gekraak Archimedesplantsoen

De Engel, Wikipedia

Boodschap: Oh uh, nn-eh,  zeg Wim, dat hoopie bauxiet onder mijn bed hu, naast die boomstam van bruynzeel?
' t Ligt er goed, la maar legge !

3 minuten leestijd de kerk en haar kruis

18 mei 2019 

"Coach van de Vaticaanse vrouwelijke elf is Gianfranco Guadagnoli, een medewerker van het postkantoor in Vaticaanstad die een Italiaanse voetbalcoachlicentie heeft. Hij zegt: Deze vrouwen moeten nog veel leren. Maar zij hebben de juiste instelling en het grote verlangen om te spelen. De leden van ons team zijn nog jong. Sinds april komen wij regelmatig samen om te trainen. Wij zijn begonnen met vier speelsters. Daarna waren er zes en nu zijn het er twaalf."

15 mei 2019 

Paus stuurt damesvoetbalploeg naar buitenland

Willkommen in unserer Sportwelt!

 

Der SPORTUNION als Projektträger und neun internationalen teilnehmenden Institutionen ein Projekt im Förderbereich 'DAPHNE III' der Generaldirektion Justiz (Europäische Kommission) zuerkannt. 

Vaticaanse voetbaldames weigeren te spelen na beledigend protest

24 juni 2019

Der aufgemalte Uterus war dem Vatikan zu viel

my body my rules

KLIK

 Das Projekt ermöglicht Jugendlichen an der Gestaltung des Verbands- bzw. Vereinsleben partizipieren zu können und sich dabei durch selbst entwickelte Kampagnen aktiv für die Stärkung und den Schutz von Kindern und Jugendlichen einzusetzen. Ziel ist es, eine Kultur der Aufmerksamkeit, des Hinsehens und des Handelns im Sportverein und Umfeld zu etablieren um zum Schutz der eigenen Privatsphäre beizutragen und Bewusstsein für die Thematik zu fördern "

BRON

KLIK

Werk en inkomen

BRON

KLIK

alle informatie over GHB bij elkaar.

Zeeman, Santo Porto; laatste loodjes uit de lakenhal

bron hash Collectievissen 

klik

Estrellita en de humor van Huub Oosterhuis: foi na loja do Mestre Johan en Edmé en de postkoets van Pombal

Kathleen Ferrier ANTON DE KOM LEZING 2019

KLIK

Amsterdams misbruikslachtoffer klaagt Nederlandse Staat aan

De Amsterdamse (68) verwijt de Staat onrechtmatig handelen in de afwikkeling van haar verzoek om erkenning en compensatie.

Als peuter uit huis geplaatst kwam ze op 4-jarige leeftijd terecht in een pleeggezin in de Achterhoek waar zij jarenlang mishandeld en seksueel misbruikt werd.

Jeugdzorginstanties grepen niet in toen ze het meldde aan haar voogdes. Op 14-jarige leeftijd ondernam ze een zelfmoordpoging waarna ze uit haar jeugdgezin werd geplaatst.

Het Schadefonds Geweldsmisdrijven wees in december 2017 haar claim af omdat onvoldoende was gebleken dat er ‘sprake was van feitelijke wetenschap en niet effectief optreden van de instelling met betrekking tot het misbruik.’

‘Ze luisterden niet’

[,,,,,]
artikel compleet

Het Parool, 
Olaf Heyblom
16-6-2019

En son hôtel, Dieu n'est pas maître

Jeroen Bosch en de ghecloven nonnen:

Bron

8 eieren

2 draadjes saffraan

1/4 theelepel kaneelpoeder

Nürnberger Gänsebuch

1/2 theelepel gemberpoeder

1/2 theelepel versgemalen peper

2 flinke saliebladeren

handje peterselieblad

1/2 geraspte niet al te zure appel

rietsuiker en wat kaneel

Moi, je pris le métro
en marmonnant "allons, c'est fini, c'est fini"
de oen van EBS 
had me het verkeerde kaartje verkocht
et moi je ne pouvais rien dire

mijn kont op jullie pluche

Bron

Drie schitterende mannen in preventie-project*

En,  omdat je natuurlijk noot genoeg kunt krijgen van schitterende mannen, ter verhoging van de feestvreugd - de goede herder is toch inmiddels als dicht -nog maar een vierde als toegift erbij ook! KLIK 


Persoonlijk geef ik, naast mijn dank aan Professor Peter Adrianssens,  de voorkeur aan 2 begeleiders waar ik vandaag heel erg blij mee was.

Mijn oefeningen in gebarentaal die mijn kinderen en ik dankzij een hele wijze moeder van een dove meid die gelukkig net zo goed was als mijn kinderen in hun strijd om hun PR op de eerste 1000 meter zijn helaas te lang geleden om één van deze beide op waarde te kunnen schatten.
Ook in gebarentaal is het onderhoud noodzakelijk, en ben ik dus inmiddels genoodzaakt terug te pakken op passend lezen. 

De goden zij gedankt en geprezen 

voor glimoogies


én de uitvinding van potten Nivea

Tijd voor mijn lebmaag dus

* 
- Beide ministers schitterden in hun afwezigheid in de Jaarbeurs
Waarvoor mijn dank: moge het ze 20.000 stemmen + [zijnde het in Utrecht vandaag door De Winter op de krantenberichtgeving gecorrigeerde minimale aantal kinderen geconfronteerd met geweld tot zeer ernstig geweld ] in ons democratisch proces kosten. 

KLIK

Schrappen dit soort ministers! 

- Prof. dr. Micha de Winter schitterde behalve tijdens de bijeenkomst ondanks zijn vermoeidheid minstens zo hard in zijn [professorale] ervaringskennis, waartoe hij - al dan niet met gebruik van de bekende hoge hoed - een kleinkind en niet  het 2e Vaticaans Concilie gebruikte. 
Ik denk niet dat ik mijn open mond bij het zien van  mijn groepgenoot zittend op die bank met een kussen in haar armen stijf tegen zich aangeklemd midden in een zin van een gesprek haar mond open,  de al enige tijd met haar sluiers spelende groepsleidster deed haar aanvullende mededeling over VATII : het Canoniek recht en bijbehorend Romeinse prikklok maakte de bel overbodig nog ooit uit mijn systeem krijg. En eigenlijk wil ik dat ook niet ook! 

Nonnen hebben geen kleinkinderen. 
Micha de Winter geen sluier
Ik wél een grijns, hoewel ik geen idee had of de Professorale dokter zijn eigen mop wel kende. 
En gelukkig óók niet of die vroegere groepsgenoot er was [geweest]   
Ik was blij dat ik er was [geweest], hoe verschrikkelijk moeilijk het er heen gaan ook was . 
En zoveel open monden, handen en ook afgebroken zinnen.  

Nee, dát was géén pappie-Deetman bijeenkomst.  

Menschen, wees bedaard... 't staat in 'n boek

KLIK

Kansen, kassen, kansen Appie gemiste kans voor de Winter

Wikimedia

  

Kinderpostzegels 1960      

KLIK

 

Ma Trix Zelfredzaamheid klantjes Lombroso

Onvoldoende beschermd - Commissie Onderzoek naar Geweld in de Jeugdzorg

KLIK

DOWNLOAD 3 delen  RAPPORT 

PRESS RELEASE

The Hague, 12 June 2019

Final report of the De Winter Committee: children in youth care institutions inadequately protected against violence from 1945 onwards

It is crucial that children who are placed in care are kept safe. It appears, however, that a significant percentage of the children who lived in youth care institutions or foster families from 1945 onwards were inadequately protected against physical, psychological and sexual violence. Although this certainly does not apply to everyone, these former residents of youth care institutions regard the way they were treated as uncaring and extremely harsh. Intervention by regulatory bodies in the event of violence was inadequate.

These are the conclusions of the De Winter Committee in its final report 'Inadequately protected: violence in Dutch youth care institutions from 1945 to the present day' (Onvoldoende beschermd, geweld in de Nederlandse jeugdzorg van 1945 tot heden), which was presented to Minister of Health, Welfare and Sport De Jonge and Minister for Legal Protection Dekker today.

Scope and nature of the violence

For the years before 1970, victims reported physical and psychological violence, which was primarily inflicted by group leaders and foster parents. After 1970, a shift occurred towards physical violence amongst the children in care themselves. Psychological violence still occurred during this period.

Even today, many of those involved – both young people and group leaders – still feel that the environment is unsafe, particularly in secure youth care institutions, young offenders institutions and reception centres for unaccompanied foreign minors. 

For children who were in care, psychological violence, such as constant bullying, humiliation and isolation, appears to have had a major impact on their later lives. They often referred to mental health issues, relationship problems and problems bringing up their own children.

Based on representative research, the Committee estimates that 1 in 10 people who have lived in youth care institutions have experienced violence frequently to very frequently. Almost a quarter of those questioned had never experienced violence. The same research indicated that violence in foster families was less common than in institutions. These statistics confirm the view of the Committee that not all children who were placed in youth care experienced violence. Research participants also reported good experiences.

Causes of violence

One of the Committee's key research questions was how this violence was able to take place. A number of factors played a role in this. For a long time, a negative public perception of children in care encouraged violence: strict discipline was often seen as a way of resocialising children and guarding against moral decay. Financially, Dutch youth care was permanently underfunded, which meant that insufficient funds were available to recruit and retain suitable personnel. Lack of professionalism (in terms of e.g. training and methods) appears to have been a major cause of violence, as has putting large groups of vulnerable children together. Comprehensive child protection legislation and regulations were not introduced until the 1990s. A broader professionalisation of the youth care sector did not begin until the 1990s either and is still under way today.

Throughout the period, there were significant deficiencies in terms of monitoring children in institutions and foster families. It was common practice not to intervene in cases of violence. Children in care could not or did not dare to speak out about violence. If violence occurred, they had almost no one to turn to. In the first decades after the Second World War, monitoring by means of inspections was negligible. The point of departure was that responsibility rested with the private institutions. The government's supervisory role was expanded in the 1970s, but in practice the authorities continued to maintain their distance. The research reveals that the government barely responded to indications of violence at all, except in the case of major incidents.

Recommendations

The Committee's research does not make for easy reading. A significant number of minors who were placed in care under the responsibility of the government were inadequately protected against violence. Children's rights were violated and lives were damaged. Serious, long-term violence cannot be fully explained by the educational principles that prevailed at that time. The Committee believes that all those involved must fully accept their responsibility for the violence.

The Committee is making a number of recommendations. 

Firstly, it is important to take victims of violence in youth care institutions seriously. The government and the various youth care sector organisations must acknowledge, for example, that not enough was done to prevent and stop violence. The Committee recommends that victim support organisations be given generous support in the years to come. Almost all of the hundreds of victims that the Committee spoke to said that their stories should always be heard and told. The Committee's archives must therefore be made public – subject, of course, to compliance with privacy regulations. The Committee also believes that it is important to improve the help available to victims of violence in youth care institutions.

Other recommendations include making youth care safer in the future. To this end, placements in secure institutions must be avoided wherever possible, group sizes must be reduced and young people must be given access to independent confidential advisers. Supervision by the Inspectorate for Health and Youth Care must include more field visits and meetings with children and young people, with violence being a recurring topic of conversation. 

Finally, the Committee proposes that the Child Ombudsman supervise the actual implementation of these recommendations.

We sent your parcels all over dhe world Terugjorissen

BRON

BRON EN

Het Parool