Ik zou zo ongelooflijk graag willen dat er een foto bestaat van een archiefkast van Bonaventura in Driehuis, zo'n metalen met twee naar buitentoe openzwaaiende grote deuren.
Dat ding stond in een of ander hok wat er zat áchter het lokaal wat gymnastiek lokaal heette, maar waar voorzover ik weet in al die jaren -tot '70 nooit enige gymnastiek werd beoefend.
Ook al lagen er in dat zelfde hok wél gymnastiekmatten.
En stonden er banken, gymnastiekbanken, die wel af en toe gebruikt werden, wanneer er een hele hoop kinderen een plekje moesten hebben: tadaa: 't is feest. Dan konden soms die matten gebruikt worden, ook daarop kun je al gauw een stapeltje kinderen op kwijt.
Wat er óók stond was een grote hoge kartonnen doos met knotsen. En als we mazzel hebben wordt er ook nog wel 'ns een onderzoek in The Lancet gepubliceerd waaruit de conclusie valt te trekken dat het niet-gebruiken van die knotsen buitengewoon verstandig was[!!]: het waren van die knotsen waarbij eventueel gelik pas ná gebruik plaats zou hebben gevonden, wanneer het daarbij kon zijn gebleven er en er geen hulp van brancard of ambulance vereist was en het dus maar te houden bij - als in het moederhuis - het gebruik van die andere knotsen: op de deur geplakt van het raam in de deur van een ondergronds hok waar je absoluut niet mocht komen, die was van Sinterklaas [en dus vooral zwarte Piet, die dus ook op het plaatje stond ] én de kindertjes uit de missie, die geen knotsen wilden maar zilver papier aten.
Het waren de scherpe ogen van mijn kinderen en een cirkel verdomd aardige volwassenen met lol in hun enthousiasme die mij leerde wat die non die daar zat te werken in vredesnaam zal hebben zitten doen met al die postzegels. Mijn kinderen waren heel wat snuggerder dan ik !!
Van die oude archiefkast van Bonaventura - willen van zo'n oude metalen archiefkast de deuren uit het lood komen te hangen moet die kast toch al flink oud zijn geweest óf een bombardement hebben doorstaan, wat dan best wel 's kon hebben geleid tot het sprookje wat de gemeente Velsen nodig had om te restaureren wat niet gerestaureerd hoefde te worden en ook niet werd - een oud chinees spreekwoord leert ons immers dat zelfs in Velsen flink in de was gezette planken krakende en piepende vloeren die splinteren niet nog geen 20 jaar oude nieuwbouw is, maar wél een financieringstruc die een lieve duit zal hebben gekost - zal inderdaad wel geen foto ooit hebben bestaan.
En da's jammer !
Net zo min als er een exemplaar van de lijsten die bij die kast hoorden zal zijn bewaard. En dat is héél erg jammer.
Maar ik was vorig weekend maar wat content met een exemplaar van een boek wat iemand voor mij uit een magazijn had gevist en al een week op me stond te wachten. Dat boek, precies zo als ik hebben wilde, helemaal goed: lekker in de hand liggend dik - resultaat van antwoorden op toenemende kippigheid- een geweldige schrijfster - Hella Haase - en een zooitje paus, om je vingers met zwartewit of duimdrop bij af te likken dus en mij een week de giebel te laten hebben over Germana en mijn verbazing: hoe had zij nou toch doorgehad dat dat boek - toch echt goed van formaat, keurig gekaft en zelfs dat etiketje erop dus het leek best wel op dat eeuwige enige alternatief Ave Vera - acuut afgenomen diende te worden, net als mijn zitplaats; ik werd bevorderd tot wekenlange- naast-haar-zitter-naar je boek-fluiter.
Wat deed het me goed te merken hoe diep dat boek van Hella Haase me raakte en de route die het af had gelegd me naar deed verlangen, of all places- en ik heb er de foto bij moeten pakken om het te controleren - die meer dan walgelijke groepsruimte van Bonefatio beneden in het oude huis, mijn weekend-hoek! Op de grond opgevouwen opgevouwen tussen en tegen de verwarming aan in dat zelfs op de foto zichtbare onwaarschijnlijke donkere ingebouwde hol ná Angela-boven. 't zal begonnen zijn met Angela's eerste jaar in Steenwijkerwold, 't was in ieder geval de meest onwaarschijnlijke plek waar je een groepsruimte kunt maken, daar zal -ie dan ook niet voor bedoeld zijn geweest ook: weggemoffeld tussen een toiletgroep net om de hoek, het verwarmingshok en dan nog een of ander washok onderweg naar de spreekkamer - twee zelfs - trap, voordeur, en het bovenschrift: SLOT: ze zullen wel kinderen te veel en inspectie te weinig hebben gehad. En niet alleen inspectie! Maar ik wist waarom waarom ik moest lachen om een volslagen krankjorume mijnheer die te kennen gaf dat hij met een - door mij niet gemist - mes van mij in zijn rug loopt die ik in staat achtte bouwkundig als hij is kirrend zijn inzichten te laten weten over internaten en kussens op de vloer en Bonefatio's gezicht bij dát zedenloze voorstel en een nonnen-internaat niet onwaarschijnlijk garant stond voor het leren van het lezen van gotisch schrift.....
 |
| klik |
w.v.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten