Frankfurt,
19zo'n duizend jaar geleden.
Zo'n zin die volgens mij alleen Duitsers kunnen bedenken en die bij EU proclamatie bij elke nationale grensovergang op een bordje geschreven zou moeten staan opdat ie na zo'n 25 jaar kauwen nog steeds in je hoofd zit.
't was in ieder geval de titel van een boek waarvan de titel meer gestuntel vereiste dan de inhoud, die was niet zo heel erg Duits en kende ik dan ook wel maar die titelmededeling ,,,, hoort in Europa's juwelenkist met goed onderhouden roestvrije scharnieren.
Ik heb mazzel gehad met de buurt waar ik opgroeide en zo'n droom kon hebben. Twee zelfs. Binnen mijn territorium een plantsoentje met aan de ene kant de plek waar de knikkermarkt was en ik dus veelvuldig Brecht kon zijn maar vooral ook was want er was thuis geen mens die mij kon vertellen wanneer die knikkermarkt nou weer zou beginnen er schuin tegenover op een hoek, ik denk dat het een drogist of zo was want mijn moeder kocht er blauwe toververf, met in de etalage een prachtige glazen pot met kleine rose en witte snoepjes, perpermunt, waarvan alleen maar het kijken al gelukzaligsmakend was. En de hoek daartegenover de groenteboer, waar mijn broer die ook wist waar Joost met de grote voeten was, werkte, waardoor ik bij gebrek aan die glazenpottoegang wanneer ik dat wenste en hij dat blijkbaar aan mijn neus zag, gewoon een worteltje kreeg omdat hij een knipoog van die groenteboer kreeg, die blijkbaar niet wist dat er twee krijgen alleen hoorde bij de glazenpot aan de overkant, want van hem zelf, kreeg ik erwanneer mijn broer er niet was meestal wel twee, soms zelfs een tomáát, maar eigenlijk hoorde twee bij de spelregels net als op die knikkermarkt, daarvoor moest je ruilen of winnen, En pepermuntjes kun je nu eenmaal niet winnen, alleen soms ruilen als er iemand met je mee ging. Dus werden er 2 knipogen gegeven, waarvan ik er bij mijn worteltje een kreeg: mijn broer was tenslotte de baas van de groenteboer.die waarschijnlijk ook wel wist hoe het zat tussen Joost en mijn grote broers waarvan deze alleen maar even hoefde te fluiten...Dank je Özdal, dank je Nazmi. tessekkür Gazi, Cevat, Mettin, Adem
Bedankt Mevr. Dunlop Ik heb rebruik gemaakt van mijn Rechten, en had en heb naast de zekerheid dat er nog veel en veel meer aankomen fantastische lachpartijen. En dat bewijs heb ik: een foto, waarop mijn broertje en ik op de schoot van mijn grootmoeder zitten. Alle 3 op onze eigen wijze
De andere uit die serie van 4 laten bij die familiebezoek-fotosetting heel goed zien wat mijn ouders, broers, neven en een nichtje deden en keken.
Mensenrechten kunnen je niet afgenomen worden, hoewel bij gebrek aan Rechten van het Kind mijn grootmoeder kennelijk dacht dat daarbij ook een kleindochter die voor op een kastje keurig bleef zitten op oma's schoot hoorde. Behalve voor op de schoot op het kastje heeft zij die Rechten gelukkig nooit nodig gehad om te krijgen wat ik wilde en nodig had, zelfs niet voor mij om te weten dat ik toch wel in de die etalage kwam, grootmoeders kastjes zijn nu eenmaal heel wat anders dan prachtige pepermuntpotten - die kregen we toch wel voor onderweg - of wasserij-etalage-borden; zowel bij haar als thuis hadden we al borden, net als een teil en een mannetje die een wasmachine en later zelfs een centrifuge bracht en 's avonds weer ophaalde zodat ook die wringers de deur uit konden.
Bovendien had mijn bedoelde aanstaande schoonzusje niet alleen heel mooi haar maar ook ouders met een hele grote wasserij, een giga fabriek met giga machines - waar ik door het lawaai en de hitte knap bang van was - en een gigaboomgaardentuin.
Mét een groot bord: wasserij, onderdeel van een gigarits familiebedrijven die de advertenties gewoon in de krant zetten: doe de was de deur uit. En de kinderen door de week naar een andere school naar de broeders en de nonnen toen Joost met de grote voeten niet kwam en het ziekenhuis het ook niet kon oplossen. en weduwnaars moesten werken.
Het was bijzonder zo'n mooie hersenwerkzin te ontdekken - hoezo leestijd 1 minuut - over wat er nog effe geregeld moet en waarom en hoe dan over kinderen en hun ouders rn, opnieuw, die franse bajesmuurschildering te zien en te her- en her- bezien steeds meer ontdekkend hoe zorgvuldig daarover nagedacht moet zijn: wij handhaven veiligheid op kennelijke blinde muur, ik heb al vaker erg veel plezier gehad in het puzzelen met die Opal wol en de Wasserman database. En misschien is dat dan wel een mogelijk antwoord op een hele wanhopige vraag pver haar bevriezen van iemand - na zoveel jaar ervoor te hebben moeten vechten -in die redress ellende in Australië.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten