vrijdag, januari 30, 2015

Je suis Gerrit

bron



De politie in Nice heeft een jongen van 8 jaar bijna twee uur lang verhoord omdat hij volgens zijn schooldirecteur terreur verheerlijkte. Hij had na de aanslag op Charlie Hebdo geen minuut stilte in acht willen nemen en geantwoord op de vraag of hij ook ‘Charlie’ was: ‘Nee, ik ben voor de terroristen.’
De leraar van Ahmed zou hem op 8 januari, een dag na de terreuraanslag op de redactie van het satirische weekblad Charlie Hebdo, hebben gevraagd of de jongen ‘Charlie’ was. Ahmed zei als moslim tegen Charlie Hebdo te zijn, omdat het blad karikaturen van de profeet Mohammed had gepubliceerd. Hij zei vervolgens aan de kant te staan van de terroristen.


bron
De leraar stuurde hem de klas uit, naar de schooldirecteur een klas verderop. Die zou hem in het bijzijn van alle leerlingen tot drie keer toe hebben gevraagd of hij voor Charlie was.

Volgens de Franse autoriteiten was een ondervraging van de jongen, Ahmed, en zijn vader nodig.


woensdag, januari 28, 2015

Boundary Breaking: The Consequences and Implications of the Sex Abuse Crisis in the Catholic Church’ sexual abuse survivors and former offenders work together to shape research



26 January 2015  
Centre for Catholic Studies,  Durham University

Victim survivors of clerical sexual abuse and former clergy offenders have worked together for the first time at a ground-breaking meeting in Durham, held last week (21st - 23rd January) at Ushaw College. 
Alongside psychologists and lawyers, seminary rectors and theologians from Europe, North America and Australia, they attended a conference organised by Durham University's Centre for Catholic Studies (CCS) and its Project for Spirituality, Theology and Health with the support of the UK Jesuits and Heythrop College, the English Benedictine Congregation, and the Marist Brothers, together with St Patrick’s College Maynooth.
Entitled 'Boundary Breaking: The Consequences and Implications of the Sex Abuse Crisis in the Catholic Church’, the consultation looked beyond immediate responses to consider how research into both the roots and the effects of the crisis could contribute to creating not only a safer church but also a renewed church.
The approach adopted is multi-disciplinary, asking if there are aspects of Catholic culture that enabled and protected abusers and if some teachings of the Church became distorted in ways that contributed to the problem. Among the areas considered were priestly formation and ongoing support, spirituality and psychology, the dynamics of leadership and organisations.
Among those participating were four members of the Pontifical Commission for the Protection of Minors, recently formed by Pope Francis, which will have its first full meeting in Rome next month. These were Marie Collins, who is a survivor, together with Fr Hans Zollner SJ and Baroness Sheila Hollins, three founding members of the Commission as well as Peter Saunders, founder and CEO of The National Association for People Abused in Childhood, recently appointed to the Commission.
 Speaking at the end of the conference, Professor Paul D. Murray, Dean and Director of the CCSdescribed the event as the beginning of an important long-term project and said: “This gathering has scoped out areas of much needed evidence-based research into both the theory and practice of Catholic life. Whilst gathering this evidence and finding the required resources will be a challenge, all partners recognise that it is vital for the renewed health of Catholic life that we do so.”





art with a past

maandag, januari 26, 2015

bron
"it was most disgraceful that in so sacred a place there should have been depicted all those nude figures, exposing themselves so shamefully, and that it was no work for a papal chapel but rather for the public baths and taverns,"






bron



klok

zondag, januari 25, 2015

Toorops engelen; een pot, een pan, toch maar geen dining with tsars





bron

bron
Bijschrift toevoegen


Vogeltje L... 19 jaar
....van Linda .....
 .... Lion, leeftijd onbekend

en dan mag Lotje Lise, 79 jaar godzijdank nog mooier worden
en die op het gebrek aan taxi´s kankerende Kurt meenemen
Is het antwoord op die krankjorume vraag wat is g e n o c i d e  in vredesnaam dan misschien wel dat Jehuda, geen jaar met zijn 8 maanden nog niet kon schrijven?


vrijdag, januari 23, 2015

De Hoop ziet het licht: clienten krijgen mogelijkheid tweede kans de heer zij geprezen

Psychiater De Hoop legt functie neer

De psychiater van De Hoop van wie onlangs in de media bekend werd dat hij een strafrechtelijk verleden heeft, heeft in overleg met de organisatie besloten zijn functie binnen De Hoop neer te leggen. “Een veilig behandelklimaat voor onze cliënten is hiermee het best gediend,” laten de psychiater en De Hoop weten.

Voor zijn indiensttreding bij De Hoop in 2013 was de psychiater veroordeeld vanwege het in bezit hebben van kinderporno. Van de Inspectie van de Gezondheidszorg mocht hij zijn vak blijven uitoefenen maar wel met een aantal beroepsbeperkingen: het niet behandelen van jeugdigen en van patiënten waarvan bij aanvang van de behandeling helder is dat zij een seksuele stoornis of trauma hebben. De Hoop heeft de psychiater na overleg met deInspectie aangenomen. De Hoop heeft dit gedaan vanuit de opvatting dat goede en veilige zorg mogelijk is als de arts zich houdt aan zijn beroepsbeperkingen.

Daarnaast komt de aanstelling voort vanuit de overtuiging dat voor ieder mens een tweede kans mogelijk moet zijn.

De Hoop heeft de afgelopen periode verschillende overleggen gevoerd, met name met cliënten en medewerkers. Jaap de Gruijter, voorzitter van de Raad van Bestuur van De Hoop, zegt daarover: “De mogelijkheid van een tweede kans is diep verankerd in onze organisatie en geldt in de eerste plaats onze cliënten. Voor onze medewerkers geldt die mogelijkheid ook, onder de voorwaarde dat er sprake moet zijn van veilige en goede zorg.

Die voorwaarde hebben we o.a. ingevuld door ons aan de eisen van de Inspectie te houden.

Ondanks die voorwaarden moet ik nu vaststellen dat een veilig behandelklimaat voor onze cliënten van ons vraagt dat de psychiater zijn functie neerlegt. Er zijn cliënten die niet in behandeling durven te gaan of die niet volledig open durven te zijn over hun hulpvraag. Dat kan en mag nooit de bedoeling zijn. Het belang van onze cliënten moet altijd voor gaan.”

De psychiater laat weten de situatie die ontstaan is nooit zo gewild te hebben maar de conclusie van De Hoop te delen: “Ik dien de patiënten op dit moment het beste door mijn functie binnen De Hoop neer te leggen.” De Gruijter sluit hierbij aan: “Natuurlijk zullen we als organisatie rond de psychiater en zijn gezin heen blijven staan.

Hem steunen als mens kan naast de gezamenlijk getrokken conclusie staan dat hij zijn functie binnen De Hoop neerlegt om zo het belang van onze huidige en toekomstige cliënten te dienen.

KLIK

woensdag, januari 21, 2015

maandag, januari 19, 2015

Wijzigingen Meldpunt RKK Vertrek Hr. Brenninkmeijer Hoofd Meldpunt Seksueel Misbruik RKK

Wijzigingen Meldpunt bron: Meldpunt Seksueel Misbruik RKK

Hoofd Meldpunt
Per 12 januari 2015 is drs. Jan W. Brenninkmeijer benoemd tot burgemeester van Waalre. Om deze reden heeft de heer Brenninkmeijer zijn functie als Hoofd van het Meldpunt Seksueel Misbruik RKK neergelegd.

Mr. Liesbeth Sanders zal de heer Brenninkmeijer in zijn functie als Hoofd Meldpunt opvolgen en zal deze vervullen in combinatie met die van haar huidige functie, juridisch secretaris van de Klachtencommissie. Wij zijn de heer Brenninkmeijer zeer erkentelijk voor zijn inzet voor het Meldpunt.
  
Mr. R.H. van de Beeten
Bestuursvoorzitter



ter aanvulling: Ervaringen 



Hoewel we de goed Nederlandse uitdrukking de kogel is door de kerk voorlopig waarschijnlijk maar beter kunnen schrappen, mocht er iemand in geïnteresseerd zijn en er haar of zijn voordeel in het erkennen van haar of zijn Recht mee kunnen doen, bij deze: 



Na heel lang piekeren en een gevecht met mijzelf : 

In juli 2014 was mij mij de maat heel veel meer dan vol (ik kreeg na kennelijk noodzakelijk intern overleg, een doorverwijzing, die -¨sorry ik had vakantie¨ niet alleen niet door werd gegeven maar de (hulpverlenings) medewerker had ook geen idee naar wie wat waar en hoe , dat moest ik zelf maar uitzoeken, ze zouden wel op internet staan¨ maar ik kon mij wel ¨een Ja laten toewijzen¨ ) bij dat Meldpunt en alles wat daar mee te maken had en besloot ik met dat (Deetman/RKK -) PR circus niets meer te maken te wensen te hebben. 

En heb ik gebruik gemaakt van de mogelijkheden die de Cie. Samson (mij) bood. 

Ik had die mogelijkheid zeker niet in de laatste plaats omdat het hele gesodemieter rondom de ¨financiële compensatie¨ mij geen ene meter interesseerde en ook nooit geïnteresseerd heeft ook. 

Er is geen bedrag ter wereld wat kan vergoeden wat door de dood van mijn ouders mij, mijn (niet RK-) grootmoeder van moederskant, mijn mede-gezinsleden (en hun gezinnen) is aangedaan, wat ik niet anders kan samenvatten als het verraad van en aan mijn ouders en mijn grootmoeder door onze Nederlandse samenleving en de RKK (N) met haar fuctionarissen En gelovigen, van zowel die Nederlandse Staat en die kerk. 

Het verraad aan mijn vader die - in de noodzakelijke oplossingen tgv. de dood door kanker van mijn moeder enige maanden daarna - de (leeftijds gebonden) Zorg voor de jongsten uit ons gezin vrijwillig met de RK zusters van de Voorzienigheid moest delen is verworden tot machtsmisbruik en (de keuze van volwassenen voor) het schijt hebben aan Rechten die ieder van ons had. En nódig had: Mensenrechten zijn -wil er een toekomst mogelijk zijn - géén overbodige luxe. 
(Enige maanden later door het niet-onwaarschijnlijk mede tgv. hiervan overlijden van ook mijn vader moest de Rechtbank een Gezagsvoorziening treffen, waarmee de RK Kinderbescherming Hilversum - verantwoordelijk werd en die gefinacieerde Zorg deelde met diezelfde rk(n) zusters ). 

Juni 2014 werd - na ruim 10 jaar - door het Meldpunt voor de zoveelste keer duidelijk gemaakt dat ik een volslagen onverantwoorde  idioot zónder toekomstperspectief zou zijn wanneer ik nog langer mijn energie zou verspillen in het morbide spel wat er gespeeld is en nog steeds werd, met Deetman circus en alles wat we daarmee cadeau kregen - met slachtoffers van dit arrogante schijt hebben aan Rechten die slachtoffers van die rkk hebben. 

Ik kon een beroep doen en deed dat dan ook op Slachtofferhulp. 

En wist dat ik had gewonnen, Met die beslissing, maar dat werd en wordt nog steeds zeker bevestigd door de hulp die ik kreeg . Ook al had ik geen flauw idee van wat dan en hoe dat winnen er dan uit zou zien. Dat weet ik nog steeds niet.

Dat is stap voor stap. 

Wat ik wel weet is dat het slechts minachting van de realiteit van en met ieders leven en lijden én daarmee toekomst! is door -zoals dat gebeurt - te doen alsof er 1 bepaald doel is wat slachtoffers kunnen behalen. 

Leven en wat daarin ontstolen werd is géén hinkelbaan van A naar B, dát is slechts de ontkenning op ieders verantwoordelijkheid voor individueel Leven, slechts de zoveelste cartooneske machtsmanipulatie in respect en Zorgafhankelijkheid in samenleven die wat mij betreft ook wel heel kwalijk stinkt wanneer dat bedreven wordt onder de mantel van ¨vertegenwoordiging¨ en ¨slachtofferorganisatie¨. 

Wat ik ook weet is dat ik hulp kreeg van een dijk van een medewerker van Slachtofferhulp in het waar maken van dat weten dat ik al had gewonnen. 

Zij heeft mij een aantal zaken laten zien. Over mijn ( én haar) Recht. 
die ik hard nodig had en blij ben ik dat kreeg. 

Daar hoort bij dat ik alsnog - en bepaald niet tot mijn enthousiasme - een procedure bij dat Meldpunt aan zou moeten aangaan. Geen enthousiasme, wél vertrouwen: het is deel van de deal die ik met Slachtofferhulp sloot. 
Vandaag heb ik dat dus gedaan. 

Na een aantal vragen bij dat Meldpunt heb ik gesproken - na het nodige voorwerk met een kennelijk secretarieel medewerker- met Mevr. Braspenning, een van de juridisch medewerkers. die correct en ondersteunend antwoord gaf op een aantal van de (informatieve) vragen die ik had. 

Ik heb nog steeds geen idee waar het op uit gaat komen. 

Maar dit is een volgende stap En hij was goed: ik (wij) sloot (sloten) een goede deal: ik heb inderdaad gewonnen!

Door heel veel handen. 

Dit is bovendien waar mijn kinderen, (achter)kleinkinderen van mijn ouders(grootmoeder) Recht op hebben. 
Het is ook hun leven, hun erfdeel en hun toekomst. 

Net als over de Batavieren die ooit Nederland binnen peddelden en nog zo wat zaken trekken ook zij hun eigen conclussies wel.
Voor hen gold een KinderRechten verdrag. 

En daarom dit verhaal. 

Misschien kan jij of jij het wel gebruiken in datgene wat jij wilt ..... (geloven is net als vertrouwen en nog zo wat dingen tenslotte een werkwoord, dus vul dat zelf maar in) 

zondag, januari 18, 2015

Hector Pietersen monument 



"Ubuntu is erg moeilijk uit te leggen in een westerse taal.

Het draait om het wezen van het mens-zijn. Als we iemand de hoogste lof willen toezwaaien zeggen we "yo,u nobuntu" "he,die en die heeft ubuntu." Dat wil zeggen dat je genereus bent, gastvrij, vriendelijk, zorgzaam en meelevend. Je deelt wat je hebt. Het wil zoiets zeggen als : Mijn menselijkheid is verweven, is onlosmakelijk verbonden met die van jou, wij behoren tot hetzelfde pakket. We zeggen "een mens is mens door andere mensen" Het is niet: "Ik denk, dus ik besta" Het is eerder:"Ik ben mens omdat ik erbij hoor. Ik doe mee, ik deel".

Een persoon met ubuntu is open en toegankelijk voor anderen, is positief over anderen, voelt zich niet bedreigd doordat anderen kundig en goed zijn, want hij of zij is zeker van zichzelf omdat hij of zij beseft tot een groter geheel te behoren en wordt slechts gekrenkt in deze eigenwaarde wanneer anderen worden vernederd of gekrenkt, wanneer anderen worden gemarteld of onderdrukt, of wanneer ze worden behandeld als minder dan zij zijn.

Harmonie, vriendelijkheid en gemeenschapszin zijn een groot goed. 
Sociale harmonie is voor ons summum bonum- het hoogste goed.
Alles wat dit kostbare goed aantast en ondergraaft, moet gemeden worden als de pest.
Woede, wrok, wraaklust, maar ook succes als uitkomst van agressieve concurrentie hollen het uit.

Vergeven is niet zomaar altruistisch zijn.

Het is de beste vorm van zelfbelang.
Dat wat jou ontmenselijkt, zal onontkoombaar ook mij ontmenselijken.

Het geeft mensen weerstandsvermogen, het stelt hen in staat te overleven en menselijk te blijven ondanks de pogingen hen te ontmenselijken." 

Desmond Tutu
uit: Neurenberg of collectief geheugenverlies? Een derde weg

Шоло́м-Але́йхем

Goodwin's weekly : a thinking paper for thinking people., 


zaterdag, januari 17, 2015



In mijn stad was vandaag een school dicht !




DAG VAN HET JODENDOM

Rik Hoet, de diocesane verantwoordelijke van het bisdom Antwerpen voor oecumene en interreligieuze dialoog: 'Nostra Aetate betekende een bekering voor de katholieke Kerk'


BRUSSEL (KerkNet) – In Nederland, Duitsland, Oostenrijk en Italië wordt vandaag de 'Dag van het Jodendom' gevierd. Het initiatief gaat terug tot de Oecumenische Assemblee van Graz in 1997. Traditioneel vindt de dag plaats vlak voor het begin van de Gebedsweek voor de Eenheid van de Christenen. Het initiatief wil enerzijds de nauwe verwantschap tussen het christendom en het jodendom onder de aandacht brengen. Anderzijds wil de dag ook herinneren aan onrecht tegen de joden en het joodse volk, dat hen in de loop van de geschiedenis ook door christenen werd aangedaan. 
‘Nostra Aetate’

De dag heeft dit jaar een bijzondere betekenis, omdat de viering samen valt met de 50ste verjaardag van het conciliedocument 'Nostra Aetate'. Daarmee werd de basis gelegd voor een nieuwe relatie met het Jodendom en werd een belangrijke impuls gegeven aan de toenadering tussen joden en christenen. Ehr. Rik Hoet, de diocesane verantwoordelijke van het bisdom Antwerpen voor oecumene en interreligieuze dialoog: "Het document Nostra Aetate §4 van het Tweede Vaticaans Concilie betekende een ware 'bekering' voor de katholieke Kerk. Vanuit het besef van het onverbroken verbond van God met Israël, onderstreept Nostra Aetate de verbondenheid van de Kerk met Joodse volk, verwerpt de eeuwenoude aanklacht alsof alle Joden 'godsmoordenaars' zouden zijn, bevestigt het eeuwig verbond tussen God en het volk van Israël, betreurt alle vormen van Jodenhaat, vervolging tegen de Joden en roept integendeel op tot dialoog en gezamenlijke studie om elkaar beter te begrijpen. Daarmee zag de Kerk ook af van de idee dat de Joden moesten gedoopt worden om hun heil te vinden. In 1993 heeft het Vaticaan ook het bestaansrecht van de staat Israël erkend. Intussen zijn in ons land goede officiële relaties gegroeid tussen Joden en katholieken en vinden er heel wat initiatieven (maar nog veel te weinig!) plaats van samen studeren en gezamenlijke inzet voor rechtvaardigheid en vrede."
(Kerknet)


donderdag, januari 15, 2015

Street children detained to clear way for Pope Francis' Manila visit

bron









Simon Parry

...
"They are a shame on the nation. Officials here would be horrified at the prospect of the pope seeing children treated in this way."
In a local newspaper interview, Rosalinda Orobia, head of the Social Welfare Department in Manila's central Pasay district, confirmed officials had for weeks been detaining street children as young as five in the areas the pope will visit. She claimed the operations were aimed at stopping begging syndicates targeting the pope rather than tidying up the city.
"[The syndicates] know the pope cares about poor kids, and they will take advantage of that," she told the Manila Standard.
In a commentary, the newspaper slammed the campaign, saying, "We all understand the natural tendency to put one's best foot forward when guests come calling, but hiding away poor street children completely misses the point of the pope's apostolic exhortation to hear the cry of the poor.
"We should all be scandalised by the government's artificial campaign to keep the streets free of poor children only for the duration of the papal visit, with no cogent plan to keep them in schools or their homes, where they belong, and to instil discipline among their parents, who should know better."
The editorial concluded: "There is no question that children should be kept off the streets, but a campaign to do so just for the duration of a dignitary's visit helps nobody except the officials who want to put on a show and pretend that all is well in our cities."

The practice of locking up street children ahead of major international events in Manila dates back to the Asia-Pacific Economic Cooperation (Apec) Leaders' Summit of 1996, says Catherine Scerri, deputy director of street children charity Bahay Tuluyan.
"There has been a pattern of this happening before big international events. It happened before [United States President Barack] Obama's visit to the Philippines in April last year," says the Australian, who has worked for 11 years to improve the lives of Manila's legions of street children. "When we tried to have them released we were told they couldn't come out until after Obama had gone and the children were very much given the impression that they were 'rescued' because of this visit."
A survey of street children by Bahay Tuluyan has found that the so-called rescues are indiscriminate, targeting youngsters who have committed no offences and do not want to go to detention centres. Children are taken in simply for sleeping on the street, for begging or for stealing food to relieve their hunger, with no proper judicial process and - rather than "rescued" - exposed to abuse.
"There is no reason the shelters should be like this and what I find soul-destroying is the apathy of the people who work in and around places like the RAC [the notorious Manila Reception and Action Centre] and allow this brutality," says Scerri. "I can understand a lack of resources, but what I find so frustrating is the violence, torture and apathy, and the fact that people are standing by and letting this happen. I think that is completely inexcusable.
"The RAC and other institutions call these children recidivists even though they have committed no crimes," she says. "One child of 13 we interviewed had been rescued 59 times and was back on the street."

Few people in Manila know how children are treated in the detention centres. "When people find out, they are outraged," says Scerri. "They are horrified to find out what the government is doing in their name."
Anger erupted in the Philippines in October, when the picture of a skeletal 11-year-old lying on the ground at the RAC, apparently near death, was published. The boy, who shares the pope's Christian name, Francisco, is now recovering at a children's home run by a charity but protests over his case have failed to halt round-ups or improve conditions at Philippine detention centres, where an estimated 20,000 children are held each year.
In an article written for a Catholic publication as the controversy over Francisco's case spread, Father Shay described the emaciated child as an innocent at the gates of hell and called the RAC a "house of horrors" and "a place of the living dead": "It was his protruding rib cage that shocked most of all. Each rib could be clearly counted. There was no discernible breathing but one could not know from looking at his starved naked body," he wrote. "He was close to the last stage of a painful death, it seemed.
"Government employees of this place seemed indifferent to the suffering child of Lazarus that lay sprawled at the foot of an institutional wall. Who could look on that emaciated, severely malnourished body of a child for a moment and not feel a pang of compassion and be shocked at his horrid state?
"Here was a human person with the dignity, value and importance as a Filipino child of God, endowed with rights and needs, left to die as if he were nothing more than a bag of bones."
Describing what he saw on his own visits to the RAC, where many of the children at the Preda Foundation were saved from, Father Shay says mentally disabled children at the centre are treated particularly harshly.
"The children clustered around the wooden bars and cried to be let out and begged me to help them go home to their parents. There was no therapeutic, educational or entertainment programme for the children," he wrote.
"There were no toys, comics, games or staff to conduct activities with them. The food is very basic and monotonous. There is no playground equipment to be seen or sports and games facilities. These children … are doomed to a life of ignorance without meaning and purpose."
Away from the horrors of the RAC, social workers and child psychologists help rehabilitate street children at the Preda Foundation homes in lush countryside near Subic Bay. In an interview conducted by a trained child psychologist, a boy called Ben describes how, last year - aged six - he was abandoned by his mother and then picked up by police as he slept on the street. He woke to find himself in a police cell and then spent three months at the House of Hope, where he was sexually abused by 10 inmates.
"I was very unhappy there," he says,
quietly.

....
compleet artikel klik

wordt vervolgd        

dinsdag, januari 13, 2015

Vereinigung ohne Gewinnerzielungsabsicht

De Uitspraak: Mag een zedenverdachte een schoolexamen worden geweigerd?

NRC 12-1-2015


Folkert Jensma 

Journalist en jurist  (1957) werkt sinds 1985 voor NRC Handelsblad op de terreinen bestuur, justitie, politiek en Europa.
 Op 'De Uitspraak' geven experts van het Nederlands Juristenblad commentaar.


Mag een MBO-opleiding een student weigeren voor het eindexamen sportcoördinator omdat Justitie hem verdenkt van ontucht met leerlingen?
  Met commentaar van NJB-experts Tom Barkhuysen, Leids hoogleraar staats- en bestuursrecht, tevens advocaat bij  Stibbe. En Machteld Claessens, advocaat bij Stibbe.

De Zaak. Een laatstejaars student sport- en bewegingscoördinator wordt verdacht van ontucht met leerlingen van alle drie basisscholen waar hij stage liep. De opleiding schorst hem en verbiedt hem de toegang. Het openbaar ministerie kondigt aan hem te vervolgen. De rechter-commissaris beslist dat de student niet in voorarrest hoeft.

Wat eist de student?
De student wil dat hij wordt toegelaten tot de laatste proef die hij moet doen voor zijn diploma. De opleiding wil dat alleen bij vrijspraak of een sepot.

Hoe onderbouwt de school dat?
De opleiding vindt dat zij een zorgplicht heeft om geen diploma’s af te geven aan studenten die ongeschikt zijn voor het beroep waarvoor wordt opgeleid.
Wie gaat werken met minderjarigen dient zich niet aan hen te vergrijpen is het argument. Voor de laatste ‘proeve van bekwaamheid’ moet de student bovendien een dag op een basisschool werken. Welke basisschool zou toestaan dat een zedenverdachte er examen als docent komt doen?
De opleiding vindt op basis van de onderwijsovereenkomst dat ze bevoegd is studenten te verwijderen als ze schuldig zijn aan ‘ernstig wangedrag’. ‘In gevallen waarin de overeenkomst niet voorziet’ is de directie ‘na overleg’ met de deelnemer bevoegd om andere maatregelen te nemen, zoals examen weigeren en schorsen.

Hoe oordeelt de civiele rechter?
De rechter vindt de mening van de school over de geschiktheid voor het beroep wel begrijpelijk, maar niet juist. In het algemeen is het volgens de rechter niet de taak van een opleiding om eenmaal toegelaten studenten van examens te weerhouden omdat ze voor het beroep niet geschikt zouden zijn. Dat geldt ook bij verdenking van strafbare feiten.

 Als personen uit een beroep geweerd moeten worden, dan zijn daar andere regels voor. Bijvoorbeeld de eis voor een Verklaring omtrent het Gedrag. Een zorgplicht voor de arbeidsmarkt van een school bestaat wettelijk niet. Wie slaagde voor alle examens moet ook tot het laatste examen worden toegelaten.
Weigeren is onbillijk.

Verder staat het nog niet vast dat er inderdaad sprake was van ‘ernstig wangedrag’. De student hoefde immers niet in voorarrest. Of de aangiften inderdaad tot een veroordeling zullen leiden is niet onderbouwd. Net zo min als de eventuele onrust op de opleiding als de student blijft komen. De rechter erkent dat het voor basisschoolleerlingen niet zonder risico is, voor de opleiding ‘ongemakkelijk’, gezien de eigen reputatie, en ook lastig om een school te vinden waar deze student zijn examen kan doen.

Anderzijds duurt het maar een dag, personeel van de opleiding is toch aanwezig en kan dan best op de student letten. Deze inspanning mag van de opleiding worden gevergd. De belangen van de student zijn te groot. Hij investeerde vier jaar en slaagde voor alle examens. Als hij niet mag afstuderen kan hij ook niet naar eventueel een andere HBO opleiding. Het wachten op de strafzaak kan nog jaren duren, zegt de rechter. En vooralsnog is hij onschuldig.
De school moet hem tot het examen toelaten.

Lees hier de uitspraak (ecli:nl:rbgel:2014:7595)





NJB experts Tom Barkhuysen (advocaat bij Stibbe en hoogleraar staats- en bestuursrecht aan de Universiteit Leiden) & Machteld Claessens (advocaat bij Stibbe)
Geschiktheidseisen student-stagiaires: wetgever moet aan de bak




uitspraken 

zondag, januari 11, 2015

zaterdag, januari 10, 2015


humar


I> ...





“liberty, if it  means anything at all, 

it means the right to tell people 

what they do not want to hear.”