Of ships of fools, Philipp von Spanien weinte, als seine Flotte Untergegangen war. Weinte sonst niemand?

regionaal archief Dordrecht 

bron

Huizinga,  over Amsterdammertjes,

met - naast  mijn zoveelste buiging voor Harmen Snel, die geen verhaaltjes vertelt maar mij regelmatig voorlas - mijn dank aan Carry Slee die ook mijn kinderen verhaaltjes vertelden [en zelfs eentje mede aan het lezen kreeg omdat snotneusies denken dat grote jongens niet huilen] 

Raft of the CLAN

Art Guide Australia:Peter Daverington Inserting the deep past into the present

wikipedia

Bewaar het toevertrouwde pand: de geschiedenis van het bisdom Haarlem; Was getekend: Mosquita Zwart

wat doet dat mens 

op mijn trap

DIEP LINK

mijn droom

in mijn huis

en met mijn poepschepje? 

KNIP

ruim je rotzooi op Soete lieve Gerritje

KLIK

Lucky Luke en het gekantelde beeld 

wordt vervolgd 

dringende verzoeken aan de goden tussen mijn tranen door

Mochten er nu ergens in een hoekje 3 nonnen druk in gesprek zijn
waarbij de mond van een Germana open valt door dat wat een Mariska bekent: "ik heb het haar zelf geleerd"  laat ze zich dan rustig tranen lachen bij een fles Almdudler van een zwijgende Bonefatio, zeg dan effe tegen Petrus dat ie ze niet meteen de hemel uit hoeft te schoppen en hou Bonaventura op een afstand.  "van mij mocht dat kind lezen, als ze de boeken maar kaftte....Van Starreburg ook: hij had de letters op zijn rug, zij d'r ogen niet in haar achterhoofd " 
Moge het hagelen in Haarlem.

Blote billetjes in het gras met hemelse modder als toetje; Mt. 6, 1-4

Zwijgcontracten in de zorg: de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd noemt ze een belemmering voor openheid en transparantie en het ministerie van Volksgezondheid overweegt een wettelijk verbod. 

Toch worden er nog steeds 
zwijgcontracten tussen zorginstellingen en patiënten, cliënten of nabestaanden afgesloten. Dat blijkt uit onderzoek van Nieuwsuur

De Inspectie heeft nu voor het eerst een melding gekregen over een zwijgcontract in de jeugdzorg. Eerder kwamen vooral contracten in de ziekenhuis-, gehandicapten- en ouderenzorg in het nieuws. Het gaat om een contract dat Jeugdbescherming Gelderland eind 2017 afsloot met een man die als tiener werd misbruikt door zijn pleegvader.

De Jeugdbescherming haalde de jongen niet direct weg bij de pleegvader: hij moest er nog twee maanden blijven wonen. Na een jarenlange worsteling voor erkenning krijgt hij, inmiddels volwassen, een schadevergoeding. Maar daarbij moet hij wel een zwijgcontract tekenen waarin staat dat hij met niemand mag praten over de zaak.

Mt. 6:24

Lucas XV en het brillenkoordje

Wat staat daar in vredesnaam?

Erfgoed Leiden en Omstreken

KLIK

En terwijl ik mijn hik meenam naar bed kon ik het grommen van de daar begraven teruggekeerde zouaaf nog net horen. 

klik

KLIK

The Guardian

Ooit leefde ik, Natascha Wodin

Das Valka-Lager

Wartesaal für heimatlose Ausländer

Autor: Jim G. Tobias

Sonntag, 20. Januar um 19, 21 und 23 Uhr auf Franken Fernsehen

Wiederholung: Sonntag, 03. Februar um 19, 21 und 23 Uhr auf Franken Fernsehen

Livestream: www.frankenfernsehen.tv

Zum Inhalt:

Mai 1945. Europa lag in Trümmern. Nach großer Kraftanstrengung hatten die Alliierten die Nationalsozialisten besiegt und Millionen von Kriegsgefangenen, KZ-Häftlingen und Zwangsarbeitern aus den Lagern befreit. Über sieben Millionen dieser verschleppten Personen mussten medizinisch behandelt, verköstigt und untergebracht werden. Dafür errichteten die Besatzungsmächte sogenannte Displaced Persons (DP) Camps.

Eines dieser Auffanglager war das Valka-Lager (1946–1960) auf dem Gebiet des heutigen Stadtteils Langwasser. Benannt wurde es nach der lettisch-estnischen Grenzstadt, da die ersten Bewohner hauptsächlich aus den baltischen Staaten stammten. Über ein Jahrzehnt war der "Wartesaal" vorübergehendes Zuhause für Tausende von osteuropäischen DPs: Entwurzelte, die sehnsüchtig auf eine neue Heimat in Übersee warteten. Manche blieben aber auch in Deutschland, wie etwa die Schriftstellerin Natascha Wodin und der deutsch-estnische Arzt René Tomingas.

In der Medienwerkstatt-Dokumentation beleuchten Historiker und Zeitzeugen den Alltag im Valka-Lager.

KLIK

Het is iets meer, mag dat?

Dalmatius en gebazel', Cäsar schlug die Gallier. Hatte er nicht wenigstens einen Koch bei sich?

bron

antwoord bij de krabbepoten van mijn visboer op de Albert Cuyp:

Amsterdams stadsarchief 

KLIK









"Meisjes,  koopt niet bij joden"

KLIK

KLIK

"O ja hoor, dat regelde Tante Truus [Wijsmuller] Ik heb het even bij mijn moeder gevraagd". 

Bahalve bij een marathon heeft Amsterdam nog steeds geen voetgangerstunnel.
Wél de pont!

Tale gate parties

KLIK

bron

Opinie
HANS SIEPEL

27-1-2019


Het Parool

Het is de hoogste tijd voor een gesprek over de schade die overheidscommunicatie aanricht, betoogt Hans Siepel. Het manipuleren om reputaties op te vijzelen moet stoppen.

Geen nieuwsconsument kijkt er meer van op. Dit keer was het een kritisch onderzoeksrapport over ambtenaren op het ministerie van Justitie en Veiligheid die de onafhankelijkheid van onderzoeksinstituut WODC beschadigd hebben.

De bevindingen van de onderzoekscommissie zijn niet mals. Ambtenaren probeerden het wetenschappelijk onderzoek te beïnvloeden. Ruim een kwart van de WODC-onderzoekers heeft de afgelopen twee jaar met zulke ongewenste beïnvloeding te maken gehad. Dat ­gebeurde vooral bij onderzoek naar politiek ­gevoelige onderwerpen.

Dit gaat volgens een vast patroon: pogingen om onderzoeksvragen en -methoden te veranderen en eindconclusies te manipuleren zodat ze passen in een politiek gewenste richting.

Waar heb ik dat eerder gehoord? Elk parlementair onderzoek van de laatste decennia ­levert vergelijkbare uitkomsten op. De uitkomsten vermelden selectieve omgang met informatie; kritische rapporten die in een bureaula verdwijnen; tunnelvisies, doofpotaffaires en de Tweede Kamer niet, onvoldoende of misleidend geïnformeerd.

Tussen de regels
De kernvraag wordt opvallend genoeg nooit ­gesteld. Terwijl die toch voor de hand ligt: welk belang is hier in het geding? Waarom wordt er 'druk' uitgeoefend? En waarom juist bij politiek-publicitair gevoelige onderwerpen?

Het antwoord op al deze vragen vinden we tussen de regels door in het rapport van vorige week: 'Kennelijk gaat men ervan uit dat niemand die rapporten leest en dat het effect van de eerste klap in de publiciteit het belangrijkste is'. Het zijn, zo leert deze éne zin, vooral communicatiekrachten die verantwoordelijk zijn.

Het is de hoogste tijd het erover te hebben hoe een vakgebied, een professie, zelfs een heuse wetenschap zoveel maatschappelijke schade kan veroorzaken. Want het is 'de communicatie' die een zware verantwoordelijkheid draagt voor veel maatschappelijk ongemak en ontevredenheid, maar daar zelden tot nooit op wordt aangesproken.

Daar is wel alle reden toe. Met een hoge urgentie!

Wie de geschiedenis van de overheidscommunicatie bestudeert, ziet halverwege de jaren negentig een belangrijke beleidswijziging. Met de introductie van marktwerking in tal van publieke sectoren kwam op voorspraak van de RVD ook de bedrijfsmatige aanpak van communicatie naar de overheid: dat betekende meer gewicht voor public relations en marketingcommunicatie.

Ministeries en ministers werden ineens 'merken', die 'geladen' moesten worden. Het draaide niet meer om de waarheid en het algemeen belang, maar om regie op een positieve beeldvorming, waarbij nagenoeg alles geoorloofd werd. Inclusief het onder druk zetten van wetenschappelijke medewerkers.

Als gevolg van deze beleidskeuze
..... "

Compleet

Gelijknamige expositie in het Nationaal Holocaust Museum in Amsterdam, vanaf 28/1.

Permission to come ashore Reconciliation still unfinished business

Abolish Australia Day 

Herald Sun 

”Today I think it is particularly important that we as a nation acknowledge our traditional owners of the land upon which we meet, and we pay our respects to their elders past, present and emerging,” he says. “Today we should acknowledge that our First Australians deserve an equal share in our nation's future, an equal right for a fulfilling and healthy life, and an equal say in the decisions and directions of this country - a voice enshrined in the nation's birth certificate
....."
compleet --> 

ABC News

BRON

Global Sisters

Global Sisters

Earlier this month, the United Nations Human Rights Committee (UNHRC) wrapped up a case that resulted in a landmark legal victory for First Nations women in Canada. 

In a case brought forth by Sharon McIvor, the UNHRC found that Canada still discriminates against Indigenous women and their descendants in the registration provisions of the Indian Act. 

Before amendments passed in 1985, First Nations women registered under the Indian Act lost their status after marrying a man without status. 
Their children were also denied Indian status under the act. 

McIvor, whose First Nations’ grandmother had married a non-Indigenous man, found that following the 1985 amendments, she and her children were denied full status but her brother and his descendents were not. 

McIvor filed her case with the UNHRC in 2010, when after proving her case at trial and on appeal in Canada, the federal government refused to eliminate sex discrimination from the Indian Act. 

The UNHCR’s decision has given Canada 180 days to take steps to remove the discrimination. 

Pamela Palmater writes that “Canada cannot claim to stand as a champion of human rights in the global context while continuing to deny First Nations women and children basic human rights.” 

In other feminist news on rabble this week, Brent Patterson brings us the story of an Indigenous women’s collective in Guatemala organizing to defend Indigenous women's rights and the land. 


Read an excerpt from Tarah Brookfield’s new book Our Voices Must be Heard: Women and the Vote in Ontario, for an inside look at the suffrage movement's triumphs in northern Ontario and the movement’s exclusion of Black and Indigenous women. 

On January 19, women across the world marched on the second anniversary of the historic Women’s March. Check out the Activist Toolkit’s compilation of stories from marches and associated actions in communities across Canada. 

And coming up next week, an “ emerging democracy” conference features a panel with women in government and civil society. 

De Zilveren Camera 

 

The oldest Australian to seek redress for institutional child sexual abuse is one step closer after a Catholic order of nuns joined the redress scheme this week – but she wants more.

A Hunter child sexual abuse survivor says it's not enough for her to be able to seek redress

“It’s not enough for me to get redress when others are waiting. I am asking all other institutions to join the National Redress Scheme because it’s not fair that one should get redress and not another because we all suffered the same abuse,” said Hunter woman Mary, who turned 97 in December.

Shine the Light: The complete Newcastle Herald investigation

Mary and her sister were admitted to St Josephs Girls Home at Gore Hill in 1928 and remained until 1933.

Families and Social Services Minister Paul Fletcher announced that the Sisters of St Joseph of the Sacred Heart are one of 10 groups joining the scheme from Thursday so that survivors’ claims can be processed.

Others include the Anglican Dioceses of Bendigo and the Northern Territory, Geelong Grammar School and the Presbyterian Church of Queensland.

“The interests of survivors are at the centre of everything we are doing with the National Redress Scheme. I am pleased that because of the institutions which have now joined, Mary’s claim can now be considered,” Mr Fletcher said.

Read more: From the darkness, a light starts to shine

He urged other churches, sporting clubs and organisations to “finalise the process and join as quickly as possible so other Australian survivors can access the support and acknowledgement they have been waiting for”.

It’s not enough for me to get redress when others are waiting.

Oldest Australian seeking redress, Hunter woman Mary, 97.

“The National Redress Scheme needs to be accessible to survivors throughout Australia which is why it is critical for every institution where historical abuse occurred to join as quickly as possible,” Mr Fletcher said.

Only one of Australia’s 35 Catholic dioceses is yet to join the National Redress Scheme.

The National Redress Scheme can provide counselling, a direct personal response from the institution where abuse occurred for survivors who want it, and a redress payment.

Mr Fletcher said he and his department were actively engaging with a large number of institutions to facilitate their participation in the scheme.

Mary said she was overwhelmed by the “wonderful news”.

“My goodness. I can’t believe it. I thought I was never going to get it,” she said.

CLAN: you're never too old to go to prison

Deeper reading: the National Redress Scheme

• The National Redress Scheme explained
• Roadblock to justice for survivors is 'condemned to the scrapheap' from today
• Newcastle Senate committee hearing exposes National Redress Scheme flaws