zaterdag, maart 20, 2010

Het ontbrekende: Go raibh maith agaibh

Uit naam van mijn ouders,
mijn grootmoeder
mijzelf
mijn kinderen
en ....

Thank you so much
aan ieder die dit mogelijk maakte.

Vooral aan diegene die als kind slachtoffer werden van het geweld en misbruik binnen de rooms katholieke kerk en als volwassenen de moed hadden op welke wijze dan ook nee te zeggen tegen die minachting en onverschilligheid, dat vol te houden en iedere keer weer die moed te willen kunnen zoeken die daarvoor nodig is.
Zoveel jaren van je leven en diegene die heel direct bij je horen die niet alleen óók deze historische stap weer mogelijk maakte.

Dank voor je woede, dank voor je waardigheid, dank voor je willen, dank voor je moed waarmee levens in Ierland gespaard werden en kunnen worden en andere keuzes gemaakt of afgedwongen kunnen worden in Levens noodzakelijk respect.
Maar niet alleen in Ierland!

Dank voor je geloven, dank je voor het elkaar zoeken en vinden. Dank je voor je hoop.

Dank je voor mijn tranen van vandaag, ze zijn mij dierbaar.
Mijn vader had een lijfspreuk: Wees een koning, op je eigen vierkante meter,
mijn grootmoeder was dan ook blij met de haren.


Geen opmerkingen: