Ter info:
Volgende de zitting van het KIB mbt de verdwenen PV’s op 6 mei 2014 aan het Poelaertplein te Brussel, ondermeer over 9 pv’s waarvan het KIB nog de verdwijning vastgesteld heeft, bijkomend aan de 445 andere verdwenen pv’s.
Zijn publieke verontschuldigingen geloofwaardig als…
Zijn verontschuldigingen van de politiek en samenleving wel geloofwaardig als er nog altijd meer dan 445+9 pv’s met slachtoffergegevens niet teruggevonden zijn en het onderzoek nog aan de gang is? En hoe kan een samenleving en hun politieke wordvoerders, Jan Peumans en Van Deurzen geloofwaardig zijn als het gerecht zich niet verontschuldigt bij de 475 slachtoffers wiens dossiers “doelbewust onregelmatig” werden in beslag genomen bij Peter Adriaenssens en daardoor vernietigd?
“Je hebt altijd mensen die zich niet kunnen neerleggen bij het goede dat hen gedaan is na het slechte dat is gebeurd” “Zijn ze (is hem) weer daar”, “Is het dan nooit genoeg geweest”? Zo zal de ene en andere wel reageren, tant pis of tant mieux.
De gerechtelijke ramkraak van de eeuw
Peter Adriaenssens is dus Commandeur geworden in de Leopoldsorde, het is een hart onder de riem van de 475 slachtoffers van sexueel misbruik in de kerk die Peter Adriaenssens en z’n equipe in vertrouwen namen nadat ook de neef van Van Gheluwe zich tot hem gericht had. Na 6 weken was het voor hem en de slachtoffers op 24/06/2010 bekeken.
Waarom moest de gerechtelijke lobby van Brussel, tegen alle adviezen in, ook van het parket generaal die hen daar op 23/06/2010 langs Johan Delmulle nog voor had willen behoeden, een groots opgezette mediatiek ondersteunde roof van de 475 vertrouwelijke meldingen doen. Als afleidingsmanoeuvre werd ook nog Danneels en de kerkelijke archieven leeggehaald. Het is een schande waar vooralsnog geen verontschuldigingen zijn gekomen, ook al is al een hele tijd een definitieve gerechtelijke veroordeling uitgesproken over de inbeslagnames bij Adriaenssens. Intussen zijn alle actoren van deze ramkraak op vertrouwelijke en intieme meldingen van het terrein verdwenen, ieder om z’n eigen redenen, Coppens, De Troy, Audenaert, De Wael en recent Bulthé.
Minstens 445+9 verdwenen pv’s
Ook minstens 445 + 9 pv’s van het Brusselse parket zijn nog altijd zoek, en niemand van de betrokken diensten, de media, of de politiek die ook maar iets inzitten met de honderden slachtoffers en ook daders, die niet weten waar al dat vertrouwelijke materiaal zich nu wel bevindt. Alsof het voor de slachtoffers en daders een geruststelling is dat hun, toch voor de in Brussel opgemaakte pv’s, er een kopie in het dossier zit. De controle op door andere arrondissementen opgestuurde dossiers schuldig verzuim is vooralsnog niet gebeurd, zodat daar zelfs niet geweten is wat verdwenen is en er ook geen kopie in het dossier zit.
De verdwenen pv’s, een doorslag van ‘operatie kelk’
Waar kunnen de originele dossiers zijn? En is er nog wel een verdere rechtsgang mogelijk indien informaties gebruikt worden waarvan niet zeker is of de originelen zich niet in onbevoegde handen bevinden. En het gaat niet zomaar om enkele dossiers. Voortgaande op de nominatieve lijst van de 445 verdwenen pv’s, betreft het een doorsnede van het gehele onderzoek, van het pv van de ondervraging van Commandeur Adriaenssens, tot de volledige inhoud van de pc van Van Gheluwe en Danneels, evenals tientallen ondervragingen van slachtoffers en ook daders. En ook pv’s van de laatste razzia van De Troy bij de bisdommen en kerken in januari 2013, toen hij al beslist had er mee te stoppen. Die pv’ over de laatste inbeslagnames zijn natuurlijk spek voor de bek van de kerk die op deze basis ‘operatie kelk’ stop zou kunnen zetten, nadat cassatie het vonnis verbrak van het eerste KIB dat het onderzoek verder kon gezet omdat er geen ‘gebrek’ aan vastgesteld werd.
Vraag aan het KIB: stopzetten van alle onderzoekshandelingen
Maar ook door ons cassatieberoep en nu de vraag aan het KIB van 6 mei 2014: stopzetten van alle onderzoekshandelingen voorzover de originele exemplaren van de verdwenen pv’s niet terug gevonden zijn, of hun huidige ligplaats niet geïdentificeerd is. In de laatste behandeling voor het KIB in februari 2013 verklaarde De Troy, oud-onderzoeksrechter ‘operatie kelk’, dat Bulthé deze zaak kon ophelderen. Mevr. Coppens, ex-griffier, weigerde haar versie (ook over de kuisvrouwen bv) te geven voordat Bulthé gehoord werd en de huidige onderzoeksrechter Calewaert, kon niet verzekeren dat met de kopies van het parket van Brussel, het dossier volledig was. Dat Bulthé met pensioen is kunnen gaan zonder dat één journalist hem daarop bevraagd heeft, geeft de schuif aan waarin het slachtofferbelang door de media al jaren is weggestoken.
Aan
het KIB is in onze besluiten ook gevraagd om, zoals bij een
bankroof in de zaal met waardegoederen, de betrokkenen
onmiddellijk op de hoogte te brengen en het verdwenen goed zo
vlug mogelijk op te sporen. Elk slachtoffer en dader die in
verdwenen pv’s genoemd zijn dienen hiervan op de hoogte gesteld.
Er hebben verschillende partijen het onderzoek gevorderd naar de verdwijning, niet alleen de kerk maar ook Coppens (de ex-griffier) en de Troy zelf. Van een stand van dit onderzoek is verder niets meer vernomen.
Overleg heeft geleid tot tegemoetkoming aan de slachtoffers
Maar goed dat de kerk, langs de mede door haar opgezette arbitragecommissie en de verdunde Adriaenssenscommissie in elk bisdom de grote stukken in het hart van de slachtoffers heeft kunnen lijmen. En de Overleggroep slachtoffers – kerk heeft naar vermogen bijgedragen tot de algemene regelingen. Maar voor de rest blijft de politiek en gerecht uitblinken in lafheid en verraad aan het belang van de slachtoffers, toch wat het sexueel misbruik in de kerk betreft en de wijze waarop het gerecht er is mee omgegaan en nog mee omspringt.
En de werkgroep mensenrechten in de kerk en Van Steenbrugge? De verdwijning van de dossiers en de slachtoffers die hierin opnieuw in het hart geraakt worden, het kan hen niet schelen, ze zien het enkel als een poging van de kerk om het onderzoek te saboteren. Maar zij krijgen de mediatieke aandacht, terwijl hun aandeel in de tegemoetkoming aan slachtoffers langs arbitrage en de opvang in bisdommen minimaal is, dat was het ook al toen slachtoffers zich naar Adriaenssens wendden, slechts 5 van de 475 Adriaenssens-dossiers van hun vermeende 300 kwamen van de werkgroep mensenrechten in de kerk, en slechts 1 van Godelieve Halsberghe, die nog aanleiding was voor het afleidingsmaneuvre met het openbreken van de crypte in de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen waar dossiers zouden verborgen liggen, terwijl op hetzelfde moment het Vertrouwenscentrum in Leuven werd overvallen door De Troy, Audenaert en Dewael op basis van een onregelmatige (gebruikte) saisine uitgeschreven door Bulthé.
Het is nog te vroeg om het verhaal te schrijven van wie en hoe de opdracht tot de ramkraak op de 475 dossiers van slachtoffers is tot stand gekomen, al deze dossier werden door een gerechtelijke beslissing verbrand en onnuttig gemaakt voor het verdere onderzoek. Van alle nieuwe dossiers die na 24/06/2010 werden opgemaakt zijn er minstens 445+9 pv’sverdwenen. En dit alles onder de verantwoordelijkheid van Bulthé, de Troy, Audenaert en De Wael en onder het goedkeurend oog van de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk en van Van Steenbrugge. Zonder dat de politiek, de media, de samenleving er nog maar een vraag over stelt, laat staan er zich voor verontschuldigd.
En de vraag blijft gesteld waarom er door het (vrijzinnig geachte) Brusselse parket zò werd gehandeld dat slachtofferdossiers werden vernietigd (doelbewust onregelmatige inbeslagname) of verdwenen (in de overdracht van de dossiers de Troy naar Calewaert) en dat uiteindelijk de kerk buiten schot bleef/blijft? Wie heeft wie uit de wind willen zetten en waarom?
Maar er zullen nu wél excuses volgen van Peumans en Van Deurzen namens de samenleving voor de slachtoffers van sexueel misbruik, zonder dat de gang van zaken mbt ‘operatie kelk’ is uitgeklaard. Slachtoffers van misbruik in de kerk zullen er het hunne van denken.
Er hebben verschillende partijen het onderzoek gevorderd naar de verdwijning, niet alleen de kerk maar ook Coppens (de ex-griffier) en de Troy zelf. Van een stand van dit onderzoek is verder niets meer vernomen.
Overleg heeft geleid tot tegemoetkoming aan de slachtoffers
Maar goed dat de kerk, langs de mede door haar opgezette arbitragecommissie en de verdunde Adriaenssenscommissie in elk bisdom de grote stukken in het hart van de slachtoffers heeft kunnen lijmen. En de Overleggroep slachtoffers – kerk heeft naar vermogen bijgedragen tot de algemene regelingen. Maar voor de rest blijft de politiek en gerecht uitblinken in lafheid en verraad aan het belang van de slachtoffers, toch wat het sexueel misbruik in de kerk betreft en de wijze waarop het gerecht er is mee omgegaan en nog mee omspringt.
En de werkgroep mensenrechten in de kerk en Van Steenbrugge? De verdwijning van de dossiers en de slachtoffers die hierin opnieuw in het hart geraakt worden, het kan hen niet schelen, ze zien het enkel als een poging van de kerk om het onderzoek te saboteren. Maar zij krijgen de mediatieke aandacht, terwijl hun aandeel in de tegemoetkoming aan slachtoffers langs arbitrage en de opvang in bisdommen minimaal is, dat was het ook al toen slachtoffers zich naar Adriaenssens wendden, slechts 5 van de 475 Adriaenssens-dossiers van hun vermeende 300 kwamen van de werkgroep mensenrechten in de kerk, en slechts 1 van Godelieve Halsberghe, die nog aanleiding was voor het afleidingsmaneuvre met het openbreken van de crypte in de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen waar dossiers zouden verborgen liggen, terwijl op hetzelfde moment het Vertrouwenscentrum in Leuven werd overvallen door De Troy, Audenaert en Dewael op basis van een onregelmatige (gebruikte) saisine uitgeschreven door Bulthé.
Het is nog te vroeg om het verhaal te schrijven van wie en hoe de opdracht tot de ramkraak op de 475 dossiers van slachtoffers is tot stand gekomen, al deze dossier werden door een gerechtelijke beslissing verbrand en onnuttig gemaakt voor het verdere onderzoek. Van alle nieuwe dossiers die na 24/06/2010 werden opgemaakt zijn er minstens 445+9 pv’sverdwenen. En dit alles onder de verantwoordelijkheid van Bulthé, de Troy, Audenaert en De Wael en onder het goedkeurend oog van de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk en van Van Steenbrugge. Zonder dat de politiek, de media, de samenleving er nog maar een vraag over stelt, laat staan er zich voor verontschuldigd.
En de vraag blijft gesteld waarom er door het (vrijzinnig geachte) Brusselse parket zò werd gehandeld dat slachtofferdossiers werden vernietigd (doelbewust onregelmatige inbeslagname) of verdwenen (in de overdracht van de dossiers de Troy naar Calewaert) en dat uiteindelijk de kerk buiten schot bleef/blijft? Wie heeft wie uit de wind willen zetten en waarom?
Maar er zullen nu wél excuses volgen van Peumans en Van Deurzen namens de samenleving voor de slachtoffers van sexueel misbruik, zonder dat de gang van zaken mbt ‘operatie kelk’ is uitgeklaard. Slachtoffers van misbruik in de kerk zullen er het hunne van denken.
Jan Hertogen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten