Goede Morgen

26-4-2013 dm UPDATE 'De oorlog die niemand wil zien', de kop van de cover van de Syrië-special bij De Morgen vandaag, krijgt wel een heel cynisch vervolg. Het beeld werd tot tweemaal toe door Facebook verwijderd.

KLIK

De Morgen pakt vandaag uit met een speciale editie over Syrië, in het kader van de Actiedag voor Syrië die door 12-12 werd uitgeroepen. De helft van onze opbrengst gaat naar die actie. Omdat we willen helpen. En omdat we vinden dat dit conflict uw aandacht verdient. In de Syrië-special zijn onder andere deze reportages te lezen: 'Gesluierd naar het front', een standpunt geschreven door oorlogsjournalist Rudi Vranckx en 'Verhalen uit de oorlog'.

Gisteravond en vanochtend zetten we de cover onze Syrië-special op Facebook. Het beeld van gisteravond werd vanochtend verwijderd door Facebook. De tweede foto werd deze middag geschrapt.

We kregen als beheerders van onze Facebook-groep de melding dat we de richtlijnen voor de Facebook-community nog eens moesten nalezen. Daarin maakt het sociale netwerk onder meer gewag van een verbod op 'grafische inhoud' (expliciete beelden dus), naakt en pornografie.

Een bebloede naakte Syrische peuter mag dus al helemaal niet. Ondanks het feit dat de foto van Sebastiano Tomada de tweede plaats haalde op de prestigieuze internationale fotowedstrijd World Press Photo. En ondanks het feit dat gaat om de promotie van liefdadigheid. Facebook toont geen genade.

De Morgen

KLIK

25-4-2013


De Morgen pakt vandaag uit met een speciale editie over Syrië, in het kader van de Actiedag voor Syrië die door 12-12 werd uitgeroepen. De helft van onze opbrengst gaat naar die actie. Omdat we willen helpen. En omdat we vinden dat dit conflict uw aandacht verdient. In de Syrië-special zijn onder andere deze reportages te lezen: 'Gesluierd naar het front', een standpunt geschreven door oorlogsjournalist Rudi Vranckx en 'Verhalen uit de oorlog'. Wij selecteerden al een aantal getuigenissen.

"Mijn vrouw en ik hebben twee kleine kinderen. Hoe zullen ze leven, hoe zullen ze werk vinden, en welke baan moet ik zelf ooit nog vinden? Hoe zal ik geld verdienen om mijn gezin te onderhouden? Hoe zullen ze zonder mij verder moeten met hun leven? Hoe? Hoe? Hoe? Er zijn zoveel hoe-vragen..." (Moussa, een jonge vader die tijdens een betoging door een sniper in de rug getroffen werd)


"Buiten gaat het leven door zoals altijd. Goed, ook daar is dood en angst, maar niet de dood en angst zoals wij die voelen. Het doet me pijn om te zien hoe anderen doorgaan met hun leven want ik heb medelijden met mezelf. Omdat ik zover van hen weg ben en zover van de normaliteit verwijderd ben. Ik mis mijn vroegere leven zo hard." (Maria (14), die in een vluchtelingenkamp in Turkije zit)


"We sliepen. Rond 10 uur 's avonds hoorden we plots een luide ontploffing. Mensen schreeuwden om hulp. We haalden mijn broers uit het puin. Maar mijn neven, veertig onder hen waren dood! (...) Een baby van één week jong stierf ook. Zijn vader werd gek. Hij slaapt nu op het kerkhof en praat met de graven van de kinderen." (Nayef, een jongen uit Aleppo)


"Stof tot nadenken: gemiddeld sterven in Syrië twintig mensen per dag. Toch gaat in Damascus het leven gewoon door: restaurants, feestjes, picknicks. Is Damascus een deel van Syrië? Is het echt de hoofdstad? Is het leven van een mens in Qamishli goedkoper dan het leven van een mens in de hoofdstad. We vragen het ons af." (Een Syriër kaart op een webforum de ongelijkheid in zijn land aan)


"Ik zag een twintiger in het hospitaalbed en werd aangetrokken door zijn glimlach. 'Een kogel in de nek', antwoordde hij toen ik naar zijn verwonding vroeg. 'Ik ben strijder van het Vrije Syrische Leger en werd gewond tijdens de strijd in Homs. Ik raakte volledig verlamd.' Ik vroeg hem of hij iets nodig had. 'Ik wil enkel vrijheid', antwoordde hij. 'Zelfs al blijf ik de rest van mijn leven gevangene van mijn eigen lichaam, wil ik vrijheid voor Syrië." (Een Syriër bezoekt gewonde landgenoten in Amman, Jordanië)