Rechten, Kop - en ulevellen

Op een foto van een dorpschoolverzamelsite hebben 4 kinderen nog steeds geen naam. 

Daar kozen zij voor.

De zuster ook. 

Ubuntu!
 

De Voorzienigheid

Marijke, met alle respect.
Maar ik zou inderdaad Ellen maar effe bellen.
(mocht je niet weten wie dat is doordat ik haar Ellen met de mooie ogen noem, jij hebt haar gekend als Zuster Ellen die juf was op onze internaatschool. Inmiddels heet ze, en dat wisten we toen dus niet,  al jaren Ellen Terpstra).
Dit antwoord op Henk´s vraag , beste Marijke, je bent zo gek als een deur!!
 
Wat absoluut niet wil zeggen dat je geen klachten in moet of kan dienen en vanzelfsprekend heb je alle recht op hulp.


Maar kan het wél effe reeel blijven aub.
Je was namelijk niet de enige die daar  zat.  
En met je krankjorume geschreeuw  dat maar doorgaat doe jij afgezien van jezelf,  mensen pijn en schaad je hun belangen, vroegere bewoners  mogelijk hun kinderen, gezins/familieleden Maar ook nog in leven zijnde zusters,   ``juffen``-lekenleidsters, onderwijspersoneel en minstens 2 priesters en van een kring verder op De Voorzienigheid Driehuis betrokken mensen.
Gezien je eigen verhalen op allerlei plekken niet onmogelijk  bovendien ook je zusje. 

Je laat bovendien voortdurend zien dat je in al je krankjorume waanzin  / die zonder enige twijfel hartikke beroerd voor je is, laat daarover geen enkel misverstand bestaan en die mij heel erg voor je spijt
geen enkele boodschap hebt, kunt of wilt hebben  voor  het recht op privacy dat je vroegere medebewoners hebben
Terwijl je wél / en ook dat is inmiddels meer dan duidelijk kontakten hebt met (een aantal ) van die vroegere medebewoonsters, en leutert! Ook dát hoort bij ons tehuis verleden, en dus ook in je kontakten met vroegere Driehuis bewoonsters.
Niet onmogelijk dat je zelfs slim probeert te zijn in wat je via die Klokk probeert.


Het is méér dan hoog tijd om daar maar eens mee op te houden, meid !!

Een deel van je verhalen kunnen bést werkelijk waar zijn en kunnen jou zonder enige twijfel heel veel ellende hebben gegeven. Vanzelfsprekend moet dat als dat ook maar op enige manier kan opgelost worden en heb ook jij recht op de waarheid en het recht op erkenning van die waarheid.


Daarvoor is het nodig dat mensen op een manier naar jou luisteren met informatie over de Voorzienigheid Driehuis  / ook wanneer zaken zijn waar iemand niet zo maar even aan denkt, zoals mij denkend aan Monica en Ursula en dat familieprofessiefeest  gebeurde bij  het maken van die hoed die Germana toen gebruikte, die wel wel eens heel veel duidelijk zou kunnen maken.

Dat wil zeggen, wanneer je dat tenminste wilt en kunt. Daarbij heb je alle recht op hulp.
Wat er voor je neus wordt neergezet herken je blijkbaar zonder hulp niet.
Niets mee mis.
Er is je heel veel verdriet en geweld aangedaan, je was een klein en heel kwetsbaar kind in die heel ingewikkelde samenleving die De Voorzienigheid Driehuis was.
Dat recht op bescherming had je toen. Dat recht op bescherming én erkenning heb je nog steeds.


En helemaal niemand heeft het recht jou daarbij in de steek te laten!!!
Ook niet met denken `die is zo gek als een deur!`


 Dat je die hulp nodig hebt, laat je zien  nog veel meer dan de afgelopen ruim 1 1-2 jaar dat je bezig bent rond  het seksueel misbruik door Monica en Ursula (en ene broeder vd. Frande?? ) door dit antwoord aan Wilma´s broer,

Maar jij bent niet de enige die rechten heeft!! 

Wanneer jij niet wilt zoeken naar  oplossingen, maar met steun van die Klokk die daar allerlei belangen bij denkt te hebben, alleen maar met je kop tegen het beton wilt rammen  ben jij inmiddels vér over de grens heen  van het recht van anderen. En stekeblind voor je eigen recht!


Het is heel simpel Marijke, je zult een keuze moeten maken.
Klokk heeft belang bij dat jij je kop stuk ramt tegen dat beton.   Gewoon keiharde centen.
Ga je maar ´s afvragen of dat jouw belang is. Of dat van je zusje.
Of dat van Ellen....


En wat jij eigenlijk te maken hebt met belangen en rechten van jouzelf én van anderen.

Mocht  je willen  weten wat mijn belang is, hoewel ik niet weet of jij dat ooit zult kunnen of willen begrijpen, dan is dat mijn noodzaak tot het stoppen van doodziek RK tehuis eigen geweld en het misbruik wat daaraan verbonden is.  

Daarom  dan maar even samen met anderen uit een erfenis van Wilma  Hoop dat je hier iets aan heb, groetjes

Dank je wel, jullie alle 3! voor je delen uit die erfenis.
´t Zou wel ´s de meest ingewikkelde erfenis kunnen zijn waarin ik mag delen, dat weet ik nog niet.
Wél dat ik er heel erg blij mee ben. Dank jullie wel. 

Belgisch raadsel

Waarom gaan die nonnen niet gewoon staan zwaaien bij die bajes ?

``Laat ze niet schieten``

 De Morgen

Michelle Martin, de ex-vrouw van Marc Dutroux, mag vervroegd vrijkomen onder voorwaarden. Dat heeft de strafuitvoeringsrechtbank van Bergen beslist. Martin krijgt onderdak in een Belgisch klooster, maar dat mag niet in de provincies Luik en Luxemburg. Een klooster van de Arme Klaren in Malonne bij Namen had eerder laten weten Martin onderdak te willen geven als ze voorwaardelijk vrijkwam. Jean Lambrecks, de vader van de vermoorde Eefje, reageert ondertussen heel erg boos op de beslissing van de strafuitvoeringsrechtbank van Bergen. "Ik vind het heel erg jammer. Ik ga met mijn advocaat bekijken wat we kunnen doen, maar ik vrees dat we aan de zwakke kant staan", aldus Jean Lambrecks, die meent dat hij zich zal moeten neerleggen bij de beslissing.

Martin, een voormalige lerares, werd in 2004 door het hof van assisen van Aarlen tot dertig jaar cel veroordeeld wegens medeplichtigheid aan de moorden op Julie (8), Mélissa (8), An (17) en Eefje (19). Haar ex-man Dutroux kreeg levenslang zonder kans op vervroegde vrijlating.

Een eerste verzoek tot vrijlating van Martin werd door de strafuitvoeringsrechtbank beoordeeld in 2007. De voorlopige vrijlating werd haar toen geweigerd, maar in mei 2011 werd de aanvraag tot voorlopige vrijlating aanvaard.

Paul Marchal, vader van de vermoorde An, liet eerder verstaan dat hij er alles aan zou doen om haar vrijlating te verhinderen. "Waar Martin zich ook denkt te verstoppen, overal zal ze mij tegenkomen", zei hij vorige week nog. Ook Jean-Denis Lejeune, vader van de omgebrachte Julie (8), was in alle staten toen hij over de mogelijke vervroegde vrijlating hoorde. Volgens hem besliste de strafuitvoeringsrechtbank dat Martin niet binnen een straal van 100 kilometer van de Dutroux-slachtoffers mag wonen. "Namen ligt op 60 à 70 kilometer van hier."
"Michelle Martin is even schuldig als Dutroux zelf en ik vind dat ze haar straf volledig moet uitzitten. Zij heeft Julie en Mélissa ook geen eten gebracht en laten verhongeren in de kelder, goed wetende dat die kinderen er zaten, terwijl Dutroux vast zat. Zij is even goed een moordenares. Ze zou in geen enkel klooster opgevangen mogen worden, ook niet dat van Namen. Deze beslissing van de rechtbank is onaanvaardbaar", zo reageerde ondertussen ook een zeer ontgoochelde en boze Jean Lambrecks, de vader van de vermoorde Eefje.
Hij vernam het nieuws van de vrijlating vandaag via de media, die hem contacteerden. Hij brengt momenteel zijn verlof in het buitenland door.
 

Opinie  Als Michelle Martin vervroegd wordt vrijgelaten, is dat geen gunst, maar een recht

bisdom Haarlem J.P.A. Verhoeven

De zoen van Alexandrië en Thorbeckeplein

Er zijn een aantal momenten in ieders levens die je nooit kwijt zult willen.
De ervaring van de gruwel toen ik met een duim en een wijsvinger een deuk had gedrukt in dat koppetje van mijn zoon dat klein genoeg was om tussen die duim en die wijsvinger te passen.
Goddank had ik helemaal niks gedaan maar zat er in dat veel te kleine onwaarschijnlijke koppie een slangetje verkeerd waardoor elke langlopende muis met zijn achterpootje ook een deuk had achter gelaten en hebben we daarvoor neo-nathologie uitgevonden met mensen met handiger vingers en 10 boeken meer dan ik die dus ter plekke snapten wat er wél aan de hand was.  Maar de paar sekonden van het zien van dat gedeukte koppie wil ik nooit meer kwijt! Zelfs niet, of misschien wel juist, bij het me vele jaren later hebben moeten realiseren dat de ervaring van die gruwel een verlaat cadeautje van  die nonnen was. Angela en de  poppenwaanzin. En ik ook nu voor de zoveelste keer opgelucht kan grinikken alsof dat monster van mij zich zo maar zijn koppie in zou hebben laten deuken door die onhandige moeder van hem zonder de hele tent bij elkaar te hebben gekrijst.
Dat krijsen deed hij toch wel al slapend door zo onwaarschijnlijk mooi te zijn en in die paar dagen in dat glazen bakkie diep respect af te dwingen door de trucs die monster-lief al door duidelijk te maken dat ie er was en bepaald geen poppetje was; integendeel wurm was uitstekend in staat mij dermate te manipuleren dat ie kreeg wat ie nodig had, diep respect inclusief en had duidelijk geen boodschap aan mijn punthoofd: ik eis  mijn ronde koppie, het punthoofd is voor jou. 
Instemmend geknik medisch team:  ja hoor urm, jij kan best zonder dat slangetje, pa, ma leer dat kind in bad doen

Een paar dagen geleden liet Paul Marchal weer weten dat dat een illussie is.

De eerste keer  hoorde daar de naam nog niet bij.
Waren er  begin van de nacht 2 rottige affiches op het Thorbeckeplein die het lef hadden om daar zo maar te hangen schreeuwen: ik ben kwijt en ik ook.
We hadden iets belangrijks geflikt die dag en dat gaan vieren,  teruglopend. 't Zal vast geweldig zijn geweest, we hadden er vast heel hard voor gewerkt, maar wat het in vredesnaam was dan weet ik niet meer, midden in de nacht 2 grietjes: ik ben kwijt en ik ook die schreeuwden waar mijn koters  lagen

Teveel geschreeuw van kinderen om me te kunnen permiteren geen zelfbescherming toe te passen en die Belgen hielpen daar knap in mee, zoveel waanzin in alle berichten dat het geen andere keus liet.

Het blijven weten van die sekonden en minuten, affiches inclusief, en nog een paar eis ik op,  ook op  de heer Altzheimer!

En dan blijkt er deze week, alweer, besloten te moeten worden - en als de berichtgeving dan nu wél klopt kennelijk maar liefst voor de 5e keer !!! of Michelle  Martin  voortijdig de bajes uit mag kennelijk om haar leven terug te mogen vinden door levenslang in een klooster gemeenschap opgenomen te mogen worden ....

De onwaarschijnlijke wreedheid van die gecontinueerde gijzeling.

De ongelooflijk onwaarschijnlijke minachting voor Leven van nonnen die zich daarvoor lenen  overtreft de minachting van het Vaticaan op grond waarvan Bernard Law zijn asiel kreeg vele malen en kan ik niet anders  zien dan als het spugen op de grond voor de voeten van zovele anderen, de  kloosters waar   Vangheluwe dan zat en kennelijk zit inclusief,   met als bedoeling die voeten te raken. 


Een rechter die daarmee akkoord gaat is het niet waardig nog Recht te spreken. 

En passant in legitimatie van  gijzeling van Leven ook nog 's de vele vrouwen en meiden die in het verleden  als "gevallen vrouwen" zijn opgesloten in kloosters diep beledigend

En dan realiseer ik me dat dit dan alleen nog maar met het oog op de bloeddruk en mijn eigen menswaardigheid eufemistische oordelen over diepe criminaliteit die gecontinueerd bedreven wordt zijn.  
Een criminaliteit die niet in de laatste plaats bedreven zal worden door de materiële kosten van de gevangenisstraf  waartoe zij veroordeeld werd. 


Deze gang van zaken, deze minachting in gecontinueerde gijzeling zou nog wel 's heel gewoon en heel ordinaire vrouwenhandel kunnen zijn ook!!

Ouders als eerste verantwoordelijk voor hun kinderen?
Neo-nathalolgie afschaffen,   en nonnen of wie dan ook en heel oecomenisch van staatswege voorzien van dozen kaarsen tbv. het gebed voor die kinderen. Waarbij het dan ook nog wel 's beschaafder en humaner zou kunnen zijn ipv het legitimeren van dit soort met gebruik making van een groepje minachtende  vrouwen terreur  de bloedwraak in te voeren.

Ham bam boterham

ieze wieze waaie
handjes samen
oogjes toe
zo gaan wij naar de hemel toe

En dan kreeg je me toch op je donder als je tijdens het spelen daarmee een vuist-kruisteken sloeg en  bad,
behalve als er kinderbeschermingspropaganda foto's nodig waren wellicht voor weer een collecte  die  overigens -ook al voor de oorlog -  bar weinig geld lijken te hebben opgeleverd

.
Maar waar je nu toch en in welke volgorde dan na je voorhoofd met die vuist heen ging?

foto's 21e oktober 1946, Wiel van der Randen.
St. Anne en Groenestein, Den Haag





 een aantal  van deze Hageneesies zullen , na mogelijke publicatie,  dus wel door islamitische zigeuners gestolen zijn.

Moge de duur betaalde objecten zichzelf hebben gevonden.

bron Spaarnestad archief,
Het geheugen van Nederland

12/6/2012 

El Presidente Sebastián Piñera promulgó el proyecto de ley que crea inhabilidades para condenados por delitos sexuales contra menores y establece registro de dichas inhabilidades (Boletín N° 6952-07)

¿En qué consiste la ley?

La ley introduce modificaciones al Código Penal, creando inhabilidades para condenados por delitos que atentan contra la libertad e integridad sexual de menores de edad, y al Decreto Ley N° 645, estableciendo una sección especial en el Registro Nacional de Condenas denominada “inhabilitaciones para ejercer funciones en ámbitos educacionales o con menores de edad”.

¿Cómo son las penas actualmente?

La legislación actual sanciona con penas privativas de libertad que van:

• Desde los 3 años y un día, hasta los 10 años en caso de estupro;
• De los 5 años y un día a quince años, en caso de violación de mayores de 14 y menores de 18 años de edad.
• Y desde cinco años y un día, hasta veinte años, en caso de violación de menores de 14 años.

Asimismo, estos delitos se sancionan respecto de ciertas personas con una pena de inhabilitación temporal para ejercer cargos o profesiones en ámbitos educaciones o que involucren una relación directa y habitual con menores de edad.
La actual inhabilidad que tiene un carácter temporal, se aplica únicamente a las personas que están en alguna de las categorías contenidas en el artículo 371 del Código Penal, es decir, ascendientes, guardadores, maestros y cualquier persona que, con abuso de autoridad o encargo, cooperen como cómplices a la perpetración de un determinado delito sexual.

¿Qué inhabilidades incopora la nueva ley?

Esta nueva ley, modifica el Código Penal, estableciendo la inhabilidad perpetua para ejercer cargos o profesiones que involucren una relación directa y habitual con menores de edad cuando la víctima es menor de 14 años. En los delitos en que las víctimas sean menores de 18 años, pero hayan cumplido 14 años o sean mayores de 14, se mantiene la inhabilidad temporal.
En esa línea, se extiende la inhabilidad a prácticamente todos los delitos que afectan la integridad e indemnidad sexual de los menores de edad. De igual manera, se elimina la mención a las personas del artículo 371.
Como consecuencia de establecer casos de inhabilitación perpetua, la cual es pena de crimen, algunos delitos que hoy no lo son -según sus penas corporales- pasan a serlo por la inhabilidad. Ejemplo de ello son la corrupción de menores de 14 años y la elaboración de material pornográfico con menores de 14 años. El principal efecto de esta nueva calificación de las conductas antes descritas, es que se aumenta el plazo de prescripción de la acción penal de 5 a 10 años, lo que es coherente con la gravedad de los delitos indicados.

Modificaciones al Decreto Ley N° 645 sobre Registro Nacional de Condenas

La nueva normativa legal permite que cualquiera que desee contratar a una persona, pueda conocer si ella está inhabilitada para ejercer cargos que tengan directa relación con menores de edad.
Este sistema no admite conocer la razón o la condena por la cual se encuentra inhabilitada una persona, sino solamente si se encuentra inhabilitada para trabajar en forma directa y regular con menores de edad. Para ello, el solicitante sólo deberá entregar el nombre y RUT de la persona a consultar en las oficinas del Registro Civil.

Nieuw Strafrecht Justicia investiga supuestos abusos sexuales en unos 120 colegios de Santiago

El fiscal nacional de Chile, Sabas Chahuán, confirmó hoy que la Justicia investiga a más de 120 establecimientos de educación de Santiago por denuncias de abusos sexuales.

CHILE (EFE) . "Se están investigando más de 120 establecimientos educacionales de la región metropolitana de Santiago. Llamo a no generar alarma pública" , señaló Chahuán a periodistas.

Las declaraciones del fiscal tienen lugar horas después de que el diario chileno La Segunda informara que la Justicia investiga más de 200 denuncias de supuestos abusos sexuales en 127 colegios de Santiago de Chile, la mayoría ubicados en la zona oriente de la capital.

 bron

Hace seis días la Fiscalía había informado que investigaba supuestos abusos sexuales en unos 60 colegios de la capital, 49 de ellos de la zona este.

Según La Segunda, la fiscalía que acumula más denuncias es la de la zona occidente de la capital chilena (79) , en un total de 10 colegios, mientras en la zona norte son 19 los recintos educacionales, que suman en su conjunto 71 denuncias.
La zona oriente, las más elegante de Santiago, es la que posee mayor cantidad de colegios investigados (50) , aunque la fiscalía de ese sector no detalló la cantidad de denuncias, precisó la publicación.
En tanto, en el sur de la capital chilena existen 58 casos vigentes de presuntos abusos contra menores, en 48 recintos.

El último caso registrado en esta ciudad de 6,4 millones de habitantes corresponde al sacerdote de origen irlandés, John O'Reilly, que fue suspendido este miércoles de sus labores en un colegio chileno del que es asesor espiritual, después de que la familia de una alumna lo denunciara por supuestos abusos sexuales.
Horas después de conocida esta noticia, el arzobispo de Santiago y presidente de la Conferencia Episcopal en Chile, Ricardo Ezzati, pidió la apertura de una investigación canónica por las denuncias en contra de O'Reilly.
El Colegio Cumbres, del acomodado sector santiaguino de Las Condes, al que pertenece el religioso, pidió a la fiscalía que investigue la denuncia y suspendió de todas las actividades al sacerdote hasta que se aclaren los hechos.

Ante esta situación, el Gobierno del presidente chileno, Sebastián Piñera, aprobó la aplicación de diez medidas para reforzar la prevención y el combate a los abusos sexuales contra menores.

Uno de los casos de supuesto abuso sexual que más conmoción causó recientemente fue el del sacerdote Cristián Precht, símbolo de la defensa de los derechos humanos durante la dictadura de Augusto Pinochet (1973-1990) .
El pasado 28 de junio la Iglesia católica chilena consideró “ verosímiles ” unas denuncias por abusos sexuales que supuestamente cometió Precht en la década de los ochenta y envió los antecedentes a la Congregación para la doctrina de la Fe.

Zwarte September; 40 jaren taart

Dromend zien wij Cambridge liggen
en de kerk van Engeland
...

black widowed orphans campaign 

IAF

Karavaanserail

Het is het klimaat van vandaag

dat aan de bomen van gisteren 
de vruchten van morgen bepaalt

Memorial to People who were abused while in the care of the State and Religious Orders

 

bron:

COUNTUP 151 days Clan News Flash

play

CLAN

En het was bepaaldelijk gezellig op de begrafenis

"Van menig grafschrift
Deugt geen moer
Hier lig niet ik
Hier ligt mijn broer"

grafschrift van die van die lachende kerk

Verontschuldigingen aan Marijke en een doodschop aan de firma Klokk & Ko

Het spijt mij, Marijke.
Ik had het eerder met je over knap ingewikkelde rel die er in Driehuis  onder de oudere meiden op school heeft plaats gevonden. Ik heb daarbij ook gezegd dat ik die niet met je wenste te bespreken omdat jij daar niet bij betrokken was dus wat mij betreft ook door mij niet geinformeerd hoefde te worden.
Het gebeurde in mijn klas, waarbij ik al de jongste was, met meiden - met een uitzondering - uit andere groepen dan waarin jij zat en jij bent -zoals je kennelijk uit bronnen van anderen weet - nóg s 2 jaar jonger.

Ik zie nu, tot mijn stomme verbazing en flinke schok, dat dat wel 's heel erg fout mijnerzijds kan zijn geweest.
Het zelfs niet onmogelijk is dat wat daar gebeurt is jou en niet onmogelijk je zusje  heel erg veel leed kan hebben veroorzaakt.
Dat weet ik niet, dat kan ik niet inschatten ook, en is ook wél het laatste wat ik wil.
Desalniettemin kan ik die kans niet uit sluiten. Wellicht onderschatte ik het belang van de speelplaats, of  de broertjes en zusjes die in andere groepen (zelfs tehuizen) zaten, zoals ook in jouw groep het geval was?

En wat ik daar dan nu mee moet, wil of kan?
Geen flauw idee.
Eerst maar 's gewoon dit hardop en in alle openbaarheid duidelijk maken dus.

In  een zinnig stappenplan gaat aan stap 2 nu eenmaal stap 1 vooraf.
En inmiddels zit ik al aan stap 3. Want voor deze gedachten zijn de steunbewijzen wél te vinden!!
En verder?
Dat merk ik bij stap 4 wel

aanvulling   17.11


Marijke, stap 4 was heel hard knetteren,  dus stap 5 en het antwoord EN TOEN is interessanter

Het is, na het eerste schrikken vrij eenvoudig.
En dat zie je dan ook overal bij de tehuizen gebeuren. Met overal hetzelfde gedonder en de diep trieste resultaten. En die diep trieste resultaten kunnen heel ernstige zaken leiden.
Dat kennen we dus ook in Nederland.

Eerst maar even het praktische.


Ik heb net naar Bosbeek gebeld.
Ellen met de mooie ogen blijkt gelukkig nog steeds te leven en in goede gezondheid te zijn.
Hoewel ik niet weet wanneer Ellen precies in Driehuis kwam, ik denk in 1964, begin 65,  zou je dus (misschien wel nogmaals? geen idee) een beroep op haar kunnen doen wanneer je dat wilt. 

Ik merkte bij het maken van de hoed dat ik iets belangrijks was vergeten.
En dat zou wel 's een puzzelstukje kunnen zijn, en een knap essentiele ook, in jouw verhaal en ervaringen.
Ik heb besloten het niet te verbeteren.
Het maakt voor mij verhaal niets uit, jouw verhaal  en je verleden is je eigen verhaal en je eigen werk.
Zoals voor iedereen. 
Op Bosbeek liggen de foto's van de Voorzienigheid.
Niet onwaarschijnlijk zijn daar ook wel foto's bij van dat kloosterjubileum feest van Ursula bij, waarop Germana mét werkelijke hoed staat.


Ik adviseer je om contact met Ellen op te nemen en met haar samen die foto te zoeken en heel goed te kijken.
Wanneer je dat wilt zal ik haar een briefje schrijven over wat ik mij herinner over wat er op school is gebeurd.
Het kan niet anders dan dat Ellen voldoende hersens heeft en genoeg ervaring met mensen en de pijn uit hun kindertijd om hiermee samen oplossingen te kunnen vinden.
Zo heel erg moeilijk is 1 + 1  nu ook weer niet.


Het gebeurt ons bovendien allemaal. Ongeacht of je in een tehuis zat of niet!

Mensen, vroegere tehuis kinderen die hun eigen verleden niet op een rijtje kunnen krijgen, of geen antwoord op vragen kunnen vinden. Dat kan zijn waar heb ik gezeten, wat is er met mij gebeurd wie was er voor mij verantwoordelijk. Maar ook wat betekenen die herinneringen die ik heb, en vaak verdomd pijn doen, waar gaan die in hemelsnaam over?? 

En daar krijg je in Nederland dus nog steeds géén of nauwelijks  fatsoenlijke hulp bij. (zelfs directe tegenwerking of een grote smoel van bisdommedewerkers ofzo ).  Goddank in andere landen inmiddels  beginnend wél.
Geen mens kan zonder haar of zijn geheugen. In  en door onze tehuisverleden is ons dat afgenomen.
In onze tijd (en daarvoor) om allerlei redenen  vaak heel bewust beleid.
Maar ook vaak omdat er niet geluisterd wordt. Ook vanuit de congregaties. De grote smoel van die bisdomman was niet zo heel erg toevallig, dat volk is bang.
  
Maar het kan ook heel gewoon zijn omdat je niet begrepen wordt, of mensen daar zelf nooit aan hebben gedacht, zoals dat in elk - zelfs het meest ideale droom model gezin - ook gebeurt.
Het verschil tussen begrijpen, luisteren en kijken naar de realiteit, allereerst al tussen volwassenen en kinderen.
In een gezonde situatie knuffel je je kinderen en geniet je van ze omdat ze zo prachtig zijn wanneer het misverstand duidelijk wordt (ik heb een paar geweldige monsters ).
Onze situatie was vooral heel erg ongezond!! En heeft geleid en leidt nog steeds tot persoonlijke ellende en heel veel meer, tot simpelweg geweld en destructie.

Ook ik heb jarenlang  bij gebrek aan die normale, gezonde gezinsfunctie: uitleggen hoe iets zit, dat jarenlang alleen  moeten doen en moet dat nog steeds. Een onverantwoord, afschuwelijk, wreed en soms zelfs pervers deel van de erfenis van ons (kinderbeschermings) tehuis verleden in die knap ingewikkelde RKK periode met RKK mensen (en alle zogenaamd godsdienstige en hypocriete maatschappelijke  waanzin - én schuld en schaamte! - die daarbij hoort).

Het kan best zijn dat dat hierbij ook zo is.
Ik hoop het, eerlijk gezegd. Elk stukje puzzel dat op z'n plek ligt is er tenslotte weer 1. 
Dan blijft er nog shit zat over.

Laat maar horen of je wilt dat ik Ellen (of een professionele hulpverlener, en dat is dus niet iemand van die KLOKK en Ko) en kan dus heel goed Prof Wolters zijn of iemand van die hulpverlening bij dat Meldpunt Maar in dit geval ook niet een jurist! ) dit even laat weten, dan kan er gedacht worden aan stap 6.

Voor nu eerst maar 's effe zo.
Verder? 't Is jouw leven, over een deel van ons leven samen. En puzzelen doe je soms samen.

En mocht je, alleen of met wie dan ook besluiten dat ik gierend uit mijn nek klets, het zij zo.
Ik ben Salomon niet en met die wijsheid kan ik prima leven.

Met schuldig verzuim niet !! 

Het kan dus ook best zijn dat ik deze tekst straks of morgen nog wat verander.
Maar dat zijn dan niet de stappen.

Heb een 'n goed weekend en mocht het lukken doe dan mijn hartelijke groet dan ook aan je zus.
Vangen!

Strik voor een mammoedt en bandloze zusters

Professiefeest Ursula
(wél authentieke bronnen,
geen authentieke foto)

Hoewel geen authentieke foto zou je deze wél
kunnen zien als steunbewijs.
Germana sloeg er, achter de gesloten deur met bovenschrift SLOT  onder tranen met een eind hout goed op los.


Het kinderloon uitbetaald door Bonefatio*  via gedwongen winkelnering grootgrossierder S.






* In bezit diploma grote keuken
Kan instellingskeuken hebben geheten, maar vast géén ziekenhuiskeuken.  Daar zou ze voor zijn gezakt.
Pillen tegen de misselijkheid** achteraf werden niet verstrekt.

** Niet veroorzaakt door Smeenkes. Deze kan slechts toegeschreven worden aan Professor Starrenburg.

Opvallende toename verering H. Laurentius, schorten schiet omhoog ; Lawyer: Los Angeles abuse documents could see release by year's end

NCR
Jul. 26, 2012

By Tom Roberts

Hundreds of plaintiffs involved in a historic sex abuse settlement more than five years ago with the Los Angeles archdiocese may be coming to the end of a long struggle to gain access to thousands of pages of documentation detailing the conduct of church officials in handling the scandal.

On July 18, a California Appeals Court denied the latest petition of the archdiocese to restrict access to priest personnel files sought by attorney Anthony De Marco as part of a current abuse lawsuit he has filed against the archdiocese.

The significance of the recent decision, however, goes beyond the case in question, De Marco said in a phone interview Tuesday. He said California Superior Court Judge Emilie H. Elias looked over the 25 files in question in the current case, some of which overlap those sought as part of a $660 million settlement in 2007. He said she told attorneys on both sides that she would use the request as a "test case" and that if the appeals court is satisfied with what she was agreeing to release, that the same criteria would be used for the rest of the documents being sought. She said if the archdiocese's petition to keep the records sealed is denied, she would rapidly go through the rest of the documents in question.

Tod M. Tamberg, director of media relations for the Los Angeles archdiocese, disagrees with De Marco's assessment. The denial of the church's petition "does not affect release or publication of documents," he said in an email response to questions from NCR. "The issue was only whether certain materials could be disclosed to the plaintiff's lawyer in one specific case."

He said the court maintains the importance of preserving the privacy rights of the priests involved, who were not party to the current action. He said that guarding those rights, "while the extent of their protection is still the subject of litigation, constitutes an overriding interest that overcomes the right of public access to the documents." Tamberg further argued that the materials to be turned over to De Marco will be "subject to a protective order" and sealed in the public record.

De Marco responded that once the documents are introduced at trial, they become part of the public record and are available for public scrutiny. He also disagreed with Tamberg, saying that in every instance in which a judge has been asked to rule on whether the documents should be made public, the public interest has outweighed the right to privacy and the judges have ruled for disclosure, with redactions of names of some individuals and agencies to protect privacy.
The ruling that these documents "can be produced to someone other than the church," De Marco said, means "they are no longer going to be secret."

When the archdiocese, under since-retired Cardinal Roger Mahony, agreed to the historic settlement with 508 plaintiffs alleging abuse by more than 150 priests, the church agreed to a process that would ultimately release thousands of pages of documentation. Some of the plaintiffs agreed to the mass settlement -- which allowed the archdiocese to avoid court procedures that would have involved lengthy discoveries and would have placed Mahony on the witness stand -- because the agreement included release of the personnel files. At the time of the settlement in August 2007, the church had already fought the release of the documents for four years.
Five years after that settlement, the documents remain under seal, but De Marco believes they may soon be released.

The process has dragged on for this long partly because the court required that a retired judge look through all the documentation to decide what could be made public and when. The first judge to take on the job ultimately recused himself, setting back the process.
The archdiocese has also used every legal maneuver at its disposal to fight full disclosure.

According to an April 28 report in the Los Angeles Times, retired Federal Judge Dickran Tevrizian had ruled more than a year ago that "the personnel files should be released, but with the names of church officials who dealt with the abuse claims blacked out. Victims cried foul, but Tevrizian said the church had reformed and did not deserve further scorn. Besides, the public can figure out who's responsible, he said."
The church has released thousands of documents in other cases in Southern California.
In October 2010, a judge ordered the release of some 10,000 documents relating to sexual abuse of children by priests in the San Diego diocese. The release was a provision of a settlement as ordered two years earlier by Elias.

The Orange diocese followed up a court-approved $100 million settlement in December 2004 with the release of more than 10,000 pages of documents showing how diocesan officials protected predator priests, harassed victims and their families, and stonewalled inquiries into their handling of abuse.
Another 8,500 pages of documents and files were obtained by plaintiffs in a settlement in 2006 with Franciscan priests and brothers in the Province of Santa Barbara.

The Franciscan order fought release of the documents through several levels of court before the California Supreme Court declined to review an appeals court decision and allowed the release of the documents.
In some instances, the Franciscan documents have been heavily redacted, with the name of superiors and other managers blacked out, but there remains a rather detailed picture of the abuse of children and the protection of abusers by Franciscan superiors over several decades. The documents now are available on the online depository BishopAccountability.org.

De Marco said it was the rationale used in arguing for release of the Franciscan documents that he employed in seeking release of the 25 files he requested for use in his current case. In his filing he said there was no substantial difference between the requests for the Franciscan files and the objections of the order, which were denied, and his request and the objections raised by the Los Angeles archdiocese. He believes that since the state supreme court has already ruled on the issues — and since Elias has spoken her intent to follow the lead of the appeals court, which rejected the archdiocese's petition to keep files secret -- full disclosure of documents sought in the 2007 settlement could occur by year's end.

Verdächtig still

Katholische Kirche

Verdächtig still

Aus: Christ & Welt Ausgabe 31/2012

 26-7-2012

NetzwerkB

Vor einem Jahr wurde eine Studie zum sexuellen Missbrauch angekündigt, nun stockt das Projekt des Kriminologen Christian Pfeiffer. Wie einflussreich sind die Kritiker? 

 Im Juli 2011 wurden Journalisten in den profanen Räumen des Bonner Universitätsclubs eines Mirakels teilhaftig: Die Bischofskonferenz kündigte ein Forschungsprojekt zum Thema Missbrauch an; Fälle von 1945 bis in die Gegenwart sollten aufgeklärt werden. „Der sexuelle Missbrauch an Minderjährigen durch katholische Priester, Diakone und männliche Ordensangehörige“, lautete der Titel. Gemeint war: mehr Glaubwürdigkeit, weniger Vertuschen. Als federführender Experte wurde der bekannte Hannoveraner Kriminologe Christian Pfeiffer präsentiert. 

Alle 27 Diözesen unterstützten das Projekt des Kriminologischen Forschungsinstituts Niedersachsen zur wissenschaftlichen Wahrheitssuche. Alle – das war das eigentlich Überraschende, denn im Skandaljahr 2010 galt das Wort Recherche noch in einigen Diözesen als Synonym für antikirchliche Ressentiments. Wie es gelungen sei, die Bischöfe bei einem so heiklen Thema zu einer einheitlichen Reaktion zu bewegen, fragte eine Journalistin auf der bestens besuchten Pressekonferenz. Stephan Ackermann, der zuständige Bischof in Missbrauchsangelegenheiten, antwortete lächelnd. Er sprach von Wundern, die es sogar in Kirchenkreisen immer wieder gebe.

Nun scheinen tatsächlich überirdische Kräfte vonnöten, um die Abgründe aufzuklären. Das Großprojekt ist zur Projektionsfläche diverser kirchenpolitischer Anliegen geworden. Die Studienfreunde sind stiller, die Kritiker lauter als vor einem Jahr. „Wichtiger und ehrlicher als eine Studie ist eine Aufhebung der Verjährungsfristen“, sagt zum Beispiel Norbert Denef. Der 63-Jährige wurde als Kind von einem Pfarrer sexuell missbraucht, vor zwei Jahren gründete er das „Netzwerk B“, einen Verein für die Betroffenen von sexualisierter Gewalt. Bis Dienstag war er wochenlang im Hungerstreik, um Politiker auf sein Anliegen aufmerksam zu machen. „Morgen beende ich den Streik, ihr könnt mich dabei fotografieren, wenn ich in der Strandbar von Scharbeutz den ersten Salat esse“, erzählt er am Montag den vielen Journalisten, die ihn anrufen. Von der katholischen Kirche erwarte er nichts mehr, sagt Norbert Denef.

Das Netzwerk katholischer Priester, ein Zusammenschluss besonders romtreuer Geistlicher, erwartet dagegen viel von der Una Sancta. Über das Nachrichtenportal Kath.net lancierte die Gruppe jüngst, man habe sich an Rom gewandt, weil der Zugriff auf bischöfliche Geheimakten ohne Zustimmung des Heiligen Stuhls unzulässig sei. Eine Reaktion auf die Beschwerde aus dem Vatikan gebe es bisher nicht, sagt Guido Rodheudt, der Sprecher des Netzwerks. „Professor Pfeiffer kam wie ein Retter daher“, moniert er. „Die Bischöfe überschätzen aus unserer Sicht den PR-Effekt der Studie. Eventuelle positive Ergebnisse werden sicherlich nicht so in der Breite wahrgenommen wie der anfängliche Generalverdacht.“

Rodheudt ist Pfarrer in Herzogenrath bei Aachen, er fürchtet eine Diskreditierung seines Berufsstands. „Durch die Studie werden aus dem großen Kreis der betroffenen Personen- und Berufsgruppen ausschließlich die Kleriker herausgenommen und einem Generalverdacht ausgesetzt“, sagt er. „Sie werden erst mal ins Feuer geschoben, und nach ein paar Jahren kommt vielleicht heraus: Es sind nur wenige schuldig geworden. Das glaubt aber dann niemand mehr.“ Das sei eine Verzerrung der Wirklichkeit, die das Problem auch nicht lösen werde.

Das Netzwerk wünscht sich eine interne Aufarbeitung der Missbrauchsfälle, ohne öffentlichkeitswirksame Präsentation. „Kein Briefträger würde es sich gefallen lassen, wenn seine Daten ungefragt auf diese Weise so einsehbar wären, nur weil einige wenige seiner Kollegen das Postgeheimnis verletzt haben“, sagt Rodheudt.

Papst Benedikt XVI. hatte anno 2010 einen Brief an die irischen Bischöfe geschrieben, mit dem auch die deutschen vorliebnehmen sollten. Darin forderte er, „die Wahrheit über das ans Licht zu bringen, was in der Vergangenheit geschehen ist, alle notwendigen Maßnahmen zu ergreifen, damit sich Derartiges nicht mehr wiederholt, zu gewährleisten, dass die Prinzipien der Gerechtigkeit vollkommen geachtet werden, und, vor allem, den Opfern und all jenen Heilung zu bringen, die von diesen ungeheuerlichen Verbrechen betroffen sind“. Wer Licht will, darf das Feuer nicht scheuen, könnte man daraus lesen. Allerdings hat die Intervention konservativer Kreise in Rom schon manches Anliegen deutscher Bischöfe zunichtegemacht. Ein Erfolg der Beschwerde ist nicht ausgeschlossen.

Am vergangenen Sonntag berichtete der WDR in seinem Religionsmagazin „Diesseits von Eden“, das ambitionierte Forschungsprojekt stehe vor dem Aus. Nicht nur das Priesternetzwerk sei dagegen, sondern gleich drei Diözesen – Regensburg, München und Dresden – hätten sich aus der Studie verabschiedet, meldete der Sender. Stehen nicht mehr alle, sondern nur noch viele hinter der Studie? War das Wunder bloß eine Wunderkerze? Tatsächlich wäre der Zeitpunkt für ein diskretes Verglühen günstig, denn die deutsche Öffentlichkeit interessiert sich zwischen Rettungsschirm und Vorhaut kaum noch für das Thema Missbrauch.

Wer in den Diözesen nachfragt, wird an die Zentrale verwiesen. „Das Projekt stockt, wird aber unverändert von beiden Vertragspartnern gewollt“, heißt es auf Anfrage bei der Bischofskonferenz. Es gebe kein Bistum, das seine Mitwirkung „grundsätzlich“ abgesagt habe. Christian Pfeiffer betont: „Alle sind, soweit mir bekannt ist, nach wie vor kooperationsbereit, niemand hat den Vertrag aufgekündigt.“ Details müssten noch abgestimmt werden.

Bisher fanden erste Tests in Hildesheim und Trier statt. Wenn der Optimismus des Kriminologen berechtigt bleiben soll, beginnt in wenigen Wochen die eigentliche Arbeit. Neun Diözesen sollen über den gesamten Zeitraum untersucht werden, „Tiefenbohrung“ heißt das in Pfeiffers Forschungskonzept; in den anderen Bistümern werden nur Akten seit dem Jahr 2000 in einer Querschnittsanalyse ausgewertet. Ausnahmslos alle Personalakten, heißt es in dem Papier, sollen gesichtet und auf Tathinweise überprüft werden. Darüber hinaus kündigten die Wissenschaftler an, sowohl Opfer als auch Täter detailliert zu befragen.

„Die Bischöfe vergessen in dieser Studie ihre Fürsorgepflicht für die Priester. Mehr Sorge um den Klerus im Vorfeld hätte sicher manches verhindert“, sagt Guido Rodheudt.

Aber wäre es besser, keine Studie zu haben, als diese? Wer das Pfeiffersche Exposé liest, gewinnt nicht den Eindruck, hier gehe es um einen PR-Coup auf Kosten der Geistlichen. Wenn der wissenschaftliche Anspruch ernst genommen wird, ist ein Ergebnis zu erwarten, das sich einer Instrumentalisierung entzieht. Die Studie zielt darauf, das Ausmaß zu erfassen und das spezifisch Kirchliche der Taten aufzuzeigen. Sie zielt nicht darauf, zu beurteilen, ob Priester noch anfälliger sind für sexuellen Missbrauch, als es Titelstories wie „Die Scheinheiligen“ nahelegen, oder ob sie so wenig anfällig sind, wie routinierte Verteidiger des Klerus vermuten. Der Wert der auf drei Jahre angelegten Arbeit könnte gerade in der kirchenpolitischen Unverwertbarkeit liegen.

Bei aller Kritik mag Norbert Denef das kriminologische Forschungsprojekt doch nicht ganz aufgeben. Sein Netzwerk B will sich an der Studie beteiligen. Gerade hat er Christian Pfeiffer einen Vorschlag für einen Beratervertrag zugeschickt. Noch eines dieser Details, die es zu regeln gilt.

Teeven reikt gratis VOG voor vrijwilligers uit op scoutingkamp

Schat, dan trek je toch je hempie uit op het veld?
Moeder, dat is sexuele intimidatie

Nieuwsbericht | 26-07-2012

Staatssecretaris Teeven heeft op 25 juli de gratis Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) voor vrijwilligers uitgereikt bij zijn werk bezoek aan Scoutingcentrum Buitenzorg in Baarn.

VOG vergoed

Scouting drijft op vrijwilligers, net als sportverenigingen en hobbyclubs. Het ministerie van Veiligheid en Justitie stimuleert dat vrijwilligers organisaties, die met kinderen werken, de VOG gratis aanvragen. Met een VOG laten vrijwilligers aan hun vereniging zien dat zij niet zijn veroordeeld voor misdrijven die niet rijmen met hun vrijwilligerswerk; bijvoorbeeld zedendelicten of geweldsmisdrijven. Teeven wil het gebruik van de VOG stimuleren omdat dit eraan bijdraagt dat kinderen zich bij clubs en verenigingen veilig kunnen voelen en dat ouders hun kinderen onbezorgd naar kampen en sportclubs kunnen laten gaan.
VOG’s worden verstrekt door de dienst Justis. De  deelnemende organisaties  krijgen subsidie om aangevraagde VOG’s achteraf te vergoeden aan hun vrijwilligers. Nederland telt ruim vijf miljoen vrijwilligers. Er is daarom voor gekozen om de VOG eerst alleen te vergoeden voor een beperkt aantal organisaties waarin veel vrijwilligers actief zijn die met kinderen werken , omdat kinderen een kwetsbare doelgroep  zijn. Eind dit jaar wordt bekeken of de regeling wordt uitgebreid naar andere organisaties en vrijwilligers.

In Veilige  Handen

Volgens Teeven ligt de verantwoordelijkheid voor een veilige omgeving bij clubs en verenigingen zelf. Verenigingen horen volgens hem te weten wie er binnen hun organisatie contact hebben met jeugdleden, en of dit contact naar behoren verloopt. Om clubs te helpen daar zicht op te krijgen, is het plan ‘In Veilige Handen’ gestart. Dit project bereidt verenigingen erop voor om seksueel overschrijdend gedrag te herkennen, signaleren en aan te pakken, en om fout gedrag binnen de organisaties bespreekbaar te maken. Scouting, NOC*NSF en Steunpunt KinderVakanties komen in aanmerking voor de gratis VOG omdat zij al werken met het project In Veilige Handen. De gratis VOG past daar goed bij.

Het verhaal gaat
dat Germana zich rot schrok en zich honds beroerdt heeft gevoeld  bij de sollicitatie van haar opvolger.
De man verscheen in korte broek

schot in de roos

Bee, I'm expecting you!
Was saying yesterday
To somebody you know
That you were due.

The frogs got home last week,
Are settled and at work,
Birds mostly back,
The clover warm and thick.

You'll get my letter by
The seventeenth; reply,
Or better, be with me
        Yours,
Fly

Emily Dickinson

met de opscheplepel Strawinksky op vijf piano's

"Maar dan moet er wél geluisterd worden"
Voorzitter KNR Voortouwcommissie

bron vakantieruud

 variaties op het matje

klik