donderdag, november 25, 2010

'Ik heb gezegd: makkers staakt uw wild geraas'

En hernieuwd dringt zich de urgente vraag op hoe een zooitje criminelen binnen en buiten die kerk het in hemelsnaam ooit zal kunnen verdedigen dat omdat mijn moeder gewoon kanker had en stierf ik naar een of ander artikeltje zit te kijken over een mijnheer in wie ik blijkbaar vertrouwen dien te hebben die de uitspraak deed: makkers staakt uw wild geraas.

Zolang ik daarbij niet aanwezig hoef te zijn wens ik (!@#@**!@#$#!!!)!! (1) helemaal niet te weten waar die man zijn heerlijke avondjes doorbrengt net zo min als over zijn lunches met de landsadvocaat.

Ik wens gewoon nu eindelijk MIJN Recht en dat van mijn kinderen!

Zonder leugens en zonder rotte vis van een ander. Dat is mij haast levenslang met veel geweld en minachting onthouden - tot deze week aan toe in een telefoontje met de Congregatie - en die wens ik dus nu alsnog te hebben.

Heel simpel de meest elementaire vorm van boerefatsoen:

U heeft met Uw poten van een kind af te blijven en zorg te dragen.

(1) tekst niet zomaar vrijwillig weggehaald! Ook het uitspreken van mijn woede is deel van elementair boerefatsoen. Zoals mijn keuze een woord dat mijn geweten woede uitdrukt te vervangen door niet adequate domme andere symbolen die de mijne voor die meer dan terechte gevoelens niet zijn mijn onvervreemdbaar Recht is. Woede zonder keuzes is geen woede, niet zolang psalm 109 ongeacht door wie uitgesproken zo makkelijk door God misbruikende vrouwen en mannen tot werkelijkheid kan worden gemaakt.

Geen opmerkingen: