maandag, november 29, 2010

dove kwartels; Antwoord aan B. & B.



typerend ei : een volkomen verkeerd stepontwerp.

Maar als ik nu mocht kiezen met wie ik liever codorniz zou gaan eten zou mijn voorkeur toch naar Tomas Doyle boven Deetman gaan. De kans dat we ons dan tranen zouden lachen en ruim voldaan nog een rondje zouden bestellen zit er dik in.
Echt goed kwartel eten doe je nu eenmaal met je ogen en je vingers smakkend in stilte en opgestroopte mouwen!
En met diep respect. Hij heeft tenslotte niet voor niks het lootje gelegd.

De enige die het mij ooit hebben durven vragen waren 2 hummels van het formaat dat nog helemaal geen badkuipen nodig heeft omdat ze ook elk in 'n emmer pasten wat zij ter bescherming tegen doucheputjes vol enthousiasme na het avondeten gewoon waren te doen.
Vooraf hieraan was de kip precies zoals die zijn moest, moeder-vriendin loopt nog wat gezond voer op tafel te zetten, hummels lopen strategisch rond de onderhandelingstafel ter controle op wil ik dat of staken we vandaag, niet-moeder-vriendin zet zo, zeg daar maar eens nee tegen, de perfecte kip met alle toeters en bellen voor niet eters op tafel .
De tegenaanval.
"Kip is dood hé?"
Ja schat, kip is dood.
"Zegt geen tok tok meer he?
Nee schat, hij zegt geen tok tok meer.
Pijnlijke stilte.
Komen jullie nu zitten?
"..., jouw vader en moeder, die zijn ook dood hé"?
Het duurde even voor moeder-vriendin onder tafel had gecontroleerd dat daar echt geen gezond voer meer stond de perfecte kip in stukjes geknipt en het belang van sojabrokken besproken kon worden.

Geen opmerkingen: