Een goede zaak: verzaken of verzieken?

 Jan Hartogen
18-4-2012

In De Standaard van 18/04/2012 wordt melding gemaakt van een bepaling in de dading die slachtoffers van seksueel misbruik kunnen ondertekenen indien zijn een akkoord afsluiten met hun bisdom over een financiële vergoeding. Deze clausule luidt volgens DS als volgt: ‘De betaling van het overeengekomen bedrag is tot slot van alle betwistingen tussen partijen die hierbij bevestigen dat zij onvoorwaardelijk en onherroepelijk verzaken aan elk recht of vordering die zij jegens elkaar hebben laten gelden of zouden kunnen laten gelden m.b.t. onderliggend geschil.'
 In mijn persoonlijke dading van 15/02/2012 luidt dit als volgt: “Tussen het Bisdom Hasselt en Jan Hertogen wordt overeengekomen éénmalig als minnelijke schikking en als eindafrekening een tegemoetkoming te betalen ten gevolge van feiten die als misbruik in een pastorale relatie geduid werden… De heer Hertogen ziet in deze aangelegenheid af van verdere financiële claims ten aanzien van het bisdom Hasselt. Met deze dading wordt een einde gesteld aan de bedoelde kwestie.”

Aan Mr Rik bloemen, die voor mij deze dading heeft ‘onderhandeld’ en die in de brochure Verborgen Verdriet voor Limburg als contactpersoon is aangeduid heb ik vandaag mijn lezing van de dading meegedeeld en gevraagd of hierover andere overwegingen te maken zijn.

Ik heb een akkoord bereikt met het bisdom Limburg over het misbruik in een pastorale relatie, waarbij ik geen verder financiële eisen meer stel m.b.t. de ‘bedoelde kwestie’ dw het misbruik. Dit is een andere zaak dan eventuele verdere of andere vorderingen bv. M.b.t. het schuldig verzuim  waar ook nog een onderzoek naar loopt en waarbij ik de dagvaarding van Vaticaan en bisschoppen ondersteun.
 Daarbij loopt nog sinds 5/08/2010 een onderzoek naar mijn klacht met burgerlijke partijstelling door onderzoeksrechter Colette Calewaert tav de commissie Adriaenssens die m’n dossier en m’n privacy niet hebben kunnen verzekeren. De afhandeling van deze klacht en eventuele gerechtelijke procedure is nog aan de orde ook al is de inbeslagname zelf onwettig verklaard en zal het de kerk zijn die eventueel kan argumenteren dat ik mij dien te verhalen op de Belgische staat. Maar m’n huidige klacht loopt nog altijd tav van een ‘kerkelijke’ commissie en door m’n dading wordt hier uiteraard geen einde aan gesteld.

De bisschoppen willen er zich, mijns inziens, door deze formulering van verzekeren dat een slachtoffer die een dading mbt de gepleegde feiten ondertekend, geen nieuwe vordering meer instelt tav deze zelfde feiten. Dat is hun goed recht, anders is er geen sprake van dading. M’n aanklacht wegens schuldig verzuim (in onderzoek in Brussel) en m’n aanklacht tegen de commissie Adriaenssens zijn volledig compatibel met de dading die ik heb ondertekend. Anders zal ik het nog wel horen zeker.

Het is ook zo dat een slachtoffer ten allen tijde z’n recht behoudt om langs de arbitragecommissie een aanvraag in te dienen, zo is mij bij de ondertekening van m’n dading gemeld.
 Maar, zo heb ik aan de kerkelijke instanties laten weten, zelfs als een slachtoffer meent dat hij, zelfs na ondertekening van een dading, langs een juridische procedure, ook na 31/10/2012 zich denkt op een betere wijze in rechte te kunnen stellen, dan kan hij dit, ondanks de dading, nog kan doen, gezien, naar mijn inzicht, een rechtbank niet zal gebonden zijn aan  eze door 2 partijen overeengekomen dading.

Dus alles bijeen is dit weer de zoveelste storm in een glas water, met als positieve kant dat slachtoffers eindelijk eens geïnformeerd worden over de mogelijkheid en de inhoud van een dading.
 
“Hoewel in het contract met geen woord wordt gerept over schuldig verzuim, is het wel degelijk de bedoeling om de bisschoppen hiermee zoveel mogelijk te beschermen tegen zo'n aanklacht, vrezen priester Rik Devillé en advocate Christine Mussche” zo lezen we in DS nog. En zij raden slachtoffers meteen af om nog een dading met deze vooralsnog begrijpelijke en gerechtvaardigde clausule te tekenen, en zo houden zij slachtoffers eens te meer af van een dynamiek die hen, meer dan welke andere procedure ook, kan erkennen, helpen, tegemoetkoming en helen. Verzaken of verzieken, zijn dat de alternatieven?
 
En ja, er staat in de dading ook “dat beide partijen akkoord gaan hierover op geen enkele wijze te berichten in en aan externe media, noch aan derden”. In feite wordt met ‘hierover’ het overeengekomen bedrag bedoeld, waarvan gevraagd wordt er geen mededeling te doen. Voor de rest acht ik elke informatie die ik vooralsnog gegeven heb conform aan de dading.

Zowel Quireyen die deze kerkelijke regeling verbindt aan 'kerkvriendelijke' slachtoffers als Landuyt die het recht van de kerk om zelf initiatief te nemen (weer) discrediteert in het VRT nieuws van 13h op 18/04/2012 maken irrelevante statements. Dat de slachtoffers zelf de weg van tegemoetkoming en recht kiezen die zij het meest aangepast vinden, maar dat het toch eens stopt om welke weg dan ook af te snijden, juridisch of politiek te belemmeren of onmogelijk te maken.