een blauwe petticoat in mei; wat doet dat mens op mijn trap, nou trappen natuurlijk!:

een cel is maar twee meter lang 

en nou, zo'n metertje of twee....

graven schudden: Zuster Ubalda's hand naar het Meertens Instituut  

en dat, Hakan, klinkt mij nu net effe flink te beroerd !!

KLIK

Maar 't lastige ervan is dat je het dus wel zo maar even op mijn blog zet. en ik dus moet beslissen wat ik hier  wel [of niet]  mee doe.....

Maar allereerst even mijn sorry. Maar ik vind dit pas net. Ik heb even met mijn hoofd ergens anders gezeten, vandaar  dus mijn late reactie.
[ En ook mijn tweede: zo iets van nou, nou, ik heb toch liever een bakje biskwietjes  bij mijn eerste bakken koffie  's ochtends vroeg. ]
Want ik heb hier ook helemaal geen zin in!!
Maar toch, maar toch.....
je zegt een paar dingen  en da's foute boel bij mijn koffie inplaats van goedemorgen, wilt u nog een biskwietje of toch liever een boterham.
Want ik realiseer me dat ik hier, in ieder geval nu[!] er met mijn "spelregels voor dit blog" niet uit kom. En da's bepaald niet zo vaak het geval. Ze staan daar niet voor niks, ze geven grenzen aan waar iedereen die een reactie geeft zich maar aan heeft te houden en wat mij helpt om mijzelf ook aan te houden. Daarom vind ik ze ook al [knap lang inmiddels] zo handig op een rijtje gezet.
en dan fiets jij er dus nu effe zo maar effe dwars door heen.
Voorlopige conclussie dus maar: ik heb géén aanleg om een koffietent te beginnen. Maar [en ook dat al knap lang, geloof ik] dat donkerbruine vermoeden had ik al.

En nu zijn er dus een paar mogelijkheden!
En de eerste daarvan is: eerst nog maar eens nog een bak koffie zetten, en dan de andere eens op een rijtje zien te krijgen. Want dit is nog steeds míjn blog, waarin ik mijn keuzes maak! Mijn  personal bill of rights!
koffie dus!

Met [ver gezette] koffie dus dan nu maar. volgende keuzes dus.
Allereerst waarom koos ik dit hier neer te zetten en niet de -misschien wel meest realistische? fat weet ik nog niet - keuze te maken: meid, dit is internet, laat toch gaan.

Die neiging had ik wel even, hoor.
De wereld barst tenslotte van de idioten die buitengewoon veel lol schijnen te hebben aan hun Bokita mogelijkheden die internet biedt. anoniem, net als jij, en dan nog zo goed als gratis ook, op een wereldwijd podium klaarkomen met een soort veredelde broodrooster, wat is een computer ten slotte anders?
Dat soort mensen moet je dus negeren met de demonstratie: probeer het maar een hokkie verder-op: ik wil koffie....

Maar we hebben het hier over kinderen. En geweld tegen kinderen. geweld tegen mij. En misschien inderdaad ook wel tegenover jou.  En geweld tegenover mijn kinderen. Wat ook het kind van de buren kan zijn, of een stukkie verder op!  En misschien ook wel tegen jouw kinderen, net als jij, waar dan ook.
Dat weet ik niet en kan ik niet weten ook.
Maar wees ervan overtuigd dat ik wél weet wat geweld tegen kinderen is, door pure onverschilligheid mogelijk gemaakt.

Maar dat het ook mogelijk is dat dat gebeurt uit wanhoop.

En alle 2 kan ik niet oplossen!

En wanhoop kan ik niet wegnemen!

Maar ik weet wel, en verdomd goed ook!! dat wanhoop net zo als pure onverschilligheid kan leiden tot geweld. In ieder geval tegen kinderen. Puur onverschilligheid net als wanhoop organiseert geweld.  En vooral tegen kinderen!

Ik weet niet waarom jij schreef wat jij schreef. En wat je bedoeling ervan is [of was] Of misschien is [was] het wel gewoon een scheet die jij even dacht te moeten laten op mijn webblog.
Dat weet ik niet. En ik wil het ook niet weten.

Het is genoeg dat ik er ten diepste van overtuigd ben dat het zo simpel is om geweld te veroorzaken.
En ik wil daarover ook vooral geen discussie of wat dan ook met je aangaan.

Maar ik wil je wél vragen om de brief die naar de Tweede Kamer is gegaan, met een [voorlopig duidelijke uitleg]  van voorgestelde stappen nog eens op je dooie gemak heel serieus te lezen.

Dat is waarom dat rapport van de Comissie de Winter over geweld in plaats van noodzakelijke bescherming van die groepen hele kwetsbare kinderen werd gemaaakt en aangeboden werd.

Dit is het antwoord daarop.

Omdat mensen hun mond open hebben gedaan. Over wat er gebeurt is. En we keuzes moeten maken!

Welke keuzes jij maakt, zijn jouw keuzes. Jouw redenen.
Zoals ik de mijne heb voor mijn keuzes en je dus dit antwoord gaf en je dringend vraag - en nee!! dat is niet omdat ik sta te trappelen van optimisme en diep onder de indruk ben van wat daar allemaal wel en niet staat !! -  die brief aan de tweede kamer te lezen.
Ik hoop dat je dat zult willen doen en verder zult willen nadenken.
Over wat jij  vindt en wilt en doet. En die noodzaak van beschermen. En het hoe dan en jouw gereedschapskist.

Bedankt.
Mijn koffie is op.
Dag.

Met de groeten van de butler :
Die brief kun je wanneer je hier op klikt downloaden, ik schreef hem tenslotte niet.  

En heb je een politieke vraag of opmerking heb je hier wellicht iets aan KLIK  

Ik wens ook jou met of zonder koffie een goededag.

terug naar mijn spelregels voor mijn blog die ik kreeg

Vink op de schouder van de doctor van het lijden : Oproep

Nederland in sinterklaastijd

'

't Kan niet op deze weken en tóch heb ik nog steeds de pest aan heer Couperus. En dat zal ik koesteren ook tot minstens 'n week na de dood van  Hochhuth, ik wens de man nóg heel vele jaren. Maar ik moet tot mijn, ongetwijfeld, grote schande bekennen dat ik de. minstens zo ongetwijfeld, beste  man nog nooit gelezen heb. Wél gezien, dat wil zeggen: een intrigerende voorkant en de controle dat het inderdaad een theatertekst was en het boek dus stond in de kast waar het inderdaad hoorde, jawel, duits theater.  Openbare  Bibliotheek, [overbodig detail: Plein 40-45] IJmuiden!! 

Meer dan dat heb ik er nooit van gezien, mijn boek kwam niet door de censuur van de afstempelende dame die mij - met absoluut caresse - mij liet weten dat het maar beter was dat ik dat dat boek niet zou lenen, met als verklaring dat zij dacht dat "De Zusters" dat vast niet goed zouden vinden. Eén van die momenten van zeer grote verbazing mijnerzijds, het lag zeker niet aan haar: ze bood zelfs aan met mij samen noch eens in die kast te kijken, ze wist dat ik wel vaker theaterstukken las. dus daar lag het niet aan. Ik wou [en wil dat eigenlijk nog steeds, maar ik neem aan dat zij inmiddels daar al zal zijn waarheen ik Hochhuth zeker niet wens] dat ik haar ooit had kunnen laten weten hoe goed zij dat toen had gedaan, maar ik ben -waarschijnlijk weinig majesteitelijk - de deur uit gelopen en dat was niet alleen uit angst weer zo'n Couperus vertaling te moeten zien door te komen -  de onzinnigheid van haar mantelzorg was de volgende fase van een lange lange reeks, tot Saramago hand in hand met Eca de Queirós hoe geweldig het riet rondom Mafra is en een van de plaatselijke inboorlingen óók nog eens wist waar die fluitenmaker van Harmelen  met z'n gouden handjes dan wel woonde: moge mijn Monsters tot aan hun dood minstens 3 x per jaar sidderen  door een hen bezoekend spook met een kinderhandjesafhakbijl dat ze krijsend achtervolgd: had je niet gewoon piano [of desnoods mandoline] kunnen willen gaan spelen in plaats van zijn fluiten en kleppers te gebruiken!   
Maar inmiddels wens ik mijzelf dankzij Youtube ook nog de nodige jaren na de conclussie: sufferd! en snap ik inmiddels dankzij mij eerste baan waar van alles en nog wat bijeen zat te vergaderen, waaronder een bibliotheekdirecteur, wat voor moeilijke discussie's jan en alleman kunnen houden op een verbod op een bibliotheekboek: [conclussie Mein Kampf mocht niet op de plank]  hoe Germana waarschijnlijk haar probleem had opgelost, met dat kind dat toch naar school moest. 

Niet het mijne !!

Gevalletje verkeerde solidariteit, eerwaarde mammoet.
Nee, natuurlijk kon je Bonefatio niet vragen om eerst Wolkers en van het Reve  nog voor die ook met een vrouw ging zoenen maar even goed te keuren omdat die docenten - ze kwamen tenslotte allemaal uit de zelfde school in A'dam - dat nou zo eindeloos geweldig vonden dat ze er maar mee bleven wapperen: Het Antoniusziekenhuis had toch écht het diepvrieseten eerder uitgevonden dan we dat deden met het verbod op al die duifies op de Dam dat te eten te geven zou nóg veel langer duren.  Bonefatio had met haar - en mijn opdracht- opdracht toen ik die schooltas kreeg ze waarschijnlijk gewoon op haar tafel laten liggen, en Trees met haar afschaffing van De Klok dankzij het Tweede Vaticaans Concilie over haar werktijden waardoor zij 1x in 14 dagen niet eens meer in haar eigen bed mocht liggen had haar nachtrust óók hard nodig.     

Ik ook
Daar had Rolf Hochhuth toch écht niks aan afgedaan! 
Noordwijkerhout met z'n Zimmer Frei wél! Dat was tenslotte waarom ik daar zat


Bij ons thuis hadden boeken er gewoon bijgehoord en ik las dus ook al voor ik naar de eerste klas ging. En vooral: ik las mijn broertje voor. Thuis mocht hij wel bij mij in bed. Graag zelfs kan ik het hele spul  nu in mijn hoofd horen zeggen. Iedereen lag graag in bed, alleen mijn moeder niet, maar die moest dat tot de zuster kwam en ze een geklutst ei moest drinken.
Dat vond ze verschrikkelijk vies. Ik hoop dat ze van lezen heeft gehouden. Mijn broers wel, ze schreven zelfs spannende dingen op de muur naast hun bed. Mijn moeder hield wél van letters. Die waren, net als dat ei gezond voor haar.  Wij aten alleen witte of een bruine boon met driekoningen, mijn moeder zo vaak het maar kon. Alleen de witte dan, en voor en mijn broertje de boeken. En de legpuzzel, daar hield mijn moeder ook van.

In de Voorzienigheid Amsterdam waren óók gewoon boeken. Mooie boeken, met heel veel prenten. En kleuren. Dat wil zeggen op [de Jozef-] school. en zodra je klaar was met je werk mocht je heel zachtjes een boek gaan halen uit een prachtig kastje. Die hadden geen kaft, daar waren ze te mooi voor, die klas was zo mooi door al die kleuren, zodat als je geen zin had je alvast een boek kon uitzoeken voor zodirect.

Mariska [Mariaschool] had ook boeken. Heel veel. Die moesten allemaal gekaft worden. Gelukkig wel.
Want daar had ze hulp bij nodig!
 Mariska kende mijn ouders. En mijn grote broers: zij kwam van over de brug.
Ze was niet zo goed in kaften als ik, gelukkig wel!

In de groep bij Leonora mocht je niet lezen.
Ze had wel boeken. Maar die zaten in één van die vele kastjes met dichte! deuren.
Het hoekkastje horend bij de afscheiding tussen eet- en "speel" gedeelte waardoor je de voetstappen kon horen op de speelplaats van  het ras genaamd "De Mensen" waarvoor iedereen extra goed ging zitten, maar hun gezichten nog niet, zij de onze wel....wie weet zouden zij jouw uitkiezen.
Onze nieuwe vader en moeder liepen daar.

Leonora wist dat je je verstand zou kunnen verlezen. Dus moest je buiten spelen. Altijd buiten spelen was daar de enige remedie tegen. Ze kon zelf ook niet lezen, want ze las nooit voor.

Mariska wist dat ik een boek had gepikt uit Leonora;s kast. En waar ik dat verstopt had.  En tijdens het kaften vroeg ze hoe het verder ging na de vorige keer, maar ik kon dat boek niet aan haar geven. Er werd net als in Driehuis altijd van alles gejat in de groep, tot aan kerkboeken aan toe, [in Driehuis, oude huis, badkamer aan de zaal, de ring van mijn moeder die ik afdeed voor dat bad !! ]  in ieder geval na ruim 2 maanden [geisoleerde] afwezigheid op een ziekenzaal, de mijne, die dan vervolgens gecompenseerd werden met 2 politieke psychopornografische horrostories in ruil voor dat Eerste Communie kerkboek dat ik kreeg van mijn ouders  maar op Starrenburgs rug stonden drie letters, een van mijn grote broers had mij thuis die vreemde woorden al geleerd maar was niet toegekomen aan Latijn, dat hoefde ook niet, ik kon toch wel lezen wat daar op zijn rug stond terwijl iedereen het over onze vader en onze moeder in de hemel had. Tante zussen had ik niet, die hadden onze nieuwe oom en tante die bevielen en pappa en mamma werden wél, zuster Beda
 - dus Leonora kwam er toch niet achter, tot ik zo stom zou zijn om het mee te nemen naar Mariska.

 

Dus kon je het

KLIK

maar beter even vertellen, tijdens dat kaften. Maar nu ik dit schrijf realiseer ik me de dorst van die plantjes van haar  en kan ik niet anders dan breed lachen om die zeker nooit vergeten grote zinken teil en hoeveel papiermaché daarvoor gescheurd moest worden.
Het was afschuwelijk om van Dalmatius te horen dat ik te laat was om afscheid van haar te nemen,  zeker voor haar en wat zij nog kon. Het deed heel goed te horen hoe hij over haar sprak, Mariska had een veilige plek zoals zij mij die had geboden.

Dank je,  Dalmatius!  Je hebt heel erg veel om trots op te zijn. En dat was je dan ook.
Ik hoop heel hartgrondig dat je dat hebt kunnen blijven.
Maar wanneer ik denk dat dat vast zo zal zijn, kan ik niet anders dan weten dat dat geen denken maar hopen is.  Maar misschien is dat wel precies waarom ik dat dus inderdaad hoop, op die hoop heb je zonder meer Recht, zeker weten.
Ook daarvoor mijn dank.
Je gaf me je boek en journalen niet voor niks. En je lach over Boromeus.
Wij sloten een goede deal!

w.v.

Op welke golflengte stem jij af? 

tranen en acacia's

Bron 

ach, Mijnheer de Wijs, mijnheer de Wijs

klik

met dank aan Paul van Vliet

Citaat: "hadden we het maar geweten" Nog eentje? "Zand erover"

Maar ja, die laatste man zat op de Stokerheide en hing. Ook aan de telefoon. Hij kende Maria met de inktpot, hield van paarden. maar niet van koersen. Ook niet van de slager. Die betaalde zijn geld niet, maar gokte erop dat hij - broer van - dat niet hoefde. Hij was goed in bikken, sprak te weinig engels om te kunnen weten wat Randwick  was. En da's maar goed ook: hij zou het verschrikkelijk  hebben gevonden.

 

Rijksmuseum

Klik

Justitie Ministerie van Justitie

Raad van de Kinderbescherming

SWP

Voorwoord

De ontwikkeling van kinderen is niet een zaak die uitsluitend hun ouders aangaat, ook de overheid heeft daarin een verantwoordelijkheid. Dat was de essentie van de kinderwetten die in 1905 ingevoerd werden. En die verantwoordelijkheid is sindsdien explosief gegroeid. De ondersteuning van de ouders is sterk geïnstitutionaliseerd  De overheid voorziet nu in scholing en opleiding; in (gezondheids)zorg en financiele ondersteuning; in waarborgen  waar rechten en belangen worden aangetast; in bescherming waar een kind wordt bedreigd en in correctie waar het ontspoort. 

Deze overheidstaken zijn er in de afgelopen eeuw niet eenvoudiger op geworden. Zo groeide met de mogelijkheid tot ingrijpen ook de weerstand van ouders en kinderen daartegen. En namen met de bevoegdheden ook de rechten van kinderen toe. 

Maatschappelijke ontwikkelingen (waaronder de overgang van het kind als rechtsobject naar rechts-subject). leidden bovendien geregeld tot veranderingen in ethiek en burgerlijke moraal. Deze nieuwe inzichten waren vervolgens bepalend voor de ideeën  over  over de verantwoordelijkheid van ouders en de overheid. Daarnaast veranderden ook de opvattingen over een goede opvoeding en -daarmee gepaard gaand - over het vanzelfsprekende optreden van de Raad voor de Kinderbescherming.
Daarmee werd ook de interpretatie van "het belang van het kind" steeds complexer.  

De mijlpaal van één eeuw kinderwetten rechtvaardigt een uitgebreide terugblik. Deze zeer lezenswaardige bundel Honderd jaar kinderbescherming beschrijft goed gedocumenteerd hoe de Voogdijraad en, vanaf 1956, de Raad voor de Kinderbescherming de uitvoering van de kinderwetten ter hand namen. De maatschappelijke ontwikkelingen, de verschuivende verantwoordelijkheden tussen ouders en overheid en de daaruit voortspruitende wetgeving vormen daarbij het levendig decor.

Het is een decor waarin de kinderbescherming een opvallende rol zal blijven spelen. Het zoeken naar evenwicht tussen de positie van de ouders en een optimale bescherming van "het kind in de knel"
blijft altijd een afweging tussen grondrechten, waarbij het belang van het kind leidend dient te zijn. Het gaat immers om de toekomst van onze jeugd en samenleving. Het borgen hiervan is bij de Raad van de Kinderbescherming in goede handen. 

Dit jubileumboek maakt op een toegankelijke wijze zichtbaar hoe maatschappelijke ontwikkelingen hun effect hebben op de aard, vormgeving en werkwijze van de Raad voor de Kinderbescherming. De bundel illustreert bovendien treffend het discussieonderwerp van alle tijden: wat is een goede opvoeding en welke taak heeft de overheid daarbij.

Mr. J.P. H. Donner
minister van Justitie.

Dit document is een bijlage bij

Kamerbrief met beleidsreactie op aanbevelingen commissie-De Winter (onderzoek naar geweld in jeugdzorg 1945-heden)

 

Justicia

KLIK

Klik

CRUX 20-2-2020

tenemos papa Geen geld van Sint-Pieterspenning voor vastgoedtransactie

BRON

klik

Kerknet-redactie

19-2-2020

Crux

18-2-2020

Vatican investigators raid office, home of monsignor who oversaw investments

You decide ! aa- bee- weetjes

Would you remove these children from their families?
Story lab ABC Australia 

[  !! Let bij het op deze wijze besparen van alwéér een congres op je internet privacy!! 

   Dit is géén hogere school wiskundeles logaritmen noch ontwikkelingshulp aan Australie: je kunt je    scorelijstje -net als bij de Libelle  ook prima op een eigen papiertje bijhouden. ]

KLIK

KLIK

.....
In recent years, St Kevin's was also caught up in one of the biggest scandals to hit the Catholic Church. A jury found Cardinal George Pell guilty of sexually abusing two 13-year-old choirboys at St Patrick's Cathedral. The two victims were on scholarships at St Kevin's
.....

KLIK

Maria glazen kaakjes; ruim 100 jaar te laat: Meldplicht aanbieders

19 februari 2020

Nieuwe aanbieders van jeugdhulp moeten zich gaan melden bij de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd. De Tweede Kamer heeft op 11 februari ingestemd met de Wet toetreding zorgaanbieders, die dit regelt.

Een van de aanleidingen voor de wet is het feit dat na de decentralisatie veel nieuwe jeugdhulpaanbieders toetraden tot de markt. Dat betrof vooral gezinshuizen en zorgboerderijen. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd en de Inspectie Justitie en Veiligheid signaleerden in 2018 dat zij lang niet altijd toezicht kunnen houden op deze aanbieders, simpelweg omdat de inspecties niet weten dat ze bestaan. Daarom vroegen de inspecties om een meldplicht voor nieuwe aanbieders. De meldplicht zorgt er ook voor dat nieuwe aanbieders weten aan welke kwaliteitseisen zij moeten voldoen.

Bij de bespreking van het wetsvoorstel heeft de Kamer de meldplicht uitgebreid naar bestaande zorgaanbieders, waaronder aanbieders die als onderaannemer zorg verlenen. Per Algemene maatregel van bestuur kan geregeld worden dat aanbieders zich niet hoeven te melden als ze al bekend zijn bij de inspectie.

Het is nog niet bekend wanneer de Eerste Kamer over het wetsvoorstel stemt.

'Het is goed dat de meldplicht wettelijk verankerd wordt', zegt Tom van Yperen, expert kwaliteit jeugdstelsel bij het Nederlands Jeugdinstituut. 'Jeugdhulpaanbieders werken met kwetsbare kinderen en gezinnen. Het is essentieel dat de inspectie kan toezien op de kwaliteit van de hulp.'

Ook de uitbreiding van het wetsvoorstel naar bestaande onderaannemers vindt hij zinnig. 'De hoofdaanbieder is en blijft natuurlijk eindverantwoordelijk voor de kwaliteit van de zorg, maar de meldplicht confronteert alle aanbieders nadrukkelijker met de eisen waaraan ze moeten voldoen.'

KLIK

Toegegeven, die lijken in het Anthonius waren dood! 

opgeknipte ? verknipten?? E 33 Zorg en Dwang 2020 Op naar Commissie De Winter II

"En wie zei U dat Franz Kafka was?"

vroeg de hittepetit

‘Ketenaanpak is te simpel om verwarde mensen echt te helpen’
Anja Schouten

19 FEB 2020

Het aantal meldingen van mensen met verward gedrag bij de politie is de afgelopen jaren opgelopen tot meer dan 100.000 per jaar. ‘Een duidelijk signaal dat het systeem voor mensen met meervoudige problematiek onvoldoende werkt, zegt Anja Schouten, politiechef van de eenheid Noord-Holland. ‘De politie is de oplossing niet.’

Handen in het haar

Het probleem om passende hulp te vinden komt volgens Schouten omdat de afgelopen jaren mensen zijn opgeknipt in de diagnoses en hulpvragen. ‘Deze mensen vragen ons juist om naar het gehele plaatje te kijken. Hulpverleners weten dit heel goed. Zij zitten overdag vaak met de handen in het haar: Waar moet ik met deze persoon heen?’

Politie
De problemen die de hulpverleners overdag tegen komen, komen ’s avonds vaak op het bordje van de politie terecht. De politiechef benadrukt dat het handelingsrepertoire van de politie buiten kantoortijden ‘tamelijk bot’ is. ‘Wij zijn nooit onderdeel van de oplossing voor deze mensen. We zijn altijd in uniform, altijd gewapend. We kunnen er niet bij blijven. Het enige wat we kunnen doen, is de onveiligheid uit de situatie halen. Dat doen we goed, maar eigenlijk moet je de politie er eigenlijk niet bij willen hebben.’

Merkbaar en werkbaar

Volgens Schouten moeten partijen niet naar elkaar gaan wijzen of gaan diskwalificeren. ‘We hebben elkaar allemaal heel hard nodig, maar we moeten beslissers en bestuurders vragen om te werken aan oplossingen die merkbaar en werkbaar zijn.’ Ze verduidelijkt: ‘Merkbaar houdt in dat de mensen in de samenleving er iets aan hebben. Werkbaar betekent dat een nieuwe maatregel professionals in de uitvoering daadwerkelijk helpt. Ze wijst op de nieuwe wet Verplichte GGZ. ‘Op zich fantastische gedachtengoed, maar of de wet werkbaar is? Daar zetten velen grote vraagtekens bij. En merkbaar? Ook dat moet de tijd ons leren.’

Ketenzorg

Daarbij komt dat er vaak te simpel naar oplossingen wordt gekeken, zegt Schouten. ‘Ik denk aan woorden als ketenzorg, alsof rondom deze personen allerlei radertjes in elkaar vallen. Dat is een veel te eenvoudige voorstelling van zaken, zo werkt het in de praktijk niet. Nee, we hebben het over een complexe biotoop. Samen moeten we proberen er een gezonde sloot van te maken.’

Multiprobleem huishouden

Schouten benadrukt dat het probleem ook niet groter moeten worden gemaakt dan het is. ‘We hebben het over vier procent van de mensen die in, wat we noemen, een “multiprobleem huishouden” leven. Voor het gros van de mensen die met enkelvoudige vragen zitten, werkt ons systeem uitstekend. Dat moeten we niet vergeten. Dit systeem moet ook niet worden afgebroken, want dan zijn we nog verder van huis. We moeten wel ruimte creëren voor professionals om samen te werken en nieuwe manieren vinden voor de meeste ingewikkelde huishoudens.’
Verschillende expertises


Schouten pleit voor teams van hulpverleners die dag én nacht bereikbaar zijn. Op verschillende plaatsen in het land wordt hier al mee geëxperimenteerd. ‘Gezond-verstand-mensen die elkaar weten te vinden, van verschillende organisaties, met verschillende expertise, die elkaar vertrouwen en die niet te hard gehouden zijn aan allerlei regels. Hulpverleners die samen kunnen kijken naar wat deze mens in kwestie nodig heeft.’
Professionele autonomie

Een ander oplossing zit volgens Schouten een andere verdeling van geld. ‘Ik zie dat er veel geld en menskracht in eenvoudige problematiek wordt gestopt, waardoor er minder over blijft voor de ingewikkelde problemen.’ Veel professionals geven bovendien de voorkeur om te werken met cliënten met enkelvoudige problemen. ‘Begrijpelijk. Dit zijn mensen bij wie ze met hun deskundigheid succes kunnen boeken. Dat is natuurlijk veel aantrekkelijker dan hyperingewikkelde casuïstiek waarbij de kans op fouten groot is en ze slechts gemiddeld voor betaald krijgen.’ Het is volgens Schouten van groot belang dat professionals die met complexe casuïstiek werken, voldoende waardering en steun vanuit de organisatie krijgen. ‘Anders houden ze het niet vol. Geef ze genoeg ruimte en professionele autonomie.’

Schouten is sinds 2018 Politiechef van de eenheid Noord-Holland en landelijk portefeuillehouder ’zorg en veiligheid’. Daarvoor was ze bestuurder van de Stichting Zorgbalans.

Va, pensiero, sull'ali dorate; geplooid, en vlekken, vooral aan achterzijde.

Klik

gesloten € 8

KLIK

Stichting Kindvoorop: last onder dwangsom

Nieuwsbericht | 17-02-2020 | 11:00

De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd heeft Stichting Kindvoorop, een stichting voor kleinschalige jeugdhulp in Glanerbrug (gemeente Enschede), op 13 december 2019 een last onder dwangsom opgelegd. Kindvoorop voldoet niet aan een eerder opgelegde aanwijzing. De inspectie heeft blijvende zorgen over de kwaliteit van de jeugdhulp die Kindvoorop biedt.
Wat is er aan de hand?

De inspectie gaf Kindvoorop op 4 juli 2019 een aanwijzing omdat de kwaliteit van de geboden jeugdhulp in het geding was. Een aanwijzing is een bestuursrechtelijke maatregel waarmee de inspectie de zorgaanbieder verplicht om de kwaliteit van de jeugdhulp te verbeteren.

Uiterlijk binnen vier maanden moest de organisatie de tekortkomingen op de thema’s ‘uitvoering hulpverlening’, ‘veiligheid’, ‘leefklimaat’ en ‘bestuurlijke organisatie’ wegnemen. Dit zijn thema’s uit het toetsingskader ‘Verantwoorde Hulp voor Jeugd’. Daarin staat waaraan de inspectie de kwaliteit van jeugdhulp afmeet.

De inspectie stelt vast dat Kindvoorop nog niet voldoende verbeteringen heeft doorgevoerd. Om te zorgen dat Kindvoorop alsnog aan de aanwijzing voldoet, legt de inspectie een last onder dwangsom op.

De inspectie maakt dit nu pas openbaar omdat Kindvoorop een voorlopige voorziening indiende tegen de last onder dwangsom en de openbaarmaking hiervan. De rechter heeft echter de opschorting van de last onder dwangsom en de openbaarmaking niet toegekend.

• In november 2019 voerde de inspectie een hertoets uit bij Kindvoorop. Doel was de veertien normen uit de aanwijzing te toetsen, die zien op zeventien verwachtingen uit het toetsingskader Verantwoorde Hulp voor Jeugd. Kindvoorop voldeed op het moment van het onderzoek aan vier van deze zeventien getoetste verwachtingen. Aan dertien verwachtingen voldeed Kindvoorop niet. De inspectie trof tekortkomingen aan binnen de vier thema’s: uitvoering hulpverlening, veiligheid, leefklimaat en organisatie.

• [Op basis van deze hertoets concludeert de inspectie dat Kindvoorop niet of niet volledig voldoet aan elf van de veertien normen die zijn opgenomen in de aanwijzing van 4 juli 2019. Om de aanwijzing alsnog bestuurlijk af te dwingen legt de inspectie aan Kindvoorop een last onder dwangsom op.
• 
  
• Kindvoorop heeft onvoldoende verbetering gerealiseerd op de volgende criteria:
• 
  
•  1.1. Professionals bieden passende hulp
•  1.2. Professionals werken volgens professionele standaarden
•  2.1. Professionals houden goed zicht op de veiligheid van jeugdigen
•  2.2. Professionals beperken de veiligheidsrisico’s voor jeugdigen
•  3.1. De fysieke leefomgeving is van goede kwaliteit
•  3.3. Professionals hebben een respectvolle houding naar de jeugdigen
•  5.1. De aanbieder voert systematisch kwaliteitsmanagement uit
•  5.2. De aanbieder zet gekwalificeerde professionals in]

Hoe nu verder?

Voor elke week dat Kindvoorop de genoemde tekortkoming niet heeft weggenomen, is zij een geldbedrag (dwangsom) van €2.000,- verschuldigd. Het maximumbedrag aan mogelijk te verbeuren dwangsommen is in totaal €20.000,-. Er geldt een begunstigingstermijn voor de verbeteringen die Kindvoorop moet doorvoeren. Dat betekent dat er geen dwangsom wordt geïnd als Kindvoorop periode voldoet aan de normen. Kindvoorop mag geen nieuwe jeugdigen aannemen totdat is voldaan aan alle genoemde vereisten en normen. De begunstigingstermijn loopt af op 2 maart 2020.

Documenten

• Last onder dwangsom Stichting Kindvoorop

  De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) heeft Stichting Kindvoorop op 13 december 2019 een last onder dwangsom opgelegd. De ...
  Brief | 13-12-2019

• Hertoets aanwijzing Verantwoorde Hulp voor Jeugd: Stichting Kindvoorop, Glanerbrug

  In november 2019 heeft de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd een hertoets uitgevoerd bij Stichting Kindvoorop. Aanleiding ...
  Rapport | 17-02-2020

• Reactie Kindvoorop

  De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) heeft Stichting Kindvoorop op 13 december 2019 een last onder dwangsom opgelegd. De ...
  Brief | 17-02-2020

Zie ook

• Aanwijzing voor Kindvoorop11-07-2019 | 14:00
• Toezicht en toetsingskaders
• Maatregelen die we kunnen nemen

Church claims St Valentine remains / In het hart geraakt

'maar dan moet er wel geluisterd worden'

.....

ping klokje klingelingeling

Uit gesprekken met ‘financieel’ medewerkers van Jeugdzorg destilleert de politie twee personen die gemakkelijk kunnen profiteren van het rommelige huishoudboekje van Jeugdzorg. En die toegang hebben tot het computernetwerk.

De een is het hoofd financiën, eindverantwoordelijk voor de hele boekhouding van Jeugdzorg. Hij mag ‘inbreken’ in de computerbestanden van al zijn werknemers.

Deze man is niet erg geliefd, ontdekt de politie. ,,De een omschrijft hem als een persoon met twee gezichten: hij kan heel innemend zijn, maar hij kan je ook helemaal afbranden. De ander verdenkt hem ervan dat hij bij een medewerker hondenpoep door de brievenbus heeft gegooid. Op zijn afdeling was het een soort slangenkuil. De directie vond het vreemd dat deze man het enige bestuurslid was van een Vriendenstichting binnen Jeugdzorg waarin legaten en schenkingen waren ondergebracht’’, noteert de recherche in het Cold Case-rapport.

klik

Ook verneemt de politie dat deze man een opvallend leven leidt: hij leeft op grote voet en rijdt in dure auto’s, maar hij staat ook rood bij postorderbedrijven.

Hij is twee keer gescheiden. Hij verlaat zijn eerste vrouw als hij verliefd wordt op een meisje dat woont in een meisjesinternaat van Jeugdzorg -  waar hij hoofd financiën is - en met wie hij trouwt. In 1997 scheidt hij ook van deze vrouw. In beide huwelijken worden kinderen geboren.

zeg maar Liesje

Volgens de politie wordt hij in 1999, op 48-jarige leeftijd, met vervroegd pensioen gestuurd. Hij emigreert naar Canada, waar zijn nieuwe vriendin woont.

06:38 - 16:39