MECHELEN (RKnieuws.net) — Ook het Hof van Cassatie beschouwt nu de huiszoekingen die op 24 juni 2010 in het kader van de fameuze “Operatie Kelk” in de kantoren van het aartsbisdom Mechelen-Brussel en de privéwoning van kardinaal Godfried Danneels werden verricht als een “fishing expedition”. Het oordeelde eind vorige maand definitief dat de Brusselse kamer van inbeschuldigingstelling eerder terecht die stukken nietig verklaarde en uit het onderzoeksdossier liet verwijderen. Er was namelijk opzettelijk getracht om door inbeslagneming van een groot aantal willekeurige documenten bewijzen te verzamelen van veronderstelde misdrijven waarvoor geen aanwijzing bestond. En dat is onwettig, want in tegenstelling tot wat wel eens wordt gedacht, volstaat voor een huiszoeking en inbeslagneming niet zomaar een bevelschrift door de onderzoeksrechter afgeleverd. Het moet met redenen zijn omkleed. Dat stelt hoofdredacteur Geert De Kerpel deze week in het christelijk opinieweekblad Tertio.
Merkwaardig genoeg was dit arrest amper enkele lijnen in de pers waard. Wat een verschil met de immense media-aandacht waarop de huiszoekingen destijds konden rekenen. De “vliegende dozen” die het team van onderzoeksrechter Wim De Troy door de ramen van het aartsbisschoppelijke paleis gooiden, de kardinaal die onder het oog van de spiedende camera’s naar de kathedraal werd geloodst om er een graf aan te wijzen waarin geheime dossiers verborgen zouden zitten: evenveel krachtige beelden die op het netvlies werden gebrand en een evenwichtige oordeelsvorming van de publieke opinie danig onder druk hebben gezet. Nochtans kan deze uitspraak van het hoogste rechtscollege van ons land niet worden onderschat. Want na alle heisa bekrachtigt het finaal en eens te meer een van de basisprincipes van onze rechtstaat: niemand mag het slachtoffer worden van illegale onderzoeksdaden.
Al even opmerkelijk was de reactie van advocaat Walter Van Steenbrugge en hoogleraar Joachim Meese (UA) die slachtoffers van seksueel misbruik in een pastorale relatie verdedigen. Zij beschuldigden prompt Cassatie van klassenjustitie. Meese liet op de radio (Nieuwe Feiten) zelfs, schermend met de Antigoontoets, in het midden dat er misschien wel duistere krachten in het voordeel van de kerk aan het werk waren. Altijd bewerend dat recht moet geschieden, is hét basisprincipe van de rechtstaat voor deze pleiters blijkbaar plots van geen tel meer: iemand is onschuldig tot het tegendeel is bewezen. Laat staan dat processen in de media worden gevoerd. We staan hier overigens ook ver van correcte journalistiek, want aan de gratuit beschuldigden werd geen kans tot wederwoord geboden.
Intussen trachten de verantwoordelijken van de Belgische kerk vooral te werken aan verzoening en heling met wie is misbruikt in een pastorale relatie. In elk bisdom werden zelfs opvangpunten opgericht voor slachtoffers van inmiddels verjaarde en dus niet-juridisch vervolgbare feiten. Tegelijk werkt de kerk volop mee met het centrum inzake arbitrage voor seksueel misbruik. Honderden slachtoffers hebben zich al gemeld en honderdduizenden euro uitkeringen werden al toegekend. Wordt hiermee het aangedane leed goedgemaakt? Helemaal niet, maar het toont wel aan dat de katholieke kerk zich in ons land niet wegstopt achter juridische procedures. En zo hoort het ook. Seksueel misbruik is kwaad en zonde van de ergste soort. Begaan door vertegenwoordigers van de katholieke kerk, slaat het ook nog eens de bodem zelf van onder al waar de instelling voor staat. Dag na dag moeten de kerkelijke verantwoordelijken nu verder bewijzen dat het hen menens is met hun nieuwe beleid voor preventie, sanctie en herstel.
Tegelijk is het evenzeer in het belang van slachtoffers dat advocaten hen geen zaken meer voorspiegelen die toch niet hard kunnen worden gemaakt. Het leidt alleen maar tot nieuwe teleurstellingen en nog meer ellende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten