In het staartje van het jaar waarin ik nog 18 moest worden kreeg ik een pleeggezin: ze moesten toch wat
dus werd 't soebatten : zij hadden een andere voorkeur gehad, maar het kwam tot een werkelijk contract - het waren bizarre mensen - en het werkelijk bestaande contract werd regelmatig uit een map gehaald en op een -zijn, zij had er geen - bureau neergelegd.
dus werd 't soebatten : zij hadden een andere voorkeur gehad, maar het kwam tot een werkelijk contract - het waren bizarre mensen - en het werkelijk bestaande contract werd regelmatig uit een map gehaald en op een -zijn, zij had er geen - bureau neergelegd.
Maar het beste wat ie had was níét zijn bureau, of zijn vrouw, dat was wat hij systematisch verdomde!
En dat was óóit zijn schoenen te poetsen. En zijn zéér hartgrondige reden daarvoor!
Die waren zijn lange- en korte- termijn, zijn dagelijkse - werkgeheugen.
Voor de rest had hij vooral veel, héél véél papieren, en vier pc's; dat heb je zo met politici.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten