----- Original Message -----
From: mij
To: info@commissiedeetman.nl
Sent: Tuesday, November 30, 2010 11:57 PM
Subject: Verzoek
Geachte Heer Deetman,
Geachte Commissieleden.
Gezien Uw deadline dd 1 december wil ik U hierbij melden dat
Gehaald. En nog 3 minuten over ook.
Wat een gotspe.
Een man met 6 kinderen, waaronder 3 kleintjes, verliest door kanker zijn vrouw.
6 kinderen hun moeder.
Er is na veel andere manieren en huishoudsters geprobeerd te hebben geen andere mogelijkheden voor die weduwnaar om hulp en zorg te zoeken buiten die - mede door de grootmoeder - veilige omgeving van gezins-en buurtdorpsroedel waarin de kleinsten opgroeien.
Een wereld begrenst door een groenteboer, brandglasdrogistsnoepjeswinkel, knikkermarkt, melkboer, slager, bakker kleuter- lagere - en ambachtschool, mulo arts, een kerk en kloostercomplex groen water en boten waarbinnen turnvereniging stemlokaal en spaarbank een buurttelevisie bioscoop een zondagspark voor mannen met hoeden die niet naar voetbal gaan maar er naar luisteren, een weekse warenmarkten met zure leverworst na de kaas en eierboer voor de vrouwen met en zonder hoed, Toorp dwigt alleen op zondag tot hoed en de wetenschap van echte winkels met duivekaters, parkieten en pindakoeken voor schoolreisjes naar Artis plus een handdoek eisend badhuis om een onbekende hoek, water en groen bevolkt door hunnie,wij's en huwbare of al gehuwde vrouwen in beheer gehouden door nonnen augustijnen op smaak gebracht door lachende capucijners met tovertrucs en spannende blote voeten waarbinnen je in geval van nood alleen maar hoeft te roepen om Joost met de grote voeten en zigeuners die kinderen stelen de noodzakelijke bedreiging zijn.
Vastbesloten een jaren en jarenlange nachtmerrie te willen verstaan, verbluft naar de kaart kijken die laat weten van wat ik wist maar niet mocht zien, checkpoint charley.
Een vrije wereld door steps met achterop zitjes voor scharrelende broertjes en zusjes de rest van de wereld bereikbaar met de voorbij de boten varende pont en broers of de bij die wereld horende auto's waar binnen gezongen wordt en een Hilterman van wie je stil moet zijn. Een veilige wereld waarbinnen een vader door een heel land heen ziekenhuizen en kloosters kan voorzien van onbreekbaar vaatwerk breekbaar bestek met gele heft verkopend en moeders lang ziek kunnen zijn
En een Congregatie waar ik bij opheffing naast neerlands nationale erfdeel de rk gele tegels - wie zou daar in vredesnaam stinkend rijk aan zijn geworden? - de wit uitslaande gele heften terugvond die zichzelf aanbidt en de macht van haar mannenkerk tot gouden kalf heeft verheven, binnen een samenleving die dat prima uitkomt en niets liever wil dan gouden kalveren aanbidden.
Een vrouw volkomen in de steek gelaten door haar Congregatie snotterend over het charitatieve werk die tot vorige week aan toe liegt.
Kinderen en een vader afhankelijk geworden van een volslagen gestoorde idioot.
Minachting voor Leven van anderen ter verhoging van religieuze snottercriminaliteit.
Kapot gemaakte Levens door de machtswaanzin die zich levens toeeigent waartoe in volstrekte minachting van het afgeschafte Heilige een god geschapen werd voor wie uitgezakte gouden heilige koeien Levensminachting mogen blijven versluieren.
En ik voldoe hernieuwd. Het geweld van een deadline op mijn menswaardigheid.
Mijn geloofsvrijheid is de mijne gebleven rest nog 3 minuten.
Mijn vader stierf als held, niet als goed rooms katholiek.
Hij zorgde, tegen al het geweld en vernedering in en ging er aan dood.
Geen voor de eeuwigheid en haar goudenbordjesrijstmetkrenten hemelbestormende woorden. Terwijl Lancelot op de gang met een arts tegen de wetenschap vocht telde hij de stappen van de grenzen van zijn vierkante meter koninkrijk tot 99 en dan weer terug om weer vooraan te beginnen tot die volgende terugtocht bij 99 en de volle aflaat van de deadline
Voedselbank van de Pluterminuten.
Ik ben Marianne, proletaren
laat ons Galileo's middelvinger aanbidden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten