Hans Wurst en de Pieta; Boston Cardinal quietly returns criminal priest to parish work

Na wangedrag priesters

Hoogeeerd publiekwij presenteren U:

Een volkssprookje uit het Marionettentheater in 9 bedrijven

...immer wieder auf den Marionettentheatern des 18. und 19. Jahrhunderts gespielt und zwar in verschiedenen Fassungen: Nicht immer gab es ein „Happy-End“ ...

Wir haben uns für die Fassung mit dem glücklichen Ende entschieden, vor allem deswegen, weil die Figur des Hans Wurst, der in unserem Theater damit im nunmehr dritten Stück auftritt – nach DON JUAN oder DER STEINERNE GAST und DOKTOR FAUSTS HÖLLENFAHRT – als Sieger über die finsteren Mächte des Schicksals triumphieren soll.

For immediate release:Saturday, April 26, 2008
Statement by Barbara Dorris, SNAP outreach director (314 503 0003)

O’Malley doing what bishops have done for decades and still do: quietly moving an almost certain sex offender to unsuspecting parishes without warning, supposedly relying on the advice of therapists, using alleged alcohol to excuse criminal acts toward a child, alerting neither the public nor the parishioners, and disclosing all this only after being confronted by the news media.

Here's the bottom line: Why gamble with the safety of children, especially in the one community that may have suffered and be suffering the most because of dozens and dozens of similarly reckless, callous and secretive decisions for decades?

Less than a week ago, the pope admitted being 'ashamed' by the church's on-going sex abuse and cover up scandal and promised to rid the priesthood of pedophiles. Yet days later, O'Malley secretly puts back into parishes a priest who faced four criminal charges, and essentially admitted to one, just three years ago.

We don’t think that secretly moving a criminal priest to unsuspecting parishes without warning is what the pope meant last week when he called for “a determined collective response” to child sex abuse.

The pope urged Catholics to “do everything possible” to heal the wounds of clergy sex abuse victims. Nothing is more healing than when we see that our pain has brought reforms and prevented more abuse. On the other hand, nothing exacerbates our pain than seeing kids put in harm’s way and realizing that our pain means little or nothing to church officials who continue to act recklessly, callously and secretively.
(Note that the likely criminal's lawyer doesn't even deny what happens. He merely claims that police 'overreached.' Note too that the bishops' own national policy acknowledges that child sex abuse need not involve physical touching.)

When it comes to symbolic gestures, O'Malley is masterful. When it comes to actually protecting kids, he fails. Just last month, for the second year in a row, he was deemed in violation of the church's national child sex abuse policy for refusing to see that 20% of Boston's Catholic kids receive the sex abuse prevention training that's allegedly required. (That requirement has been in place for six years now, yet O'Malley refuses to honor it.)

We've seen no evidence that O’Malley issued public notices that Gillespie would be working in several parishes or would have issued one when Gillespie was given a permanent assignment. We challenge O'Malley to disclose when he first let this priest work in parishes again and explain why he did so secretly.

Once again, citizens and Catholics learn that a sexually troubled priest returns to parish work only because concerned individuals contact the news media.

For more information: Ann Hagan Webb 781 239 1182, 617 513 8442, Bill Gately 508 524

Dank U voor de bloemen.

De Zwijggelden. Na de stampot de linzensoep Abuse victim vows to defy gagging order

En daar is ie dan eindelijk: de langverwachte bel voor de volgende ronde!

Henry McDonald, Ireland editor
The Observer,
Sunday April 27 2008

One of the founders of a group representing victims of Catholic clerical abuse vowed last night to defy a gagging order banning him from linking compensation payouts to sexual and physical assaults in Ireland's industrial schools and orphanages.

Patrick Walsh, of Irish Survivors of Child Abuse, said the ban imposed on all victims who are paid out of an estimated €1bn fund does not apply in countries outside the Irish Republic.

He compared any victim's attempt to link compensation to past abuse in a foreign jurisdiction to ex-MI5 agent Peter Wright using Australia to publish Spycatcher, which had been banned under the Official Secrets Act in the UK.

A number of abuse victims contacted The Observer last week after they had to sign forms promising not to talk publicly about the payouts they received or make any connection between the compensation and the abuse they suffered at the hands of the clergy. Some said they were now afraid to speak in case they faced criminal prosecutions in Ireland.

Pope Benedict XVI is expected to visit the Irish Republic next year. A number of victims' organisations in Ireland, including Irish Soca, have threatened nationwide protests during his visit if the church refuses to organise a meeting between abuse survivors and the pontiff.

Under the Redress Act, anyone who applies for compensation to the Redress Board and accepts an award for damages must agree to discontinue any further legal action.

Lentl Soup

Misdadig zooitje schorum

http://roomseherinneringen.web-log.nl/mijn_weblog/2008/03/ii-den-haag-en.html

Tegen de onmacht. Geloven is een werkwoord.

Wie raakt ons? Pleidooi tegen de onverschilligheid
23-11-2007

Eduard Nazarski, directeur van Amnesty Nederland

‘Op de vrijheid!’

Coimbra, Portugal, 1961.

Wellicht was het niet het eerste glas van de avond. En wellicht was het gewoon hun jeugdige bravoure die de twee studenten de moed gaf voor deze gezagsondermijnende toost.
‘Op de vrijheid!’

Het moet gehoord zijn door een politieman, of een geheime verklikker van het regime van dictator Salazar – de twee werden opgepakt en kregen zeven jaar cel.

Korte tijd later las de Britse advocaat Peter Benenson in zijn ochtendkrant het nieuwsbericht over de studenten. Hij was ongetwijfeld niet de enige.
Ik stel me voor dat die ochtend velen verontwaardigd van hun krant opkeken. De meeste krantenlezers hebben dagelijks een paar van die momenten. En meestal lezen we dan weer verder.

Maar in 1961, in Londen, kwam Benenson in actie. Hij schreef een ingezonden artikel aan The Observer waarin hij de start aankondigde van een campagne voor de ‘vrijheid van de geest’.

De campagne, een bevlogen oproep tot internationale solidariteit met mensen die die vrijheid was ontnomen, werd een succes en Benenson besloot tot de oprichting van een permanente organisatie: Amnesty International.
Solidariteit voor de vrijheid – het is de basis van Amnesty’s werk voor de mensenrechten.

Niemand in Nederland heeft de verplichting zich het lot aan te trekken van een gewetensgevangene in Myanmar, een terdoodveroordeelde in Iran of een bedreigde activist in Colombia. Toch heeft Amnesty alleen al in Nederland een achterban van driehonderdduizend mensen, van wie velen zich actief voor de mensenrechten inzetten. Wat drijft hen?

Peter Benenson refereerde in zijn artikel aan het gevoel van machteloosheid dat de krantenlezer overvalt. Hij bood met de oprichting van Amnesty International de mogelijkheid dat gevoel om te zetten in een constructieve bijdrage aan ander-mans vrijheid. Als ik onze Amnesty-activisten vraag wat hen beweegt krijg ik vaak in grote lijnen hetzelfde antwoord: ‘Ik kan niet passief blijven. Ik moet iets doen’. Maar de wil om je in te zetten voor onbekenden in onbekende landen, bestaat bij de gratie van één cruciale factor: identificatie. Zonder identificatie geen solidariteit.

Zien we anderen als verwanten, als lotgenoten, als mensen met dezelfde rechten, dan zijn we bereid ons voor hen in te zetten. Het idee van de universaliteit van de mensenrechten veronderstelt precies zo’n identificatie met iedereen, waar ook ter wereld.

De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens spreekt niet voor niets van ‘alle leden van de mensengemeenschap’ en hun ‘gemeenschappelijk door alle volkeren en naties te bereiken ideaal’.

Toen de Universele Verklaring in 1958 tien jaar bestond voegde een van de opstellers, Eleanor Roosevelt, een prachtige notie toe aan die grote, wereldomspannende ambitie van de verklaring. Het is een passage die in Amnesty-lectuur veelvuldig wordt aangehaald. Ik ervaar het als een cruciale leidraad in het werk voor de mensenrechten, een belangrijk inzicht voor wie praktische solidariteit wil betuigen:
‘Waar beginnen de universele mensenrechten? Op kleine plaatsen, dicht bij huis – zo dichtbij en zo klein dat ze op geen enkele kaart van de wereld gezien kunnen worden. Maar die plekken zijn de wereld van individuele mensen. […] Als deze rechten daar geen betekenis hebben, hebben ze weinig betekenis ergens anders.’

Via verbondenheid met de buurman naar verbondenheid met de rest van de wereld –het is een van de idealen van de mensenrechtenbeweging.

Uit het Nationaal Vrijheidsonderzoek 2007 blijkt echter dat slechts 15 procent van de Nederlanders schendingen van de mensenrechten in het buitenland zorgwekkend vindt. In deze tijd, met haar grote hoeveelheid nieuws en informatie, is blijkbaar het gevoel van machteloosheid met betrekking tot buitenlandse schendingen, via moedeloosheid, verworden tot onverschilligheid.

We hebben niet de tijd, of het zenuwstelsel, om alles tot ons te laten doordringen, en daarom laten we niets meer doordringen.

Dat is gevaarlijk.

Een onverschillige samenleving bedreigt de mensenrechten. In een samenleving die onverschillig staat tegenover mensen die niet tot dezelfde groep behoren, kan het tegenovergestelde van identificatie plaatsvinden wanneer die mensen te dichtbij komen, wanneer hun aanwezigheid voelbaar wordt.

Overeenkomsten worden weggewuifd, verschillen benadrukt en vervolgens als wezenlijk onoverbrugbaar geschetst. De ander wordt van z’n menselijkheid ontdaan, van z’n aanspraak op dezelfde behandeling als wij.
Dit proces van ‘desidentificatie’, een term van Abram de Swaan, kan in z’n uiterste verschijningsvormen naadloos overgaan in ernstige veronachtzaming van de mensenrechten. Van Auschwitz tot Rwanda en Darfur illustreert de geschiedenis de gruwelijke potentie van desidentificatie.

In Nederland is een proces van desidentificatie momenteel zichtbaar in de behandeling van mensen die, op de vlucht voor mensenrechtenschendingen elders, naar ons land toe komen om bescherming te zoeken. Hoe kan het dat in een paar jaar tijd het besef dat vluchtelingen mensen zijn – medemensen met een leven, ideeën, gevoelens, een verleden en een toekomst – zo is verwaterd?

Vluchtelingen en zogenaamde illegale migranten worden afgeschilderd als gelukszoekers. Als schaamteloze profiteurs, als criminelen die in stromen naar Nederland trekken en ons land overspoelen in onbedwingbare golven.

Moge de here ons nationaal bezit, onze meisjes en vrouwen beschermen

Van vluchtelingen in Nederland wordt de menselijke waardigheid in de kern aangetast, in de manier waarop ze hun verhaal moeten doen, de manier waarop ze worden opgeborgen, de manier waarop tot in de hoogste politieke regionen over hen wordt gesproken. Het vormt de rechtvaardiging voor een snoeihard beleid en toont een verontrustend gebrek aan identificatie.

Toch blijft alleen de meest hardvochtige mens onbewogen als hij zichzelf zou aantreffen aan de keukentafel tegenover een vluchteling, als hij hem rustig zijn verhaal liet doen en de tijd nam goed te luisteren.
.....
Uiteindelijk is het misschien wel onze belangrijkste individuele opdracht te zorgen dat de onverschilligheid in onszelf niet de overhand krijgt. Wie blijft luisteren naar die ene mensenrechtenactivist, naar dat ene slachtoffer van vervolging, houdt de solidariteit in stand.

Het vereist aandacht, de vrijheid. Onvermoeibare aandacht.

Op de vrijheid.

Quim

Vendia jornais
nas ruas do cais
nao os vende mais
sua casa era rua
seu abrigo armazem
tinha cama sobre tabuas
e vivia sem ninguem

quanto tempo pode o homem
resistir a solidao
quem vive vive na miseria
mora nas pedras do chao

o seu corpo caido
a chuva molhou
a sombra da vida
exposto de sonho
que a vida ultrajou

leve o seu corpo que morre
pede cama no hospital
mas a chuva nao bastou
para o lavar sem cheirar mal

as maos brancas dos senhores
so tratam corpos lavados
ja nao doi ao journaleiro
os portoes ficam fechados

deram-lhe banho sentado
fato limpo e bem vestido
deram-lhe na vida mortalha
morreu sem ter nascido
era apenas Joaquim da Silva

como apelido

Ermelinda Duarte

toegevoegd 27-4-08, uit een email:
De liedtekst “Door de wereld gaat een woord” is nr 431 uit Gezangen voor Liturgie t. J. Wit / m. W. ter Burg.
Oorspronkelijk gezongen op een melodie naar het Israëlisch volkslied, maar later voor kerkelijke vieringen op verzoek van Israël op deze melodie.

Eles não sabem que o sonho
é tela é cor é pincel
base, fuste, capitel
que é retorta de alquimista

mapa do mundo distante
Rosa dos Ventos Infante
caravela quinhentista
que é cabo da Boa-Esperança Ouro,

Eles não sabem nem sonham
que o sonho comanda a vida
que sempre que o homem sonha
o mundo pula e avança como bola colorida
entre as mãos duma criança


Manuel Freire - Pedra Filosofal

Há quem te queira ignorada

e fale pátria em teu nome.

Eu vi-te crucificadanos

braços negros da fome.
E o vento não me diz nada

só o silêncio persiste.

Vi minha pátria parada

à beira de um rio triste.

Mesmo na noite mais triste
em tempo de servidão
há sempre alguém que resiste
há sempre alguém que diz não.

Pois Cante! 25 de abril p'ra sempre

Het inmiddels klassieke verhaal, in Hamburg dit keer

Kirche Staatsanwalt ermittelt gegen Geistlichen - er soll Kinder sexuell misshandelt haben
Katholischer Priester unter Missbrauchsverdacht
Weihbischof Jaschke sagt, er habe von nichts gewusst - und kündigte Beurlaubung des Beschuldigten an.

24. April 2008
Von Jan-Eric Lindner und Jens Meyer-Odewald

Hamburger Abendblatt

Die Geste war ebenso außergewöhnlich wie unerwartet: Während seines USA-Besuchs in der vergangenen Woche bat Papst Benedikt XVI. die Missbrauchsopfer pädophiler Priester um Vergebung. Praktisch zeitgleich nähren Vorfälle in der Katholischen Kirche Hamburg den Verdacht, dass es in den vergangenen Jahren auch hier zu sexuellen Übergriffen an Kindern gekommen ist. Die Staatsanwaltschaft ermittelt unter dem Aktenzeichen 7203 JS 85/08 gegen einen Hamburger Priester, der sich an Ministranten vergriffen haben soll. Der Name des Geistlichen und die detaillierten Vorwürfe liegen dem Abendblatt vor.

Anlass ist die Strafanzeige eines namhaften Gemeindemitglieds gegen einen Pfarrer der Katholischen Kirche Hamburg. Antragsteller ist der Kaufmann Krzysztof Stobinski, Präsident des Polish Business Clubs Hamburg e. V. und Mitglied des Pastoralrats, einem der höchsten Gremien des Bistums.

"Als rechtschaffender Bürger bin ich verpflichtet, derartige Vorfälle zu melden", sagte Stobinski dem Abendblatt. "Ich kann es persönlich nicht verantworten, dass weiterhin Kinder missbraucht werden." Mehrere Zeugen hätten konkrete Vorwürfe gegen den keinesfalls unbekannten und unbedeutenden Priester erhoben. Diese, so Stobinski, richten sich im Kern nicht gegen die angeblich aktiv ausgelebte Homosexualität des Pfarrers, sondern gegen Missbrauch von Kindern und Jugendlichen in Hamburg.

Die Anfang dieses Monats eingereichte Strafanzeige, die Stobinski auch stellvertretend für andere stellt, bezieht sich auf den Verdacht "der sexuellen Misshandlung der ihm anvertrauten Ministranten und Jugendlichen", so Stobinski. Basis sind Briefwechsel aus den Jahren 1999 und 2000, die erst jetzt in den Unterlagen eines weiteren, schwer erkrankten Hamburger Pfarrers gefunden wurden.

Darin berichten die Unterzeichner, sie hätten eindeutig einen Vikar gesehen, wie er einen jüngeren Jungen geküsst und ihm dabei zwischen die Beine gefasst habe, heißt es in einem Brief vom Dezember 1999 an die Kirchenleitung. Weiter schreiben sie, dass sie die Verantwortlichen um eine diskrete, wenn auch entschiedene Reaktion bitten. Dabei gehe es auch um das Wohle der Kirche. In einem weiteren Schriftstück heißt es, dass man in großer Sorge um die Messdiener ist.

"Die Vorwürfe sind ungeheuerlich, die Beweise schwerwiegend", sagt Rechtsanwalt Dr. Wolfgang Vehlow, der im Namen seines Mandanten Krzysztof Stobinski die Staatsanwaltschaft einschaltete. Stobinski und andere Mitglieder der katholischen Gemeinde in der Hansestadt seien besonders verbittert, da der beschuldigte Geistliche, der zwischenzeitlich außerhalb Hamburgs tätig war, weiterhin Kinder und Jugendliche in seiner Obhut habe.

Vehlow gilt als durchsetzungsstarker Jurist. Er vertritt unter anderen die Ehefrau des in die Spionage- und Polonium-Affäre verwickelten Russen Dmitri Kowtun, aber auch die Hinterbliebenen der Opfer eines Flugzeug-Zusammenstoßes über dem Bodensee sowie eines Hallen-Zusammensturzes im polnischen Kattowitz.

Die Staatsanwaltschaft Hamburg bestätigte zwar die Aufnahme von Ermittlungen, wollte jedoch keine Einzelheiten mitteilen. Wie das Abendblatt erfuhr, liegt die Akte derzeit beim Landeskriminalamt.

Seitens des Erzbistums wissen wir von gar nichts", sagte Weihbischof Dr. Hans-Jochen Jaschke unserer Zeitung. Die Kirche werde jetzt von sich aus auf die Staatsanwaltschaft zugehen, um Licht ins Dunkel zu bringen. Werden Existenz von Strafanzeige und Ermittlungsverfahren bestätigt, sei die Konsequenz klar: "Dann werden wir die betreffende Person ohne Verzug bis zur Klärung der Angelegenheit beurlauben", sagte Jaschke. So wie es die Richtlinien der Deutschen Bischofskonferenz vorsieht. Weitere Schritte seien dann die Bildung einer unabhängigen Kommission und eine "kirchlich offene" Behandlung des Themas.

Ermittlungen Nach Enthüllungsbericht im Abendblatt
Erzbischof suspendiert Priester

Der Verdacht wiegt schwer: Der Geistliche soll in Hamburg Kinder und Jugendliche sexuell missbraucht haben. Die Staatsanwaltschaft ermittelt. Jetzt zog auch die katholische Kirche erste Konsequenzen.

Hamburg -
„Ich bin sehr betroffen, dass ein Priester unserer Kirche unter einem solchen Verdacht steht“, sagte Hamburgs Erzbischof Werner Thissen am Donnerstag in der Hansestadt. Er habe erst durch Medienberichte von den Vorwürfen erfahren. „Ich habe den beschuldigten Priester bis zur Klärung der Vorwürfe vom Dienst beurlaubt. Dies geschieht zum Schutz möglicher Opfer und aus Fürsorge für den Verdächtigten. Wir werden alles in unserer Macht stehende tun, um zur Aufklärung der Vorwürfe beizutragen“, sagte der Erzbischof.

German priest suspended during child abuse probe

Stuff New Zealand

Reuters

Friday, 25 April 2008

The Roman Catholic Church in Germany has suspended a priest over allegations he sexually abused a boy nearly a decade ago.

"I am very concerned that a priest in one of our churches has come under suspicion," said Werner Thissen, archbishop of Hamburg, in an online statement on Thursday.
"If young people have suffered because of a priest, we deeply regret it."

A spokesman for state prosecutors in the northern port city said an investigation was started after a member of the local Polish-German community filed a charge via his lawyer. The man alleged the priest had sexually abused a young boy in 1999.

The lawyer, the priest and his accuser had Polish backgrounds, the spokesman said. He gave no further details.

Archbishop Thissen said he had relieved the priest of his duties until the allegations had been investigated.
Pope Benedict, a German, has lately been at pains to apologise for sex abuse scandals within the Catholic Church.
During a visit to the United States this month, Benedict repeatedly spoke out against child molestation by US priests and met victims of the abuse.

'Industrialized Countries Need to Fulfill Their Promises'

.........

Thissen: We have to support the process of democratization in the countries of the South. Secondly, we have to do our part to help make open trade relations possible. We still close ourselves off, in our own interests, far too much -- which places a much too heavy burden on southern countries. Thirdly, we have to help the countries in the South fight corruption. In that area, it's not helpful to demand greater transparency in those countries while we are creating our own tax havens. We in Germany have not even managed to sign the United Nations Convention against Corruption. That is shameful.

SPIEGEL ONLINE: Is it not justified to demand so-called "good governance" from developing countries?
Thissen: Certainly. But we must not lose our credibility. We demand good governance, yet we aren't able to convert our promises into schedules for action and laws.

Residential school deaths

Alberni Valley Times
Tuesday, April 22, 2008

For the sake of the survivors of Alberni Indian Residential School, we need to find out the truth.

Kevin Annett, the former Alberni United Church minister turned residential school activist, has laid his cards on the table. Annett claims to have physical evidence at 28 former residential school sites across Canada showing children were killed and buried. That includes what he describes as a series of sinkholes, consistent with old graves, on the former Alberni site.

Are there children buried out there somewhere?

The residential school system proved to be an abomination. Given the basic flaw in the system -- rip aboriginal children from their families and debase their culture, all in the name of making them better people -- that's a given.

Even at that, had those children been allowed to become citizens firmly grounded in both First Nations and "white" culture, what a difference it could have made for successive generations. You'd see former graduates holding reunions on milestone years.

Instead, the reunions are in courtrooms. They're not grads, they're survivors, people with broken lives, testifying to the horrors inflicted on them. One can only imagine what an emotionally harrowing experience it is, to break through years of silence.

That's why loading allegations of mass murder onto these same schools only serves to re-traumatize the victims. Imagine finally coming to grips with the physical, emotional and (in many cases) sexual abuse that was going on around you. You're already suffering survivor's guilt. Now imagine being told that, along with all these other horrors, some of your schoolmates were being murdered.

Tseshaht chief councillor Les Sam has invited a proper investigation of the local site in question, to determine if there is any substance to the claim or if the holes are empty.

For local survivors, getting to the truth may help ease some of the lingering memories.

casa de misericordias; klapstoeltjes in koorbank voor wie moe wordt van het lange staan

Duitsland en misbruik, geen miljoenen en ook daar de verjaringstermijnen

Auch in Deutschland ist sexueller Missbrauch durch katholische Geistliche ein Problem - Laien fordern unabhängige Kontrollen
Von Stephan Köhnlein
Ein Thema mit hoher Dunkelziffer
18.04.2008 14:58:28

Frankfurt/Main (AP) Zuletzt sorgte in Deutschland der Fall eines einschlägig vorbestraften pädophilen Priesters aus Riekhofen bei Regensburg für großen Wirbel. Wegen sexuellen Missbrauchs eines Ministranten wurde der 40-jährige Wiederholungstäter im vergangenen Monat zu drei Jahren Gefängnis verurteilt und in die geschlossene Psychiatrie eingewiesen.

Oft werden Fälle sexuellen Missbrauchs durch katholische Priester überhaupt erst bekannt, wenn sie strafrechtliche Konsequenzen haben. Die Initiative Kirche von unten (IKvu) sieht bei diesem Thema deswegen eine hohe Dunkelziffer.In den USA, wo Papst Benedikt gerade mit Missbrauchsopfern von Priestern überraschend zusammentraf, sind mehr als 4.000 Priester beschuldigt worden, seit den 50er Jahren Minderjährige sexuell missbraucht zu haben. Der Skandal nahm erst eine nationale Dimension an, als der Fall eines geistlichen Serientäters in Boston vielen Opfern den Anstoß gab, auch ihre Geschichte öffentlich zu machen.
Zwtl: Betroffene in den USA gingen an die Öffentlichkeit

Verglichen mit dem Ausmaß in den USA nimmt sich die Zahl der von der IKvu auf ihrer Homepage dokumentierten Missbrauchs-Fälle in Deutschland eher gering aus. «Die Betroffenen in den USA sind an die Öffentlichkeit gegangen», erklärt IKvu-Bundesgeschäftsführer Bernd Hans Göhrig im Gespräch mit der Nachrichtenagentur AP. Auch würden viele amerikanische Diözesen mittlerweile offensiv mit dem Thema umgehen. Das sei in Deutschland «weniger so».

Trotzdem hat die Deutsche Bischofskonferenz das Thema Missbrauch als Problem erkannt. Im vergangenen Herbst stellte der mittlerweile ausgeschiedene Vorsitzende Kardinal Karl Lehmann unmissverständlich klar, dass wegen sexuellen Missbrauchs verurteilte Priester auf keinen Fall mehr mit Kindern und Jugendlichen arbeiten dürfte. Indirekt rügte Lehmann damit den Regensburger Bischof Gerhard Ludwig Müller, der bis heute jede Mitverantwortung für die Missbrauchsfälle in Riekhofen durch den vorbestraften Pfarrer bestreitet.

Zwtl: Bischofskonferenz verweist auf Verantwortung der Bistümer
Zwar bedauerte die Bischofskonferenz alle Schäden bei den Opfern und ihren Familien, verwies jedoch darauf, dass sie in Einzelfällen nicht eingreifen könne, da jedes Bistum selbst verantwortlich sei. Die bereits im Jahr 2002 von der Bischofskonferenz beschlossenen Leitlinien hätten sich bewährt, müssten aber von den Bischöfen in ihren Diözesen auch angewendet werden.

Die Laienorganisationen «Wir sind Kirche» und IKvu fordern seit längerem unabhängige Beratungs- und Untersuchungsstellen, um mehr Transparenz zu schaffen. Missbrauchsfälle dürften nicht allein kirchenintern behandelt werden, erklärt etwa IKvu-Geschäftsführer Göhrig.

Zwtl: «Zwangszölibat und autoritäre Strukturen
Ob es in der katholischen Kirche tatsächlich mehr Missbrauchsfälle gibt als in anderen Institutionen, ist nicht klar. Göhrig geht jedoch davon aus, dass «Zwangszölibat und die autoritären Strukturen» solche Fälle begünstigen.Beim sexuellen Missbrauch gehe es nicht in erster Linie um Sexualität, sondern um Macht. Autoritätspersonen nutzten die Abhängigkeit oder das Vertrauen rücksichtslos aus, um sich ein Gefühl der Überlegenheit zu verschaffen. Obwohl gerade die Problematik des sexuellen Missbrauchs durch Priester seit Jahren bekannt sei, werde bei Bekanntwerden auf Einzelfälle verwiesen, ansonsten alles unter der Hand geregelt, kritisiert die IKvu.

Für die Opfer fordern «Wir sind Kirche» und IKvu angemessene finanzielle Entschädigungen. In den USA hat die katholische Kirche mittlerweile mehr als zwei Milliarden Dollar (1,3 Milliarden Euro) Schmerzensgeld gezahlt. Sechs Diözesen wurden durch die Kosten des Skandals in die Zahlungsunfähigkeit gebracht. Das heute 15-jährige Opfer von Riekhofen hat bislang gerade einmal 8.000 Euro Schmerzensgeld vom Täter zugesagt bekommen. Das Bistum Regensburg hat der Familie psychologische Hilfe angeboten, wie ein Sprecher am Freitag auf AP-Anfrage erklärte. Von etwaigen Schadensersatzzahlung des Bistums wusste er nichts.

Chronologie: Bekannt gewordene Missbrauchsfälledurch römisch-katholische Priester in Deutschland
Hamburg/Mainz.

Fälle sexuellen Missbrauchs durch katholische Priester werden meistens erst bekannt, wenn sie strafrechtliche Konsequenzen haben. Einige Fälle der vergangenen Jahre in Deutschland, die überregional Aufsehen erregt haben:

1993: Ein 44 Jahre alter Pfarrer aus dem hessischen Kreis Bergstraße wird wegen
sexueller Nötigung zweier Mädchen zu zwei Jahren Haft mit Bewährung verurteilt.
Er soll zwei damals 14 und 16 Jahre alte Schwestern in vier Fällen missbraucht
haben. Der Priester hatte die Taten vor Gericht gestanden.

1994: Ein Pfarrer aus Krefeld wird wegen sexuellen Missbrauchs an einem
neunjährigen Jungen zu vier Jahren Haft verurteilt.

1995: Gegen einen 44 Jahre alten Pfarrer aus Gilching bei München wird wegen des Besitzes von Kinderpornos auf Videokassetten ermittelt. Der Pfarrer wird vom Dienst suspendiert.

1995: Ein 67 Jahre alter Pfarrer aus Hildesheim wird in den Ruhestand versetzt. Er gab zu, sich an mehreren minderjährigen Jungen vergangen zu haben. Es gab kein kirchliches Gerichtsverfahren, da die Taten verjährt waren.

1996: Ein 47 Jahre alter Pfarrer von Wangen/Allgäu verzichtet nach Vorwürfen sexueller Verfehlungen auf sein Pfarramt. Das Ordinariat hatte ihn bereits beurlaubt. Ein Gerichtsverfahren wird eingestellt.

1996: Ein 65 Jahre alter katholischer Priester aus Haren im Emsland wird zu zwei Jahren Haft auf Bewährung und einer Geldstrafe verurteilt. Der inzwischen pensionierte und in einem Kloster lebende Pfarrer soll sich acht Jahre lang in 225 Fällen an 14 Messdienern und Erstkommunikanten vergangen haben.

1998: Ein 67 Jahre alter Pfarrer aus dem oberschwäbischen Bergatreute wird wegen sexuellen Missbrauchs zu neun Monaten Haft auf Bewährung und 5 000 Mark Geldstrafe verurteilt. Er soll im Religionsunterricht mehrfach die zehn bis zwölf Jahre alten Mädchen belästigt haben.

1999: Ein 39 Jahre alter Pfarrer aus dem schwäbischen Ort Wald wird zu dreieinhalb Jahren Haft verurteilt. Ihm wird sexueller Missbrauch in 59 Fällen vorgeworfen. Opfer waren zwei Jungen und ein Mädchen im Alter von elf bis 14 Jahren.

2000: Ein katholischer Pfarrer aus dem Landkreis Coburg wird wegen sexuellen Missbrauchs von Kindern zu einer Bewährungsstrafe von zwei Jahren verurteilt. Der 60-Jährige soll sich an drei Jungen im Alter von neun und elf Jahren vergangen haben. Ein Vater hatte ihn im Weihnachtsgottesdienst des Missbrauchs seines Sohnes bezichtigt.

2000: Ein 45 Jahre alter Priester aus Südbaden wird wegen schweren sexuellen Missbrauchs von Kindern zu zwei Jahren Haft ohne Bewährung verurteilt. Der Pater einer konservativen Bruderschaft hatte sich an zwei Jungen im Alter von sechs und acht Jahren sexuell vergangen und einen von ihnen zum Oralverkehr gezwungen.

April 2002: Ein 40-jähriger Pfarrer aus Sandberg (Bayern) erstattet bei der Polizei Selbstanzeige, dass er einen Jungen sexuell missbraucht hat. Die Diözese Würzburg entbindet den Mann von seinen priesterlichen Pflichten mit sofortiger Wirkung und informiert die römischen Behörden - das erste Mal, dass ein solcher Rapport an den Vatikan öffentlich bekannt wird.

Juli 2002: Das Bistum Mainz beurlaubt einen Priester aus dem Kreis Groß-Gerau in Hessen wegen des Verdachts des sexuellen Missbrauchs eines Jugendlichen. Der Priester soll sein Unwesen über Jahre hinweg getrieben haben. Der Vorsitzende der Deutschen Bischofskonferenz und Mainzer Bischof Kardinal Karl Lehmann kündigt an, den Vorwürfen rasch und intensiv nachgehen zu wollen.

Zwischen 2002 und 2007 wurden einige Fälle bekannt und in der Öffentlichkeit diskutiert. Wir werden versuchen, diese Fälle in Kürze hier auch auflisten zu können.

September 2007: Im Bistum Regensburg wird bekannt, dass ein vorbestrafter Priester wieder in den Dienst in einer Pfarrgemeinde eingesetzt wurde und dort wieder junge Menschen sexuell missbraucht haben soll.

Januar 2008: Aus der Schweiz werden aus verschiedenen Bistümern Verdachtsfälle gemeldet.

Anfang April 08 werden einige Fälle aus Österreich gemeldet.

Am 03.04.08 wird bekannt, dass im Erzbistum Köln Vorwürfe gegen einen bereits verstorbenen Priester vorliegen. Das Generalvikariat ruft in der Pfarrgemeinde St. Maria Königin in Frankenforst / Bergisch Gladbach die Opfer öffentlich dazu auf, sich zu melden.

Für weitere Fälle sind wir auch auf Ihre Hilfe angewiesen. Wenn Sie Dokumente oder Informationen weitergeben können, mailen Sie uns unter webmaster[at]ikvu.de

Antwoord aan Kirk, 60 jaar Mensenrechten en de Paus

Kirk Pinar wrote:

---

Je kunt zeggen van deze paus wat je wil, maar ik heb het grootste respect voor de wijze waarop hij openlijk toegeeft dat de Catholica wat betreft de pedopriesters enorm te kort is geschoten.
Vooral zijn pastorale woorden tot de slachtoffers zeggen mij veel.
Wel is het opvallend dat misbruikte knaapjes alleen in de USA al miljarden aan schadevergoeding hebben weten te krijgen. Terwijl er elders op de wereld deze misbruikte kinderen helemaal niets krijgen. De kerk zou eigenlijk alle slachtoffers hetzelfde moeten geven. Dit omdat het toch niet hoort uit te maken of je een Afrikaans of Amerikaans slachtoffertje bent van pedopriesters.

Kirk Pinar

---

Geen enkel mens, vrouw noch man, onverschillig waar ter wereld, mag seksueel misbruikt worden door onverschillig wie en in welke machtsrelatie dan ook.
Seksualiteit is net als het Recht op Leven en op Vrijheid van Geweten, Geloof ieders onvervreemdbaar eigendom.
Onlosmakelijk met elkaar verbonden en onvervreemdbaar, vereist daarom beschermd te worden.

Dat dat dus zeker het geval is t.a.v. kinderen/jongeren - waar dan ook, en onverschillig of dat nu jongens of meisjes zijn - is dus evident en zou een overbodige opmerking dienen te zijn. Helaas...etc.

Een aantal van de vroegere (jeugd)slachtoffers van seksueel misbruik dat mogelijk was en is binnen de machtsverhoudingen binnen de RKK, hebben als burger in hun Staat hun Recht kunnen krijgen.

Bij dat Recht horen in de VS ook de schadevergoedingen zoals die zijn toegekend conform dat Recht, door de rechter. Of in andere hiertoe bestaande procedures, waaraan de Kerk, gedwongen door dat burgerlijk recht, veelal haar voorkeur heeft gebleken te geven.

Als zodanig zijn er dus géén "misbruikte knaapjes" die "geld hebben weten te krijgen." (Overigens ook geen misbruikte meisjes).

Geld overigens wat in de meeste gevallen bovendien hard nodig is tbv. het betalen van noodzakelijk gemaakte psycho-sociale en juridische hulpverlening, volgens het inmiddels ook in Nederland steeds meer bekende idee van "de vervuiler betaalt!", kosten welke o.a. in Nederland grotendeels betaald worden door belastingbetalers!

Bovendien wordt het overgrote deel van dit geld betaald door de verzekeringen, niet door de Kerken. Een van de redenen waarom de Kerk liever gebruikt maakt van de procedures tot onderlinge schikkingen ter voorkoming van de open informatie als via de rechtzaken: dubbele afkoopsommen, en heel letterlijk.

De slachtoffers waar jij het over hebt zijn volwassen mensen die een vreselijk gevecht hebben moeten leveren met zichzelf, hun families en gezinnen, vrienden, omgeving en vooral de Kerk en de burgerlijke wetgeving om dat Recht te krijgen.

Zonder enige twijfel zijn er ook heel veel binnen de RKK misbruikte knaapjes en meiden die inderdaad geld kregen; deze week loopt bv. de VS zaak van een priester die meiden 1 dollar gaf.

Maar ook daarvan kun je niet zeggen dat dit een gift - of schadevergoeding, zelfs integendeel! - is van de Kerk.
De Kerk gééft dus géén geld.
De Kerk voldeed slechts, én in een beperkt aantal gevallen die hierop aanspraak konden doen, o.a. door wijzigingen in de burgerlijke wetgeving, aan haar juridische verplichtingen, of was deze verplichtingen met een afkoopsom vóór.

Fijn dat de pastorale woorden van de Paus tegen de slachtoffers je veel zeggen. Ik hoop dat het je inspireren mag.
Maar de Paus respect betonen voor zijn uitspraken vind ik een diepe belediging.
Van zowel de man zelf en zijn integriteit, zijn Geloofskeuzes, als van de functie van de Paus.

Het enige waarvoor hij respect verdient zijn m.i. 2 zaken:
- de uitspraak dat hij het niet begreep.
Niemand heeft kunnen begrijpen wat er is gebleken, blijkt en nog zal blijken de komende jaren wat er aan smerigheid is gebeurd. Dat is mede - en wereldwijd - de verschrikking van dit misbruik. Waarvan iedereen slachtoffer is!
En zeker de direct betrokkenen, de misbruikte kinderen voorop.

- Zoals hij, zijn staf, en Sean P. O'Malley van Boston c.s. respect verdienen, dat zij gezwegen hebben over de ontmoeting met enkele slachtoffers.

Maar hierbij verdienen voorál de betrokken vroegere slachtoffers, en hún mensen die hen al die tijd hebben gesteund het respect.

Voor hún moed deze historische ontmoeting mogelijk te maken, als onderdeel van een ongekende historische ontwikkelingen wereldwijd.
Niet alleen mbt. kerkelijke machtsverhoudingen en de letterlijk levensgevaarlijke consequenties die, als is gebleken door het kerkelijk seksueel misbruik, kan hebben,
maar óók voor de ontwikkelingen mbt. Mensenrechten en de internationale noodzakelijke interreligieuze dialoog daarover.

Hoe verschrikkelijk dan ook, wanneer de Paus op het terrein van Ground Zero loopt en met betrokken families die geliefden kwijt raakten, ook in heldendaden van brandweerlieden, is het m.i. niet zo heel gek je te realiseren dat ook ontwikkelingen binnen en met de Islam mede hebben bijgedragen tot wat er deze week is gebeurd op het terrein van het kerkelijk seksueel misbruik binnen de RKK!!

Het is verschrikkelijk dat mensen, die binnen de RKK ooit als kind seksueel misbruikt werden en daaronder zo (hebben) moeten lijden, die rol ook moeten hebben.
Zij hebben hun aandeel genomen. Zoals de Paus en zijn mensen hun aandeel leverden.
Alleen, opnieuw, waren de keuzes niet gelijk.
Opnieuw hadden die vroegere slachtoffers geen keuze.

Die mensen waren knaapjes! Maar dat is al héél lang geleden.
Behalve, misschien, voor hén zelf, in de psychische gevolgen van dat misbruik in hun noodzakelijke en mogelijke ontwikkelingen als de bijzonder waardevolle volwassenen die zij waren en zijn!

Noem hen dus géén knaapjes. De onschuld die hoort bij dat woord werd hen definitief afgenomen. Door hun misbruikers én door de RKK, mn. de kerkelijke hierarchie!

Wat jij en wij allemaal -wereldwijd - van ze mogen hebben gaven zij vrijwillig!
Daar hoort het dank je wel bij.
Zij waren, net als die Paus, gezámenlijke pastoraal aan het werk.

Haal het niet in je hersens hen dát óók nog eens af te nemen! Hun Geloof is, net als hun seksualiteit, onvervreemdbaar van hén.
Daar mogen zij mee doen wat zíj willen.

Maar inderdaad, jouw hersens, jouw geloof, is vanzelfsprekend van jou.
Maar de Paus is geen rand-idioot, die slachtoffers en hun mensen geen knaapjes, maar wereldleiders. Ieder op hun manier.

Misschien wil je dus nog wel eens verder nadenken. Net als ik.
Ook jij bedankt, dus!

oude jongens krentebrood en Verwegistan

De Paus: Wij schamen ons.

Wij katholieken onder elkaar: de journalist, de minister en de kerkelijke propaganda.
Waarom zou je de meest voor de hand liggende vraag stellen?

Plasterk, Onderwijs,cultuur en wetenschappen deed waarempel nog een poging, hij wist dat er kostscholen waren geweest, en misbruik iets met macht te maken had.
Maar had niet zoveel aan media-training gedaan, dus kon na Rodericks verzekering ""de biechtstoelen hebben nu ramen maar zijn geluidsdicht" weer rustig gaan slapen.

Zijn collega van justitie ook. Niks geen vragen over verjaringstermijnen.
Verwegistan! Rare jongens, die Amerikanen.

Uitzending gemist?

Wonderboy van ‘t Vaticaan Rodrick von Hogen gemist?

60 jaar mensenrechten.
Een gelukkige verjaring.

En ik? Weet vanavond eindelijk wat dat rare woord wat een man mij 3 jaar geleden gaf betekent:
plaats vervangende schaamte.
Ja, wij schaamden ons!

Hop Vrouw; insigne fikkie steken

Women and the Church -- Catholicism's Original Sin
The Huffington Post
Angela Bonavoglia

Talking about the Catholic Church without talking about the place of women is like talking about the history of South Africa while ignoring apartheid. It completely denies the realities of the Catholic Church today, which include:

* The exclusion of women from the ranks of cardinals, bishops, priests and deacons -- an exclusion that contributes to an attitude of condescension toward women and children, which surely influenced the hierarchy's condescending response to decades of complaints about clergy child sexual abuse.

* The ban on women presiding at Mass, celebrating Eucharist, hearing confessions, baptizing, and anointing the dying, even as hundreds of thousands of Catholics worldwide go without priests.
* The prohibition on women at Mass proclaiming the Gospel or preaching a sermon, in direct contradiction to Christ's clear instruction to Mary Magdalene to "go and tell my brothers' that I am risen."
* The obfuscation of the true place of women in Christian history ........

* The rejection of any language for a female face of God, .........

* The minimization of the impact of the clergy child sexual abuse scandal on girls, who made up nearly 20% of the victims; were in fact more likely than boys to be sexually abused up to the age of seven; and after the age of puberty, were held accountable themselves for the abuse, or seen as "normal" targets for priest experimentation.

* The perpetuation of the myth of a celibate priesthood, despite estimates that at any one time nearly half of all Catholic priests are involved in some kind of sexual activity, most of it with adults, and worldwide reports of priests sexually abusing and exploiting women. Pregnancies have been met by priests' insisting the women have abortions, or by their abandoning the women and their own children.

* The denial of the relationship between forced childbearing -- as promoted by Church teachings against birth control and abortion -- and poverty for women, children and families in the developing world.

*The belief that "natural law" -- on which the Church bases its opposition to birth control, condoms, emergency contraception, sterilization, infertility treatments, and pregnancy termination -- should apply not just to Catholics, but to everyone.

This is a position that the Catholic Church alone among the world's religions can promote from its seat as a Non-Member State Permanent Observer at the United Nations.

* The silencing and excommunication of women who dare to challenge the status quo.

..........

For Pope Benedict's visit, the question to ponder is this:

In the face of the Church's blatant discrimination against women and its consequences, to which Benedict has mightily contributed,

what exactly is the basis for the Catholic Church hierarchy's moral authority?
rest van het artikel

Dear kindly Sergeant Krupke,
You gotta understand,
It's just our bringin' up-ke
That gets us out of hand.

I'm disturbed!
We're disturbed, we're disturbed,
We're the most disturbed,
Like we're psychologic'ly disturbed.

Hop Vrouw; bron: Katholiek Documetatie Centrum, Nijmegen

Promises don't protect kids. Action protects kids. (klik)

Hoe gestoord word je als gelovige eigenlijk geacht te zijn?

DISSIDENTS ARE A MOTLEY CREW

April 15, 2008


Here is how Catholic dissidents are responding to the pope’s visit:

· The National Coalition of American Nuns, a pro-abortion group, says the pope is not welcome

· The Women’s Ordination Conference played a game of make-believe by having women dress up like priests to say Mass

· Dignity, a group which once appointed gay rapist Paul Shanley its chaplain, is staging a protest of the pope’s visit

· New Ways Ministry, a pro-sodomy group, held a press conference on gay sex that no one attended

· Catholics for a Free Choice, an anti-Catholic front group, is hawking condoms and wants no one to leave home without one

· SNAP, a gang of professional victims greased by lawyers who have exploited the church, wants the U.N. to investigate the Vatican

· Voice of the Faithful, which is on the verge of bankruptcy, is lecturing the pope about Church finances

· Rainbow Sash, a gay happy group, says it will throw ashes at the pope instead of confetti

Catholic League president Bill Donohue responded as follows:
“These groups are dying out fast. Staffed by senior citizens who are angry that the Church didn’t turn left, they have almost no members under the age of 90 (okay, maybe 85).

“They will be joined by the American Atheists and the Westboro Baptist Church: the former is protesting what it calls the ‘Vatican/Ratzinger agenda’ (sounds great to me) and the latter is protesting what it calls the ‘Great Whore’ (wasn’t that in the news recently?).

“There was a time when such groups were taken seriously. But that time has long past. Instead, most Catholics will agree with our op-ed page tribute to the pope in today’s New York Times, and not with these unhappy campers. Indeed, they’ll likely be so gay as to break out the confetti.”

We are deeply ashamed.

Pope makes distinction between gays and paedophiles

16th April 2008 10:55

Tony Grew

The leader of the Roman Catholic Church has spoken out about the sexual abuse of children by priests.

Benedict XVI gave a rare insight into his views to reporters accompanying him on his first Papal visit to the United States, which began yesterday.

In his comments the pontiff moved to dismiss the suggestion that he links sexual abuse of children with homosexuality. In 2005 he caused controversy when he appeared to preclude men who may identify as homosexual from training for the priesthood as a response to revelations that thousands of children across the world had been sexually abused by Roman Catholic clergy.

A Vatican report commissioned by the Pope said that the church will ban men who "publicly manifest their homosexuality or show an overwhelming attraction to homosexual culture even if it is only intellectually."

"It is difficult for me to understand how it was possible that priests betrayed in this way," Benedict told reporters yesterday. "Their mission was to give healing, to give the love of God to these children.

"We are deeply ashamed and we will do what is possible that this cannot happen in the future.

"I would not speak at this moment about homosexuality, but paedophilia which is another thing. "And we would absolutely exclude pedophiles from the sacred ministry.

"Who is guilty of pedophilia cannot be a priest.

"We'll do all that is possible to have a strong discernment, because it is more important to have good priests than to have many priests." ..........rest artikel

Pontiff's Visit Seen As Rally for Church Beset by Problems
The Wall Street Journal
By SUZANNE SATALINE
April 14, 2008;

At Catholic University in Washington, undergraduates have been thinking up chants to shout when they greet Pope Benedict XVI on their campus later this week.

"Students are very excited and ready to welcome our pontiff, and express our love and support for him during what many would describe as a difficult time in the church," said sophomore Jonathan Jerome of Charlotte, N.C.
...
Several U.S. Catholics described the visit as a papal pep rally, designed to cheer the team during hard times. Catholic fund-raisers, such as Ed Orzechowski, president of Catholic Charities of the Archdiocese of Washington, say they hope the visit will prod Catholics to give more, though they expect any benefit will be temporary. The Washington nonprofit, which is serving 700 more people a month than in 2006, ran in the red last year by $300,000.

Money has been a divisive subject. Victims of clergy sex abuse, and critics seeking greater accountability from bishops as well as more fiscal transparency, are expected to stage protests.

Since 1993, Catholics have consistently donated about $8.7 billion annually to their parishes.

But the $2 billion legal liability from the sexual-abuse scandal and rising costs -- including those for personnel, maintenance of buildings and caring for elderly clergy -- has forced a fire sale of property and closing of Catholic institutions.

There are 700 fewer parishes than in 1995, with more than half of those closed between 2002 and 2006.

Anglikanen Australie: Archbishop apologises for ‘repugnant’ abuse

Tuesday, 8 Apr 2008
by Jane Still

A report into the treatment of children in state care in South Australia has prompted a renewed apology to victims of abuse by the Archbishop of the Anglican Diocese of Adelaide.

“I acknowledge, with deep regret, that some of that abuse occurred in institutions run by the Anglican Church in South Australia,” said Archbishop Jeffrey Driver, repeating “without reservation” an apology previously issued to victims of sexual abuse in the diocese. “I support the Premier’s commitment to apologise. Sexual abuse is always intolerable. When it is perpetrated by a person holding a sacred trust it is particularly repugnant.”

Archbishop Driver said he supported all 54 recommendations of the inquiry, which include various moves to broaden the Children’s Protection Act in South Australia, and a public education campaign to educate the community about child sexual abuse.

The six hundred-page inquiry was conducted by Commissioner Ted Mullighan QC, and began in 2004. Nearly two thousand people provided evidence to the inquiry on child abuse or child protection issues, of whom 792 people said they had been sexually abused as a child in South Australia. The Anglican Church was among a number of denominations named in allegations of abuse whilst in institutional care.

Acknowledging a “joint, residual responsibility” for past acts of child abuse committed by employees of the Anglican Church in South Australia, and Anglicare SA, Archbishop Driver said the institutions would continue to ensure that people involved in their activities were safe.

“We will work together to make sure that any outstanding issue of abuse of people in the care of our institutions is addressed promptly,” he said. “As a Church we have learnt that timely practical and pastoral support is an essential part of supporting victims and survivors. We acknowledge the failures of the past and we have in place a system to ensure people’s safety.”

Malta: de bisschop cs. die de internationale smoes niet meer kan handhaven: het was toch niet normaal.

Gozo Curia investigation confirms abuse at Church home for children
by Juan Ameen

Gozo Bishop Mario Grech yesterday asked for forgiveness after a committee investigating claims of physical and psychological abuse at Lourdes Home, run by the Dominican sisters, found that “inadmissible behaviour involving minors” had taken place.

In a short statement titled “I ask for forgiveness”, Mgr Grech explained that the commission that was set up by the Curia had reached “the conclusion that in some particular cases, there had been inadmissible behaviour involving minors that should have never taken place.”
Furthermore, he added, the commission also presented “some recommendations that will ensure that such abuses would never happen again”.

The Gozo Curia statement did not say what the recommendations were.

Neither does the statement specify what was described as “inadmissible behaviour” or if any legal action will be taken based on the report. In April 2006, The Malta Independent on Sunday together with Bondiplus revealed allegations of abuse in Lourdes Home that mainly concerned Sr Josephine Anne Sultana and Sr Dorothy Mizzi, relating to the period between 12 December 1975 and 30 October 1984 when Sr Carmelita Borg was Mother Superior.

That same month, the Gozo Curia issued a press release stating that a commission had been set up to investigate these claims. The commission was made up of Mr Justice Victor Caruana Colombo, lawyer Dr Ruth Farrugia, psychologist Dr Angela Abela and Mgr Fortunato Mizzi.

Even though the commission had been instructed to compile their report within two months, almost two years went by before the report was submitted to the Gozo Curia.

In April 2006, TMIS had published the summary of a report commissioned by (former) Bishop Nikol Cauchi after previous allegations had already led to an investigation.

The report stated that correspondence alleging and denying claims of cruelty at the home were examined, people who testified in favour or against such claims were heard, as also were some Dominican sisters, including two mother superiors; the bishop had also been consulted.

It went on to say that the panel concluded that some punishments meted out at the home, including corporal punishment, might seem to be too drastic today but at the time when they happened this was common not just in children’s homes but also in family homes both in Malta and abroad.

However, the commission’s report proved otherwise.

In fact, Mgr Grech said that he immediately instructed the Superior General of the Dominican Sisters to “carry out the commission’s recommendations, thus excluding the recurrence of such abuses”.

He praised the work of the Sisters “done with great love and dedication – during its long history of hundreds of children and their families.

”However, the bishop asked for forgiveness from all those “who have suffered because of this behaviour... I have to show my sorrow for all that was of detriment to these children.”

Mgr Grech said that he appointed a team of experts to help these people heal. “The Church wants to accompany these persons who were hurt by this behaviour. I have already made contacts with the persons involved and will be closely following this process.”

Tja. Malta is toch verder dan Nederland. Daar hebben ze blijkbaar wél oude jongens-krentenbrood, maar geen Maria ter Steegs