'Danneels gaf nooit antwoord op mijn brieven'

donderdag 29 april 2010
Auteur: Pieter Huyberechts

SCHAARBEEK - Godelieve Halsberghe (80), tien jaar lang voorzitter van de Commissie tegen seksueel misbruik in de parochiale sfeer, is misnoegd omdat de Kerk jarenlang haar rangen krampachtig gesloten hield. 'Tientallen brieven bleven onbeantwoord.'

Godelieve Halsberghe heeft sterke twijfels of de Kerk open kaart zal spelen na de biecht van ex-bisschop Vangheluwe. Een strategie zal nodig zijn, gezien de vele telefoons die het meldpunt sindsdien heeft gekregen.'

Het lijkt een goede zaak dat de nieuwe aartsbisschop Léonard de dialoog wil aangaan', zegt ze. 'Maar ik vrees dat het allemaal schijn is. De Kerk hult zich al tientallen jaren in stilzwijgen en zal dat blijven doen, ondanks het feit dat Léonard tijdens zijn paashomilie toegaf dat hun zwijgen schuldig was.'

De eremagistrate uit Schaarbeek was achttien jaar actief als advocate en vierentwintig jaar lang verbonden aan de Brusselse rechtbank van eerste aanleg. Ze ging in op de vraag van kardinaal Danneels om in de nasleep van de zaak-Dutroux de leiding te nemen van de interdiocesane commissie voor de behandeling van klachten wegens seksueel misbruik in de pastorale relaties.

Een half jaar geleden diende ze ontgoocheld haar ontslag in, samen met de andere commissieleden.
Botsen op kerkelijke muur

'Wij behandelden de voorbije tien jaar meer dan dertig dossiers van machtsmisbruik door geestelijken. De meeste slachtoffers waren op dat ogenblik slechts 13 à 14 jaar en raakten nadien zwaar in de put', zegt Halsberghe.

'Telkens ontving ik samen met een ander commissielid slachtoffers in mijn woning. We zochten naar materiële bewijzen, verhoorden verdachten en konden een aantal geestelijken tot bekentenissen dwingen. We trokken zelfs naar het buitenland om daar met een slachtoffer te praten.'

De rechtlijnige aanpak van Halsberghe werd in kerkelijke kringen niet geapprecieerd. 'Mevrouw Halsberghe speelde zowel advocaat als rechter. Ze hield zich niet aan de statuten en door haar aanpak namen de overige commissieleden ontslag', zegt Hans Geybels, woordvoerder van kardinaal Danneels.

Halsberghe ontkent dat in alle talen. 'Onze commissie, veertien leden sterk, werkte goed samen. Al kreeg ik zware kritiek omdat ik streng optrad. Het was onze taak om de hoogste instanties om verduidelijking te vragen. Tal van slachtoffers hadden en hebben recht op een schadevergoeding. De nieuwe voorzitter, kinderpsychiater Peter Adriaenssens, wil de focus leggen op schuldbekentenis en medische zorg. Volgens mij is het de taak van de commissie om ervoor te zorgen dat de daders van het misbruik ook financieel opdraaien voor de kosten. Een dokter of therapeut raadplegen, dat kost handenvol geld. Hoewel ze daar niet van wil weten, is het de Kerk die daarvoor moet opdraaien.'


Feiten niet verjaard
Ondanks het werk van de commissie bleven tientallen brieven naar de hoogste kerkelijke kringen onbeantwoord. 'Er was zelfs een bisschop die mij laconiek antwoordde dat het slachtoffer zeer blij mocht zijn dat hij nog zoveel geld had gekregen. Er kwamen zelfs reacties van geestelijken dat wat ze deden juist was. Tja, wat moet je dan zeggen? De Kerk sloot de rangen. Het werd duidelijk niet geapprecieerd dat ik mijn werk grondig probeerde te doen. Ook toen ik misnoegd mijn ontslag indiende en daarover brieven schreef naar kardinaal Danneels en het Vaticaan, bleef het stil aan de andere kant. En ze blijven zich verschuilen achter het feit dat vele zaken verjaard zijn. Dat klopt op strafrechtelijk vlak, maar volgens hun eigen canoniek recht (canon 1492, nvdr.) kan schade aan de mens nooit verjaren. Geloof me, mijn geloof in de katholieke Kerk ben ik voorgoed kwijt.'