zaterdag, december 31, 2011
Bishop accountability wereldwijde nieuwjaarswens
Please click on the following link to see your card. If your e-mail program has not displayed this as a link, then please copy the following into the Address or Location bar of your Internet browser.
http://www.jacquielawson.com/viewcard.asp?code=3170314681910&source=jl999
Alternatively, please visit 
http://www.jacquielawson.com and select the Pick Up Card option in the menu. Then enter your card code, which is: 3170314681910
Hoop dat het werkt.
Zoniet de zelfredzame oplossing voor een technische vraag.
Tip zeg er vooral tik-tak bij of hum om father jacob
have a pleasurable pleasourus turn of years
Lucasparochie Ermelo: Een schandalig artikel!
Mijn dank en alle respect aan voormalige jeugdslachtoffers die de verantwoordelijkheid namen hun mond open te doen !
Het spijt me heel erg dat jullie vrije keuzes tot dit soort schandalige, domme chanterende - en daarmee niet onmogelijk knap pijnlijke -opmerkingen heeft geleid! Ik hoop van harte dat voor ieder van jullie ook deze stap bij moge dragen in noodzakelijke zelfbeschikking en de nog steeds gecontinueerde noodzaak van het terugnemen van dat wat slechts van jou was en is en je door een kl... zak jaren geleden werd ontstolen, door anderen werd gelegitimeerd en nu -op zo'n schunnige manier - hernieuwd wordt ontkend!
Wij zijn geen robotten in agenda's van anderen en al helemaal niet in mensontwaardigende slachtofferindustrie.
deren weer een stukje veiliger kunnen zijn door wat jullie hebben aangetoond in een democratische samenleving waar Individuele Mensen Rechten en individuele verantwoordelijkheid gerespecteerd dienen te worden. Klasse! Onze wereld is weer een stukje veiliger.Ik heb, buiten mijn directe persoonlijke kring nog nooit iemand een kerstster willen geven, om mijn redenen.
Het is me nu een eer! Bij deze.
Dank jullie wel!
Twee pastores weg bij St.LucasparochieDe Puttenaar
PUTTEN - De regionale rooms-katholieke St. Lucasparochie, waartoe ook Putten behoort, zit met twee vacatures. Zowel pastoor Albert Rubrech uit Putten als pastoor Bert Sturkenboom zijn van zijn taken ontheven en uit hun functie geschorst. Dit heeft secretaris-generaal van het aartsbisdom Utrecht, de heer mr. Hans Zuijdwijk bevestigd.
Door Jeanne Dijkstra
,,Hoe wij verder gaan, hangt af hoe het verder gaat met de beide heren. Tegen pastoor Rubrech is inmiddels ook een getuigenverhoor geweest en we kunnen niets anders doen dan de zaak nu afwachten. Op dit moment wordt waargenomen in de parochie door vicaris Hans Pauw. Dit is tijdelijk omdat de vicaris-generaal Herman Woorts wanneer hij terugkomt van een vakantie in het buitenland deze taken zal gaan overnemen.''
Beide pastoors van de St. Lucasparochie worden beschuldigd van seksueel misbruik.
Pastoor Bert Sturkenboom was voorzitter van het parochiebestuur en teamleider van de pastores. Hij was nauw betrokken bij de totstandkoming van de regionale St. Lucasparochie. Albert Rubrech ging nog steeds de vrijdagviering voor in de r.k. kerk in Putten. Sturkenboom is door twee personen beschuldigd van seksueel misbruik in de jaren '70 en '80 in een parochie in de provincie Utrecht, waar Sturkenboom toen werkzaam was. Dit heeft mr. Zuijdwijk van het aartsbisdom bevestigd. Sturkenboom is inmiddels ondergedoken op een geheim adres buiten de parochie. Het bisdom heeft bij de politie melding gemaakt van de klachten. De misbruikgevallen zouden zich in de jaren '70 en '80 hebben voorgedaan in een parochie in Driebergen in de provincie Utrecht, waar Sturkenboom toen werkzaam was. Bestuurslid Astrid van Schaik van de Lucasparochie heeft haar functie neergelegd. Zij was het niet eens met de gang van zaken rond het door het aartsbisdom Utrecht op non-actief stellen van pastoor Sturkenboom. Van Schaik was als bestuurslid verantwoordelijk voor communicatie. Zij ontkende aanvankelijk te weten waarvan zowel Rubrech als Sturkenboom beschuldigd zouden zijn. Van Schaik is niet voor nadere toelichting bereikbaar.
De Stichting Koepel Landelijk Overleg Kerkelijk Kindermisbruik kan nog weinig met de meldingen over pastoor Bert Sturkenboom. Omdat de klagers hun naam niet bekend maken, is hun verklaring niet bruikbaar. KLOKK heeft verklaringen nodig als steunbewijs voor andere mensen die een klacht ingediend hebben over het vermeende misbruik door de beide pastores. Volgens woordvoerder Guido Klabbers maakt dit het gemakkelijker om de klacht erkend te krijgen. Stichting Koepel Landelijk Overleg Kerkelijk Kindermisbruik is een onafhankelijke stichting, waarin groepen slachtoffers van seksueel misbruik in de katholieke kerk zijn verenigd.
Tegen pastoor Alfred Rubrech werden al eerder aanklachten ingediend, onder meer door slachtoffers in Ermelo en Putten, waaronder zijn 'pleegzoon'. De eerste klacht werd door het kerkbestuur van tafel geveegd. De pleegzoon echter zette de klacht door en een getuigenverhoor heeft inmiddels plaatsgevonden. Zijn klacht is door de kerkelijke commissie gegrond verklaard. Laatstgenoemde is inmiddels een civiele procedure gestart.
De jattende pastoor van Dinant; heropvoering van the hidden treasure of the little troll
30 décembre 2011
DINANT - Les 11 paroisses du secteur pastoral Notre-Damede Foy sont sans curé. Car le curé est soupçonné de détournements de fonds.
[...]
Au total, ce seraient plusieurs dizaines de milliers d’euros qui auraient disparu des comptes, où transite l’argent de collectes ou de messes à intentions.
Affaire Marcel Colignon en slachtoffers, kerkmensen wereldwijd
La Dernière Heure
[...]
Voilà qui avive la consternation et la déception des personnes qui l’ont bien connu.
À Flawinne (Namur) où l’abbé Colignon fut vicaire de 1968 à 1980, l’étonnement et la stupeur sont à leur comble : “C’est tellement loin; mais je me souviens qu’il était très affable, toujours correct. Il avait le contact facile avec tout le monde. Il était rieur, jovial. Jamais je n’aurais soupçonné…” , commente Albert Gaspard.
Jacques Weber, 80 ans, responsable du bulletin paroissial, garde, lui, un souvenir ému de l’abbé : “C’était un brave vicaire. Il courait dans tous les sens. Il s’occupait de la bibliothèque et faisait très bien son travail. Il assumait aussi la direction de la chorale. Je le vois encore durant les offices descendre quatre à quatre les marches du jubé pour venir prêcher son sermon : un sermon chronométré mais où l’essentiel était dit. Il était aussi très dynamique avec les jeunes, les scouts. Mon fils Jean-Pierre, qui à l’époque avait 15-17 ans, était très souvent en contact avec lui, vendant à ses côtés des articles pour l’opération de solidarité 48.81.00. Jamais un jeune ne s’est plaint de lui. Oui je l’appréciais tellement qu’en février dernier, j’ai tenu à rédiger un petit article en son souvenir dans le bulletin, tellement il figure parmi les personnalités qui ont marqué la paroisse.”
Lorsque l’abbé Colignon quitta la paroisse de Flawinne, un poème fut même rédigé en son honneur : “Notre bonheur s’achève car nous ne savons pas ce que sera demain, à l’heure où il nous faut céder un bon copain. À Surice demain, une autre vie commence. D’autres ouai
lles là-bas connaîtront cette chance que durant douze années nous goûtâmes avec vous… Devions-nous quelquefois patienter à genoux car au lit, vous restiez, bien que sonnant sans trêve, les cloches ne savaient vous arracher aux rêves. N’empêche, on vous regrette. Ne disons pas adieu mais plutôt au revoir. N’est-ce pas beaucoup mieux !”
Le premier village dans lequel a officié Marcel Colignon est Surice. Là-bas, les habitants ne comprennent pas comment cet homme a pu agir de la sorte. “Je vais à la messe tous les week-ends et je n’ai jamais eu aucun problème avec lui. Il parlait élégamment. Je ne l’ai jamais vu avoir un geste déplacé. Il a même redonné du tonus à la chorale de la paroisse de Surice. Plus qu’un curé, je le considérais comme un ami” , confie une habitante.
Une autre dame nous fait part de son étonnement. Elle aussi a été en contact avec l’abbé Colignon. “J’ai participé à des excursions avec lui, il a célébré mes deux communions et ma confirmation, il était là lors de ma retraite et il a baptisé mes enfants. Je ne regrette pas qu’il ait célébré ces fêtes car il a fait son travail sans avoir un seul excès avec ma famille. Mais aujourd’hui, je suis écœurée car jamais je n’aurais pu le soupçonner.”
À quelques kilomètres de là, à Omezée, un habitant le croisait de temps en temps depuis 1984. “J’ai appris ces faits par la presse. Marcel Colignon est très connu et apprécié ici. Cette affaire a jeté un vif émoi dans le quartier. Le mot qui résume cette situation : l’étonnement.”
Le dernier village dans lequel a officié l’ancien prêtre est Vodelée. Là-bas, quelqu’un qui a été enfant de chœur durant les années 1980 nous raconte. “Je l’ai été durant trois ans. J’allais faire ma grande communion quand il est arrivé. Il était jovial, nous jouions au tennis de table après le catéchisme, il passait prendre l’apéro chez l’un et puis une entrée chez un autre lors de certains évène
ments. Il jouait pour son plaisir à la balle pelote et allait régulièrement voir l’équipe de Surice au football. Jamais je n’aurais pu penser ça tant les souvenirs sont bons.”
Enfin, nous avons rencontré deux personnes très proches de Marcel Colignon. Mais elles n’ont pas désiré témoigner, visiblement très marquées par cette affaire. Les seuls mots qu’elles ont prononcés étaient : “C’était un supermec.”
Une autre dame nous fait part de son étonnement. Elle aussi a été en contact avec l’abbé Colignon. “J’ai participé à des excursions avec lui, il a célébré mes deux communions et ma confirmation, il était là lors de ma retraite et il a baptisé mes enfants. Je ne regrette pas qu’il ait célébré ces fêtes car il a fait son travail sans avoir un seul excès avec ma famille. Mais aujourd’hui, je suis écœurée car jamais je n’aurais pu le soupçonner.”
À quelques kilomètres de là, à Omezée, un habitant le croisait de temps en temps depuis 1984. “J’ai appris ces faits par la presse. Marcel Colignon est très connu et apprécié ici. Cette affaire a jeté un vif émoi dans le quartier. Le mot qui résume cette situation : l’étonnement.”
Le dernier village dans lequel a officié l’ancien prêtre est Vodelée. Là-bas, quelqu’un qui a été enfant de chœur durant les années 1980 nous raconte. “Je l’ai été durant trois ans. J’allais faire ma grande communion quand il est arrivé. Il était jovial, nous jouions au tennis de table après le catéchisme, il passait prendre l’apéro chez l’un et puis une entrée chez un autre lors de certains évène
ments. Il jouait pour son plaisir à la balle pelote et allait régulièrement voir l’équipe de Surice au football. Jamais je n’aurais pu penser ça tant les souvenirs sont bons.”Enfin, nous avons rencontré deux personnes très proches de Marcel Colignon. Mais elles n’ont pas désiré témoigner, visiblement très marquées par cette affaire. Les seuls mots qu’elles ont prononcés étaient : “C’était un supermec.”
vrijdag, december 30, 2011
Justitie oproep aan slachtoffers van Marcel Colignon ancien curé de Surice, Flawinne, Omezee et Vodelee ;
Les faits ont été commis entre 1968 et 2001. Si d’autres victimes antérieures se signalaient, il serait possible de remonter plus loin dans le temps"Il est en aveux mais minimise les faits. Lorsqu’il est confronté à ses victimes, il reconnaît", précise le premier substitut du procureur du Roi Philippe Morandini.
FLAWINNE/OMEZÉE/SURICE/VODELÉE - Le juge d’instruction de Dinant, Olivier Bontyes, encourage les victimes de l’ancien curé Marcel Colignon qui n’auraient pas osé dénoncer les faits, à se manifester auprès de la police.
Marcel Colignon, ancien curé de Surice, Flawine, Omezee et Vodelee, a été placé sous mandat d’arrêt le 15 décembre dernier pour une série d’attentats à la pudeur et de viols sur des mineurs.
Des victimes dissuadées de dénoncer les faits
À l’heure actuelle, il ressort de l’enquête que la période des agissements s’étale de 1968 à 2001. Toujours d’après l’enquête, de nombreuses victimes ont dû subir les agissements attentatoires aux mœurs de la part de Marcel Colignon. Ce dernier a même été jusqu’à contacter plusieurs victimes pour les dissuader de dénoncer ces faits. Certaines n’ont osé faire de déclarations qu’après avoir reçu une assurance quant à l’anonymat de leur identité.
La discretion quant à l’identité des victimes garanties
Dans le cadre de cette affaire, le juge d’instruction de Dinant Olivier Bontyes lance un appel, via un communiqué officiel, aux victimes des agissements de l’ancien curé, pour qu’elles signalent à la police les faits qu’elles auraient subis. Les autorités judiciaires assurent que tout sera mis en œuvre pour garantir la plus grande discrétion quant aux identités des victimes.
SURICE/AGIMONT/FLAWINNE - L’évêché de Namur a réagi à notre article relatif à l’arrestation de l’abbé Colignon pour faits de mœurs. L’Église a écarté le curé dès septembre.
L’Évêché de Namur tient à réagir à l’information parue, ce mercredi 21 décembre, au sujet de l’arrestation de l’abbé Marcel Colignon, vicaire à Flawinne (1968 à 1980) et ancien curé de Surice.
À 68 ans, l’abbé Colignon a été privé de sa liberté pour des faits de mœurs.
« En septembre dernier, par courrier, l’Évêché de Namur était alerté que l’abbé Colignon s’était livré à des attouchements sur deux enfants, membres de sa famille. Les faits remontaient à de nombreuses années. Le vicaire épiscopal Jean-Marie Huet a immédiatement pris contact avec une des deux victimes qui, de son côté, avait déjà dénoncé les faits aux autorités judiciaires. Une démarche saluée par le représentant de l’Évêché.
Le vicaire épiscopal a, sur-le-champ, convoqué l’abbé Colignon qui a reconnu s’être livré à des attouchements. Le prêtre s’est alors vu interdire, par le vicaire épiscopal, d’approcher des enfants mais aussi des jeunes dans l’exercice de son ministère paroissial. Interdiction également de célébrer des funérailles, à Flawinne. Interdiction encore de reprendre le catéchisme. »
L’évêché confirme que l’abbé a été fermement, dit-on, invité à partir à la retraite et ce, dès le 1er novembre 2011.
« À partir de cette date, l’abbé Colignon s’est vu privé de toute mission pastorale. Il a trouvé résidence dans un home pour personnes âgées. À la mi-octobre, par courrier cette fois, le vicaire épiscopal conseillait à l’abbé de contacter sa famille pour faire la clarté sur cette affaire.
À la lecture de l’article, il apparaît que d’autres faits pourraient être reprochés à l’abbé Marcel Colignon. Des agissements dont l’Évêché de Namur tient à souligner qu’il n’a pas eu connaissance.
Mgr Vancottem, l’évêque de Namur a été mis au courant des faits et de la procédure mise en place. »
De herdertjes lagen bij naaaaaachte
bron Aletta
bron
De herder en zijn herderinnetje
Zijn nu voor altijd een paar
En als u dit verhaaltje niet geloven wilt
Zijn nu voor altijd een paar
En als u dit verhaaltje niet geloven wilt
donderdag, december 29, 2011
Lucas parochie jaar na melding misbruik door Bert Sturkenboom
Lucas parochie jaar na melding misbruik door Bert Sturkenboom
Misschien een ideetje om 's wat met dat cursusaanbod te doen
zodat mensen die besodemieterd worden niet meer ook nog 's het bos in worden gestuurd met hypocriete vrome lulkoek waarop ze dan ook nog 's pastorale begeleiding kunnen vragen door onverantwoorde minachtende oplichters?
Perversie in de parochie.
Een door de rechtbank verplichtte voorlichtingsbijeenkomst gegeven door een figuur van Kinderbescherming over een paar oude verhalen en Onnozele Kinderen als rondje van de belastingbetalers wellicht ?
En dan een jeugdslachtoffer en iemand van de Jeugd Zedendienst over vloekpsalmen?
Om af te sluiten met een lezing over schattige blote nikkerbuikjes.
Dan weet ik n
og wel een leuke Goede Herder knikengel te staan tbv de bijdragen aan een paar gigabossen blommen voor een vroeger slachtoffer die zo belazerd werd maar verantwoordelijkheid bleef dragen door haar/zijn mond open te blijven doen.En dan natuurlijk een noodzakelijke deskundige, die behulpzaam kan zijn over hoe je deze minachtende medeplichtigheid " wij mochten niets zeggen", anno 2011 met een deetmanrapport op tafel, in vredesnaam tegenover je kinderen zou kunnen verantwoorden.
Maar niet van mijn belastinggeld, dat moet dan maar uit de parochiekas.
Privéclub tenslotte, zo'n parochiele kwezelclub waar iedereen iedereen belazerde of liet belazeren.
Maar misschien eerst aangifte doen tegen het aartsbisdom wegens al die schietgebeden tegen die koppen die geen andere keus lieten?
Misschien tegen vroegere slachtoffers voor die kogel door de kerk?
Maar waar laat je dan die schietgebeden voor de misbruikende pastoor? Of komen die wellicht eendrachtig met het aartsbisdom onder een christelijk pastorale advertentie bij een zoveelste diep betreurd overlijden na drijfjacht?
woensdag, december 28, 2011
Aartsbisdom Utrecht: canoniek recht (1717) vervalt indien een slachtoffer publiciteit zoekt...
"Nu een van de mensen die geklaagd heeft zélf de publiciteit heeft gezocht denken wij ja doen we er toch ook verstandig aan om dat maar te erkennen dat er inderdaad sprake is geweest van een klacht over sexuee, van twee klachten over sexueel misbruik. "
28-12-2011 Feest Onnozele Kinderen
De man zegt in de jaren zeventig en tachtig jarenlang misbruikt te zijn de Ermelose pastoor. Al in januari bracht hij daarvan de Cie. Deetman en het bestuur van de St Lucas parochie daarvan op de hoogte.
Vorige week kwam de zaak plotseling in een stroomversnelling toen er zich een tweede slachtoffer bij het parochiebestuur meldde.
"
De zaak klopt dus wel, ja"
Het bisdom heeft inmiddels de klachten inmiddels gemeld bij de politie en die onderzoekt de zaak.
En inmiddels heeft zich vermoedelijk ook een derde slachtoffer gemeld die zegt te zijn misbruikt door deze pastoor.
ERMELO - Het aartsbisdom U
trecht erkent dat pastoor Sturkenboom uit Ermelo op non-actief is gesteld vanwege beschuldigingen van seksueel misbruik.
De pastoor werd vorige week voor onbepaalde tijd op non-actief gesteld. Ook moest hij zijn ambtswoning verlaten.
Dagenlang zweeg het bisdom over de aanleiding. Dat leidde tot onvrede binnen de parochie. Een bestuurslid stapte zelfs op, nadat ze eerst had gelogen over de oorzaak van het vertrek van de pastoor.
Nadat een man zich bij Omroep Gelderland meldde die zei jarenlang door Sturkenboom misbruikte te zijn, treedt het bisdom nu toch naar buiten.
trecht erkent dat pastoor Sturkenboom uit Ermelo op non-actief is gesteld vanwege beschuldigingen van seksueel misbruik.De pastoor werd vorige week voor onbepaalde tijd op non-actief gesteld. Ook moest hij zijn ambtswoning verlaten.
Dagenlang zweeg het bisdom over de aanleiding. Dat leidde tot onvrede binnen de parochie. Een bestuurslid stapte zelfs op, nadat ze eerst had gelogen over de oorzaak van het vertrek van de pastoor.
Nadat een man zich bij Omroep Gelderland meldde die zei jarenlang door Sturkenboom misbruikte te zijn, treedt het bisdom nu toch naar buiten.
Bert Sturkenboom cs: Aartsbisdom Utrecht: canoniek Recht dwingt ons tot beschermen belang pastoor boven zorg om kinderen en parochiegemeenschap.
Die hebben kennelijk stront in hun ogen.
Of de postbode is nog niet langs geweest, zou natuurlijk ook kunnen.
"Wij mogen de faam van deze pastoor niet schaden volgens het kerkelijk wetboek dat staat in canon 1717 en om dat te eerbiedigen doen wij dus geen mededelingen hierover"
Hans Zuidwijk, aartsbisdom Utrecht 28-12-2011, feestdag Onnozele kinderen.
ook nog nooit gehoord van wie de eerste verantwoordelijkheid heeft over kinderen
't Kan natuurlijk zijn dat de beste man de roeiboot van de buurman heeft gejat of met pokeren de collecteschaal heeft ingezet en met pek en veren overladen over de gemeentegrenzen van Ermelo is gezet, maar zelfs dan
Annuntio vobis gaudium magnum; Habemus Papam! Eminentissimum ac Reverendissimum Dominum, Dominum Josephum, Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalem, Ratzinger, qui sibi nomen imposuit Benedicti XVI (= decimi sexti).
U hebt het vertrouwen dat in u werd gesteld door onschuldige jongeren en hun ouders, geschonden. U moet hiervoor verantwoording afleggen voor de almachtige God, evenals voor de daartoe bevoegde rechtbanken.Samen met de enorme schade die de slachtoffers is toegebracht, is er grote schade berokkend aan de Kerk en het publieke beeld van het priesterschap en het religieuze leven.
Ik spoor u aan uw geweten te onderzoeken, uw verantwoordelijkheid voor de zonden die u hebt bedreven op u te nemen en nederig uw spijt te betuigen. Oprechte spijt opent de deur naar Gods vergeving en de genade van ware beterschap. Door te bidden en boete te doen voor hen die u hebt gekrenkt, moet u trachten uw handelingen weer goed te maken. Het heilzame offer van Christus heeft de kracht zelfs de zwaarste zonde te vergeven en ook uit het verschrikkelijkste het goede voort te brengen.
Tegelijkertijd eist Gods gerechtigheid dat wij verantwoording van onze daden afleggen zonder iets te verbergen.
Erkent openlijk uw schuld, onderwerpt u aan de eisen van de gerechtigheid, maar wanhoopt niet aan de barmhartigheid van God.
U bent ten diepste geschokt toen u de verschrikkelijke dingen moest vernemen die plaatsvonden in een omgeving die de veiligste van allemaal had moeten zijn.
In de wereld van vandaag is het niet gemakkelijk een thuis te stichten en kinderen op te voeden.
Zij verdienen het bemind en gewenst op te groeien in een veilige omgeving, met een sterk gevoel voor hun identiteit en hun waarde. Zij hebben er recht op om te worden opgevoed in authentieke, morele waarden, die geworteld zijn in de waardigheid van de menselijke persoon, om te worden geïnspireerd door ons katholiek geloof en manieren van gedrag en houding te leren die hen brengen tot een gezond zelfrespect en een duurzaam geluk.
Deze edele en veeleisende taak wordt op de eerste plaats aan u, hun ouders, toevertrouwd.
Ik spoor u aan uw aandeel hierin op u te nemen om de best mogelijke zorg voor de kinderen te garanderen, zowel in huis als in de maatschappij in het algemeen.
De Kerk zal van haar kant de maatregelen die de laatste jaren zijn genomen om de jongeren te beschermen in de omgeving van parochie en school, in praktijk brengen.
Weest u ervan verzekerd dat ik, terwijl u uw belangrijke verantwoordelijkheid neemt, u nabij ben en u de steun van mijn gebed bied
19 Maart 2010 Feestdag van St Jozef
BENEDICTUS PP. XVI
Of de postbode is nog niet langs geweest, zou natuurlijk ook kunnen.
"Wij mogen de faam van deze pastoor niet schaden volgens het kerkelijk wetboek dat staat in canon 1717 en om dat te eerbiedigen doen wij dus geen mededelingen hierover"Hans Zuidwijk, aartsbisdom Utrecht 28-12-2011, feestdag Onnozele kinderen.
ook nog nooit gehoord van wie de eerste verantwoordelijkheid heeft over kinderen
't Kan natuurlijk zijn dat de beste man de roeiboot van de buurman heeft gejat of met pokeren de collecteschaal heeft ingezet en met pek en veren overladen over de gemeentegrenzen van Ermelo is gezet, maar zelfs dan
Annuntio vobis gaudium magnum; Habemus Papam! Eminentissimum ac Reverendissimum Dominum, Dominum Josephum, Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalem, Ratzinger, qui sibi nomen imposuit Benedicti XVI (= decimi sexti).
U hebt het vertrouwen dat in u werd gesteld door onschuldige jongeren en hun ouders, geschonden. U moet hiervoor verantwoording afleggen voor de almachtige God, evenals voor de daartoe bevoegde rechtbanken.Samen met de enorme schade die de slachtoffers is toegebracht, is er grote schade berokkend aan de Kerk en het publieke beeld van het priesterschap en het religieuze leven.
Ik spoor u aan uw geweten te onderzoeken, uw verantwoordelijkheid voor de zonden die u hebt bedreven op u te nemen en nederig uw spijt te betuigen. Oprechte spijt opent de deur naar Gods vergeving en de genade van ware beterschap. Door te bidden en boete te doen voor hen die u hebt gekrenkt, moet u trachten uw handelingen weer goed te maken. Het heilzame offer van Christus heeft de kracht zelfs de zwaarste zonde te vergeven en ook uit het verschrikkelijkste het goede voort te brengen.
Tegelijkertijd eist Gods gerechtigheid dat wij verantwoording van onze daden afleggen zonder iets te verbergen.
Erkent openlijk uw schuld, onderwerpt u aan de eisen van de gerechtigheid, maar wanhoopt niet aan de barmhartigheid van God.
U bent ten diepste geschokt toen u de verschrikkelijke dingen moest vernemen die plaatsvonden in een omgeving die de veiligste van allemaal had moeten zijn.
In de wereld van vandaag is het niet gemakkelijk een thuis te stichten en kinderen op te voeden.
Zij verdienen het bemind en gewenst op te groeien in een veilige omgeving, met een sterk gevoel voor hun identiteit en hun waarde. Zij hebben er recht op om te worden opgevoed in authentieke, morele waarden, die geworteld zijn in de waardigheid van de menselijke persoon, om te worden geïnspireerd door ons katholiek geloof en manieren van gedrag en houding te leren die hen brengen tot een gezond zelfrespect en een duurzaam geluk.
Deze edele en veeleisende taak wordt op de eerste plaats aan u, hun ouders, toevertrouwd.
Ik spoor u aan uw aandeel hierin op u te nemen om de best mogelijke zorg voor de kinderen te garanderen, zowel in huis als in de maatschappij in het algemeen.
De Kerk zal van haar kant de maatregelen die de laatste jaren zijn genomen om de jongeren te beschermen in de omgeving van parochie en school, in praktijk brengen.
Weest u ervan verzekerd dat ik, terwijl u uw belangrijke verantwoordelijkheid neemt, u nabij ben en u de steun van mijn gebed bied
19 Maart 2010 Feestdag van St Jozef
BENEDICTUS PP. XVI
Parochiebestuur Ermelo tégen kinderarbeid muziekhal en musea Bert Sturkenboom Lucasparochie en Aartsbisdom dwingen parochiebestuur tot stappen
In deze tijd, met veel commotie rond de rooms katholieke kerk, is het van groot belang dat actuele gebeurtenissen die onze parochie aangaan zo snel mogelijk met alle parochianen gedeeld worden. Zelfs als dat minder prettige berichten betreft in deze mooie kersttijd.
[...]Indien nieuwe ontwikkelingen bij het parochiebestuur bekend worden, zullen daarover mededelingen worden gedaan.
Het is mogelijk dat naar aanleiding van deze berichtgeving de behoefte ontstaat aan een persoonlijk gesprek met een pastor. In dat geval kunt u hiervoor contact opnemen met iemand van ons pastoresteam.
Het parochiebestuur, het pastoresteam, de locatieraden en de pastoraatsgroepen spreken de wens en de verwachting uit dat juist in deze kerstdagen de onderlinge verbondenheid in onze Sint Lucas parochie sterk genoeg is om de inhoud van dit bericht samen te delen en de gevolgen ervan in gezamenlijkheid te verwerken.
Astrid van Schaik – Bestuur Sint Lucas
Provinciaal dominicanen over rapport Deetman
UTRECHT (RKnieuws.net Bron: dominicanen.nl) - De dominicanen komen in het eindrapport van de commissie Deetman niet voor, omdat er ‘slechts’ vijf gevallen bekend zijn. Maar dat betekent niet dat de orde in Nederland niets met het schandaal van seksueel misbruik te maken heeft. Provinciaal Ben Vocking: ’We willen in de mate van het mogelijke de slachtoffers nabij zijn.’
’Ook wij zijn de afgelopen dagen geconfronteerd met de afgrijselijke gegevens, die de commissie Deetman naar voren gebracht heeft. Het is een intens triest gebeuren te horen en te lezen wat zoveel mensen is aangedaan. Het leven van zeer velen is kapot gemaakt. Er zijn wonden geslagen, die niet te genezen zijn. Het vertrouwen van deze mensen in anderen, in kerk, ordes en congregaties is weg. En dat is meer dan te begrijpen
Ook bij ons Dominicanen zijn er broeders geweest, die het vertrouwen van jongeren geschaad hebben. Het gaat tot nu toe over reeds lang overleden medebroeders.
We zijn beschaamd over wat er gebeurd is en hebben reeds aan degenen, die bij ons aanklopten onze oprechte excuses aangeboden. Dit had nooit mogen gebeuren en is een grof misbruik van het vertrouwen, dat jongeren in hen gesteld hadden.
Het staat volkomen haaks op wat we als Orde zeggen te willen doen: opkomen voor de Goede Boodschap van Jezus, die gericht staat op het heil, het welzijn van mensen.
We weten niet wat ons nog te wachten staat. Maar we willen wel heel uitdrukkelijk naar voren brengen, dat we in de mate van het mogelijke de slachtoffers nabij willen zijn en bereid zijn om met hen in gesprek te gaan om samen te proberen toch weer toekomst voor hen te zoeken.
’Ook wij zijn de afgelopen dagen geconfronteerd met de afgrijselijke gegevens, die de commissie Deetman naar voren gebracht heeft. Het is een intens triest gebeuren te horen en te lezen wat zoveel mensen is aangedaan. Het leven van zeer velen is kapot gemaakt. Er zijn wonden geslagen, die niet te genezen zijn. Het vertrouwen van deze mensen in anderen, in kerk, ordes en congregaties is weg. En dat is meer dan te begrijpen
Ook bij ons Dominicanen zijn er broeders geweest, die het vertrouwen van jongeren geschaad hebben. Het gaat tot nu toe over reeds lang overleden medebroeders.
We zijn beschaamd over wat er gebeurd is en hebben reeds aan degenen, die bij ons aanklopten onze oprechte excuses aangeboden. Dit had nooit mogen gebeuren en is een grof misbruik van het vertrouwen, dat jongeren in hen gesteld hadden.
Het staat volkomen haaks op wat we als Orde zeggen te willen doen: opkomen voor de Goede Boodschap van Jezus, die gericht staat op het heil, het welzijn van mensen.
We weten niet wat ons nog te wachten staat. Maar we willen wel heel uitdrukkelijk naar voren brengen, dat we in de mate van het mogelijke de slachtoffers nabij willen zijn en bereid zijn om met hen in gesprek te gaan om samen te proberen toch weer toekomst voor hen te zoeken.
dinsdag, december 27, 2011
Trix en Fix ; Jantje zag eens pruimen hangen
 |
| klik |
hier is zei daarop Jantje noch mijn vader
noch zijn tuinman die het ziet
En aan een boom zo vol geladen
mist men vijf zes potjes niet
mocht men dus een potje breken
zorg dan dat je ervan geniet
in een goede pruimentijd
past verbazing anders niet
(5-7-2015 foto om privacy redenen vervangen.
Let op: de uitnodiging om via het emailadres mosquitazwart@hotmail.com mee te werken aan het delen van foto's uit een gezamelijk verleden bestaat (al jaren) niet meer.
Je (Uw) email via dit adres wordt al jaren niet meer gelezen, de te delen foto's dus ook niet ontvangen (of geplaatst).
Deze mogelijkheid tot (anonieme) samenwerking is door meer dan grof geweld en ronduit ziekelijk schunnige manipulatie - en bepaald niet alleen door voormalige zorgontvangers (en hun gezinnen/families) van De Voorzienigheid en De Goede Herder die internet-comunicatie ver te buiten is gegaan noodzakelijkerwijs gestopt.
Mocht ook jij (U) foto's hebben die je tóch met anderen zou willen delen, neem dan even contact op met
VPKK, Klokk of Bert Smeets Mea Culpa
die je aan het email adres van Crispina kunnen helpen.
Waarmee er afspraken gemaakt kunnen worden.
En dat zou natuurlijk erg plezierig zijn: heel veel mensen zijn nog steeds op zoek naar foto's uit dat gezamelijk verleden.
En da's dus ook precies de reden waarom anderen hun gestoorde angst konden en hebben kunnen bot-vieren en gemanipuleerd konden worden
Ook dat is integraal onderdeel van het verleden van de (RK) Kinderbescherming in Nederland (en niet alleen hier).
Als steeds: Ook jij (en U) maakt je eigen keuze(s) ook over dit resultaat van dat verleden en het heden en de toekomst.
 |
| bron |
Starrenburg
Starrenburg werd door de nonnen aanbeden.
Wat ben ik blij met de veilige schoot die ik van hem heb gekregen toen het nodig was omdat checkpoint Charlie bestond.
En dekens die de paus in zijn kamer had, maar ons geheim moest blijven en we samen over giechelden.
Het is niet handig van pausen om er geheime kamerheren op na te houden en dekens waarbij mannetjes strikken op hun buik dragen.
Gezien ons gegiechel vond Starrenburg dat ook.
Spannende woorden horen net als zeesterren bij religie en de rkk en een schoot bij kinderen.
Moge de man vele ko
ters hebben laten giechelen en lachen.Moge kinderen in nood veilige schoten en armen om zich heen blijven vinden om het plezier van gedeelde geheimen te mogen hebben.
Zoals alleen mijn vader en ik het geheim van mijn buik wisten,
waar hij mij iedere keer als die deur van de keuken dicht ging omdat hij zijn dochter waste mee pestte en ik wist dat ik veilig was omdat zoals hij zei dat hij mij daaraan altijd zou herkennen.
En laat geen virale reclame voor een blaadje die schoten en armen vervuilen!
Maar het is meer dan hoog tijd dat pausen stoppen met strikken op mannenbuiken uit te delen!
Laat ie ze maar een kaartje op hun buik prikken: ik ben een hotemetoot.
Dat schijnen mensen ook spannend te vinden. Walter Mixa, internaatkunstopvoeder
En het is ziekelijk om te denken dat in een wereld
waarin toenemend registratiezorg systemen noodzakelijk zijn omdat kinderen en ouders door geweld, handel en overmacht van elkaar gescheiden raken diezelfde kinderen zonder hun achtergrond of zelfs maar hun woonplaatsen (te mogen!) kennen wél de carnavalstekenen van een kerkelijke hierarchie zouden (her) kennen.Stop het geld van die strikken op mannenbuiken maar in paarse inkt voor voetafdrukken van baby'spootjes zodat ze daaraan altijd herkend zullen kunnen worden, en leer ze er trots op te zijn omdat wij blij met ze zijn omdat ze - op die van mij na - ieder de mooiste van de wereld zijn.
En dat kun je met de beste wil van de wereld van mannen met een strik op hun buik niet zeggen!
Mocht dat ooit anders worden, vinden dergelijke paarspotigen daar dan wel weer een oplossing voor.
Deetman laat die trappist maar
Ik geef de voorkeur aan veilige schoten en armen, en hersens, ontdekte ik.
Bedankt Jan.
Het spijt me voor je, man, je was precies wat ik nodig had.
Huize Godtschalck Loker en het Vangheluwes Bisdom Gent
"Ik blijf geïnteresseerd om nieuwe feiten bloot te leggen, vooral van niet-verjaarde feiten", aldus nog de Brugse procureur Jean-Marie Berkvens. Hij roept echter alle slachtoffers op om met hun verhaal naar buiten te komen, ook als die verhalen zouden verjaard zijn.
Le Pere Croquemitaine, 1888
bron: Bibliothèque nationale de France
Hum
o pakt uit met een scherp verhaal over misbruik door Roger Vangheluwe.(november '36) Het zou hebben plaatsgevonden in 'Huize Godtschalck' in Loker, in de Westhoek. De bisschop bracht de weeskinderen in het tehuis geregeld een bezoekje, samen met zuster Astère. Zuster Astère was een van zijn h
uishoudsters en had jarenlang in die instelling gewerkt.
'Als de bisschop in de leefgroepen rondhing, stond zijn hele houding me niet aan. Hij ging té intiem met de kinderen om. Hij haalde hen aan, gaf hen een aai, knuffelde hen en nam hen op schoot', aldus een staflid. 'We zagen dat hij te dicht bij de kinderen stond, maar we hebben nooit aan pedofilie gedacht', voegt hij eraan toe.
Er zijn evenwel ook getuigen die duidelijk stellen dat niemand van de personeelsleden in 'Huize Godtschalck' ooit één negatieve opmerking heeft gemaakt over de interesse van de bisschop voor de weeskinderen in het tehuis. 'De bisschop leefde zich heel erg in de wereld van de jongeren in. Hij ging zélf naar hen toe en knoopte persoonlijke gesprekken aan.'
Humo verzamelde ook enkele getuigenissen van slachtoffers.
'We konden nergens terecht met onze bedenkingen - ook niet bij onze ouders. (...) Het was beter om te zwijgen. De handtastelijkheden van Vangheluwe waren taboe', getuigt een van hen.
Getuigen vertellen in het weekblad ook hoe Vangheluwe, tijdens de persoonlijke biecht van kinderen, die momenten gebruikte om hen te betasten en 'in hun broek te zitten
'.
'Iedereen zweeg over de perversiteiten van Vangheluwe, want hij was God in Brugge', zo besluit Humo op basis van de getuigenissen. 'We waren dolgelukkig, toen uitkwam dat hij moest aftreden. Hij komt toch niet met alles weg! We hadden het eerlijk gezegd niet meer verwacht', luidde het.
Zuster Astère w
eigert toelichting te geven. Zij blijft erbij dat ze in de loop van de 25 jaar dat ze voor hem werkte, geen afwijkend gedrag van de bisschop heeft gemerkt.
Vangheluwe antwoordde niet op een mail van Humo met een verzoek om toelichting.
Géén Epinal, gentse feesten 2010
Wie leven en werk van Roger Vangheluwe enigszins wil vatten, kan niet om de figuur van zuster Astère heen. Zuster Astère was vijfentwintig jaar lang de rechterhand van de bisschop van Brugge: ze was een uitzonderlijk goede kokkin, waste en plaste met haar hele ziel en zaligheid en sloofde zich voor hem uit. En: ze was zijn ultieme vertrouwenspersoon. Zuster Astère pakte de koffer van de bisschop toen hij, in het voorjaar van 2010, werd gedwongen uit zijn ambt te treden. Ze zwaaide hem uit met tranen in de ogen.
Zuster Astère is van geboorte een boerendochter. Een vrouw die van aanpakken weet: voor ze op het bisdom van Brugge belandde, was ze zestien jaar lang opvoedster in Huize Godtschalck in Loker, een deelgemeente van Heuvelland, in de Westhoek, vlak bij de Franse grens. Oorspronkelijk was het tehuis een instelling van de Zusters van het Geloof, die zich bekommerden om de weeskinderen uit de streek. Maar gaandeweg ging het tehuis alsmaar vaker voor korte of lange duur kinderen in problematische opvoedingssituaties opvangen, kinderen van wie de fysieke of geestelijke gezondheid in gevaar was thuis. Tegenwoordig zitten er zelfs geen weeskinderen meer in Huize Godtschalck, ook al spreekt iedereen in de Westhoek nog altijd over 'het weeshuis'. Zelfs de nonnen zijn uit het tehuis verdwenen: zuster Liesbet, de voormalige directrice, is acht jaar geleden naar het klooster van de Zusters van het Geloof in Tielt verhuisd om er te genieten van een rustige oude dag. Ze zetelt nog wel in de raad van bestuur, maar de huidige directeur is geen geestelijke meer.
Dat was wel even anders toen zuster Astère in de jaren zestig, zeventig en tachtig in de battle dress van haar volle h
abijt door de gangen schreed en met kordate oogopslag en stentorstem ongehoorzame kinderen tot de orde riep. Veel woorden had ze daar overigens niet voor nodig. Als ze 'Wadedade!' bulderde – 'Wat is me dat!' – zette zelfs het meest onverschrokken kinderhart het op een wild bonzen. Want zuster Astère was dan misschien wel een goed mens, ze was vooral ongenadig als ze overtredingen op de regels bespeurde. Dan durfde ze ook een tik uit te delen, zegt Damien Legrand, een volwassen man van eenenveertig die zijn hele jeugd in Godtschalck heeft doorgebracht. 'Zuster Astère sloeg niet in het gezicht: ze was oké. Maar je moest wel naar haar luisteren of er zwaaide wat. Zij was de haan in het kippenhok.'
Staflid 1 «Ook tegenover de andere begeleiders was Astère dominant. Als zij besloot dat we met zijn allen de keuken zouden schoonmaken, gebeurde dat. De wil van zuster Astère was wet.»
Damien kent zuster Astère persoonlijk omdat hij in 'het vijfde huisje' van Godtschalck verbleef, ook bekend als 'Make Blijde'. Daar woonde de leefgroep van de kinderen die aan Astère waren toegewezen. Zij was het alternatief voor hun afwezige moeder en zo ging ze ook met hen om: de kinderen waren haar reden van bestaan.
Damien Legrand «In het weekend, als er geen catering van het tehuis was, kookte zij voor ons. Ze maakte altijd hetzelfde klaar: frietjes of kroketjes met vlees en groenten, en chocomousse als dessert. Zelfgemaakte chocomousse! Zuster Astère kon fantastisch koken. Daarom is ze later ook naar het bisdom verhuisd: de bisschop zal het wel prettig hebben gevonden dat er elke dag lekker eten op tafel stond.»
In februari 1985 werd Roger Vangheluwe tot bisschop van Brugge gewijd. Hij kreeg van de overste van de Zusters van het Geloof, de grootste congregatie in Vlaanderen, 'twee zusters voor de huishoudelijke dienst' toegewezen: zuster Astère en zuster Annemie. Zij moesten erop toezien dat monseigneur niks te kort kwam. Voor een zuster was een baan bij de bisschop de hoogste eer die je te beurt kon vallen. Een topbenoeming. 'Astère was preus,'zegt Damien. 'Trots dat ze de bisschop in hoogsteigen persoon mocht dienen.'
Staflid 1 «De poort van de hemel ging voor haar open. Ze was gepromoveerd om voor God de Vader zélf te gaan koken. En ze was vastbesloten haar uiterste best voor hem te doen: de bisschop zou voortaan elke dag rijstpap met gouden lepeltjes krijgen (lacht).»
Na zestien jaar trouwe dienst viel het afscheid van Huize Godtschalck zuster Astère echter zwaarder dan ze had verwacht. Ze zou de kinderen missen, vreesde ze. En wat als ze het nieuwe leven in Brugge niet gewend raakte? Na enkele maanden twijfelen hakte ze de knoop door, en koos voor een nieuw bestaan: metterwoon vestigde ze zich in de Brugse Heilige Geeststraat in de zomer van 1985.
Ze ging in het bisdom zelf wonen, en dat is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. De huidige bisschop van Brugge bijvoorbeeld, Jozef De Kezel, woont niet in het bisdom. Hij komt er uitsluitend tijdens de diensturen – om te werken. Maar Roger Vangheluwe lééfde er dus, en met hem zijn concierge André, een ongehuwde man uit Kortrijk die in zijn leven vier bisschoppen heeft gediend, en de zusters Annemie en Astère. 'De familie van de bisschop' heetten ze gemeenzaam, en dat waren ze ook: ze gingen vaak samen op stap. En ook binnenshuis vormden ze één gezin: ze woonden en aten samen. Ze hadden weinig geheimen voor elkaar. En zuster Astère, met haar dwingende karakter, speelde algauw de eerste viool. Dat was voor elke bezoeker vanaf minuut één duidelijk. 'Zij bestierde de menage,' zegt een insider.
Eigenlijk was alleen de verhouding tussen de zusters niet best. En na een jaar of acht moest zuster Annemie vertrekken: ze werd vervangen door zuster Clemens– met wie Astère het ook meer dan eens aan de stok zou krijgen.
Le Pere Croquemitaine, 1888
bron: Bibliothèque nationale de France
Hum
o pakt uit met een scherp verhaal over misbruik door Roger Vangheluwe.(november '36) Het zou hebben plaatsgevonden in 'Huize Godtschalck' in Loker, in de Westhoek. De bisschop bracht de weeskinderen in het tehuis geregeld een bezoekje, samen met zuster Astère. Zuster Astère was een van zijn h
uishoudsters en had jarenlang in die instelling gewerkt.'Als de bisschop in de leefgroepen rondhing, stond zijn hele houding me niet aan. Hij ging té intiem met de kinderen om. Hij haalde hen aan, gaf hen een aai, knuffelde hen en nam hen op schoot', aldus een staflid. 'We zagen dat hij te dicht bij de kinderen stond, maar we hebben nooit aan pedofilie gedacht', voegt hij eraan toe.
Er zijn evenwel ook getuigen die duidelijk stellen dat niemand van de personeelsleden in 'Huize Godtschalck' ooit één negatieve opmerking heeft gemaakt over de interesse van de bisschop voor de weeskinderen in het tehuis. 'De bisschop leefde zich heel erg in de wereld van de jongeren in. Hij ging zélf naar hen toe en knoopte persoonlijke gesprekken aan.'
Humo verzamelde ook enkele getuigenissen van slachtoffers.
'We konden nergens terecht met onze bedenkingen - ook niet bij onze ouders. (...) Het was beter om te zwijgen. De handtastelijkheden van Vangheluwe waren taboe', getuigt een van hen.
Getuigen vertellen in het weekblad ook hoe Vangheluwe, tijdens de persoonlijke biecht van kinderen, die momenten gebruikte om hen te betasten en 'in hun broek te zitten
'.'Iedereen zweeg over de perversiteiten van Vangheluwe, want hij was God in Brugge', zo besluit Humo op basis van de getuigenissen. 'We waren dolgelukkig, toen uitkwam dat hij moest aftreden. Hij komt toch niet met alles weg! We hadden het eerlijk gezegd niet meer verwacht', luidde het.
Zuster Astère w
eigert toelichting te geven. Zij blijft erbij dat ze in de loop van de 25 jaar dat ze voor hem werkte, geen afwijkend gedrag van de bisschop heeft gemerkt. Vangheluwe antwoordde niet op een mail van Humo met een verzoek om toelichting.
Géén Epinal, gentse feesten 2010
Het parket van Brugge laat weten dat het geen weet heeft van klachten rond misbruik door Roger Vangheluwe in Huize Godtschalck.
In de eerste helft van dit jaar had een leek die op het bisdom werkt wel haar ongerustheid geuit. "Ze had het over een kind dat regelmatig mee mocht naar de privévertrekken van Vangheluwe (toen die nog bisschop van Brugge was, red.).
Maar we hebben het vermeende slachtoffer opgezocht en die vertelde ons dat er nooit iets was gebeurd", aldus het parket van Brugge."Ik blijf geïnteresseerd om nieuwe feiten bloot te leggen, vooral van niet-verjaarde feiten", aldus nog de Brugse procureur Jean-Marie Berkvens. Hij roept echter alle slachtoffers op om met hun verhaal naar buiten te komen, ook als die verhalen zouden verjaard zijn.
Maar we hebben het vermeende slachtoffer opgezocht en die vertelde ons dat er nooit iets was gebeurd", aldus het parket van Brugge."Ik blijf geïnteresseerd om nieuwe feiten bloot te leggen, vooral van niet-verjaarde feiten", aldus nog de Brugse procureur Jean-Marie Berkvens. Hij roept echter alle slachtoffers op om met hun verhaal naar buiten te komen, ook als die verhalen zouden verjaard zijn.
Zuster Astère is van geboorte een boerendochter. Een vrouw die van aanpakken weet: voor ze op het bisdom van Brugge belandde, was ze zestien jaar lang opvoedster in Huize Godtschalck in Loker, een deelgemeente van Heuvelland, in de Westhoek, vlak bij de Franse grens. Oorspronkelijk was het tehuis een instelling van de Zusters van het Geloof, die zich bekommerden om de weeskinderen uit de streek. Maar gaandeweg ging het tehuis alsmaar vaker voor korte of lange duur kinderen in problematische opvoedingssituaties opvangen, kinderen van wie de fysieke of geestelijke gezondheid in gevaar was thuis. Tegenwoordig zitten er zelfs geen weeskinderen meer in Huize Godtschalck, ook al spreekt iedereen in de Westhoek nog altijd over 'het weeshuis'. Zelfs de nonnen zijn uit het tehuis verdwenen: zuster Liesbet, de voormalige directrice, is acht jaar geleden naar het klooster van de Zusters van het Geloof in Tielt verhuisd om er te genieten van een rustige oude dag. Ze zetelt nog wel in de raad van bestuur, maar de huidige directeur is geen geestelijke meer.
Dat was wel even anders toen zuster Astère in de jaren zestig, zeventig en tachtig in de battle dress van haar volle h
abijt door de gangen schreed en met kordate oogopslag en stentorstem ongehoorzame kinderen tot de orde riep. Veel woorden had ze daar overigens niet voor nodig. Als ze 'Wadedade!' bulderde – 'Wat is me dat!' – zette zelfs het meest onverschrokken kinderhart het op een wild bonzen. Want zuster Astère was dan misschien wel een goed mens, ze was vooral ongenadig als ze overtredingen op de regels bespeurde. Dan durfde ze ook een tik uit te delen, zegt Damien Legrand, een volwassen man van eenenveertig die zijn hele jeugd in Godtschalck heeft doorgebracht. 'Zuster Astère sloeg niet in het gezicht: ze was oké. Maar je moest wel naar haar luisteren of er zwaaide wat. Zij was de haan in het kippenhok.'Staflid 1 «Ook tegenover de andere begeleiders was Astère dominant. Als zij besloot dat we met zijn allen de keuken zouden schoonmaken, gebeurde dat. De wil van zuster Astère was wet.»
Damien kent zuster Astère persoonlijk omdat hij in 'het vijfde huisje' van Godtschalck verbleef, ook bekend als 'Make Blijde'. Daar woonde de leefgroep van de kinderen die aan Astère waren toegewezen. Zij was het alternatief voor hun afwezige moeder en zo ging ze ook met hen om: de kinderen waren haar reden van bestaan.
Damien Legrand «In het weekend, als er geen catering van het tehuis was, kookte zij voor ons. Ze maakte altijd hetzelfde klaar: frietjes of kroketjes met vlees en groenten, en chocomousse als dessert. Zelfgemaakte chocomousse! Zuster Astère kon fantastisch koken. Daarom is ze later ook naar het bisdom verhuisd: de bisschop zal het wel prettig hebben gevonden dat er elke dag lekker eten op tafel stond.»
In februari 1985 werd Roger Vangheluwe tot bisschop van Brugge gewijd. Hij kreeg van de overste van de Zusters van het Geloof, de grootste congregatie in Vlaanderen, 'twee zusters voor de huishoudelijke dienst' toegewezen: zuster Astère en zuster Annemie. Zij moesten erop toezien dat monseigneur niks te kort kwam. Voor een zuster was een baan bij de bisschop de hoogste eer die je te beurt kon vallen. Een topbenoeming. 'Astère was preus,'zegt Damien. 'Trots dat ze de bisschop in hoogsteigen persoon mocht dienen.'
Staflid 1 «De poort van de hemel ging voor haar open. Ze was gepromoveerd om voor God de Vader zélf te gaan koken. En ze was vastbesloten haar uiterste best voor hem te doen: de bisschop zou voortaan elke dag rijstpap met gouden lepeltjes krijgen (lacht).»
Na zestien jaar trouwe dienst viel het afscheid van Huize Godtschalck zuster Astère echter zwaarder dan ze had verwacht. Ze zou de kinderen missen, vreesde ze. En wat als ze het nieuwe leven in Brugge niet gewend raakte? Na enkele maanden twijfelen hakte ze de knoop door, en koos voor een nieuw bestaan: metterwoon vestigde ze zich in de Brugse Heilige Geeststraat in de zomer van 1985.
Ze ging in het bisdom zelf wonen, en dat is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. De huidige bisschop van Brugge bijvoorbeeld, Jozef De Kezel, woont niet in het bisdom. Hij komt er uitsluitend tijdens de diensturen – om te werken. Maar Roger Vangheluwe lééfde er dus, en met hem zijn concierge André, een ongehuwde man uit Kortrijk die in zijn leven vier bisschoppen heeft gediend, en de zusters Annemie en Astère. 'De familie van de bisschop' heetten ze gemeenzaam, en dat waren ze ook: ze gingen vaak samen op stap. En ook binnenshuis vormden ze één gezin: ze woonden en aten samen. Ze hadden weinig geheimen voor elkaar. En zuster Astère, met haar dwingende karakter, speelde algauw de eerste viool. Dat was voor elke bezoeker vanaf minuut één duidelijk. 'Zij bestierde de menage,' zegt een insider.
Eigenlijk was alleen de verhouding tussen de zusters niet best. En na een jaar of acht moest zuster Annemie vertrekken: ze werd vervangen door zuster Clemens– met wie Astère het ook meer dan eens aan de stok zou krijgen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
