De Voorzienigheid

Het zat er natuurlijk dik in, desalniettemin....

Wat een bizarre ervaring tegen deze oproep, en dan uitgerekend vandaag en nu, aan te lopen, terwijl ik even kijk of dat en- jij- houd- je- mond- dicht- volk van die club die ik in toenemende mate wantrouw, die Klokk. En niet zo maar een beetje wantrouw, maar inmiddels simpelweg mensenhandel toeschrijf.

En dan nu, terwijl dat speelt, heel concreet: Monica.

Krankzinnig genoeg is de reactie dan: laat het in hemelsnaam inderdaad die oplichters zijn waarvan ik denk dat het zijn. En waarover ik nog steeds niet weet of daar nu nog langer boos over kan zijn of alleen maar langs me af laat glijden en wat dan die lastige verdedigingstruc is die een mens er nu eenmaal in dit meer dan walgelijk slachtoffergeweld veroorzaakt door die RKK en haar leugens georganiseerd heeft.
Daarbij zeker die dombo's van de Voorzienigheid, 'mijn nonnen" niet uitgesloten!!

En dan off all: Monica...
In mijn Voorzienigheidsperiode. Driehuis.

En terwijl ik niet weet wat ik eigenlijk voel - me realiseer dat het tijd wordt mezelf eens slome duikelaar cadeau te doen - is er niet iemand die er eentje met mijn naam erop kwijt wil aan een kringloopwinkel in de buurt, ik heb een voorkeur voor die antieke? komt er maar één reeks beelden

En dan vooral Ellen. Ellen die ik achterin een begrafenissliert voorop zag lopen achter een kist me realiserend dat ik niet graag in die schoenen had gelopen en blij was dat er iemand die er knap stevig uitzag naast haar liep , Wat gebeurt er met een opperhoofd van een gemeenschap die heeft besloten uit te sterven, wanneer jij dan iedere keer weer degene bent die voorop mag lopen bij dat afsterven? ik was trots op die vrouw die daar liep.
Ik was blij met die vrouw die ik niet kende die naast haar liep. Blij dat ik die vrouw had gekend toen ze nog Ellen met de mooie ogen was. Die dag, en de dag ervoor toen ik in Bosbeek was geweest om afscheid te nemen van een van haar zusters die mijn zuster was geweest had ze die mooie ogen nog steeds, maar was niet Ellen met de mooie ogen geweest. Zij en ik - twee vrouwen- elk met andere ogen.

En dan nu 'n oproep: Monica.
Mijn Driehuis.
Ellens Driehuis. Ik denk dat ze iets later kwam, maar kan me gierend vergissen. Liep die kennelijk stevige tante die dag dat Monica begraven werd naast je, Ellen? En wie dat dan ook moge zijn geweest, leuk bekkie, moge ze er dan nog zijn.
Wat gebeurt er met een opperhoofd dat niet meer fladdert wat je als enige zo prachtig kon?

Kan ik hopen dat dat Klokk zooitje inderdaad die oplichters zijn?
Wanneer iemand met wie ik opgroeide bij dat zooitje om hulp kwam?
Er zijn heel wat minder ernstige vloekpsalmen!

Maar wanneer ze inderdaad die vraag van iemand hebben gekregen en zij die "informatie"niet alsof mensen beukennootjes zouden zijn gewoon verzameld door een knabbel en babbel verzameld wat ik ze gezien hun in eigen persoon geconstateerde manipulaties en haatgedragskeuzes toevertrouw, laat dan in godsnaam diegene de hulp vinden die nodig is.

Niet alleen voor wat er destijds mogelijk is gebeurd en de gevolgen daarvan, maar ook om niet kapot te hoeven gaan aan die criminaliteit die er inmiddels plaats vindt.

Wie die hulp vraag daar dan misschien ook inderdaad wel heeft gesteld, ik geloof dat ik vooral hoop dat je in je jaren na Driehuis en wat daar misschien wel voor kwam, veel geluk hebt gehad met de cadeautjes die je net als iedereen onderweg óók hebt gekregen.
Al die cadeautjes zou je wel 's heel hard nodig kunnen hebben nu.
Ik hoop dat je er kracht en werkelijke moed uit kunt halen.

Wees goed voor - en dus voorzichtig - met jezelf!!
Cause baby, 't is cold outside met dit schorum en deze criminaliteit in overdoses.

En wanneer Monica dat heeft gedaan waarvoor deze oproep misschien wel is, hoewel je stront in je ogen moet hebben om het manipulatieve ervan door die Klokk niet te zien, dan spijt me dat ongelooflijk voor je. Dat spijt me heel erg.

Voor jou. Maar ook voor mijzelf en de anderen met je die paar jaar leven deelden.
Zoveel te meer de hartgrondigheid in dat: wees aub goed voor en dus voorzichtig met jezelf!

Zoek tot je de hulp vind die jij nodig hebt, en blijf zoeken! Elke hand onderweg is er één. Maar zorg erbij aub dat jij zelf beslist over wat jij wilt en laat je niet onverhoeds naaien!
Hoe ellendig je je me misschien ook wel mogen voelen of hoe onwaarschijnlijk moeilijk die noodzakelijke onafhankelijkheid misschien ook wel voor je is.

Ik wens ook jou de kracht toe te kunnen geloven wat zovelen van ons werd afgenomen. Heb de moed te mogen ontdekken dat er écht een wereld vol mensen is, gewoon betrouwbaar, al zijn het misschien wel sufferds en dat dat genoeg is omdat jij er bent! Laat je niet opsluiten, niet in die gevangenis van toen, niet in de nachtmerries van anderen van nu waaraan ze verslaafd willen zijn en waartoe anderen - en misschien jij ook wel - nodig zijn en worden gebruikt.

Wees goed voor jezelf! Het kan niet anders dan dat ook jij dat meer dan waard bent. Vind je moed en zoek door, alle cadeautjes zijn er echt!
Nogmaals, het spijt me, ook voor jou net als voor mijzelf, dat ook jij blijkbaar zo hard hebt moeten zoeken waardoor er nu die oproep staat.
Misschien wel gewoon van het scherm geschept, misschien zelfs wel bij mij of door wat ik ooit begon, op een internet gezet.
Mischien wel jouw oproep, over wat jij begon en wilt en daarom nodig hebt.

Zoek hulp wanneer de pijn dat nodig maakt.
Maar laat je je verleden, ongeacht wat er gebeurt is, je niet afnemen door zieke knabbels en babbels!

Ik wens je daarbij het allerbeste.