De godvergeten smerigheid die mensen laat menen, of althans beweren, dat die meiden er zelf mee akkoord waren, zelf wilden en instemden. De uiteindelijk gewoon racistische flauwe kul - in zoveel van die reacties en artikelen, dat geblaat over de macho-cultuur waarin het "héél gewoon" zou zijn dat zo'n klootzak meiden van 16/17 kon gebruiken.
Of, summum van triestheid, de derde vrouw, die wereldwijd uitkrijst hoe bijzonder haar relatie met El Presidente toch wel was. De vent, in plaats van als klootzak te herkennen, bejubelend.
I was abused from the age of 12 by one of my teachers at Caldicott, Peter
Wright, who went on to become headmaster. The abuse began when he asked me to visit him in his room close to our dormitory. It continued when I would be asked to take up his morning cup of tea. After all these years I can still remember
his smell when he kissed me. At the time I said nothing, silenced by fear, shame
and a deeply dysfunctional sense, then fostered within the school’s culture,
that I had been singled out for special treatment, that I was somehow
“privileged”. This experience I have recounted in detail in the Bafta-nominated
Channel 4 documentary Chosen, which has ignited the debate about sexual abuse in schools.
En iedere keer weer is daar die leraar middelbare school, die zo'n klootzak - vormingsleider - pal voor de bus en onder het toeziend oog van ons allemaal, recht op zijn gezicht timmerde.
Hij, noch wie dan ook, heeft er ooit een woord over gezegd. Stom!
Maar dat beeld zit heel diep verankerd. Hoewel het jaren heeft geduurd voor ik in staat was te begrijpen wat daar in vredesnaam gebeurde en waarom. Zo eenvoudig is het, je gang te gaan met meiden van 16/17.
Zoals het me jaren heeft geduurd te kunnen, beter: te mogen weten, dat wat die non deed inderdaad seksueel misbruik was. Van mij. Maar ook hoe zij daarmee een zieke norm stelde ten opzichte van die hele groep meiden: ja dit kan, ja dit mag. Kinderbeschermingsmeiden die daar door haar werden weggegooid; daarmee de weg voorbereidend voor latere verkrachting.
Zoals eerder een non een groep kinderen gebruikte, zelfs haar collega, om haar seksuele haat te legitimeren en ziekelijke normen te stellen.
Hoeveel van ons, van die groep meiden, waren op de hoogte van die meiden van ons die gewoon verkracht werden door die klootzakken rondom zo'n gesticht die dachten dat we daar voor waren, dat die meiden dat widen? Wanneer ik aan Driehuis denk - zeker wanneer ik die Lugo met zijn misdienaarsmoeltje lees - zijn er nog steeds hufters uit dat walgelijke dorp die ik met veel genoegen eens tegen zou komen. Maar dan wel met een soldeerbout of zo.
Dan ben ik die leraar zo dankbaar voor dat op zijn gezicht timmeren van die vormingsvent. Hoor ik die priester, een paar jaar terug, nog krijsen over die mamoedt. Hij had me nog geen 2 minuten aan de telefoon of zijn gekrijs begon al. De hufter die vertelde samen met mijnheer de psycholoog het allemaal zo goed te weten wat er gebeurt met vrouwen; de mamoedt die razend was geworden omdat hij trouwde met een groepsleidster. Door zijn volstrekt krankzinnige en mij volkomen verbijsterende gekrijs aan die telefoon, zo goed als direct, heb ik sindsdien niet anders gekund dan me vragen te stellen die ik mij niet wenste noch wens te stellen over hem in relatie tot die meiden. Hoe gek was die vent dat hij zijn lintje uit de kast moest halen om ermee te zwaaien, wat wilde hij er in godsnaam mee aantonen?
Wat is er gebeurt met die lekenleidsters die hoorden hoe meiden zich, onder hun toezicht, lieten verkrachten door een of ander klootzakje uit dat dorp of onderweg? Hoe hebben ze het toen in hun hersens gehaald er van te weten, het te laten gebeuren maar zwijgend te legitimeren?
Welke verziekte norm hadden die vrouwen in godesnaam? De dubbeldunk die zij uiteindelijk gewoon deelden met de hufters uit dat dorp, maar ouders minachtten?
Hoe stompzinnig waren ze? Of waren ze gewoon te jong?
Hoe stompzinnig was die psycholoog die mij vorig jaar stralend vertelt, en kennelijk toen pas door had wat hij in vredesnaam zei, dat zijn hele team wist van die collega die die jongens seksueel voorlichtte door met ze naar bed te gaan. De progressieve pedagogiek van een dijk van een vent.
Wie van al die idoten met de mond vol over het zo normaal zijn dat Lugo zijn gang maar ging "hoort bij de cultuur" zou dat ook vinden bij zijn dochter, zijn zusje?
Wie van al die mondvolle idioten realiseert zich nog daarin geen milimeter te verschillen, slechts in hypocrisie, van die Marokaanse etterjongetjes in een zwembad waarover iedereen -het zijn tenslotte , dankbaar onderwerp, die ***marokaantjes, jonge knulletjes waarover iedereen een mening mag hebben?
Het gepleegde meiden en vrouwen misbruik binnen en door die kerk?
Nee, dat zal nooit duidelijk worden!
Meiden en vrouwen mogen seksueel misbruikt worden binnen de samenleving, dus worden en werden misbruikt. Zoals ze dat zijn en worden binnen die mannenkerk. Door volwassen mannen én vrouwen.
En die samenleving neemt die kerk al helemaal niet serieus meer, dus heeft geen flauw idee van wat spiritueel misbruik eigenlijk is. Zoals de manipulator Lugo gisteren het in zijn hersens meende te kunnen halen te zeggen: ik ben een mens, niets menselijks is mij vreemd. En dat werd gezien als verevenis vragen...door een president over "toen hij bischop was".
Maar wie er nu toch in vredesnaam ooit heeft bedacht dat deze presidentiele onbenul linkse ideeen zou hebben of zich bezig hield met bevrijdingstheologie? Zijn bschopstaf aan de wilgen hing tbv het presidentschap?
Tevjes traditie: het was een paard, ezel
Ja Lugo is een mens. Ik ook. Maar dan wel een vrouwtjesexemplaar. Met een diepe walging over dit soort mannetjes, een zetbaasje, met wereldwijde clientela.
En een diep dankbaar respect voor een vreemde vent, wat geweten werd aan zijn Antiliaanse achtergrond, een docent die een vormingsleider voor het front van de geschokte troepen een geweldige hengst verkocht.
Maar vooral: wat had ik een wijze vent als vader, toen hij mij moest vertellen van het overlijden van zijn vrouw die mijn moeder was!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten