Verontschuldigingen aan Marijke en een doodschop aan de firma Klokk & Ko

Het spijt mij, Marijke.
Ik had het eerder met je over knap ingewikkelde rel die er in Driehuis  onder de oudere meiden op school heeft plaats gevonden. Ik heb daarbij ook gezegd dat ik die niet met je wenste te bespreken omdat jij daar niet bij betrokken was dus wat mij betreft ook door mij niet geinformeerd hoefde te worden.
Het gebeurde in mijn klas, waarbij ik al de jongste was, met meiden - met een uitzondering - uit andere groepen dan waarin jij zat en jij bent -zoals je kennelijk uit bronnen van anderen weet - nóg s 2 jaar jonger.

Ik zie nu, tot mijn stomme verbazing en flinke schok, dat dat wel 's heel erg fout mijnerzijds kan zijn geweest.
Het zelfs niet onmogelijk is dat wat daar gebeurt is jou en niet onmogelijk je zusje  heel erg veel leed kan hebben veroorzaakt.
Dat weet ik niet, dat kan ik niet inschatten ook, en is ook wél het laatste wat ik wil.
Desalniettemin kan ik die kans niet uit sluiten. Wellicht onderschatte ik het belang van de speelplaats, of  de broertjes en zusjes die in andere groepen (zelfs tehuizen) zaten, zoals ook in jouw groep het geval was?

En wat ik daar dan nu mee moet, wil of kan?
Geen flauw idee.
Eerst maar 's gewoon dit hardop en in alle openbaarheid duidelijk maken dus.

In  een zinnig stappenplan gaat aan stap 2 nu eenmaal stap 1 vooraf.
En inmiddels zit ik al aan stap 3. Want voor deze gedachten zijn de steunbewijzen wél te vinden!!
En verder?
Dat merk ik bij stap 4 wel

aanvulling   17.11


Marijke, stap 4 was heel hard knetteren,  dus stap 5 en het antwoord EN TOEN is interessanter

Het is, na het eerste schrikken vrij eenvoudig.
En dat zie je dan ook overal bij de tehuizen gebeuren. Met overal hetzelfde gedonder en de diep trieste resultaten. En die diep trieste resultaten kunnen heel ernstige zaken leiden.
Dat kennen we dus ook in Nederland.

Eerst maar even het praktische.


Ik heb net naar Bosbeek gebeld.
Ellen met de mooie ogen blijkt gelukkig nog steeds te leven en in goede gezondheid te zijn.
Hoewel ik niet weet wanneer Ellen precies in Driehuis kwam, ik denk in 1964, begin 65,  zou je dus (misschien wel nogmaals? geen idee) een beroep op haar kunnen doen wanneer je dat wilt. 

Ik merkte bij het maken van de hoed dat ik iets belangrijks was vergeten.
En dat zou wel 's een puzzelstukje kunnen zijn, en een knap essentiele ook, in jouw verhaal en ervaringen.
Ik heb besloten het niet te verbeteren.
Het maakt voor mij verhaal niets uit, jouw verhaal  en je verleden is je eigen verhaal en je eigen werk.
Zoals voor iedereen. 
Op Bosbeek liggen de foto's van de Voorzienigheid.
Niet onwaarschijnlijk zijn daar ook wel foto's bij van dat kloosterjubileum feest van Ursula bij, waarop Germana mét werkelijke hoed staat.


Ik adviseer je om contact met Ellen op te nemen en met haar samen die foto te zoeken en heel goed te kijken.
Wanneer je dat wilt zal ik haar een briefje schrijven over wat ik mij herinner over wat er op school is gebeurd.
Het kan niet anders dan dat Ellen voldoende hersens heeft en genoeg ervaring met mensen en de pijn uit hun kindertijd om hiermee samen oplossingen te kunnen vinden.
Zo heel erg moeilijk is 1 + 1  nu ook weer niet.


Het gebeurt ons bovendien allemaal. Ongeacht of je in een tehuis zat of niet!

Mensen, vroegere tehuis kinderen die hun eigen verleden niet op een rijtje kunnen krijgen, of geen antwoord op vragen kunnen vinden. Dat kan zijn waar heb ik gezeten, wat is er met mij gebeurd wie was er voor mij verantwoordelijk. Maar ook wat betekenen die herinneringen die ik heb, en vaak verdomd pijn doen, waar gaan die in hemelsnaam over?? 

En daar krijg je in Nederland dus nog steeds géén of nauwelijks  fatsoenlijke hulp bij. (zelfs directe tegenwerking of een grote smoel van bisdommedewerkers ofzo ).  Goddank in andere landen inmiddels  beginnend wél.
Geen mens kan zonder haar of zijn geheugen. In  en door onze tehuisverleden is ons dat afgenomen.
In onze tijd (en daarvoor) om allerlei redenen  vaak heel bewust beleid.
Maar ook vaak omdat er niet geluisterd wordt. Ook vanuit de congregaties. De grote smoel van die bisdomman was niet zo heel erg toevallig, dat volk is bang.
  
Maar het kan ook heel gewoon zijn omdat je niet begrepen wordt, of mensen daar zelf nooit aan hebben gedacht, zoals dat in elk - zelfs het meest ideale droom model gezin - ook gebeurt.
Het verschil tussen begrijpen, luisteren en kijken naar de realiteit, allereerst al tussen volwassenen en kinderen.
In een gezonde situatie knuffel je je kinderen en geniet je van ze omdat ze zo prachtig zijn wanneer het misverstand duidelijk wordt (ik heb een paar geweldige monsters ).
Onze situatie was vooral heel erg ongezond!! En heeft geleid en leidt nog steeds tot persoonlijke ellende en heel veel meer, tot simpelweg geweld en destructie.

Ook ik heb jarenlang  bij gebrek aan die normale, gezonde gezinsfunctie: uitleggen hoe iets zit, dat jarenlang alleen  moeten doen en moet dat nog steeds. Een onverantwoord, afschuwelijk, wreed en soms zelfs pervers deel van de erfenis van ons (kinderbeschermings) tehuis verleden in die knap ingewikkelde RKK periode met RKK mensen (en alle zogenaamd godsdienstige en hypocriete maatschappelijke  waanzin - én schuld en schaamte! - die daarbij hoort).

Het kan best zijn dat dat hierbij ook zo is.
Ik hoop het, eerlijk gezegd. Elk stukje puzzel dat op z'n plek ligt is er tenslotte weer 1. 
Dan blijft er nog shit zat over.

Laat maar horen of je wilt dat ik Ellen (of een professionele hulpverlener, en dat is dus niet iemand van die KLOKK en Ko) en kan dus heel goed Prof Wolters zijn of iemand van die hulpverlening bij dat Meldpunt Maar in dit geval ook niet een jurist! ) dit even laat weten, dan kan er gedacht worden aan stap 6.

Voor nu eerst maar 's effe zo.
Verder? 't Is jouw leven, over een deel van ons leven samen. En puzzelen doe je soms samen.

En mocht je, alleen of met wie dan ook besluiten dat ik gierend uit mijn nek klets, het zij zo.
Ik ben Salomon niet en met die wijsheid kan ik prima leven.

Met schuldig verzuim niet !! 

Het kan dus ook best zijn dat ik deze tekst straks of morgen nog wat verander.
Maar dat zijn dan niet de stappen.

Heb een 'n goed weekend en mocht het lukken doe dan mijn hartelijke groet dan ook aan je zus.
Vangen!