Nederland

Ik zoek de rust van een kist,

van een sombere houten kist

In een hoekje van het kerkhof, waar geen tuinman komt,

Waar mijn botten stil verrotten en de tijd verstomt.

Zonder drank en sigaretten,

Met wat maden en een mol

Zonder werk om op te letten:‘k Maak mijn eigen kist wel vol.

En jij komt nooit langs mijn kerk,

Want mijn vlees was zwak, maar mijn botten zijn nog sterk

En de kans bestaat dat dan het deksel opengaat.

En dan zal ik weer vergeten dat ik rust zocht in een kist.

Met een paar ogen die verdrogen in mijn hersenpan.

Zonder ooit te hoeven eten

Zonder lach en zonder traan

En gerust te kunnen weten:‘k Houd dit nachthemd altijd aan.

Ik zoek de rust van een kist, van een sobere houten kist

Een spotvogel die in een treurwilg 'Feuille morte' zingt,

De neus gesloten met de poten omdat het lijkt zo stinkt,

Zonder oorlog, zonder vrede,

Zonder moraal, zonder moreel,

Met mijn afgevallen leden

En mijn tanden in mijn keel.

En jij, kom jij ooit in nood,

Dan heb je mij altijd nog ook al ben ik dood,

Want omdat jij het bent staat in mijn testament

Dat je de rootzooi mag verkopen aan een medische student.

Nederlandse Canon:
Om te kort te gaan, dames en heren
Jaap Fischer was een ziener.
Kusjes,
Zuster Jacoba, Cs.