woensdag, januari 29, 2020

Auld Lang Syne





JeNeSuisPasUnVirus


BBC

het sprookje van de terkoekoe, de kwikwi, de ananas en de farao van Urk

Doorzwemmen, Jantje!



Klik
klik




klik




Fluitconcert Mark Rutte cs.bisdom Haarlem You gotta Pack up your troubles in your old kit bag


Opzij, opzij, opzij
Maak plaats, maak plaats, maak plaats
We hebben ongelofelijke haast
Opzij, opzij, opzij
Want wij zijn haast te laat
KLIK
We hebben maar een paar minuten tijd
We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen,
Opstaan
En weer doorgaan
We kunnen nu niet blijven
We kunnen nu niet langer blijven staan
Een andere keer misschien
Dan blijven we wel slapen
En kunnen dan misschien als het echt moet
Wat over koetjes, voetbal
En de lotto praten
Nou dag tot ziens, adieu, het ga je goed
We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen,
Opstaan
KLIK





KLIK
iv>
"wat doet dat mens op mijn trap?"

maandag, januari 27, 2020

Toespraak van minister-president Mark Rutte bij de Nationale Auschwitzherdenking, Amsterdam



Toespraak 26 februari

Dames en heren, 

De kleine Anny Aa was 1 jaar en bijna 10 maanden oud toen zij werd vermoord in de gaskamer van Sobibor.
Haar naam is de eerste van 102.000 namen die deze week worden voorgelezen in Westerbork.
De namen van meer dan honderdduizend Joodse medeburgers, van honderden Roma en Sinti – mannen, vrouwen, kinderen.
Hier vlakbij krijgen zij ook in steen hun naam terug.
Wat zij zelf niet terug kunnen nemen, moeten wij hen teruggeven.
De vraag blijft: hoe kon het gebeuren?
Hoe kon het er zijn: zoveel haat, wreedheid en rechteloosheid?
Hoe konden vervolging, deportatie en moord zich vrijwel ongehinderd voltrekken, onder de ogen van zovelen?
Het antwoord is donker en ook confronterend.
We kennen de feiten, de verhalen.
Van Nederlandse Jodenjagers die duizenden de dood injoegen voor een luttel bedrag aan ‘kopgeld’, zoals dat met een afschuwelijk begrip heette.
Van het verraad dat altijd op de loer lag.
Van het wegkijken, uit zelfbehoud, opportunisme of onverschilligheid – toen mensen werden weggevoerd en hun huizen leeggeroofd.
En ook het wegkijken na de bevrijding, toen de weinigen die uit de hel terugkeerden een kille ontvangst wachtte.
Natuurlijk, er was ook de hoop van onderduik, de moed van verzet, het collectieve opstaan tijdens de Februaristaking.
En toch….
En toch was het alles bij elkaar te weinig.
Te weinig bescherming.
Te weinig hulp.
Te weinig erkenning.
En wij vragen ons af wat we in die uitzonderlijke omstandigheden zelf zouden hebben gedaan.
We weten: de Duitse bezetter was meedogenloos.
Razzia’s, represailles en marteling waren de instrumenten van een regime van terreur en angst.
Hoe moedig zouden wij zijn?
Hopelijk hoeven we die vraag nooit te beantwoorden.
Maar het ‘Nooit meer Auschwitz ’bij dit Spiegelmonument vraagt wel om permanente rekenschap van ons, als samenleving.
Want 75 jaar na Auschwitz is antisemitisme nog altijd onder ons.
Juist daarom moeten we voluit erkennen wat er destijds is gebeurd en dat ook hardop uitspreken. 
Toen een groep landgenoten onder een moorddadig regime apart werd gezet, buitengesloten en ontmenselijkt, zijn we tekortgeschoten.
Toen het gezag een bedreiging werd, zijn onze overheidsinstanties tekortgeschoten, als hoeders van recht en veiligheid.
Zeker, ook binnen de overheid was er individueel verzet, maar te veel Nederlandse functionarissen voerden uit wat de bezetter van hen vroeg.
Anderen verdroegen het grote kwaad in de hoop nog iets goeds te kunnen doen – wat soms lukte, maar veel vaker niet.
En de bittere consequenties van registratie en deportatie werden niet tijdig en niet voldoende onderkend.
Nu de laatste overlevenden nog onder ons zijn, bied ik vandaag namens de regering excuses aan voor het overheidshandelen van toen.
Dat doe ik in het besef dat geen woord zoiets groots en gruwelijks als de Holocaust ooit kan omvatten.
Aan ons, de generaties van na de oorlog, is de opdracht te blijven herdenken.
Om de doden met hun volle naam te eren.
Steeds opnieuw rekenschap af te leggen.
Samen pal te staan in het hier en nu.

bron

zondag, januari 26, 2020

woensdag, januari 22, 2020

Reclaimed Voices


Persmededeling betreffende het WODC-rapport:

Op donderdag 23 januari zal het rapport over seksueel misbruik binnen de Jehovah’s Getuigen openbaar gemaakt worden.
Wij zullen zodra dit rapport openbaar geworden is, een schriftelijke verklaring op onze website publiceren.
Mocht u n.a.v. de publicatie van dit rapport contact met ons op willen nemen, dan verzoeken wij een mail te sturen naar [...]de  voorzitter van de stichting 
Reclaimed Voices 


De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat er veel meldingen zijn van seksueel misbruik in de gemeenschap van Jehova’s getuigen, maar dat deze meldingen om uiteenlopende redenen niet allemaal hebben geleid of zullen kunnen leiden tot aangiftes bij de politie;
constaterende dat er aanwijzingen zijn dat de cultuur van geslotenheid in de gemeenschap van Jehova’s getuigen er aan heeft bijgedragen dat veel binnenskamers is gebleven en dat dit systeem nog steeds niet de juiste waarborgen biedt om kinderen maximaal te beschermen tegen misbruik;
constaterende dat het bestuur van de Jehova’s getuigen niet bereid is onderzoek te (laten) doen naar het vermeende misbruik;
van mening dat onderzoek naar vermeend misbruik niet uit de weg gegaan mag worden;
verzoekt de regering, te bewerkstelligen dat, met in achtneming van de bescherming van de melders, onafhankelijk onderzoek wordt uitgevoerd naar de meldingen, het mogelijk onderliggende patroon, de gebruikte regels, gebruiken en structuren binnen de gemeenschap, daarbij betrekkend de reeds gedane aangiften;
en gaat over tot de orde van de dag.

KLIK
BRON



dinsdag, januari 21, 2020

verwortelen

Ask Billy Earle if time heals all wounds.

said the former victim of abuse at the Mount Cashel orphanage in St. John
KLIK

klik

Facere et docere "The court can't escape from the fact he didn't come from well-off, middle-class [parents],"

ABC News
21-2-2020

By Eliza Borrello







Sinterklaas 2017 
en onder in die zak, in die zak en in die zak en die zak ....












bron  en nog

zo wat   w.o.  een tale van Richard Sipe

Ja, ik steun het manifest 'Lijm de Zorg'


Lijm de Zorg is ontstaan in de zomer van 2019. Een groep jongvolwassenen signaleerden dat er breuken zijn in het systeem van de Jeugdzorg en de GGZ, vanuit hun rol als ervaringsdeskundige of hulpverlener. Ze staken de koppen bij elkaar, om te brainstormen hoe de Jeugdzorg en de GGZ gelijmd zou kunnen worden.
Het ouderenmanifest van Hugo Borst en partners, werd het uitgangspunt van de campagne. Omdat de problemen divers zijn en met elkaar verweven, leek een manifest met 10 concrete verbetervoorstellen een ideale vorm. Zo kaarten we niet alleen aan waar het mis gaat, maar komen we ook met oplossingen.
We zijn in gesprek gegaan met psychiaters, ervaringsdeskundigen, vakbonden en belangenbehartigers. Mede op basis van hun input zijn we gekomen tot de 10 punten in het manifest van Lijm de Zorg.
Op 8 november zijn we met een groep jongvolwassenen, die compleet waren vastgelopen in het systeem, in gesprek gegaan met enkele Tweede Kamerleden van diverse politieke partijen. Tijdens deze besloten bijeenkomst werden hartverscheurende verhalen gedeeld. Het heeft als input gediend voor het debat over de Jeugdzorg in de Tweede Kamer afgelopen november met minister Hugo de Jonge.
Lijm de Zorg heeft zich al hard gemaakt voor een landelijke helpdesk bij het ministerie van VWS, voor jongeren met psychische problemen die zijn vastgelopen in de systemen. Zie ook dit bericht van RTL Nieuws.
Medio december jongstleden constateerden wij dat de wachttijden bij 113 Zelfmoordpreventie opliepen en de bereikbaarheid beter kon. Zie deze reportage in EenVandaag.
En op 20 januari 2020, Blue Monday, lanceert Lijm de Zorg vol trots haar manifest voor een betere Jeugdzorg en GGZ. Met de steun van vakbonden, belangenbehartigers en bekende ondertekenaars zoals Damiaan Denys, Jim van Os, Aafke Romeijn, Charlotte Bouwman en Marijke Groot.
Politieke partijen als GroenLinks en de VVD hebben het initiatief verwelkomd en steunen de oproep van Lijm de Zorg. We hopen dat meerdere politieke partijen van links tot rechts, zich hierbij aansluiten. Zo komt er meer druk op het kabinet om de crisis in de Jeugdzorg en GGZ aan te pakken.
We streven naar minimaal 40.000 ondertekenaars en hopelijk veel meer, zodat we het als burgerinitiatief op de agenda van de Tweede Kamer kunnen zetten. En achter de schermen blijven we volhardend lobbyen, om draagvlak te vinden voor punten uit ons manifest.
Onze missie is geslaagd, als het manifest in de praktijk is gebracht en aantoonbaar heeft geleid tot een betere Jeugdzorg en GGZ.
Want wat gebroken is, kan ook weer gelijmd worden.

Kerngroep

  • Louis de Mast, coördinator, hulpverlener en ex-cliënt in de Jeugdzorg en GGZ
  • Charlotte Bouwman, journalist, schrijft boek over GGZ en sprak bij DWWD en Lowlands
  • Anne-fleur van Haren, schreef boek over haar strijd Waar licht is, is hoop
  • Nine van den Berg, vertelde in Zembla over haar eetstoornis en ervaringen, verantwoordeljk voor illustraties
  • Narita Derks, wordt regelmatig gevraagd als ervaringsdeskundige Jeugdzorg
  • Naomi Rabe, vertelde over haar ervaringen in de Jeugdzorg, verantwoordelijk voor social media




zondag, januari 19, 2020

zaterdag, januari 18, 2020

Bonaventura "Get Europa reading again"















Me oso es mi kast

 
met dank aan Johan Cruyff,
een groot trefballer.

noodzakelijke invoer:

vrijdag, januari 17, 2020







Bedankt Garret