De kerk zelf had toen psychiater Adriaenssens aan het hoofd gesteld van een commissie die met alle geldende wetenschappelijke technieken van opvang van slachtoffers, gericht op herstel en gesprek en met volledig correcte afspraken met het gerecht de slachtoffers uitnodigde hun verhaal te doen, daders én de kerk voor hun verantwoordelijkheid stelden en het perspectief opende naar genoegdoening. Met één klap werd op die bewuste 24 juni 2010 gans deze dynamiek onderuit gehaald. Geen enkele van deze 481 slachtoffers hebben nadien nog iets gehoord van het gerecht, van de kerk of van de commissie, behoudens 204 slachtoffers waarvan men nog een e-mail adres had met de vraag hun verhaal geanonimiseerd te mogen publiceren. 143 gaven daar de toelating voor en op 10 september 2010 werd hun wedervaren wereldkundig gemaakt in het Rapport van de commissie Adriaenssens. Het is dat verhaal dat de storm van reacties heeft losgemaakt, zonder dat deze 143 en de 338 anderen nog iets van iemand gehoord hebben. Dat het gerecht niets meer heeft laten horen tav de slachtoffers wiens 'dossier' ze in beslag namen is een regelrechte schande, zeker omdat de rechtspraak de gerechtelijke actie en wie ze uitgevoerd hebben over de volledige lijn in het ongelijk gesteld heeft. Er kon, tot vandaag, nog geen enkele verontschuldiging vanaf.
Hier volgt het verhaal van de alsmaar verder uitdeinende schade en schande die 'operatie kelk' heeft teweeggebracht, zonder dat iemand de verantwoordelijkheid heeft opgenomen, zonder dat de reguliere media ook maar enige aandacht heeft besteed aan het lot van de 481 die het dossier door hun verhaal aan de commissie Adriaenssens, hebben opengebroken en maatschappelijk bespreekbaar gemaakt.
"En alles gaat hier zunnen gewonen gang"
1. Na melding van de neef van Van Gheluwe van het misbruik door z’n onkel aan de Commissie Adriaenssens hebben op een 6-tal weken tijd 481 slachtoffers van seksueel misbruik hun verhaal gedaan aan psychiater Adriaenssens en z’n commissie. Maar op 24/06/2010 werd er doelbewust onregelmatig beslag gelegd op hun vertrouwelijke meldingen door ex-onderzoeksrechter De Troy. Geen enkele van de 481 slachtoffers heeft daarna ooit nog iets vernomen, niet van de commissie Adriaenssens, niet van de kerk en niet van het gerecht. Voor velen betekende het melding van het misbruik en de inbeslagname ervan een onevenwicht in hun persoonlijk bestaan, hun familiale relaties, hun zelfvertrouwen, zonder hierin ook maar enige hulp te kunnen vragen of krijgen. Voor anderen was het een eerste stap in de onderkenning, de aanvaarding en voor sommigen een herstel, mede door de gespreksmogelijkheden met kerkelijke verantwoordelijken, de arbitragecommissie en de diocesane aanspreekpunten.
2. De onwettige inbeslagname op 24/06/2010, zoals ten overvloede toegegeven door Rik Devillé, was mee opgezet door de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk. Er was een spontane overdracht van Devillé-dossiers gebeurd aan het parket van Brussel op 16/06/2010, waarna Devillé mailde “Ik had vandaag een afspraak met Peter De Waele, cel pedofilie van de federale politie te Brussel. Samen met procureur Roggen en Verlinden is een procedure uitgewerkt hoe ik al mijn dossiers kon overdragen aan de cel pedofilie. Dat is met deze gebeurd. Het was een non-stopverhaal van 10 tot 16.30 u geworden. En eigenlijk is alleen de procedure nog maar rond. Het werk moet nu nog beginnen. Ik hoop dat hiermee één van de stappen is gezet in het samenspel van de verschillende instanties om alle info te verzamelen opdat gerechtigheid geschiedde”. Deze mail werd ook naar Adriaessens gestuurd, die toen al de bui moest hebben zien hangen. Maar misschien kon hij zich toen niet zoveel kwaadwilligheid voorstellen van mensen waarmee hij tot dan in volle vertrouwen en openheid samenwerkte. Wat hij ook niet kon weten is dat van de ‘honderden’ Devillé dossiers er maar 6 aanwezig waren in de 481 meldingen die bij hem waren toegekomen. De frustratie van Devillé dat een dossier hem ontsnapte waar hij al jaren zonder veel resultaat mee bezigwas moet enorm geweest zijn. Om meteen het vertrouwen te schenden van zowel zijn ‘dossiers’ als dit van honderden anderen is een wel erg zware kostprijs voor deze persoonlijke frustratie.
3. De doelbewust onregelmatige inbeslagname is gebeurd met medewerking van Peter de Waele, de zogezegde specialist in zaken van seksueel misbruik, die de 1 ste regel, nl respect voor het vertrouwelijke van de mededeling voor 481 mensen heeft doorbroken. De inbeslagname is gebeurd nadat Johan Delmulle, ex-hoofd van het Federaal Parket, op 23/06/2010 Bruno Bulthé, de vroegere Procureur des Konings in Brussel, dringend verzocht geen inbeslagname te doen gezien er een afstemming van het werk van de commissie Adriaenssens was op de vereisten van het gerecht in België. Door de saisine van Bulthé werd echter in één klap alle respect voor het gerecht in geval van seksueel misbruik de grond in geboord. Geen enkele van de toen betrokken magistraten en politiemensen is nu trouwens nog in functie. Maar er is ook nog geen enkele verontschuldiging gekomen van geen enkele van de uitvoerders van een actie die tot drie Cassaties toe alle geconfronteerd zijn met de onrechtmatigheid van hun gerechtelijke actie. Ook dat doet nog vele slachtoffers pijn.
4. Na inbeslagname door De Troy werden de 481 dossiers opengesteld voor de betrokken partijen, ondermeer het bureau Van Steenbrugge, dat met 3 advocaten gedurende 2 dagen alle vertrouwelijke mededelingen van de 481 Adriaenssens dossiers ingesproken heeft. Bij protest mijnentwege ter plaatse probeerde advocaat Mussche me te kalmeren, “Wij zullen jou dossier niet inkijken” hetgeen bevestigde wat hun bedoeling was, deze van iedereen in te kijken en te registreren. Dat gebeurde voor een politiemacht van 4 die me molesteerde, en m’n ‘frozen shoulder’ voor eeuwig in de juiste positie plaatste en dit voor het oog van de ex-directeur van de federale politie Audenaert. Een uur later zat ik, namens de overleggroep slachtoffers-kerk, die driekwart van de toen publiek gekende slachtoffers vertegenwoordigde, bij de bevoegde bisschop voor een bespreking van wat de slachtoffers wenselijk achtten.
5. Uit het overleg slachtoffers-kerk is ondermeer een amendering van tientallen punten tav de kerkelijke brochure gebeurd alsmede een afstemming van de procedure van de arbitragecommissie op het slachtofferbelang, arbitragecommissie die tot tevredenheid van het overgrote deel van de 650 slachtoffers heeft gefunctioneerd. Alleen spijtig dat het voor de slachtoffers bij dat ene gesprek is moeten blijven terwijl in het kader van de deskundige begeleiding door de commissie Adriaenssens slachtoffers diepgaander en vollediger in hun herstel en erkenning zouden zijn opgevolgd. Ook de totstandkoming van de aanspreekpunten in elk bisdom, in feite gedecentraliseerde commissies Adriaenssens, was onze uitdrukkelijke wens op 10 september 2010. Tot op vandaag en in de toekomst worden aldus slachtoffers van seksueel misbruik verzekerd om met hun verhaal te kunnen komen en ook een zekere financiële genoegdoening te krijgen..
6. Na het misbruik zelf, de onwettige inbeslagname en de ongevraagde inzage door ‘derden’ hadden de slachtoffers het wel gehad. Niet dus. Alsof het gerecht in haar toenmalige bezetting nog niet voldoende schade had berokkend aan de slachtoffers verdwenen enkele dagen voor de overdracht van het dossier operatie kelk op 01/04/2012 van De Troy aan Callewaert minstens 445 pv’s. De verdwijning van deze 445 pv’s en een mogelijk onderzoek ernaar werd, zo blijkt nu pas, na enkele dagen al geklasseerd door het Parket Generaal wegens ‘geen misdijf’. 445 pv’s kunnen verdwijnen onder verantwoordelijkheid van de onderzoeksrechter en z’n ex-griffier Coppens, zonder dat er een haan naar kraait. Bulthé zou volgens De Troy volledige duidelijkheid kunnen geven zo verklaarde hij voor een KIB op 05/02/2013 dat de verdwijning behandelde. Hoe kan een rechtsgang in goede orde verzekerd worden als honderden pv’s met persoonlijke info van slachtoffers en daders zich in handen van derden kunnen bevinden? Fernand Keuleneer, advocaat van de kerk, legde z’n vinger op de wonde: “ Het blijft een onvoorstelbaar schandaal dat honderden processtukken “verdwenen”, zonder enig ernstig onderzoek naar de precieze oorzaken, beweegredenen van en verantwoordelijkheden voor deze “mysterieuze” verdwijning/ontvreemding. Niemand lijkt zich druk te maken om het feit dat honderden originele stukken zich “ergens” bevinden.„ Blijft ook hier ‚de kerk’ over als enige die het slachtofferbelabng tegemoet komt?
7. Van Steenbrugge en co bleven volledig afwezig in de verdediging van het slachtofferbelang bij de verdwijning van deze pv’s . Integendeel, langs Roel Verschueren gaven zij volgende ventilatie op 02/02/2013: „Alle andere procedures lopen nog, met of zonder “operatie kelk’. Laten we niet vergeten dat we elk stuk dat in beslag werd genomen ondertussen kennen. Dat elk dossier werd ingekeken, of bepaalde mensen dat graag hebben of niet. Dat alle bewijzen geregistreerd zijn, en openbaar zullen gemaakt worden wanneer dit nodig is. Daarvoor is geen rechtbank meer nodig“. Devillé dikte met dezelfde arrogante zelfzekerheid dit statement nog eens aan voor Belga op 24/04/2015: “Ondertussen is het kerkelijk misbruikboek uitgegroeid tot een volwassen bibliotheek. Zich verschuilen achter verjaring, verdwijning, verloren gelegd dossier, onvolledig en andere juridische spitsvondigheden... het boek zal er niet vanzelf van dichtgaan. Al moesten de kuisvrouwen het uitbrengen, gerechtigheid zal geschieden.” Hier wordt minstens geïnsinueerd dat de verdwenen dossiers‚ ergens’ ter beschikking’ staan en alleszins gekend zijn.
8. We hebben de titel van elk van deze pv’s kunnen nagaan, het betreft een volledige doorsnede van het dossier ‘operatie kelk’, met inbegrip van de ondervraging van Adriaenssens en ook het pv van het Comité P mbt de klacht van Peter de Waele en het parket tegen misbruik van m’n gsm bij de verschijning van Godelieve Halsberghe voor de parlementaire Commissie. In een ironisch artikeltje ging het over het spelletje koud en warm .Ik vroeg aan Danneels of hij koud of warm zou zeggen als ik dichter bij de bewuste dossiers zou komen, aldus Halsberghe voor de commissie, hetgeen uiteindelijk het decisief element zou worden om ‘operatie kelk’ te starten. De verbeelding van de politie Brussel was blijkbaar te klein en VRT-journalist Leo Stoops maakte er een gesmaakt item van in Terzake 04/11/2011.
9. De slotconclussie van Operatie Kelk is dubbel: enerzijds is er de zorg voor de slachtoffers die uitsluitend door de kerk is opgebracht met de commissie Adraiessens, de Arbitragecommisie en met de huidige contactpunten in elke provincie. Daarnaast is er de ruimte die het gerecht voortdurend geboden heeft voor kwaadwilligheid, schending van de privacy, het toegang geven tot private informatie aan derden, onzorgvuldigheid en wanbeheer van documenten met persoonlijke informatie, het totaal in onwetendheid brengen en houden van slachtoffers van seksueel misbruik. Maar schrijnend was en is het onvermogen of de onwil van de meeste media, uitzonderingen niet te na gesproken, om het belang van de slachtoffers aan de orde te stellen en aan het woord te laten.
10. Wat de actuele stand van zaken betreft heeft het Hof van Cassatie op 12/05/2015 de klacht van de kerk verworpen en het dossier operatie kelk zonder gebrek geacht. Onderzoeksrechter Callewaert kan dus verder en eventueel tot inbeschuldigingstelling overgaan. Hierin kan ook m’n klacht wegens schuldig verzuim tav de inmiddels overleden bisschop Paul Schreurs aan de orde komen. Ik heb me ervan verzekerd dat dit pv niet tot de verdwenen pv’s behoort. M’n poging van 03/06/2015 me burgerlijke partij te stellen tegen De Troy, Coppens, De Waele, Audenaert en enkele anderen bij het parket van Brussel werd door onderzoeksrechter De Breucker verwezen naar het Generaal Parket wegens voorrang van rechtsmacht. Op 03/06/2015 deelde Johan Delmulle van het Generaal parket me mee dat de klacht mbt de ‘wegmaking van pv’s’ zoals hij de verdwijning noemde, geseponeerd is wegens ‘geen misdrijf’, zonder enige verdere uitleg. Blijft nog m’n klacht tegen de commissie Adriaenssens, De Troy en de Belgische staat van 24/06/2010 die van toen af al, onder een ander nr dan Operatie Kelk, door onderzoeksrechter Callewaert wordt opgevolgd, en die nog niet geseponeerd werd.
“En alles gaat dus hier zunnen gewonen gang”, zo meldden jonge dwangarbeiders in Duitsland aan het thuisfront. Slachtoffers van seksueel misbruik met melding aan de Commissie Adriaenssens kunnen hetzelfde zeggen.
Jan Hertogen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten