dinsdag, november 23, 2010

Verjaringstermijnen en snoskommers.

Zolang er in dit land de vrijheid van geloof(suitoefening) bestaat en als maatschappelijk wenselijk erkend wordt
impliceert dit dat verjaringstermijnen zoals die gehanteerd worden zowel door Nederlandse Justitie zowel als door de RKK (N) naar mijn stellige overtuiging in principe strijdig zijn met elkaar zijn.

En dat zeker (kunnen) zijn met (tenminste) het Verdrag van de Rechten van het Kind net als dat het geval is met de sociale leer van de RKK.
En dat niet alleen op persoonlijk of maatschappelijke waarden en normen.
Maar ook op gezondheidsgronden.

De eerst verantwoordelijken voor het welzijn van kinderen zijn hun ouders.
Kinderen hebben het recht gevrijwaard te blijven van de schade die (een van) hun ouder(s) op hebben gelopen door de criminaliteit tov kinderen bedreven in de RKK.

(een) ouder(s) die tov haar/zijn kinderen niet de verantwoordelijkheid neemt die kinderen hiervan te vrijwaren handelt in strijd met dit Kinderrechten verdrag!

De door de Nederlandse Bischopsconferentie kennelijk ervaren noodzaak, ondanks alle al jaren aan de gang zijnde ontwikkelingen, tot het in het leven roepen van de Commissie Deetman anno 2010 - naast de vele andere ontwikkelingen, w.o. het belasteren van slachtoffers, aantijgen als geldwolven, (tot aan nationaal) ridiculiseren van ervaringen (de glurende Heer Jo Gijsen, met volstrekt voorbij gaan aan de werkelijke ervaring van betreffend kind die zich dit diende te laten welgevallen en op straffe van weggestuurd worden gedwongen werd zijn mond te houden) - alsof het een volkstribunaal betrof - uitspraken als van de Heren Simonis "wir haben es nicht gewusst" of de Korte die nog nooit een slachtoffer zou hebben gehoord(gesproken) zijn hiervoor bewijs.

Zoals de uitspraken van de Heer Deetman mbt. zijn geschoktheid - een meer dan ervaren bestuurder - dat zijn.
Op welke manier had een kind dan niet geschokt kunnen zijn c.q. haar of zijn recht op vrijheid van geloof en het instituut RKK verloren?

Wat zijn dat voor overheid/Justitie normen (en bijbehorende verjarigstermijnen) die kennelijk dan verwachten dat een kind positieve waarde hecht aan fysiek geweldplegers (en pleegsters!) verkrachters, misbruikers leugenaars en fraudeurs ?

Dat is kinderen, die zelf opgepakt kunnen worden voor het signaal (mogelijkheid tot groepsgedrag/gangvorming) wat uit zou kunnen gaan van een verkeerd petje, opvoeden, c.q. verwachten dat ouders dat doen, met waardering en respect voor de bendevorming van de maffia.

Geen opmerkingen: