Er zijn een aantal momenten in ieders levens die je nooit kwijt zult willen.
De ervaring van de gruwel toen ik met een duim en een wijsvinger een deuk had gedrukt in dat koppetje van mijn zoon dat klein genoeg was om tussen die duim en die wijsvinger te passen.
Goddank had ik helemaal niks gedaan maar zat er in dat veel te kleine onwaarschijnlijke koppie een slangetje verkeerd waardoor elke langlopende muis met zijn achterpootje ook een deuk had achter gelaten en hebben we daarvoor neo-nathologie uitgevonden met mensen met handiger vingers en 10 boeken meer dan ik die dus ter plekke snapten wat er wél aan de hand was. Maar de paar sekonden van het zien van dat gedeukte koppie wil ik nooit meer kwijt! Zelfs niet, of misschien wel juist, bij het me vele jaren later hebben moeten realiseren dat de ervaring van die gruwel een verlaat cadeautje van die nonnen was. Angela en de poppenwaanzin. En ik ook nu voor de zoveelste keer opgelucht kan grinikken alsof dat monster van mij zich zo maar zijn koppie in zou hebben laten deuken door die onhandige moeder van hem zonder de hele tent bij elkaar te hebben gekrijst.
Dat krijsen deed hij toch wel al slapend door zo onwaarschijnlijk mooi te zijn en in die paar dagen in dat glazen bakkie diep respect af te dwingen door de trucs die monster-lief al door duidelijk te maken dat ie er was en bepaald geen poppetje was; integendeel wurm was uitstekend in staat mij dermate te manipuleren dat ie kreeg wat ie nodig had, diep respect inclusief en had duidelijk geen boodschap aan mijn punthoofd: ik eis mijn ronde koppie, het punthoofd is voor jou.
Instemmend geknik medisch team: ja hoor urm, jij kan best zonder dat slangetje, pa, ma leer dat kind in bad doen
Een paar dagen geleden liet Paul Marchal weer weten dat dat een illussie is.
De eerste keer hoorde daar de naam nog niet bij.
Waren er begin van de nacht 2 rottige affiches op het Thorbeckeplein die het lef hadden om daar zo maar te hangen schreeuwen: ik ben kwijt en ik ook.
We hadden iets belangrijks geflikt die dag en dat gaan vieren, teruglopend. 't Zal vast geweldig zijn geweest, we hadden er vast heel hard voor gewerkt, maar wat het in vredesnaam was dan weet ik niet meer, midden in de nacht 2 grietjes: ik ben kwijt en ik ook die schreeuwden waar mijn koters lagen
Teveel geschreeuw van kinderen om me te kunnen permiteren geen zelfbescherming toe te passen en die Belgen hielpen daar knap in mee, zoveel waanzin in alle berichten dat het geen andere keus liet.
Het blijven weten van die sekonden en minuten, affiches inclusief, en nog een paar eis ik op, ook op de heer Altzheimer!
En dan blijkt er deze week, alweer, besloten te moeten worden - en als de berichtgeving dan nu wél klopt kennelijk maar liefst voor de 5e keer !!! of Michelle Martin voortijdig de bajes uit mag kennelijk om haar leven terug te mogen vinden door levenslang in een klooster gemeenschap opgenomen te mogen worden ....
De onwaarschijnlijke wreedheid van die gecontinueerde gijzeling.
De ongelooflijk onwaarschijnlijke minachting voor Leven van nonnen die zich daarvoor lenen overtreft de minachting van het Vaticaan op grond waarvan Bernard Law zijn asiel kreeg vele malen en kan ik niet anders zien dan als het spugen op de grond voor de voeten van zovele anderen, de kloosters waar Vangheluwe dan zat en kennelijk zit inclusief, met als bedoeling die voeten te raken.
Een rechter die daarmee akkoord gaat is het niet waardig nog Recht te spreken.
En passant in legitimatie van gijzeling van Leven ook nog 's de vele vrouwen en meiden die in het verleden als "gevallen vrouwen" zijn opgesloten in kloosters diep beledigend
En dan realiseer ik me dat dit dan alleen nog maar met het oog op de bloeddruk en mijn eigen menswaardigheid eufemistische oordelen over diepe criminaliteit die gecontinueerd bedreven wordt zijn.
Een criminaliteit die niet in de laatste plaats bedreven zal worden door de materiële kosten van de gevangenisstraf waartoe zij veroordeeld werd.
Deze gang van zaken, deze minachting in gecontinueerde gijzeling zou nog wel 's heel gewoon en heel ordinaire vrouwenhandel kunnen zijn ook!!
Ouders als eerste verantwoordelijk voor hun kinderen?
Neo-nathalolgie afschaffen, en nonnen of wie dan ook en heel oecomenisch van staatswege voorzien van dozen kaarsen tbv. het gebed voor die kinderen. Waarbij het dan ook nog wel 's beschaafder en humaner zou kunnen zijn ipv het legitimeren van dit soort met gebruik making van een groepje minachtende vrouwen terreur de
bloedwraak in te voeren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten