Gewoon: velletje papier, viltstiffie en een punaise: g e s l o t e n
Net zoals er een man was die een pokke-eind ging zwemmen en er dus allerlei mensen midden in nacht al dan niet met tractoren met koplampen pokke herrie in weilanden langs die sloten gingen staan trappen : hup Maarten tot de dokter besloot tot hier en niet verder en Maarten winnaar werd en het kanker onderzoek er een kleine drie miljoen bij kreeg.
Brieffie op de sloot: g e s l o t e n , en een dikke pijl: waar is dat feestje dáár is dat feestje: iedereen dik tevreden
En dan toch is er een idioot, die je natuurlijk helemaal geen idioot mag noemen want het is een journalist die het in de hersen haalt om die krankzinnige vraag te stellen
Have you been told who will be his replacement?
En alweer loopt er nu weer iemand in Rome dit weekend, waarvan ik blij ben dat ik weet dat hij daar loopt en hoop dat ie een foto opstuurt, groetjes, Andrew, en dan die graag even op de voorpagina van de Irish Times, dank U.
. En een van mijn zonen die dat een paar jaar daarvoor al bewees, "nou ik er toch ben" zich los maakte van zijn moeder en haar wijsheid: gij zijt een cultuurbarbaar, waardoor zonder dat hij dat wist in die familie-erfstukken werd opgenomen, staande op dat dak en de goden zij gedankt en geprezen al helemaal niet wist dat daar beneden hem die dag een commentaar op een zoveelste rapport werd uitgedeeld en een zenuwenlijdende priester-persvoorlichter voor de zoveelste keer antwoorden probeerde te geven die er allang niet meer waren want er was - alweer - een onafhankelijk onderzoek over die Ierse Revolutie
Misschien zijn die gesloten kloosters met alsmaar biddenden zo gek nog niet, zodat Diarmuid Martin dit weekend dan verder ergens zeer terecht en dik verdiend pepernoten of zo kan gaan leren bakken om zondag uit kan gaan lopen delen in dat memorial park, of ergens heel ver weg.
Ik hoop dat de zon schijnt, zondag. Dáár en ook hier in Amsterdam
Het is tijd een ijsje te gaan eten op het Begijnhof want mijn vader had géén tuinpad, er stond bij ons achter een kolenhok, en de enige processies die er waren waren die van een of andere muziekkorps, maar vooral die van de Gemeente-ratelaars. Andere machtsdemonstraties waren verboden in Amsterdam.
En als die kerk daar behoefte aan had dat deden ze dat maar in hun eigen tuin.
En als je dat met z'n allen wilden doen dan zette je je hoed maar op en trok je dochters hun jas maar aan die pas op dat Begijnhof weer uit mochten
Gelukkig wel, want dat was een knap warme klus: wil je over een bruidsjurk met vleugels op de rug een jas aantrekken had je een grote jas nodig, dus een winterjas en die demonstraties waren in mei, dat kon niet anders, eerder waren er geen madeliefjes voor in je strooi-mandje.
Al dat jas uittrekken droeg bij aan de feest vreugde eenmaal op dat Begijnhof en de omzet van het Jamin karretje waar ze kennelijk goed wisten wanneer iedereen weer thuis kwam. IJsjes horen dan ook nog steeds bij dat triomfale weten Maria weer gered te hebben, zoals Blauw Wit de banaan en de citroen horen bij gewonnen turn-wedstrijden, omdat iedereen wist dat de ene demonstratie wél en de andere niet mocht en daarna de voetbal begon: Maria bovenaan als kampioen.
Het was goed gisteren Plantagemeester Jos'demonstratie te vinden na zo'n ingewikkelde dag met resultaten van Justitie-onderzoek een vader een moeder en een zus.
En mannen die met hun DNA afstand een grens trokken: tot hier en niet verder
Zoals er andere mannen zijn geweest en een ukkeltje dat net boven de tafel uitkwam: "dag moeder van Q en Q, ga je voorlezen?
En mannen die aan het bidden waren geweest.
Naast elkaar.
Toen de een weer op kon kijken was de ander verdwenen.
Niets meer, alleen de horror.
De horror van het Niets- Meer.
Een neergestort vliegtuig
Maar er werd samengewerkt, DNA gevonden, gezocht en opgestuurd
Waarmee het Niets-Meer geidentificeerd kon worden en familie hun overleden zoon terug kon krijgen.
Een van de twee mannen die zich over Ukkeltje - en haar moeder - ontfermden en moest zwijgen werd in die tijd grootvader
maar ik weet nog steeds niet of zijn gezicht ook zo heeft gestraald als toen hij kwam vertellen dat er dat DNA onderzoek uitgevoerd zou worden en het mogelijk zou kunnen worden de horror van Niets-Meer op te lossen en de zoon terug te geven. Dat antwoord zal ik nooit weten.
Maar de goden zij gedankt en geprezen ik ken inmiddels de gezichten van De Grootmoeders die het Niets-Meer niet accepteerden, er vliegen nog steeds vliegtuigen
Veel plezier in Rome, Andrew.
Geniet en laat van je genieten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten