miguel Matias, contestando os argumentos invocados hoje por Ricardo Sá Fernandes.

O advogado das vítimas apontou também a intenção da defesa do ex-motorista da Casa Pia e arguido Carlos Silvino de voltar a ouvir testemunhas que já foram ouvidas anteriormente, numa atitude que irá causar demora à nova produção de prova.

Carlos Cruz não quis prestar declarações, o mesmo acontecendo com a advogada oficiosa de Carlos Silvino e Manuel Silva, defensor de Gertrudes Nunes, dona da casa de Elvas onde os factos terão ocorrido e que hoje foi dispensada de estar presente.

Também o advogado e arguido Hugo Marçal não quis prestar declarações no final da sessão, que decorreu numa sala exígua das Varas Criminais, com apenas 12 lugares.

O processo Casa Pia regressou hoje a julgamento em primeira instância, depois de o Tribunal da Relação de Lisboa ter mandado repetir em fevereiro a produção de prova relativa aos alegados crimes sexuais cometidos contra ex-alunos numa vivenda em Elvas.

O acórdão de primeira instância, que havia condenado seis dos sete arguidos a penas de prisão efetiva, foi proferido em Setembro de 2010, depois de uma maratona judicial que durou quase seis anos, em que foram ouvidas perto de mil testemunhas.

 Com exceção de Carlos Silvino, "Bibi", nenhum dos arguidos admitiu a prática de abusos sexuais de menores, reclamando inocência.

drumbonen

bron

Huizinga Recht van overpad

bron

St Joseph Heel

In het katholieke gesticht Sint Joseph in Heel zijn tussen juni 1952 en januari 1954 vermoedelijk 37 gehandicapte minderjarige jongens om het leven gebracht, mogelijk met een overdosis medicijnen. Dat heeft het Openbaar Ministerie in Roermond vanochtend bekendgemaakt. Het zijn de zwaarste feiten die tot nu toe bekend zijn geworden in het twee jaar voortdurende misbruikschandaal in de RK-Kerk.

Bij de dood van de jongens zouden de broeder die de kinderen verzorgde, de instellingsarts en de leiding betrokken zijn geweest. De broeder, Andreas, zou zich schuldig gemaakt hebben aan moord, doodslag of dood door schuld. Hij handelde, schreef hij in zijn memoires, met toestemming van zijn oversten en heeft daar “nooit spijt van gehad”. De instellingsarts gaf valse overlijdensverklaringen af waarin stond dat de kinderen een natuurlijke dood waren gestorven.

Strafrechtelijk feitenonderzoek naar hoge sterftecijfer

Het OM begon medio vorig jaar een strafrechtelijk feitenonderzoek naar het opvallend hoge sterftecijfer in het gesticht van de broeders van de Heilige Joseph in de jaren 1952-1954. Aanleiding was informatie die de commissie-Deetman vond in het archief van het bisdom Roermond.
Het gaat om de ergste misstand in de reeks onthullingen over geweld tegen kinderen binnen de Kerk. De feiten zijn in 1972 verjaard; de meeste betrokkenen, onder wie broeder en arts, zijn overleden.

Jongens mogelijk overleden aan overdosis kalmeringsmiddel

Het onderzoeksrapport bevat aanwijzingen dat de 37 aan bed gekluisterde jongens mogelijk zijn overleden door een overdosis morfine of luminal, een kalmeringsmiddel. Vijfentwintig van de omgekomen jongens kwamen uit een gesticht in het Limburgse Schinnen. In Sint Joseph belandden ze doorgaans op de kinderafdeling van broeder Andreas, bijgenaamd “de spuitenbroeder”. De meeste jongens stierven kort na aankomst.
Enkele andere broeders in het gesticht wisten van de praktijken van Andreas, die bij hen als vroom en dom bekendstond.
Het OM noemt het “onaanvaardbaar”, ook naar de maatstaven van destijds, dat het bisdom Roermond niets heeft ondernomen. Uit correspondentie blijkt immers dat het bisdom wist dat de sterfgevallen te wijten waren aan “een overdosering van de medicatie en zegslieden beweerden dat het om moord ging”.

Aanwijzingen zware mishandeling en seksueel misbruik

Het onderzoek leverde ook aanwijzingen op voor zware mishandeling en seksueel misbruik door broeders, broeder-overste en de rector, verantwoordelijk voor het godsdienstig leven. Gehandicapte jongens werden misbruikt, tegen de muur geslagen of de keel dichtgeknepen. In nachtelijke uren moesten ze in de kelder van het gesticht werken voor de lampenfabriek van Philips.
Van de sterfgevallen, de “exploitatie van de patiënten” en overige misstanden waren sinds 1954 behalve het bisdom ook burgerlijke autoriteiten op de hoogte. Maar aangifte bij politie of justitie deed niemand. Het onderzoekrapport wijst naar de directies van Sint Joseph, de oversten van de congregatie van de Heilige Joseph, de Arbeidsinspectie in Maastricht, de Inspectie voor de Volksgezondheid en de Voogdijraad.

 

Heel

Caritas slappe was; Mexico Mexiiiiiiicooooooo

Ferme jongen, stoere knaap
Een topje in de branding


Misschien staat in het water wel een reikhalzende vrouw
Zoekend naar de slappe was

Een topje in de branding
Brengt deze spiering haring, kabeljauw
Dobbert het aan tegen een miljonair of bollebof
Of tegen een welgestelde delinquent met zeilverlof


Als u uw top verliest
 Wat zijn dan de richtlijnen
 Waak voor overijling en beteugel overmoed
Besef dat ook een jezuit soms een boekje open doet

VIS

- Accepted the resignation from the pastoral care of the diocese of Merlo-Moreno, Argentina, presented by Bishop Fernando Maria Bargallo, in accordance with canon 401 para. 2 of the Code of Canon Law, appointing Bishop Alcides Jorge Pedro Casaretto, emeritus of the diocese of San Isidro, Argentina, as apostolic administrator "ad nutum Sanctae Sedis" of Merlo-Moreno.


Bargallo was president of Caritas Argentina until last year, when he was named president of Caritas Latin America.

Steek je handen uit je mouwen Pedofielenvereniging Martijn verboden

 NRC
Peter Zantingh
27-6-2012
 

De rechtbank heeft vandaag bepaald dat pedofielenvereniging Martijn verboden moet worden. Het OM had gevraagd om een verbod en een ontbinding omdat de vereniging ‘in strijd is met de openbare orde en goede zeden’.

Het verbod geldt per direct; mocht Martijn in beroep gaan, dan betekent dat niet dat de vereniging zijn bestaan daarmee nog kan oprekken. Het is volgens de rechtbank in Assen niet toe te staan dat Martijn seksuele relaties tussen volwassenen en kinderen verheerlijkt. Dat is een inbreuk op de rechten van het kind. De Tweede Kamer maakte zich al langere tijd sterk voor een verbod.

Het OM is tevreden met de uitspraak en laat in een reactie tegenover Novum weten te vinden dat de belangen van Martijn schadelijk waren voor kinderen.

“De Amsterdamse zedenzaak kan als triest voorbeeld dienen van de maatschappelijke onrust die door seksueel kindermisbruik kan ontstaan.”

 Vereniging kon eerder niet als strafbaar worden bestempeld

De juridische strijd rond Martijn duurt al even voort. Vorig jaar juni zei het Ministerie van Veiligheid en Justitie dat de activiteiten van de vereniging volgens Nederlands recht niet strafbaar zijn. De ouders van een misbruikslachtoffer vochten die beslissing aan, maar het gerechtshof in Leeuwarden stelde justitie in november in het gelijk. Die maand zei Opstelten nog dat een verbod via het strafrecht niet haalbaar is.

Individuele leden, onder wie voorzitter Ad van den Berg, werden wel verdacht van strafbare feiten, maar dat kon niet worden gezien als onderdeel van de verenigingsactiviteiten. Ad van den Berg werd veroordeeld voor het bezit van grote hoeveelheden kinderporno; zijn hoger beroep loopt nog.

De Tweede Kamer wilde de vereniging ook ontbonden zien worden: CDA en ChristenUnie zeiden eerder met een wetsvoorstel te komen om dergelijke verenigingen te verbieden. Het OM stapte in december naar de civiele rechter met het verzoek Martijn te verbieden. Die gaf vandaag dus gehoor aan dat verzoek.

De Verrijzeniskerk

 de veteraan en de emmers snot

Centrum voor Arbitrage Seksueel Misbruik Al 239 mannen-dossiers seksueel misbruik door geestelijken

27/06/12

 HLNBE

 Het Centrum voor Arbitrage inzake Seksueel Misbruik heeft reeds 238 dossiers ontvangen van slachtoffers van seksueel misbruik in een pastorale relatie. Dat bleek in de Opvolgingscommissie Seksueel Misbruik in de Kamer. Verslaggever Renaat Landuyt (sp.a) vermoedt dat nog een 150 slachtoffers zich zullen melden tegen de einddatum eind oktober van dit jaar.

 

Een dozijn dossiers werden aan de aanvragers overgemaakt voor een reactie op de opmerking van de stichting Dignity, die door de bisschoppen en religieuze oversten opgericht werd om in hun naam op te treden in de procedure. Daarna kan de Permanente Arbitragekamer (PAK) een poging tot verzoening opstarten.

142 dossiers werden reeds geanalyseerd en doorgestuurd naar Dignity. In alle gevallen is de dader een man. In nagenoeg alle dossiers wordt een financiële compensatie gevraagd, blijkt uit het verslag dat de twee experts in de commissie uitbrachten.

Slachtoffers
Een kleine twee derde van de slachtoffers (154) is Nederlandstalig en ruim een derde (84) Franstalig. Er is ook één Duitstalig slachtoffer. Er zijn 43 vrouwen en 256 mannen (82,1%). Drie kwart van de slachtoffers is tussen 50 en 70 jaar oud. Acht slachtoffers hebben niet de Belgische nationaliteit - vijf de Nederlandse en telkens één de Congolese, Duitse en Franse nationaliteit. 17 slachtoffers wonen vandaag in het buitenland, van wie 7 in Nederland en 3 in Frankrijk.

Een slachtoffer op zeven liet zich bijstaan door een advocaat. 18 advocaten verleenden bijstand in één dossier, één advocaat in niet minder dan 17 zaken.

Hele land
De slachtoffers zijn over het hele land verspreid, wat volgens Landuyt bewijst dat het misbruik wijdverspreid was. De meeste dossiers kwamen uit de provincies Antwerpen (15,77%), Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant (elk 13,96%). Uit Waals-Brabant, Namen en Luxemburg kwamen het minste dossiers (4,95%).

schietgebed van achter de spóórbómen van un und in un undeukkie met 'n ekkie drveur

Lieve Heertje, laat Nederlanders  ipv hun n hun c eens een paar generaties inslikken.
En wilt U dan ook zorgen dat ze als de sodeju dus graag nog deze week en per decreet Vlaams gaan leren?
Want ik krijg er zo'n kunstkop van!

ga met de duivel

om het riet te snijden

bron wiki

Heel, dat verhaal deugt niet!

"De kwestie staat niet op zich, zo blijkt uit onderzoek van NRC Handelsblad. Eerder kwam een andere ex-broeder van dezelfde congregatie van broeders van de Heilige Joseph in het nieuws vanwege de moord op patiënten die hij onder zijn zorg had. Het gaat om Frans H. die in 1976 veroordeeld werd wegens de moord op vijf dementerende bejaarden in een verpleegtehuis in Kerkrade. Volgens justitie had hij de hand in meer dan honderd onverklaarbare sterfgevallen in het verpleegtehuis. Frans H. stapte in 1960 op als broeder bij de congregatie van de Heilige Joseph."
Joep Dohmen, NRC 26-6-2012

TU Delft

Leven heeft een eind én een begin.
Op de pagina van  de Waarheid staan die 2 berichten - gescheiden door een berichtje over cultuur naast elkaar,  met een cartoon over de cultuur op de volgende....

en dit <--- is de bij een artikel over een vrouw die ook  een afschuwelijke vrouwenkeuze over leven moest maken behorende "reclame"
Katholiek  Nieuwsblad 

En of 1en 1 2 is?  Geen idee.
Maar volgens een officier van Justitie kunnen dingen gebeuren omdat het ondenkbaar is.
Een grondig onderzoek instellen naar een vent die in '60, gediplomeerd,  uit Heel vertrok en dan niets vinden over een analoog drama dat zich daar rond die 34 kinderen en een -niet opgeleidde,  er in zijn eentje voor staande,  door een arts gedekte,  man heeft afgespeeld waar  er, zoals als steeds blijkt ,  heel wat mensen   weet van hadden, lijkt mij heel wat onwaarschijnlijker dan het feit dat katholieken gelovig kunnen zijn - al is het maar in hun positie bestendigende netwerken en me(e)n(d)en geen boodschap te hebben aan het Nederlands Recht.

De Jong van Roermond meent immers nog steeds dat hij poppetjes rond kan sturen   zoals Berlusconi niet wegens  zijn necrofilie in de kerkelijke ban werd gedaan toen hij - met zijn wijsheid over al dan niet minderjarige vrouwen -  meende een vader  in zijn  jarenlang gevecht zijn comateuze dochter van  de techniek te mogen laten afkoppelen te moeten wijzen op zijn potentieel grootvaderschap omdat zij nog steeds kinderen kon baren.  


In plaats van het opeisen  van de trappist in West Vleteren,  zou het wel 's slimmer kunnen zijn stenen te gaan tellen in Rolde

 

limburgse jagers: record omzet konijnepootjes

Toucinho do céu

 klassiek recept

Heel Cultuur St. Joseph was verziekt

Binnen Huize Sint Joseph in Heel was in de periode dat tientallen jongens onder verdachte omstandigheden stierven, sprake van een verziekte cultuur.

 De Limburger

26-6-2012

Door onze verslaggevers
Heel

De leiding van het gesticht in Heel kampte begin jaren vijftig van de vorige eeuw met grote problemen. Binnen de muren van de instelling was sprake van seksueel misbruik van de kinderen, agressie en gedwongen nachtarbeid. Er was een machtsstrijd gaande tussen de verschillende broeders. Dat blijkt uit onderzoek van deze krant naar de omstandigheden waaronder tientallen jongens in Heel overleden.

De problemen escaleerden tussen 1950 en 1954. Dat is precies de periode dat tientallen jongens in Huize Sint Joseph stierven. Een groot deel van hen verbleef op de verpleegafdeling van broeder Andreas, die nu verantwoordelijk wordt gehouden voor de sterfgevallen. Deze ‘broeder des doods’ claimde in zijn later geschreven biografie dat hij als onervaren verpleger in Heel volledig aan zijn lot werd overgelaten. Justitie heeft nadrukkelijk naar de rol van de verantwoordelijken in die tijd bij Sint Joseph gekeken, bevestigen bronnen.

Centrale rol in de machtsstrijd van toen speelde broeder Johannes. Hij werd eind jaren vijftig veroordeeld voor seksueel misbruik van jongens in zowel Sint Joseph in Heel als Huize Meerssenhoven in Maastricht.

Johannes kreeg al in 1950 een officiële waarschuwing van de bisschop vanwege zijn ‘gezagsondermijnende gedrag’. Toch kreeg hij van 1951 tot 1955 de leiding over Sint Joseph.

In 1954 trok een aantal lekenbroeders bij de Arbeidsinspectie aan de bel over mishandelingen en slechte werkomstandigheden in Heel. Omdat met die klachten niet of nauwelijks iets werd gedaan door de congregatieleiding en het bisdom, stond de Arbeidsinspectie in 1959 opnieuw op de stoep. Toen werd ook voor het eerst gewag gemaakt van ‘de dood van 34 jeugdige verpleegden in één jaar tijd’.

De zaak verdween al snel in de doofpot.

Eén broeder die in Heel eigenhandig een einde maakt aan het leven van twintig verstandelijk gehandicapte jongens. En die daar ook nog mee wegkomt, terwijl zelfs een rechter is ingelicht. Is het realistisch? Terug in de tijd, aan de hand van betrokkenen.

door Paul Bots

Het dorp Heel in de jaren vijftig. Twee straten, veel meer is het niet.
En dan natuurlijk twee enorme instellingen. Instituten waar zwakzinnigen worden opgevangen, maar ook wezen, uit huis geplaatsten en andere kinderen met wie de maatschappij van die tijd geen raad weet.
En het is er druk. Heel druk. Ondanks het feit dat eind jaren veertig al twee grote barakken uit Zweden zijn gekocht. Het linkerdeel - het Rochuspaviljoen - is voor de tbc-patiënten, het rechterdeel - het Gerarduspaviljoen - biedt onderdak aan 'diepgestoorde bed-patiënten' en mensen die nog enigszins mobiel zijn. Op 9 maart 1953 bereikt zwakzinnigeninstelling Sint Joseph de hoogste bezetting in de geschiedenis: 447 bewoners. "Het huis was overvol. Op de slaapzalen stonden de bedden rij aan rij", meldt het jubileumboek Elk zijn tijd dat is uitgegeven bij het tachtigjarig bestaan van het instituut in 1989.

Hulpverlening is in de jaren vijftig nog vooral in handen van broeders die wel goede bedoelingen hebben, maar geen opleiding. Ze worden in het diepe gegooid. Het zijn deze broeders die vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week, tussen de vaak zwaar gehandicapte - en daardoor soms ook onhandelbare - patiënten wonen, werken en slapen. Een verstikkende situatie, blijkt uit de verhalen. 

Een oud-medewerker: "Ik kon 's avonds gewoon naar huis. Terug naar een normale situatie. Maar die broeders zaten daar constant. Let wel: het initiatief voor zo'n instituut was heel goed. Het ving kinderen op met wie niemand raad wist. Maar doordat de broeders er de hele dag tussen zaten, kreeg je excessen. Zeker als je al wat labiel was. En laat ik eerlijk zijn; er zaten genoeg broeders bij die in de gewone maatschappij niet zouden overleven."

De oplossing wordt gezocht in tucht en orde. De discipline wordt met harde hand gehandhaafd.
Oud-bewoners vertellen hoe broeders het touw dat ze om hun middel hebben, gebruiken om klappen uit te delen. Hoe de kelder wordt gebruikt om 'stoute' kinderen op te sluiten. Hoe een hele zaal vol kinderen lange tijd op de knieën moet zitten als één van hen niet geluisterd heeft. Hoe een kind in een rolstoel door een grote familieschommel vol in de buik wordt geraakt, maar toch naar school wordt gestuurd. "Tot hij bloed ging overgeven. We hebben hem nooit meer teruggezien."

Medicijnen zijn er amper. Een derde van de patiënten heeft last van epileptische aanvallen. De behandeling daarvan heeft geen prioriteit. Er is amper kennis over. Als een patiënt een aanval krijgt, slaat paniek toe. Wordt geprobeerd de patiënt hardhandig in toom te krijgen.
De enige dokter is de huisarts van Heel, Emile Verstraelen. Een goede man, zeggen mensen die met hem werkten. Het is deze huisarts die in de jaren 1952-1954 een hele reeks overlijdensaktes tekent die nu onderwerp van justitieel onderzoek zijn. Maar liefst 34 minderjarige
jongens overlijden in die periode. Zeker twintig daarvan zijn omgebracht door één broeder, stelt oud-hoofdverpleegkundige Nico van Hout die op de Gerardusafdeling werkte. Hij wordt in 1969 door broeder Augustinus in vertrouwen genomen over de handelwijze van diens voorganger. Die zou twintig jongens hebben gedood.

Van Hout klopt bij huisarts Verstraelen aan die danig met de zaak in zijn maag zit. Hij weet ervan, want hij moest de overlijdensaktes invullen en kon daarbij moeilijk iedere keer 'hartfalen' aankruisen. Dat zou opvallen. En dus is tot op de dag van vandaag in de officiële CBS-cijfers van Heel wel een sterftepiek te zien, maar is er geen enkel geval van 'onnatuurlijke dood' terug te vinden.

De houding van de huisarts is wellicht niet goed te praten, maar is wel te begrijpen aan de hand van een ander verhaal waarin hij een rol speelt. Verstraelen is later officieel 'geneesheer-directeur' bij Sint Joseph en bemoeit zich met de slechte werkomstandigheden op het terrein. Hij krijgt meteen een
reprimande van de broeders. Nog een keer 'lekken', en hij staat op straat. Het toont volgens historicia Annemieke Klijn de verhoudingen aan binnen de instelling. De arts heeft niets te zeggen.
Zo gaat het overal in de instelling, vertelt een oud-medewerker. Als je carrière wil maken, moet je de broeders te vriend houden en vooral je mond houden over alles wat je om je heen ziet. Zeker voor de medewerkers met gezin en hypotheek is dit genoeg reden om te zwijgen.

Van Hout zegt ook bij Gerard Eijsink, directeur in de jaren zestig, te hebben aangeklopt. Eijsink erkende eerder in deze krant dat bij hem het kwartje pas viel toen hij enkele weken geleden las over het onderzoek van justitie. Hij zou in de jaren tachtig toenmalig dokter Spaans op bezoek hebben gekregen met een verhaal over de sterftepiek. "Maar ik kon daar toen niets mee." Eijsink ontkende deze week voor de tv-camera's dat hij ooit was ingelicht.

Ook toenmalig voorzitter van de raad van toezicht, Gerard Wind, zou op de hoogte zijn geweest van wat Van Hout 'het ware verhaal achter Sint Joseph' noemt. Saillant: Wind was op dat moment tevens president van de Roermondse rechtbank. Een van de oud-bewoners verbaast het helemaal niets dat zelfs een rechter niks met de kwestie deed. "Justitie moet in het onderzoek eens goed naar zichzelf kijken", stelt hij. De man zat in de jaren zestig in het internaat van Sint Joseph en liep op een gegeven moment weg. "Na twee weken werd ik door de politie opgepakt. Ik vertelde ze over de misstanden, maar ze geloofden me niet. Ik moest voor de kinderrechter komen. Daar heb ik ook mijn hele verhaal verteld. Die rechter lachte me uit, en stuurde me terug."

Was nou alles kommer en kwel in de instelling? Nee, benadrukken alle betrokkenen. Er liepen vooral ook heel veel broeders rond die het beste met de kinderen voor hadden. Die er met de beste bedoelingen al hun liefde in het bijna ondoenlijk zware werk staken. Die vooral met de kracht van hun geloof heel veel konden betekenen voor de kinderen én hun ouders. Want het hebben van een gehandicapt kind werd vaak als een schande gezien. Vaak werden ze thuis in een achterkamer opgesloten. Ze waren blij als ze in Sint Joseph aandacht kregen. Verhalen die nu naar de achtergrond verdwijnen door een verzwegen gebeurtenis uit de jaren vijftig. Verzwegen uit schaamte, uit lijfsbehoud, of om de eigen broederorde te beschermen.

Informatie over de mogelijke moord in de jaren vijftig op 34 zwakzinnige kinderen door een broeder in het katholieke gesticht Sint Joseph in het Limburgse Heel is in 1990 niet naar buiten gebracht.

De twee auteurs van een gedenkboek bij het tachtigjarig bestaan van Sint Joseph waren destijds in het archief van het bisdom Roermond informatie tegengekomen over de mysterieuze dood van de kinderen, waarvoor een broeder verantwoordelijk zou zijn. De door Sint Joseph ingehuurde auteurs hielden de gegevens echter achter omdat ze “niet bewezen” waren, zegt Phil Janssen uit Venlo die het boek schreef met Adri Gorissen, journalist van Dagblad De Limburger. Ze meldden het wel aan de directie van Sint Joseph, aldus Janssen. Die deed er niets mee.

Feitenonderzoek naar Sint Joseph

Eind deze week presenteert het OM het resultaat van een feitenonderzoek naar het verdacht hoge sterftecijfer in Sint Joseph in de jaren 1952-1954. Het onderzoek begon vorig jaar zomer na een melding door de commissie-Deetman die namens de R.-K. Kerk het kindermisbruik in de Kerk onderzocht. De commissie had informatie over de dood van 34 kinderen aangetroffen in archiefstukken van het bisdom Roermond.
De auteurs van het gedenkboek beschikten al in 1990 over dezelfde stukken, zo blijkt nu. Het gaat onder meer om informatie van de Arbeidsinspectie die in 1958 melding maakte van mogelijke moorden en meldde dat in Sint Joseph kinderen ernstig mishandeld en misbruikt werden.
Volgens oud-medewerkers van Sint Joseph was de inmiddels overleden broeder Andreas verantwoordelijk voor het hoge sterftecijfer. De man trad in 1970 uit de congregatie en overleed in 1997 in Heerlen.

Andere ex-broeder eerder al in opspraak

De kwestie staat niet op zich, zo blijkt uit onderzoek van NRC Handelsblad. Eerder kwam een andere ex-broeder van dezelfde congregatie van broeders van de Heilige Joseph in het nieuws vanwege de moord op patiënten die hij onder zijn zorg had. Het gaat om Frans H. die in 1976 veroordeeld werd wegens de moord op vijf dementerende bejaarden in een verpleegtehuis in Kerkrade. Volgens justitie had hij de hand in meer dan honderd onverklaarbare sterfgevallen in het verpleegtehuis. Frans H. stapte in 1960 op als broeder bij de congregatie van de Heilige Joseph.

1 elefante incomoda muita gente

De Paraguayaanse president Fernando Lugo heeft vannacht zijn afzetting een “parlementaire coup” en een “georkestreerde uitspraak” genoemd die niet is gebaseerd op aanvaardbaar bewijsmateriaal. Diverse Zuid-Amerikaanse landen nemen diplomatieke maatregelen tegen de regering van de nieuwe president Federico Franco.

Oud-bisschop Lugo zei op de nationale televisie dat hij is afgezet omdat hij de arme meerderheid in Paraguay wilde helpen. Toen hem werd gevraagd of hij hoop heeft zijn functie terug te krijgen zei hij dat nationale en internationale ophef ertoe kan leiden dat Paraguayaanse parlementsleden zijn afzetting terugdraaien. “In de politiek is alles mogelijk”, zei Lugo. Wel riep hij zijn aanhangers op op vreedzame wijze te protesteren.

Kerk wilde bloedbad voorkomen

Lugo zei dat rooms-katholieke bisschoppen hem voor de uitspraak van de senaat vrijdag een bezoek hadden gebracht en dat besloten werd dat hij de uitkomst van het proces over zijn afzetting, dat hij illegitiem noemde, zou accepteren om een bloedbad te voorkomen.
Boze Paraguayanen stonden gisteravond in de hoofdstad Asuncion lang in de rij om op een open podium hun beklag te kunnen doen over de afzetting van Lugo. Beelden daarvan werden uitgezonden door een publieke televisiezender die door de regering van Lugo is opgezet.
De afzetting werd een staatsgreep door een corrupte elite genoemd en er werd opgeroepen tot stakingen en protesten om de terugkeer van Lugo te eisen. “Wij zullen geen enkele andere president erkennen”, riep een groep van zeker tweehonderd mensen. Zij zwaaiden met vlaggen en dromden samen vanwege de kou.

Franco: ik wil niet dat Paraguay een regionale paria wordt

Lugo veroverde met steun van de armen het presidentschap, maar kondigde vrijdagavond zijn aftreden aan nadat de senaat had besloten dat hij uit zijn ambt moest worden gezet. Door snel te zwichten lijkt de president een gewelddadige confrontatie in Asuncion te hebben afgewend.
Lugo werd door zijn tegenstanders verantwoordelijk gehouden voor de zeventien doden die vorige week vielen bij gevechten tussen landloze boeren en de politie. Zaterdag zei Franco, die onder Lugo vicepresident was, dat zijn nieuwe regering al gemaakte internationale afspraken zal respecteren en en dat hij niet wil dat zijn land een regionale paria wordt.

Diplomatiek protest buurlanden

Buurlanden van Paraguay reageerden zaterdag verontwaardigd op de afzetting. Zij spreken ook van een staatsgreep. Ecuador, Venezuela, Chili en Cuba hebben verklaard de nieuwe regering niet te erkennen. Argentinië heeft aangekondigd haar ambassadeur terug te roepen. De plaatsvervanger van de ambassadeur krijgt de leiding “totdat de democratische orde is hersteld”. Brazilië treft eenzelfde maatregel.
De afzetting van Lugo was een dramatische aftocht voor de ooit zo geliefde leider die vier jaar geleden, op de golven van de linkse lente in Zuid-Amerika, aan de macht kwam. Lugo had vanaf zijn aantreden te maken met een sterke oppositie. De machtige elite in Paraguay, die lang gewend was zijn zin te krijgen, bond de strijd aan met Lugo toen die de belasting op soja wilde verhogen en landhervormingen wilde doorvoeren.
Al eerder werden pogingen ondernomen om Lugo af te zetten, maar toen was er niet voldoende steun in het congres. Nadat vorige week zeventien mensen om het leven waren gekomen toen de politie honderdvijftig boeren van een stuk land probeerde te verwijderen was die steun er wel.

glazen Maria kaakjes in denktank; uw rijksoverheid leuker kunnen we het niet maken.

-------- Originele bericht --------
Onderwerp:     Documenten en publicaties over het onderwerp Kinderbescherming
Datum:     Mon, 25 Jun 2012 17:08:23 +0200 (CEST)
Van:     Rijksoverheid.nl
Antwoord-naar:     no-reply@rijksoverheid.nl
Aan:   


Documenten en publicaties over het onderwerp Kinderbescherming
25 juni 2012 17:03

nu maar hopen dat de adressering klopt en het niet de interne last post was

Waarschuwing:
i.t.t. Cash is deze publicatie van uw Rijksoverheid wél authentiek. 

The future we want; VVD: Stop een kind in je tank

Tweede Kamerlid Charlie Aptroot (VVD) vindt dat de miljarden euro's die op ontwikkelingssamenwerking moeten worden bezuinigd, kunnen worden aangewend om 'de automobilist meer dan tevreden mee te stellen'.

'Dan kun je nog meer wegen aanleggen, geen extra lasten, dat is toch geweldig', zei Aptroot gisteren in KRO Brandpunt.

'Moet je kijken wat een mogelijkheden dat biedt als mensen op de VVD stemmen', aldus Aptroot. Op de vraag of je met de VVD niet alle kanten op kunt, antwoordde hij: 'We gaan maar een kant op, vooruit, het liefst een beetje hard met 130.'

verkiezingsmateriaal

bron

nog meer bronnen

De Limburger

25.06.12

De dood van tientallen jongens in zwakzinnigeninstelling Sint Joseph in Heel wordt toegeschreven aan één man, broeder Andreas. De doden vielen tussen 1952-1954.

Heel
Door Paul Bots, Hans Goossen en Niki van der Naald

Dat blijkt uit onderzoek van deze krant naar een van de grootste misstanden ooit binnen katholieke jeugdinstellingen. Het Openbaar Ministerie presenteert op korte termijn het resultaat van een eigen studie naar het extreme sterftecijfer en de rol van broeder Andreas.

Onduidelijk is of de ‘broeder des doods’ de zeer ernstig gehandicapte jongens - al dan niet om hen verder lijden te besparen - actief om het leven bracht of dat hij ze aan hun lot overliet. De in 1917 in Brunssum geboren broeder werkte in Heel met de groep ernstigst gehandicapte kinderen die niet meer konden dan eten en slapen. Hulp bij de behandeling kreeg hij niet.

Al in 1954 werd Andreas door zijn orde verantwoordelijk gehouden voor het hoge sterftecijfer op zijn afdeling. Hij werd overgeplaatst naar Huize Savelberg in Koningslust. Jaren later trad hij in bij de trappisten in het Belgische Westvleteren.
Toenmalig instellingsarts Guus Verstraelen tekende de verklaringen van natuurlijke dood. Daar is echter twijfel over ontstaan nadat vorig jaar oud-hoofdverpleegkundige Nico van Hout naar buiten was getreden. Die confronteerde Verstraelen met het verhaal dat Andreas tientallen jongens ombracht. De arts reageerde daar volgens Van Hout op met de opmerking dat hij op een gegeven moment ook niet meer wist wat hij op de overlijdensaktes moest schrijven. De kwestie bleef jarenlang in de doofpot. Vorig jaar stuitte de commissie-Deetman, die onderzoek deed naar seksueel misbruik in de katholieke kerk, in de archieven van het bisdom Roermond op stukken die naar de extreme sterfte in Heel verwijzen. De stukken zijn aan justitie overhandigd.
Tot vervolging kan het niet komen, omdat de zaak verjaard is en alle betrokkenen zijn overleden. Dit heeft tot gevolg dat justitie in het onderzoek de ‘broeder des doods’ niet letterlijk als dader aan mag wijzen, omdat de rechter geen oordeel kan vellen.

15 000 birthdays

from Nunavut Thank you,Creator







Dank jullie wel!

For the child taken and the parents left behind; steel marbles

...

and when my children died they were still under my roof

...
our languages our Creator gave to each and everyone of us
they are so beautifull

vraag van De Boze Buurman

Alwéér niet.

We're gonna do it anyway; Bleijerheide St Joseph en Wiertz

Zit je daar overvoerd maar nog steeds hongerig stinkend jaloers te zijn door dat Saskatchewan -jaaaa eindelijk in 1 keer goed geschreven- te denken over wat die plattegrond daar laat zien, met een computer die nog steeds de hik heeft en niet toestaat naar Duitsland te kijken, rolt er een pancratius uit die het antwoord geeft op een maanden terug gevonden atikeltje waar ik geen meter van snapte...
Zeg dan nog maar 's dat het niet prachtig is om slachtoffer te zijn!
Zoveel moois, een mens mot er toch niet aan denken dat je dat niet zou zijn
En volgens mij heeft die Murray StClair daarom ook bij die bijeenkomsten steeds dat prachtige vest van hem aan.
We're gonna do it anyway (4x)

Thou Shalt Not Tell Lies

TRC

Twelve-year-old Chance Adrian sat onstage with 32 other relatives, listening to his grandfather, Ted Quewezance, tell the audience about his residential school experience.
"(Quewezance) has been talking about this for a long time. I thought it would be good to be here for him," Chance said Friday following the morning session of the Truth and Reconciliation Commission of Canada hearings at Prairieland Park.

"I learned a lot. They were treated almost like animals. It was crazy."

Residential school survivors are testifying before the commission this week as part of the TRC's fourday national gathering in Saskatoon, which continues through the weekend. Survivors are generally accompanied by a spouse, friend or counsellor as they testify. Chance and the rest of his family, wearing colourful matching scarves, decided they all needed to be there.

"We are here to give an understanding to society, but to also get an understanding for our own family," said Chance's mom, Amanda Adrian. "It's taken us this many years to share our stories."

The Quewezance family, members of the Keeseekoose First Nation in east-central Saskatchewan, wants everyone to know residential schools damaged the students, but also their children and grandchildren.

"We never heard 'I love you' when we were kids," Amanda Adrian said.
Quewezance, a former chief and one of the first prominent figures to push the issue of residential schools onto the national agenda, said residential schools have contributed to the poverty, suicide and other problems facing First Nations.

"We seldom have a natural death in our community," he told the audience of several hundred people.

He listed many government and church policies that governed residential schools, such as the forced sterilization of thousands of students in B.C. and Alberta and the forced designation of the school principal as the students' legal guardian.
"This is genocide, Mr. commissioner," he said.

"We, as little boys and girls, lost our innocence," he said. "We lost our lives, our identity, our language, our culture and our family."
Following his testimony, Quewezance said it was vital to have his family by his side.
"Today, I feel empowerment. I feel strong today."

Quewezance said he and his family are ready to forgive each other, ready to move on.
He lauded Saskatchewan people, aboriginal and nonaboriginal, for turning out in large numbers to hear the survivors' stories this week.
"People here in Saskatoon, they're opening their ears. I'm proud of the nonindigenous people here," he said.
Assembly of First Nations (AFN) Chief Shawn Atleo spoke at an afternoon session with other survivors, church and government officials. He called the gathering an "amazing event" and encouraged others to attend the weekend sessions.

Former AFN chief Phil Fontaine said government and others must first work with First Nations to alleviate poverty.
"Then it will be possible to talk about reconciliation," Fontaine said.

Aboriginal Affairs and Northern Development Minister John Duncan told the audience there is more to do on the residential school issue, but much progress has been made.
"I believe we are moving in the right direction," he said.

Metis National Council president Clement Chartier noted many Metis people who attended residential schools are not recognized in an official agreement by the federal government. Chartier, who spent 10 years at a residential school at Ile-a-la-Crosse, said Metis people "are the products of the same assimilationist policy."

Saskatoon Roman Catholic Diocese Bishop Don Bolen, one of the numerous church representatives attending the event, reiterated the church's apology for its role in the schools.
"We desire to be involved in those efforts of reconciliation. We do seek your forgiveness," Bolen told the audience.

He said truth is a "starting point" toward reconciliation. The church has plans to take more concrete steps, such as following the Prince Albert diocese's lead and establishing an advisory committee. This could lead to meaningful change, Bolen said.
"We know we are just at the beginning," Bolen said.