 |
| Day 1 KLIK |
 |
| IICSA live |
maandag, september 30, 2019
Zen the tale of two cities; 't utje: there is an elaborate combination of fingerwagging and headshaking going on
" ....
I couldn't give a flying flamingo what your view is
"
'' ....
wich may be personal therapeutic
..."
Rt Hon Mr. Bercow
Epa, pai!
"Een van mijn broertjes moest op de lagere school een opstel over arme mensen schrijven. Hij schreef: "Arme mensen. Er was eens een heel arme familie. De vader was arm. De moeder was arm. De bedienden waren arm. De chauffeur was arm. De butler was arm." "
Antonio Lobo Antunes
zondag, september 29, 2019
Aartsbisschop van Utrecht treedt terug
KLIK
Mgr. dr. J.A.O.L. Vercammen (66), heeft vandaag zijn voornemen kenbaar gemaakt om op 11 januari 2020 terug te treden
als aartsbisschop in de Oud-Katholieke Kerk van Nederland.
Mgr. dr. J.A.O.L. Vercammen (66), heeft vandaag zijn voornemen kenbaar gemaakt om op 11 januari 2020 terug te treden
als aartsbisschop in de Oud-Katholieke Kerk van Nederland.
Dat laat de aartsbisschop weten in een brief aan pastores en parochianen van het bisdom Utrecht en de gehele Oud-Katholieke Kerk. Daarin schrijft bisschop Vercammen dat met zijn terugtreden ruimte wordt geschapen een solide basis voor de toekomst te leggen. “Ik heb duidelijk een richting gewezen vanuit de overtuiging dat we als oud-katholieken een belangrijke bijdrage te leveren hebben aan de toekomst van de oecumene en van de Kerk, met een grote K.”
Het collegiaal bestuur van de kerk betreurt de beslissing van de aartsbisschop. "Hij heeft twintig van zijn beste jaren aan onze kerk gegeven in zijn functie van aartsbisschop. Wij zijn hem dankbaar voor zijn enorme inzet om de kerk over het voetlicht te brengen", aldus bisschop Schoon. "Hij had oog voor andere manieren van kerk-zijn en wilde onze kerk bedding bieden voor nieuwe vormen van christelijke presentie."
Joris Vercammen (geb. 14-10-1952) werd op 11 maart 2000 gekozen en op 1 juli daaropvolgend tot bisschop gewijd. Als Aartsbisschop van Utrecht geeft hij niet alleen leiding aan zijn bisdom maar is hij tevens voorzitter van ‘de Unie van Utrecht’, een verband van zeven oud-katholieke kerken in Europa.
Hij heeft zich als aartsbisschop van de Oud-Katholieke Kerk intensief ingezet voor de oecumenische toenadering van de christelijke kerken en voor het zoeken naar verbinding tussen religies en bevolkingsroepen in ons land. Zo maakt hij niet alleen deel uit diverse oecumenische verbanden in ons land maar is hij ook lid van het Centraal Comité van de Wereldraad van Kerken en actief betrokken bij ‘In Vrijheid Verbonden’ waarin vertegenwoordigers van verschillende religies en levensbeschouwingen zich gezamenlijk presenteren en zich sterk willen maken voor een tolerante en democratische samenleving waarin religies hun inspirerende rol kunnen spelen.
De aartsbisschop zal zijn ambt op 11 januari 2020 neerleggen tijdens een eucharistieviering in de Sint Gertrudiskathedraal te Utrecht. Na die datum wordt het bestuur van het bisdom waargenomen door het Metropolitaan Kapittel, dat ook verantwoordelijk is voor het kiezen van een nieuwe aartsbisschop. Die verkiezing vindt binnen zes weken plaats door de geestelijken samen met lekenvertegenwoordigers van het aartsbisdom.
Vercammen wil zich in de komende jaren naast zijn gezin en persoonlijke relaties toeleggen op studie en toerusting op vlak van spiritualiteit en pastorale aandacht voor mensen. “Daarvoor ben ik ooit priester geworden en dat geeft me tot op vandaag veel vreugde.”
 |
| KLIK |
dinsdag, september 24, 2019
donderdag, september 19, 2019
Dat je niet meer een industrie spekt, die geleid wordt door moordenaars van onschuldige mensen: ‘Cokesnuiver, er kleeft bloed aan je handen’
Het is vier uur ’s middag als ik uit een overleg stap. Op mijn telefoon staat een reeks gemiste oproepen. Ik bel terug. Een gezin in crisis. Of ik vanmiddag nog een plek kan regelen voor peuter Philip die met spoed het huis uit moet.
advertentie
Als ik het dossier doorneem, zie ik talloze Veilig Thuis-meldingen. Een verslaafde moeder en een overprikkelde vader. Vandaag is het drama compleet: de moeder van Philip is die ochtend overleden.
Gisterenmorgen werd in Amsterdam op klaarlichte dag, in de straat waar hij woonde en in het bijzijn van zijn vrouw, Derk Wiersum doodgeschoten. Hij was de advocaat, die kroongetuige Nabil B. bijstond in het liquidatieproces Marengo rond het criminele kopstuk Ridouan Taghi. Wiersum was naast advocaat ook rechter.
Mijn hart huilt als ik de foto zie van een knappe man van in de veertig met een frisse uitstraling, een vader van twee jonge kinderen, die gisteren genadeloos werd geliquideerd door iemand die volgens de signalementen rond de 16 tot 20 jaar moet zijn geweest.
Maar ook omdat ik tegelijkertijd intens blij en opgelucht ben dat ik in herstel ben gegaan van mijn verslavingen en al bijna zeven jaar niet meer gebruik en dat ik geen mobiele nummers van cokedealers meer in mijn mobieltje heb staan. Want dat is een extra zegen als je besloten hebt om abstinent door het leven te gaan.
Dat je niet meer een industrie spekt, die geleid wordt door moordenaars van onschuldige mensen. Ook daar kun je als verslaafde in herstel dankbaar voor zijn.
Opvoedhulp voor het pleeggezin. Maatwerk, maar zo is de zorg voor Philip toch zo ‘thuis als mogelijk’.
 |
| BRON |
Kleine (jeugd)zorgorganisaties in Amsterdam zijn goed in dit soort werk. We zoeken en bedenken steeds iets nieuws om het passend te maken. Maar het is een kostbaar proces en dus zitten we halverwege het jaar en is het ons opgelegde normbudget al op. En dus kunnen we geen enkele nieuwe plaatsing meer doen.
Maatwerk is nodig bij de meeste pleegzorgzaken. Als kinderen als Philip geen goede hulp wordt geboden, worden ze voortdurend doorgeplaatst en gaan ze eindeloos van plek naar plek. Dat zorgt telkens voor nieuwe verlieservaringen en nieuwe littekens terwijl de oude nog niet zijn geheeld. Het resultaat op de lange termijn: volwassen Philips in de problemen die de stad en staat aanzienlijk meer geld kosten.
't Is dochtersdag vandaag, broodje paling en weten wat ik schijn te horen te denken wanneer ik die beer zie.
Wie wil er vechten met de beer? Niemand? Dan heeft de beer gewonnen.
Wie wil er vechten met de beer? Niemand? Dan heeft de beer gewonnen.
mijn vadersgeboortedag.
Maar ik mis mijn broertje, die naar de klote ging.
En ben blij dat ik die fiets heb gejat en naar huis fietste wetend dat Amsterdam ongeveer die kant op was, en lezen, dat kon ik wel.
Dat had mijn vader me geleerd, toen mijn moeder beter wist dan ik hoe mijn juf heette.
Mijn vader had ook een wapen. Het zal een pistool zijn geweest, geen idee, ik weet no gteeds het verschil tussen een pistool en een revolver niet, maar ik weet wél waar het lag: in een van die lades van zijn bureau.
Die lades waar die spannende dingen in lagen. die paperclips en zijn potje arabische gom.
Mijn vader moet ook als hij niet een van zijn hoeden op had groot zijn geweest en bij grote mensen horen grote handen. Hij had ook grote zonen En soms een gaatje in het hoofd.
Mijn vader had zo'n gaatje in zijn hoofd.
Dat hebben mensen met zo'n groot houten bureau met lades achter deurtjes soms, want die kruipen nooit op de traptrede van een naaimachine, daar hebben ze hun eigen auto's voor,
Maar die naaimachine had een veel mooier stuur dan mijn step of dat houten steppie van mijn kleine broertje, waar niet eens een rem op zat.
Een brandweerauto met ladder is natuurlijk leuk, maar op die trapper konden we omstebeurt achterop zitten en sturen, wat heel handig was als iedereen in de kamer moest zijn omdat we aan tafel moesten en er gedekt moest worden.
Mijn vader paste netzomin als zijn grote zoons niet op op onze trapper.
Hij - en zij - pasten ook niet onder zijn bureau.
Bij grote mensen horen grote handen.
Misschien moest hij daarom wel deurtjes met sleutels voor de laden in zijn bureau hebben en had die ene lade een slot met sleutel die er nooit in zat.
Bij kontkrumels horen kleine handen. En de kennis van de timmerman.
Bij mannen met een hoed een bureau en de kennis aan sleutelmakers.
Bij mijn vaders dochter de kennis dat mijn broers hebben leren schieten wanneer ze niet bij de verschillende kazernepoorten hadden staan dromen en de verbijsterende ontdekking dat ze dat - net als de andere katholieken - ook in de kerk hadden kunnen doen , omdat er een bisschop kwam: we hebben een patronaatsgebouw! daarom mochten ze schieten vertelt het Stadsarchief.
Ook mijn grote broers hadden gaatjes in hun hoofd.
Maar het zou nog een paar jaar duren voor zij geknield achter de vensterbank mij leerden schieten, vanuit het raam op de laatste tram naar de remise, die daarvoor emailleborden aan de zijkanten had, zodat je kon horen of je raak had geschoten.
Niet onwaarschijnlijk hebben hun vriendjes behalve een hoed en kennis aan sleutelmakers inmiddels ook petten.
Maar vóórdat mijn vaders kleinkinderen leerden schieten wisten ze verdomd goed dat er in Artis springbokken zijn met een schietschijf achterop en waarom ze daar niet enthousiast daar heeft mijn vader op geschoten van die vader over mochten juichen waardoor ze wisten dat ze - naast die onvermijdelijke vette grijns - maar beter de nodige tact konden hebben bij het informeren van hun moeder over hun nieuwe kunstjes die, nu ze de olifanten ook herkenden niet alleen meer voorbehouden waren aan de pinquins en de manenwolf.
En het is jammer dat ik nooit zal weten of mijn vader niet ook een sleutelmakerkennis heeft gehad die wist hoe je een aap met een banaan in een cocosnoot kon vangen; hij wist immers ook hoe je dat met een slak die misschien wel een vogel was deed: zout op z'n staart.
Om dat te weten hadden mijn kinderen een anders vader nodig, zo eentje die wist waar China lag.
Maar ik mis mijn broertje, die naar de klote ging.
En ben blij dat ik die fiets heb gejat en naar huis fietste wetend dat Amsterdam ongeveer die kant op was, en lezen, dat kon ik wel.
Dat had mijn vader me geleerd, toen mijn moeder beter wist dan ik hoe mijn juf heette.
Mijn vader had ook een wapen. Het zal een pistool zijn geweest, geen idee, ik weet no gteeds het verschil tussen een pistool en een revolver niet, maar ik weet wél waar het lag: in een van die lades van zijn bureau.
Die lades waar die spannende dingen in lagen. die paperclips en zijn potje arabische gom.
Mijn vader moet ook als hij niet een van zijn hoeden op had groot zijn geweest en bij grote mensen horen grote handen. Hij had ook grote zonen En soms een gaatje in het hoofd.
Mijn vader had zo'n gaatje in zijn hoofd.
Dat hebben mensen met zo'n groot houten bureau met lades achter deurtjes soms, want die kruipen nooit op de traptrede van een naaimachine, daar hebben ze hun eigen auto's voor,
Maar die naaimachine had een veel mooier stuur dan mijn step of dat houten steppie van mijn kleine broertje, waar niet eens een rem op zat.
Een brandweerauto met ladder is natuurlijk leuk, maar op die trapper konden we omstebeurt achterop zitten en sturen, wat heel handig was als iedereen in de kamer moest zijn omdat we aan tafel moesten en er gedekt moest worden.
Mijn vader paste netzomin als zijn grote zoons niet op op onze trapper.
Hij - en zij - pasten ook niet onder zijn bureau.
Bij grote mensen horen grote handen.
Misschien moest hij daarom wel deurtjes met sleutels voor de laden in zijn bureau hebben en had die ene lade een slot met sleutel die er nooit in zat.
Bij kontkrumels horen kleine handen. En de kennis van de timmerman.
Bij mannen met een hoed een bureau en de kennis aan sleutelmakers.
Bij mijn vaders dochter de kennis dat mijn broers hebben leren schieten wanneer ze niet bij de verschillende kazernepoorten hadden staan dromen en de verbijsterende ontdekking dat ze dat - net als de andere katholieken - ook in de kerk hadden kunnen doen , omdat er een bisschop kwam: we hebben een patronaatsgebouw! daarom mochten ze schieten vertelt het Stadsarchief.
Ook mijn grote broers hadden gaatjes in hun hoofd.
Maar het zou nog een paar jaar duren voor zij geknield achter de vensterbank mij leerden schieten, vanuit het raam op de laatste tram naar de remise, die daarvoor emailleborden aan de zijkanten had, zodat je kon horen of je raak had geschoten.
Niet onwaarschijnlijk hebben hun vriendjes behalve een hoed en kennis aan sleutelmakers inmiddels ook petten.
Maar vóórdat mijn vaders kleinkinderen leerden schieten wisten ze verdomd goed dat er in Artis springbokken zijn met een schietschijf achterop en waarom ze daar niet enthousiast daar heeft mijn vader op geschoten van die vader over mochten juichen waardoor ze wisten dat ze - naast die onvermijdelijke vette grijns - maar beter de nodige tact konden hebben bij het informeren van hun moeder over hun nieuwe kunstjes die, nu ze de olifanten ook herkenden niet alleen meer voorbehouden waren aan de pinquins en de manenwolf.
En het is jammer dat ik nooit zal weten of mijn vader niet ook een sleutelmakerkennis heeft gehad die wist hoe je een aap met een banaan in een cocosnoot kon vangen; hij wist immers ook hoe je dat met een slak die misschien wel een vogel was deed: zout op z'n staart.
Om dat te weten hadden mijn kinderen een anders vader nodig, zo eentje die wist waar China lag.
maandag, september 16, 2019
Flappentappers: de kardinaal: Australian George [Cardinal] Pell to seek special leave to appeal in High Court.
Lawyers for George Pell are set to seek special leave to appeal in the High Court this week, in what will be his last chance of early release after being convicted of child sex charges.
The deadline for seeking leave is Wednesday afternoon and friends said the expectation remained that an appeal would be lodged. George [Cardinal] Pell’s legal team had 28 days after the Victorian Court of Appeal rejected his appeal against convictions over child sex abuse in 1996 and 1997.
Pell is serving a minimum three years and eight months’, with a headline penalty of six years.
He remains in the Melbourne Assessment Prison but has been given more opportunity to exercise and “remains in good spirits’’, one source familiar with the cardinal’s health said.
MAP is normally considered a short-term jail for prisoners while more permanent facilities are found for inmates.
However, because George [cardinal] Pell is a child sex offender he has been judged to be at extreme risk of being assaulted by other inmates if he is released into the general prison community.
There is no guarantee the appeal will be heard by the High Court and, if it is, it is unlikely to be before next year.
 |
| KLIK |
However, because George [cardinal] Pell is a child sex offender he has been judged to be at extreme risk of being assaulted by other inmates if he is released into the general prison community.
Bret Walker SC is expected to lead the case for Pell. While highly regarded, the Pell legal team will face an uphill battle for the High Court to overturn the jury and Court of Appeal.
vrijdag, september 13, 2019
woensdag, september 11, 2019
als je later een dame bent: plaatsvervangende pompoentjes- de Algemeen Vrouwelijke Vorming van Trix en Fix
onder dankzegging naar de Ieren en een buitengewoon indrukwekkende Schot:Heer Idenburg, het zij je vergeven!
Maar uh, 't was effe knap hard werken voor ik mijn ogen van de daar toch best regelmatig bijbehorende steeltjes weer in de reguliere kassen had.
Bedankt Monique.
dinsdag, september 10, 2019
Ha, daar hebben we Trimbos en het Fiom weer. Moeders zat!
Voor het eerst stelt een Nederlandse moeder die haar kind heeft moeten afstaan de Staat aansprakelijk voor het leed dat haar is aangedaan. Trudy zegt in de jaren zestig gedwongen te zijn haar zoon af te staan, omdat ze ongehuwd zwanger raakte. De zorg voor ongehuwde moeders was er in die tijd volledig op gericht om moeder en kind te scheiden, terwijl volgens advocaat Lisa - Marie Komp van advocatenkantoor Prakken d’Oliveira toen al in Nederlandse en internationale wetgeving was vastgelegd dat de band tussen moeder en kind in principe behouden moet blijven.
10 - 9 - 2019
Trouw
Trudy moest haar kind afstaan, nu stelt ze de Staat aansprakelijk.
Correctie: in een eerdere versie van dit artikel stond dat Sander Dekker staatssecretaris is.
Hij is minister van rechtsbescherming.
Trouw
Trudy moest haar kind afstaan, nu stelt ze de Staat aansprakelijk.
De eerste grote klap kwam in november 1967. Trudy (21) is vijf maanden in verwachting en ongehuwd. Ze heeft haar opleiding tot verpleegkundige afgerond zonder iemand over haar zwangerschap te vertellen. Hadden de nonnen bij wie de vrouwen tijdens de verpleegstersopleiding inwoonden het geweten dan had ze er onmiddellijk uit gelegen. Daar twijfelt ze geen moment aan.
Nu is ze terug bij haar ouders, in de volle verwachting dat ze daar kan bevallen van haar kind. Daarna zal ze een baan zoeken en een huis waar ze haar zoon zal opvoeden. Haar vriend, de vader van de baby, blijkt een ander meisje te hebben. Het zij zo, denkt ze, dan doe ik het alleen.
Maar in plaats daarvan neemt haar moeder haar mee naar buiten, uit wandelen, en vertelt haar dat ze het kind moet afstaan. Trudy is niet welkom in haar ouderlijk huis. “En thuis was best een groot huis. Maar het kon niet. Het was onmogelijk.” Ik heb iets voor je geregeld, zei haar moeder op die herfstdag, meer dan vijftig jaar geleden. Ze stuurde haar dochter naar de Paula Stichting in Oosterbeek, naar een tehuis voor ongehuwde moeders.
.....
Haar pasgeboren zoon werd tegen haar zin weggehaald: "Het is mensonterend"
Intervieuw
Trouw Petra Vissers
.....
Haar pasgeboren zoon werd tegen haar zin weggehaald: "Het is mensonterend"
Intervieuw
Trouw Petra Vissers
 |
| KLIK |
Correctie: in een eerdere versie van dit artikel stond dat Sander Dekker staatssecretaris is.
Hij is minister van rechtsbescherming.
zaterdag, september 07, 2019
Grandfathers Mountain; de wereld draait door
You put your left arm in
Your right arm out
In, out, in, out
You shake it all about
You do the hokey pokey
And you turn around
That's what it's all about
 |
| KLIK |
en over een jaar stoppen we eindelijk met dat waanzin woord Tweede Wereld Oorlog
A Choctaw miko, kennelijk mede namens Abe Shinzo
vrijdag, september 06, 2019
GVR
Heeft die Roald Dahl eigenlijk al een sokkel, Annie?
boekweitpannekoekenweekend: 3x woordwaarde
boekweitpannekoekenweekend: 3x woordwaarde
maar het UN- snoepje van de week gaat naar
de BBC voor haar vooruitziende blik op de volgende maand met de introductie van de "bommentapijtleggers"
Eén pannekoek dus ook maar voor die van Dam en diens kennelijk wijze woorden:
...maar dan moet er wel geluisterd worden!...
Je schijnt zo n 200 uur nodig te hebben om een volgend niveau te kunnen bereiken in het verstaan van een taal,,,
moet je dus niet die man hebben als docent,
Dan krijg je er een punthoofd en minstens 600 uur wereldgeschiedenis bij cadeau!
Maar dat levert je dan, als je mazzel hebt, eindelijk een hele brede grijns op over die onwaarschijnlijke miskleunen toen je ergens in een buitenland voor de leeuwen werd gegooid of je je schoonvader wit weg zag trekken.
 |
| KLIK |
Abonneren op:
Posts (Atom)
