Jerolimo en een zilveren sleutel: Und op een undehukkie me'n ekkie deveur

Klik

krul Leonard Beels 

BRON

" touwslagers zijn de belangsrijkste mensen in de samenleving

En z'n hittepetit vroeg: wie zei U dat Franz Kafka was? "

Kwame  Nkrumah, 

 in de klucht van de koe. 

karakter getuigen

KLIK

".....
Apart from having to fund his own legal defence, Cardinal Pell will not receive financial assistance from the Vatican to cover his transport from Rome to Australia later this month.

With a legal team headed by prominent QC Robert Richter, the bill is likely to run into hundreds of thousands of dollars....."

compleet

History will judge George Pell, the cardinal who sought to crush me

The Age

28-2-2019

by John Ellis

I have hesitated in weighing in to add to the thousands of words written this week about the publication, at long last, of the details of the conviction of George Pell last December on child sex abuse charges.

It may surprise many to know that I have not followed the criminal process at all, know few details of it (even now), and have no opinion as to what may or may not happen in the balance of that criminal process.

However, as a survivor of sexual abuse by a priest over a period of more than 12 years, and having faced myself the opinion apparently held by those close to George Pell (and perhaps by Pell himself) – as to how inherently unlikely it was that a holy monk of God would have so openly engaged in such debased and abhorrent acts against a young boy – I feel saddened that the experiences of the complainant have been so disrespected by many commentators who feel the need to express doubt over what a jury of 12 has been satisfied beyond reasonable doubt.

George Pell apologised to me for the legal abuse perpetrated by the church under his watch as Archbishop of Sydney. Before he departed for Rome in 2014, he famously recited a public apology not to me but to the assembled audience at the conclusion of the Royal Commission into Institutional Responses to Child Sexual Abuse public hearing. I had a cup of tea with him. While that was a private meeting and will remain so, I can say that I have never felt any warmth from the man. I was not left with a sense of any acceptance of personal responsibility for how he sought to crush me or any appreciation of the impacts of his own actions.

We have a criminal justice process. That process rightly respects the unimaginable courage that a survivor of child sexual abuse must summon to participate in the process and the enormous personal cost of doing so, both to the survivor and his or her family. These are magnified exponentially when the perpetrator is a high-profile person.

In return, the criminal justice system provides protection to the anonymity of the survivor and ensures that the truth of their evidence will not be determined in the court of public opinion. The community should respect this and not question what they have not lived through.

Unavoidably, this is big news. George Pell has been a controversial figure for decades and has been a staunch defender of the church. He has repeatedly touted his credentials as a person to whom sexual abuse of minors is an abhorrent scourge on the church. He has done so as a cover to seek to divert attention away from his record as a man who has waged a covert war on victims and survivors of abuse and who orchestrated the church’s defence to my claim – the "Ellis defence", by which I was figuratively hung, drawn and quartered and displayed as a warning to any other survivor who may have the temerity to seek to sue the church. It claimed there was "no legal entity responsible for sexual abuse in the Catholic Church".

Pell has been in a position to commit the church to openness, transparency and accountability to the victims and survivors of abuse, to their families, to the faithful of the Catholic Church and to the tens of thousands of people in the wider community who have been affected in some way by the unbridled abuse of minors by Catholic clergy, which could only have persisted and flourished by protection from the upper echelons of the church.

As such, he has courted publicity. He will be judged ultimately in the court of public opinion, whatever the outcome of the processes still to ensue in the civil courts. He will deserve his fate. His defenders will maintain their outrage and lament the "anti-Catholic forces" and the "conspirators" who have led to his downfall.

His detractors will focus not so much on whether his conviction stands or the details of what happened in St Patrick’s Cathedral in 1996, but rather on what he has been as a leader of the Catholic Church and how he has affected their life or the lives of their loved ones.

George Pell will be judged by history. Has he lived honourably and compassionately? Has he been humble and merciful? Has any life breathed easier because of his conduct as a priest, archbishop, cardinal or senior Vatican bureaucrat? Did his war on victims and survivors of abuse make the church better, or has George Pell been one of the Catholic Church’s own worst enemies?

John Ellis is a Sydney lawyer and the survivor of a priest's sexual abuse.

• are on Facebook

Paleis van Volksvlijt 'No reason to change arrangements': St Mary's Cathedral defends decision to keep George Pell plaque. van Oude naar Nieuwe Kerk

Krul Oude Kerksplein

Je hebt een goed playbook nodig

voor je een bidbook uit kunt brengen

peep zei de muis

besluit Tweede Kamer: handelsmissie Deetman/van den Hende voor de Nieuwe Kerk

Af te halen bij AH, voor bij de lollies

Klik

Klik

Listing the improbabilities

Sergeant Reed began by telling Pell they would be going back to his time at Melbourne's St Patrick's Cathedral.

The Cardinal sucked on a lolly as he was shown photos of the choirboys involved.

"I didn't know any kids in the choir in '96," Pell said as he handed the photos back to Sergeant Reed.

As the detective began running through dates and names significant to the case, Pell uncrossed his arms to take notes of the conversation.

In submissions to Victorian County Court Chief Judge Peter Kidd during a plea hearing, Pell's barrister Robert Richter QC said the offences were "no more than a plain vanilla sexual penetration case where the child is not volunteering or actively participating".

Cardinal George Pell has had his bail revoked in the County Court in Melbourne, meaning tonight he will spend his first night behind bars.

He will be sentenced on March 13.

George Pell's victim responds to the cardinal's conviction for child sex abuse victim released this statement via his lawyer:

"Thank you for your interest in this case.

Like many survivors I have experienced shame, loneliness, depression and struggle. Like many survivors it has taken me years to understand the impact on my life.

At some point we realise that we trusted someone we should have feared and we fear those genuine relationships that we should trust.

I would like to thank my family near and far for their support of me, and of each other.

I am a witness in a case brought by the State of Victoria. I have put my trust in the police and the criminal justice system.

The process has been stressful and it is not over yet.

I need space and time to cope with the ongoing criminal process.

I understand this is a big news story but please don't reveal my identity.

I ask that the media respect my privacy. I don't want to give any interviews. Please don't come to my home. I want to protect my young family and my parents. I don't want them swept into the spotlight.

I am not a spokesperson about child sexual abuse. There are many other survivors and advocates who bravely fill this role.

I am just a regular guy working to support and protect my family as best I can.

Thank you for your support and understanding"

BOL.COM

Milk wood

" Ze kon nog geen ei bakken" David Waddell

KLIK

!!

CODA  De Kuil

the day-oh after the night before

NPO kruispunt

Na een [veel te groot]  deel van de nacht me te hebben afgevraagd  of het enige antwoord op die van den Hende van Rotterdam niet zou horen te zijn die mijnheer vanmorgen  op te bellen en hem uit te nodigen vanmiddag ook naar  Amsterdam te komen en hem dan maar aan te bieden hem van zijn wagen,  desnoods zijn bossie blommen voor hem dragend,   naar de Dokwerker te willen begeleiden
maar besloot - wijs geworden als ik inmiddels ben, [ jaja dat hele Deetman -plus- plus- circus heeft wat opgeleverd] besloot ik maar door kon gaan met een paar andere dingen te lezen.

bron

Een aantal ervaringen van slachtoffers die in Rome waren, en dan metname het verhaal van een dame -  verkracht op St. Anna Residential School -  St. Albany  die toen duidelijk was dat het antwoord [wéér] niet zou komen - ze wilde alleen maar wilde dat de paus nu eindelijk zijn sorry eens aan zou bieden   niets liever had gewild weer naar huis gaan
was me na die paar Rome dagen 
volgen en alles wat daar bij kwam kijken méér dan genoeg geweest.

Immers als ik iets over de sky-box in de Arena wil weten gaat mijn voorkeur uit naar Joep van 't Hek
en als er gescoord wordt zijn de kreten van Portugeese en Braziliaanse reporters toch onovertrefbaar waardoor zelfs Tutu met zijn voorkeur voor de vuvuzuela het af heeft moeten leggen, dus wat heb ik verder te maken met een toegangskaartje van 2 bisschoppen met kennelijk een gedeelde hobby.

En dat bleek heel verstandig, zodat ik vanmorgen fris en fruitig mijn aldus bespaarde nachtrust en tijd kon besteden aan mijn geliefde hobby-noodzaak: het nakauwen van Rome en mijzelf - bepaald niet voor het eerst maar weer eens gelukkig te weten met de (geadopteerde) Personal Bill of Rights van Dr. Alicia Dunlop, Toronto!

Maar vooral ook, en ook dat bepaald niet voor de eerste keer: diep onder de indruk te zijn van wijsheid en kennis die overlevers bewegingen,  zoals zeker ook in Canada, vergaard  hebben! 

En daarmee ook hoe wijs die bijeenkomst in dat Vaticaan is geweest.  Niet alleen omdat die kerk natuurlijk, behalve harikri plegen  geen andere keuze had. Maar vooral omdat daat hele bijzondere mogelijkheden hebben gelegen. 

En een heel bijzondere verzameling van heel belangrijke ervaringen van mensen bijeen was.   

En van der Hende, ga jij toch lekker in een skybox zitten, toch, darten schijnt overigens ook leuk te zijn. Maar van je eigen leer begrijp je kennelijk helemaal niks: harakiri plegen is verboden volgens de leer. 

klik

Net zo min als van het voortdurend terugkomende: stop dat clericalisme! 


En dat moet je dus vooral niet open in de pers doen, inmiddels zelfs niet (meer!) in een program van broodkatholieken! 

We live here / At St. Anne’s School

Some of us / Are from far away

Like Winisk and Moosonee

And some of us are only / From Fort Albany;

We like school,

But sometimes we are sad;

We are wanting to see

Our families / At home.

Maybe they are wanting

To see us / Too.

(We Live at School, Grades 3 and 4 at St. Anne’s Indian Residential School, March 1972)
wordt vervolgd  

Transparantie: veganistische hersenkraker

   

Bron

 

Hoe kwam de aartsbisschop van York in de slaapkamer van Beatrijs ?

„Missbrauch jeder Art ist die schlimmste Demütigung, die man einem Menschen zufügen kann. Es bedeutet, erkennen zu müssen, dass man sich gegen die Übermacht des Täters nicht zur Wehr setzen kann, ihm ausgeliefert ist. Du kannst dem, was da passiert, nicht entkommen, du musst es über dich ergehen lassen: egal, was oder wie schlimm es ist. Wer Missbrauch erlebt, der will all dem einfach nur ein Ende machen. Aber das geht nicht,“ 
.....

„Man wolle fliehen, und somit passiere es, dass man nicht mehr „man selbst“ sei, sogar vor sich selbst fliehe, und damit am Ende völlig allein dastehe, gab der Missbrauchsüberlebende einen Einblick in die Zerrissenheit, mit der die Opfer oft ihr Leben lang konfrontiert sind. Doch niemand könne diese Zerrissenheit sehen: „Was am meisten wehtut, ist die Gewissheit, dass dich niemand verstehen wird. Und dieses Gefühl wird dich ein Leben lang begleiten.“

Der mühsame Versuch, die Welt von „vorher“ wieder für sich zu gewinnen, sei „genauso schmerzlich wie der Missbrauch selbst,“ ...
„Je größer dein Wunsch ist, diese beiden Welten miteinander zu versöhnen, je mehr du dich darum bemühst, umso schmerzlicher ist die Gewissheit, dass es nicht möglich ist. Es gibt keinen Traum ohne Erinnerung an das, was geschehen ist; keinen Tag, an dem man es nicht im Geiste noch einmal durchlebt.“

Er selbst könne inzwischen besser damit umgehen, versuche sich auf das „von Gott gegebene Recht“ auf Leben zu konzentrieren.
„Ich kann, ich sollte hier sein. Das gibt mir Mut,“
...
 „Es ist jetzt vorbei. Ich kann nach vorne schauen. Ich muss nach vorne schauen. Wenn ich jetzt aufgebe, stehen bleibe, dann lasse ich zu, dass diese Ungerechtigkeit mein Leben beeinflusst. Und das kann ich verhindern, indem ich lerne, es zu kontrollieren, indem ich lerne, darüber zu sprechen.“

Im Anschluss an seine bedrückenden und mutigen Worte trug der junge Mann auf der Geige ein Stück von Johann Sebastian Bach vor, bevor nach einer kurzen Stille der Papst das Wort ergriff.

bron

Bron

en daar zit je dan

getverdegetver, maar ik wíl helemaal geen opperhoofd van een fanclub van die Marx worden....!

"Onder andere openbare gebouwen in een zekere stad, waarvan het mij om vele redenen voorzichtig lijkt den naam niet te noemen, en die ik niet door een gefingeerden naam wil aanduiden, is er één, waar de meeste steden—groot of klein—van oudsher op kunnen bogen: en wel een armenhuis; en in dit armenhuis werd op een dag en datum, dien ik niet behoef te noemen, daar deze ten minste in dit stadium van het verhaal voor den lezer zonder eenig belang zijn, de sterveling geboren, wiens naam in het opschrift van dit hoofdstuk is genoemd. Een lange poos nadat het kind door den armendokter deze wereld van smart en moeite was binnen gehaald, bleef het een hoogst twijfelachtige zaak of het lang genoeg zou leven om zelfs een naam te dragen; in welk geval meer dan waarschijnlijk deze levensherinneringen nooit verschenen zouden zijn; of als zij verschenen waren, zouden zij in een paar bladzijden zijn samengedrongen, en hadden dan de onbetwistbare verdienste bezeten, de meest beknopte en meest getrouwe proeve van biografie te zijn, die ooit in de literatuur van eenig tijdperk of eenig land is verschenen. Ofschoon ik niet zou willen beweren, dat in een armenhuis geboren te worden, op zichzelf de gelukkigste en meest benijdenswaardige omstandigheid is, waarin een menschelijk wezen kan verkeeren, wil ik toch zeggen, dat het in dit bijzondere geval het beste was wat Oliver Twist bij mogelijkheid had kunnen overkomen. De zaak is, dat het buitengewoon veel moeilijkheden opleverde, Oliver er toe te brengen, de taak der ademhaling op zich te nemen— een moeilijke arbeid, maar die door de gewoonte onontbeerlijk is geworden voor ons welzijn; een tijdlang lag hij op een wollen matrasje naar lucht te happen, eenigszins balanceerend tusschen deze wereld en het hiernamaals: de weegschaal helde klaarblijkelijk over naar de zijde van het laatste. Ware Oliver gedurende deze korte poos omringd geweest van bezorgde grootmoeders, angstige tantes, ervaren kinderverzorgsters en zeergeleerde dokters, dan zou hij onvermijdelijk en ongetwijfeld in minder dan geen tijd dood zijn geweest. Nu er echter niemand bij was als een arme, oude vrouw, ietwat onder den invloed van een extra rantsoen bier, en een armendokter, die zulke zaakjes volgens contract waarnam, nu vochten Oliver en de natuur de kwestie onder elkaar uit. Het resultaat was, dat Oliver na eenige vergeefsche pogingen adem haalde, nieste en er toe overging, aan de bewoners van het armenhuis bekend te maken, dat een nieuwe last aan de gemeente was opgelegd; hij deed dit door zoo luid te schreeuwen als met eenige reden verwacht kan worden van een kind van 't mannelijk geslacht, dat nog niet langer dan drie en een kwart minuut in 't bezit was geweest van dat bijzonder nuttige werktuig: de menschelijke stem. Toen Oliver deze eerste proeve van de vrije en gezonde werking zijner longen aflegde, kwam er beweging in de lappendeken, die slordig over de ijzeren krib was gegooid; het bleeke gelaat van een jonge vrouw rees met moeite uit het kussen en een zwakke stem bracht nauw verstaanbaar uit: „Laat mij het kind zien en sterven.” De dokter zat met zijn gezicht naar het vuur en trachtte zijn handen te warmen door ze beurtelings met de palm boven het vuur te houden en te wrijven. Toen de jonge vrouw sprak, stond hij op, ging naar het hoofdeinde van het bed en zeide, vriendelijker dan van hem verwacht kon worden: „Kom, je moet nog niet over doodgaan spreken.” „Lieve hemel, nee, m'n goeie ziel!” viel de baker in, terwijl zij haastig een flesch van groen glas in haar zak wegmoffelde; den inhoud had zij zich in een hoekje goed laten smaken. „Lieve hemel, dokter, als die goeie ziel zoo lang geleefd heeft als ik en ze heeft dertien kinderen van der eigen gehad en allemaal dood op twee na en die twee met 'er in 't armenhuis, dan zal ze 't wel laten om zoo te praten, 't arme mensch! Bedenk eres wat 't is om moeder te zijn; kijk eres, daar leit je lieve schaapie.” Dit troostrijke vooruitzicht op moederweelde miste blijkbaar de bedoelde uitwerking. De zieke schudde 't hoofd en strekte haar handen uit naar het kind. De dokter legde het haar in de armen.
.....

bron

De dokter boog zich over de doode en tilde haar linkerhand op. „De oude geschiedenis,” zeide hij, zijn hoofd schuddend; „geen trouwring zie ik. Nu! Goedenavond!” De geneesheer stapte weg om te gaan eten; de baker ging, na eerst de groene flesch nog eens aangesproken te hebben, op een laag stoeltje voor 't vuur zitten en begon het kind aan te kleeden.

de kop van de kat is jarig en de pootjes vieren feest

Wat een prachtig voorbeeld van de macht der kleedij was de kleine Oliver Twist! Zoolang hij in de wollen deken gewikkeld was, die tot nu toe zijn eenige bedekking had uitgemaakt, kon hij 't kind zijn geweest van een edelman of van een bedelaar; het zou zelfs den hooghartigsten vreemdeling moeielijk zijn gevallen, hem zijn juiste plaats in de maatschappij aan te wijzen. Maar eenmaal omkleed door het oude katoenen gewaad, in den dienst vergeeld, was hij gemerkt en geteekend, en nam terstond zijn plaats in—een gemeentekind—een wees van het armhuis—een ellendige, half verhongerde slover— bestemd om met stompen en slagen voortgejaagd te worden—door allen veracht en door niemand met medelijden aangezien. Oliver schreeuwde er lustig op los. Als hij geweten had, dat hij een wees was, overgelaten aan de teedere zorgen van kerkvoogden en regenten, zou hij misschien des te harder geschreeuwd hebben.
....."

LINK

archieven

BRON

Wir dokumentieren hier im Wortlaut den Redetext von Kardinal Reinhard Marx bei der Vatikan-Konferenz der Vorsitzenden der Bischofskonferenzen über Kinderschutz. Der Vorsitzende der Deutschen Bischofskonferenz sprach vor der Vollversammlung am 23. Februar 2019.

Transparency as a Community of Believers

(Transparenz als Gemeinschaft der Gläubigen)

Heiliger Vater,

Eminenzen, Exzellenzen,

liebe Schwestern und Brüder,

....

AG’s Investigation Into Catholic Church Could Result In Over A Thousand Victims And Take Two Years

CHEYNA ROTH • 10 HOURS AGO

More than 70 police officers, special agents and government officials executed search warrants on each of the seven Catholic dioceses in Michigan simultaneously. Capitol Correspondent Cheyna Roth reported. 

They loaded vehicles with boxes and filing cabinets – everything they could find related to potential sexual abuse by priests who have worked in Michigan from 19-50 until now.

Attorney General Dana Nessel said Michigan is the first state to execute a search warrant on the Church in this way.

“We did not depend on the dioceses to turn over documents which is what primarily happened in other states.”

Nessel said she expects her office’s investigation to last at least two years.

“Hundreds of thousands of documents were seized during the raids and an investigative team is reviewing more than 300 tips already received. “

Attorney General Dana Nessel was slim on details about the investigation since it is ongoing. But Michigan State Police Colonel Joe Gasper said not all dioceses are being as cooperative as investigators would like. 

“I think that the level of cooperation…it varies. But what’s important is that from a standpoint of the investigation that the two agencies are undergoing it’s important that that take priority over any parallel investigation.”

When Gasper said “parallel investigation,” he’s talking about the dioceses that have conducted their own reviews into priests suspected of abuse. 

Nessel wanted all the dioceses to stop doing that. And she said if a church official is trying to conduct its own investigation, people should not cooperate.  

“And what I would like to say to the public is this: If an investigator comes to your door and asks to speak with you, please ask to see their badge and not their rosary.”

compleet klik