Een van die avonden dat ik blij ben met slachtoffers die de moed hadden en hebben hun mond open te doen!
Professor Vlaardingenbroek vanavond: "vreselijk voor die kinderen, voor die ouders, voor die samenleving eigenlijk."
Netwerk donderdag 8-6: Ondanks toezeggingen van de regering zijn er nog steeds te weinig opvangplekken in de jeugdzorg. Sommige jongeren met gedragsproblemen worden daarom uit nood in jeugdgevangenissen ondergebracht.
De 13-jarige Melissa is een van hen. Zij zit al zeven maanden onterecht in een gevangenis, omdat er elders geen plek voor haar was. Melissa was het slachtoffer van een groepsverkrachting en moest naar een gesloten inrichting voor behandeling en voor haar veiligheid. Omdat in de reguliere opvangplekken geen plaats was, kwam ze terecht tussen jeugddelinquenten die onder meer overvallen op hun kerfstok hebben. Ook kreeg ze niet de behandeling die ze nodig had.
Melissa is geen uitzondering. Jaarlijks komen ongeveer 2000 jongeren in jeugdgevangenissen terecht omdat ze elders niet kunnen worden geplaatst. Voor de kinderen en de ouders is dat vaak een traumatische gebeurtenis.
Eind april trok het kabinet 130 miljoen euro extra uit om de wachttijden in de jeugdzorg en de jeugd-ggz te verkorten. Het doel is dat vanaf 2007 jongeren niet langer dan negen weken op jeugdzorg hoeven te wachten. Ook maakte staatssecretaris Ross van Volksgezondheid afspraken met de jeugdzorg om meer jongeren te helpen.
In Netwerk aandacht voor de wachtlijsten voor behandeling in jeugdinrichtingen en de gevolgen daarvan. In de uitzending het verhaal van Melissa, die al meer dan een half jaar in een gevangenis zit en wacht op een behandeling.
Rondom 10 donderdag 8-6 Het loopt uit de hand in de Nederlandse jeugdgevangenissen.
De personeelsleden kunnen de, vaak zwaar gestoorde, jonge criminelen niet meer aan.
Geweld, seksuele intimidatie en een voortdurende gezagscrisis bepalen het dagelijks leven in de jeugdgevangenissen. Jongeren die nog baat hebben bij behandeling, krijgen dat niet of nauwelijks meer.
De afgelopen maanden kwam de crisis in de justitiële jeugdinrichtingen Harreveld en Den Engh naar buiten.
Maar in bijna alle jeugdgevangenissen dreigt het helemaal mis te lopen.
Justitie en politiek Den Haag koesteren ondertussen nog steeds de illusie dat de duizenden jongens en meisjes wél te behandelen en te verbeteren zijn.
Is dat een terecht geloof in een humane aanpak van probleemjongeren? Of vragen de extreme problemen van deze gestoorde jongeren om een andere aanpak? En bestaat die andere aanpak wel?
Daarover in Rondom Tien een live debat met ouders, jongeren die in de jeugdgevangenissen hebben gezeten, gevangenis-medewerkers en gevangenis-directeuren.
Church denial of truth over abuse must end
By Tom Hayes, June 06, 2006 06/06/2006
Tijd voor de Katholieke Kerk en degene die haar voortdurend verexcuseren erkennen
van wat er gebeurd is op Daingean en Lusk, schijft Patsy McGarry, Religious Affairs Correspondent
Vandaag komt de Congregatie van de Oblaten van Mary Immaculata voor de Staatscomissie van onderzoek naar het kindermisbruik. De Congregatie welke zich het felst tegen beschuldigingen van misbruik te weer heeft gesteld dreven St Conleth's in Daingean, Offaly en Scoil Mhuire in Lusk, Dublin.
Er zijn 322 misbruik klachten ingediend door vroegere bewoners van beide instellingen.
Bij zijn verhoor voor de Staatcomissie in mei 2005 verwiep Fr. Michael Hughes met grote nadruk iedere beschuldiging van serieus seksueel misbruik of fysiek geweld in Daingean.
Over beschuldigingen van seksueel misbruik door de staf zei hij:
"immoreel, onrein gedrag, wat strikt verboden was, was een probleem tussen de jongens.."
En het fysiek misbruik? " De straffen waren erg, erg streng, maar het zou onjuist zijn naar de mensen uit die tijd om te zeggen dat het misbruik was"
Niets van de door de wet vereiste bestraffingsadministratie heeft het overleefd.
Hij wist niet waarom.
Van de bezorgdheid zoals uitgedrukt door het Kennedy Comitee, na hun inspectie in 1968 van Daingeain
door het mbt de administratie van lijfstraffen op de blote kont van de jongens en het feit dat de toenmalige manager Broeder McGonagle deze beschouwde als " vooral kleinerend" was hij op de hoogte.
Br. McGonagle, zo zei hij, had de toegevoegde waarde van een dergelijke vernedering ontkent (God, mag ik even kotsen), hoewel hij niet ontkende dat de gestrafte jongens inderdaad naakt waren met hun shirts naar boven opgetrokken.
Br. Hughes accepteerde als "een eerlijke verklaring van wat was waargenomen" een rapport uit 1966 waarin werd gezegd dat lijfstraf in Daingean " frequent werden gebruikt. Wanneer deze werden gebruikt waren zij zeer zwaar en in mijn opinie onder geen omstandigheden te rechtvaardigen"
Hij ontkende dat de jongens niet voldoende werden gevoed en was het niet eens met een interne memo van het departement van Onderwijs waarin werd gesteld dat het onderwijs van de jongens schaamteloos verwaarloosd werd en dat zij gebruikt werden als arbeidskrachten
.....
Tijdens de hearing werd ook gesproken over 6 Oblaten aan Daingean, welke tussen 1964 en 1969 geestelijk instortten. Br. Hughes was het ermee eens dat mensen onder zulke stress door het lint konden gaan en misbruik konden plegen , hoewel hij het gevoel had dat "zij (nu) zeer oneerlijk behandeld werden".
Hughes weet het falen van Daingean aan de gebrekkige Staat subsidiering.
Dit hoewel in 1955, na een bezoek, de staatsecretaris van het ministerie van Onderwijs Daingean beschreef als "Dickensiaans" en zei dat de situatie voor de koeien welke er gehouden werden aanzienlijk beter waren dan die van de jongens. Hij voegde hieraan toe: "Ik ben ervan overtuigd dat er flinke winsten gemaakt worden op de boerderij, maar ik kan geen bewijs vinden dat iets van deze winst ten goede komt aan de jongens ."
Je zou kunnen zeggen dat met zo veel gedocumenteerde en duidelijke bewijzen broeder Hughes nog al misleid is. Dat is aan de onderzoekscommissie om te beslissen.
Maar, mocht dat het geval zijn, is Hughes daarin niet uniek.
Bij sommige bischoppen, priesters en velen onder de „blijf van onze kerk af " -brigade heerst diezelfde tendens.
Waar bij bijvoorbeeld graag gebruik gemaakt wordt van statistiek uit het SAVI Rapport (Seksueel Misbruik en Geweld in Ierland) gepubliceerd in 2002 door het Centrum van de Crisis van de Verkrachting van Dublin.
Het bekende "slechts 3 procent van het seksueel misbruik wordt gepleegd door kerkelijk fuctionarissen. Waarom niet meer aandacht op die overige 97 %? "
Nu is die "3 per cent" feitelijk 3.2 per cent. Hetzelfde Savi Report bericht dat 2.5 % van het misbruik wordt gepleegd door vaders.
Dat betekent dat kerkelijke functionarissen als groep ( priesters en broeders ) 1.25 maal waarschijnlijker misbruik plegen dan biologiosche vaders.
Uit datgene wat er bekend is lijkt geen andere sociale groep - leraren of maatschappelijk werkers - bereikt die cijfers met betrekking tot misbruik.
Het, bewust of om andere redenen, ontkennen hiervan kan niet meer getolereerd worden, zeker niet na de welkome beslissing vorige maand van paus Bendictus over broeder Marciel Maciel Degollado na tientallen jaren beschuldigingen van seksueel misbruik.
Een nieuw voorbeeld waar het Rome aangaat.
Toen de beslissing werd bekend gemaakt gaven de legionairs en hun leken beweging Regnum Christi een buitengewone verklaring uit . Waarin wordt gezegd dat Maciel, de pauselijke beslissing volgend, zijn onschuld had verklaard en -het voorbeeld van Jezus Christus volgend, had besloten zichzelf op geen wijze te verdedigen. Een schandalige zogeen blasfemische vergelijking.
Er kan nauwelijks sprake zijn van grotere misleiding, maar in dit geval is die in ieder geval uiteindelijk aangepakt.
Terwijl sommige leidende figuren in de katholieke kerk hierover prijzenswaardig leiderschap hebben laten zien wordt het hoog tijd dat ook anderen , en die voortdurend vergoeilijkers, dat ook doen.
Tijd dat zij het voorbeeld van paus Benedictus volgen in de erkenning van de olifant in die sacristie waarmee afgerekend moet worden.
----------------------------------------------------------
Na zoveel jaar - een dag later:
Dramatic U-turn for order on abuse in boys' reformatory
Confession marks dramatic U-turn for order on abuse in boys' reformatory-------------------------
Wednesday June 7th 2006
The Oblate Order yesterday confessed that
"excessive" physical abuse occurred in a boys' reformatory.
The order said it unreservedly condemned any sexual abuse perpetrated by some priests and
brothers in Daingean, Co Offaly.
The dramatic U-turn, in the wake of previous denials, took place just before lunchtime when its representative at the commission to Inquire into Child Abuse read out an apology.
Order apologises to former residents
The Irish Times Patsy McGarry07/06/2006
In his evidence to the investigation committee of the
Commission to Inquire into Child Abuse yesterday, Father Michael Hughes, for the Oblate congregation, acknowledged shortcomings in their management at Daingean reformatory and apologised "unreservedly" for suffering caused to former residents there by excessive physical punishment and some sexual abuse.
He said: "It is now clear that there were management failures.
In very many cases those failures were because we did not have sufficient resources at our disposal.
"Perhaps with hindsight we should have faced the fact and withdrawn from participation in the institution."
The congregation "operated a system put together and sponsored financially by the State. They did their best with the meagre resources available to them. The resources were seriously deficient," he said.
"The school buildings were old and unsuitable.
The school lacked elementary facilities such as decent classrooms. It was starved of capital and income. As a consequence, education and training programmes were very limited."
He continued: "Failures at management level did not impact only on the boys. They also seriously affected the Oblates working in the school.
"It is a tragedy that men who gave so much of their lives to this work should in the last decade have been characterised in such a blanket way as abusers."
On complaints of physical and sexual abuse, he said it was for the commission to make its findings but the Oblates "condemn without reservation any such acts. We point out, however, the very serious difficulties in coming to conclusions in this regard."
Accused staff still living deny any wrongdoing while many accused staff were dead and could not defend themselves, Father Hughes said.
"If the commission makes findings that there were instances of sexual abuse, we acknowledge that the consequences for the boys affected are incalculable. Based on the facts presented we do not believe there was evidence of widespread sexual abuse.
"The infliction of excessive corporal punishment would have had serious psychological effects for the boys. We accept and do not contest that the punishment as described by some of the complaints in Phase 2 (the private hearings) was unreasonably severe," Father Hughes said.
"We acknowledge that punishment for activities such as attempting to escape from the reformatory was excessive. Corporal punishment was, however, standard practice in primary and secondary schools for much of the 20th century."
He pointed out that "the State not only sanctioned corporal punishment with straps and birches, but also provided regulations for its use.
"Corporal punishment did not become illegal in Irish schools until 1982, more than a decade after its total abolition by the Oblates in Daingean reformatory."
He said the boys at Daingean stood very low in the State's priorities. The poverty at the reformatory was a choice society made, he added.
---------------------------------------
En in Texas? Kijk zelf maar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten