Stil maar, wacht maar niet De Zevensprong in Regendruppel Poesie

Comt nu met Sangh

Zomaar een dak boven wat hoofden deur die naar stilte openstaat
Muren van huid, ramen als ogen, speurend naar hoop en dageraad.
Huis dat een levend lichaam wordt als wij er binnengaan
om recht voor God te staan.

Woorden van ver, vallende sterren, vonken verleden hier gezaaid.
Namen voor Hem, dromen, signalen, diep uit de wereld aangewaaid.
Monden van aarde horen en zien, onthouden, spreken voort,
Gods vrij en lichtend woord.



Tafel van Eén, brood om te weten dat wij elkaar gegeven zijn.
Wonder van God, mensen in vrede, oud en vergeten nieuw geheim.
Breken en delen, zijn wat niet kan, doen wat ondenkbaar is,dood en verrijzenis.




als je later een dame bent
methooggehakte schoentjes
en hoedjes met pompoentjes
en een jurkje van zij
denk dan ook
nog eens aan mij

hallo , ook ik ben misbruikt als knd niet door paters of broeders maar door zusters in de tijd tussen 1940 en 1946 . dat ik er zo laat mee kom is gewoon schaamte van wat er toen allemaal gebeurt is.ik heb er nu nog last van dat ik bang ben als ik gewassen moet worden door een vreemde . ik sta dan te trillen over heel mijn lichaam zodat ze me eigenlijk niet goed kunnen wassen omdat ik alles heel stijf tegen elkaar druk.ik ben nu 79 jaar en nog kan ik in een huilbui geraken als zoiets hoor of zie op t.v.

(anonieme regendruppel)

Bedankt Gerrit!