zondag, mei 02, 2010

sex in a very cold climat; Dat rare woord

Een paar jaar geleden kreeg ik het.
Een onverteerbaar cadeautje van een gewaardeerde: vervangende schaamte.

Hij had het. Dat zei hij tenminste.
En inmiddels schijnt weet ik veel wie om me heen het ook te hebben was het nog zo'n eigenaar van dat onverteerbare begrip die me die deur met een knal liet dichtgooien.

Wat is het in godhemelsnaam wat ik, alsof het een kersenbonbons op een mooi blaadje is, steeds maar weer aangereikt krijg: vervangende schaamte.
Is het groen? Het lijkt rond te zijn, maar hoe smaakt het?
Is het de mitrailleur van het Jezusgebed?
De kapoleugen?

Is het vraag van een klein kind of van die tropenbewoner aan inuit, ok, ok, ok, ik snap hoe je walrussen uitbeende maar wat is vervangende schaamte?
De blubber van zo'n uit te benen walrus schijnt voor buitenstaanders walgelijk te zijn...

Is het dat uiteindelijk, Wijze Glimoogies, wat ontnomen werd door geweld en het gecontinueerd geweld van de uitbarsting van de ontkenning, dans van de macht om die blubber die net zo stinkt als medelijden?

Geen opmerkingen: