Go raibh maith agaibh

A settlement has been agreed by Cardinal Seán Brady with a Co Louth man who was one of two teenagers he swore to secrecy in 1975 following his investigation into their allegations of abuse by Fr Brendan Smyth.

Brendan Boland (50) sued Dr Brady, the diocese of Kilmore and Smyth’s Norbertine Order.

The settlement was concluded in the High Court this morning.

bron

Speaking after the settlement was announced, Mr Boland revealed that guilt plagued him when he heard Smyth, now dead, had continued to abuse children for years after he made a statement to three priests, including a then Fr Brady.

“I was devastated by this revelation,” he said in a handwritten statement given outside the court.

“The fact that Fr Smyth has been allowed to prey upon and abuse other children, subsequent to the assurances having being given, was very hard to bear," he said. "I felt I had not done enough. I felt responsible for the misery of Fr Smyth’s subsequent victims. My guilt plagued me.”

Mr Boland was sexually abused for two years by Smyth. It started in 1973 when he was just 12 years old.

He said that after he confided in a young priest, he was interrogated by three clerics conducting an Ecclesiastical Court - including Fr Brady - without his father present, and was required to swear on oath that he would not talk about the interview with anyone but an authorised priest.

“My parents, who were good God-fearing people, and I were assured that Fr Brendan Smyth would not be allowed to associate with young boys and girls and that there would be no recurrence of the abuse which I and other victims had suffered,” he said.

“As a result of these assurances, I felt safer and I hoped that the assurances would mean that others would not suffer as I had.”

It was not until 1994 that Smyth was convicted in a Belfast court of 17 counts of sexual abuse. Three years later in Dublin, he pleaded guilty to another 74 counts of child sexual abuse. Smyth died in prison in 1997.

Cardinal Brady dismissed several calls for resignation last year over his handling of abuse allegations after Ms McCormack’s case hit the headlines.

Mr Boland said the senior cleric also strenuously defended the case against him until the last minute, which was a considerable ordeal for abuse survivors.

Legal proceedings against Fr Gerard Cusack, as abbot of the Norbertine Order, were settled in 2005.

“While the cardinal has indicated he will meet me privately, I am most disappointed that he has refused, even through his lawyers in court, to publicly acknowledge and accept the failings of the Church in its handling of the circumstances giving rise to this case and to apologise for them and give an assurance that they will not be repeated,” said Mr Boland.

“I hope that the Catholic Church will learn to show true compassion for all victims of clerical sexual abuse and withdraw all technical legal defence obstacles and ploys and make just offers of compensation where appropriate.”

In June 2010, the Norbertine Order reached an out-of-court settlement, said to be worth more than €250,000, with another teenager abused by Smyth.

Following the disclosures, Cardinal Brady said he had done his duty by informing his then bishop of Smyth’s abuse. He was not the designated authority to report to the Garda and Smyth’s Norbertine Order was responsible for the priest after removal of his priestly functions in Kilmore and other dioceses, he said.

Marie McCormack sued the cardinal as well as the diocese of Kilmore and the Norbertine Order. It followed her being sexually abused by Smyth between 1970 and 1975. The settlement was made without admission of liability and included apologies by the defendants.

It was the High Court action by Ms McCormack which led to disclosures in March 2010 that Cardinal Brady had been involved in canonical investigations into abuse allegations against Smyth in 1975 which involved two young people. He believed both of them at the time and swore them to secrecy at the end of his inquiry in Kilmore diocese.

Ms McCormack, who lives in Canada, said after the settlement that 35 years after the abuse, her marriage and quality of life had been greatly affected by the trauma she suffered, which began when she was 14 and continued until she was 20.

Persoonsarchieven en Kriminologischen Forschungsinstituts Niedersachsen

bron


[...]Christian Pfeiffer, der Direktor des Kriminologischen Forschungsinstituts Niedersachsen aus Hannover leitet eines der beiden Forschungsprojekte. Dabei geht es Pfeiffer zufolge unter anderem "um belastbare Zahlen, die Aufarbeitung des Geschehens aus Sicht der Opfer und eine Untersuchung des Verhaltens der katholischen Kirche gegenüber Tätern und Opfern." Pensionierte Staatsanwälte und Richter sollen für das Institut ehrenamtlich nach Hinweisen auf sexuelle Übergriffe in den Akten der Kirche suchen. Entgegen ersten Presseberichten soll es für die Forscher allerdings keinen direkten Zugriff auf die Personalakten der insgesamt 27 Bistümer geben. Vielmehr sollen diese vorher von Archivangestellten und Juristen gesichtet und ausgewertet werden, hieß es von der Bischofskonferenz und den Experten. Zu Grunde liegen demnach die Personalakten der Jahre 2000 bis 2010.
[...]
"Kriegserfahrungen erzeugen Gewaltexzesse" Rund ein Drittel der Bistümer geht noch weiter: In Osnabrück, Hildesheim sowie sieben weiteren Bistümern werden Personalakten seit dem Kriegsende im Jahr 1945 ausgewertet. Denn ein Bezug zur Kriegsgeschichte sei in vielen Fällen von Missbrauch deutlich erkennbar, sagt Generalvikar Paul: "Eine ganze Reihe von Verantwortlichen neigte aufgrund von Erfahrungen im Zweiten Weltkrieg bei der Arbeit zu Gewaltexzessen."

Mit dem zweiten Projekt wurde [...]

“The best witness in a court is a sister.”
“our strength is in our credibility, therefore strengthen it”.

Mr Cyriac Thomas, Women Religious Lawyers Forum

A representative group of Karnataka Major Superiors came together on a two day Conference on “Praxis, Research Study” programme, searching for an effective way of transforming the governance in religious congregation.

Inaugurating the first of the Regional Initiatives in Bangalore for a selected group of 26 Leaders of religious congregations Bro. Peter Lemos, Vice President of Karntaka Region said that Karnataka has the distinction of initiating the first of the series of Consultations being organized.

Bro. Mani Mekkunnel, the National Secretary of CRI, said “taking on to Good Governance is the greatest thing that can happen to the religious in the country.”

Fr. John Peter, programme Director of National CRI, presented the frame work of a Charter on Good Governance and requested the participants to make their valuable contribution.

One of the participants said that “I have been looking forward to such a opportunity and I a happy to be part of this process from the beginning.”

Sr. Bernardine who has been the Mother General of the society in Rome for 12 years felt that a paradigm change in governance of religious congregations has to take place to cope with the changes taking place in the society.

The Conference which was held in Vidyadeep College, Bangalore, considered the core issues of Good Governance and initiated a process of learning from praxis. The rich experiences of the participants as well the enthusiasm of younger leaders were the resources for indepth consideration of practical issues.

“Today’s society is driven by leaders and we need to target getting good leaders to make things happen fast” said Sr. Ancy in a futuristic reflection.

The study and reflection on Good Governance is to be carried out in all the Regions of the Country, which will be a resource for the formulation of a Charter on Good Governance in Religious Congregation.

Source: CRI

Soeterbeeck

ingevoegd op p.d.

archivarussen Altijd wat

Shid ald akwentans bee firgot, an nivir brocht ti mynd?

"Hup Socrates, wil tak a cup o biskopswijn, fir ald lang syn."

De familie van de overleden vrijgezel Antoon Jansen (86) uit het Nederlandse plaatsje Bergeijk is boos op de Vlaamse priester Andy Penne. De pastoor zou hun dementerende oom Antoon meegenomen hebben naar een notaris, om zijn erfenis ter waarde van 1,3 miljoen euro aan de Kerk te schenken.

Zijn hele leven lang bleef vrijgezel Antoon Jansen in de boerderij van zijn ouders wonen, net zoals vier van zijn broers en zussen. Toen hij afgelopen zomer als laatste overleed, liet hij een flinke erfenis na: een kapitaal van 900.000 euro, plus de familieboerderij ter waarde van 400.000 euro.

'Oom Antoon was sinds 2006 dementerend', zegt zijn neef Toon Jansen, die in Lommel woont. Al geeft de familie toe dat er geen medisch rapport is dat dit bewijst. 'Maar oom Antoon werd agressief en verward. Zo vertelde hij dat hij bezoek had gekregen van broers en zussen die in werkelijkheid al lang overleden waren. Omdat oom Antoon steeds slechter voor zichzelf kon zorgen, heeft de kantonrechter in maart 2010 een van mijn broers als bewindvoerder aangewezen.'

De familie organiseerde de zorg voor oom Antoon, en een neef ging bij hem inwonen. Tot Antoon op 17 juli 2011 na een hersenbloeding stierf.

'Nog tijdens de koffietafel werd mijn broer aangesproken door Andy Penne, de parochiepriester', zegt neef Jansen. 'De pastoor vertelde dat hij op de pastorie een testament van onze oom had. Uit een kopie bleek dat hij op 22 april 2008 met onze oom naar een notaris in het Nederlandse Waalre was geweest. De parochie 't Loo in Bergeijk was daarop de enige erfgenaam geworden.'

De zeventien leden van de familie Jansen krijgen geen cent. Ze reageren verbolgen. 'Het is ons niet om het geld te doen', zegt neef Jansen. 'Maar we zijn geschokt door de manier waarop de pastoor hier te werk ging. Met een dementerende man naar een notaris stappen, dat is toch ongehoord? Wij willen dat een deel van het geld naar het Nederlandse kankerfonds gaat, zoals oom Antoon eerst had neergeschreven. Eén van zijn broers is aan kanker gestorven.'

Nooit gevraagd

'Ik heb Antoon Jansen nooit gevraagd om zijn testament aan te passen', reageert pastoor Andy Penne, de voormalige pastoor van Bergeijk. Sinds deze zomer is hij aangesteld in het Vlaams-Brabantse Galmaarden. 'Die man heeft dat zelf beslist. Ik moest enkel naar de notaris, om te vertellen of ik die erfenis zou aanvaarden. In ruil moest de parochie de begrafenis van Antoon regelen, en dertig jaar lang zijn graf en dat van zijn broers en zussen onderhouden.'

Volgens pastoor Penne was Antoon niet dementerend.
'Dan zou de notaris toch geen testament opgesteld hebben? Ik word door de familie neergezet als iemand die met hun fortuin gaan lopen is, maar ik heb zelf geen cent opgestreken.'

De Nederlandse parochie beweert ook dat het testament er op initiatief van oom Antoon kwam. 'Maar we hebben de erfenis nog niet aanvaard', zegt vice-voorzitter Naud Maes*. Al zou het geld van pas komen: 'Het dak van de Sint-Petrus Bandenkerk moet dringend vervangen worden.'



*IPA pronunciation guide^[13] Noud Maas

Archbishop calls for media to be independently regulated

PATSY McGARRY and Charlie Taylor

The Irish Times - Tuesday, November 29, 2011

ARCHBISHOP of Dublin Diarmuid Martin has called for independent regulation of the media.

Speaking yesterday, he criticised RTÉ over the time it took to admit it had wrongly accused Fr Kevin Reynolds, parish priest of Ahascragh, Co Galway, of raping a minor and fathering a child with her in Africa 30 years ago.

On RTÉ’s Morning Ireland programme the archbishop said there was a need to ensure a “basic balance between the right to investigate and press freedom and the protection of the rights of individuals”.

“Press freedom is a vital element of our society. Investigative journalism has done much good for our society, but we need to have forms of regulation which are independent and we need a broad discussion in Ireland about how we manage these,” he said.

Asked whether it was his perception that there was an anti-Catholic bias in the media, as alleged by some commentators, Dr Martin said: “I believe there may be an anti-Catholic bias by some journalists but I don’t think that in general you can say there’s an anti-Catholic bias in the media.”

Meanwhile, reports by the church’s child protection watchdog, its National Board for Safeguarding Children, into child protection practices in the dioceses of Raphoe, Derry, Dromore, Kilmore, Ardagh Clonmacnoise, and Tuam are to be published on each diocese’s website from 11am tomorrow.

RTÉ programme 'fair' - broadcasting body

PATSY McGARRY

THE compliance committee of the Broadcasting Authority of Ireland reviewed the Prime Time Investigates: Mission to Prey programme last August following a complaint and concluded that in both it and a Frontline debate which followed, “the subject matter was treated fairly and the content was fair to all interests concerned.”

It said “there was a wide range of significant viewpoints included and the persons against whom allegations were made were afforded a right of reply.” No one against whom allegations were made on Mission to Prey appeared on the Frontline programme.

Its observations are made in a decision rejecting a complaint by Mark Vincent Healy which arose from a decision by Prime Time Investigates to drop an interview with him from Mission to Prey and RTE’s use of a 28-second clip from it at the beginning of the Frontline programme.

In March 2009 a Holy Ghost (Spiritan) priest Fr Henry Maloney was found guilty of abusing Mr Healy and another man when both were pupils at St Mary’s College, Rathmines, Dublin. The abuse took place between 1969 and 1973, when Fr Moloney was transferred to Sierra Leone. Mr Healy was aged between nine and 12 and a pupil at the junior and senior schools there when the abuse took place.

Fr Maloney was given a suspended sentence due to ill-health. He was previously convicted of child abuse in 2000 and served an 18-month sentence. A second St Mary’s priest accused by Mr Healy was Fr Arthur Carragher, who died in Canada on January 10th last. This priest admitted abusing two other boys.

Last February Mr Healy agreed “reluctantly” to be interviewed for the Mission to Prey programme “in the hopes of doing something for the pain and suffering of Irish children abused by Irish missionaries,” as he put it in a letter of complaint to the broadcasting authority on July 27th.

In it he referred to the “dubious” allegation made against Fr Kevin Reynolds in the programme when his own interview detailed the abuse of Irish children by Irish missionaries which “was not in doubt as there were clear convictions and admissions by two Irish missionary priests.”

Yet, he continued, “less than seven hours before going on air uncontested reports of the sexual abuse of Irish children was dropped from the programme”.

He claimed this compromised the “objectivity and impartiality” of Mission to Prey. A 28-second clip of his interview used at the beginning of Frontline was “used out of context and was unfair”, he said. He had been used in a way “which showed little sensitivity to the enormous pain and suffering he has endured in his life as a result of one of the Irish missionary orders”, he said.

In assessing his complaint the broadcasting authority compliance committee said: “Overall, the committee considered that the subject matter was treated fairly and the content was fair to all interests concerned.There was a wide range of significant viewpoints included and the persons against whom allegations were made were afforded a right of reply.”

Its ruling came the month after Fr Reynolds instituted High Court proceedings for defamation against RTE. The court proceedings began in early July.

The authority’s compliance committee is to meet today to consider Minister for Communications Pat Rabbitte’s request for an independent inquiry into the circumstances surrounding RTÉ’s defamation of Fr Reynolds.

Monja chilena aseguró que solo tuvo "gestos de cariño" con alumnos

Isabel Margarita Lagos, sor Paula, superiora durante 20 años del exclusivo colegio de las Monjas Ursulinas, desestimó las acusaciones de abuso sexual en su contra y aseguró que sólo tuvo "gestos de cariño" hacia sus denunciantes.

"Nunca he abusado de nadie", afirmó la religiosa, que enfrenta denuncias por abuso sexual desde hace más de dos años.

"He tenido gestos de cariño sin duda, pero ninguno que yo pudiera interpretar en este sentido ni que tuviere algún contenido de ese tipo", afirmó a la revista "Sábado", del diario El Mercurio.

Añadió: "he sido siempre demasiado confiada y no supe salir a defenderme oportunamente" y aseguró que se enteró de las denuncias "por la prensa, en marzo de este año". bron

La religiosa fue trasladada a Alemania como medida administrativa adoptada por la Iglesia, que no ha dispuesto sanción alguna por los supuestos abusos sexuales o actos impropios en su contra, a diferencia del caso del sacerdote Fernando Karadima, quien recibió sanción eclesiástica.

"Cuando me propusieron venir a Alemania, me pidieron que lo tomara como un año sabático y así lo he hecho" porque "en Chile mis responsabilidades eran muchas, tanto en el colegio como en el monasterio", señaló.

La defensa de sor Paula alegó el miércoles que "los besos entre adultos no son abusos ni aquí ni en la quebrada del ají", en relación a una denuncia que involucraría a una mujer de 22 años.

La justicia chilena determinó esta semana tramitar la causa en la justicia penal antigua, debido a que no se acreditaron hechos penales anteriores a 2005, fecha en que entró en vigor el nuevo sistema procesal. bron

Opmerking: Ik heb lang geaarzeld met het verzenden van deze circulaire.
Toch meen ik goed te doen er ge-
volg aan te geven. Het is de bedoeling dat de Overste zelf ze voorleest, liefst in de kapel en wel op de afzonderingsdag. Na lezing moet de circulaire bij de Overste blijven en dus niet ter lezing gelegd worden.

Eerw. Frater Directeur en Fraters,

U zult zich nog herinneren hoe ik U op 27 April j.l. een
circulaire deed toekomen waarin in extenso was opge-
nomen een brief van de H. Vader, Paus Pius XII, han-
delend over de betekenis en de belangrijke taak die de
onderwijsgevende Broedercongregaties in het leven van
de H. Kerk hebben. Na rustige bestudering van dit
pauselijk document durf ik beweren, dat het
a) Voor de kinderen een zegen is bij religieuzen te
mogen school gaan. zij delen in de vruchten van ons
gezamelijk gebonden Godsleven, met zijn gebeden,
offers en werkzaamheden. Religieuzen kunnen zich on=
verdeeld aan hun taak geven. Beantwoordt de monnik
aan zijn roeping dan werkt Christus in hem, door hem,
met hem en moet dus zijn taak effectief zijn: ik kan alles
in Hem die mij versterkt.
b)Indirect is onze taak een zegen voor de gezinnen,
ja voor de gehele maatschappij.
c) Hetzelfde dient gezegd van de H. Kerk. Deze bloeit
als ze heilige priesters, klossterlingen, christenen telt.
Priesters en klossterlingen zijn steeds kentekenen ge-
weest voor Gods Kerk en ze beschouwt ze als onmisbaar.
Bovenstaande geldt natuurlijk alleen, indien die reli-
gieuzen werkelijk aan hun doel beantwoorden en hun
zelfheiliging in alles laten primeren. Zou dat achterwege
blijven dan vervallen de voorwaarden voor vruchtbare

arbeid, ja bestaat er gevaar dat ze tot ergenis vervallen
voor Gods Kerk, voor de kinderen, de gezinnen, de maat-
schappij. In plaats van door deze liefdewerken hun eigen
heil en dat van anderen te bewerken, lopen zij hun tijde-
lijk en eeuwig ongeluk tegemoet en zijn oorzaak dat ook
de aan hun zorgen toevertrouwden van de goede weg
afraken.
Dat deze mogelijkheid niet denkbeeldig is, leert ons de
eigen kloosterwetging. Wanneer we de aanhalingen uit
Constitutiën, Directorium, Wettige Gebruiken en School-
regelement die betrekking hebben op de gevaren aan onze
liefdewerken verbonden eens gingen bijeen zamelen, zou-
den we een geschrift krijgen van respectabele omvang.
Als een bezorgde Moeder, die zowel de H. Kerk als de
Congregatie is, waarschuwt ze haar kinderen voort-
durend, wetend dat een gewaarschuwd man voor twee
telt. Christus zelf liet tijdens zijn aardse leven reeds Zijn
waarschuwende stem horen en riep het Wee uit over
de ergenisgever.
De wereldlijke Overheid stelde eveneens maatregelen
vast om haar jeugdige burgers tegen ouderen te bescher-
men, hoe droevig dat ook moge klinken. Dat deze zorg
niet overbodig bleek, beschrijven de feiten herhaaldelijk.
De publicaties van het Departement van Onderwijs K. en
W. geven telkens weer opnieuw namen van zogenaamde
opvoeders-onderwijzers die van hun onderwijzersbe-
voegdheid werden ontslagen, omdat ze zich schuldig
maakten aan wat de Wet noemt: ontucht met minder-
jarige personen. Wat een leed achter dergelijke feiten
schuil gaat kunt U zich misschien indenken. Leed voor
de betrokken onderwijzer die tijdelijk de huiselijke
woning moet verwisselen voor de gevangeniscel met al
de schande daaraan verbonden, leed om wille van uit-
stoting uit een beroep of roeping, waarvoor hij zich
jarenlange opleiding moest getroosten, terwijl hij dan
niet weet waarheen, want hij is praktisch door deze
specifieke opleiding nergens anders voor geschikt; leed
in de gezinnen die zich geschandvlekt voelen en bloot-
gesteld raken aan de praat van mensen; leed voor de

misbruikte kinderen, die later zelf gemakkelijk verleiders
worden of een zware strijd hebben te strijden in de
moeilijkste jaren van hun leven.
Droevig is het te moeten constateren daat ook in de
rangen van de katholieke leken, ja, zelfs in die van
kloosterlingen, dergelijke mislukkingen voorkoen. En
toch beschikken dezen over een schat van genademid-
delen van voorzorgen, die het andere kamp niet kent.
Hun val is daar te droeviger om, te meer omdat hun
ergenis zo vaak grotere groepen wordt aangewreven.
Wanneer we dit alles bedenken, moeten we we ons dan
niet over verwonderen dat er toch steeds maar onder-
wijzers zijn die zich aan een dergelijke schoolramp bloot-
stellen. De oorzaak is niet ver te zoeken. De door de
erfzonde bedorven natuur van de mens is zwak en tot
het kwade geneigd. Een der sterkste hartstochten in de
mens is de zinnelijke drift. Het gebeurt zo vaak dat deze
neiging door de mens wordt gebruikt in de strijd met de
doelstelling van God, enkel om zich zelf te bevredigen.
Doorgaans is het begin: onnodige aanrakingen, strelingen
van hoofd en ledematen die niet door kleding zijn bedekt.
Wanneer dit onnodig en uit zinnelijke genegenheid plaats
vindt, gaat men er zeker en gewis toe over die lichaams-
delen aan te raken die doorgaans wél bedekt zijn. Al
zou dit beperkt blijven tot het bovenbeen, dan reeds is
men strafbaar volgens de Nederlandse Burgerlijke Wet-
geving. Veroordeling leidt tot ontheffing van onder-
wijzersbevoegdheid en men trekt schande en ellende over
zich zelf en anderen af. Zo iemand moest maar eens
getuige geweest zijn van de radeloosheid die over ouders
komt bij het vernemen van zulk een val door hun kind.
Wat echter veel erger is, men beledigt doorgaans de
goede God grotelijks, doordat men vaak, zo niet altijd,
dergelijke handelingen stelt om de ervaring van zinnelijk
genot bij zichzelf.
Wee de mens die zijn zwakheid niet wil inzien en op
eigen krachten vertrouwt. Hij zal spoedig ondervinden
dat hij uit zich zelf enkel kan vallen en zondigen.
De laatste jaren komt ontucht met kinderen frequenter

voor dan vroeger. De oorzaken vloeien uit de tijdgeest
voort. Een tekort aan zedigheid in zake kleding, kleverig-
heid bij sommige kinderen door te wekelijke, flauwe
huiselijke opvoeding, tekort aan godsdienstzin en slap-
heid van wil, genotzucht en afkeer van boete en ver-
sterving, hoogmoed en eigenzinnigheid die wijze be-
palingen en voorschriften versmaadt.
Het is ons bekend dat in een bepaalde onderwijskring
op het slot van elke vergadering door de Voorzitter de
waarschuwing wordt gegegeven: Mannen weest toch voor-
zichtig in de omgang met kinderen en maak je zelf niet
voor een heel leven ongelukkig. Houdt je handen thuis.
Laten wij, Fraters, liever luisteren naar de dringende
waarschuwingen van God, van Gods H. Kerk, van onze
goede Moeder de Congregatie die tot ons spreekt in de
kloosterwetgeving en door Oversten, dan zullen we bij
gestaag gebeden liefde voor de versterving groeien in
Godsliefde en Hij zal onze kracht zijn bij onze zorg voor
ZZijn kinderen. Geven we gevolg aan de wenk van ons
Directorium, dagelijks extra te bidden om de zuiverheid
van lichaam en ziel te bewaren voor ons zelf en anderen.
We moeten elkander met alle middelen en op alle moge-
lijke wijzen steunen om de gevaren die uit onze mooie
roeping kunnen voortvloeien te kunnen vermijden.
Laten vooral de fraters die sterker zinnelijk gedisponeerd
zijn steeds aan Maria's hand door het leven gaan en de
middelen benutten die boven werden aangestipt. Zij voor-
al moeten in eerlijke openhartigheid staan tegenover hun
geestelijke leidsman en hun overheid.

Met br. gr.t.t. in Xto:
Fr. M. Petrus Canisius
Sup.Gen.

NRC
28-11-2011
door Hans Klis

Misbruik katholieke kerk al in jaren vijftig bekend – ‘opnieuw blijk gebrekkige zorg aan slachtoffers’

De rooms-katholieke kerk wist al in de eerste helft van de jaren vijftig van kindermisbruik in internaten. Dat meldt RTL Nieuws.

In 1954 schreef de algemeen overste van de fraters van Tilburg, Canisius, in een nieuwsbrief: “mannen wees toch voorzichtig in de omgang met kinderen en maak jezelf niet voor een heel leven ongelukkig. Houd je handen thuis.” De brief is in het bezit van RTL (pdf).

De kerk heeft altijd beweerd niet op de hoogte te zijn van het misbruik. Canisius spreekt expliciet over seksueel misbruik. “De laatste jaren komt ontucht met kinderen frequenter voor dan vroeger”, stelt hij in de brief. In de aanhef staat dat de brief moest worden voorgelezen door de leidinggevenden van de internaten. Daarna moest het document achter slot en grendel worden opgeborgen.

Volgens Joep Dohmen, die voor NRC Handelsblad onderzoek doet naar misbruik bij de rooms-katholieke kerk, is de brief een belangrijk document. Het laat zien hoe de kerk toen al omging met slachtoffers van misbruik.

Dohmen

“Het is een belangrijk document voor wie wil begrijpen hoe congregaties met misbruik zijn omgegaan na de Tweede Wereldoorlog. De fraters van Tilburg wisten dat misbruik frequenter voorkwam dan vroeger, blijkt uit de brief. Men wist ook dat het problemen veroorzaakte. Allereerst voor de dader, daarna voor de congregatie en de Kerk en tot slot in de gezinnen die ‘schaamte en schande’ over zich heen kregen. Oorzaak voor het toenemende misbruik was de tijdgeest, het zedenverval, volgens de fraters. Kinderen zouden zich door een slappe opvoeding ‘kleverig’ gedragen. Opnieuw blijkt hoe weinig zorg de kerkleiding had voor kinderen die het slachtoffer waren van kerkdienaren.”

Altijd wat; Mannen gods het licht gezien

Ingezonden brief NRC

Afgelopen maandag ben ik teruggekeerd van een werkbezoek van een maand aan Indonesië.

Na zoveel weken weggeweest te zijn geweest ben ik altijd blij weer naar huis te kunnen. Deze keer was de terugreis met gemengde gevoelens. De berichten die me hadden bereikt waren verontrustend, vooral toen ik hoorde dat de congregatie er ook bij betrokken was.

Thuisgekomen heb ik me meteen verdiept in alles wat in de media is verschenen en het heeft me sindsdien niet losgelaten. Dat er in het verleden hier en daar sprake is geweest van seksueel misbruik was mij wel bekend; ik ben echter enorm geschrokken van de omvang. Het was schokkend om te lezen wat eigen medebroeders slachtoffers hebben aangedaan. Ook al is het lang geleden en heb je er zelf geen schuld aan, je voelt je toch aangesproken.

Toen ik dat allemaal las kwamen allerlei gevoelens los: van schaamte, van verwarring, van er geen goed raad mee weten, van vooral ook medelijden met al die slachtoffers.

Kortom: ik voel me behoorlijk ellendig na alles wat ik lees en hoor. Ik heb niet kunnen vermoeden dat het op zo’n grote schaal gebeurde. Medebroeders die weerloze minderjarigen hebben misbruikt en dat voor langere tijd, soms jaren lang; medebroeders die misbruik hebben gemaakt van hun positie die hun door de congregatie was toevertrouwd.

Het is dubbel zo triest als ik de verhalen lees over met name Huize Nazareth in Tilburg en het blindeninstituut in Grave. Blijkbaar is het misbruik op die internaten op grotere schaal voorgekomen. Waarbij meerdere medebroeders waren betrokken. Dat zijn geen uitzonderingen meer. Het betreft hier kinderen in een achterstandssituatie. Terwijl de congregatie juist is opgericht om dergelijke kwetsbare groepen een goede opvoeding te geven, blijkt dat juist bij die meest weerloze kinderen medebroeders misbruik hebben gemaakt van hun kwetsbaarheid. Dat is schrijnend voor de slachtoffers die het jarenlang met zich mee hebben gedragen en er niet mee naar voren durfden of konden komen. Ik vind het ook ellendig voor al die medebroeders die met grote inzet en in grote trouw het ideaal van de congregatie op de goede manier hebben nageleefd en die nu geconfronteerd worden met alle negatieve berichten. Pijn, verwarring en schaamte is ook hun deel. Ik zit eigenlijk met een dubbele loyaliteit: met de slachtoffers die getraumatiseerd zijn en met mijn ‘familie’, de medebroeders die dit nu moeten lezen en verwerken.

Naar de slachtoffers toe wil ik zeggen, namens de congregatie, dat het me verschrikkelijk spijt wat hen is overkomen. En ik wil herhalen wat de provinciale overste al eerder heeft gezegd,dat ik graag bereid ben om met de slachtoffers een gesprek te voeren. Ik wil hen de gelegenheid geven om rechtstreeks hun verhaal te doen aan mij, als vertegenwoordiger van de congregatie waar de dader lid van was.

Wat wisten de bestuurlijk verantwoordelijken destijds? Dat is een vraag die nogal eens terugkomt. Het is een moeilijk te beantwoorden vraag. Je leest in sommige verhalen dat de directe omgeving er van wist. Of dat zo is, ik kan er ja noch nee op zeggen. Als je die verhalen leest dan lijkt het wel aannemelijk dat bijvoorbeeld binnen Huize Nazareth anderen geweten hebben van de mistoestanden.

Of in al die gevallen de hoogst leidinggevenden ook op de hoogte zijn gebracht, is zeer twijfelachtig. Ik acht het niet onmogelijk dat die wantoestanden lang niet altijd buiten het instituut zijn gebracht. In die tijd waren instituten vaak gesloten systemen. Juist binnen zo’n gesloten systeem konden dergelijke uitwassen
ontstaan en zo lang gehandhaafd blijven. Maar dat is geen enkel excuus naar de slachtoffers toe. Elke dader is er één te veel! Ik wil ermee aangeven dat het niet zeker is dat informatie verder kwam dan het instituut of het betreffende klooster. Ondertussen blijf ik zelf ook met vragen zitten en vraag ik me vertwijfeld af hoe het zover heeft kunnen komen. Er waren wel degelijk regels hoe met kinderen om te gaan, maar die zijn niet afdoende geweest.

Het is wel zo dat in sommige gevallen de bestuurders van toen hebben geweten van misbruik.

Er is ook een beleid geweest dat die betreffende medebroeders uit hun functie als onderwijzer of opvoeder zijn gezet en een administratieve taak kregen. Er zijn voorbeelden van fraters die hun onderwijsbevoegdheid is ontnomen waarvan melding is gemaakt in het Staatsblad.

Er zijn ook voorbeelden dat een frater naar het buitenland werd verplaatst. Of dat een adequate oplossing was kunnen we ons nu afvragen. Maar ik moet dat ook zien in het licht van kerk en samenleving van toen en de cultuur van die dagen waarin seksualiteit een taboe was.

De algemene oversten van die tijd, tussen de jaren 40 en 70 van de vorige eeuw waarin het misbruik zich vooral heeft afgespeeld, waren integere bestuurders. Dat is in ieder geval iets dat ik zeker weet. En men heeft medebroeders ook kansen willen geven om hun leven te beteren.

Het lijkt echter wel duidelijk dat de aandacht meer uitging naar de daders dan naar de slachtoffers. Zij groeiden op in een tijd waarin er geen ruimte was voor hun verhaal. Het trieste is dat slachtoffers zichzelf als zondaars beschouwden en soms zelfs als daders in de beklaagdenbank werden gezet als ze het lef hadden om er iets over te zeggen. Met andere woorden, er was amper begrip voor de slachtoffers. Veel verborgen leed komt nu naar boven.

En als slachtoffers daarmee geholpen zijn, dan is dat goed. Hoe pijnlijk dat ook is voor ons.

Het is een zwarte bladzijde uit onze geschiedenis. Een bladzijde waar je niet graag aan wordt herinnerd. De broederschap is beschadigd, door de onbarmhartigheid van een aantal van je eigen medebroeders! Ook al is het lang geleden, het komt nu op ons af, in alle hevigheid en heftigheid. Terwijl wij juist willen gáán voor die broederschap, terwijl we juist willen pleiten voor een meer barmhartige samenleving. Dat zien we als ons ideaal. En we hebben ons daar ook altijd voor ingezet. Dat lijkt nu allemaal even niet relevant. Tenminste, zo voel ik het. Een enthousiast verhaal vertellen over barmhartigheid en broederschap als het ideaal van onze gemeenschap: het lijkt nu even niet passend. Maar ik hoop wel dat het weer kan. En dat kan alleen wanneer we eerlijk erkennen dat naast al het goede dat veel medebroeders tot stand hebben gebracht, ook kwaad is geschied dat nooit had gemogen.

Fr. Broer Huitema

Algemene Overste Fraters CMM

A monk wanted by police over child abuse allegations at a leading Catholic school secretly visited Rome to empty his Vatican bank account while on the run.

Father Laurence Soper, a former teacher at St Benedict’s, West London, disappeared in March and failed to answer his police bail.

The school is attached to the Benedictine monastery Ealing Abbey and old boys include comedian Julian Clary and BBC chairman Lord Patten. It has been at the centre of a scandal since claims surfaced last year that pupils had suffered decades of sex abuse from monks, prompting a high-level Vatican inquiry.

Fr Laurence, known as ‘St Benedict’s banker’ because of his financial acumen, had gone on to be treasurer at St Anselmo in Rome, the headquarters of the Benedictine Order, but as the investigation closed in on him he vanished.

However, The Mail on Sunday has been told that after hiding in Montenegro on the Adriatic coast – where the European Arrest Warrant is not valid – he secretly returned to the Vatican to empty his account.

Fr Laurence, 68, who worked at Barclays Bank between 1960 and 1964 before becoming a monk, is said to have several thousand pounds in investment portfolios and also a ‘large inheritance’ from his parents.

He was quizzed after a former monk at Ealing Abbey, Fr David Pearce, was jailed for eight years in 2009 after being charged with indecent assaults against youngsters dating back to 1972.

Fr Laurence, who taught at the school between 1972 and 1984 and was Abbot at the abbey until 2000 before moving to St Anselmo, was questioned in London in September 2010.

He was arrested on suspicion of historic sexual assault and bailed, but was allowed to keep his passport to return to Rome. He should have returned to a West London police station in March but failed to do so.

A Catholic Church source in Rome said: ‘He emptied his account at the Vatican Bank some time over the summer. One thing that everyone did notice in the run-up to his disappearance was that he was drinking heavily.’

Ealing Abbey has been the subject of an inquiry by Lord Carlile QC and an internal Vatican investigation following disclosures of abuse at St Benedict’s.

Lord Carlile named Fr Laurence as one of five clergy who have been tried or are wanted for questioning in relation to abuse at the Abbey involving pupils.

Yesterday, Father Elias Lorenzo, a prior at St Anselmo, said: ‘We have no idea where Laurence is.’ Italian police said: ‘We are continuing to investigate the disappearance of Soper.’

Ik zou wel eens willen weten, Jules het marsmannetje van Breda; de broeder met z'n kinderporno

Dit is een krankzinnig verhaal!

Maar laten we de schrijver, Adri Buijs, BN De Stem toch maar een of andere persprijs geven, het is een belangrijk, goed getimed verhaal. En dan mag die pornokijk broeder hem in het kader van zijn taakstraf nog uitreiken ook. Misschien hebben jeugd-zedendienst figuren daar wel wat aan.

Zeker nu Richard Korver een knap lastige vraag heeft gesteld: heeft Richard M. handeling 1A, 17 B, 38 Y en 111 Q uitgehaald bij kind 41 of zullen we om vast te stellen wat die mijnheer heeft gedaan daar binnen alle regelen der zorgvuldigheid en voorzien van de nodige anti-maagkrimptabletten 's naar kijken?

Geen onbelangrijke vraag ook niet voor inmiddels ruim volwassen slachtoffers, die ten slotte ook hun leven lang die vraag iedere keer weer mogen beantwoorden.

Waar ligt de grens van afstomping, waar is gewenning heling?

En hoeveel medewerkers van justitie zitten daar eigenlijk in het kader van hun veroordeling tot een taakstraf?

En wie weet komen we zo dan ooit, mede dankzij de k*tmarokkaantjes in 's lands zwembaden, tot antwoorden die de ouders van die kinderen 1 t/m 50 komende week maar moeten zien te hebben wanneer er alweer over hun en hun kinderen beslist wordt en zij opnieuw ronduit bedonderd worden.

Met mijn gewaardeerde dank aan zo'n k*tmarokkaantje in Istanbul die bij gebrek aan computers in een museum zijn ervaring op wenste te doen de schrik van zijn leven kreeg maar dankzij zijn rappere pootjes en mijn doorbrekende slappe lach nooit die print kreeg waarvoor hij bang was, dit groene marsmannetje in Breda is 70 en kan dus slechts een zinnige werkstraf krijgen in de bibliotheek van een speciaal hiertoe -wellicht als project voor Oudezijds 100 - in te richten kamp voor afgestrafte blinde weeskinderen met gedragstoornis waardoor ze hard van zich af trappen op oneigenlijk Fingerspitzengefuhl

BREDA - "Ik denk dat ik een inhaalslag moest maken. Ik zit altijd tussen de mannen, meisjes komen daar niet voor", aldus de 70-jarige T.E. De broeder van een Bredase kloostergemeenschap vertelde dat hij al op zijn 14e naar een jongensinternaat ging en 40 jaar in het onderwijs zat.

Op een jongensschool. Na zijn pensionering deed hij op dezelfde school vrijwilligerswerk. Justitie verdenkt er hem er van dat hij op 21 december vorig jaar 18 kinderpornografische foto's in zijn bezit had en dat hij 760 afbeeldingen op zijn computer had staan. De man vertelde dat hij onervaren op de computer was. Op zoek naar mooie foto's van kinderen en vrouwen die hij voor zijn schoolbibliotheek kon gebruiken, klikte hij door op het internet.

Printer

Hij zag toen ook kinderporno voorbij komen. Maar volgens zijn verhaal klikte hij die telkens weg. Toen hij op 21 december 's avonds alleen op school was printte hij een aantal van die foto's uit en nam ze mee naar huis. Hij wist niet dat de printer nog een aantal foto's printte. Collega's vonden de foto's en de directeur ontzegde hem terstond de toegang tot de school. Volgens een psychologisch rapport heeft de bovengemiddeld intelligente man door zijn celibataire plicht een gefrustreerde seksuele ontwikkeling doorgemaakt, maar hij is niet gestoord en er is geen kans op herhaling.

Plaatjes

De officier van justitie legt hem slechts de 18 plaatjes ten laste. Voor de 760 aangetroffen foto's vroeg ze vrijspraak, omdat ze niet kan bewijzen dat de man ze bewust heeft gezocht. Zij eiste 100 uur werkstraf en een maand voorwaardelijke gevangenisstraf. Zijn advocaat D. Stoof pleitte voor een geheel voorwaardelijke werkstraf.

Uitspraak 8 december.

Tja, en wat zeg je dan tegen zo'n man he?

Vast een goede advocaat hoor broeder, maar wat l*l verhaal, man. klik

de prijs van de aardappel in de adamse grachten

Franse broeder misbruikte vijftigtal kinderen

PARIJS (RKnieuws.net) - In Frankrijk is een onderzoek geopend tegen een 57-jarige broeder wegens seksuele agressie op een vijftigtal kinderen tussen 5 en 14 jaar in de periode 1985-2000.
De geestelijke, die inmiddels dispensatie heeft gekregen van zijn religieuze geloften, heeft de feiten bekend. Hij is ter beschikking gesteld van het gerecht. Experts zullen nagaan welke schade de slachtoffers hebben geleden. (tb)

Le procès du frère Pierre-Etienne s'ouvre le 30 novembre

24/11/2011
La Manche Libre

Cet ancien membre de la communauté des Béatitudes est soupçonné d'avoir agressé sexuellement une cinquantaine d'enfants entre 1985 et 2000. Il vécut un temps à l'Abbaye-Blanche de Mortain.

Le 30 novembre prochain s'ouvrira devant le tribunal correctionnel de Rodez le procès de Pierre-Étienne Albert, ancien membre de la communauté religieuse des Béatitudes, soupçonné d'avoir agressé sexuellement une cinquantaine d'enfants âgés de 5 à 14 ans entre 1985 et 2000 dans plusieurs régions de France. Une dizaine de ses victimes présumées se sont portées partie civile.

Abandon judiciaire en 2003

Cette issue judiciaire n'intervient qu'une dizaine, voire une vingtaine d'années après les premières révélations du prévenu. Dès les années 1990, Pierre-Etienne Albert aurait avoué auprès de ses supérieurs plusieurs attouchements sur des enfants appartenant ou fréquentant la communauté. Des aveux confirmés par le témoignage de Solweig Ely qui, à partir de 1989, a vécu avec ses parents à l'Abbaye-Blanche de Mortain où vivait alors le religieux. Douze ans plus tard, en 2011, Solweig Ely porte plainte pour agression sexuelle devant le tribunal d'Avranches. Une juge d'instruction est alors désignée, et le religieux entendu comme témoin assisté. Les faits étant prescrits et les autres victimes présumées ne dépendant pas de sa juridiction, la magistrate s'est déclarée incompétente en 2003.

Le temps des aveux

Entre temps, Pierre-Etienne Albert rejoint l’abbaye de Bonnecombe à Comps-la-Grand-Ville, près de Rodez, où vivent trois autres membres de la communauté. Ces derniers découvrent les agissements du religieux et le poussent à se livrer à la justice. Le religieux finit par accepter et, en 2007, dresse une liste avec les noms de 57 victimes. Désigné en février 2008, un magistrat instructeur de Rodez met en examen le suspect pour attouchements sexuels et le place sous contrôle judiciaire.

24/11/2011

Solweig Ely habite au Sud de Rennes. Agée de 31 ans, elle est mère de quatre enfants. Elle raconte son histoire dans un livre “Le silence et la honte”, aux Editions Lafon qui sort le 17 novrembre.

Son livre “Le silence et la honte” retrace les odieuses agressions subies par la jeune femme. Solweig Ely avait 9 ans quand elle a été agressée sexuellement par un moine de l’Abbaye Blanche de Mortain.

■ Comment êtes-vous arrivée à la communauté des Béatitudes de Mortain ?

“En 1989, mes parents et mes deux petites soeurs, âgées de 6 ans et 18 mois, habitions à Dinan. Mon père travaillait comme percepteur au Trésor Public. Ma mère avait noué des contacts avec la communauté des Béatitudes de Saint-Broladre. En 1989, mes parents ont décidé de vivre au sein de cette communauté. Elle nous affecta à l’Abbaye Blanche de Mortain où nous avons posé nos valises à l’été 1989.”

■ Quels souvenirs avez-vous de cette période ?

“Nous étions coupés du monde. Le seul lien avec l’extérieur était l’école mais nous ne déjeunions pas à la cantine. Si on était invité à un anniversaire, il fallait demander la permission au “berger”, le chef de la communauté, qui en général disait “non”. Les activités extrascolaires du mercredi nous étaient interdites. L’autorité du chef de famille était transférée au “berger”. Nous voyions très peu nos parents, occupés à travailler et à prier toute la journée.”

■ Comment s’est passée la rencontre avec le frère Pierre- Etienne ?

“C’était un musicien extraordinaire qui animait les cérémonies comme personne. Il était très proche des enfants, très tactile. Il s’est intéressé à moi. Il s’est rapproché de mes parents, les appelant “papa” et “maman”. Vers 20 h, il quittait la table du repas des adultes et venait me voir dans ma chambre. Il me parlait de l’amour de Dieu, du don de soi. Puis au fil des soirées, il s’asseyait plus près de moi… Cela a duré d’octobre à décembre 1989 et de janvier à avril 1990.”

■ En avez-vous parlé à vos parents ?

“Non, je me sentais coupable, j’avais l’impression d’être une mauvaise chrétienne car je ne supportais pas ses gestes. J’avais essayé d’alerter mes parents avec un dessin. Pierre-Etienne m’avait donné une représentation du sacré coeur de Jésus et au-dessus était inscrit “Seigneur, tu es mon amour”. J’ai rajouté Seigneur tu es “mon seul” amour et je l’ai montré à ma mère qui n’a pas compris.”

■ Début juillet 1990, vous quittez la communauté…

“Mes parents voulaient continuer la discipline des Béatitudes mais en vivant dans le monde. Nous sommes partis dans le Sud de la France. J’ai à nouveau subi des attouchements et j’en ai parlé à ma mère. Elle m’a envoyée dans ma chambre. Un mois plus tard, nous avons reçu la visite de Pierre- Etienne. C’était un cauchemar. Pour mes parents, j’étais la porte du diable.”

■ Votre adolescence se passe mal. Vous êtes placée en famille d’accueil dans la Manche, puis à 21 ans vous décidez de porter plainte. Pourquoi ?

“En 2001, à Saint-Lô, je me suis confiée à un des responsables de l’aide sociale à l’enfance qui s’était occupé de moi. J’ai raconté les agressions dont j’ai été victime. Il a fait un signalement et la compagnie de gendarmerie d’Avranches m’a convoquée. J’ai déposé plainte et plus de nouvelles. Pendant six ans, j’ai cru que j’avais inventé cette histoire. Jusqu’aux aveux de Pierre-Etienne en 2007.”

■ Qu’attendez-vous du procès?

“Je souhaite que Pierre-Etienne prenne conscience du mal qu’il a fait. Je réclame justice, pas vengeance. J’attends des réponses des responsables de la communauté mais j’ai peu d’espoir.”

La Manche Libre.fr, Nicolas Thomas,

Pressemitteilung
Nr. 13 vom 17.11.2011

Sexueller Kindesmissbrauch:

Neue quantitative und qualitative Analysen der
Anrufe und Briefe in der Anlaufstelle der
Unabhängigen Beauftragten jetzt veröffentlicht

Endbericht der wissenschaftlichen Begleitforschung enthält den bisher größten Datensatz über Zeugnisse und Forderungen von Betroffenen zu sexuellem Missbrauch in Deutschland.
Berlin, Ulm, 17. November 2011.

Mit dem Ende der Amtszeit der Unabhängigen Beauftragten zur Aufarbeitung des sexuellen Kindesmissbrauchs, Dr. Christine Bergmann, Bundesministerin a.D., am 31.10.2011 endete auch der Auftrag an die wissenschaftliche Begleitforschung der Anlaufstelle, die durch ein Team um den Kinder- und Jugendpsychiater und Psychotherapeuten Prof. Dr. Jörg M. Fegert vom Universitätsklinikum Ulm durchgeführt und von einem wissenschaftlichen Beirat begleitet wurde.

Der Endbericht berücksichtigt die Inhalte aller Anrufe und Briefe, die von April 2010 bis Ende
August 2011 bei der Anlaufstelle der Unabhängigen Beauftragten eingegangen waren. „Mit den jetzt veröffentlichten Ergebnissen der quantitativen und qualitativen Auswertung liegt uns der bisher größte Datensatz in Deutschland zu Berichten von Betroffenen zu sexuellem Missbrauch vor“, so Prof. Dr. Fegert, „die Ergebnisse liefern wichtige Erkenntnisse über die Thematik des sexuellen Kindesmissbrauchs, die nicht nur in den Abschlussbericht der Unabhängigen Beauftragten und die Arbeit des Runden Tisches „Sexueller Kindesmissbrauch“ eingeflossen sind, sondern auch weitere wichtige Impulse für die Forschung und alle Akteure, die mit Kindern und Jugendlichen zur Thematik arbeiten, setzen werden.“

Der gesamte Datensatz nach rund eineinhalb Jahren Anlaufstelle (6.300 verwertbare Datensätze aus rund 22.000 Anrufen und Briefen) erlaubt nun auch zum ersten Mal eine Auswertung der Angaben von Betroffenen in drei verschiedenen Altersgruppen. In den bisher veröffentlichten Zwischenberich-ten waren alle Berichte trotz großer Altersspannen (6–89 Jahre) gemeinsam analysiert worden, nun wurden die Altersgruppen 16 - 39 Jahre, 40 - 59 Jahre und ab 60 Jahre auch getrennt analysiert.
Diese neu gebildeten Vergleichsgruppen erlauben eine Einschätzung von Entwicklungstrends. Hier scheint sich beispielsweise zu bestätigen, was nach der Vorstellung der Repräsentativbefragung des Kriminologischen Forschungsinstituts Niedersachsen (KFN) durch Prof. Dr. Christian Pfeiffer ebenfalls betont wurde, dass ein Rückgang der Missbrauchsfälle in kirchlichen Institutionen in den jüngeren Altersgruppen feststellbar ist.

Da es sich um eine Inanspruchnahmepopulation (Betroffene und Kontaktpersonen von Betroffenen meldeten sich selbst) und nicht um eine repräsentative Stichprobe (Befragung eines Querschnitts der Gesellschaft) handelt, können keine Angaben zur proportionalen Gesamthäufigkeit in der Bevölkerung gemacht werden.

Der Datensatz mit tausenden von Angaben zu Missbrauchsgeschehen ermöglicht aber einen vertieften Einblick in sehr viele Schicksale und Kontexte, wie er in einer Repräsentativbefragung kaum möglich ist.

Während beispielsweise in der Repräsentativbefragung von Prof. Dr. Pfeiffer nur vier Heimkinder überhaupt erreicht werden konnten und Heimkinder damit auch nach Angaben des KFN deutlich unterrepräsentiert sind, enthält der Datensatz des Endberichts der Anlaufstelle Angaben von über 300 betroffenen Heimkindern.

Da Fremdbetreuung für viele gefährdete Kinder oft die einzige Chance, gleichzeitig aber auch ein neues Gefährdungsrisiko darstellt, wurden im Endbericht auch Daten zu ehemaligen Pflegekindern und Missbrauch in Pflegeverhältnissen ausgewertet. Erstmals finden sich im Endbericht auch eine Sonderauswertung der Fälle im Kontext der katholischen und evangelischen Kirche in Gegenüberstellung zu Fällen in weltlichen Institutionen sowie Auswertungen zu Missbrauch im medizinisch-therapeutischen Kontext oder zu seltenen, aber schwerwiegenden Fällen ritueller Gewalt.

„In den letzten eineinhalb Jahren haben sich viele Menschen in dem Prozess der Aufarbeitung engagiert und ihren persönlichen Beitrag hierzu geleistet“, so Prof. Dr. Fegert bei der Übergabe des End-berichts an die Geschäftsstelle der ehemaligen Unabhängigen Beauftragten, „nach dem Ende des Run-den Tisches erwarten viele Betroffene zu recht, dass die Politik definitiv Konsequenzen zieht und sich in der Praxis, auch in der Fläche der gesamten Bundesrepublik, etwas verbessert.“
Die Geschäftsstelle der Unabhängigen Beauftragten sowie die telefonische Anlaufstelle mit der kostenfreien Rufnummer 0800-22 55 530 werden seit dem 1. November 2011 kontinuierlich weitergeführt.
Eine Nachfolge von Frau Dr. Bergmann wird spätestens mit Ende des Runden Tisches „Sexueller Kindesmissbrauch“ Ende November erwartet. Noch immer gehen täglich zwischen 40 und 60 Anrufe in der telefonischen Anlaufstelle ein, die bei Zustimmung fortgesetzt dokumentiert werden. Seit April 2010 sind inzwischen 23.500 Anrufe und Briefe in der Anlaufstelle eingegangen.
Den Endbericht sowie die Zwischenberichte der wissenschaftlichen Begleitforschung finden Sie unter www.beauftragte-missbrauch.de.

Neuer Unabhängiger Beauftragter für Fragen des sexuellen Kindesmissbrauchs zum 1. Dezember 2011 ernannt

23-11-2011




bron

Johannes-Wilhelm Rörig, Ministerialdirigent im Bundesfamilienministerium und zuletzt Unterabteilungsleiter in der Kinder- und Jugendabteilung, wird ab 1.12.2011 die Nachfolge von Dr. Christine Bergmann, Bundesministerin a.D. und Unabhängige Beauftragte zur Aufarbeitung des sexuellen Kindesmissbrauchs von April 2010 bis Oktober 2011, antreten. Damit wird eine der zentralen Forderungen nach Fortführung einer unabhängigen Nachfolgestelle für Fragen des sexuellen Kindesmissbrauchs aufgegriffen. Der ehemalige Richter am Arbeitsgericht und langjährige Beamte in Führungspositionen desBMFSFJ verfügt über vielfältige Erfahrungen in der Kinder- und Jugendpolitik und des Kinderschutzes. Bereits als mehrjähriger Büroleiter von Dr. Christine Bergmann hat er die Umsetzung der politischen Initiativen zu den Themen häusliche Gewalt, gewaltfreie Erziehung und zum Gewaltschutzgesetz eng begleitet. Als Unterabteilungsleiter im Bundesfamilienministerium hat er zuletzt den Aktionsplan 2011 der Bundesregierung zum Schutz von Kindern und Jugendlichen vor sexueller Gewalt und Ausbeutung, das Bundeskinderschutzgesetz und die Arbeit der Unabhängigen Beauftragten eng begleitet. Rörig wird als neuer Unabhängiger Beauftragter seine Tätigkeit unabhängig ausüben, er ist nicht weisungsgebunden und untersteht keiner Fachaufsicht. Er wird während seiner Amtszeit von allen Aufgaben im BMFSFJ vollständig freigestellt. Das Team der Geschäftsstelle sowie die telefonische Anlaufstelle bleiben weiterhin erhalten. Anfang Dezember wird der Unabhängige Beauftragte die Aufgaben und Schwerpunkte seiner Arbeit bis Ende 2013 der Öffentlichkeit vorstellen. Statement Dr. Christine Bergmann, Bundesministerin a.D., zur Ernennung des Unabhängigen Beauftragten für Fragen des sexuellen Kindesmissbrauchs, 23.11.2011: „Ich freue mich, dass Johannes-Wilhelm Rörig zum Unabhängigen Beauftragten für Fragen des sexuellen Kindesmissbrauchs ernannt wurde und diese Stelle ab Dezember weiterhin unabhängig fortgeführt werden wird. Für die jetzt anstehenden Aufgaben bedarf es einer Person, die die persönlichen und fachlichen Voraussetzungen mitbringt, den Austausch mit Betroffenen vertrauensvoll fortzuführen, die Erfahrung von Expertinnen und Experten bei der Umsetzung der nächsten Schritte einzubeziehen und den Maßnahmenkatalog für Hilfen und Prävention in Deutschland verbindlich in der Gesellschaft zu verankern. Seit Beginn meiner politischen Arbeit habe ich immer wieder sehr eng mit Rörig zusammengearbeitet und dabei sein hohes Engagement und seine Fähigkeit, neue Aufgaben schnell und effektiv umzusetzen, schätzen gelernt. Dies betraf insbesondere die Zusammenarbeit zu den Themen häusliche Gewalt und gewaltfreie Erziehung sowie das Gewaltschutzgesetz mit dem Aktionsplan, die Rörig maßgeblich begleitet hat. Johannes-Wilhelm Rörig die Nachfolge des Unabhängigen Beauftragten zu übertragen, gibt mir die Gewissheit, dass auch die weiteren Aufgaben jetzt entschlossen angegangen und umgesetzt werden.“ Pressemitteilung » Vita Johannes-Wilhelm Rörig » Fotos Johannes-Wilhelm Rörig » Daten und Fakten Geschäftsstelle Unabhängiger Beauftragter » Statement Johannes-Wilhelm Rörig »

"Hadden we het maar geweten"

stond er in zijn briefje

bron

Een tegemoetkoming voor materiële en immateriële kosten
De commissie-Samson heeft in een aantal meldingen gemerkt dat mensen tegen de
kosten van therapieën aanlopen. Nu veel van de misbruikzaken door de toegenomen
publiciteit opgerakeld worden en mensen ertoe komen het misbruik voor het eerst te
vertellen, neemt de behoefte aan therapie toe. Sommigen kunnen de kosten van
therapieën niet betalen. De commissie heeft daarom contact opgenomen met het
Schadefonds Geweldsmisdrijven. Via dit fonds is het mogelijk dat slachtoffers van
zedendelicten gepleegd na 1973 een materiële en immateriële vergoeding ontvangen.
Het Schadefonds toetst bij zedendelicten de aannemelijkheid van het relaas en niet of
er voldoende strafrechtelijk bewijs is, zodat de commissie denkt dat een aantal
slachtoffers hier een financiële tegemoetkoming kan krijgen.


Tenslotte wil de commissie nu al het signaal kwijt dat er na het einde van de
commissie haar Meldpunt nodig blijft om mensen te woord te kunnen staan als zij
jaren later hun verhaal willen doen. Een eenduidig Meldpunt vergt dat mensen met
gezag doorverwezen kunnen worden naar voor hen passende hulp.

Dat worden Thaise kikkerbilletjes vanavond
Of toch met mijn ogen stijf dicht Egyptische koeiepoot met ezelsoren? !

Geachte Mevrouw Samson Ik durf het haast niet te vragen, maar uh

daar Uw politiek mij inmiddels niet slechts de oren maar ook mijn neus uitkomt en de keuzemogelijkheden inzake het aanvullend ziektepakket alsmede het belang wat ik hecht aan een integriteitsbeleid van de overheid stel ik er geheel conform mijn opvoeding er van uitgaande dat de Heer Deetman cs. dan wel Slachtofferhulp Nederland voor Uw ministerie geen voorliggende voorziening is prijs op U te laten weten dat indien de port hiervoor een obstakel is ik ter voorkoming van het bezoek aan een KNO arts bereid ben de zegelkosten* zelf te dragen, zou ik dus misschien mijn brief effe kunnen krijgen?

"Om het contact met de melders levend te houden, heeft voorzitter Rieke Samson onlangs een brief aan alle melders gestuurd om iedereen persoonlijk te informeren over de voortgang."

* TNT Post gewicht in gram 0-20