Het moeten zwijgen van Vangheluwe

Professor Adriaenssens en de Heer Cosijn, die ook een professor schijnt te zijn, maken een essentiele fout in hun pleiten voor het moeten zwijgen van Vangheluwe.

Hun standpunt daarover zou wel 's diametraal tegenover het VN Kinderrechtenverdrag en het Vrouwenverdrag kunnen staan.

Nu zal het die heren ongetwijfeld een rooie rotzorg zijn wat een of andere flapdrol en dan ook nog eens in een ander land bovendien niet eens een wetenschapper en dus ook geen jurist daarvan vindt, desalniettemin.... het zijn net zo hard mijn verdragen, over mijn (potentiele klein-) kinderen in mijn samenleving over onze toekomst door ons verleden. Belangrijker: de autoriteit om mij dat af te vragen is verleend door een Poolse vrouw, getuige bij de Neurenberger processen in haar opmerking tegen een schrijfster toen zij zei: Got heeft de generaal een baarmoeder onthouden.

Feit is bovendien dat de discussies over het kerkelijk seksueel misbruik overheerst wordt door baarmoederlozen wat in combinatie met de verjaring onzinnige en onzindelijke consequenties oplevert. Onzindelijk omdat daarmee in strijd met het Kinderverdrag nonchalant en niet consequent, door vroegere jeugdslachtoffers maar ook door wetenschappers, juristen en beleidsmakers wordt omgegaan met primair en secundair slachtofferschap waarmee het nog steeds de misbruik(st) er en zijn/haar syteem is die bepaalt en nog steeds flauwe kul kan en mag worden uitgeslagen over vroegere jeugdslachtoffers.

Verjaring impliceert de omdraaing van primair en secundair slachtofferschap.
Een rechtstaat die verjaring accepteert heeft de verplichting een antwoord te geven op die omdraaing en wel conform het Kinderrechtenverdrag.
Terwijl we nu ons het omgekeerde laten aansmeren.

Cosijns opmerking dat Vangheluwe moet zwijgen, niet slechts in zijn eigen belang, maar in het belang van slachtoffers van sekueel misbruik is het manipuleren met dat omdraaipunt, het is in strijd met de belangen van onze kinderen. Daarmee in strijd met de belangen van vroegere jeugdslachtoffers, bovendien een legitimatie van ontkennende of op het verkeerde systeem gerichtte hulpverlening.

Terwijl de situatie in nederland nog veel krankzinniger is, door het dankzij Deetman cs. op schoot kruipen bij de Kerk. Waar diezelfde kerk bij monde van de paus himself duidelijk is in het niet alleen terugverwijzen naar nationale wetgeving maar ook - januari 2011 - de geloofsvrijheid als belangrijkste mensenrecht aanmerkt.
Naast verjaring óók voor het canoniek recht, impliceert die geloofsvrijheid als belangrijkste mensenrecht impliceert de erkenning van dat omdraaipunt.

Daarmee het niet-zwijgen van Vangheluwe!!