Emanule Saracino
Bericht 23-12-2011 – Arbitragereglement in België, devaluatie slachtoffers in Nederland
Een overweging en enkele recente documenten als bakens of punt van tegenspraak:
0. Overweging: wie zal de slachtoffers uiteindelijk genoeg doen?
1. Arbitragereglement zoals ondersteund door de Belgische Kerk
2. Het Deetmanrapport in opdracht van de Nederlandse kerk
3. Parenthese: Deetman maakt 18.000 ‘statistische’ slachtoffers
4. De Stuxkes van San Deurinck0. Overweging – Wie zal de slachtoffers uiteindelijk genoeg doen?
Wat zal uiteindelijk de erkenning, hulp en tegemoetkoming aan slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk in België en Nederland bepalen? Zullen het de rapporten zijn, zoals bij Adriaenssens en nu het Deetman rapport, of juist de reacties erop en wat ze losmaken aan anti-kerkelijkheid en revanchisme die de vraag en roep van slachtoffers dreigt te overstemmen? Zullen het de processen zijn die de strafrechtelijke of burgerlijke veroordeling van kerk, bisschoppen of Vaticaans, nastreven? Zullen het de tientallen klachten zijn van slachtoffers bij parketten om de nog levende daders en de kerk te confronteren met hun daden van decennia geleden?
Elke stap door of met steun van slachtoffers is betekenisvol en heeft zo niet een effectieve toch een therapeutische en helende werking. Wat zal het de slachtoffers uiteindelijk opbrengen aan erkenning, perspectief en tegemoetkoming? Zal het de kerk zelf niet (moeten) zijn en haar medewerking aan erkennende, helende en (financieel) tegemoetkomende initiatieven die in België en Nederland de slachtoffers genoeg doen. In België neemt de Kerk de draad op waar De Troy ze brak (opinie op deredactie.be).
1. De arbitrageregeling zoals ondersteund door de Belgische Kerk
Volgende zeer recente documenten over het arbitragereglement (22/12/2011) zijn in bijlage gevoegd. Ze zijn essentieel zijn voor een goed begrip waarom de kerk zich engageert en de wijze waarop de slachtoffers langs de arbitragecommissie erkenning, verzoening, bemiddeling en financiële tegemoetkoming kunnen krijgen. Het is een juridische procedure waar ook de dader kan opgeroepen worden om zijn/haar visie van de feiten te geven.
1. Volledig reglement van de arbitragecommissie van 22/12/2011, 20 blz., in bijlage.
2. Aanvraagformulier voor de slachtoffers, versie 22/12/2011, 6 blz, in bijlage
Als datum voor ingifte van aanvragen wordt 30 september 2012 genoemd. Rekening houdend met 6 maanden behandelingstermijn en 3 maanden voor de betaling sluit de arbitragecommissie haar werkzaamheden af op 30 juni 2013. Ook na deze datum kunnen uiteraard door slachtoffers en de kerk financiële regelingen overeengekomen worden, zoals trouwens door de Jongens van Don Rua en de Salesianen, als een soort voorgift op de ‘Belgische’ regeling of wat de Belgische kerk nog in petto heeft, maar dan toegepast in Nederland. Niet voor niets was advocaat Quirynen aanwezig bij de persvoorstelling van deze regeling.
2. Het Deetmanrapport in opdracht van de Nederlandse kerk
De uitgebreide editie van het rapport van de Deetmancommissie is als zip-bestand te downloaden langs de site van het bisdom van Den Bosch dat zich terecht boos maakt omdat het rapport niet vrij ter beschikking is. Het kan evenwel rechtstreeks gedownload worden langs WeTransfer of langs Megaupload. Het betreft de twee delen van de wetenschappelijke editie.
Alle achterliggende documentatie bij dit rapport en de tussentijdse adviezen zijn apart te downloaden op de site van onderzoekrk.nl
3. Deetman devalueert onderzoek met 18.000 ‘statistische’ slachtoffers
Als er al 10.000 tot 20.000 slachtoffers van seksueel misbruik zouden zijn in rooms-katholieke internaten waarbij de pleger werkzaam was binnen de RKK en daarbij geen familielid was (de neef van Vangheluwe zou bv niet weerhouden zijn in deze enquête), dan zouden er volgens dezelfde ‘statistieken’ 20.000 tot 40.000 slachtoffers van seksueel misbruik in RKK-internaten zijn waarbij de pleger niet werkzaam was in de RKK. Meer nog, er zouden dan 40.000 tot 80.000 slachtoffers in de internaten tout court zijn, RKK of niet tussen 1945-1981. Vaststelling is ook dat er geen hoger misbruik was in RKK-internaten dan andere, wel dat het een internaat betrof waardoor de misbruikkans dubbel zo hoog lag als erbuiten.
De zwakte van survey-onderzoek bij doorberekening naar de samenleving
In deze doorberekening naar 10.000-20.000 slachtoffers wordt enkel rekening gehouden met nog ‘levende’ slachtoffers die ooit in hun leven in een internaat verbleven hebben. Slachtoffers in parochies enz zijn hierin niet verrekend. Zij zouden de voornoemde slachtofferaantallen nog eens verdubbelen. Hiermee wordt in feite de grote zwakte van een survey-onderzoek blootgelegd dat niet gebaseerd is op een representatieve steekproef maar op een vast panel dat dan nog enkel elektronisch bevraagd wordt. Bij een verder gravend onderzoek bij 1.000 panelleden werd vastgesteld dat 33% antwoorden inconsistent waren, dwz waar eerst seksueel misbruik vermelden deden zij dat in de nieuwe bevraging niet meer of omgekeerd.
De second opinion van P.G.M.Van der Heijden
P.G.M.Van der Heijden gaf op 9/12/2011 een second opinion over het survey-onderzoek. We voegen deze in bijlage (4 blz). Van der Heijden stelt vast dat er de ‘betrouwbaarheidsmarges’ foutief zijn toegepast of geïnterpreteerd. Ook heeft hij in het rapport de uitvergroting tot 10.000-20.000 slachtoffers niet kunnen ‘reproduceren’ dwz er is geen concrete info over de betrouwbaarheidsmarges om deze uitvergroting naar de werkelijke populatie te verantwoorden.
Intussen zijn het juist deze absurde 20.000 waarop de media gefocust hebben. Dat Deetman zelf zegt dat het om een ‘grove schatting’ gaat en dat ze ‘met een slag om de arm dienen gepresenteerd’ is niet van aard geweest om dit cijferopbod met ‘statistische’ slachtoffers in te dijken.
Wie spreekt die blijft niet
Door 18.000 slachtoffers, enkel in de internaten, die vooralsnog niet gesproken hebben, te plaatsen naast de 2.100 die het wel gedaan hebben worden deze laatsten in feite onder de mat geveegd en gedevalueerd. Dit is des te zorgwekkender omdat nergens de vraag gesteld of verduidelijkt wordt waarom deze ‘statistische’ 18.000 en het veelvoud ervan in niet-RKK internaten of daarbuiten, niet gesproken hebben. Evenmin wordt ten gronde uitgeklaard, waarom de 2.100 die na decennia naar buiten getreden zijn, zolang gezwegen hebben. Wie zet zich daar eens aan?
4. De Stuxkes van San Deurinck – het e-boek wordt in bijlage gevoegd
Inleiding door Scarlett, Maureen en Suzy Deurinck: “Dit boek is voor iedereen die met plezier de stortvloed aan stuxkes gevolgd heeft. Vlak voor zijn overlijden heeft San de stuxkes gebundeld tot dit manuscript. Net na zijn overlijden bleek dat de uitgeverij Epo toch niet geïnteresseerd was wegens ‘niet commercieel genoeg’ en ‘te weinig rode draad’. Twee eigenschappen die niet op San zelf van toepassing waren en die hij ook nooit in stuxkes heeft willen/kunnen steken. De stuxkes waren in de eerste plaats een manier om zijn ei(eren) kwijt te raken waarbij heel wat ajuinen gepeld werden. Later bleken ze een hart onder de riem van vele mede-overlevers. Precies daarom hebben we de stuxkes proper gebundeld, eenvoudig gedrukt en ter beschikking gesteld als e-boek.”
Wie oog heeft voor de nuances en evolutie van San’s commentaar kan zich enkel afvragen of er met hem geen groter draagvlak gekomen was voor samenspraak tussen slachtoffers en gezamenlijke behartiging van hun belang, dan nu het geval is.
Met vriendelijke groeten,
Jan Hertogen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten