Dag man achter het loket

klik

Ik had een heel bijzondere, geweldige kerst 2017!
En sinds een aantal dagen, al voor oud en nieuw,  heb ik het donkerbruine vermoeden dat dat me de rest van mijn leven zou kunnen hebben opgezadeld met een bizarre neiging: het gooien van knipogen naar doodgravers die - zeker weten - als het al wordt opgemerkt verkeerd zullen worden verstaan en zou kunnen leiden tot een krantekop: doodgraver laat Lola staan: kamervragen over de wet op de lijkbezorging, waartoe dan vervolgens de minister een Cie. instaleert die op hun beurt vervolgens tot het onwaarschijnlijke inzicht komt dat betreffende Lola niet lag te lonken maar het probleem veroorzaakt was door doodgravers pissige buurvrouw die 2 centen op de betreffende oogleden had gelegd als stille verwijzing naar de prijs van de mosterd op de wereldmarkt. En Abraham.

181: Archief van de Vereniging Pro Juventute

En ik hoop dat mijn kinderen danwel mijn kleinkinderen dan, in tegenstelling tot een stel advocaten die het ongetwijfeld véél te druk zullen hebben om zich te herinneren dat ze ooit hebben leren lezen wél zullen weten wie José Adán Castelar was die zulke prachtige dingen liet zien op het moment dat ik dat nodig had maar hun mond nooit open zullen doen over de waarheid die heel simpel was: mijn (grootmoeder) kwam haar voogdes weer 's tegen, want had zitten klooien met een aantal archiefstukken. En was daar heel blij mee: ze snapte het,  eindelijk.

En wie weet komt iemand van al die nakomelingen dan wel eens ooit in Honduras terecht en loopt daar dan op straat terwijl er een giga regenbui uitbarst  en rent die dus het daar ook al aanwezige Rijksmuseum in om daar dan oog in oog te staan met Castelar's  Las Monjas"  van Pablo Zelaya Sierra. En wie weet komt dan een- misschien wel alle twee - van de kinderen van Hoessein's Meryem zeiknat binnen met de mededeling dat het niet meer regent en ze vlakbij een koffietentje heeft ontdekt, net om de hoek bij Espirito Santo.

Laat ze daar dan maar ook promesas  verkopen.
En sloffen. Met zonnnebloemen

driekoningen 

geef mij een nieuwe hoed

want de oude is versleten
en dat mag mijn moeder niet weten
en mijn vader heeft het geld

al op de toonbank uitgeteld