 |
| knitting with balls |
 |
| KLIK |
 |
| KLIK |
zaterdag, juni 30, 2018
woensdag, juni 27, 2018
Casa Pia
"...
...
No fim de um processo em que há ilegalidades e violação de direitos humanos ninguém vence porque os danos causados são irreparáveis. Mas a sentença de hoje determina que no fim deste processo há um vencedor, um único, a confiança na justiça e a esperança de que ela melhore, amparada no reconhecimento de direitos, liberdades e garantias, na Constituição da República, na Convenção Europeia dos Direitos Humanos, os instrumentos que se impuseram, no fim de tudo, e que impediram que tivesse ficado impune o gravíssimo erro de que fui vitima.
Só hoje voltei verdadeiramente a ser livre. Espero que a perseverança destes quinze anos possa ajudar a que outros não passem por nada idêntico e, sobretudo, se passarem, a terem sempre a esperança de que a liberdade não morre enquanto houver respeito pelos direitos humanos e instituições que garantam e imponham esse respeito."
 |
Paulo Pedroso
12-6-2018
Spains Stolen Children First case of “Spain’s stolen babies” goes to trial in Madrid court “No lo sé. No lo recuerdo”:
El Pais
26-6-2018
An 85-year-old doctor who allegedly headed the decades-long scheme denies any recollection of events
“No lo sé. No lo recuerdo”: así ha respondido Vela en el primer juicio por robo de bebés
How Spain's stolen children network exported babies
Nuns and doctors handed over newborns to couples from the US and Central America
After ‘Spotlight,’ an unsung hero soldiered on
·
ST. PETERSBURG (FL)Poynter
The movie “Spotlight” ends with the first story published about the clergy scandal that would mushroom around the world.
The Boston Globe’s Spotlight team followed that story — but an unsung hero was a journalist from central Massachusetts named Kathy Shaw.
Shaw, who died Sunday night, worked on a clergy Abuse Tracker that became a reference to journalists worldwide who were following the story. Those who worked with her speak of her dedication, tackling the issue of church abuse from the early 1990s on. Though not famous or from a big town, Shaw showed how a journalist, even late in a career, can make a difference.
From 2002 through this year, Shaw, a former award-winning religion reporter for the Worcester Telegram & Gazette, posted thousands of stories to the abuse tracker, which was begun by Poynter’s former editor, Bill Mitchell, and now is hosted at www.bishop-accountability.org.
Mitchell said he was inspired to start the tracker based on the way reporter Jim Romenesko was tracking changes in the news. But Mitchell, running the Poynter site at that time, needed contributors such as Shaw — and she volunteered.
“Kathy took it on as a personal mission and delivered on almost every day for 16 years,” Mitchell said in an interview. “She shed enormous light on what the church tried to keep secret.”
She “transformed the news blog into an indispensable resource and record, used by everyone who works on the clergy abuse crisis or cares about it. Thanks to Kathy and Abuse Tracker, every local development in the abuse crisis could be followed by people everywhere,” colleagues Terence McKiernan and Anne Barrett Doyle wrote.
Shaw also was a union activist and a mental health counselor. But she was always on.
“She was a boisterous character,” Mitchell said. “She talked about waking up in the middle of the night, computer near the bed, and checked in with what was happening with the clergy abuse story around the world. She just would not be stopped.”
by James Dearie
Jun 26, 2018
Posted by Pauline Hodgdon
June 27, 2018
ABUSE TRACKERA digest of links to media coverage of clergy abuse.
watertandend oor kussen; redress in oud rose
 |
| klik |
Maar mooi, mooi, yep! dat is het
conclussie: 't peerd van ome Loeks is dood. hartstikke dood
en ja hoor, zal je net zien
blijken ze die knol te hebben verstopt
in 't archief van Roermond.
Bedankt, Cleta!!
dinsdag, juni 26, 2018
Zweetvoeten rapport
2018
hij schoot op de kat
in de tuin van de buren
zodat het daverde over de schuren
Kinderen die seksueel zijn misbruikt, belanden te vaak op gesloten
afdelingen van jeugdzorginstellingen. Dat zegt de Nationaal Rapporteur
Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen.
In een rapport dat de instantie vandaag publiceert, staat dat ruim een op de tien meisjes die hulp krijgen na misbruik, op een gesloten afdeling zit.
In een rapport dat de instantie vandaag publiceert, staat dat ruim een op de tien meisjes die hulp krijgen na misbruik, op een gesloten afdeling zit.
Gesloten jeugdhulp ('Jeugdzorg Plus') is de zwaarste vorm van
hulpverlening, bedoeld voor jongeren bij wie lichtere maatregelen niet werken.
De jongeren zitten dan in een instelling waar ze niet weg mogen. Het merendeel
van de meisjes op deze afdelingen is slachtoffer geweest van seksueel misbruik,
blijkt uit het onderzoek.
Heftig
"Ik vind het heftig dat van een bijzonder groot aantal kinderen de
problemen na seksueel geweld zo oplopen dat hun vrijheid wordt beperkt door
opname in een gesloten instelling", zegt rapporteur Herman Bolhaar. In
2016 ging het om 700 jongeren.
In november werd duidelijk dat steeds meer jongeren in de gesloten
jeugdzorg belanden. Ook slachtoffers van seksueel geweld komen daar terecht,
bijvoorbeeld om hen uit handen te houden van loverboys.
Opvallend is volgens
de Nationaal Rapporteur dat vooral meisjes op gesloten afdelingen worden
geplaatst. Jongens krijgen vaak lichtere vormen van hulp.
In 2016 kregen bijna 6000 jongeren jeugdhulp nadat ze slachtoffer waren geworden
van seksueel geweld, zoals aanranding en verkrachting.
Het totaal aantal
slachtoffers is de afgelopen jaren gedaald. Mogelijk zijn daar wel meer online
vormen van seksueel geweld voor in de plaats gekomen, zoals grooming, sextortion en exposing.
De Nationaal Rapporteur wilde in kaart brengen welke hulp jonge
slachtoffers krijgen. Dat is maar deels gelukt, omdat organisaties niet hoeven
te registreren waarvoor een kind precies hulp krijgt.
Volgens Bolhaar is dat wel belangrijk: "Als we niet weten welke hulp
mishandelde kinderen krijgen, kunnen we ook niet weten of we ze wel de juiste
hulp bieden."
[....]
A Sad Note
June 25, 2018
We are very sorry to report that our wonderful friend and colleague Kathy Shaw died Sunday evening at St. Vincent’s Hospital in Worcester MA after a long illness.
Kathy had been a distinguished and award-winning religion reporter at the Worcester Telegram & Gazette, as well as a mental health crisis counselor and a union activist. Beginning in 1992 and continuing through 2005, Kathy did groundbreaking reporting on the clergy abuse crisis in the Diocese of Worcester and beyond.
We are very sorry to report that our wonderful friend and colleague Kathy Shaw died Sunday evening at St. Vincent’s Hospital in Worcester MA after a long illness.
Kathy had been a distinguished and award-winning religion reporter at the Worcester Telegram & Gazette, as well as a mental health crisis counselor and a union activist. Beginning in 1992 and continuing through 2005, Kathy did groundbreaking reporting on the clergy abuse crisis in the Diocese of Worcester and beyond.
In 2002, she started working on Abuse Tracker, the news blog about the clergy abuse crisis created in March 2002 by Bill Mitchell and the Poynter Institute. The byline “Posted by Kathy Shaw” first appeared on June 12, 2002, when the U.S. bishops were meeting in Dallas.
In the sixteen years since, Kathy posted tens of thousands of articles in Abuse Tracker, transforming the news blog into an indispensable resource and record, used by everyone who works on the clergy abuse crisis or cares about it.
Thanks to Kathy and Abuse Tracker, every local development in the abuse crisis could be followed by people everywhere.
Abuse Tracker was hosted by Poynter for a year, then by the National Catholic Reporter until 2006, and then by BishopAccountability.org, where it will continue.
Kathy Shaw was a steadfast friend, a tireless and generous colleague, an exuberant presence on social media, and a loving advocate for survivors everywhere. When arrangements for her memorial service are set, we will announce them here, along with a longer appreciation of her life and legacy.
Terence McKiernan
Anne Barrett Doyle
In the sixteen years since, Kathy posted tens of thousands of articles in Abuse Tracker, transforming the news blog into an indispensable resource and record, used by everyone who works on the clergy abuse crisis or cares about it.
Thanks to Kathy and Abuse Tracker, every local development in the abuse crisis could be followed by people everywhere.
Abuse Tracker was hosted by Poynter for a year, then by the National Catholic Reporter until 2006, and then by BishopAccountability.org, where it will continue.
Kathy Shaw was a steadfast friend, a tireless and generous colleague, an exuberant presence on social media, and a loving advocate for survivors everywhere. When arrangements for her memorial service are set, we will announce them here, along with a longer appreciation of her life and legacy.
Terence McKiernan
Anne Barrett Doyle
Les grands principes; les forçats de Cayenne sont plus heureux que nous . Et vous belles fillettes ....
Hoor hoe de rietfluit verhaalt
en van het scheiden klaagt
de und int undeukkie met t ekkie drveur kwispelde door toen papa sa pipe fumede bij de ananas van de farao. Maar wat die soldat nou toch op die mur zat te doen?
" je hebt een goed playboek nodig
voor je een bidboek kunt maken"
Da's waarom David op zijn harp speelde in de bus van Bussum naar Naarden
en boerinnen met hun rokken zwaaien.
BNF
maandag, juni 25, 2018
Het Huis zonder tralies; De ramen open: met de groeten terug naar Mook
Over het werk van de zusters in het gevangeniswezen. |
| KLIK |
Maar ze vergeten wel één ding te vertellen: dat er ook heel leuke momenten waren."
,,Je zit midden in de pubertijd, en je hebt al weet ik niet wat achter de rug, aan rotervaringen. Want dit was niet de eerste vervelende ervaring...."
 |
| Sr.Barbara-Johanna Bron |
wordt vervolgd
't kwam op de aarde voor ons allemaal (bis)
zaterdag, juni 23, 2018
woensdag, juni 20, 2018
Fiscal Arias por incautación de documentos eclesiásticos: “En Chile todos estamos sometidos a la justicia ordinaria” Chilean law enforcement question Vatican sex abuse envoy at airport
Raúl Guzmán, a prosecutor based in the capital Santiago, said he “interrogated” Archbishop Charles Scicluna of Malta in the police station at Santiago airport in relation to an abuse case involving 25 Marist brothers and 30 alleged victims.
“We arranged an interview with Charles Scicluna that took place in the offices of the investigative police in the airport before his flight,” he told journalists.
At a press conference hours earlier, Scicluna said the Vatican was committed to working with the Chilean civil authorities to get justice for the victims.
Asked whether he would make public a 2,300-page report he had produced following an earlier visit to Chile in February, Scicluna said the decision was up to Pope Francis, adding that the Church’s “freedom and autonomy” should be respected.
“Every demand and petition must be sent to him who as the leader of the church ... has jurisdiction,” he told reporters.
The latest events come as the Church and the state address a growing abuse and cover-up scandal that has damaged the reputation of the Andean country’s most popular religion.
.....
...
maandag, juni 18, 2018
Rudi Kross rieten rokje : Institutional abuse survivors urge senators to reject national redress scheme;
en nu maar gauw om het kampvuur dansen....
Groups representing survivors of child sexual abuse say the Federal Government's redress scheme is fundamentally flawed and should be rejected by the Senate.
Beyond Abuse, and Survivors and Friends, have written an open letter to senators, who will begin debating the bill this afternoon, urging them to reject it in its current form.
All the states and territories, along with the Catholic Church, Scouts Australia, the Salvation Army, YMCA Australia and the Anglican Church, have committed to the redress scheme recommended by the Royal Commission into Institutional Responses to Child Sexual Abuse to compensate people who were sexually abused in state institutions.
zondag, juni 17, 2018
Verwegistan Terre des hommes stopt kindersekstoerist Van kindersekstoerisme Nepal verdachte psychiater Makkinga krijgt ontslag
Bezorgde
cliënten verdachte kinderpsychiater mogen politie of instelling bellen
www.meldkindersekstoerisme.nl werd door het Expertisebureau Online Kindermisbruik (EOKM) onder de hoede genomen om aan een meldbehoefte te voldoen. Internationale reizigers, die zich zorgen maken om het gedrag van buitenlanders jegens kinderen op bekende kindersekstoerisme hot spots kregen hiermee een mogelijkheid hun zorgen te melden in de wetenschap dat er nader onderzoek zou plaatsvinden.
Het EOKM draagt genoemd meldpunt nu over, omdat het zich meer wil richten op zijn oorspronkelijke kerntaak: het bestrijden van kinderporno (www.meldpuntkinderporno.nl ) en het helpen van minderjarigen, die last hebben van grooming of van wie expliciete afbeeldingen online zijn geplaatst (www.helpwanted.nl). ECPAT International is een wereldwijd netwerk van organisaties in meer dan 90 landen. ECPAT werkt, evenals en vaak naast Terre des Hommes, aan het elimineren van alle vormen van seksuele uitbuiting van kinderen. ECPAT neemt de meldingen op www.meldkindersekstoerisme.nl aan. Terre des Hommes onderzoekt de meldingen, vanuit haar observatie en actie-unit. Betreft de melding daadwerkelijk activiteiten van Nederlandse kindersekstoeristen dan delen ECPAT en Terre des Hommes hun bevindingen met de kindersekstoerisme specialisten van de Nederlandse politie.
Een internationaal probleem
Kindersekstoerisme is een zorgwekkend internationaal probleem. De daders, vaak al veroordeeld voor kindermisbruik in eigen land, reizen naar buitenland locaties, waar niemand hen kent en de armoede vaak extreem is. Voor enkele dollars misbruiken zij minderjarigen, families en politiefunctionarissen worden dikwijls omgekocht om te zwijgen of een andere kant op te kijken.
ECPAT en Terre des Hommes stonden in Nederland aan de wieg van de internationale campagne tegen kindersekstoerisme Don’t look away, samen met het ministerie van Veiligheid en Justitie, de Koninklijke Marechaussee, de politie, de ANVR (Algemene Nederlandse Vereniging van Reisondernemingen), TUI Benelux, Meldpunt Kinderporno, Plan Nederland, en Free a Girl.
Nederlanders die zich aan kindersekstoerisme schuldig maken zijn strafbaar in Nederland, ook als het misbruik in het buitenland plaatsvindt en het daar niet strafbaar is.
Werkgever Therapeuticum uit Joure heeft zijn kinderpsychiater, de vermeende Makkingaster sekstoerist, op non-actief gezet en zal het contract met de zzp'er ontbinden.
,,We gaan kijken hoe we zijn afspraken de komende weken kunnen invullen'', zegt directeur Dorine Abbink. De Makkingaster werkte ruim vijf jaar voor Therapeuticum en zou volgende week terugkeren van zijn vakantie in Nepal.
Hij stond bekend als een ,,heel goede kinderpsychiater.'' De kans dat hij zich in de Jouster praktijk aan kinderen heeft vergrepen, lijkt Abbink klein. ,,Wij werken standaard met zijn tweeen, omdat het complexe zaken zijn.''
Ze heeft nooit klachten over hem binnengekregen. Ook naar aanleiding van zijn aanhouding meldden zich nog geen verontruste ouders. Wel krijgt Therapeuticum meelevende reacties, varierend van 'wat erg voor jullie' tot 'dit hadden we nooit achter hem gezocht'.
Ongelooflijk geschrokken
De medewerkers van Therapeuticum kwamen zaterdag bijeen. ,,We zijn met zijn allen ongelooflijk geschrokken'', aldus Abbink. ,,We zijn een klein team en hebben een enorme vertrouwensband.''
De man vertelde zijn collega's met enthousiasme over zijn trips naar Nepal en de dingen die hij financieel ondersteunde.
Ook justitie, politie en de burgemeesters van De Fryske Marren en Ooststellingwerf zaten vanwege de arrestatie van de vermeende kindersekstoerist in Joure rond de tafel.
Twee gezichten
De Makkingaster had mogelijk twee gezichten, liet de officier van justitie weten. Een uitgestreken in Nederland, terwijl het buitenland zijn perverse kant te zien kreeg. De man werd donderdag op zijn hotelkamer in de Nepalese hoofdstad Kathmandu betrapt terwijl hij seks had met een vijftienjarige jongen.
In gemeentehuis Herema State is een hulplijn opgezet, waar bezorgde ouders van cliënten terecht kunnen. Er achter zit een team van de GGD.
Toen de Slegte nog bestond; Weet je nog wel oudje, pakpapier
 |
| Toen de Slegte nog bestond |
Pro-leven is weer actueel, vanwege het Ierse referendum van afgelopen maand. En ook in de VS, waar subsidie voor abortus door Trump is afgeschaft. We zijn ook in Nederland, als het aan de christelijke partijen ligt, weer terug bij af wat betreft toegang tot legale abortus en andere verworvenheden en vrijheden van de moderne vrouw.
Het is een vanzelfsprekend geloofsartikel dat 'het leven' heilig is. Maar dat leven is helaas een abstractie, geen persoon. Voorstanders van dat heilige leven hebben er niet goed over nagedacht wat voor soort leven dat zal zijn. Hoe (on)gelukkig zijn de gevolgen van een afgedwongen ongewenst leven voor het betrokken kind of de betrokken ouder(s).
Ik heb in mijn lange praktijk als psychoanalyticus-psychotherapeut al te vaak te maken gehad met ongewenste kinderen. Dat was tot voor kort een gewoon verschijnsel. Kinderen wilde je niet, kinderen kreeg je, al of niet van God. Het gevolg van ongewenst zijn betekent helaas beschadiging van het gevoel van eigenwaarde. Zelfvertrouwen wordt vroeg in het leven gevormd en is later niet meer goed te repareren. De kwaliteit van de moeder-kindrelatie is daarbij cruciaal.
Heilige taak
Vroeger was kinderen krijgen een heilige taak onder druk van de kerk, de dominee, de pastoor en de geldende christelijke moraal. De mensen hadden weinig in te brengen over hun eigen lot. Veel ex-katholieken zijn nog altijd verontwaardigd over de rol van de pastoor die regelmatig langs kwam met de boodschap 'dat pa hem er vooral dieper in moest steken'. Seksualiteit diende de voortplanting en niet de lust of het genot, laat staan het geluk van de mens.
Moeders kregen soms tien, vijftien of zelfs twintig kinderen. Dat was niet wat die moeders zelf per se wilden, het maakte ze regelmatig boos en ongelukkig. En voor de kinderen zelf was het vaak ook verdrietig. Die kinderen konden geen aanspraak maken op de liefde en aandacht die een kind idealiter verdient. Ze zorgden vaak voor elkaar. Vooral het oudste meisje, dat moeder moest helpen, was de dupe. Zij besloot vaak later zelf geen kinderen op de wereld te zetten. Ze had schoon genoeg van de taak die haar ten onrechte was toegevallen.
Stel dat een vrouw te onvolwassen, te arm, of anderszins ongeschikt is om (al) moeder te zijn. In dat geval gaat het ongewenste kind een ongewisse toekomst tegemoet. En het leven van de moeder wordt geofferd aan de zorg voor een kind dat zij niet verkoos te krijgen. Rancune en boosheid zal de relatie met het kind meestentijds ernstig verstoren, met ongelukkige mensen als gevolg. De beslissing om al of niet te aborteren heeft ook veel te maken met schuldgevoel. In ons onbewuste geldt abortus als moord. Zeker als de antiabortusactivisten op schuld en boete blijven hameren.
Het is een vanzelfsprekend geloofsartikel dat 'het leven' heilig is. Maar dat leven is helaas een abstractie, geen persoon. Voorstanders van dat heilige leven hebben er niet goed over nagedacht wat voor soort leven dat zal zijn. Hoe (on)gelukkig zijn de gevolgen van een afgedwongen ongewenst leven voor het betrokken kind of de betrokken ouder(s).
Ik heb in mijn lange praktijk als psychoanalyticus-psychotherapeut al te vaak te maken gehad met ongewenste kinderen. Dat was tot voor kort een gewoon verschijnsel. Kinderen wilde je niet, kinderen kreeg je, al of niet van God. Het gevolg van ongewenst zijn betekent helaas beschadiging van het gevoel van eigenwaarde. Zelfvertrouwen wordt vroeg in het leven gevormd en is later niet meer goed te repareren. De kwaliteit van de moeder-kindrelatie is daarbij cruciaal.
Heilige taak
Vroeger was kinderen krijgen een heilige taak onder druk van de kerk, de dominee, de pastoor en de geldende christelijke moraal. De mensen hadden weinig in te brengen over hun eigen lot. Veel ex-katholieken zijn nog altijd verontwaardigd over de rol van de pastoor die regelmatig langs kwam met de boodschap 'dat pa hem er vooral dieper in moest steken'. Seksualiteit diende de voortplanting en niet de lust of het genot, laat staan het geluk van de mens.Moeders kregen soms tien, vijftien of zelfs twintig kinderen. Dat was niet wat die moeders zelf per se wilden, het maakte ze regelmatig boos en ongelukkig. En voor de kinderen zelf was het vaak ook verdrietig. Die kinderen konden geen aanspraak maken op de liefde en aandacht die een kind idealiter verdient. Ze zorgden vaak voor elkaar. Vooral het oudste meisje, dat moeder moest helpen, was de dupe. Zij besloot vaak later zelf geen kinderen op de wereld te zetten. Ze had schoon genoeg van de taak die haar ten onrechte was toegevallen.
Stel dat een vrouw te onvolwassen, te arm, of anderszins ongeschikt is om (al) moeder te zijn. In dat geval gaat het ongewenste kind een ongewisse toekomst tegemoet. En het leven van de moeder wordt geofferd aan de zorg voor een kind dat zij niet verkoos te krijgen. Rancune en boosheid zal de relatie met het kind meestentijds ernstig verstoren, met ongelukkige mensen als gevolg. De beslissing om al of niet te aborteren heeft ook veel te maken met schuldgevoel. In ons onbewuste geldt abortus als moord. Zeker als de antiabortusactivisten op schuld en boete blijven hameren.
Misplaatste schuldgevoelens
In dat verband is er nog een thema relevant: het te vroeg geboren kind dat riskeert een toekomst met veel mentale en fysieke tekorten en afwijkingen tegemoet te gaan.
Hoewel ouders misschien wel zijn geneigd de verstandigste koers te kiezen, worden ze daarvan afgehouden door christelijke dogma's over 'het leven' en vanwege misplaatste schuldgevoelens. Terwijl zij toch het volste recht hebben om veel ellende voor hun kind en voor zichzelf te willen voorkomen. Maar ouders durven vaak niet voor beëindiging van een té ongewis leven te kiezen. Ook hier speelt de christelijke moraal en schuldgevoel een rol.
Elke neonatoloog zou moeten worden opgeleid om ouders bij dit psychologisch duivelse dilemma bij te staan. Namelijk door het met hen te bespreken, dit al of niet bewuste idee een moordenaar of egoïst te zijn, als ze besluiten het leven van een nauwelijks levensvatbaar kindje te laten beëindigen.
Dat brengt mij op mijn laatste punt. Denken pro-levenactivisten weleens na over de invloed op de rest van het gezin van een kind met een ernstige verstandelijke of lichamelijke handicap? Dit heeft niet alleen gevolgen voor de ouders die levenslang verantwoordelijk blijven voor iemand die nooit zelfstandig zal kunnen functioneren.
Schuld geen goede raadgever
Zulke ouders krijgen allicht het gevoel dat ze niet mogen sterven, want hoe moet het dan met de verantwoordelijkheid voor hun hulpbehoevende kind? Dat is niet het enige. In een gezin met meerdere kinderen gaat de meeste 'liefde' en aandacht steeds naar het meest hulpeloze kind. Niet alleen omdat dat nodig is, maar ook omdat de ouders zich ten onrechte schuldig voelen een minder levensvatbaar kind op de wereld gezet te hebben. De balans slaat dan 180 graden om van onbewuste doodswensen en haat (ja, dat bestaat) naar overdreven liefde.
Deze gevoelens zijn dusdanig taboe dat een totale omkering plaats vindt en het ongelukkige kind geïdealiseerd wordt, terwijl de andere kinderen aandacht tekort komen. Kinderen uit een gezin met zo'n probleemkindje krijgen het moeilijk omdat de balans zoek is. Zij voelen zich verantwoordelijk voor een beschadigd broertje of zusje. Mogen zij wel slagen terwijl een broertje of zusje hopeloos in ontwikkeling achterblijft?
Dat christelijke moraal en schuldgevoel nauw met elkaar verbonden zijn, moge uit het voorgaande duidelijk blijken. Schuld is een machtige motor, maar niet altijd een goede raadgever.
Het Parool
Opinie
In dat verband is er nog een thema relevant: het te vroeg geboren kind dat riskeert een toekomst met veel mentale en fysieke tekorten en afwijkingen tegemoet te gaan.
Hoewel ouders misschien wel zijn geneigd de verstandigste koers te kiezen, worden ze daarvan afgehouden door christelijke dogma's over 'het leven' en vanwege misplaatste schuldgevoelens. Terwijl zij toch het volste recht hebben om veel ellende voor hun kind en voor zichzelf te willen voorkomen. Maar ouders durven vaak niet voor beëindiging van een té ongewis leven te kiezen. Ook hier speelt de christelijke moraal en schuldgevoel een rol.
Elke neonatoloog zou moeten worden opgeleid om ouders bij dit psychologisch duivelse dilemma bij te staan. Namelijk door het met hen te bespreken, dit al of niet bewuste idee een moordenaar of egoïst te zijn, als ze besluiten het leven van een nauwelijks levensvatbaar kindje te laten beëindigen.
Dat brengt mij op mijn laatste punt. Denken pro-levenactivisten weleens na over de invloed op de rest van het gezin van een kind met een ernstige verstandelijke of lichamelijke handicap? Dit heeft niet alleen gevolgen voor de ouders die levenslang verantwoordelijk blijven voor iemand die nooit zelfstandig zal kunnen functioneren.
Schuld geen goede raadgever
Zulke ouders krijgen allicht het gevoel dat ze niet mogen sterven, want hoe moet het dan met de verantwoordelijkheid voor hun hulpbehoevende kind? Dat is niet het enige. In een gezin met meerdere kinderen gaat de meeste 'liefde' en aandacht steeds naar het meest hulpeloze kind. Niet alleen omdat dat nodig is, maar ook omdat de ouders zich ten onrechte schuldig voelen een minder levensvatbaar kind op de wereld gezet te hebben. De balans slaat dan 180 graden om van onbewuste doodswensen en haat (ja, dat bestaat) naar overdreven liefde.
Deze gevoelens zijn dusdanig taboe dat een totale omkering plaats vindt en het ongelukkige kind geïdealiseerd wordt, terwijl de andere kinderen aandacht tekort komen. Kinderen uit een gezin met zo'n probleemkindje krijgen het moeilijk omdat de balans zoek is. Zij voelen zich verantwoordelijk voor een beschadigd broertje of zusje. Mogen zij wel slagen terwijl een broertje of zusje hopeloos in ontwikkeling achterblijft?
Dat christelijke moraal en schuldgevoel nauw met elkaar verbonden zijn, moge uit het voorgaande duidelijk blijken. Schuld is een machtige motor, maar niet altijd een goede raadgever.
Het Parool
Opinie
Wordt 't geen tijd die toeristen 's van het Begijnhofhof te slaan?
Wanneer je nu een boek wilt lezen....
Abonneren op:
Posts (Atom)
