VPKK: Regeling voor nagekomen melders RKK-N

Stichting Vrouwenplatform Kerkelijk Kindermisbruik - VPKK

21 - 4- 2017
5:29

Twee jaar na hun belofte aan de regering om ook nieuwe melders van seksueel misbruik binnen de rooms-katholieke kerk erkenning te bieden en in 'schrijnende gevallen' coulance te betrachten bij het toekennen van een gepaste compensatie, blijken de voorzitters van de Bisschoppen Conferentie en de Konferentie Nederlandse Religieuzen de melders nu achter de schermen een regeling aangeboden te hebben.

In deze regeling wordt niet meer over erkenning gesproken, maar wordt 'nagekomen melders' slechts de mogelijkheid geboden 'om één of meer gesprekken te voeren met een onafhankelijk functionerend team van twee of drie ter zake deskundigen'. Het doel van dat gesprek zou zijn begrip te tonen voor 'ervaren leed'.
In 'schrijnende gevallen' kan men vervolgens een (uiterst bescheiden) compensatie aanvragen. Dat laatste klinkt coulant, ook als is de compensatie wel erg mager.
 Het zal je maar gebeuren dat je als kind jaren lang ernstig bent misbruikt, een leven lang onder een posttraumatische stress-stoornis hebt geleden en nauwelijks ooit in je eigen levensonderhoud hebt kunnen voorzien – en dan de maximale 'compensatie' van € 5.000 aangeboden krijgen.
Maar omdat het team van deskundigen in het geval dat je een compensatie aanvraagt ook moet beslissen over de authenticiteit van de melding, kan zo'n uitspraak je tenminste het idee geven dat je eindelijk wordt geloofd en dat gaat, anders dan een gesprek waarin je begripvol wordt aangehoord, enigszins in de richting van erkenning.

De rk-kerk heeft vanaf de sluiting van de Klachtencommissie op 1 mei 2015 achter de schermen twee jaar lang overlegd en het aantal nieuwe melders verzwegen. BC en KNR stellen nu dat de uitspraak van de rechter in het door het VPKK aangespannen kort geding de kerk geen ruimte laat voor een overtuigender regeling, waarbij ook passende genoegdoening gegeven zou kunnen worden. In werkelijkheid heeft de rechter slechts beslist dat de kerk de sluiting van de Klachtencommissie op 1 juli 2014 ongedaan moest maken en tot 1 mei 2015 open moest houden. De rechter heeft – vanzelfsprekend – de kerk niet de vrijheid ontnomen na 1 mei 2015 klachten over seksueel misbruik te erkennen en de klagers een passende compensatie te bieden.

Hoewel aartsbisschop Eijk in het openbaar steeds zegt dat er openheid moet zijn met betrekking tot het gepleegde seksueel kindermisbruik, gaf hij in de Zembla-uitzending van 24 februari jl. opeens toe die openheid helemaal niet te willen.
 'Openheid is niet mogelijk,' verklaarde hij in een schriftelijke toelichting, 'omdat de klachtenprocedure voor zowel slachtoffer als aangeklaagde anonimiteit garandeert'.

Zo'n garantie kennen wij in het geheel niet.
Wel is het zo dat de adviezen van de Klachtencommissie geanonimiseerd gepubliceerd zijn zoals dat ook met strafvonnissen gebeurt, maar dat houdt geen garantie van anonimiteit in en al helemaal niet een verplichting voor wie dan ook om over gegrond verklaarde klachten te zwijgen. 

Ondertussen verbiedt Eijk parochies wel om binnen de parochie het daar gepleegde misbruik openlijk te bespreken.

Het ontbreken van een overtuigende regeling voor erkenning van klachten over kindermisbruik en de weigering parochies toe te staan openheid van zaken te geven maakt dat slachtoffers voor erkenning van hun klacht wéér afhankelijk zijn van individuele pastoors of oversten, die lang niet allemaal de moed zullen opbrengen om tegen de instructies van de kerkelijke hiërarchie in daadwerkelijk openheid te bieden. Een gesprek met een paar 'terzake deskundigen' die begrip tonen voor 'ervaren leed' kan daarin weinig veranderen. Vrijwel alle 'nagekomen melders' staan weer in de kou, en daarmee handelen voorzitters van BC en KNR in strijd met de belofte aan de regering.

Namens het VPKK,
Annemie Knibbe
Maud Kips

13 april 2017