 |
| meldpunt seksueel misbruik RKK |
Zowat 14 dagen geleden - 5 maart - liet ik (ook) in het openbaar weten: bezint eer ge begint
zoals ik dat ook, en knap aangedaan, aan een aantal mensen privé liet weten.
Moest laten weten, wat er gebeurd was in contact met de mij door het Meldpunt Seksueel Misbruik RKK toegewezen advocaat was ernstig.
De gevolgen ervan te ernstig om niet mijn mond open te doen óók naar anderen, zeker na al die ellende jaren ter ere van het feit dat ik mijn mond had opengedaan: dit kán niet ! Dit mag niet en dit mocht niet ! Jaren van krankzinnig geweld, tegen mij persoonlijk en mijn gezin bedreven, geweld van individuen of spoken die zich machtig wilden demonstreren met behulp van hun veredelde tostieapparaat: een typemachine met internet. Maar ook het geweld van organisaties en al dan niet formele vertegenwoordigers en een overdaad aan digipausjes, net als functionarissen binnen de RKK-N en de behoefte, om welke reden dan ook, aan leugens en ontkenning en vermeende of realistische eigen belangen in ieder geval niet mijn belangen of die van mijn kinderen c.q. mijn gezin. Minachting van het Leven van Anderen.
Bovendien een geweld wat slechts versterkt werd met het Deetman onderzoek.
Waarop ik niet anders dan met diepe afschuw kan terug zien. Zonder daarbij te ook maar op enige wijze te ontkennen dat dit - maatschappelijk maar zeker ook mij persoonlijk - belangrijke zaken heeft gebracht. En hopelijk mijn kinderen ook.
Maar of dat de prijs waard is geweest? Op een aantal terreinen ongetwijfeld en ik neem er genoegen mee dat ik de rest van het antwoord ik over een jaar 10 wel zal weten. Voor nu is vooralsnog de prijs disproportioneel gruwelijk. En dat is een antwoord wat ik vooralsnog volstrekt onverteerbaar vind, slechts acceptabel dankzij de realiteit dat de wereld, de goden zij gedankt en geprezen, heel wat groter is -en zeker is gebleken - dan Nederland en vooral het besef dat er - en daar hoort het woord wij heel hartgerondig bij - al was het maar voor die meer dan 10 jaar - onvoorstelbaar veel is bereikt. Maar wat de rol van die Deetman ellende daarin is geweest???
Ik weet het in ieder geval nog niet.
Wat ik weet is dat ik fantastische zaken zich heb zien ontwikkelen dankzij heel veel mensen op heel veel terreinen ovber die hele wereld heen waarvan ik vond en vind: NEE, dit mag niet ! En daar ook persoonlijk ongelooflijk veel door, van en over heb geleerd en ontdekt.
En daarmee ook over mijzelf en mijn verleden.
Over ¨mijn nonnen¨ mijn -afhankelijk- Nl. staatsburger zijn.
Maar zeker ook over mijn ouders, mijn grootmoeder, ons gezin, mijn gezin.
En waarschijnlijk het belangrijkste wapen wat ik kreeg: een gedicht wat mijn vader schreef in een - geheel in de traditie van de toenmalige kinderbeschermingsinternaten ook gejat - rood poesie album:
Dit album is van mij,
zolang ik hoop te leven......
gevolgd door wie ik dan wel ben.
Na knap ingewikkelde ervaringen met dat meldpunt - een brave manier om te zeggen dat mijn grenzen door een dom konijn - meer dan overschreden werden en ik het wel genoeg vond stopte ik bij dat meldpunt met mijn procedure, gelukkig wel.
Maar ik had die mogelijkheid ook, dankzij die Cie. Samson
En wist dat ik had gewonnen vanaf het moment dat ik daar gebruik van maakte, hoewel ik bepaald niet julend binnen stapte. Ik had gewonnen door mijn keuze.
Maar zeker: ik kreeg een heel erg goede hulp. Een dijk van een mens, die ik meer dan hard nodig had ook om verder te kunnen.
En was bepaald niet enthousiast toen ik al samenwerkend - wat al knap ingewikkeld en verschrikkelijk pijnlijk was en alleen maar mogelijk door haar deskundigheid - in al haar deskundigheid mij naast nog wat zaken ||(ook|) duidelijk maakte dat ik (ook) naar dat meldpunt Seksueel Misbruik terug moest.
Niets gejubel, maar onderdeel van de deal: ik wist wat er gebeurd was - en daar heb ik hard genoeg naar moeten zoeken ook, nog voordat dat in een wat mij betreft raar apetaaltje gezegd kon worden -
zij was de deskundige die zou sturen.....
En dus stuurde
Het kontakt met de advocaat ging niet goed.
Maar ik heb een beroep kunnen doen op datgene wat mij is toegezegd en mij toekwam en toekomt: mijn Recht mijn mond open te doen.
En heb contact opgenomen met het hoofd van het Meldpunt.
En daar is buitengewoon goed gereageerd.
Of het gaat lukken?
Geen idee. Maar er is goed gereageerd ! Heel erg goed, en met respect. Het is eindelijk niet geweldadig en niet minachtend meer.
We zijn nu bijna 14 dagen verder.
Er is heel erg veel gebeurt,
En morgen heb ik de volgende afspraak met Slachtofferhulp.
Waar we op uit komen, ik heb geen idee.
Dat hoeft ook niet.
En ik doe nog steeds mijn mond open. Over datgene wat ik - soms knap onverwacht - ontdek wat ik wil.Of wil willen.En misschien is dat wel, dat denk ik eigenlijk wel, over deze procedure wel omdat het hoofd van die club, die Heer Stevens, ons allemaal en van meet af aan, het enig mogelijk heeft gegeven wat hij kan doen:
iedere keer weer wanneer ik hoorde of las dat hij een oordeel gaf deed hij er de toevoeging bij, wanneer zaken werden afgewezen: ¨maar dat wil niet zeggen, dat het niet heeft plaats gevonden¨
En dát is het meest integere wat een ander over dat verleden maar óok de toekomst kan zeggen !
Aan sorry´s heb ik geen enkele behoefte, die zijn na al dat geweld járen te laat !
Maar ook dáár kreeg ik een antwoord op toen ik telefonisch contact opnam met dat Meldpunt Misbruik RKK, wat het nodige denken noodzakelijk maakte: er waren een paar zaken waar ik nog niet aan had gedacht; ik kreeg een deskundig en respectvol antwoord.
En dat wil bepaald niet zeggen dat me dat nu zo geweldig uitkwam.
De shit van dat verleden betekent nu eenmaal dat er ook een heden is,
zoals de shit van respectvolle zinnige opmerkingen nu eenmaal betekent dat je met alles wat je wat in het heden hebt - en soms kan dat veel zijn - tijd moet maken om opnieuw na te denken, ¨bezint eer ge begint¨ terwijl je wat anders te doen hebt.
Het leverde me in ieder geval knap ingewikkelde zaken op, opnieuw zes keer stuiteren en drie keer koppeltje duikelen.
Gelukkig wel !
Ook jij, wanneer je nog overweegt wat jij met jouw Recht om je mond binnen die procedure open te wilt en kunt en moet, je hebt nog tijd zat ook om wellicht hier ook ś over na te denken:
Dat album is van jou,
zolang jij hoopt te leven .....
Laat het niet jatten, door wie of welke procedure dan ook.
Ook jij maakt deel uit van een democratische samenleving gebaseerd op en gebonden aan Internationale Mensenrechten verdragen !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten