 |
| Laith al-Amari bron |
Anti-juridische cultuur"Sinds het Tweede Vaticaans Concilie heerst in de kerk veeleer een anti-juridische cultuur. De kerk heeft andere prioriteiten dan het kerkelijk recht en wenst dienend en verkondigend in de wereld te staan. Het recht lijkt hard en straffend en dat strookt niet met het beeld van een warme en barmhartige kerk. Nochtans zijn wetten essentieel voor de ordening van een gemeenschap en om recht te doen aan iedereen. Zo had een consequente toepassing van het kerkelijk strafrecht misschien een meer adequate aanpak van het seksueel misbruik kunnen teweegbrengen".
Ergernis wegnemen
"Het kerkelijk wetboek beoogt trouwens niet alleen het bestraffen van daders, maar ijvert tezelfdertijd voor het herstel van de rechtvaardigheid en het wegnemen van de ergernis (canon 1341). Straffen alleen volstaat niet. Er moet ook recht worden gedaan aan de slachtoffers door de schade te herstellen en zo de verontwaardiging over wanpraktijken weg te nemen. Zo moet de Kerk in de huidige crisis ook stappen ondernemen om haar geloofwaardigheid te herstellen, want de gelovigen zijn gekwetst door wat aan het licht kwam. Bij het verwerken van de vele schandalen hebben zij nood aan bemoediging en krachtdadige signalen die het vertrouwen verzekeren".
"Hier ligt een nieuwe rol weggelegd voor de kerkelijke rechtbanken. Dat vond Rik Torfs vorige donderdag bij de aanvang van het driedaagse congres over seksueel misbruik van de faculteit Kerkelijk Recht. “De kerk moet niet alleen de aanbevelingen van de commissie-Adriaenssens en de Kamercommissie ter harte nemen, ze moet ook zelf pro-actief ijveren voor de verbetering van haar interne organisatie”, zei hij. Canonisten kunnen daarin het voortouw nemen en suggesties doen voor een beter bestuur en een rechtvaardiger rechtssysteem in de kerk, aangepast aan de moderne rechtstaat, met oog voor de scheiding der machten, de mensenrechten en de democratische waarden".
...
't zou me niet eens verbazen wanneer we over een aantal jaren terugkijkend naar dit slagveld concluderen dat het waardevolle van Deetman was anno 2010 te zeggen dat ie zich rot is geschrokken.
Maar God wat ben ik - tot in de de grond van en tussen mijn tenen - blij met mijn capaciteit om die avond in Utrecht huilend die zaal te zijn uitgelopen!
Bedankt Germana!
Mens, wat zat je fout. Maar wat was je fatsoenlijk in je fout zijn.
Bedankt Bertie Kreike. Voor je grinniken, óók wanneer het zo stonk, en je bereidheid dat vermogen te delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten