Als de grote klokke luidt, de klokke luidt.....
Kere weer om, reuze reuzen
Thomas Doyle strooide zijn zaad de wereld over en bisschop Robinson ook, al vond Mahony dat dan weer niet goed en ja hoor daar staat het via Suus nu ook op Mea Culpa
Zo'n jaartje of duizend terug stuurde iemand mij een artikeltje uit het circuit van "wij wijsneuzen onder elkaar" over hetzelfde. 't Voelde als een klap tussen mijn ogen: wijsneuzen onder elkaar hebben zeker hun nut. Maar om nu te zeggen dat ik daar enthousiast door werd, neuh niet echt wat moet een mens met wijsneuzen onder elkaar anders dan gosssie, ja, nee, dank u, wijsneus.
"Ik heb de macht van het woord" zei zo'n wijsneus dan ook nog 's. Waarmee wijsneus, daarmee zelf kennelijk content, gelijk had, wat ik allang wist kunnen wijsneuzen keurig opschrijven, wat zeker handig kan zijn iets weten wil bepaald nog niet zeggen dat je weet wat je weet liet die klap tussen mijn ogen weten.
Maar wat wijsneuzen niet kunnen is dat helpen weten!
Dát kunnen alleen Wijsneuzen! Die als slordige knariefantjes gul hun zaad rond strooien daarmee oproepend tot lachen, van Wijsneuzen, die na een tijd het hoofd schudden: nou Thomas, volgens mij zit het ....
Wijsneuzen. wat hebben we veel bereikt! Dankzij Wijsneuzen.
Heer, ik ben het waardig dat Gij tot mij komt, spréék en ik zal gezond worden.
Dank je, Suus.
naar
De Lach is ook van Peter Kemp, die er achteraf misschien wel toestemming voor geeft om die ook op deze manier te laten zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten