Ruurtje ging 's zakkies plakken, hi ha
ho
Ook Ruurtje ging geen zakkies plakken.
Ook Ruurtje ging geen zakkies plakken.
want dit is het droevig moordverhaal van Pyramus en Thisbe
Het waren twee koninghs kindren,Sy hadden malkander soo lief;
Sy konden by malkander niet komen,
Het water was veel te diep.
Wat stack sy op: drie keerssen,
Twaalf keerssen van drie in de pont,
Om daer mee te behouden
’s Konincks soone van jaren was jonck.
Met een quam daer een besje,
Een oude fenynde bes,
En die blies uyt de keerssen
Daer verdroncker dien jongen helt.
“Och moeder,” seyde sy, “moeder
Mijn hoofje doet mijnder soo wee,
Mocht ik er een kort half uurtje
Spanceeren al langhs de zee?”
“Och dochter,” seydese, “dochter!
Alleen en meught ghy niet gaen:
Weckt op u jongste suster,
En laet die met u gaen.”
“Mijn alder jongste suster
Dat is also kleynen kint;
Sy pluckt maer al de roosjes
Die sy in haer wegen vint;
Sy pluckt maer al de roosjes,
En die bladertjes laet sy staen,
Dan seggen maer al de lieden,
Dat hebben konincx kinderen gedaen.”
De moeder gingh na de kercke,
De dochter gingh haren gangh
Geen opmerkingen:
Een reactie posten